Institutiones theologicae ad usum studiosae juventutis auctore Cajetano De Fulgure Aversane .. Tomus 2. Continens tractatus. De Trinitate. De rerum creatione. 2

발행: 1827년

분량: 399페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

231쪽

Didens. esse Deum causam , non, quiescit naturale

desiderium in i mis , nisi etiam ipsius Dei substantiam Oideant.

Adhuc. Videmus quod oldeptes naturaliter quila est aliquid , scire desiderant quid est rosum. Non igitur quietatur naturale sciendi desiderium in cogniatione Dei, qua scitur de iρso solum quia est. 4. Amplius. Nihil finitum d sid rium intellectus quietare Potest; quod exinde ostenditur . 'nod intellectus , quolibet inito dato, aliquid ultra molitur αρ- Prehendere', unde qualibet linea Inita data , aliquam

majorem molitur a prehendere. et similiter in numeris . et haec est ratio in itne redditionis in numeris , et lineis mathematicis. Altitudo autem . et Pirtus est finita cujuslihel substantiae creatae. Non igitur intellectus substantiae separatae quiescit Per hoc, quod cognoscit substantias creatas . quantiιm Cum gue eminentes ; sed adhuc nitirali dρ iderio tondit ad in elligendani substantiam, quae est nitι Iudinis infinitae, tit in PrimoELibro ostensum est do substantia dioina. 5. ' Praeter a. Sicut naturale di sid rium inest omni hias inteli citialisus naturis ad sciendum ; ita inest eis naturale desiderium ignorontiam, seu nescientiam Pellcndi. Dbstantiae autem separatae , sicut jam dictum est cΠP. Praec. , cognosctini Praedicto cognitionis modo, substantiam Dei esse supra se, et SuPra

omne id . quod ab eis intelligitiar , et per consequens smrant. dioinam substantiam sibi Psse ignotam. Tendit igitur nati retiρ ipsarum desiderium ad intelligendam dioinam stibstantiam.

6 Lem. Quanto aliquid est Ini propinquius. eo

majori d sidPrio tendit ad in mi . . . Intellectus au rem xiabstantiartim s paratarunt pro inquiores sunt di Minae cognitioni . quam noster intellectus. Iutemitis

nutem qDantrιmcunique sciamiis , Deum csse , et alia, V oc supra dicta sunt , non quiescimus desiderio ;sed adhuc d sideramus Detim Per essentiam Stiarat Co guoscere. IIullo igiliar mugis stibstantiast separatae Hoc nati. raliter desid rant. No et igitur in cognitione

Dei praedicta eiarum desideritim quietiatur.

232쪽

De rerum Creatione. 4 Σ3t

urale desiderium esse inane : quod quidpm esset si non esset possibile peroenire ad dioinam subsututimn Dei inulligendam , quod naturniis r D'neo mephses desiderant; necesse est dicere, quod ρὼssibile est sus- stantiam Dei rideri Per intellectum , ei a sub stantiis

separatis intellectualibus , et animabus nostris. Eandem doctrinam non retractavit . scd confirmavit S.

et I. I. Q. III. ara. B., ut mirum sit Τhom istas cum in contrariam partem inutium trahere voluisse rit videre est aP. Gonet Disp. I. de Visione Dei art. S.

Solstuntur Objecta. Objio. I. Si visio Dei , ut in se ost naturalis 11

mis esset Creaturae rationali, posset haec naturalibus viribus ad earn pervenire. Deus enim omnes Creaturas instruxit viribus , quibus iraturalem 'sinem sulam assequi possent. Falsum conseipiens 'ut Lib. III. Cast. 9. 2. demonstrauim est. Ergo. . Neg. mo. Non enim est , inqui τ' Bellarminus Lib. de Grat. Prim. hora. cIP. I. , aut Novum, aut

hominis natura idem dicas de Iliacumque creatura rationali indignum , ut naturaliter a P lat, quod

