장음표시 사용
121쪽
stantiis priventur. Ita ut tunc illorum sacramentorum administratio censeatur fieri tacita licentia vel parochi vel Episcopi vel Romani Pontificis it . VIII. Quod ad eaepositionem SS. Sacramenti attinet, de ea
complura edita sunt decreta Sacrarum congregationum, ex quibus constat, SS. Eucharisti se Sacramentum exponi non poSSe, nisi pubIica eausa intercedat, quae ab Ordinario
probari debet, qui, ut ait Benedictus XIV 2ὶ, sotus facultatem impertiri potesι non modo in suis ecclesiis, sed in illis etiam quin ad regulares pertinent, et quae ab Episcopi jurisdictione penitus immunes judicantur. Operae pretium est hic adjicere aliquot ex iis decretis, quae tum Benedictus XIV, tum Gardellinus f5ὶ publici juris secerunt. Benedictus XIV exhibet decretum S. Congregationis
Concilii, oditum clio IT augusti ann. 1650. in causa NE POLITANA : et S. Congregatio cen Suit, non licere regularibus, etiam in eorum propriis ecclesiis, SS. Eucharisti se Sacriamentum publice adorandum exponere, nisi ex causa
publica quae probata sit ordinario; ex causa autem privata posse, dummodo SS. Sacramentum e tabernaculo non extrahatur, et sit velatum ita. ut ipsa Sacra Hostia videri non possit. v Addit autem idem Pontifex, etsi hoc decretum pro peculiari casu promulgatum Sit, pro generali tamen regula deinceps a S. Congregatione receptum fuisse, . ita ut quoties hujus generis causae poStea propositae fuerunt, idem statuendum responderit, quod in hac causa Neapolitana sancitum fuit.
122쪽
Gardellinus sequentia refert responsa CongregationisSS. Rituum : IsERNIEN. u Petitum suit responderi : An regulares possint publice eaeponere SS. Sacramentum absque licentia ordinariorum: S. Congregatio dio 21 julii ann. 4655 respondit, non posse si . URBAMAE : α Petiit Episcopus Urbaniae, an ipse possit uti in sua dioecesi decretis alias editis, quibus statuitur non licere regularibus exponere SS. Eucharistiae Sacramentum sine licent in Ordinarii; S. Congregatio die 2 junii ann. 1658 respondit, DEBERE
UTI, eιiam non obstante contraria consuetudine a 23. Si vero contingat, ut haec licentia ab Ordinario concedatur adjecta clausula: accedente parochi consensu, non Sullicit ut parochi licentia petatur, sed revera obtineri debet, antequam regulares eadem uti possint; atque in eo casu potest parochus ex iusta causa consensum Suum denegare, Pro ut liquet ex SENOG LLiEN., Iurium parochialium. Propositis enim dubiis : ' An obtenta a patribus minoribus con Ven-
tualibus S. Francisci licentia ordinarii exponendi
SS. Eucharistis Sacramentum eum clausula I accedente consensu parochi, teneantur requirere consensum ejusdem
puroehi: 2' An sulpiciat ad essectum praediosum consensus petitus licet non obtentus, sine potius eae justa causa possuparochus illum denegare; S. Rituum Congregatio dies mali ann. 1705 respondendum censuit, ad i , Alprma-mative; ad 2 , Ad primam partem dubii, Negative, ad secundam, alpirmatine id . IX Verum haec decreta, quantumvis videantur esse generalia, non tamen ita intelligenda sunt, perinde ac si omnis prorsus SS. Eucharistiae Expositio sine praevia Or-
123쪽
dinarii licentia rem laribus semel 'rohibita. Νam quod ex posterionibus vel his modo aliati decreti S. Cougrogati nis Concilii jam mei pusint, nempe rogutaribus fas emeex causa privata SS. Eucharistiae Sacramenium exponere siue ordinarii licontia. id B edictus XIV etiam com firmat, ubi ait: u Si lamen formo sit de exponenda priva-um Eucharistia. cum timis E cI siae logibus publica eausa et Episcopi sucullas noressario ro intrantur, rem totam ad praesectum illius ecclesiae reiicimus, ubi vel pro alicujus aegritudine levanda. vel pro necossitate ac desidorio alicujus religiosi viri S. Eucharistia debet exponi. In quo hanc normam observandam praescribimus, ut nempe Et charistiae laberna lum solum aperiatur, et Sacra PFxis ClauSa suoque velamine obtecta populi oculis subji
Atque modum hunc ex ecclesiae legibus Servandum esse. liquet Eliam ex iis quae S. Congrogatio Episcoporum ad Regularium negotiis praeposita decrevit dio si decembris anno 1602 his verbis r Si quandocumque prirata in
causa Eucharisι- eoemnenda videbitur, e inbernaculo Nwnquam extrahatur; sed in pyride velata in aperio ejus dem tabernaeuli Ostiolo eum assistentia Hicujus sacerdotis, sista es inperipelliceo indueti, et cum sex suum. luminibus cereis Dolioereur: quod idem in recteriis foventarium servari
LM administratissae sacramenti Puerit et . I. Ut gaeramentum Paenitentiae administrare possit sacerdos. requiritur ut habeat jurisdietionem determinatam.
