장음표시 사용
291쪽
sicere sed haec benedictio Diaboli non durabit, nisi
donee Dominus venent ad judicium , de Satanam ac omnes ejus Angelos ac filios demidet in tartara Tum implebitur illud Apoc. 2t. 11. Nam qui secit voluntatam Diaboli, ut per hujus voluntatis praxintai s latium de auxilium aequireret, is est veneficus, di ut veneficus punietur. Maneamus igitur inita vias
nostras jultas, & ab iis non decli mus neque ad nam neque ad sinistram.& si quid crucis in ea via nobit obviat, id laeti recipiamus & portemus, si qui desectus nos obruunt, ne expleamus eos per injustitiam , sol seramus per patientiam, donec Deus ex-ylcat legitimis mediis. Si sic faciamus, sumus servi Chiisti. α nihil juris in nos habet Satanas. Tentationibus Diaboli ad infidelitatem nimium indulgere, de eis deliberare, nec satis sortiter repellate eri etiam quaedam indirecta Magia. Species v neficii est , plus credere Diaboli ibggestioli bus, quam Cluistimentis ac promissis. Deserunt enim tales christum, & sequuntur consilium Diaboli,scut aegri qui deserto medico aniculatum consilia sequuntur. Si tristis es ta aurius, cogita illud Christi,
Sequitur quo fine Simon magiam exercuerit, scit. ut per suas praestigias hominibus persuaderet, se esse magnum quid. magiam exeicent, diversis finibus exercent, prout sunt assectus quibus maximE ducuntur. Qui avari sint, discunt veneficia, ut fiantaevites; qui leves sunt, ut lepidi dc faceti habeantur ;quiviradictae cupidi, ut nocere possint impunE ; qui ambitios . ut nonores consequantur; immo quidam, ut dixi nos consequantur honores. Id nostro Simoni fuit propostum , ut pro Deo coleretur. tantur enim antiqui historici, hoc monstrum hominis docuisse, se esse illam infinitam vim ac potentiam . quae esset universitatis rerum radix , &Hesenam uxorem, vel potius scortum iusius, esse sa- entiam suam, quae si mater univeImatas reIum, perquam dc Angelos Ac Archangelos secisset, qui deinde hunc inscitorem mundum secerint, eumque reganti sed quia Angeli nollent vocari opera Helenae, invidia quadam ejus correptos eam, quasi captam, in nrulia muliebria corpora introduxille. Sicut itaque olim ob hane Helenam bellum fuerit gestum in Graecos ac Trojanos, ita se quoque desiendisse, ut ad hanc Helenam ab injectis vinculis lio ruri, de hominibus per sit cognitionem salutem
lametur. Iuritisse apparui de in filium , ad Sam,ritanos venisse ut Patrem, iliter reliquas gentes de gere ut Sp: ritum Sama. in . pro quo alii dicunt eum Helenam appellail. Spit tum Saninum. Haec&similia erant blasphema dogmata hujus Sinionis. Mirandum de horrendum eit, eo vesaniae de malitiae
progressos quos sani homines , ut pro Diis haberi redivinis voluerint coli bonoribus i & tamen multi fuerunt tales, ut patet in exemplis Diaboli, Adami, Simoiris, Herodis, Acto. ix. 12. Nebuchodonosoris Ela. t . is, i . Caligulae, qui volebat appellari Caesar Deus; Papae Romani, qui scilit audire Paulus Quintus vice Deus, dc se extollit super omne quod colitur, Σ Theis. 1. . Quam hoc est contra ossicium ministri Euangelici , piaedicare quod ipse aliquid magni sit, quod sit vice Deus, quod iit Vi carius Christi, caput de sipons in Ecclesiae, ad cujus
pedes se teneantur abjicere pas vi ac magni, ac eosostulari; cum tamen sit ossicium mini sui se ipsum extenuare, ut Christus magnificetur. Ipsum oportet crescere, me minui. Non sum dignus qui solvam corrigias calceamentorum ipsius. O nolimus cupere esse aliquid magni in mundo i Ne quaeramus alia dc magi ra. Praeserit m ne quaeramus per ambitum illum violentum si superiret quae ars revera negromantica est. ει hac enim radice omne malum. Si volumus aliquid magni este, cupiamus esse filii Dei pet Chii illam in vera conversione cordis. Revera erimus aliquid mari , t Iob. I. I, 2. Nam post Deum nihil majus est filiis Dei per Christum adoptatis. Hi cnim vel Angelis excellentiores fiant. Ea ut possimus fieri magni, extenuemus nos ipssis, Psal. I I. I, 2. Matth. i 3. v. I. Et quid quaeso causae cur possimus cupere esse magni, cum revera simus tenues, debiles de indigni 3
V Idendum tertio, suantum hac sua arte promo, verit Simon in astequendo suo scopo, scit . ut parvi dc magni ei adhaererent, dicentes, hie Hypstentia Dei lea magna. Et ratio eur ita adhaiebanteii, quia longo tempore veneficiis suis eos demen
I. ἀνQ, est idem verbum quod antea usurpaverat . cum diceret eos adhaesisse iis quae a Philippo dicerentur, v. 6. Ante conxcisiouem adhae-
292쪽
rebant Mago, sed postea adhaerebant verbo Dei .Etsi
eadem utrobique vox est, tamen magna est a fierentia. Cum Sunon loquebatur, adhaerebant viro; sed cuin Plii lippus praedicaret, adhaerebant verbo.
