장음표시 사용
201쪽
αtu necessarius erat. Ex hoc enim propriE convi cebantur homines , Christim esse verum Messiam,m cierificium pro peccatis praestiterit. Rom. I. . Min eo verum solatium quod pollumus dicere, scio quod redemptor meus vivit. Iob. rp. 2. Quia principaliter oppugnabatur. sadducaei non poterant
Metelia doctrinam, quia non credebant immortalitatem aestirarum nec resurrectionem corporum.
Caeteri non poteram fine, quia dolebant eum vivum praedicari, quem ut irraleficum nuper occiderant. Summa : Haec erat tum temporis praecipua uestio, ais Iesiis, a Sacerdotibus occisiis, veta re- laurexissetὶ Si hoc poterant ostendere, facile crediturus erat pulus , Iesiam injuste esse occisum. De hoc igitat articulo maximE testantur. Et quomodo x. Ex vaticiniis Scripturae demonstrabant, ve rum Messiam debuisse resurgere. α Potentia suae doctrinae sitorumque operum miraculosonam, quae in nomine Jesu iaciebant, con--uaebam homines, Iesum eos roborare, & proinde non mortuum esse, sed vivere. Docentur hinc omnes ministri, quod, cum doctriam aliqua necessaria est ad salutem Se solatium auditorum , non debent eam metu persecutionis tacere. Hoc enim non est boni Pastoris, ob periculum sium oVes Christi destituere necessario pabulo. Cum peccatum aliquodest periculosim Reiuublicae&Ecclesiae, cujus tamen reprehensionem nomines non libenter audium, non debent ideo eam i inmittere. Hoc enim seret opus infidi vigilis non pi onere de periculo. Mundus veritatem odit han. 3. A nos tamen ideo in mundum venimus, ut veritatem dicamus. Non debemus igitur reticere eos articulos, quibus Eostes ossenduntur, sed ea pane constantissimό urgere, ubi veritas hostium ar-xibus maximE reprimitur. Non debemus cessare sanam doctrinam proponere, donec homines illam capianti Scimus enim nunquam desere qui Manx,
quod scribitiu i Tim. . 3. 4. Esa. 3o. 9. Io. II.
Consideremus igitur adhortationem , quae in
III. Et iuro, in quo consilebat Ecclesiae con-I eordia, fuit communio temporalium bonorum, quam inter se coluerunti Spiritualium binorum communionem inter se acceperant. Eraterum ipsis mos & merita Christi, remissio
peccatorum, gratia Dei Spiritus S. vi in aeterita omnibus, ex aequo contigerat. Vnum tantum restabat , quo sibi invicem erant impares, videlicet quod alii erant divites & habebant proprias possessiones , alii vero iiihil possidebant. Hic itaque charitas sese exseruit, ut illi qui aliquid possidebant , suas posses siones etiam communicarent iis qui nihil possidebant. Haec conuntinio:
r. In genere nobis describitur. x Particulari exemplo Josis illustratur.
De communione in genere duo tradit textus: I. Hujus communionis causam : Magna gratia
erat super ipsos. Sunt qui ita exponunt, quod gratiosa suerit Ecclesia in oculis inndelium, proleterea quod tam egregium ordinem observarent in sustentandis pauperibus, quod Itidaei non faciebant. Sed praestat exponere de causa liberalitatis. Sicut Exod. I 2. 36. Deus dicitur gratiam dedisse Isiaelitis in oculis Aiptiorum ut libenter commodarent, ita hic pauperibus dedit magnam gratiam in oculis divitum, ut libenter communicarent temporalia bona. Fecit pauperes gratioses in oculis divinim, ocper hoc donum liberalitatis in iis accendit. Liberalitas pia vocatur gratia r. quia est virtus gratiosa, jucunda & amabilis. x Cor. 8. 7. Est virtus hilaris Cor. 9. 7. t. praecipuὸ quia est gratuitum Dei d
num. Brasius eis dare, accipere Achor. 2D.V. 3s.
Est beatitudo quam Deus dat. Est donum Dei
2 Cor. 9. 8. Deus dat incor divitum, ut largiantur. Hoc ideo monemus, ut pauperes sciant, Iibi non tantum esse mei dicandum apud homines, sed etiam
precandum diligenter apud Deum, ut ille largiatur divitibus donum liberalitatis. ubi pauperes sint impii & negligentes in precando, ibi mirum non est
divites esse parcos: Pauperes putant non opus esse,
ut illi rogent Deum de pluvia & fertilitate agrorum, propterea quod non habent agros, sed Alsδ. Debet enim Deus divitibus dare quod tibi possint dare, & te gratiosum facere in ipsorum oculis, quod
non faciet, nis sis natiosus in oculis ejus. Discant etiam hinc divites ob tenuem statum Pauperes non contemnere, dc quasi nauseabunde eos respuere. Sunt in oculis Dei aequE cari ac gratiosi, ut divites.
