장음표시 사용
221쪽
axo Theo&giearum Ius D. Lib. V. Para ILCv. V. hus , firmissime credo , et disserte inter an ali quid , indubitam fri teneo. Ergo.
Esse nopem Avelorum ordines, quos supra nominaMimus , certum , sed non fidei dogma est nora est tamen adeo certum, q&ο ordine inter se sim disposui. Prob. 1. Pars. I. Scriptura novem illos ordines diserte recenset. Nam Isai cv. VI. a. n cminit Seraphim et Seraphim stabant f er illud ... et elamabant alter ad alterum. Moyses Gn. III. 24. Ezechi cl3. nominant Cherubim: Cherubim stabant a dextris domus. Apostolus septem alios ordines recenset, nem e Rom. VIII. 38. Angelos, Princiρatus, et Virtutes: 'erius sum quia neque Angeli , neque Principatus , neque Virtutes etc. I. ad Thessal. IV. 15. Archa gelas: ad Coloss. I. 16. Thronos, Dominationes , et Potestases; et iterum ad Ephra. I. at . nominat Pri cistatus, et Potestates, Hirtinet, et Dominationes. Ergo Prob. II. Patres eundem Angelicorum ordinum n meriam constanter recenseot: scilicet Igtiatius in Epiat. ad Trallianos, Irenaeus Lib. u. cap. 5 ., Aug stitius Lib. coni. Priscissim. cαρ. 1i., Dionysius do Coelesti Hierarch. ωρ. 6., Uirysostomus Hom. IV. in Genes. Damascenus Lib. II. de Ide orth. caP. 3. , Gregorius Rom. XXXLV. in manσ., Bemardia Liti V. de Consid. eap. 4. alibi , S. Thomas , et concors omnium Theologorum doctrina , cui etiam accedit Ecclesiae auctoritas , quae in ossicio omnium
Sanetorum eundem recenset numerum, ita ut Cum Negare cum Beza Comment. in cap. i. ad Ephes. valde temerarium sit. Prob. I. Pars. I.' Gregorius, et Bernarδιs ab Dio.
usio , et Damasceno dissident circa Φocum, qtaetri occupant. Vistuties. Illi enim Virtutes tertio loco constituunt, isti vero quinto : iitrique antcnt Aposto Ii enumeratione nituntur , qui Epistola ad Ephesios Virtutes nominat iuuer Potestates, et Dominationes at in Epist. ad Colos. inter Dominationes , et 'pre- Distiirso by Corale
222쪽
De rerum Creutione. rati tes ponit Principastis , ita ut iion videatur ordinis habuisse ratiotietii. a. ' Alii Patres alium videntur Ordinem secuti,, ut Hieronymus eoiat. Russu. Lib. I, et EccIesia Romana iu Ossicio omnium Sanctorum. Ergo etc. Solountur Olieela. Obsec. I. coxit. I. m pari. NonnuIli Patres pauci --eε enumeraut Angeloruin ordines. Methodius enim
μ' id Epiph. in haeresi Origenis , et Hieronymus
Lib. II. coni. IOoindari. scptem tantum recensent:
quatuor vero Ambrosius Lib. I. de Fide, et Cyrinus Hierosol. Caleehesi G. Ergo.