Nam Simon praedicabat seipsum, sed PhiEppus praedicabat Christum. Non debent auditores adhaerereministris, sed minis uot um verbo. Non quis praedicet, sed quid praedicetur, debent respicere. Si ve bum quod praedicat, bonum est, recipere debent verbum , etiamsi ininister sit malus, Matth. 13. 3. Si verbum ejus malum est, non debent adhaerere ministro, etiamsi bonus esset, Gal. i. 8. Hinc Apostoli, cum nimium auditores Apostolis adhaerebant, sistebant eos a se remittere ad id quod loqueb intur, seu de quo loquebantur. Sic Achor. 3. 12. Quid respicitis in nos λ Sic Achor. t . Is . cum apud Lr strenses Paulus & Barnabas verbum praedicarent, dc populus illis nimis adhaereret, illico populum remittunt ad
Deum, & fatentui se homines esse sicut ipsi Id
Joh. q. 26, 27, 28, 29, o. sic Actor. Io. v. 26. sic Apoc. I9.io. Sic decet etiamnum pios ministros, ut eum vident auditores se nimium admirari,& pe
sonis suis nimium adhaerere. eos a personis suis remittant ad verbum suum, de hortentui ut illi attendant. Si quis amicus a divite aliquo proco mittatur. ad conciliandum ipsi virginis alicujus animum, & is patiatur virginis animum sibi potius adhaerere quam proco a quo missus est, is Hret perfidus. Sic ministri sunt a Christo missi, ut ipsi concilient animum Ecclesiae 2Cor. I i. i, Quod si autem patiantur Ecclesiam amare ipsses potius quam Christum, perfidi sint, & se ipse; idola seciunt, quod εc ipsis, ocauditoribus periculosum est. Ministrorum est Christum praedicare , ut vidimus v. s. & non seipsos
Il. Palvi de magni ipsi adhaerebant. Avis cujusque cantum imitantur e vi pulli. Qui malE praeit, pravos habet imitatores; adeo ut non valeat in rebus fidei haec consequentia: Majores se parentes mei sic secerunt, ergo & mihi licet. Interim vel hi Eiboici suo exemplo doceant nostros Christianos, ut liberos suos adsuefaciant dignum exhibere honorem ministris Dei, non quillem ut Diis vel idolis, sed tamen ut veri Dei ministris, ne a tergo ipsbrum ci ment Calve Calve i Reg. i. Sed tempestri P Deum iti servis ejus discant venerari.
III. I, centes, hie est magna illa virtus Dei.
Hic est. Qu am pulchrum est digito monstratio: A-
cier hie est Hoc erat quod quaerebat Simon, ut scomnium oculi in ipsum respicerenticumque magnii facerent, ac Magnum aliquem esse faterentur. Quul autem Anagnam vir Iurem Dei ipsum appellant, id ipse eos docuerat, ut superiori concione ex veteis bus historicis ostendimus. Dicebat enim se esse imfinitam quandam potentiam, quae esset universitatis rerum radix. Milustri Euani: hi non docent , se esset potentiam Dei magnam, d Euangelium suum ael verbum quod praedicant, dicunt este potentiam xl brachium Dei ad salutem omni credenti. Rom. I. II EA . . se autem esse fictilia vasa, quae hunc preti l sum Thesaurum portent i Cor. Euangelium esti librentia Dei, i. e. institimentum per quod Dei
1 potentiam suam exserit in cordibus elector un regel nerandis, de ex morte peccatorum in novam vitam excitandis. Praesertim autem hic Titulus compeia
Spiritui stacto. Hla Virius est altissimi, quae Ma iam virginem obumbravit, de carnem filii Dei in uicto matris suae se avit Luc. r. Hie digitus Da per quem legem suam scribit an cordibus et notam.
Jer. , r. Haec illa virtus Dei, perquam Diabolos γcit Christus Luc. . 36. Matth. 11. 28. Haec illa vir
tus ex alto qua induti sunt Apostoli Luc. a 'Haec illa virtus qua unctus est Christus Act. ro. s quaeque e Christo exiit ad sanandum mulierculam Linguinis fluxu laborantem Luc. 8. Huic itaque seli hunc Titulum honoris reservemus, nec ulli demus ministro , quantumvis bono. Per hanc virtutem
ministri diciunt dominium Diaboli ex cordibus hin
IV. Sed quae ratio, quod Samaritani tantopotet adhaeserant huic Simoni 3 quia longo tempore mea tes eorum dementaverat praestigiis tuis vel veneficii Ammς animorum proprid est opus spiritus S. Actor. Io. Io. de hic tamen Mago vel potius
Diabolo tribuitur. Sed alia est Spiritus S alia Diaboli. Illa est sensuum subtractio
linigne ban siniam: in Haec sensumdeluso vir intumgliebari silan Spiritus Sanctus Pro
phetis exhibiturus aliquam visionem rerum liritualium, internos eorum se sus quasi ab externis separabat, ut his cessantibus, illi soli visionem impressis, reciperent. Hoe enim d. scriminis erat intra apparitiones Domini de visiones Propheticas ; quod illae fiebant ad sensus externos per Drmam corpo ream , hae autem fiebant tantum ad sensus internos rer
293쪽
pres it males impressiones, & imaginationes, quae
evam a Paulo vocantur seu raptus quidam sensuum 2 Cor. 12. 2. cujus se modum adeo est i notare, ut nesciat an intra corpus an extra corpus ni crit factum. Sed ista rκμας, quae huic mago hoc loco tribuitur, non fuit nisi quaedam sensuum delusio, ut praestigias ejus videntes putarent se aliis quid dixitium videre, atque ita stupefacti Nin admirationem rapti divinum aliquid tibi imaginarentur in illo. quem talium putabant actorem elle. Non est Satanae ea vis in mentes hominum, ut eas pollit cogere ad suam voluntatem, nec est ipsi ea vis qliae & Spiritui ejus, ut mentes hominum pollit efficaciter fectere & trahere suam voluntatem, sed tantum post eas sedi ete, sive hoe fiat fallacibus suasiotubus & suggestionibus, sive affectuum concussion bus, quibus intellectus quoque obicit. mur & perturbetur , ut filii in pro vero, malum pro bono apprehendat, si non homo strictὰ sese convertar ad verbum Dei & continuis precibus ductum Spintus s. imploret. Scientes itaque Satanae & instrumentis ipsius tantam esse vim in animos nostros,
ad eos dementandos de deludendos ac seducendos, mendamus nobis ipsis, & ardeamus etelo sipet Ebsi ses, ne otio pacto sensus nostros serpens seducat, Poetriam a simplicitate Christi 2 Cox. ii. 2. Nam si hoc non secerimus, Diabolus quidem dc Instrum rarius punientur,quia hoc fecerunt id nos sed Xerunt; sed nos non minus puniemur, quod nos rasa sumus seduci, quod non vigilavimus contra tentationes Satanae, nec mediis divinitus institutis eas repulimus, ut patet ex Gen. 3. Caveamus itaque, attendamus nobis ipsis, ne considamus propriae rationi t proprio arbitrio, exerceamus sensus nostros diligenter in Verbo Dei, imploremus auxilium Spiritus s. qui nos in omnem veritatem deducat, Iulii iam Christi firma fide teneamus, per quam gratia inobis acquisita est, Satanae firmiter resistamus,& tarem quam novimus , detineamus captivam in injustitia, sed luceat lux nostra coram homi-ribus per sanctam obedientiam ejus veritatis, quam comprehendimus.-Sic tuti inmus contra Omnes delutones Satanae. Postquam Samaritani coeperunt
attendere iis, quae a Philippo dicebantur, ed cessarunt sed si non
saxemus nobis a delusionibus Diaboli, Diabolus ton tantum potest deludere nostios sensus , sed in sensim conumpere dc pericitae , dc nos
in reprobos sensus deducere 2 Corintli. tr. Vers. 3.