124쪽
- ls u. tiane jurisdictionem se haberit re iustis de jure eommuni pro audiendis eonfessionib- fia,Cular vim I u. iam lamen habent pro regularibus sui ordinis. IV. Sed ut jurisdictionem istam ivi mori tales sui ordinis exerestre pominι, appi atisne ordinarii loci indigeri: V. Otii etiam negligentiam Pr okli regularis in depudando confessario extraordinario monialium supplere poιωέ. VI. Reyulures assumi tantum debent ad eonfessiones gweularium audiendus in subsidium et defectum elari s e- eularis. VII. Ut regulares Meularium confessiones exeipere possint, non subpicit approbatio eujuscumque Episcopi, sed requiri- Iur illius. ἀn cujus dioecesi confessiones excipieu I sunt. Vil L antequam Episcosus approbationem cuneeduu , fas isti est regulares quoscumque, Iam Proeliatοδ quum S. Theologia:
IX. Non sani in ad illud tenetur, si aliunde eos norit esse ido
X. ordinarius semper ad tempus jurisdictionem eoneedere potest, nec umquam debet it limitate eam coneedere. XI. Si ad tempus concessit, elapso tempore non debet eam prorogare. LII. Si simpliciter et illi initate conccisis, non patest eam pro libitu revocare, sed Iantum eae causa rationabili ad ipsam confessionem pertinente. XIII. Ut MDe dispositio locum habeat, necesse ast ut regulareo P r. 'vio examine sint approbuli. XIV uuae dieitum causa ad ipsam consessionein pertinens. XV. Sed etiamsi ordinarius sine justa causa relocaret jurisdictionem . eia nihilominu8 cessat XVI. ordineta ius rotest revocare quomodocumque approba ε
XVII. Non potest ordinarius prinare jurisdictio a omnes iamia regulares alicujus monasterii XVIII. Regulares simplieiter approbati non indigent facultata parochi ad audiendas confessionea tempora paschali vel infirmorum. Dissili do by Cooste
125쪽
- ll6 XIX. ordinarius tamen potest in eam rem elausulam aliquam adjieere in actu approbationis. XX. Regulares, qui simpliciter approbati sunt, non hoe ipso possunt absolvere a casibus ordinario reservatis. XXI. Neque fas ipsis est eaeeipere eonfessiones saeramentales in domibus vel oratoriis prinatis lateorum, nisi in casibusa jure expressis.
Constans est Ecclesiae doctrina , ut sacerdotes ineramentum Poenitentiae valide administrare possint, praeter potestatem ordinis requiri potestatem jurisdietionis, ut Tridentina s3nodus disertis verbis declaravit. Postquam enim definivit, absolutionem sacerdotis e non Solum MSenudum ministerium vel annuntiandi evangelium, vel declarandi remissa esse peccata, sed ad instar actus judicialis, quo ab ipso velut a judico sententia pronuntiatur, η ita
loqui pergit 2ὶ, α Quoniam igitur natura et ratio judiciis illud exposcit, ut sententia in subditos dumtaxat ferax tur, persuasum semper in Ecclesia Dei suit, et verissi-B mum eSse synodus haec confirmat, nullius momentis absolutionem eam esse debere, quam sacerdos in eum
η Drofert, in quem ordinariam aut subdelegatam non habet, iurisdictionem. nΙtaque indeterminata illa potestas, quae per Sacram ordinationem cuilibet sacerdoti consertur his verbis :α Accipite Spiritum Sanctum; quorum remiseritis peccata, v etc., etsi omnino necessaria sit, ea tamen ad valorem sacramentalis absolutionis non sussicit; sed insuper requiritur altera potestas ligandi et solvendi determinate eos fideles, qui sacerdotis jurisdictioni subjecti sunt.
