De regularium et sæcularium clericorum juribus et officiis liber singularis auctore Mariano Verhoeven

111쪽

Caelarum nequaquam prohibitum est regularibus missas celebrarct et campanas pulsare in suis ecclesiis ante ces brationem Missae aut pulsationem campanae in ecclesia parochiali. Die tamen Sabbati Sancti campanas pulsare ipsis non licet, antequam pulsetur campana Imjoris e clcsipe; quemadmodum saepius definitum est 1iam a S. Comgrcgatione Episcoporum et Regularium, tum a S. Con

gregatione Interpretum Concilii Tridentini ).

De administratione Meramenti Eucharistiar.

I. Regulares in suis ecclesiis SS. Eucharistiae Saeramentium Christa fidelibus administra e possunt, e emo die P schaliaet hi tamen princepto Paschali ε Communionis non satisfaciunt, ibi M. Meharinia Sacramentum Paschali

tempore sumendo,

Ila 'fisi ordinarii uel paroeta sui licentiam μιinuerint. I In aliquibus tamen eis instantiis restulares pruderet afferent, si Eucharistiae Sacramentum christi fideli stempore Pasehali noti distribuerent. IV. Regulares jus non haben administrandi SS. Sacra me tum Christi fidelibus per modum Viatici. . Me etiam famulis conduetitiis aut aliis personis saecul ribus, qui in eorum monasteriis ad tempus habitant.

112쪽

studiorum musa morantur.

VII. Neque jus habent illud extra suam erelas iam saeculiaribus administrandi devotionis causa. VIII. Expositio SS. Eucharistiae regularibus prohibisa est, nisi eausa publiea sit et ab si innario probas a. IX. mon prohibentur Expositio privatim facta.

SS. Eucharistiae Sacramentum iu Occlesiis regularium

omnibus Christi fidelibus ministrari potest vi privi logii a Summis Pontificibus Julio II, Nicolao V, Sixto IV, Eugenio IV, Leone X concessi lii, quod a S. Pio V confirmatum

et per communicationem privilegiorum ad Omnes regul res extensum est. Unus dies Paschatis excipitur, quo

administratio hujus Sacramenti in ecclesiis regularium prohibita cSt. De hac tamen exceptione saepe controversia fuit. Ac primo quidem in dubium vocabatur, an do hae exceptione salis constaret; dein do umbigebatur, utrum ea exceptio reserenda esset ad unam dominicam dioin Paschalis, an vero ad integrum tempus Paschale, quod currit a dominica Palmarum usque ad dominicam in albis set. At S. Congrogatio Concilii censuit, teste Benedicto XIV lR, a Sola die solemnitatis Paschatis absolute prohiberi regu lares, ne Eucharistiam in Suis ecclesiis porrigant saecularibus, etiamsi isti jam antea annuae Coninuinionis praeceptum in propria parochia impleverint; aliis vero diebus impediri non posse, quominus illam distribuant, modo saeculares, Eucharistico Pane in eorum ecclesiis resecti,

113쪽

non se solutos arbitrentur ab obligatione illum percipiendia proprio sacerdote. a In cujus rei confirmationem Pontifex Maximus duo profert S. Congregationis Concilii decreta. Primum prodiit in causa BunnioALEN., die 9 julii ann. 1644, iterumque confirmatum fuit in una SENONEN., die is junii ann. 1650 , cujus verba haec sunt: α S. Congregatio Concilii post maturam discussionem censuit, Archiepiscopum Burdigalensem non posse prohibere regularibus habentibus privilegia Apostolica, ut a dominica Palmarum usque ad dominicam in Albis inelusive non valeant ministrare personis saecularibus Sacramentum Communionis: posse tamen iisdem prohibere, ut personis saecularibus die Paschatis non administrent dictum Eucharistiae Sacramentum, etiamsi dictae personae saeculares satisfecissent praecepto Ecclesiae hac de ro edito. s Alterum decretum emanavit in causa MECHLINIEN., ann. 4682, quod in S. Congregationis actis ita legitur adnotatum :e Parochi Ioci Lovanti conquerentes SS. Eucharisti se Sacramentum porsonis specularibus ministrari a dominica Palmarum usque ad dominicam in Albis a regularibus, et praesertim Societatis Iesu, praetextu privilegiorum; unde arguunt juribus parochialibus praejudicium inferri et Ecclesiae praeceptum eludi, eum non desint salso asserentes, se in ecclesiis regularium illi satisfecisse; libellum porrexerunt Sanctissimo Domino Nostro, ut hisco malis

