장음표시 사용
311쪽
3io Theologi arum Instit. Lib. V. Pars IV. Cay. V.Clor Dιcendum , quod sicut Augustiniast dicit in Lib. de Core. et grat. homo in primo statu accepit donum, Per quod perse 'erare Posbet, non autem accestit, ua PerseMeraret; nunc autem per gratiam Christi m niti ciccipiunt donum gratiae , quo Perse erare posSuut , et ulterius eis datur quod Perseperent. Obie. III. Haec doctrina nova est, et a Iansenio Primum excogitata. Ergo uti suspecta reiicienda est. u. Neg. ant. Non solum enim traditur ab Augusti. Πο, quem S. Thomas sequitur loco mox laudato; verum etiam a veteribus Scholasticis , ut ait Bellarminus Lib. de Gratia μrimi hom. cap. 4. , ut i exposita Augustini doctrina Neque ab hac sententia, inquit, dissentititit Scholastiet , ut Oidere est apud Magistriais Lib. II. Sent. Dist. XXIV. S. 4., Bonapentiaram
in eadem Dist. Quaest: a. , Gregorium Ariminensem Dist. XXIX. Quaest. I. artic. 1. Concl. 3. , et S. Thomam t. a. Q. CIX. art. 9. Quibus adde cos Theologos , qui ne in hoc quid ita naturae corrupta statu agnoscunt auxilium per seipsum essicax. Unde ait Totaritely De Grat. Q. a. art. I. Obserpandum, nihil in Iansenio reprehedendum fore quantum ad Praesens institutum , si per famosam distinctionem auxilii quo , et sine quo , hoc utrum contenderet, Adamum scilicet innocentem Opus tantum habia isse ad hene agendum , Et Perseoerandum suxilio gratiae susscien-ris , sine quo i non Mero auxilio gratiae cacis, seu quo.
Alias objectiones supra dissolvimus , ubi de Angelis
diximus. Quae vero ex Scripturis opponunt, in quibus omnia botia opera a Deo sicui dicuntur, qui dat vello ςt perficere, et e. manifeste de homi ue lapso dicta sunt.
Ado. I. TAm diximus, duplici ratione posse aliquid dici naturale. Vel quia naturae proprietas es
ita ut si desii, natura ipsa manca sit; vel quia ab ipsa
312쪽
De rerum creation .. - II PDativitate dat uin est , Daturamque irbani exornat , ni perficit. II. Hic addendum . triplici citatu ratione posse aliquid dici supernaturale et vel per se . et ut aiunt entitati 'e , quia naturum ouinein Creatam , imo et possit,i- leni superat , ut beata Dei visio; vel per accidens, caquoad modtiva quia scilicet inodo sit pernaturali datum est, ut vita Lagaro , visus caeco divivitus restitutus Iicet utrumque esset naturae proprietas ; vel deni suo relutiMe , quia scili C t. superat uti cujus naturae vires ;Ιicet uota superet vircs uaturae superioris , ut locutio a sitiae Balaam. I iIH. Ilis explicatis , certum est, justitiam originalem posse dici naturalem , quia ab ipsa nativitate collata est et supernalia valem , quia sumi naturali modo data est. Sed quaestio est , utrum dici cani opor leui lia tu valent priori sensu , luia scilicet Daturae proPlictas fuerit: an LupcrnatqraIeia per se , et enfitiuiνe.