2. Hujus coiiunuitionis naturam: Nemo qui
202쪽
3 . 3 s. quod scilicet non I si sunt quenquam ege- omnes obligans, sed specialiter datum id proba
dum illum juvenem. 3. Postquam vendiderunt, non commiser ute,sed qui habebant possemones, vendiderint eas,&pretium ad Apostoloriam pedes deposuerunt, ut 2 ι inde sublevarentur pauperes, quisque pro men-l pretivmoisessioni cujusvis ut utique illud pro liis sura suae indigentiae. Verum non obstante quod tam bitu poluderet&usurparet, sed deposuerunt ad pe- des Apostolorum, ut inde daretur cuilibet quantum opus haberet. Haec saia non sitit communio illa Platonica vel Anabaptisti . Nam ubi illa obtinet,
ibi locum non habet ulla distributio, sed quisque promiscue jus habet usurpandi qui Mis tanquam
. Si Christiani obligati essent ad istam Platonicam communionem bonorum, tum intei Christianos, nec furia nec eleemosynae haberent lociun, adeoque seustranea forent illa praecepta, Ephes 4. a Tnesi . 3. ix Nam nemo potest hirari nisi quod Halterius & non situm, & nemo potest donare, nisi quod est sirum, α non alterius. Virtus liberalitatis locum habere non potest, ubi locum non habet jus proprietatis. Quod si autem natura hujus communionis inpossinionibus terrenis non consistit in eo, in quo eam consistere docent Ambaptistae, qua igitur in Nconsistit, & quis est sensis verborum , quod quisquam proseum habuerit, sed omnia communia furint' dcc M'. Vulgo dicunt, quod fuerunt communia non κ miri sed tantii in in . i. e. quod di iis, quae possidebatu, non sibi solum prospexerun , sed dc eorum egestatem expleverint, qui nihil potis debant. Si specialius vis considerare, duo sunt i
I. Non sibi ipsis paratulit cibum selum, sed
pauperibus. Siverunt rivulos suos esiluere seras, sta ipsi tamen manseruiit Domini eorum. 2. Partem bonorum storum planE abdicarum, εἰ in proprietatem ac peculium Lelesiae dederunt, ut Ecclesia haberet perpetuum sentem dc λς rum, unde dc pauperibus prospiceret, de alias necessitates expleret. Describitur enim hic vera go bonorum clesiasticorum, quod scilicet nem trahant a liberalitate piorum, quae profici batur ex caritate dc compassione erga proximum dc totum statum Ecclesiae. Prima origo bonorus Ecclesiasticorum, non est ex studio merendi vix maeternam, satisficiendi pro peccatis , redimendi mas ex purgatorio, vel ex intentione ditandi Ec psiasticas personas, ut haberent unde magnificE tu riarent in aedificiis de victit, sed ex compassiono G ν pauperes, dc ex studio consciVandi cultum in Δ r blicum clara additur intei pretatio tamen Anabaptista nostri temporis hie volunt figere pedem ranaticae illius communionis , quas Christianis non liceat habere quicquam proprium. Quaeritur an rectE 3 Ne- gaziu. Ratior. Non dicitur in textu ,quod omnes omnia vem diderunt, quae habuerunt, sed tantum quod vendiderant possessiones. Sine dubio aliqua vendiderunt, aliqua retinuerunt. Nam si omnes ita secis lent, tum nulli divites filissent inter Christianos, nec quisquam, qui habuisset domum propriam. At hoc falsum, quia Paulus divitibus Chiilitanis praelii bit sita ossicia et Tim. 6. 17.18. Sic jubet ut quisque domesticis sitis prospiciat i Tim. s. v. s. Sic de divite Iosepho, de Cornelio, de Simone coriario, d c. non legitur, quod divitias suas objecerunt, Actor. c. Io. i. si, vendiderunt, non fecerunt hoc ex praecepto quod omnes obliget, sed ex libera voluntate.
Poterant enim retinuiae , Actor. s. v. . EXcepti Fuit igitur e λύγη .u, vel opus supererosationis. Neutrum fuit. Nam r. , non
habet locum in secunda tabula legis, seu in amore circa proximum, sed tantulo in prima seu in cultu Dei. Σ. Opus supererogationis deseribitur quod ruis ficit ultra obligationem legis' ad promerenum majorem gloriae gradum. At illud hie locum non habet. Nam r. non fecerunt opinione merendi. 1. nihil fecerunt praeter obligationem legis , si spectes substantiam rei. Erant enim per legem Dei obligati ad siblevandos egentes fratres, etiamsi modus de gradus istius sublevationis non erat praesiti s in lege, sed prudentiae ac caritati eorum relictus. Virtutem benescentiae lex nobis praescripsit, sed modum de gradum beneficentiae lex non definivit, sed reliquit nostiae discretioni secundum mensuram indigentiae Ec charitatis definiendum. Non igitur possum dici opus stiperem- ationis facere, qui in modo de gradu benencentiae
bertatem sim sequuntur. Lex non omnia praecepit, nec omnia prohibuit, sed multa nobis reliquit libera, quae cum facimus, non possumus dici iacere opera supererogationis. Object. L. Atqui Matth. c. 29. 2I. praecipitur, in omnia vendamus, dc pauperibus demus. Non in praeceptum comm et
203쪽
Moum las autem hunc thesaurum Ecclesiae clep statunt ad pedes Apostolorum, hoc men ad tempus tanti fuit, nec obligat doctores verbi ad curam pauperim, quae postea Diaconis commisti est, Actor. 6. Hoc itaque illud est . quod ptimitiva Ecceta fecit, A quod nobis ad imitandum reliquit exemplum , scilicet ut de possessionibus nostris tetarenis Piquid seponamus Sc erogemus , unde pauperes dominici fidei possint sustentati, nec non nece .suit sumptiis fieri ad officia dc aedificia Scholastica&Eccleuastica. Utrumque nobis injunctum est in N. T. Non corradam nunc multas probationes hujus dogmatis, sed tantum vos remitto. I. Ad 2 Cor. s. ec'. capita, ubi prolixe agitur de sublevatione pauperum. 2. Ad I Cor. caput, ubi de sustentatione Ministerii Scholastici dc Ecclesii astici fit adhor
Qu propter rorehendendi sint. r. Qui ianis suis utuntur tantum ad se ipsos saginandos in pompa α luxuria, dc nec contritione Josephi assiciuntur, nee curantpromotionem Ecclesiastici Ministerii. Meditentur illi saepe exemplum Helluonis db itis Luc 16. v. 19.2o. 2I. de eorum de quibus Deus quaeritur Haggaei I. 2.3. 4. dcc. t. Qui bona Ecclesiastica, olim in piosustra d ta, convertunt in usus alios, e. g. otios monachi, episcopi, eanaici, dcc. qui adluxuriam de stiperbum dominatum convertunt, dc multi magistrarias,
qui ab Ecclesia plane abalienant. Considerem hi di-lctum Prov. m. 21. Prov. 22. 36. &28. Genes 47. v. . Nos aliter agamus. Vide rationes Actor. a. Concion. Is
Non tantum autem in genere dicitur, quod quidama e saetant, sed etiam singulate unius exemplum additur, idque in eum finem, ut per hoc sibi
transitum paret Euangelista ad sequentem historiam. Ex hoc enim ficto Josis, tantopere in Ecclesia laudato , occasionein sumit Ananias eandem sibi laudem parandi per liberalitatem hypocriticam. Habes in hoc exemplo. r. Viri nomen de cognomen. In Iudaisino v cabatur Joses , conversus autem Christianus ab Α-postolis vocatus est Barnabas. Hic I. Disputatio Grammatica obtinet de nominis hujus derivatione vel compositione. Vide in Act. Σ. Est ille idem Bal nabas comes Pauli in itinere, cujus toties mentio sit in Actis. s. Causa cur hoc nomen impostum ipsi ab Apostolis, non tantopere inde est, quod ad consolandum efficax fuit concionibus suis. ruam quod liberalitate si pauperes resecit. Hinciscimus, memoriam beneiactorum debere visere in Ecclesia. Non quidem ad superstitionem, ut in
Pa tu, sed tamen ad imitationem. Vide restili.