u. Dist. ant. Becensent minorem numerum, non excludendo reliquos ordine,, cone. Eos excludendo, negis Cum ergo nota esset propositum illis Patribus Angelicorum ordinum numerum recensere , sussciebat aliquos uulnerare , dum reliquos Doti negarent. Ita Apostolus non Ouines ordines simul nominat; sed nune tres , tauuoquatuor: et Ecclesia iii Itymtio Ambrosiano. et in Praefationibus Missarum, iribus aut quatuor ordinibus Commemoratis , reliquos noli negat ; sed vel omittit, vel generali quadam locutione comprehendit. Hac igitur ratione Hieronymus, etsi septem ordines numerat L rb. II. coni. Ioνα. , addit tamen verba Apostoli: et Omne nomen, quod nominatur non solum in hoc saecias,
εed etiam in furtim : ei scribens contra Ri num pl- res recenset : idem de reliquis debet esse judicium. Objic. II. eum Besa. Principatias, ροι estotes, Dominationes, Throni, aliaque nomina, quibus utitur Ap tolus, tum in Epistola ad Ephesios . tum in aliis Epistolis commode intelligi possunt de imperiis, regnisque
errenis , clune variis illis vocabulis appellari possum. Temere ergo ex iis finguntur varii Angelorum ordines. Neg. iant. Contrarium enim constat non solum ex Perpetua traditione Patrum, verum etiam ex ipso Apostoli scopo. In Epistola enim ad E hesios ait, Christum super omites creaturas fuisse elevatum ad dexteram Patris ita caelestihus, super Omnem Princista iam, P ιe Ato em eic. Quod nisi de eo elestibus Spiritibus intelligatur , tinta satis .explicasset, ad quantum sublimitatis gradum Cliristus ascenderi l. Licet enlin terretiis litim
223쪽
Theologiearnm Lnsili. Us V. pars II. Cap. V. riis praelatus , potuisset tamen putari adhuc inferior Λngelis secundum narura iri Angelica minor Ofio. III. Nomina Princi'atuum, Potes atum , Dominationi ni, Virtutum . Thronorum originem Iaal, ni a Ρersis , a quibus adhibchant' r ad designandos Regni proccres , ct Magistratus, ut constat ex Danieleon'. V. et XI. ; itemqire ex Libris Esther, et Esdrae Ergo non significant Angelicos ordines.. vel dicendum est cum impuro Auctore Libelli , cui titulus Philosophia uixtorine , Hebraeos Chaldaeis mutuatas esse hane 'de Aligetis philogophiam in captivitate Babylonica cmn nnio te tempus nulla eorum ordinum mentio occurrat iri Hebraeorum libris. 'peo cons ' Etenim 'nominibus rerum visibilium hi visibilia nobis revelavit Deus. imbecillitati mentis Ddstrad ye' adcommodans V sicut ad explicandam Dei scientiam: potentiam , et . oculos, manuS, bra sthia Pte. ipsi Deo per metaphoram iribuit. Quod autem non niite Babyloniea in captivitatem in Sacris' lit-
eri; mentio occurrat omnium brdinum angelicorum, nulling ' montentP est. Revelatio enim non lota simul stiola est 'Synaeogac ; sed nova , prout tempus P0Slu- Iabat , Proplieiis revelata sunt.
Qitast de tribus Angelorum Hierarchiis, et de distinctis te Angelorum in assistentes , et ministranthstraduntur a 'Dio Vsio , uori omnino explorata , Hect
Prob . I . a pars. Neqiae Scriptura, neque antiquiores Pati es linjiismodi distributionis meminerunt. Atqui, ut principio monuimus ; Nihil certi de ordinibus Arigelo Tum ' asseverare possumus . quod non habeat in Scrip turis , aut Traditione landamcntum. Ergo etc. ' Prob. I a Imrs Ex Scripturis videtur verisimilius, omnes Angelos etiam superiorum 6rdinum csge in inistra α-
es ; licet superiones Angeli ad majora inittantur , quod ex ipso nomine Angeli, idest nuncii, quod omnibus commune est, consequi videtur. L eh. I. 4. Omnes raru administra torii spiritus, in ministerium missi ProP
224쪽
De rerum Creatione. 223rer eos, qui haereditatem capient salutis. Genes. III ti4. Cher tib missus est ad custodiendam plana, ligni seirae. Isaiae se G. Seraphim ad Propheta in volavit, ignito tire calculo . quem sorcipe, tulerat de altari , labia ejus ictigit. Tob. III. 5 Baphael Angelus, ti iijs ex septem , qui astant ante Dominum quod inter ceteros Anselos praecellentiam notat sinpularem ) missus est ad Tobiain. Dan. X. 23. Michael unus do Principibus primis missus est in adjutorium populo Israel: et Luc. I. et Dan. IX : Gabrici , quem non