126쪽
Atque haec etiam ideo omnino necessaria est, quod indicandi potestas, qualis est potestas ligandi et solvendi, nonnisi in subditos possit exerceri. Est haec communis Theologorum et Canon istarum, i inmo totius Ecclesiae sententia. II.
Ex his iam statim ossicitur, sacerdotes ordinum regularium non posse nisi obtenta peculiari facultate, Poenitentiae sacramentum administrare Christi fidelibus saecularibus, quum hi eorum subditi non sint. Hoc autem non solum ex allegatis Tridentinae sγn i verbis merito potest inferri, sed idem etiam ex altera eiusdem synodi sanctione perspicuum est. Etenim et quamvis presbyteri in sua ordinationo a peccatis absolvendi potestatem accipiant, decernit tamen sancta sγnOdus, nullum, etiam regularem, posse consessiones Saecularium, etiam Sacerdotum, audire, nec
ad id idoneum roputari, nisi ante parochiale bonefficium, aut ab Episcopis per examen, Si illis videbitur esse necessarium, aut alias idoneus judicetur, et approbationem, quae gratis detur, obtineat; privilegiis et consuetudine quacumque, etiam immemorabili, non obstantibus il . , Neque regularibus suifragatur Apostolicum privilegium vi Bullae Cruciatae, quam vocant, concessum, ut liquet ex
Brevi, Cum stetit, Innocentii XII, et ex Constitutionst, Apostoliea indulta, Benedicti XIV 2 . Refert hic sapion-lissimus Pontifex, Innocentium XII per Apostolicas ista litteras declaravisse, e praedictam Bul lam Cruciatie, quoad approbationem consessariorum nihil novi juris induxisso. nullumque privilegium continere contra sormam Concilii Tridentini et praedictarum constitutionum Apostolicarum;
127쪽
cumqtio illi sint, in vim dictae Bullae Cruciatae, a poeni lentibus ad audiendas saeramentabes eorum consessiones eleeti, nullaeetans hujusmodi consessionos audire valeant sine approbatione ordinarii et Episcopi dioecesana loci. in quo ipsi paenitentes dogunt et consessarios eligunt, vel ad excipiendas consessiones requirunt. BAt quum Innocentius XII indultum per Bullam Cruriam concessum tantummodo generatim expressisset, et Innocentius XIII Λpostolicis Litteris. In supremo militantis Ecclesim solio, alterius cujuscuin lite generis privilegia etiam generatim iuulum iudicasset, idcirco Benedictus XIV,
ut fidolium conse lautiar securius dirigerentur, non modo PraedecesSorum suo tum decreta auctoritate ApostoIica approbavit et confirmavit. verum etiam eadem auctoritate
statuit et declaravit, α quod idem omnino jus, quod vigore decretorum hujusmodi circa intelliguntiam et usum indulti Bulliae Cruciatin obtinet, etiam quoad reIiqua ejus ingenoris indulta pari formiter valere clobeat et obtinereia a1ΙΙ. Cum vero regularium ordiues, qui Memptionis privilegio gaudent, Praelatorum Suorum . non autem Episcoporum ordinariae jurisdictioni sint subjecti. dicendum est, pra, Iaios regulares habere potestatem initi iurandi Poenitantiae sacramentum religiosis sui ordinis; neque ast hoc necesse est ut ab Ordinario loci, in cujus territorio situm est monasterium, jurisdictionem postulent. Nam virtute istius privilegii praelati regulares sunt judices ordinarii suorum subditorum regularium. et in ipsos iurisdictionem habent quasi opiScopalem, quae inter caetera comprehendit potestatem subditos a quibuscumque peccatis et censuris non specialiter reservatis absolvendi. atque eamdem potestatem Diuillaec by Corale
128쪽
- l ls alici delegaud, Neque his obstat laudata lex concilii Tr. dent ini: quum ea tantum agat de audiendis consessionibus Merelarit . Ex sangulorum autem regularium ordinum eonstitutionibus dignosci debet, quinam praepositi habeam tur pim lati ordinaria iurisclictione pollentes. Itaque regulares subditi Poenitemiae meramentum Su emero dobent a mns sariis sui ordinis; neqne possunt pro arbitrio Sihi consessariunt aliquem eligere eique Pe cata consteri sine licentia sui praelati. Privilegium enim per Bullam Cruciatur hac in re concesSum, quoad Omn regulares re vocatum fuit a Summis Ponti seibus S. Dio V.