1. Patria illius : Ex Cypro. Quomodo igitur Hierosolymae habuit bona quae vendidit Z Vide
3. Genus illius. Etsi ex Cypro, tamen Iudaeus erat, qui eo commigraverat, vel ex transportatis in captivitate Babrionica parentibus 8c majoribus ibi natus. Levita autem fuit. Ex illo igitur hominum enere, qui Christo maxime offensi, dc tamen ex is quoque Deus aliquos convertit. Vide benignit tem Christi, qudd etiam ex acet bissimis hostibus,qui eum maxime laeserant, aliquos sibi elegit. Sic nos quoque recipiamus monachos 3c sacrificulos Pontificios, qui ad nos transeunt, etsi rub sint sinceri. . Factum illius. Cum haberet possessionem , Vendidit, dcc. v. 37. Natura A intentio hujus ficti superius explicata est.
Zrus est proverbium , quod ubicunque li Deus inripit sumn umbim, ibi
i primum Deus in Redublica aliqua incipit semen verbi sui serere, dc sibi colligere Eccle-lsam, tutini Satan interserit semina errorum, mendaciorum, ac pravarum suggestionum , ut semetbὶ critas, qui similitudinem aliquam reserantpi rum, εc interim pietatis&piorum veri hostes sint. Neque hoc mirum. Sicut enim in bello, cum quis bellator pedem ponit in hostili solo, de urbem alitiquam occuDt, statim hostis prosin E illam ut m excitat propugnacula Sc sertilitia, quibus pr ves- sum hostis sui sistat, te ex quibus hostilem posset si neminfestet: Si est in bello, quod est inter Clitiastam, de Sataliam ac Antichrii lim. Et hoe Deus V 3 Perint
204쪽
COMMENTARIus P RAeTI cusdunt, sunt infideles, etiamsi de fide in Christum G,
rientur. 2. Hulti Christiani non minus sunt ita lolatrae ae Ethnici. Ohea L. Sae fit ut Per talia matrimonia pars infidelis Chr isto lucrifiat. Resp. i. Saepius fit, ut fidelis pet tertatur. 2. Cum Deus ex malo bonum, ex tenebris lucem producit, hoc non excusia nos peccata. Nos non debemus ficeteremittit fieri sapientem ob rationem, ut scilicet pii habeant quod metuant. & cujus metu excitentur ad vigilantiam in omnibus ossiciis, specialiter in precibus. Sicut enim in terra Canaan reliquos secit quosdam hostiles populos, quibus viaelitae perpetuo exercerentur, ne segnescerent Iudic. r. 27. δα.
x. 3. Etsi enim manserint vitio Isi iesitarumtamen etiam gubernatione Dei: l sic etiam inspi- malum, ut eveniat bonum. Caveamus igi'. si
. lprisca exempla non terrent, terreat quotidiam MIecem experientia.
V Tndidit agrum, dc conscia uxore panem pretii
reservavit, partem ver5,ad pedes Apostolorum deposuit. Quaeritur, quid hic peccati sit 3 Vendidit quod suum erat, nec de aliqua staude in venditionent mentio. Pretium quoque venditi agri ejus erat, ut Petrus ipse postea fuctui, nee debebatur ulli, cur ergo non potuit facere de suo, quod voluit, cur non potuit j iii) partem aliquam retinere, praesertim cum sit prudentiae, non totum quod possides, largiri, sed etiam tibi ec tuis necessitatibus prospicere. Vider Cor. 8.is. Quid igitur peccati in hoe facto ε . Sunt, qui putant surtum M sacril via esse, quo Ananias surripuerit id, uod Ecesiae ocpauperibus voto ejus erat datum, unde etiam v lunt concludere, quod sacrilegium poenam mortis mereatur. Sed putamus nunquam votum fecisse integrum donandi, dc deinde surio surripuisse, quod voto dederat. Nam si votum secisset dandi pretium integrum, non fuisset amplius in libertate ejus venditi pretium dare vel non dare, quod tamen Petra: dicit v. Votum enim perficere non est liberum sed necessarium. Itaque nihil hic neque de sacrile gio, neque de poena illius. rituali Canaan sinit esse hypocritas in terrorem &exercitium piorum. Vide r Cor. II. I9. Mati. I8. 9. c. 17. I. Exemplum hujus rei habenuis in textu,
ubi videmus, quod vix execta Ecclesia duos lirp critas excitavit Satan, qui bipocrisi sua antan dederunt tertio testimonio, scilicet miraculosae severitati qua Petrus majestatem Sc exaltationem Christi in urbe Hierosolyma testitam reddidit. Antehac eam testatus erat per miraculum beneficentiae in homine claudo. nunc per miraculum severitatis in homine hyprocrita. In hac historia sequentia considerat da veniunt:
3. Peccati reprehenso dc poena, primum in Mnania, delude in Sappi,ira
Pzrsonae peccantes sint Ananias 3c Sappi ira conjuges. Ex hoc non nisi unicam observo do nam: od homines ejusdem thori plerumque fiant socii ejusdem peccati. Quia enim tantum possitnt in
mutuos affectus, quid mirum, quod alter in alterius Peccatum facit E peruabatur. Patet hoc satis exemplo primorum parentum Gen. 3. primi mundi Gen. 6. . Esavi Gen. 26. Salomonis I Reg. II. V. 3. Iorami 1 Chron. it. Hinc videmus, quomodo ab hoc sibi caverint sancti, e. q. Abraham Gen. 2 3 Nehemias cap. 13. 23. . Deus ipse Deuter. 7. 3. 1. Peccatum est hypocrisis. Volebat videri ac ICOr. 7. 3'. 2 Cor. 6.r . Ratio. r. Cum Christolpius ac liberalis ut Batitabas, sed interim reipsa mancere foedus Oc iterum cum impiis pugnati L. Tale i erat, sed partem tantum dabat, ut videretur totiva conjustum non est similitudo coniunctionis inter Christ im& fideles, ut debeti Eph. s. s. Separatas cedere cum Deo. Turbas dat in similia. 1. Periculum liberorum creatam M. i. Cum Ethnicis quidem 5e. Paganis non licet, sed licet tamen cum Christianis. Re . i. Multi Christiani non minus sunt infideles, quam Ethnici.