Oecurreret, vetando regularibus, ne praelato tempore dictum Sacramentum audeant ministrare. Cum autem Sanctitati Suae placuerit ad S. Congregationem Concilii remittere hujusmodi preces, patri procuratori provinciae Bρlgicae

Societatis Iesu successive communicatas, proponitur dubium : α An patres Societaιis Iesu aliique regulares possinιs ministrarem. Eveharistis Saeramentum personis saecula- a ribus a dominicia Palmarum usque eι per totam dominicam, in Albis. a Cui dubio die 5 januarii eiusdem anni 1682 responsum fuit: a Assirmatine, eaeeepto die Paschaιis; ita

114쪽

- 05 ιamen ut in aliis diebus sumentes Meharistiam a regularibus intra duas hebdomadas Palmarum et Paschatis non satisfacianι praecepto. II.

Obiter autem hic notandum est, posse Christi fideles etiam in ecclesiis regularium praeceptum Paschalis Communionis adimplere, dummodo accedat licentia ordinarii vel parochi. Ait enim Benedictus XIV, in Epistola Encyclica Magno eum animi nostri dolore, ad Primatem et Episcopos Poloniae s): et Nemo est qui ignoret, Praece ytum hoc Communionis Paschalisὶ in propria parochiuli ecclesia

adimplendum esse, aut in alia ecclesia eum proprii Episcopi vel parochi licentia, secundum varias dioec Sium consuetudineS. BIlaec ergo cum a S. Congregatione Concilii ita decreta Sint atque firmata, ne leve quidem dubium moveri amplius poteSt de regularium jure ac privilegio Christi fidelibus administrandi in suis ecclesiis Sacramentum Eucharistide,

integro etiam tempore Paschali, uno dumtaxat die Paschatis excePto. Nolandum autem est, regularibus absolute prohibitum

esse, die Paschatis SS. Eucharistiam saecularibus porrigere, etiamsi hi jam ante Communionis praeceptum in propria parochia impleverint. Ad hanc S. Congregationis Concilii sententiam non attenderunt scriptores illi, qui exi Stimarunt, regulares S. Communionem etiam die Paschatis ministrare licite posse iis Christi sidelibus, qui praeceptum Communionis Paschalis in parochiali ecclesia jam impleverunt. In eo salii videntur Doctores isti, quod opinantur, exceptionem, de qua agimus, intelligi tantum

115쪽

debere de casu, quo aliquis eo dio Communionis Paschalis praecepto satis sacere vellet Eucliaristicam Communionem in ecclesia regularium Sumendo; et, si jam huic praecepto suti Sincisset, nihil obstare, quominus S. Srnaxi in ecclesia rogularium die Pascitatis iterum reficeretur. Haec enim

opinio jam aperte ex ante laudatis Benedicti XIV verbis i upra, pag. 405ὶ refellitur. III.

Sed praeterea, ut nobis quidem videtur, locorum quorumdam circumstantiae ita comparatae esse possunt, ut in clesiasticae disciplinae obsui vantiam et Christi fidelium utilitatem consultum sit regularibus ab usu privilegii sui, S. Communionem tempore paschali distribuendi, aliquando

abstinere. Finge enim, magnitan parochianorum numerum in ecclesia regularium tempore paschali ad Poenitentiae tribunal accedere; unde fieri potest, ut eorum multi Sacramentum Eucharistiae stodem l mpore in eadem ecclesia recipiant, existimulatus se hac S Communione Ecclesiae praeceptum adimplere; hoc ergo si alicubi contingat, et parocho ipsisque regularibus experientia constet, serrorem istum inter paroclitanos esse sat communΘm, seque Suis ea de re monitionibus parum aut nihil pros isse, peto, an in hujusmodi roririn adiunctis Satius non osset, ut regulares ab illius privilegii usu abstinerent , praesertim si Ordinarius aut parochus loci id ab ipsis peteret. Privilmia hujus generis, quod probe notent r gulares, reconsentur interi uim ' Ituum, hoc est, inter ea quibus non sempor uti debent, Sed quorum usui pro rerum circumstunt iis renum tiare, ad tempus Saltem, possunt. Age vero, sicubi res ita compararae sint, ut eas modo fingebamus, nemo sane negaverit, privilegii istius iisnui tuno in Ecclesiae et Christi fidelium destructionem cessurum esse potius quam in eorum aedificationem. Atqui Summorum Pontificum

116쪽

procul dubio non ea fuit mens, ut regulares privilegiis concessis utarentur, cliuin si disciplina ecclesiastica, cujus sinis fidelium aedificatio est, ex illorum privilegiorum usu aliquid detrimenti caperet. Nec juvat dicere, Summos Pontifices nullum diem praeter sestum Paschatis excepisse a praedicti privilegii usu. Exceptio enim, quam nos indicamus, in aequitate sun data est, atque aduo in omni privilegii coueessiouo incite continetur.