nonnisi supernaturali maeilio consequi paleat. Non est, inquam , no uva ; siquidem animne homin ιm solutae comoribus naturalem habent ordinem , et prope Sionem ad corpora , quoriam formae heria ac , nec tamen iterum conjungi cur 'Oribus , sine suPerna rarali auxilio poteruui. Non est atilem natura humana indignum, sed contra notius ad maximam ejus pertinet dignitatem , quod ad sublιntiorent finem coudita sit, quam ut eum solis natiarae piribus a linge re possit. Idem respondet Dona. Soto, aliique Tlico- Iogi. Unde ex eo, quod visio Dei naturalis sinis est Creaturae rationalis, non aliud soquitur, nisi Dcti infama denegare Maxilium , sine quo ad cum sitem perveniri nor possit , sicut revora noti denegavit, Ul li ira dicemus. Onofi autem ali xiliuin illud naturale sit , o ut supernali trala, filii; l ios t.

Objie. II. Insidetis, p)aesertim si nihil de Evi an elio

233쪽

23 a Thoolorieartim dissim . Lib. V.Para. II. C . ULaudivit, de visione mi cogitat quidem, tantum

abest , ut eam optet. rigo non est his stas, atat hondesiderium rati ali creaturae naturale ; sed ab ipsaereatura elicitum . praelucente fide. u. Dist ant. Noli c0gitat, neque optat e licue. transeat. ἐριμMile , neg. Desiderans ei sim beatitudi- em, et . iv Duno alio bono conquiescens , im lietis visiouem Dei optat, quae sola et is desiderium explere potest. Dixi ιranseat , quia etiam iusideIis lito, Videns mirabilia naturae, eorum auctorem cognoε--re desiderat.

Ohseo. III. Haec propositio damnata est a SS. Pontificibus Pio U. et Gregorio XIII. In Baji operibus , ex quibus haec Propositio nutu.- XXVII. damnata est: Numanae naturae exaltatio , et stiblimatio in consortium mnae naturae debita fiat integritati Primae conditionis ; ac ρroinde uviurialis dicenta esl, non sustertiaturalis. Ergo. U. Neg. ant. Tum quia tot Theologi Cauiolici nostram thesilii post illos Doutifices teuuerunt, et i nent ; tum quia inspicienti damnatae propositionis verba, et aliarum , quae cum illa coimexae sunt, satis Patet, eam toto caelo a nostra differre. Significat enim, visionem Dei esse sinem naturalem rationalis creaturas et Psad areetitiam . et quoad messici : quod postr mum nos resiliavi inus. Vide Laurentium rurti Disse .

PROPOSITIO II.

Angeli non siemne ab inilio suae ereationis pers

σιε heali , seu non Oiderunt Dei naturam , ut ira se est. Me ne tamen impersole beati, quamum eortim statui congruebat.

. Prob. t. - pars. Ex Angelis nonaulli. ut infra dicemuS , ceciderunt, alii steteruui. Atqui neutri ab in tio potiti sunt visione Dei , et persecis beatitudine. Non quidem ii, qui postea ceciderunt; quia persecta beatitudo coiijuctam habet , sive imρω- cautiam , et certi ludiuem noμ sallacem perpetuao durationis. Sed nec ii, qui linterunt. coustam est

234쪽

rerum ' Σ33 Patrum , et omnium Theologorum doctrina v in aeternam suisse iis propositam, ut praemium per ni rita comparandum. Sussciat pro omnibus 'A Minus .LM. de Corrvt. est Grai. cap. io. Erat , inquit, quod eorum adderetur healtitudini, si per liberum

arbitrium in oeritate stetissent, donec istam summa heatitudinis plenitudinem tamquam praemium ipsiua permansionis acciperent. Ergo... b'. Prob. I. a pars. Imperfecta beatitudo vel est nae ratis , sita scilicet iri ea persectione , quam creatura rationalis virtute suae naturae assequi potest ὴ 'et supernaturalis , quae oritur ex corde Puro , et conscien