Sequitur denique quomodo imposturae hujus magi sint rc prestae per praedicationem de miracul al 'hilippi, videt.
r. Eousque ut Samaritani . qui antea ipsi attendebant . ab eo deficerent, de iis qui a Philippo dice bantur,attenderent, & Euangelio illius crederent, &in nomen Jesu Christi baptizarentur viti juxta ac mulieres. De hac palle nihil hoc loco dicemus, qui. a supra inter fructus praed:cat. onis I'hilippicae eam
r. Eousque ut 3c ipse Simon crederet. 8c bapti etatus Philippo adhaereret, 'dc miraculis ejus obstupefieret. Q isti obic est, qualis illa fuerit Simonis fides Veranii salvificam non suisse, palam est ex
eo, quod Petrus testatur cor ejus non suisse rectum eoram Deo. Nam vera sides non est nisi in coide recto de sincero. Quaeritur igitur, an suerit mei asimulatio fidei, an vet5 fides ii istorica ερ temporaria 3 mss. Non puto fuisse meram simulationem,s iit fides historica , qua verξ convictus , crediait Jesum Chlilium , in cujus nomine Philippus praedicabat de miracula faciebat, esse Deum, de se ac Diabolo, cujus vi ipse suas edebat praestigias,majorem. Nam I. dicitur obstia factus miraculis Philippi. Sicut magi AEgyptiaci, comparantes sua miracula cum miraculis Mosis, credebant & fatebantur per Mosen operari digitum Dei. Exod. 8.I'. ita bimon videns miracula Philippi, seu potius Christi per Philippum, credidit de fallus est ea verὸ esse divina.
Σ. Patet ex historiis Simonem factum esse haereticum, de Christianae religionis eorruptorem, docendo aliquid de Patre, Filio de Spiti tu S. Oportet igitur aliquo pacto in Christum crediderit. Fuit itaque Simon vi divini verbi ac divinorum miraculoriam adeo herculsus, & in admirationem raptus, ut quasi cogeretur credere, sicut Diabolus non potest non credere Iesum esse silium Dei, ut passim exclamat in Evangelio, etiamsi interea cor ejus lons absit a vero in Deum est elu. Est eadem vox qua supra exprimebatur operatio Simonis in animis Samaritanorum. Ipse praestigiis sitis obstupefecerat Samaritanos jam ipse obstiti est miraculis Philthri. Solebat hie impostor inter alias praestigias eiscere, ut qui eum cupiebant ligare, ipsimet ligarentur. Idemiam ipsi revela coni igit. Solebat ipse aliis palpum obtrudere praestigiis, jam ipse adeo coos ditur, ut nesciat quo se vertat. Hoc est astutos in astutia sita
294쪽
prehendere, & sapientiam sapientum confundere, I Cor. I. V. I9. Non est tamen dubium, quin si-niulatio quaedam accesserit. Videns enim omnes
credere Euangelio Philippi, noluit ibius videri insudelis, & cum nihil aliud aucuparetur, quam inclarescere praestigiis, ideo Philippo adhaesi. ut ab eo disceret, quo pacto ista patraret miracula, si λαξ imitari de ipse posset. Videmus hine
I. Quam vere praedicatio Euangelii comparetur cum sagena qua pisces capiuntur omnis generis, Matth. I 3. 7. 8 Sic hic cum caeteris pisci Dusc rus ille impurus draco, Leviathan , crocodilus, erpens cur tus. Ne igitur putemus omnes qui nomen Christi profitentur, veros esse Christianos, nec offendamur , cum videmus tantos esse in Ecclesia hipocritas,qui se tandem manifestant lupos, i. cedos, serpentes. Admittit hos Deus in ovile & piscinam suam, scit in agro suo haec Iazania, ut per eos exerceat pios, sicut carpiones exercentur per lucios ne putrescant, utque horum comparatione mantiasti fiant qui sinceri sunt, i Cor. II. nec non ut ab ipsis malis boni bonum accipiant testimonium, sicut hoc monstrum coactuin lait testari & sateri, virtutem quae in rhilippo operabatur, majorem esse ea quae in se. i. Videmus quam falsa sit Pontificiorum sentei ita de baptismo, quo dicunt tolli peccatum originis, de hominem regenerari ex opere operato. Simon baptiz.atus eli, & tamen mansit plenus amatitudinis &injustitiae, v. 23, 2 . Sacramenta sunt i egenitis sigilla acceptae & continuandae gratiae, non autem media accipiendi gratiam. Vide Roman. ψ.ro, II. Qui fructuin vult capere ex Sacramentis, debet ad-ktre cor fidele. 3. Videmus esse fidem quandam, quae non est salvifica fides, quae non proficiscitur ex puro corde, nec est per caritatem essicax. Caveamus ab hat fide,& discamus credere toto corde, ut postea docebitur
Actenus Samaritanae Ecclesiae plantatio, si per ministerium Philippi Euangelistae; sequitor eiusdem Ecclesiae constitutio Destellinete
ut esset Ecclesia imata. Erat quidem semen verbicordibus injectum, & opus fidei inceptum, sed nondum erat Armata Ecclesia, nee constitutum re gimen Ecclesiasticum, quo membra colligerentur in
unum corpus, quod ita eret suas coagmentationes, ut est Eph. 4. v. I s.
Haec conlii tutio Sc Atinatio Ecclesiae Samarit nae non est relicta Philippo Euangelista, qui istam Ecclesiam plantaverat, sed Apostoli Hieroselymae.
