장음표시 사용
91쪽
Liber de apto pulchro ad Ieherram CAP. x IIII.
OVid est autem quod me mouit Do
mine Deus meus, ut ad Icheri u Romanae urbis Oratorem scriberem illos libros, quem non noueram facie,sed amaueram hominem ex doctrinae fama , quae illi clara erat, & quaedam verba eius audieram, & placuerant mihi ὶ sed magis quia placebant aliis,& efferebat eum laudibus stupentes , quod ex homine Syro docto prilis Graecae facundiae, postea in
Latina etiam Doctor mirabilis extitisset,& estet scientissimus rerum ad studium capientiae pertinentium, mihi plarebat. Laudatur homo, & amatur absenS. Vtrumnam ab ore laudantis intrat in cor audientis amor ille λ Absit. Sed ex amante alio accenditur alius. Hinc enim amatur qui laudatur, dum non fallaci corde la datoris praedicari creditur, id est, cum amans eum laudat Sic enim tunc amabam homines ex hominum iudicio. Non enim ex tuo, Deus meus, in quo nemo fallitur. Sed tamen cur non sicut auriga
ille nobilis, sicut venator, studiis popularibus diffamatus, sed longe aliter & grauiter , &ita quemadmodum & me laudari vellem Z Non autem ita vellem laudari, & amari me ut histriones,quaquam eos & ipse laudarem & amarem , sed eli- , gens latere quam ita notus esse , & velle haberi
92쪽
t haberi odio, quam sic amari. Vbi distribuuntur ista pondera variorum &druer- sorum amorum in anima una t. Q d est quod amo in alio , quod rursus nisi odis-1em non a me detestarer dc repellerem,
cum sit uterq, nostrum Eo moi Non enim sicut equus bonus amatur ab eo, qui nollet hoc esse , etiam si posset, hoc & de histrione dicendu est,qui naturae nostrae socius est. Ergone amo in homine quod odi esse, cu m sim hom0ZGrande profundii est
ipse homo, cuius etiam capillos tu domine numeratos babes,& non minuuntur in te & tamen capilli eius magis numerabi .les sunt, quam affectus eius,& motus cordis eius. At ille Rethor ex eo erat genere, quem sic amabam, ut vellem me esse talem,& erraba typho,& circunferebar omni vento,& nimis occulte gubernabar abs te. Et unde scio, & Vnde certus conii te orlibi, quod illum in amore laudatium magis amauera, quam in rebus i piis de quibus laudabaturὶ Quia si non laudatu cum vituperarent cum idem ipsi & vituperando atque spernendo ea ipsa narrarent, non accenderer in eum & non excitarer,& certe res non alienae forent, nec Homo ipse alius , sed tantummodo assectus alius narrantium. Ecce ubi iacet anima infirma, nondum haerens soliditati veritatis. Sicut aurae linguarum flaverint a pectoribus opinantium, it fertur & ver-' titur, torquet ar ac retorquetur , dc obnu
93쪽
bilatur e1 lumen & non cernitur veritas. Et ecce est ante nos. Et masnum quiddamihi erat, si sermo meus & studia mea illi viro innotescerent. Quae si probaret, flagrarem magis, si autem improbaret, sata
claretur cor vanum & inane soliditatis V e''. tuae. Et tamen pulchrum illud atque aptu, o et Me . unde ad eum scripseram, libenter animo versabam, ob os contemplationis meae,&nullo collaudatore mirabar. Ood corporalibus imaginibus coii tenebratus, non p. tuit capere spiritualia. C A ITSΕd tatae rei cardinem in arte tua nondum videbam omnipotens, qui facis mirabilia solus , & ibλt animus meus per formas corporeas, pulchrum quod per seipsum , aptum autem quod ad aliquid
accommodatum deceret definiebam, α distinguebam, & exemplis corporeis astruebam. Et conuerti me ad animi naturam, et non me sinebat falsa opinio, qua de spiritualibus habebam,verum cernere. Et irruebat in oculos meos ipsa vis Veri,
et auertebam palpitantem mentem ab incorporea re ad liniamenta et colores , et tumentes magnitudines. Et quia non poteram ea videre in animo , putabam me non posse videre animum meum. Et c dimin virtute pacem amarem , in vitiositate
auten odissem discordiami, in illa viait,
94쪽
L I B E R a I I r. ' 13' rem, in ista quandam diuisionem not bam. Inque illa unitate mens rationalis, α natura veritatis ac summi boni mihi esse videbatur, in ista vero diuisione is rationalis vitae,itescio quam substantiam di naturam summi mali, quae non solum esset, substantia, sed omnino vita esset,