tia bona; qui enim his donis praediti sunt, beati di

cuntur in Scripturis ; licet adhuc sint in eorpore mortis huius , multis Ine premantur caIamitati-hus. Atqui Angeli omnes utramque beatitudinem ab initio habuerunt. Primo . enim habuerunt naturalem iDeus quippe , cuius persecta sunt opera , omnem persectionem iis ab initio indidit , cujus eorum natura capax erat. Deinde habui ut etiam supernaturalem , quae in eliaritate sita' est, ut dicemus in sequenti Prop. , et docet Augustinus ioc. cis. Diabolus, et An

i est ejus beati erant . anteqtiam caderent. Plenam

ealitudinem non habehant ; sed quia nesciebant suam futuram miseriam, minore quidem, sed Iamen be ιitudine sine ullo pitio fruebanιur. Ergo.

PROPOSITIO III.

Angeli omnes in gratia sanctiscante conditi sunt

Prob. I. Eseeh. XXVIII. I a. Sub figura Regis Di ex commvni Patrum in impretatione ) de ipso Diabolo dicitur : Tu signaculum similitudinis, plenus svientia , et perfectus decore. In deliciis paradisi

Dei fuisti . . . Cherub extentus , et Prοιweud , et postii te in monte pancto Dei . . . . . Perfectus in otis itiis a die conditionis tuae , donee MMentci,

est iniqui as in te. Et Dan. UIIL 44. de eodem diis

citur, quod in Meritoue non stetit ; hoc est in acce

pta iustitia non perseveravit. Ergo idem dicendum est de omnibus Anselis.

235쪽

α34 Theologἰearum Institui. Lib. V. P . II. Cay. VL. Prob. II. ex PP. Augiistinus Lib. XI. de Cio. cu .. 1 i. Simul, in iluit, ut facti sunt,lux facti sunt; non tamen

ita tantum creati, ut quoquo modo essent, et.quoquo modo piperent , sed etiam illuminali, ut fastienter , Ieateque pioerent. Et Lib. XV. cv. 9. Liam bonam. Ooluntatem in iis quis fecerat, nisi ilia qui eos cum na poliantate, idest cum amore casto, quo illi adhaererent , creapit, simul in eis et condens naturam, et largiens gratiam 8 Idein repetit Lib. de Corr 't. et Grai. cap. Io. Iri eandem sententiam Ioilii utitur Basilius in Psal. XXIII. , Cyrillus Lib. VI. in Io . , cap. 6. Id lite probatur etiam ratione. Si cnim Ange Ii sunt ad sintni aeternae beatitudinis ordinali , prosecto simul ac condita eorum e t Natura, Non Carue

runt gratia , sine qua beatili id inem illam promereri non poterant. Unde Caleolia sinus Rom. Perspicuuis oest, . diabolum, reliquosque desertores Ange-3 Ios tib ortus sui initio gratia Praeditos esse. Solountur Objecta. Obie. I. Augustinus Lib. II. de Gen. adiit. cay. I.

nit, naturam Angelicam Primo crcatam esse informem, eamque intelligi per caelum primo creatum; PO,ica vero esse sormatam, et appellatam lucem. Ergo prius condita est natura deinde superaddita gratia. U. Dist. ant. Ait, naturam Angelicam primo crea. eam esse informem ratione gloriae, et beatiuidinis persectae, conc. Ratione gratiae, subd. Prius ordine, sive natura, Conc. Temporc, neg. Nam ex Augustino Aia.

seli simul ut facti sunt, lux facti sunt. Sed quia gratia existentem supponit naturam , cui superadditur ;idcirco ait Angelos primo informes , deinde luce superfusos.

OMM. Π. Gregorius M. Lib. XXXIL Moral. cap.