. Si Iustitio originalis adaequale acclaiatur , quatenus scilicet comPlectebattir etiam gratiae dona, immortalitatem , et quae ex iis consequebatur , inchoatav
beatitudinem domu filei es ι, eam fuisse per εο
Prob. aa. pars. Gratia esh donum .creaturae indebitum : alioquin gratia jam non esset gratia, lit divΑpostolus Roni. XI. 6. Sed quod est naturale est DR lurae ipsi debitum. Ergo. a. R Grati creaturam eve- Iiit in consortium dioinae naturae, ui ait Petrus Epist. II. csP. I. 4. ; atque a conditione servili extollit in adoptionem filiorum Dei. At tui lioc Daturam Omnem exsuperat. Eigo. uitio Cyrillus Lib. I. iu Dan. Cast. 9. Participatione, inquit, luminis splendet Adam super naturam suam glorifica tis Dei gratia, Mariis donorum
Ornamen is ascendens. Et cai'. x3. Creatura cum FerVI it, nutu solum , et poluntate Patris ad suρernaIura lia oocatur. . ' Prob. Ia. pars. I.' Ipsa natura corporis ex contrariis
elementis eompae i ad dissolutionem teitat: quod in-
313쪽
3ia Theologicarum Lutit. Lib. V. Pars IV. Gi'. V . Duuiit illa verba : Pulseis es, et in Pulperem reMerteris Gen. III. I9. et Eccli. XL. II. Omnia, quae de terra, sunt , in terram conperte'tur. Ergo nisi . supernaturali virtute suisset roborata, naturaliter periisset. Licet enim ponamus in ligno vitae naturalem virtutem Pro trahendi vitam ad ic meus valde diuturnum, quod con sequi videtur ex iis, quae post pece tum Adae dixit Dominus: pidete ne stimat de ligno pilae, et pipat i neternum; 4amen sine peculiari protectione Dei, arcentis omnes mortiferos causarum naturalium incursus , Perpetuam vitam fructus ille dare non poterat. Prob. II. ex Augustino supra laudato Lib. VI de Gen. ad tit. cap. 25. Mortalis eryo erat conditions
coryoris animassis, immortalis heneficio Conditoris sa). Prob. III. utraque pars ex Constitutionibus Pii V., Gregorii XIII. . et Urbani VIII., a quibus istae Propositiones in Bajo damnatae sunt: XXVI l. Integritas Primae conditionis non fuit indebita naturae humanae exaltatis, sed natura lis ejus conditio. LXXVIII. immortalὶtas primi hominis non erat gratiae benescium, sed naturalis condicio. Ergo. Diluuntur Objecta. Objic. I. coni. Im. pari. Plures sunt Patres, qui dicunt, similitudinem Dei in homine, quam distinguunt ob imagine, et in gratiae donis constituunt, esse Daturalem hominis couditionem , ad uuam Per Peccatum deperdilam nos reformat gratia Sad vatoris. Ila Llo M. Sem. I. de Iejunio X. mens. ait. hanc esse naitiaralem nostri generis dignitatem, si in nobis quasi in quodam syeculo dipinae benignitalis fornis resplendeat: quibus similia docent HιIgentius, Prosρer, aliique. Ergo. v. Dist. ant. Dicunt, esse conditionem naturalem eo
314쪽
De rerum Creat ive. 3 ia ensu , quod ab ipsa nati vitale dula sit, nati iramque ipsam exornet, pxquc perficiat , cono. Quod ex nutu rac principiis fluat, naturae q. ipsi sit debila, veg.
Inst. I. ' Horno non solum ab ipsa nativitate, sed
naturaliter est ad imaginem Dei. Atqui imago Dei
cotistare non potest sine charitate. Ergo. U. Dist. min. Imago quoad accidentalia Doti potest
ponstare, sitie Charitate, Con . Quoad iPSam essentinui,
neg. Essentia enim imaginis in faculiate iii, ilige ii di ,
et volendi sita est , ut supra docuimus. Dona autem charitalis , spei, etc. accidentalia sunt.
. Inti. 2.9 Nonnulli Patres docent , Per Peccolum deletam esse imaginem Dei in homine. Atqui non est deleta facultas intelligendi , . atque volendi, licet Darilium fuerint inici lectus . et voluntatis vires uitrillae i ed amissa penitus gratia est. Ergo imago Dei praecipue , et naturaliter in donis gratiae sita est.
v. l. 8 Betorquendo argumeratum. Per peccatum non est deleta lio initiis natura. Atqui per peccatum amissa est gratia sanctificatis. Ergo nota erat hae altil:lii'. u. a.' Dist. in . Docent , deletam esse imo ginem Dei quoad accidentalem ejus ornatum , CONC. J HiaralesSentia νι, υ cx. II inc Augustinus Lib II. Retracl. cali.