commorantes & audientes, Samariam recepisse verbum Dei, ejus Ecclesiae formationem sibi vendic runt, &ex suo numero aliquos deputarunt, quia operis perficerent. I. Audiebant Apostoli, quod Samaria recipisset
verbum Dei. Sine dubio non audiverunt ex Ium
te, sed ipse Philippus ipsis nunciavit, quid per gratiam Dei effecisset, & potio consilium eorum is ploravit. Philippus non erat Apostolus, sed tantum Euangelista, qui hoc quidem habebant commune cum Apollolis, quod non essent unius Ecclesiae perpetui pastores, sed universalis Ecclesiae mini siti, sed tamen non habebant auctoritatem aliam in Ecclesiis curandis, nisi quae ab Apostolis ipsis delegabatur. Erant enim quidam adjuncti & coadjutores Apost lorum , quos ipsi Apostoli eligebant. dc quorum opera utebantur, in Ecclesiis curandis, ad quas ipsi pervenire non poterant. Et si itaque Philippus mandatum habebat praedicandi Euangelium ubicunquri tamen in sermanda & gubernanda Ecclesia voluit con siilete Apostolos. Erat enim Apostolica prael gativa per impositionem manuum Ecclesiis impe . Non tanta est & tam potens Diaboli ac Maso-itrare is nata Spiritus Sancti ad aedificationem rem vis, quin pollit debellari. Nam Simon per imi-l Ecclesiarum neces laria Didicit itaque Philippus m lippum debellatus est, x potest per assistentem aeptona stam divinam opem debellati ab omnibus sinere inter limites vocationis, nec voluit
γγα , α Thess 3. it. Quod omnibus doctoribus de bus omnis Magii; & Diabolus. Ne it a ueta debet esse exemplum. Piuilinum ficit ad pacem Alope e ab ipsis timeamus. sed induamus spiritualia i aedificationem Ecclesiarum, si unus tuisque se contis arma, te in nominae Domini Jesse Ciruisti seri ter net intra limites vocationis.
Os oppugnemus. 1 sed 'uid, si hodieque, postquam Apostoli
deserunt esse in mundo, at cubi locorum sit con- si tuenda
295쪽
si tuemla & minanda aliqua Ecclesia, eique prospiciendum de Ministi in Sc antistitibus, quis hoc sacere debet Reo. Auctoritate Christiani niagistratus id fieri debet ab illis , qui jam tum sunt vocati ministii Chiisti. Sicut enim Christiani magistratus, qui custos utriusque tabulae legis, olficium & potestas
. est, Christo aperire portas sui imperii, ut rex gloriae posset intrare, Ps. et . Ita aequum est , instruin tim salutis, α tabernaculum Domini per apertas poetas introduci x inferti ab iis, quorum humeris
Clitisius stipellectilem salutis impotuit. Applica historiam, quae est 2Sam. 6. I 2, 13. seqq. Quid aequius est,quam tu tales Ecclesiasticae functiones, quae cum precibus & impositione manuum fieri debent . sinantur fieri ab illis, qui sunt ministri regni Christi. II. Samaria postquali raedicationem Philippi recepisset, dicitur recepisse Verbum Dei. Habuerunt antea verbum Dei, scilicet libros Mosis & Pro
phetarum, ut patet ex Iob. II. &2o. & tamen
jam demum dicuntur recepisse verbum Dei. Nimirum habuerunt quidem libros, sed non librorum sensim: Non intellexerunt verbum Dei. nec salutatia ii steria & ossicia in eo comprehensa cognoverunt vel crediderunti Sic metito hodieque de multis, qui habent scripturam, & eam habent pro vel Dei, tamen dicimus quod nondum habent vel bum Dei, quia non intelligunt salutatia mysteria & ODficia verbo Dei comprenense. Tales sunt Pontificii, haeretici, de quibus merito usi irpamus illud Iohannis cap. i. v. s. Nos causam habemus laetandi, quod Deus non tantum umbum dederit, sed etiam illuminatos oculosintellectus , ut comprehendamus veri-
III. Miserunt Petrum de Ioannem. r. Est igitur in Ecclesia auctoritas dc ordo ac submissio. Etsi enim Ecclesiasticum regimen non est regimen D nunti, sicut est politicum , tamen est regimen ordi- viri in quo est auctoritas & subjectio, jusso & obe- Sentia. Non debet esse in Ecclesia aliquis inmister dominans e stris praefectus, sed ministri se mutuo mittant, ut hic Apostoli, nec debet esse auctolitas
armata corporali vi A nrajestate , Matib. 2o. 2s, 26.
Sed tamen debet esse missior obedientia, auctolitas& submissio; etsi non debet esse dominium, tamen
desiet esse ordo, alioquin regimen non est regimen, sed consisto. 1 Cor. 14. 32. & o. a. Sed cur potius Petrum de Io annem mittunt, quam alios Z mi quaestio, quae non indiget responsione. Est e-
nim res scitu non necessaria. Unum autem observatu dignum, quod Petrus mitti r & deputatur ac teris Apostolis. Ubi igitur Primatus Petri, cui Papa sipeisiniit suum 3 Si Petrus princeps & caput
Apostolorum, qui potest mitti a cetteris 3 Si hodie
Cardinales suum Papam aliquo mitterent, &commissionem aliquam ipsi imponerent, non ille se ce tξ submitteret, sed Primatum suum clamaret. Tentent Cardinales, demittant suum Papam in Indiam ad praedicandum Euangelium. Except. Atqui non ita intelligendum, quasi auctoritative hoc onus ipsi impossierint, sed quod suaserint ei hoc officium obire , & humiliter ac si ibinisse eum oraverint. Res'. θ Vox nunquam significat orare aut suadere. lii Ostendatur exemplum, quod Apostoli caeteri soliti silerint Petrum orare, & rogare, tunc credemus , quod etiam hic oraverint. is in Miserunt Petrum sicut Joalutem. Ac quis dicet. quod hunc oraverintὶ Magnum praejudicium causae, quod Petrus nunquam legatur mitisse quenquam, sed mis.
IV. Sequitur causa impellens ac finis hujus mi iasionis , item modus , quo hanc suam comm :ssionem exsequuti sint,& denique missionis tactus atque effectus. Causa impellens ae finis indigitatur, eum dicitur, quod Spiritus S. nondum sit per quemquam Samaritanorum fuerit illapsius, sed quod tantum suerint baptizati in nomen Domini Jesu; mi, tunt igitur Apostolos hos, ut ipsis Spiritum Sanctum impetrarent.