infimum Anselorum esse singulare nomen ostendit, missus est ad Diaticianda ea , fit ae v d incarnationem,
Daiivitatem , et mortem Christi pertinebant. Denique ipse Gregorius M., qui I h. A m. morat. cap. 9.eam distinctionem secutus erat inter assis lentes , et ministrantes Angelos, insenue saletur, id esse dubium
Bom. IIII V. Sed quia, inquit, in quibusdam
Script tirae locis quaedam per Cherubim , quaedam Mero per Seraphim agi didicimus , utrum Per se haec
faciant, an y r stibiecta agmina maritur .... nososprviare nolumtis , qti Od apertis testimoniis non approbamus. Imo maxima pars Theologorum , qui ob lictoritalem Diovsii, et S. Thomae quam nos
non contemnimus ) eam distinctionem a oscunt, omnes iamen, cujuscumque orditiis Angelos, Saltem extraordinarie , mitti salentur. 3Dices. Dan. VIII millia millium ministrahant ei, et decies millies centena millia assistebant ei. Ergo distinctio inter ministrantes , et assis lentes Angelos suum licit et in Scripturis standamentum. H. Neg. cons. Non enim pugnant inter se ministrare , alque assisl re imo qui ministrant, assidue Domitio psilint, expectantes ejus mandata, et ad ea exequenda parati. Apposite Chrysostomus Hom. III. de
Job. Omne, inquit, ministeritini a1sistentia pocattir; et Athanasius Ortit. III. coni. Arian. Infnila millia Deo ossifttini ministrorum, qui parati ευ ut, ut mil- tantur Unde ipsa Ecclesia in orationibus eosdem es- Se miti astra iles , et assistentes declarat, dicens e ciquabus tibi ministranti bris in caelo semper σ1srstitiar, ιι b his in terra pila nostra muniatur.
225쪽
Quaenam iit inter Angeticos ordines statio dis iminia,
palde obscurum rar έ non est. tamen contemnenda
Patrum doctrina , qui ex i sis ordiniam nomini seorum disterentiam deρromunt.. Prob. I a. Pars. I. v ex Augusti/ro , qui Lib. coni Priscillian. ad oros. ca'. ii . sic habet. Esse iacique sedes , dominationes , PrinciPalus, potestates in caelestibus αρραratibus . firmissime credo , et indubitalaitae teneo. Sed quo me contemnas , quem , magni Putas esse doctorem. quaenam ista sint, et quid laterse disserant, nescio. a. 9 Ex silentio Scripturae, et Traditionis, Prob. Ia. Pars. ratione, et auctoritate Bernardi Lib.
V. de Consid. eap. 4. Ad i quid caelestium nomina innotuerunt, si ne o nari quidem , salsea fide , , aliquid licet de rebus , quarum nomina sunt φ Immerito igitur , et imperite haerctici hac vi re Ρatrum doctrinam irrident. FQuaeres I. Qtiodnam igitur Est ex PP. inter eos ordines discrimen Z , . iu. Angeli Sunt, qui minora nunciant, ex vel ex Bernardo . qui singulis hominibus dati sunt ca- .stodes. Archangeli , ex eisdem Patribus, - qui majora Duneiacit: ex aliis vero, qui nono singulos homines, sed in populos . et Regna praefecturam habent, qui et Dan. A. Prine es Regnorum dicuntur. Virtutes sunt, secundum Gregoriam pariter . et Bernardum , ii, per quos signa , et miraculae patrantur : Rtque ila
explicant quod ipse Dominus loquens Matth. XXIV 29. de signis, et prodigiis . quae diem extremum praecedent, ait: Virtutes caelorum commooehuntur. Pa-
testates . ex eisdem duobias Auctoribus , sunt ii, Per quos potestas Ρrincipis tenebrarum; surorque comprimitur , ne quantum vult, noceat. Princistatus , quorum moderamine , et sapientia omnis in lcrris princi Patus constituitur, regitur, limitatur, transscrtur, mutilatur, mutatur. vi inquit Bernardias. Dominationes, qui ceteris ita supereminent. ut ad illos vel ili ad Dominos , aut duces omnia inferiorum ossicia reserantur. Diqitiam by Cooste
226쪽
De remm mentisne. . 22 Thron I, H qitibus sedet Deus; hoc est per quos om-xi a iii majestate , et tranquillitate iudieat. Cherubim, qui cunctos scientia nutecellunt, eamque inserioribus Irer illuminationem tradunt. Denique Seraphini, in qui-,us inaxime divina charitas exardeseit. Sed meminerimns , has esse conjecturas.