Nec aliquid essiceret qui moneret. suisse jam S. Congregationi Concilii propositum ea Sum similem illi, quem

modo singobamus, fuisse autem responsum, regulares iure

suo Eucharisticam Communionem Paschali temporo in suis ecclesiis ministrare. Nihil, inquam, hinc contra nos ossici potest. Non enim assii mamus, illud ipsis ou casu nequidem de rigore juris licere; Sed Solum contendimus, in

particulari illo casu a nobis Posito, regulares acturos esse prudenter, et Ecclesiae cauSam Promoturos, Si illius privi- Iegii usui ad tempus renuntiarent; cum hoc ecclosiasticae disciplinoe observantiae multum prodeSSet. In his ot similibus causis memores simus Verborum S. Bernardi ) : α Spiritualis homo. . . . Omne opuS Suum trina quadam consideratione praeveniet: primum quidem an liceat, deinde an deceat, Postremo an et expediat. Nam etsi constet in Christiana utique philosophia non decere

nisi quod licet, non expedire nisi quod decet et licet; non

continuo tamen Omne, quod licet, d cere aut expediro consequens erit. v uuinimo in nonnullorum regularium ordinum constitutionibus conceptis quidem verbis cautum

est, ne religiosi viri privilegiis justa de causa concessis cum ordinariorum ossondiculo utuntur g. Optandum igitur est, ut ipsi hujusmodi constitutiones observent. Et omnino

l) De eonsideratione, lib. III, eap. 4, num 15. Oper. Vol. I, col. 432, edit. Parisiis, l690. - Cis. 1, ung, S. I. Majestas hierarehiae ocelesiastieae, pari. II, seel. 2,num. 5 i ubi ei int in eam rem ex Congregatione generali V Melctatis Iesu, Deeroι. 25, et Regul. lo Meetarium.

117쪽

etiam iis regularibus, in quorum statutis cautela illa, de

qua mox dicebamus, non expreSSe memoratur, omnino

cavendum est, ne imprudentior privilegiorum usus in ecclesiasticae disciplinae detrimentum cedat. Et sane, quod salva pace religiosorum virorum hic adjicere liceat, si qui regulares in omnibus procedere vellent

secundum rigorem iuris, nec umquam satisfacere expressa

voluntati ordinarii rationabiliter petentis, ut per aliquod

tempus, in certis quibusdam rerum circumstantiis, a quorumdam privilegiorum usu abstinerent, an fieri non posset ut eo in casu Ordinarius etiam Seeundum rigorem juris agere vellet cum ipsis 3 Sic, ut ab exemplo proposito non recedamus, si cuidam ordinario constaret, multos Parochianos in sua parochiali ecclesia praecepto Communionis paschalis non Satissaeere, idque ex eo venire quod quidam regulares in suis ecclesiis Saecularium consessiones eXcipiant, Sane posset tunc ordinarius regulares illos jurisdictions specularium consessiones excipiondi privare per tolum paschale vel per longius etiam tempus. Ne

Voro is, ita ugendo, potestatis suae limites excederet, ut vi doliimus, utii sermo erit de administratione sacramenti Poenitentiae. IV.

Ius Eucharisti se sacramentum administrandi regularibus non competit extra Suam ecclesiam. Quod primo qui-dom ita est intelligendum, ut ipsis non liceat sacramentum hoc administrare Christi fidelibus per modum yiatici: Hoc autem si sacere praesumerent sine necessaria licentia, ipso facto incurrerent ex comunicationem Sedi Apostolicaer servatam. Si aluit enim Clemens V in oecum enica synodo Viennensi: e Beligiosi qui clericis aut laicis sacramentum Unctionis Extremae vel Eucharistiae ministrare, matrimonia e solemnisare, non habita Super his parochialis pres-

118쪽

byteri licentia speciali, praesumpserint, excommunicationis incurrunt sententiam ipso facio, per Sedem Apostolicam dumtaxat absolvendi l. v Cum vero Summus Pontifex utatur verbo praesumpserint, Pragmatici communi sententia docent, regulares a praedicta censura excusari, Si ex ignorantia etiam crassa in hanc Pontificiam constitutionem impegi SSent.