I Hic primo omnium dissicultas est, quomodo Samnitani dicantur nondum accepisse Spiritum S. sed tantum baptizati esse, cum tamen antea dicantur credidisse, & verbum Dei recepisse, ae a Simone desecisse, Se quidem vetὸ ac salvifice crediderunt , non sicut Simon; quod utique facere non poterant sine Spiritu S. I Cor. I 2. 3. An ministerium Philippi fuit tam sterile , ut nemini contulerit Spiritum Sanctum 3 Rest. i. Pontificii respondent, quod acceperint Spiritum confirmationis , adeoque hoc loco abutuntur ad stabiliendum sui in fictit: um Sacramentum Confirmationis.quod in eo consistat, ut Episcopus eum, qui ante bapti et tus est, oleo Se balsamo per formam Crucis ungat, ut ira in gratia, quam in baptismate accepit, instauretur ac conficinetur. Legimus Marc. iv Jac s..i . quod ad miraculosam sanationem aegrorumani bitum sierit oleum. Cessantibus miraculis ce- L l lemonia
296쪽
remonia haee baptismo adhiberi coepit, ut pars vel appendix extet ni aptismi. Hodie Papistae eain a baptistbo separant . Se peculiare inde Sacramentum conficiunt, quod putant in hoc loco sundatum. Sed r. Hic nulla mentio Christuatis, sed impositi
nis manuum, non igitur loquitur de confirmatione. 2. Non loquitur hic textus de ordinariis donis Spiritus Sancti, sed de extraordinariis, quae dabam tur vidente Simone. At ordinaria dona tegenerationis & eonfirmationis non dantur visibiliter. 3. Exempla Apostolorum non faciunt Sacramentum
in Ecclesia perpetuum, sed ipsius Christi institutio
ac mandatum requiritur. 4. Sacramenta sunt signa ae sigilla foederis α remissionis peecatorum, non autem media conserendi charismata Spiritus extraorduraria. Redi ius itaque nostri ad hane objectionem respongent, quod habuerint quidem Spiritum regenerationis, sed non habuerint Spiritum Prophetiae, seu dona illa, quae quibusdam in Ecclesa contingunt ad Ecclesiam aedificandam, de quibus agi - . tur I Cor. ii. Distinguendum est inret dona Spi. rit . & tactus Spiritus. Fructus Spiritus sint Ges.s.
v. m. Dona Spiritus sunt, notitia mysteriorum , linguarum interpretationes, miraculosae virtutes.
Vide I Cor. II. & is. N i . Dona Spiritus per se non sint salvifica, sed tantum conceduntur Ecclesiae ad generandos Hictus salvificos. Sicut monetarii habent formas thalerorum aeneas, quibus formant ει ponderant thaletos veros argenteos; ira etiam in Ecclesa Spititus Sanctus largit ut ministris Ecclesiae talia dona, quorum beneficio in electis generent veros illos frumis Spiritus, qui vere sent calvifici, &Deo per Christum placent. In talibus igitur donis non est acquiescendum, sed aemulandi im, ut habeamus dona optima, scit. mictus spiritus. Cum itaque hic dicitur Apostolos missos , ut Samaritani Spiritum Sanctum acciperent, non de omnibus xsiaculis intelligendum hoc, sed ut in Ecclesia Samaritana essent quidam, qui charismatis Spiritus instructi Ecclesiam illam legerent & docerent, quod
patet ex modoroquendi.Nondum super quenquam eorimi lapsus erat. Item ex scopo millionis. Mittuntur enim, ut Ecclesam plantatam so arent.
Non igitur agitur hie de Spiritu regenerationis qui omnibus fidelibus datur. sed de Spiritu Prophetiae, ut datur quibus iam ad caeteros docendos®enos. Quod quibusdam in Ecclesia datur, ad aedificationem totius Ecclesiae, id toti Ecclesiae datum tectEdicitur.
α. Sed quid sibi vult illa phrasis, max-
dum ceciderau' Cui de Spiritu Sancto usurpatur vox lἐπιπιατ m, sς; Cur dicitur illabi 3 Resp. .a exter- na aliqua specie visibili descendebat coelitus supet homines. Sicut pluvia vel nebula dicitur superne delabi; Ita Spiritus dicit ut delabi, quod tali visi- bili figura coelitus demittebatur. Videtur modus loquendi desumtus ex tabernaculo Mosaico, ac tem- plo Saloinonico , & ab exspe latione Iudaeorum. Notant Iudaei, quinque res filii te in Templo Salo- monico, quae non fuerunt in templo secundo, M quae tamen brabantur reditura esse tempore Mes
I. Arcam cum Cherubinis & Propitiatorio. 2. Ignem perpetuum divinitus accensum. Sic enim periecto tabernaculo ignis ex coelo cecidit, de iprimum sacrificium consimpsit Lev. 2 . quem putant nutritum usque ad tempora primi templi, ita perfecto primo templo idem iactum 1 Chron 7. r. quem putant duravis te usque ad destria tionem priami templi , secundum mandatum Lev. 6. 1M IJ. In secundo autem templo Munt talem ignem non
fuisse, sicut nec quicquam de eo in Scriptura legi-
3. Majestatem seu gloriam Domini: Perse enim tabernaculo, & templo Salomonico gloria Domini visibili forma descendit & domum resevit, Exod. o. I Reg. s.&putatur haec visibilis praeseritia gloriae divinae perpetua seisse in Sancto Sanct
rum I Sam. . . Psal. so. 2. Psal. 29. r.
. Urim&Tummim, id est, responsum, quod dabatur summo Pontifici de rebus arduis Deum in-
terrosanti, idque per signum aliquod in pectorali
s. Spiritum Sanctum decidentem super Prophetas, ut est Ezech. it. s. Quamdiu enim stabat priamum templum, semper fuerunt populo Dei Pr phetae, qui extraordinatio impulsi Spiritus agebam tui ad voluntatem Dei populo nunciandam. Sed templo post captivitatem Babylonicam restaurato, illico haec extraordinatia Spiritus Sancti praesentia si per Prophetas cestavit ; unde Hebraei dicunt, spiritum Sanctum tum ascendisse, sicut nubes sui et taber culo quiescens ascendebat Exod. o. Sed sperabant tamen tempore Messae baee omnia reditu- ira , &praecipuὸ spiritum sanctum telapsurum su- perne in Prophetas, & ex hac exspectatione fluxe- trum illi modi loquendi Iob. 7. 3ν. Actor. is. 2. M.
297쪽
, i hoc loco. Necura erith crediderunt, taee quinque tempore Messiae reditura. Redierum enim omnia.
r. Arca & propitiatosum redierimi: Christus
enim est vera Arca& erum μηρον, ROm. . 2I. i. Rediit ignis, scit. Spiritus Regenerationis, . qui, die Pentecostes in Ecclesia accensus, ex eo tem- e non est extinctus, nec extinguetur usque ad ul- timum diem.
s. Rediit gloria Dei: Miracula enim majora, praueritiae divinae testimonia, nunquam ficta, ad conservationem Ecclesiae , quis inde a tempore clitisti: gloria quoque unigeniti a Patre in templo humanitatis corporaliter hisitavit, Ioli. I. I . Col.