38. Primus, Angelus capax charitatis est conditus , qua si reρleri voluiSset, potuisset. I rgo D Ou est conditus in cliaritate. u. Neg. cons. Loquitur enim Gregor us de cliaritate persccta , et consummata per gloriam, qua si repleri Motuisset, potuisset. Hujus consummatae Charitatis capa Κconditus est Angelus.

236쪽

De rerum Creatione. .

ita a

PROPOSITIO IV.

Praeter gratiam cancrisi antem , dedit Deus Angelis actuste auxilium gratine , ut possent in accepta justitia Perseostrare. Prob. Angelica natura , 'ut nit hia mustinus Lib. de Corresti. et Grai. cap. 1 non talis essecta erat, ut sine adiutorio Creatoris posset in accepta justitia permanere. Nam ut 'in ea permaneret, debebat primo momento , quo libere operari coepit, ad Deum conVerti I h e. actum charitatis erga Deum elicere; alioquin peccasset, et creaturis adhaesisset. Charitas autem non nisi ex Deo est; ita ut si hoc adjutorium pel Angelo , vel homini, cum Primum facti sunt, defuisset, non utique sua crat-pa cecidissent, ut ibidem Augustinus observat. Atqui De - as pro sua sapientia nulli creaturne id denegavit. sine quo Permanere non poterat . et ad sinem Suum scr- Venire. Ergo nec Angelis denegavit actuale auxilium gratiae. Dices. Charilas habitualis . qua Angeli fuerant donati , sussciebat , ut ac iis charitalis Hicerent; omnis enim habitus inclinat animum ad actus sui generis. U. Neg. ant. Sscut oculus corporis. quam ris plenissime sanus, nisi eandore lucis adjutus, non Pssest cem

nere , ita homo et idem dicas de Angelo quamois

perfectissime justis catus, nisi dioinitus adjuoetur, recte ianon potest paseere, ut ait Augustinus Lib. de Nat. et Grai. ca'. 26. Sed de lioe in Tractatu de Graiia erit uberior dicendit locus, o Diuiliaco by Corale

237쪽

PROPOSITIO V.

me adjutorium non tale erat, vi certo msseret Angeloriam potumates . sed persaliae , id est Iale , sine es non eoMent Permanere ; sed sum eo inet permanerent ια μειuia , Mel caderent , sicin re-ra nonnulli ceciderunt , alii. steterunI. Prob. I. ex Augustino, cuius tanta est in rebus ad gratiam pertinentibus auctoritas, ut Romani Pol tisices asseruerint, iii eius libris Ecclesiae Romanaecloctrinam contineri, ut in Tractatu de Gratia sustus dicemus. In Li o emin de Corrve. et Griae. cast. 1Σ.

duplex distinguit Dei adiutorium , uuiaria sine quo aliud quo. 6sa adjutoria diffinguendo sunt. Aliud est adjutorium, sine quo aliquid uon fit, et ali est adjutorium, quo aliquia Fr. Nam sine alimentis

limenta eis si, ut μίμαι qui mori Doluerit. Ergoa utorium alimentorum est sine quo non se, uora quo fι , ut μι mus. At Mero beatitudo , quanti non habet homo , -m data fueris , couum se beatus. Adjutorium est enim non solum siue quo Musis,

rerum etiam quo fit, Propter quod datur. Deinde docet, Angelis , et primo homini ante lapsum dedisse Deum, non adjutorium quo , sed adjutorium sine Dra;

ata ut per Iiberum arbitrium hoo adiutorici instractum, Possent permanere tu accepta iustitia, si velulent ; possent et cadere : sicut revesci alii permanserunt, alii ceciderunt : nec gratia determinaree issicrum arbitrium , sed liberum arbitrium uteretur gratia. Tunc ergo dederat homiαι Deus bonam Ooluntatem ; in ulciqu*ρe eum fecerat, ρω fecerat recrum. Dederat Madstatorium, sins ytio in ea non Posset Permanere, si