Quae modo diximus adeo vera Sunt, ut regulares sacramentum Eueharistiae per modum Viatici sine parochi licentia ne famulis suis quidem administrare licite possint, quos, ut in his regionibus mos est, ad tempus conducunt. Ut enim hujusmodi personae exemptionis jure gaudeant, tres conditiones simul concurrere debent; scilicoleo requiritur ut illi famuli regularibus actu inserviant, ut intra e0rum septa ac domoS resideant, et tandem ut sub eorum Obedientia vivant 2 . Atqui nemo dixerit, famulos

conductitios vivere sub regularium obedientia. Inde vero consequitur, idem omnino dicendum osso de aliis personis saecularibus, quae ad tempus in regularium domibus seu monasteriis commorantur. Quam in rem

adserro juvat resolutionem S. Congregationis Concilii s3l.

Res haec erat: Comes Eustachius PALLio se contulerat adeon ventum Fratrum Eremitarum ordinis S. Λugustini civitatis Astensis, et in eo, solutis conveniui alimentis, saeculari indulus habitu vitam ducebat. Quum dein morbo lethali correptus esset, patres eidem SS. Eucharistiae

119쪽

Viaticum et oleum infirmorum administraverant, atque ejus corpus Sepulturae mandaverant Sine purochi praese ita et interventu. ne ad S. Congregationem delata, prop situm suit dubium : an patres S. A Matini licito potu

ri ιι, irrequisito parocho, sacramenta administrare ει corpus tumulare in casu. Responsum suti, Negatire. VI. Dubium superest de alumnis seu scholaribus in monasterio sive domo regularium per majorem anni partem studiorum causa commorantibus; an scilicet his, dum infirmantur, Eucharistide Sacramentum per modum Uiα-tiei a regularibus administrari possit, non petito parochi consensur Verum ex diciis jam manifestum ost, jus istud regularibus non competere sociuso speciali Sedis Apostolicae privilegio. An auium hujusmodi privilegium aliquihus regularibus conceSSum fuerit, nobis non con Stat.

Sod hoc unum certum habemus, Patribus Societatis Iesu, qui gaudent communicatione privilegiorum aliorum ordinum regularium, etiam Mendicantium, id nondum fuisse concessum cum Em. Card. De Lugo quaestionem hanc pertractaret ilὶ : An convictores seminarii reputentur uι fumiliares Societutis in ordine ad recipienda Sacrumenta. Resolvit De Lugo, juvenes, qui studiorum causa in collogio aut monasterio regularium Per majorem etiam anni partem morantur, non ut hospites, sed ut inquilinos habendos esse, et ideo Viaticum hujusmodi convictoribus a regularibus ministrari non posse sine generali aut speciali licentia ordinarii vel parochi. Verba eminentissimi viri perspicua sunt; nam ait: e Addo denique, etiamsi ecclesiae et domus illae sint proprie domus et ecclesiae S cietati S, ... non video tamen, qua facultate possit illis con

120쪽

victoribus usi alumnis ibi aegrotantibus Viaticum vel Com. munio Paschalis dari sine licentia pamchi vel Ordinarii. .

etiam evincitur, regularibus sus non esse SS. Eucharisti se Sacramentum ministrare infirmis demtionis causa extra eorum ecclesiam, nisi s Pseciale obtinuerint indultum dioque roseri, utrum inter jura Parochiulia an quasilaro.

chialia sit recensendum jus tu firmis S. Communionem devotionis causa administrandi. Num, hoc ipso quod regulares eam in rom exhibere non POSSunt privilegium vel Iicentium, sequitur ex allata Clementina, ipsis prohibitam esse praedictam SS. Sacramenti administrationem, et quidem sub excommunicationis interminatione. ut docet Suarra his verbis : a Non tantum incurritur haec excommunicatio, si Eucharistia detur in necessitate per m nm Viatici, ... sed in univerSum, Sive in necessitate sive extra illam, sive publice Sivo oeculle ministretur; quia vertia legis Sunt generalia; ncque est ulla ratio ad limitanda illa, praesertim cum eadem censura ibi appon

tur propter alios actus minu S graum minusque necessarios, quam sit Communio quomodocumque data. v Nolari autem debet, SuareZ per necessitatem non intelligero dejectum alterius ministri, sed morbi gravitatem Mutaegroti periculum. Nam alibi eum plerisque aliis docet, regularem non incidere in excommunicationem, si Ilicui in extremis constituto, et purocho defici te, Oministret

Sacramentum non solum Eucharistiae, Veriun Di iam extremae Unctionis; quia credi non potest, Ecclesiam Velle, ut Christi sidetos remediis tam salutaribus in illis circum-