Rediit utim&Tummim. Nunc enim omni- bus fidelibus patet libet accessiis ad Thronum gratiae, ut difficultates suas Deo notificent, &os Domini de taute sita interrogent: Nec deest Domini Iesponso, quam dat animabus nostris, quod sit noster Deus. & per Spiritum situm testificatur Spi- Qui nostro, quia simus filii ejus, Psalm. 31. v. .
: s. Rediit denique Spiritus Prophetiae. Nam nunquam tanta riten sera Spiritus Propheticus de- lapsis est in homines atque post Cluisti adventum, idque non tantum quamdiu viguerunt extraoidina' ita & itaculosa dona Spiritus, sed etiam postia, immo in mediis tenebris Papalibus non defiterunt M siestes Christi, nec nunc desunt, qui verbum Dei recte secent. Habent igitur Judaei, quo consarentur; de de Christi adventu jam tum facto convincantur. Nos aurem videmus,quod nil nobis desit ni pulchrorum cultuum, qui fuerunt in templo Salomonis, sed omnia apud nos magis gloriosa in-
V. Modus quo Apostoli Samariam dolati suum finem assecuti sunt, positus est in duobus: i. Precati sunt pro illis. Precatio plena fidei suit
medium uniciam, quo ignem hunc e cocto secerunt cadere, sicut&omnia sua miracula per preces plenas fide Gerunt, nec aliud quid ad persectionem mi- raculorum conserre potuerunt, quam preces & fi- dem . sic etiamnum Spiritus s. per preces impetras dus. Vide Luc. it. 13. Jac. i. s. Praesertim minimi' hinc discant,ut silo ministeriali labori addant preces, ibus impenem benedictionem Spiritus super suos bbores.
i. Manus imposuerunt illis. Iesultae sigunt impositionem manuum in eo constitisse, quod digito chiisma illiverunt fronti; sed dicunt sine auctoritate. Fuit haec ceremonia antiquitus ustata, cum alicui aliquid bonum apprecaremur, & alicui benedi cerent Gen. 48. I . non quod in Ceremonia aliquavis esset, sed quod esset visibile signum cordialis ac sincerae comprecationis & congiatulationis vel benedictionis. Non igitur est haec ceremonia sacra-inentum divinitus institurum; sed est antiqua consuetudo in benedictionibus & comprecationibus usurpata, quae hodieque potest usurpari, modo fiat sine opinione nece: statis, de magicae vii tutis. VI. Eslectus denique harum precum fuit illapsus Spiritus Salicti, visbilis scilicet, Scium senis visibilibus, tum ei sectis manifestis conspicuus: Nihil hie dissicile. Pieceris Deum, ut iste aureus imbcrsuper nos quoque decidat. Etsi enim hodie Spiritus ille Propheticus non decidit ita visibiliter ut tum, tamen invisibiliter Ecclesiae etiamnum communi
APostoli, Petrus εἰ Ioannes Samariam a Collegio Apostolico deputati, quomodo commis sione sua lancti fuerint, antehae vidimus. . Restat de illis explicandum, I. mid, occasone Commissionis suae, ipsi si tercesserit cum Simone illo Mago, a cujus admiratione Samaritanos Philippus dduxerat, quemque una cum eaeteris ad fidei Christianae professionem
x. Quomodo commissione sea desuncti Hieroselymam reve si sint, de quid in itinere egerint. De eo, quod Apostolis cum Simone intercessit,
it Petitio quaedam, quam ab Apostolis petiit
αὶ Petri ad hanc petitionem responsio, vers 12,
lsi Simonis adhanc responsionem replicatio.V. . Antequam ad hujus colloquii Apostolorum cum Simone explicationem accedimus, non possumus Omnino praeterire, quod Pontificii ex amio uis patribus de histolicis huic historiae addunt ad .demon Ll i stram
298쪽
strandum hem in urbe Romana Episcopatum. Reserunt enim , Petro non tantum in urbe Samaria hoc negotii intercessisse cum Simone , sed Simonem , Samariae ita confusum, discessisse, & Orientem pervagatum tandem Romam venisse, atque ibi magicis suis artibus totam Civitatem adeo falcinasse, ut se in summam Imperatoris amicitiam intinuaret, & a populo pro Deo coleretur, in tantum , ut istatua ipsi poneretur in urbe cum hac inscriptione: Simoni magno Deo, vel : Simoni μα-m Deo. Cum ita ad tempus genio suo stultus esset, Petrum Apostolum , qui antea fuerat Episcopus Antiochiae, Romam venisse, atque ibi per M. annos Episcopum fuisse, & cum hoc Simone non solum multas disputationes habuisse, sed etiam miraculis cum ipsis cetrasse, & multa secisse miracula, quibus praestigias Simonis eonfuderit. Post multas concertationes alias Simonem tandem populum convocasse, & dixisse, se urbem desertutum, Min coelum adscensurum. E Capitolio itaque assum- iis altificiosis alis evolasse, & arte Daemonum Per
adta delatum esse, ut videretur coelum versus contendere. Petrum vero precibus ad Dominum Jesum susis impetrasse, ut ex aere in terram deciderat, α stactis cruribus pauid post prae moerore ollinctus sit , ob quam causam Imperator Petro iratus
ipsum paulo post crucifixerit. Habemus plus causae
te hae historia dub: tandi, quam eam credendi. Nam x. quod in sacris libris de Petro scribitur . non sinit nos credere, Petrum tam diu Romae fuisse, immo vix sinunt credere , Petrum unquam Romae venis se. 2. Si tale quid Romae isto tempore contigis set, Romani historici, qui multa minora istius temporis descripserunt, illud non tacui sient. Attamen quoniam tam multi Patres & scriptores ecclesiastici, etiam ex antiquissimis,hujus rei aliquam mentionem ficiunt, demus cmὰ aliquid eorum autoritati,& utcunque credamus Petrum ad tempus Romae fuisse, atque ibi cum hoc Mago certasse, eumque ex. alto praecipitasse quis precibus. Qudd si autem verum hoc est, quid inde nobis discendum 3 Nihil aliud inde possumus discere, quam hoc, quod Simon Magus fuit primus Papa Romanus. Nami. Sicut Simon ante Philippum sitit Samariae s-sii a v. s. & populum sibi adhaerere secit , ita iste volunt Pontificii l ante Petrum fuit Romae, & populum in Christianismo instituit, ae sibi adbaerere se parete fecit. Petrus itaque non fuit