Gregorio XIII. Clemente VIII et Urbano VIII, teste P. Didaco ab Λragonia, Ord. Min. it. At quousque illa
Praelati licentia necessaria sit iis qui extra monasterium itineris causa vel alias morantur, hoe iterum ex singui rum ordinum constitutionibus eoiligendum est. IV. Sin vero agitne do excipiendis consessionibus Sanctimonialium, imprimis animadvertondum psi, alias monia Iesa jurisdictione Episcoporum exemptas et PriΡlatis suis regularibus subditas sesso, alius vero omni modo regimini ρt jurisdietioni Episcoporum Sudueerdimnia limus porro non exemplis solus Episcopus sacra
129쪽
menti Poenitentiae ministrum deputare potest, eique jurisdictionem impertiri. Quod autem attinet ad exemptas, quum haec Praelatis suis, non autem Episcopis subditae sint, jurisdictio ad audiendas earumdem consessiones tribui debet a Praelato regulari, qui eum in finem deputare potest sacerdotem sive
regularem sive Saecularem. Verum ut consessarius deputatus iurisdictionem, sibi collatam a Praelato, licite et valide
exercere poSsit, praeterea approbationem et licentiam ah Episcopo dioecesano petere debet et obtinere. Hoc enim expresSis Verbis, quae Sequuntur, sancivit Gregorius XV, constitutione Inscrutabilis 1ὶ: a ConsessoreS vero regulares, sive Saeculares, quomodocumque exempti, tam ordinarii, quam extraordinarii, ad consessiones monialium, etiam regularibus subjectarum, audiendas nullatenus deputari valeant, nisi prius ab Episcopo dioecesano idonei judicentur, et approbationem, quae gratis concedatur, obtineant. v Idem statuit Clempns X, constitutione Superna, his verbis i 2ὶ: u Religiosos ... generaliter approbatos ab Episcopo
ad personarum saecularium consessiones audiendas, nequaquam censeri approbatos ad audiendas confossiones
monialium sibi subjoctarum. sed egere quoad hoc speciali Episcopi approbatione, atque approbatos pro audiendis
consessionibus monialium unius monasterii minime POSMaudire consessiones monialium alterius monast rii. ο In eamdem sententiam saepius editae sunt resolutiones a S. Congregatione Concilii, praesertim in PHARAONEN. ,
130쪽
Praeterea, quum ex antiquo Ecclesiae more religiosis mulieribus in claustris degentibus certus et unicus tantum sacramenti Poenitentiae minister a monasterii Praelato designari consueverit, Patres Τridentinae synodi sanxerunt, ut Episcopi aliique monasteriorum praelati subjectis sibi monialibus consessarium extraordinarium quotannis bis vel ter offerre debeant, his verbis : et Praeter ordinarium autem consessorem alius extraordinarius ab Episcopo aut aliis superioribus bis aut ter in anno offeratur, qui omnium consessiones audire debeat. n Hanc legem denuo confirmavit Benedictus XIV, Constitutione Pastoralis eur e 2ὶ, qua inter caetera et hoc Statuit, ut, a si Pra Iatus regularis eamdem Concilii Iegem, de consessore extraordinario bis aut ter in anno monialibus sibi subjectis exhibendo. implere neglexerit, tunc locus fiet decreto Congregationis S R. Ε. Cardinalium ad ipsius Concilii interpretationem et exequutionem auctoritate Apostolica deputatorum, quo scilicet eadem Congregatio ad quaesti nem ab Episcopo Vercellensi propositam die 25 augusti anni 165l rescripsit : Discopus Vercellen. suppliαι sibi responderi, an deputaιio eonfessarii erimordinarii monialium regularibus subjectarum speciet ad ordinarium Iori. S. Congregatio censuit, ad Discopum non pertinere nisi in casu negligentiae eorumdem regularium: ut videre licet Decretorum lib. 44, pag. 495. Nec aliter respondit qua
stionibus ab Episcopis Belgii exhibitis die 6 aprilis
anni 1647, ut legitur Decretorum lib. 18, pag. 397. v Porro haec rescripta et decreta hac eadem constitutione Pastoralis curae et Apostolica auctoritate in omnibus idem Pontifex approbavit et confirmavit.