α tamen abs te non esset Deus meus ex quo L. ni omnia. miser opinabar.Et ta- Moνaramen illam Monadem appellabam, tan- AM . quam sine ullo sexu mentem S hanc vero
Dyaden, iram in facinoribus, libidineri in flagitiis, nesciens quid loquerer. Non
enim noueram neque dediceram, nec vulam substantiam malum esse , Pec ipsam
mentem nostram summum atque incommutabile bonii. Sicut enim facinora sunt, 'si vitiosus est ille animi motus,in quo est impetus & se iactat insolenter ac turbide,&flagitia, si est immoderata illa animae
allectio,qua carnales hautiunturvoluptates ita errores & falsae opiniones vitam contaminant, si rationalis mens ipsa vitiosa est,qualis in me tunc erat nesciente
esto lumine illam illustrandam esse, ut sit particeps veritatis, quia non est ipsa n
tura veritatis. Moniam tu illuminabis lucernam meam, Domine Deus meus , illuminabis tenebra4 mevi, de plenitudine tua uos omnes accepimus .Ee euim tubιmeu erum , quod il- Ioa. r. Iuniiuat omnem hominem mementem in hunc mundum quia i' te non est transmutatio , nec
95쪽
c o N F t s s 1 o N v M& repellebar abs te, ut saperem mortem, Iae i. quoniam suferbis resistis. Quid aute superbius,quam ut assererem mira dementia me id esse naturaliter,quod tu es 3 Cum enim ego essena mutabilis, & eo mihi manifestum esset quod ideo utiq; sapies esse
cupiebam, ut ex deteriore melior fierem,l malebam tamen etiam te opinari mutabilem,quam me non hoc esse quod tu es. Itaq; repellebar,& resistebas ventost ceruici meae, & imaginabar formas corporeas,& caro carnem accusabam, & spiri tus ambulans nondum reuertebar ad te, MN.77- ambulando ambulaba in ea quae nossent, neque te, neque in me,ne', in copore. Neque mihi creabatur a veritate tua, sed a mea vanitate fingebantur ex corpore,& dicebam paruulis fidelibus tuis ciuibus meis, a quibus nesciens exulabam,dicebaillis garrulus &ineptus: Cur ergo errat anima mea qua fecit Deus Et muti nolebadici, cur ergo erat be usZEt contendebam magis , incommutabilem tuam substantiam coactam errare, quam meam mut
bilem sponte deviasse,& pene errare c5fitebar. Et eram aetate annorum fortasse viginti sex aut septem, crina illa volumina γοωi Volues apud me corporea figmen- ζ ta obstrepentia cordis. mei auribus, qua6 intendebam dulcis veritas in interiorem melodiam tRam, cogitans de pulchro. Mapto,& stare cupiens & audire te, & gau
96쪽
L I A E R II II. 'I poteram,quia vocibus erroris mei rapie- bar foras,& podere superbiae meae in ima
decidebam, Non enim dabas auditui meo gaudium . iatiliam, aut exultabanι ossaqu/ωλις humiliata uora erant.
Praedicamenta per se iistellexit.
PT quid mihi proderat , quod annos
natus ferme viginti, cum in manus meas venissent Aristotelica quaeda,quas appellant decem Cathegorias squarum nomine cum eas Rhetor Cartaginensis magister meus buccis typho crepantibus commemoraret & alij qui docti habebantur in tanquam in nescio quid magnum & diuinum suspensus inhiabam' legi eas solus,& intellexi. Qu's cum con αtulissem cum eis, qui se dicebant vix eas Magistris eruditissimis, non loquentibus tantum, sed multa in puluere depingentibus intellexisse , nihil inde aliud mihi dicere potuerunt, quam ego solus apud meipsum legens cognoueram . Et satis . aperte mihi videbantur loquetes de substantiis, sicuti est Homo : & quae in illis essent, sicuti est figura Hominis, qualis
st; & statura, quot pedum sit 3 & cogit tio, cuius frater sit; aut ubi sit constitutus; aut quando natus, aut stet, aut sedeati, aut calceatus vel armatus sit; aut aliquid faciat, aut patiatur aliquid, & quaecunque in his
97쪽