Metteι ; tu autem petitit, in ejus libero reliquia arbi- Sed quia noluit Permanere , oscio ejus cuυ est, jus meritiam fuisset,si ρermanere potuisset ,sicutf- Angeli 3ancii , qtii, cadentibus aliis Wr liberiana arbitrium, per idem liberum arbitrium stete ut lysi. Et cv. 1 o. Credimus, Deum sic ordiniasse Angeloruin

238쪽

De remm Creatione. 237 et homlatim vitam, ne in ea prius ostenderet quid Osset eorum liberum arbitrium: deinde quid possee

.uae gratiae benescium , justitiaeque judicium. Nihil

videtur clarius. lProb. II. Creatura rationalis in iis , quae natura- Iem ordinem non exredunt, non indiget physica Dei

Praemotione, ut supra ostendimus Part. I. cap. 6. sed satis ei est, si Deus illam per naturalem adjuvet si- mutianeum concursum. Ergo per gratiam habitualem .d supereaturalem ordinem evecta , atque adjutorio uiuali , quasi quadam potentia supernatorali iustrueta , non indiget , nisi superna inrali Dei Concursu ῖ ut supereaturale Nitium operetur ; nisi adsit contraria , ac rebellis cupiditas, tamquam Daturae Corru Ptae Vitium , quae potentiori auxilio vincenda sit , si suo loco explicabimus. Baec autem contraria eupidi ias non erat in Angelis. Ergo etc.

OMeeta refutantur.

cybis. I. Absurdum est, Angelos , qui in Verita

te steterunt, potuisse gloriari adversus eos , qui ne

eiderunt. Quod enim ait Apostolus I. Cqr. IV. T. Quisis discernit ' quid autem habes quod non accepisti tri Gutem areepisti, quid gloriaris quasi non accest risi ad omnem ereaturae statum exiendendum est; itarat qui gloriasvr in Domino glorietur. Atqui si A seli boni per liberum arbitrium here usi essent Versatili auxilio Dei, quo mali uti noIuerunt, potuissent Versus eos in seipsis, et non in Domino gloriari. Cum enim doceret Pelagius , Deum dedisse homini Me bene agere, ipstim vero bene agere pendere ex li-ero hominis arbitrio; Augustinus eum constanter resu- at , eo quod si ita esset, posset homo in se, et non in Domino gloriari contra praeceptum Apostoli: imo melius esset quod homo haberet ex se , Puia bene age' , quam quod habuerat a Domino , posse scilicet bene agere : quod et nos in Lib. VII. Trael. de Gratia fusius dieturi sumus. Ergo a pari etc. N. Neg. min. et parit. Angeli enim a Domino ncce

239쪽

238 Theologicarum Institui. Lib. V. Pars. II. cap. VI. satile , ct liberum arbitrium ἔ sed etiam . voluntatem rectam . nulla rebellis .concupissentiae pugna turbatam : et habitualem gratiam , qua delectabantur in bono. Utentes ergo versatili gratia , quid habebantiu se , quod uo a Domino acceperaui, et de quo in seipsis, et non in Domino gloriarentur Z Numquid enim homo, qui per naturales edendi i cultates utitur cibo delectabili , quo alius uti non vult , ut fame se interimat , potest adversus illum in se, et non in Domino gloriari y At contra in praesenti hominum statu, de quo Augustinus contra Pelagium disputabat , mia lilia est olla hominis, Iob. VII. 1 . alia lex est in membris nostris, repugnans legi mentis, Rom. Os Non adest boni , sed mali delectatio , iatque.cupiditas; ita ut ad bene agendum, pugnandum sit inversus hostem validissimum , qui iii tra ipsius auimae muniti Des Versatur , et om ibus itiserioribus iacultatibus jam est potitus. Hunc hostem qui per liberum arbitrium vicerit, gloriari utique poterit adversus eum , qui cum eodem libero arbitrio ceciderit. Diligenter hancidissimilitudinem notat Augustinns cit. Lib. de Com