Quaeres II. Grum in unoquoque ordine omnea Angeli pares inter se sinι fui. Verisimilius videtur . in singulis etiam ordinibus impares inter se esse Angelos, ita ut mirabiIi quodam orsine uti infimo ad supremum ejusdem ordinis Angelum , majorem gradatim persectionem indiderit Deus,
ita ut supremus inferioris ordinis ad itifimum superioris ordinia Aogelum prope accedat. Ita docet post Magistrum sententiarum S. Thomas ; tum quia etiam in rebus visibilibus hunc persectionum gradatim crescentium ordinem observamus; tum quia alioquin non inveniretur inter omnes Angelos nliquis primus. Qti ineres Imminam inter omnes Angelos primus est' v. Cominutiis est Patrum sententia, Luciferum, qui postea cecidit , fuisse inter omnes Angelos excellentissimum. Ita enim docent Tertullianus Li5. II. coni. Marc., Origenes Iram. IX in Mat h. . Hieronymus Comment. in Dan. , Gregorius M. . Chrysostomus, Augustinus . Isidoriis . Ileratardus. Nam ut ipsi se timit, Iob. XI. sub figura Behemol de Lucifero eicitur: Oseest principium Minriam Dei; hoc est inter ejus opera Persectissimum. Et Erech. XXXI. stib figura Begis Assur de eodem dieitur : Cedri non fuerunt altiores illo in Paradiso Dei. . . Omne lignum Paradisi Dei non est assimila iam illi, et pulchrittidini ejus.. Eo autem e caelis ob peccatum detruso , Michaelem esse omnium Λngelo ni primum , ex Scrq turis Verisimilius est. Nam Apocal. XII. 7. Michael, et An
geli ejus maestabantur cum Dracone h. e. Lucisero ),
et draco Rugnabat, et Angeli ejus , et non patuerunt, neque locus inoen ses est eorum amplius in caelo. Ex quo sequitur, Iurchaidilem omnium Angelorum veluti Imperatorem videri 4 non solum quia alii dicuntur geli ejus ; verum etiam quia verisimile ritan est, in nrcana illa, et spiritali pugna inseriorem quemdam Ang'-μου. Tom. IId is
227쪽
y 16 Theologicarunt Institui ib. Pars. II. Cap. Ium pro gloria Dei certasse , dum supremi inertes e
veat , Michaeleni Archangelia in dici, ex quo uonuult post Dionysium De CaeleSti Hierarch. Cast. 9. Purtarunt , eum esse ex Secund' ordine infimae Bicrariaehiae potuit enim. hoc nomcn Sortiri noli ex ordine, Muasi uiatis ex Archangelis ; sed per excelletitiam. quasi
X. χ 5. et 6. onnestes Naec ordinum distinctio oritur ne αὐariis perfectionibus Augelorum naturaιι bus, an peroe' a donis supernaturalibus,taut offlictis, ad quae missi stanti persectionibus naturalibus 7 ideoque in Augein Iis qui ceciderunt, ordinum distincti O rem risit', ut dicemus in i ius. Sed quia gratia naturam persecit, hinc An elis syperiorum ordirium majora gratiae dona largitus est Deus , maiorisque momenti munia imponit;
non quod natuta ad gratiam dispquat; Sed quia ita Deo Pro . sua sapientia placuit. Ita docent Basilius L . de Spiritu S. cap. , Duniascenus Lib. II. fd. Ortis.