Sie Paulus seipsum dicit infidelem fiuile quandiuerat Iudaeus, etiamsi nesset Idololatra. I. Tim. I.
v. 23. Quicunque saetas gratiae nec habent Lec G dedisse. Est enim liae actio insigne & illume hypo cliseos exemplum, Sc omnium hypocritarum V pus. Quid est hypocrisis 3 Hypocritis, inquam, iacultu Dei. lnam non loquimur hic de hypocrisi e ga homines: l est shidium obtinendi speciem piet tis Per partem pietatis. Sic describitur x Tim. 3. s Sic pallim in Evangelio Pharisaeorum hypocris describitur, quod ficiant bonum ut ab homini bysVideantur, quod externum purgent, de intus sat pleni rapinarum, δα. Matti 13. mus passim reqx ,
205쪽
et toto corde ipsi serviamus, ut onmes facultates ipsi consecremus, ut omnia peccata vitemus , ut m mnia praecepta conemur observare. Et haec quoque nanira verὰ piorum ut ita ficiant Lue. I. 6. Multi aut sint homines, quicuuiunt videri tum apud Deum, tum apud homines idem ficere, sed interim idem Acere nec intendunt, nec conantur, sed fi- cientes quod sine difficultate M incommoditate camis possiant, in eo acquiescunt, & sibi ipsis tribuunt ius verEpioriun. Multis modis committituraioc peccatum: I. externa ficium, interna omittunt. a. quandiu possunt sine persecutione ac damno, sa-
ciunt, cum non, Omittunt. 3. cum imminentibus
torotibus de poenis divinis excitantur, faciunt, cecsantibus illis. desnunt. 4. Coram hominibus ficiunt, illis temotis cessant,&c. Hinc vocantur homines , filii, quorum cor non est rectum coram Domino. Q. s. lac.3. Psal. s. claudicantes in utramque partem, duobus Dominis servientes. adulteri, curvi, δε ιιθα- m. Est peccatum valde
comarinae, Sc tamen adeo ave, ut non tantum
. abominatio Domini vocetur Pta. s. 7. sed etiam hoc loco corporali morte puniatur. Aperta profinitas, impietas, in justitia, blasphemia sitiat gravia peccata; sed non est Pitandum minus esse peccatum illam hi crista, cum ci iis pietatem simulans toto corde ei non dat operam. Vide tonitrua Petri contra illam Actor. r. 2o. Σr. 22. 23. Videtur carnali rati
ni peccatum Ananiae exilius esse quam ut moriei meleatur : Et tamen non tantum puniturmone corporali, sed etiam tali morie, cum caua inter mors fuit coniuncta. Cum quis Magistratus se licium exsequitur in maleficiores, solet eos praeparare per na:nistros ad conversionem animae.
Sed hic si licium infligitur adeb subitum, ut spa-cium non ut enitentiae. Statim atque audiit, comes Timeatis igitur h7pocruae & tepidi in negotio teli potus, d si vultis Deo i ire, servite toto corde in sinceritate. Deus vult sinctificari in iis, qui ad ipsum accedunt Levit o.
RAzones, cur hoc peccatum adia grave ut tantopere puniatur, babemus inparieterii ad inqua hoc peccatum I. Reprehenditur. IL Punitur. ureiuraque horum fiti. In Anania.
In Reprehensione Ananiae habes. I. Particularem compellationem: Anania. Non est leprehensio generalis ex suggesto, quo non tam peccatores quam peccata reprehenduntur, & particularis applicatio auditoribus relinquitur: Sed est reprehensio pallicularis ex tabula, seu in Synedito, qua peccator nominatim compellatur. Tales enim particulares compellationes , reprehensiones reconvictiones in Ecclesia sita etiam instituit Deus, ut patet in exemplo Nathanis 2S . ita I. Sine hac enim fieri non potest disciplina Ecclesiastica, quam Deus tot locis instituit. Dii autem ordinarii mim sui non ficile aliquem possunt hypocris eos arguere, cum non habeant revelationem Spiritus S. ut Petrus ; sciant tamen hypocritae, aliquando Deum ipsum eos nominatim compellaturum, & in judicium citaturum ad reddendam rationem, ut hic fit Ananiae, &Adamo Gen. 3. 9. Vide Psal. Fo. 2r. II. Argumenta represensonis, quibus peccatum evincit & ex gerat, quae fiant,r. Est opus Satanae. Quomodo te ita regi de impelli passus es a Satam 3 Nemo sita sponte potest es se hypocrita, nisi a Satana formetur, &qui sunt hypocritae, sunt mancipia Satanae. Est enim audacia plus quis humana & planE Diabolica, velle Deum decipere. Hinc appellatur repletio cordis,quae phr sis summam audaciam significat Esilio 7. s. iaclesiast. s. v. Ir. Est enim haec admirabilis & planὰ in-eomprehensibilis audacia Diaboli, quod cum notitDenm ess e omnipotentem & omniscium, tamen audet bellum eum Deo & Ecclesia ejus sisti pere, eamq; partim vi, partim astu aggreditur. Talis quoque est audacia in hypocris. Norunt illi hypocritae, Deum esse oonnipotentem & omniscium, & tamen potius, quam ut se velint submittere voluntati D mini & salutem consequi modis ab ipso ordinatis, nituntur decipere Deum, atque ita praesumunt sua sapientia&suo astu salutem ei quasi extorquere 3c surripere. Sunt hi homines sicut scies in mercatibus qui quod alii honesto modo emunt, subtilibus technis venditoribus eripiunt, vel saltem astuto m do licitandi & emendi subducunt. Est enim Ecclesia sicut mercatus, in quo non sbium emptores, sed dc flues confluunt. In corde eenὰ hi ano non nascitur tanta audacia, nisi a Diabolo infundatur. Sic cum Iudas moliretur Christum prodere per osculum , id est, ita prodere ut tamen non vid retur proditot , dicitur Satan in cor ejus quasi
totus inuasse Sic a Satana siit, quod primi pa-
206쪽
rentes ausi sunt Deo seniles fieri per dolum, Gen. 3. 2. Est mentacium contra S litum S. Mentiri hic est sallere, decipere. Saltem est fallendi causa
mentiri. Haec enitia filii intentio Ananiae, ut mentiendo depositum totius pretii a Spiritu S. haberetur pro aequε pio & liberali ae Barnabas. Mentiri
in se adeo grave peccatum est, ut ccxlo excludat, A c. 2I. VI. quanto magis igitur Spiritui S. men.