Objio. II. Idem Augustinus Lib. XII. de Cio. eay.

s. de Angelis ita loqui tu ea Aut minorem a Cesteriant

amoris disini gratiam Angeli mali), quam illi, qui

in eadem Aerstiterunt; aut si utrique honi aequaliter creati sunt, illis mala poluntate cadentibus, illi amplius adititi, ad eam beatitudinis plenitudinem, unde se numquam casuros certissimi ferent, perpenerunt. Ergo non ex libero arbitrio , et gratia versatili Angeli boni a malis discreti sunt, set ex ampliori adjutorio , ac proinde ex essicaci motione gratiae. v. Neg. cons. Etenim nisi dicere velimus , aut Augustinum sibi ipsum contradixisse . quod est tanto Doctori injuriosum , aut in Libro de Corrept. et Grat quem senior scripsit, retractasse quod in cit. Lib. XII. de Cio. dixerat; I.' aequum non est, nec Sanioris criticae regulis conseutaneum, ex uno loco o scuriori , ubi auctor non ex professo , et dubitanter iusserit , qualis est hic locus in objectione positus , lenebras offundere verbis meridiana luce clarioribus, ubi reui ex proposito , et eopiosissime Pertryctat ,

240쪽

De rerum creatione. ' arsint sacIt Angustii:tis in Lib. de Corrept. et Grai. a. Non clunerit ibi Augustitius , quomodo ex Angelis alii cecidoriant, alii steterunt, sed quomodo alii de sua beati ludi De aetertia iam certi sint alii vero , antequam caderi tit , sui Casus praescii non fuerint, Deo certi de suae beatitudinis duratione. Non ait Augustinus, Angelos bonos amplius adjutos Perse Vcrasse sed amplius adjulos per enisse ad plenissimam beatitudinent , unde certissimi serent, Sc Duni tuam casuros. Amplius igitur illud adiutorium ipsum ost tumo . gloriae , ut praemium Perseverantiae datum , quo AD- geli facti sunt plenissime hirati , et de liuius beatitudinis aetcrtia duratione certissimi Nani etsi beati exant, erat tamen quod eorum adderetiar beatiti. dim , si per libertim arbitritim in peritate Stetissent, donec istam stim mae Leatittidinis plenitudinem, tona quam praemitim ipsius Permansionis occiperent , idest ut magna per Spiritum Janctum data abundantia charitatis cadere ulterius Omnino non possent , et hοσde se certissime scirent.. verba sunt ejusdem Augustini. Quod clarius explicaverat Lib XI de Cio. cap. 3. , ad quem remittit lectorem Ioco in objectione laudato. Ait enim ibi: si pares fuerunt Angeli mali, et honi , Post illorum rtiinani , illis certa scientiastiae felicitatis acce sit. At patet, Iia ipsa malorum ruina bonos Angelos perseverasse. Igitur post Perseverantiam uberiori Iunii De persusi sunt. Adde , quod si amplius adjutorium datum sit Angelis honis ad perbe VPraudum , gratis supponilur a Thomistis . illud fuisse absolute issicax , ac determinans Voluntatent. Inst. Augiis lini Discipuli Prosper . Futgenitias, S. Thomas adjutorium Angelis datum essicax fuisse do-cciat. Prosper cluidem L/s. Sentent. ex August. Cot-leci. Sent. LXIII. Divina, inquit, Moluncas est priama , et SMPrema causa omnium corporalitim , spiri-lti aliumque motion ini Fulgentius Lib. II. od Trasim Ind. cap. I. Aon alia 'alantem Angelum a riaina potuit ctistodire, nisi illa, quae lapsum hominiim , etria inam potuit reparare. Una est in utroque gragia o ierata , Di hoc tit si geret, in illo ne caderet. . S.

statu indiget auxilio diMino , ut ab iF4O mopeatur i

SEARCH

MENU NAVIGATION