erimus, qui Rostiae Christulit docuit, sed simon ffuit ante i pilan . Sie enim a)itat historiae, quod S matiae Christianus factus Romam venerit, atque ibi naliquid quoque de Christo docuerit. Et si enim e- rus Euangelicus doctor non fuerit, tamen ita sui: ipi aedicator Christi, sicut Iudas fuit Apostolus Chri- isti, α sicut omnes haeretici sint Christi praedica- ltores. 42. In cujus doctrinam & mores Papae Romani se tradiderunt, ejus sunt successores. Atqui omata lPapae Romani, ex quo a doctrina Scripturae desece' lrunt, in S: monis doctrinam & mores se tradide- irunt. Probatur: Sicut Simon praedicavit, se aliquem magnum esse; ita hoc est unicum thema,quod Papae Romani praedicant, se aliquos magnos est
Apostoli praedicant se aliquid parvi esse, se non esset,
nisi servos Ecclesiae r Cor. 3. ted hi praedicant sema gnos esse, se esse vicarios Christi in senis, Sponsos capita Ecclesiae, se esse magnam Dei potentiam,γα
possit remittere peccata, mandata dare Angelis, po testatibus mundi imperare, si nos canonizare, purgatorio liberare antissas, contra praecepta Pridispens ire, mandata dare Ecclesiae, quae conscientias obligent, immo sicut huic Simoni Romae erecta castatua cum hac inscriptione : Simoni magno Dest rita non raro ibidem Papis erectae statuae cum inscii ptione ejusdem tituli. Cupiunt adorati. oscularion: pedum, &c. Sicut Simon hane jactantiam suae in '
nitudinis confirmabat praesimis & falsis miracuis ; ira post Simonem nemo fuit, qui hoe secit Shoc crepat praeter Papas. Sicut Simon suit primi
nundinator rerum Se donorum spirituali iun; ita is leo tempore nemo hoc ita secitae Papae Romam, q*' omnia spiritualia pro pecunia habent venalia. si cui Simon cum superbia sua conjunxit vitam tibi' dinosam, iacum scorto vitam transegit, ita post ii tum nemo sitit, qui vitam scortatoriam honesto conjugio praetulit praeter Papas Romanos. G id GJesutias quidem in ina viperarum generatione pψ' minimus, qui ministris Euangelieis impin t simili tudinem cum Simone, ideo quod incores duco Ostendant se mulierosos este, sicut Simon fuit, sessuo se gladio jugulat hic nebulo. Novit enim ς historicis, quod Simon non habuerit honestam ii rem, sicut concionatores Euangelici, sed quod ci ' icumduxerit scoriillum. sicut Romani sacrificaei ripa: adeo ut hoc quoque argumentum fit, Simo' inem fuisse primam Papam Romanum. Ire jam p*
299쪽
ebelli sacrificuli & cessionem riparum vestrorum descii bile , ac caput successionis Simonem facite. Non Simon Petrus, sed Simon Magus primus suit Papa Romanus. Farcit Deus, ut ille Romanus Magus precibus storum servorum propediem piaecipitetui de excelsam estatis, quod sibi per ua dem 3c tirannidem exstruxit. Veniamus jam ad textum, & primo omnium petitionem Simonis consideremus. Videns Simon per impost onem manuum Apostolicarum Spiritum S. dari, oblata pecunia eandem potestatem sibi quoque dari petiit. Viderat per impositionem manuum dari Spiritum S. Nam r. dabatur Spiritus S. pet visibilia signa. 2. quum primum datus esset exserebat se per visibilia ei lectit,e.g. per eloquutionem variarum linguarum, per patrationem miraculorum, dic. Non m: rum igitur quod videbat. Non autem contentus est petere tibi quoque dari ea dona
Spiritus Sancti, quae videbat dari aliis, sed petiit sibi dari eandem potestatem, quam Apostoli habebant, ut quibus,mque manum imponeret, illi viritum S. acciperent. Scopus hujus petitionis fiuit, non ut fieret sanctus ,& a peccati dominio liber, ne que ut cum caeteris haberet idonea dona ad aedi candam Ecclesiam ii sed ut hoc medio posset assequi antiquum situm scopum, ut scilicet ab hominibus haberetur pro aliquo magno. Magia ipsius erat co
si a dc detecta,&proinde cessabat hominum de ipso opinio. Quod ii politisset impetrare Spiritum S. dc
per illum vera miracula patrare. imo miracula patrandi potestatem aliis conserre, tum novo medio
pristinum sium scopum assequutus se isset. Et fine dubio non tantum honorem, sed etiam divitias spectavit. Si enim impetrare potuisset situm votum,
sine dubio dona spiritus non gratis dedisset ut Apostoli, sed carE vendidisset. Vidimus hinc quid desuetit conversioni Simonis, ut non esset vera converso . nimirum non de saerat midium propriae gloriae, ic studium quaerendi seipsiam. Christus docet Marib. is. ut qui ipsam vult recipere 3c sequi, prius abneget seipsum. Hic reciperat Christum sne ne at one ibi ipsius. VerE in hoc Simone impletiun illud Christi Ioh. s. &I2. 3. perseverantia in studio propriae gloriae omnem cultum facit irritum. Nam sicut studium propriae gloriae Adamum E stadii integi iratis ejecit, ita idem studium homines a statu regenerationis excindit. Superbiaec ambitio non potest coasistere cum sinceto in
Deum corde. Converso enim incipit ab humili isone. Quales enim sumus, tales nos debemus agnoscere Sc habere. At sis inus misseti, faedi, maledicti in nobis ipfs, cateris hominibus natura non meliotes. Non debemus igitur esse superbi, nec duci immoderato desiderio stiper caeteros eminendi, multo minus divinis assici honoribus, sed debemuς nos ipsos detestari in cinere dc sicco, Job. 1. de ablactare inlita infiniis, psal. Ist. Matth. 18. Utinam hoc nostro secillo disi erent hanc lectionem homines. Non possunt hodie multi credere, quia gloriam quaeiunt inter homines. Omnes volunt ei te magni, sed quia pauci sint, qui mundanam magnitudinctii legitimis mediis possunt sit stentare, ideo ad facinora illegitima se convertunt, unde omnis ipsorum cultus est salsus, ex corde non recto proveniens, imo multissent qui ideo in externo cultu divino sent diligentes, ut eo praetextu mundanam sitam nlagnitudinem