24. explieat, quod alibi dixerat, imaginem Dei pec-pato fuisse deiciam : Quod diapi, inquit, posteriore
IOCO , a dum Ggginem Dei ,. secundum quam factN est, Perdidisse Peccato , non alic acciPiendum , tamquam in eo trulla reuintuerit ; sed quod ram defor- ruis , ut ro malione Ostus haheat. dist. 3.' Augustinus Lib. de Comesti. et grat . cre P. II .. ait, vitam uelcrnam primo homini si ita charila' e Perma usi ci, sit tura tu suis so mercedein meriti, quaqnunc est donum gratiae, Ergo charitas, siue quo meritum c sc non potest, non erat in primo homine d0 tum gratiae , sed naturae conditio.. Neg. cons. Niliit enim est Augustino magis contrarium. Ait qnim Enchir. cap. l . de Adam: Ne Φsum Deus esse potuit sine gratia sua. Et in eod. Ob ste Core. et grat. ccp. II. ait, primum homitiem habuisse gratiam magnam, sed disyarenti, hoc cst gratio iri imi hominis ante lapsu in suisse ad nul uni t hcri ης--'
315쪽
3 4 Theologiearum Instil. Lib. V. Pars Ir. Cap. VI.
hitrii versatile in ; ideo que vitam aeternaria sutiiratia ei fuisse inercedem meriti ; nunc autem indigere hominem , ut ipsa ejus voluntas a gratia inclinetur , ac moveatur ad hortiun ideoque vi in m netertiam esse ei donum gratiae. Vide caρ. II. et I a. lib. de Corr.et grat. Sed de hoc susius dicemus Lib. VII. Objic. ΙΙ. coni. a. m yart. Scri Ptura, Patros, et Concilia constanter docent , mortem homini illatam esse tanimi iam peccati poenam, non tamquam naturae cotiditionem , ut patet ex locis . supra productiscat'. PrueC. Prop. a. Unde Augustinus Lib.XIII. de Cio. Cay. 15. Constat . inquit , inter Christianos peraciter catholicam tenentes filem , etiam iρsam vobis corporis mortem non lege naturae . . . sed meri ιο insimam esse peccati .. Et Concilium Mileuitanum Can. 1. damnat eos , qui mortem reserunt ad naturae necessi latein ; et Ara usi canum II. Cau. a. uit, EOS,
qui ita sentiunt, in justitiam Deo tribuere. Ergo. U. Dist. ant. Et Scriptura , Patres . Concilia , ut
cerium ponunt quod dogma fidei est immortalitatis donum jam homini a Deo concessum suisse ante Peccatum , Conc. Secus . neg. Posito enim hoc, quod Deus immortalitatis donum homini contulerat ', Non Polerat ille eo sine sua culpa spoliari. Quapropter merito damnati Pelagiani , qui dicebant , in ortet nou Poenam peccati , sed necessitatem esse naturae. Haec enim haeretica opinatio ii iustitiam Deo tribuit Mon quidem proprie ; uulla enim inter Deum et creaturam esse justitia potest proprie dictu ; sed im-Proprie , quia non decebat sapientiam , honitatem, et Providentiam Dei spoliare hominem sine ulla culpa donis jam gratuita honitate collatis ; sine Poenitentia enim sunt dona Dei Rom. XI. 29. Imo addunt Theologi, qui nuturam puram , ut dicemie inserius , impossibilem csse putant, Don decuisse Dei sapientiam , boni iatem . Providetati alii , ut i in mortilitatem homini innocenti non donaret , eoque sensu Patres esse intcIli-
O te. III. Sapientis est artificis materiam eligereppiam Daturae , et digni lati sormae. Quis enim , nisi εtultus, opus nobilissimum , et perpetuo duraturum ousiceret ex luto , aliave fragili ii interia Z Atqui λ-
316쪽