tiri λ Sed cur magis Spiii tui S. quis Patri vel Filio
dicitur mentitus 3 Qui Ministerio tacita tico mentitur, dicitur mentiri Spiritui S. Quia Spiritus s. est Praeses Ecclesiastici regiminis , cujus instinctu contributio illa bonorum in usum Ecclesiae erat instituta. Non siti lubitu Apostoli liberalitatem piorum pro pauperibus imploraverant, sed Spiritus S. instinctu. Sicut Spiritus S. eos constituerat Episc ros super Ecclesiam Actor. io . ita etiam erat Praeses, qui ipsorum Ini di ta regebat, & proinde qui Apostolos nitebatur decipere, ipsiuin Spiritum S. Di iebatur fallere. Notent hoc omnes hypocritae, quis illaces edunt consessiones, & peccata sua tegunt
atque excusara coram ordinario Ministerio , ut ad particinationem S. Coenae admittatitur & censuras
Eccleuastiis e iugiant. Non hominita decipiunt, sed nituntur Spiritum S. decipere . qui Protaes est Ministerii Ecclesiastici, ut videre est hoc loco, α Actor. is. 28. Quaeritur hic ; An igitur peccatum Ananiae fiterit peccatum in Spiritum S. illud ine- missibile de quo Matth. ita Rup. Quod non. R rio. r. Peccatum in Spiritum S. est , quando quis peccat contra illuminationem Spiritus L quae in in ipse. At Ananias peccabat contra autoritatem dc dona Spiritus S. quae erant in Apostolis. Σ. Peccatum in Spiritum S. est desertio &persecutio agnitae veritatis, seu Salvificae religionis & Jesu Christi. At Ananias Iesum Christum nec abnegat, nec deserit, nec persequitur, nec blasphemat, ted tantum ostendit te in professione religionis non esse si erum. Peccatum in Spiritum L non est hypocrisis in pt sessione veritatis, sed est ipsius veritatis agnitae abnegatio & persecutio. 3. Tertium argumentum , quo ista hypocrissexaggeratur, est, quia est peccatum nullius necessitatis quod facillimὰ potuisset omittere vers 4. non opus nabebas quicquam dare, sed potu si es totum retinere. Quid igitur opus erat simulare, quod to- cum dates, & interim partem subtrahere ὶ Quid
opus, mendacio ubi dc Lude Prospiceres, eum irae
eo potuisses 3 Nostri homines cum necessitatem aliquam possitiit praetendere sitis peccatis, cum Dossunt dicete, non potui sine magna difficultate, sine in gno incommodo omittere, valde se sentiunt levatos , quamvis malE At quid praetendent peccatis , quae tam sacile postlint omittet eὶ Jugulant se pro-ptiis verbis qui peccata excusant, quod sunt par a. At si parva, tanto minus necessarium etat facete. IcproindEtatuo sunt graviora, quanto secilius pol rant omitti. Interim ex his verbis videmus, suod vendere bona, & dare omnia paupetibus non suo tres necessitatis in primitiva Ecclesia, sed libertatis. Sed de hoc concione aniccetante. . Non est peccatum infirmitatis, sed propositi v. . Cur posuit in corde hanc rem Z Hoc praetetmodum aggravat peccatum, Psal. 66. I t. s. Est peccatum contra ipsum Deum. Non hominibus , i. e. non sistum hominibus, sed praecipua Deo mentitus es. Hoc addidit ad inculcandam Mnamae dignitatem dc Majestatem solutus S. cujus
oblivione peccatum hoc talendi sibi propositet
O igitur insigne argumentum ad demonstrandu'Deitatem Spiritus S. Nam t. At it cita perstanam. Quem quis nititur mendacio testere, est per sona. a. Is quem Ananias quaesivit fillere, e 1 tesia appellatur Deus. At Spiritum S. quaesivitiassere v. 3. Ergo is Deus est. Hactenus reprcheimso Ananiae, quod hae vice sussiciat. Nos hine disci
mus cavere hypocrisin in cultu Dei. Considera a sumenta, quibus exaggeratur: i. Est audacia Di bolica velle Deum decipere. i. Non contra ministe rium fit, sed contra spiritum S. dc proinde contra
ipsum Deum. 3. Non est peccatum ad quod ulla necessitatum impelletis. Nam si non vis servire Deo
secundum volutitatem ejus, ne accedas ad eum, sed maneas in statu, in quo es. Aut si statum illum metuis . ingredere viam . quam Deus tibi ostendit. . Non potest esse ex infirmitate, sed est puram litia. Cave igitur, dc si vis colere Deum, cole toto
corde, extus dc intus, tempore commodo dc incommodo , omnibus ficultatibus, per totam vitam, in omnibus praeceptis, contra omnes hostes, in Spiritu de Vei:tate. Fac ut Israelitae God. io. 26. Satis peccabis & indigebis reconciliatione εἰ gratia, e 3 si habeas sincerum coiiatum dc propositum. C veamus ne quis Ananias hodie ad coenam Domini accesserit, qui partem cordis dederit Deo , partem resentaverit peccato.