tant5 melius possint tueri. Si nos gloriam cupimus, cupiamus gloriam Dei, ut coram ipso simu justi per veram applicatiqnem mediatoris, de ut ipsi sinus grati atque accepti per diligens studium verae Sc sincerae sanctimoniae. Hoc satis gloriae est, nec est quod apud homines gloriam quaeramus. Si hanc gloriam habemus,mundana gloria nobis adlicietur,& cum adjicitur, humili corde eam ustirpemus. Nam status excelsus de cor humile ac contritum probEpossunc consistere. Simon lainen solis precibus se hoe ab Apostolis impetrare posse non est confisis, ideo pecuniam ipsis obtulit. Viderat quidem Apostolos gratis dare dona Spiritus Sancti, sed non videbat ciliquam dati quod ipse petebat, scilicet eandem potestatem, quam habebant Apostoli. Ut igitur hoc impetraret, pecuniam osse it. Peccat igitur ipse, 'de Apostolos tentat ad peccatum, quod vulg5 Simonia appellatur ab ipsius nomine, qui primum ejus exemplum dedit in Novo Testamento Simonia est peccatum ministrorum Euangelii, qua res spirituales nundinantur pro pecunia. In magorum schola hoc Simon didicerat. Sagae enim pro pecunia vendunt sitas revelationes zc artes, sed in seliola Christi data est lex: π-
tu accepistis . gratis dare, Matiti. Io. non quaestos gratia I Pet. s. 2. ITim. . 3. T:t. i. 7. sed ut dispensatores bonotum nostri Dei i Cor. 4. i. Non igitur debemus nos gerere, ut ille, de quo Luc. 12 F. dc Luc.i6. . Verum avaritia de ambitio multas ficit hujus leos transatelliones, ut ministri verbi res spiri-
300쪽
t uales cauponentur, ut loquitur Paulus 2 Cor. r. v. 17. Exempla habemus in Bileamo, qui precationes& imprecationes suas pro precio voluit vendere. Num. 22.7. in Gelias, qui Naamano profanatione recuniam extorsit x Reg. s. in Pontificibus Iudaicis, qui Pontificatum emebant-vendebant, 2 Ma
cab. . s. Sed nullum luculentius exemplum trajus tu i illimi peccati extat, quam in hoc primo Papa, α eius successoribus Papis Romanis. Quid enim sacri est, quod apud Pontifices Romanos non sit venale Z Vis reminionem peccatorum prostant venales indulgentiae ; si is peccatis sua laxa. Vis ju-llitiam3 prostant venata monachorum opera sapererogatoria. Vis liberari ex purgatorio Z Vis absolvi ab obedientia officiorum, quae Deus & natura tibi injunxit 3 Vis inter cinctos canonietari 3 solve p. cuniam. Vis baptizari 3 vis Missas pro te seriὶ vis intercessiones de preces pro te fieri3 vis in lustrata terra sepelirii solve pecuniam. Vis fieri Parochus, Episcopus, Cardinalis, sacerdos F selve pecuniam. Omnia sunt Romae venalia. Quod si quis audet negate Paras esseSimonis successbres, is eadem sicilitate neget nivem elle albam. Qui enim fundamenta posuit,
quo tota magnitudo Papatus aedificata, & hactenus conservata eli, qui non ei set Paparum antecessorΤ Vi- doe quam merit5 nundi uores appellentur , Apoc. I S. i 3 &13. Utinam vero hoc peccatum intra ripatum subsisteret, nec ad nos quoque subinde serperet luctum etiam apud nos invenitur. Nam I. Inter nos quoque inveniuntur, qui in sacra onscia se intrudunt, sine sincera intentione Ecclesiam rediscandi, sed seipsos nutriendi. Qui Episcopatum appetit, bonum opus appetit ITim. 3. sed tamen qui Episcopatum appetit non ad Ecclesiam aedificandam, sed ad se ipsum ignavia saginandum, is non bonum opus appetit, sed Simoniae peccatum commiti: t. Est enim idem ac si praebendam emisset ad ignavam vitam ducendam. Licet zc decet Ministros hvangelii diligentes di sinceros suo filii honore &honcito stipendio i Cor. 9.i . sed qui seposito labore id agunt, ut 1 cro stipendio ignaviam suam alant,
a. Non longius absunt a Simonia, qui ossicia
politica ycnduiit. Sunt enim ista ossicia non na: nusiacra, quam ecclesiastica, quae non vendi debent, sed viris idoneis in praemium virtutis , & in securitatem Reipub. conserti. Est ceti E haec nundinatio officiorum peccatum quo se homines mutuo obstrin-
gunt ad injustitiam. Nam sicut venditores ossici . xum emptores sios pecunia em figunt; ita emptores emptis suis ossiciis utuntur ad emungodos alios, α ad commune detrimentum Reipub. 3. Praesertim Simoniae rei sunt judices, qui justitiam vendunt pro pecunia. Quid magis sacrum
qu is justitia 3 Quid igitur magis est simoniam.
exercere, quam .itiam vendete 3 Etsi enim dicant, se non accipere dona, ut alicujus jus vendant ;sed tantum in praemium maturae ope itionis; tamen hoc ipsum est justitiam vendere, cum donis nos emi patimur ad faciendum, quod gratis tenemur fi-
. Quid autem dicendum e illis, qui de aliorum
dore ac sanguine nundinationes exercent, mercedem mercenariorum retinentes donec stavi precio
redimatur. Vide Jacob. s. quis hoc sit cita ans peccatum
s. Denique non sint ab hoc peccato immunes. qui ad exemplum pro sanum Esavi primogenituram suam vendunt, immo animas suas vendunt ad me nam perniciem, ut modo temporali stuantur luctoaut libidine 3 Quod si volumus in rebus spiritualibus mercaturam exercere, exerceamus illam, quae descibbitur Matth. 13. 1, 6. Esa. II. I. AP . I. v. IS. Aloi r. 8. v. 2o.
A Ggredimur nunc textum pauid duriorem, qui plus terioris, quam solatii suppeditabit. Sediquid agimus 3 Nostrum est sequi ductum Diritus
Sancti, & non tantum consolari eos, qui sunt in Christo, sed etiam terrere eos, qui sint extra Chrisitum. Si quis est extra Christum, stib dominio pe cati, merito exemplo hujus Magi terretur, ut Cnristum quaerat. Si quis est in Christo, &dominaturi suo peccato, non opus habet terreri, sed etiam exterribili hoc exemplo solatium potest haurire. Nam suanto terribiliora sunt exempla divinae justitiae ac severitatis in eos qui sunt extra Christum, tanto ma jorem laetandi causam ha bcnt illi, qui per Christum hanc severitatem est erunt. Vidimus petitionem Simonis: sequitur responso Apostolorum ad petitionem ipsius, qua a Petro enunciatur, non tamen nomine oblius I rei, sed nomine utriusque Apostoli, ut patet O n, v. M: Moris enim de ordi-