De reriam Creatione. 315 Mima Dolaira sua est 1 Orrria Coi Poris , ut Sili ra dixi- ritus. Era o cum illa sit trutura sua immorialis . de-huit ei corpus optari natura sua immortale. mo. Sapiciatis cst orti si sis materior gere formae optam , si invertiri potest , vel si re ora Pol est ipsi maletiae irae Plae i xtrinsectis clim .lare dispositionem , aut virtuti m , clua BPt' rcddat UT. Coum Eligere scmper materiam Dali ira sua OPllim . Π g. Imoco sapientiore in se prodit artifex Qil tu niateriarn 1iate xa' suo illeptam arte reddit optam : ut si quis CX Orgilla con siceret statuam quac nulla Iromii vim aDaturae vi coiris iugi , aut loco dimoveri possit f. Disa cum placet artifici. Cum ergo anima sil sua aiatiara forma corporis , lloc es i. mulci iam exigat Datura mamortalem , in hoc sopientio m. et poicialium stiam 3Ma
xime ostendit Deus , cluod materiae isti inutiori litatem dedit , qua redderetur opta accipiendae formae immortali ; sibi tamen reservavit, ut eam immortalitate spoliaret , quando id opus esset in animae ipsi
re per hoc quoes diceret, corpus hominis ante Pecccietum io corruριιιιle iitisse. Sed haec responsio non Dideretiarc/ens qiaria sorρus λοmrnιs ante peccariam immortale his NON Per naturam , sed per gratiae diuinae donum ; ciIloquim mortialitas ejus per 'Pecciarum stibicita non esset, sicut nec immortalitas claemonis. Et ideo aliter dicendum est , quod in nrtiteria diastiex Conditio in 'enitur , uria , quae eqIιgιtur ad hoc , qtiod sit conMeniens formae ; cili ι , quae exrrecessitate consequitur priorem dis 'ositionem sicut artifex sed formam' serrae elictit materiam ferream essetam ad secam dum dura ; sed quod dentes serrae hebetia i PossiDI M -
sequitur , quod sit corruptibile. Si quis Mero dictiz, qtiod
potuit Deus hanc necessitatem Misare, diceridiam est, quoia1n Constitutione rerum mituralium non Consideratur qui Deus faceres Aossit : sed quid Hat irae Ter una CONMeniret , res dicit Augustinus Lib. II. Sup. Citii. ad l il e r. Prom it la-anen Deus ad bendo remedium Contra mor&υ
317쪽
git, Theologicartiῶ Listit. IIb. V. Pars Inu. Anima tiaturalites horret; ac refugit mortem clini sit uaturalis pars totius eonipositi , ε iod est horno vivens ; ac Proinde naturaliter appetit semper corpori esse coniuncta. Atqui naturali huic appetitui ni-jiil potest esse magis adversum , quam eam pauci annis inl9rinare corpus deinde ab eo sciungi in ae- Iernum i resurrectio enim naturalis noti est. Ergo ete. Adde his I. 9 non decere sapiciatiaria Dei , ut opu emeiat ex duabus partibus , quarum altera morialis , altera immortalis sit, et ambae sejunctae impersectae pint. a. ' Hominem a Deo factum naturaliter misexum . subjectum scilicet natura sua uecessitati morien di , qua iii Dil est terribilius. Ergo. s. Haec facile ex superiori responsione dissolvi Deus enim homini innocenti immortale corpus dederat, licet nou a natura, sed I=ei beneficio immortalitas illa oriretur. Quod autem postea suerit necessa
riae mi rti obnoxius . non est natura, seu Prima con
ditio instituti hominis , sed poena damnati.
Si jtιstitia originalis intelligatiar de sola subjectione coryoris . et Potentiarum inferiorum imperio nationis dogma fidei non eat, eum fuisse homin
Prob. Illud dogma fidei non est, de q- Catholici Theologi disputant in utramque partem rationibus utrinqtie gravissimis, nec, est adhuc ab Ecclesia desini min. Atqui talis est ea quaestio , utrum rectus ille ordo , quo inferiora ratioui subdebantur , in homine invocente naturalia, an supernaturalis fuerit. Ergo ad fidem non pertinet. .