207쪽
SEquitur poena Ananiae. Non eni in tantum reprehens ira , scit etiam punitus est, idque stibita
mone. De hac morte Ananiae habes. I. Causam mortis. II. Modum mortis. III. Consequens mortis. Causa mortis: Cum haec verba audiret. Sonitu verborum Petri occisis est. Mira res. Vix auditum unquam quenquam extimstum esse selo fragore tonitrui. Si quis bellator omnia sita totaiienta simul exploderet, & tantum excitaret clangorem, ut tellus videretur concuti, tamen omni isto fragore ne unum quidem occideret hostem, & hie Apostolus silo stirpitu vestorum occidit homines duos. Sed ne miremur. Non esiatic maximus & ultimus esk-ctus verbi divini, occidere hominem morte corporali. Non est quod dicamus Petrum magica arte occidisse, nec opus est intervenisse aliquem angelum interiectorem, qualis in exercitu Sennacharibi & iii occisione Primogenitorum AEgypti, nec immediataplina a manu Dei, ut in morte Uzae 2 Sam. 6. 7. Ma est mors Ananiae vetus essectus reprehensionis Petri. Verbo Petri occisis est Ananias, nimirum umbo exprobrationis & reprehensonis, quo peccata eius ei filerunt ob oculos posta, & tantus in con-. scientia illius excitatus est terror, de sensis irae divina, ut praeterrore animam exhalaverit. Interpretes
iugo hunc actum comparant cum sacto Pauli, Ach. i
culsi, α cum ficto Eliae x Reg. I. s. io. &c ubi igne coclesti consimit bis quinquaginta milites cum ea tantis. Non contradico, sed puto tamen aliquid dies ientiae esse inter ista exempla di hoc. Ista ruerunt miracula per potentiam Dei ad votum & preces Prophetae ac Apostoli essecta in corporibus h minum, Hoc Veia non tam est miraculum in co Pore, quam extraordinarius essectus verbi praedicati per vim Spiritus S. in conscientiam. Fuit tam vehemens & sibila perienesectio consi lentiae, quae mori peperit. Sicut ista Balthasaris Dan. s. s. 6. Fuit quaedam visibilis initiatio disciplinae Eccles sticae, non in extraneum, sed in statrem h1 cibum. Carebat timi temporis Ecclesia protectione Magistratus, & propriis armis spiritualibi is se defen-Zebat, quae cum ordinarie sint invisbilia, tum vis-.bilia sierunt ad majorem terrorem impiorum tum intra. tum exua Ecclesiam. Sisc accipimus, fiuctra movetur quaestio, annon Apostolus salcem immiserit in alienam messem, & userpaverit jus gladii ad infligendum corporale supplicium, quod non est EcclesiAlicorum, sed Politicorum Non enim hic exemplum est corporalis si plicii, quale Magisti tus infligit, sed est poena sin ritualis iacia spiritualibus armis, non consistens proprie in destructione corporalis vitae, scd in terrefactione conscientiae, quam corporalis vitae destructio sua sponte secuta est. Si enim Physicis & H storicis credimus, si1bito gaudio & si abito terrore , ab externis objectis insi- o, saepe repentξ extinctos esse homines: quidni
credamus verbo Apostolico tantum potuisse incuti terrorem conscientiae , unde mors corporalis sequeretur Frustraneae igitur hie sunt omnes illaeqxiaestiones , an hypocritis mereatur supplicio puniri a Magistratu; an blasphemia haereticorum punienda sit supplicio corporali 3 Nihil enim hie de corporali supplicio, sed de spir: tuali terre sectione conscientiae per praedicatioiaem verbi & disciplinam Ecclesiasticam. Frustra enim hic quaeritur ,vn- non nimius si rigor & nimia severitas disciplinae Ecclesiasticae , hominem hypocritam tam subitὁ
exanimare , ut poenitentiae hiatium non concedatur, an hoc conveniat cum illo, quod legimus Luc.'. 34, 11. Cor. to. 8. de i3. io. Quid
enim aliud Petrus hic agit, quam quod ignem mccelo secit cadere, & potestate sibi concelli utitur ad perdendas duas animas, & minimE ad eas aedi scandas 3 Respondeo: Petrus nil aliud ficit, quam quod sibi erat datum in mandatis divinitus , nimirum annunciat Ananiae sua peccata & promeritam condemnationem. Petri intentio non siit iracundo animo de studio vindictae animam Ananiae de Sapphirae perdere, ut cupiebant Ionas & discipuli Christi, Jon. 4. I. Luc. s. s . Sed Petri intentio filii ossicium iacere, & hypocillae situm peccatum ostendere. Q od autem haec sdelitas Petri ii officio Ananiae cellit in perd tionem, id non vitio Petri tribuendum est , sed duritiei Amniae, qua filii iainemendabilis. Et si enim ministii praedicatione dedisciplina sua non intendunt homines perdere , sed aedilicare ; tamen praedicatio & disciplina eorum hominibus inemendab libus ced i in rerditionem.
2 Cor. . 1 F. i6. Euangelium propriE a nobis praedicatur, ut homines moi tuos vivificet, sed suo vitio inemendabili multi, qui Euangelium audiunt,Eua gelio mortiuntur, i. e. indurantur, N intra omnem spem vita accipiendae constituunm . Discamus
208쪽
io itur metuere nobis a spiritualibus annis, de a spirituali potentia, qua Deus Ecclesiam svain & mini.
sterium Euangelii in ea armavi φ. Ecclesia hoc tempore non habebat nutritios ὀc de senseres Magilit, tus corporali glacbo armatos, sed eos omnes experiebatur hostes, & vide tamen, quantam sibi spirituali sua potentia defensionem paraverit, ut omnes territi non auderent Ecclesiam adoliri. Dicunt vulo coinemptores, di plinam Ecclesiae esses
neum, qui verberet, sed non vulneret; α fateor
disciplinam Ecclesiasticam male & impiὰ usurpatam, non esse nisi brutum fulmen. Sed interim de disciplina Ecclesiae rise secundi im verbum Dei administrata recte dixeris illud Christi Mart. Io. v. 23. quod corpus & animam perdat in inserno. MMiniatus gladio suo potest corporalem tollere vitam,
sed hic nabes Apostolum, qui gladio suo spirituali &corpus occidit, & animam in gehennam praecipitat. Vide dicta Hebr. 4. Iti x Cor. IO. 6. F. 6. Velum
quidem est, quod ordinarii ministri non possunt adluntum ita visibiliter sumere vindictam de hypocritis in Ecclesia, immo quod ne intendete quidem
debent ullam animam perdere ι tamen certo certius est, si disciplina eorum, quam ex ossicio exercent, incidit in animam inemendabilem dc contraluctam rem . ei cessura sit in temporale & si irituale exitium , & in aggravationem condemnationis ac maledictionis. Vide dicia Matth. i8. I 8. Hebr. 6. 7. 8. Ne itaque reluctemur ministerio verbi, at seruis nostros pravos & vitam corruptam spiritualibus ibis armis oppugnanti, sed cedamus, Sc nolinet sit mittamus. Ventus acer & validus prodeat nautis, si secundo utantur, pellit enim &accelerat iter; sed si adversus procellam velint navigate, stangit navem & perdit nautas. Sic ministerium Euanoelii
efficax est ad salutem in iis qui ictibus ill iis cedunt de se submittunt, sed qui se pertinaciter opponunt,
eos perdit. Sequitur modus mortis, qui exprimitur per vocem Exanimatus est. PropriE: exspiravit, efflavit, exhalavit, stilicet animam. Vides qua in re consistat mors hominis: Coirus cadit,
imm5 Glvitur, & dissetvitur in pulverem, dc anima