in his nouem generibus quorum exempli gratia quaedam posui, vel in ipso Substantiae genere innumerabilia reperiuntur. Quid hoc mihi proderat, quando &oberat, cum etiam te Deus meus mirabiliter simplicem atque inco mutabilem, illis decem praedicamentis putans quicquid esset omnino comprehcsum, sic intelligere conarer, quasi & tu subic chus enses munitudini tuae aut pulchritudini,ut illa essent in te quasi in subiecto sicut in corpore, cum tua magnitudo & tua pulchritudo tu ipse sis, corpus autem non cost magnum & pulchrum quo corpus est, quia & si minus magnum & minus putichrum esset, nihilominus corpus esset. Falsitas enim erat quam de te cogitabam, non veritas & figmenta miseriae meae,no firmamenta beatitudinis tuae. Iusseras enim & ita fiebat in me, ut terra spinas, α tribulos pareret mihi, & cum labore peruenirem pd panem meum. Et quid mihi proderat,quod omnes libros artium,quas liberales vocant, tunc nequissimus malarum cupiditatumseruus per meipsum legi, & intellexi quoscunque legere potui, audebam in eis,& nesciebam v ς deesset, quicquid ibi verum & certum esset3 Dorsum enim habebam ad lumen, & ad ea quae illuminant faciem , unde ipsa facies mea qua illuminata cernebam , non illuminabatur. Quicqiuid de arte loquen
di, dc disserendi, quicquid de dimensi6nibus
98쪽
t L I B E R. II I I. 97nibus figurarum, & de musicis , & de nu- meris sitie magna difficultate , nullo ho-
.minum tradente intellexi. Scis tu domine
Deus meus, quia & celeritas intelligendi,& discendi acumen, donum tuum est, sedi non inde sacrificabam tibi. Itaque init i m. 18.i non ad viam,sed ad perniciem magis valebat,quia tam bonam partem substanti LM is, meae sategi habere in potestate,& fortitu--nem meam non ad te custodiebam , sed profectus sum ab te in longinquam regio uena, visam dissiparem in meretriceas . cupiditates Nam quid milii proderat bo- maiies .non utenti bene Z luon enim sent liqbam illas Artes , etjam b studiosis &ingeniosis difficillime intelligi , nisi cum
eis e silini conabar exponine, & erat ille excellentissimus in eis , qui me e X ponentem,non tarduis sequeretur. Sed quid mihi hoc proderat, putanti quod tu domine
meus meus veritas corpus est s lucidum& immensum,& ego frustum de illo cor-ppre λ Nimia peruersitas. Sed sic eram. Nec erubesco Deus meus confiteri tibi in. me misericordias tuas,&lnuocare te,qui
non erubui tuc profiteri hominibus blasphemias meas , & latrare aduersiim te. Quid ergo mihi riinc proderat ingen Iumper illasaoctrinas agile, & nullo adminiculo humani magisterii tot nodo iis limilibri enodati, cum deformiter & facrilega turpitudine in doctrina pietatis errarem Z Aut quid tantii in oberat paruulis E tuis
99쪽
38 cori r EssIONYNSMile. tuis longe tardius ingenium, cum a te longe non recederent ut in nido ecclesiae tuae tuti plumescerent, & alas charitatis alimento sanet fidei nutrirentὶO Domine Deus naster, in velameto alarum tuarumrs speremus,& protege nos,& porta nos.Tu portabis & paruulos,& usque ad canos tu portabis: quoniam firmitas nostra quando tu es,tunc est firmitas: cum autem nostra est, infirmitas eae Vivit apud te semper bonum nostrum, & quia inde aversi sumus,peruersi sumus. Revertamur iam Domine , Vt non euertamur: quia vivit apud te sine ullo defectu bonum nostrum quod tu ipse es : & non timebimus, ne non sit quo redeamus, quia nos i deruimus, nobis autem abse tibus non ruit domus no stra aeternitas
100쪽
C A PVT LCeipe sacrificium Cosessionum mearum de manu linguae incet, quam formasti & excitasti, ut
confiteatur nomini tuo,& sana omnia ossa mea,& dicant: Domine, ii uti si Ps 4 imilis tibi λ Neque enim docet te quid in se agatur, qui tibi confitetur , quia oculum tuu no excludit cor clausum, nec manum tua repellit duritia Hominii, sed soluis ea cum voles, aut miserans aut vindicans, non es qui se a codat a calore tuo Sed te laudet anima mea, ut amet te : & confiteatur tibi miserationes tuas, ut laudet te. Non cessat, nec tacet laudes tuas via I uersa crea- rura tua; nec spirit' omnis per os couersuad te, nec animalia, nec corporalia per ψs consideratium ea, ut exurgat in te a lassi tudine anima nostra. innates eis quae feci .
si & transiens ad te,qui fecisti haec mirabiliter,& ibi refectio,& vera fortitudo.
Dei praesentiam neminem effug re, cum siti Ῥbique. CAP. II.
tu vides eos, &distinguis umbras ,&ecce pulchra sunt cisi eis omnia, & 3pli turpes sunt .Et quid ii ocu eru: tibi, aut Hi quo impextu tuu dehonesta uer ut, a coelis usq;