De fine , ad quem Angeli, et omnes rasionaIes Creta in turae sunt a Deo Ordinatae , eorumque donis Su
Ado. I. CErtum e t, Deum, qui uni ercto .' M a semetipsum operatus est ; Pro Q. λ ι.
4. non potuisse creaturam rationalem. intelligent a , et voluntate praeditam condere , nisi ut . ipsum eo-
II. cum autem cognitio Dei possit esse duplex Metin essectibus, sive in creaturis; vci clara, atque beata α) , ut Lib. III. dixinius ; in consesso est a Pua. omnes theologos, Deum creaturam rationalem ordinasse ad seipsum clare, ut in se est, videndum, et beatoeca Schola Vel obstractisα , vel intuitiν i
228쪽
. De rerum Creatιone. , az amore prosequendum Fecisti nos Domine ad te, et inquietiam est cor nostrum , donec requiracat in te , ut inquit Augustinus Lib. I. Confess. caρ. LIII. Porro catholici omnes fatentur . cum finem , sive beatitudinem esse creaturae rationali superia a tura Iem quoad media , quibus obtinetur , nosque id ostendimus Lib. LII. cap. 9. f. a. Scd controversia est iii Scholis utrum finis ille, seu bcuti ludo sit quoad appetitum naturalis : I.' utrum Deus a liri trio creationis momento Angelos beatitudine illa donaverit: 3. utrum eis superti uuiralia dona sit largitus, quibus ad cani pervenire possent : 4 cujusta, odi illa dona fuerint i5. ' denique utrum potuerit Deus ratiotiales creaturas condere tu piaris nuturalibus , h. e. ad siuem alique naturalem , et sine ullo Supernaturali douo. IV. Jam circa primam quaestionem Scotus in Diast. ALIX. q. 9. et Io. , et Post eum Scotistae universi cum 'Masirio in I. Disp. m. q. a. , Durandus' Paludantis , Dominicias Sue o , Ferramensis , Nellei Berti , plurimique Augustinenses putant , beatam Dovisionem esse naturalem creaturae rationalis siuerri quo-od appetitum; ciusdemque sententiae X. Thomas suisse et videtur apertissime. Colaira Vasquea. Stiarea , aliique non pauci volunt, esse omnino Supernaturalem.
V. Quod pertinet ad quadsti otien, alteram . Theologi omnes, excepto Halemi Ariminensi, paucisque
aliis, consentiunt, Angelos initio suae creationis Deum in seipso non vidi Sse. IV. I ii tertia vero quaestione Ilogo Vimorinus Lih. I. de Sacram. P. V. Caρ. I 8. , Magi Ster Seu tentiarum Lib. II. Dist. 3. et 4. , Rupertus Lib. XIII. in mali. negant , Angelos idem dicas de homine) in
Primo creationis momento accepisse ullum Supernatu-,ale Dei donum ; licet sateantur, donatos postea sui S se gratia vcl omnes , Vel saltem eos , qui ad laeata in Vitam pervenerunt. Eos sequuntur multi veterum Scholasticorum ; ita ut, teste S. Thoma in II. Dist. IV. a. iari. 3. , haec sentetilia suerit sua aethe communior. Contraria tamen doctrina Scripturae , et ΡR iribus congruentior plerisque arrisit, imprimis ipsi S. Thomae L P. Q. LXII. ara. 3. , ita ut hodie communis ait inter pleologos.