ex corpore egreditur, sicut halitus. Si t cum homo primus tormaretur ex terra. corpus jacebat in terra immobile, 5e tum anima per nares inspirabatur, ut fieret animal vivens, Gen. 2. Sic in morte
hominis corpus cadit, & anima instar halitus, per nates exit. Duo hinc disti miis memorabilia: r. Vitam hominis esse instat hallisis evapora
Us Jas . 4. I . Eccles. 3. II. 2. In morte hominis animam non cadere, vel perire, sed solum sorpus cadere, & animam exire. Non petit, sed exit & manet. Ubi autem manet,
eum exiit 3 Astendit sursum Eccles 3. it. redit at Deum, qui dedit, Eccles ix. 7. Scilicet ut ab eo in
puniatur vel coronetur, prout merita est. His duabus doctrinis possem lase inhabitare, Nostendere,
quomodo prior debeat in nobis imminuere superbiam, & confidentiam in vires & dona naturae, ae curam id sollicitudinem immodicam in curandis hujus vitae mediis, posterior vero debeat accendere curam & piam sollicitudinem prospiciendi anima de tabemaculo alio, postquam ex hoc exierit, nimi, rum de tabernaculo coelesti. Sed propero ad finem historiae. Coiisequens mortis duplex est: I. M us metus venit super omnes qui hoc ai diverunt. Hie erat finis hujus terribilis judicii, quem Deus intendebati Deus saepe in uno aut paucis es exemplum suae severitatis, ut omnes alii metu ar& caveant. Non debemus de judiciis Dei hane opinionem habere, quam ille Luc. I 3. h. quasi scili,cet prae aliis peccatores sint, qui prae aliis punium tui , sed stiendum est, Deum ex aequalibus peccata
tibus unum punire, ut omnes alii metuant. Utinam
nos metueremus nobis a judiciis Dei, quae quotidie videmus in aliis. Vivimus ceria iis temporibus, qui bus Dcus talia peccata, qualia nos facimus quot, die . non solum exemplariter punit in singulatibus quibusdam personis inter nos, sed in integris Ecclesiis, quae subito ante oculos nostros considunt re exspirant, cum viderentur stare quam fimussime, S tamen nos nihil nobis metuimus, sed sumus sicut capones, quorum alii, aliis ex corte sublatis ad mor- tem, aequE laeti sunt. Quis merito in nos quadrat illa querela Domini, Jerem. 3. 6. 7. 8. Erech. M
x. Iuvenes accesserunt & cadaver mortui colligentes sepeliverunt. Juxenes hoe fecerunt. Illi enim debent esse prompti & parati ad onera,
parcere senioribus. Quantumvis Ananias mortuus
estet, ut impius hypocrita, tamen non tantum se pultus, sed etiam honesta sepultus est. Hoc enim vult verbum , i. e. pollinxerunt, linteis i volverunt & ad honestam sepulturam praepararunt. Mirum in modum hoc arguit crudelitatem Papi starum dc acerborum statium, qui Reso tis mo-
209쪽
sentibus etiam honestum locum sepulturae negant. Non satis est hisce setis vivos mordere , sed etiam monuis quietem negant. Posito quod aliquibus essemus impliciti erroribus in negotio religionis, quod tamen in aeternum non probabunt, quid opus habent morosiores erga nos esse , quam iiiit primari lesia cotura hunc hypocritam, cui honestam sor uram non negavit , relinquens eum judicio divino. Sed volant hi homines ostendere quoa sint ex eorum numero , de quibus Psal. 7'. v. 2. 3. Pereatu bestiae cum sitis coemeteriis. Si sepelire cadavera nostra nolunt, licet comedant. Facilis jacturas l. i. Scimus esse inter signa,quibus agnosci debet Ogna Sodoma & Antichristiana AEgyptus, quod scilicet cadavera testium Dei sinit jacere insepulta in idis Plateis, Apoc. II. v. s. Hactenus reprehensio dc pcem Ananiae. Eadem autem repre-Lnsio dc poena quae Ananiae contigit, recensetur
etiam de Sapphira, nisi quod pauca quaedam singularia in reprenensione Sapphirae fuerunt, quae non erant inreprehensione Ananiae. Nam . i. Expeditavit Petrus per tres horas antequam
eam ad uis est. Quod Lia dubio fictum ad concedendum spatium poenitentiae. Quia enim Ananias sinat seductor&im sedum, non est mirum spa- cinn poenitentiae huic comessim . quod illi erat negatum
L Mi autem spatium ad poenitentiam ei datur, tamen non revelatur nec annunciatur es , quod in marito gestiun erat, sed ignara rei intrati sine dubiolerans te audituram magnas laudes pro liberalitate ει α mariti erga pauperes. Quandiu homines edam non norunt, de peccato quoque non cogitant , quantumvis sat habeant cogitandi temporis. Vide EcclesiasL 8. II. Nos aliter agamus. dicemus nos ipsis antequam Deus nos judicet,
3. lint entem Petius agyeditur quaeibone, an erit 3 Atriniam interro at, quare secifici, sed hanc interrogat, an secerit 3 Dic mihi, an tanti vendidistis, an verum est, quod non pluris vendideritis 3 Inemendabilem esse sine dubio Petro erat revelanim. Quaerit igitur non emeiadationis causa, At Ecclesiae usa, ut hoc pacto manifestam iaceret si mam audaciam hujus Erpocritae. ne serie atrocitatem poenae mirantes murmurarent, sicut linelitae contra Mosen , Num. I6. 4r. Curant enim Antistites Ecclesiae disciplinam suam , sinunque I gimen Ecclesiasticum ira instituere, ut, cum Opus est, possint rationem reddere Ecclesiae, a qua constituti sent. 4. Sapphira interrogata ostendit se egregium verum esse hypocritam, & habere illam audaciam, quae hypocritariam propria est. Haec enim audacia hypocritanim, ut etiam citati & accusati a Deo audeant facinus in faciem negare dc tegere. & se Puros dicere ac justificare. Sic fecit Cain Genes s. Sic hypocritae illi, de quibus Esse. 18.2.3. Sic Judas
Matth 26. 2s. Nec mirum. Nain quia non vim, sed speciem pietatis hypocritae quaerunt, ideo tam tenaciter speciem pietatis defendunt. F. In reprehensione hujus audaciae hypocriticae Petrus duobus novis argumentis exaggeIationis utitur. Antea d. xetat, quod hypocrisis eorum esset audacia a Diabolo inspirata. quod esset conatus decipiendi Spiritum S. quod esset peccatum nullius necessitatis, sed merae petulantiae, quod non esset inst- initatis, sed voluntarii propositi,quod non esset contra homines, sed directe contra ipsum Deum. Jam addit duo alia argumenta, quibus hoc peccatum aggerat, videt r. Quod inter se pactum inierunt, mentiendi de malEficiendi. m.m ὐμDὶ Maledictionem meretur, quod natura ita proni sumus ad peccandum, multo magis igitur quod pacto nos ad peccandum obstringitiam. Puni iur Sapphira, quod marito in malo consensit. Non igitur excusantur inseriores, si superioribus in malo ooediunt de consentiunt, nec excusat, si praetendere pollis, te ab aliis seductiun esse. Non enim debebas cons tire. 2. Quod statis eorum est tentatio Spiritus S. Deum tentare, est Omnipotentiam, omni scientiam, justitiam de alia auribula Dei nolle credere, scit e
perimentum eorum captare. Hoc damnatur Deu
ter. 6.r6. Et hujus peccati rei sunt omnes hyp critae. Etsi enim negant se hoc intendere , tamen Deus ita de eorum hypocrisi judicat. Caetera quae de mena Sapphuae ejus consequentibus adduntur, eadem sunt quae Ananiae contigerunt, Ec supra explicata sunt.
exhibuerunt in urbe Prusalest, ivit concio illa insignis Petri, quam nomine c ter I
210쪽
tecostes. Seci indum si ieruiit cliveisae illae conciones Petri & Johannis habitae occasione sanati claudi cap. 3 & . Tertium suit disciplina exercita contra Ananiam z: Sapphiram hypocritas. Sequitur testimonium quartum exli. bitum ab omnibus Apost lis, occasione variorum miraculorum, & praecipuEmultorum aegroriam senatorum ab Apostolis. De hoc testimoniδ habemus. I. Occasionem testimonii. α. Remotam, varia scilicet miracula ab Apostolis edita, praecipuξ in restitutione aegrorum V. I 2. ad ι7. 3. Proximam, Apollolorum videlicet captivitas ob facta miracula, coriandemque liberatio, reductio& examinatio v. IS. ad 29.
II. Testimonium ipsum v. 29. O. t. yd. III. Testimonii emectum a v. adsin. Oecasio remota huius testimonii sitit plurimorum miraculorum patratio per manus Apostolorum, per quae factum est ut ipsis, in porticu Salomonis concorditer congregatis, caeterorum nemo se auderet adjungere, sed magni fierent a populo, ut numerus piorum cresceret, & undique apportarentur aegri exui & circumjacentibus regionibus, ut vel per umbram Petri sanarentur. Habet haec perloclia plurima particularia, quae breviter excutiemus. i. Per manus Apostolorum fiebant plurima prodigia & signa, & qui de Ecclesia erant, erant concorditer congregati in porticu Salomonis. Hac eadem leguntur cap. 2. v. 3.& 6. ubi explicuimus:
r. quid disseremiae sit inter 2. qu te miracula dicuntur facta per manus Apostolorum. 3. quae ratio, quod Spiritus S. sub initium tot mira cula adhibuit in aeditanda Ecclesia. 4. an Ecclesia etiamnum habeat potestatem ficiendi miracula, &an miracula sint signum Diaciiticum verae Ecclesiae. s. quare Clitistiani congregationes suas habuerint in templo Judaico. His igitur superius excussis, nune
II. Caeterorum nemo audebat se iis adjungere. Quia hie aliqua oppositio est inter Ecclesium, popu- . . tum & caeteros, per τὰς non possumus intelu ligere omnes ab Ecclesia alienos, sed specialiter indigitantiit illi, qui non tantum alieni erant ab Ecclesia, sed etiam hostes Ecclesiae. - λοι-ν. Atticulus est emphaticus q. d. ex illis caeteris , de quibus scilicet antea erat locutus, qui vel maliti P Eccle
siam insectabant, sicut Adba dc sacerdotes , velus P RAc TIcus
hypocillic E Ecclesiae sese miscebant, sicut Ananias de Sapphira. Populus non volebat se admi scere Ecclesiae, hostes volebant, sed non audebant. Talis distinctio eorum qui ab Ecclesia alieni sint , non est negligenda. Alii sunt, qui ab Ecclesia simplicitet
alieni sunt, ut est communiter populus, qui in vertitatem non inquirit, alii qui ita alieni sunt, ut etiam sint hostes, ut Praelati Ecclesiastici & alii. Cum invehimur in Papistas , & dicimus esse crudeles Lquaerere liostram vitam, novimus non omnes esse
tales. Scimus enim populum sponte talia non phttaturum, nisi a caeteris illis inflentur & urgeantur, quod cum fit, novimus omnes , qui Ecclesiae non sunt agglutinati, elle variabiles, ut qui hodiὰ clamarunt Hosanna, cras clamaturi sint, Craui P. Caeterorum igitur illorum. scilicet persequutorum &hypocritarum, de quibus antEactum hierat, nemo se
audebat adjungere Ecclesiae. Vox dupli cem habet lenium. I. Si reseratur ad persequutores , significat gredi, adoriri. Nemo persequutorum audebat eos aggredi, inetuebant enim ne sibi accideret, quia Ananiae acciderat , & suod recordabantur in capiendo Christo accidi isse militibus ad capiendum emit sis, Johan. is. 6. Etsi enim docti objiciunt, vocem nusquam hoc sensu usurpari, nec rum esse quod persequutores non ausi sint Eccle
tam aggredi, cum v. 17. contrarium dicatur, tamen
non est dubium, quin vis disciplinae in Anania putrata, ad tempus etiam ipsos amarissimos Judaeo rum Praelatos terruerit, ut non ausi sint tam cito D-clesiam aggredi, dum recens esset poena Ananiae. Dquamvis non potest notate aggresso a hostium, quaest per vim, potest tamen notate M'lem, quae fit per fraudem, qualis illa de qua di
V. 2. Nehem. 6. 2. Matili. I 2. is. quales ara ςi nes sine dubio contra Apostolos tentarunt. pei ς'
2. Si ad hypocritas reseratur, sinistrat mist se aliis. Nemo se audebat miscere Ecclesiae. Plota erant tales, quales Ananias, qui scilicet verita Christianae religionis videbant, & proinde se Mesrsiae Clitistianae facilE adjunxistent, nisi scivis leo: Naequὶ addictos carnalibus cupidulatibus ac Manio erat, & proinde metuissent eandem severitatem di sciplinae. Severitas disciplinae Ecclesiasticae a x N: hrpocritas, ne se audeant facil) Ecclesiae adjut gere. ubi non exercetur disciplina, ubi facit E G