229쪽
228 Theologiearrem Institui. Lib. V. Pars. LIVII. At in quaestione quarta Thomistae pulant, nora omnes Angelos pari auxilio adiutos esse divinitus , sea eos . qui steterunt, essicaci adiutorio praemolos ad honum ; reliquos, ut et primos homines ante lapsum , sngscienti tantum , et quo possent salvi esse, scd sine dubio caderent, ut revera ceciderunt. At alii Theologitenent, omnes Angelos, primosque hominum parentes, a Deo adjuto auxilio quodam Mersatili, h. e. sine quo non potuissent in bono perseverare, non quo certo seret , ut Perseverarent; ideoque alios quidem stetisse , alios recidisse. Sed postrema controversia, quae de natura Dra saeculo superiori suit acerrima, txactabitur inferius Part. VI , ubi de hominis creatione disseremus. Ill. Quoniam autem nonnulla . quae hic dicturi sumus, pendent ab iis, quae in Tractatu de Graiia explicantur uberius, supponimus hic, gratiam sanctificantem, seu habitualem, esse supernaturale, ac permanens Dei donum, quo creatura rationalis Deo grata sit, et amica ;actualem vero gratiam esse supernaturalem, ac transeu
tem Dei actionem in creaturam ipsam, qua illustratur eius intellectus, et voluntas movetur. Nunc omnia breviter expendemus.
Nulla censura notanda est, imo perisimiliter defendi m-test Seoti, Berti, aliorumque Theologorum sententia , qui docent, oisionem Dei beatam esse creaturae rationalis snem naturalem quoad oppetitum, supernaturalem quoad media. Prob. I. a pars. ex tot Theologis eatholicis Roma, naeque Ecclesiae addictissimis, qui eam doctrinam innoxie defendunt. Vide Iulium Caesarem Recupitum ex Societate Iesu, qui Lib. VI. de Uerit. Q. I. cap. 3. eandem sententiam prolixa Disserationc defendit, et ala
nos, ex eo quod mens humana idem dicas de Atig Iis est natura sua imago Dci , constanter assirmat , non posse eam privari vita aeterna, sive Dei visione, ad
230쪽
. Da rerum creatione. llas quam innato pondere sertur, si nullam habeat peccatum. Quaero, qua causa innocens imago Dei pitae pri alione puniatur , si nullum peccatum ex Hιmana generatione contrahitur ' inquit , Lib I. coni. Iulian. ωρ. 5. Quod et saepissime repetit α : vide MBelgelli, qui luculenter rem demonstrat in Lib. cui
titulus : Mens Augustini. Prob. IL auctoritate simul, et rationibus D. Thomae Lib. IIL coni. Gent. caρ. S., cujus textus tu' eger reci laudus est . qui, si erit prolixior ; cum rei
dignitate comparetur, ita brevior fortasse videbitur b).Ποn potest , inquit , esse, quod in tali cognitions naturali quiescat naturale desideriunt animae separatue idem dicas de Angelis ). i. λ Omne enim, quod est imρerfectum imaliqua specie, desiderat consequi perfectionem illius speciei. Qui enim habet o-yimonem de re aliqua , quae imperfecta illius rei
est notitia, ex hoc ipso incitatur ad desiderandum illius rei seientiam. Praedicta autem cognitio , quaM substantiae separatae Dbent de Deo . non cogus scentes Atius substantiam . .est imperfecta cognitio ritS ερecies ; non enim arbitramur , nos aliquod Agnoscere, si Πω substantiam non cognoscamus', un-'iae et Praec uum in cognitione aIicujus rei est scire de ea quιd est. Ex hac igitur cognitione, quam habent substantiae separatae de Deo , non quιeScit na turale desideritam , sed incitatur magis ad diMinam
a. Item. Ex cognitione essectuum incitatur desiderium ad cognoscendam causam ; unde et homines Philosophari ince erunt, causas rerum inquirentes. Muquiescit igitur sciendi desiderium. nacurialter Omuibus substantiis tutellectualibus inditum , nisi, cogni ιis substantiis essectuum, etiam suθstantiam caMS E cognoscant. Per hoc igitur , quod substantiae seρα- ι- cognosciam omnium rerum , quarum substantias