Prob. min. Et I.' quidem de ea Theologi catholici disputant in utramque partem , nam major qui dem Schulasticorum pars tenet , rectitudinem illam fuisse supernaturalem. At Henricus Gandavensis Quod- lib. VI. quaest. I l. , et Gregorius Ariminensis ira II. Sent. volunt suisse naturalem. Estius vero in M. Dist. XXV. f. 6. productis utriusque partis argumeu iis , judicium sit uis ita suspendii , ut potius iaetinet
318쪽
lfi sontentiam posteriorem , eamque ait esse Augustini: Multum , inquit, hanc Sententiam commendat Paucisaritas Augustini qu 'd et satetur Barilioloniacus Medina Ia uae. O. CIX. ari. a. dicetis : quae tamen opinio sine drahis pidetur esse Augustini. .' Baiiones utriusque partis gravissimae sunt. Propriori sciitentia nove in argumenta P oducit Estitis pro posteriori octodecim. Praecipuae autem prioris partis rationes hae sunt. I. ' Πoino ex carne , et spiri tu compositus paritim cum Angelis, parii in cum bollui, communem liabet naturam . . Atqui Daturae helluitiae naturale cst inclinari in bonum sensibile , ac delectabile. Ergo quod in homine appetitus hic contra rationem non pugnaret, supra naturam erat. 2 Abia i a gratia Dei per peccatum . statini concupiscentia secuta est , . Unde homines erubescere inceperunt. Atqui non producia cst a Deo , quia I. Ioan . II. isi COHCDPiscentia non est ex Patre . non ab ipso homi-De ὶ quia eani passus est invitus: non denique a dia-b0lo , qui suasit quidem peccatum , sed non punivit. Ergo ab it,sa conditione naturae sensibilis , tuae per gratiam veluti fraeno coercebatur, citio Sublato, Statim in libidinem exarsit. Hinc Augustitius Lib. III. COnt. lian. cap. ult. aiat: Gratia quiρρe ibi magna tractibi terreniam et ianimale corpus hestialem libidinemri in habebat. Qui erro pestitias gratia non habebas tu Corpore suo quod puderet , sρoliatus gratia sensit quod operire deberet. 3. Q Augustinus L Hλ. I.
. Probat quae scripserat Lib. IIL do tib a V
Cay. a ' Si ignorantia, et difficultas .essent hominis
quod illa subjectio corporis ad animaΠι , et znferioria tu pirium ad rationem, non erat Hatia ratis, alioquiu Post peccaItim mansisset , cum etiam in da ρ-monibias dona naturalia Post 'eccatum Permansericli.
Iri addit: Quod si, gratia deserente , soluta est obcsidierata 1 camis ad animam ; Emo per gratiam ita s-mma emisterilem interiora ei sti 5 dehantiar. Angeliconialem Doctori major xcholasti corti in pars sulis cribit.
319쪽
E contrario i. ' Concupiscentia , de qua hic loqui-mnr , nempe inordinata inclinatio ad delectabilia contra imperium tiationis , mala cst; quia ex peccato Gh, et ad peccati im inclinat, ut saepe docet Augu
que Boi larminiis ut dogma catholicum defendit contra Pelagianos Lib. VI de Ainis. . Grat. et statu VHcc. P. L4. Atqui Curicta ο'era naturae , quae secit
Deus , bona sunt. lsrgo concupiscentia a natura non est: non est ex Patre , a quo natura creata est : aciproinde naturale est bonum ei contrarium. Si emicu'iscelitia nataralis esset, homo esset natura infelicissimus. Ciar enim exclamat ApostoIus : Infelix exo homo, quis me liberabit de comore mortis hujus Rom. VII. a 4. 'ropter concupiscentiam 7 3. V Esset natura sua itu e spectus , ut noli posset diis abstiri te a peccato , et damnationem aeternam evadere.
Alias rationes vide apud mἱiam , aliosque Theologos 3.ς Ecclesia Dihil adhue definivit. Quod enim opponilur ex Bullis Pii M. . et Gr g. XIII., qui damnamini hanc thesim XXVII. inter Bajacias: Integri asprimae conditionis non fuit indebita humanae naturae exaltatio . s/d natiaralis ejus conditio : non obsisti huic sententiae , ita fuit Eslius i loquitur enim articu- Ius ille de integritate Prima , quateuus Comyrehendit gratiam , imo quatenus tu gratia Praeci 'ue cora sistit , cte qua jam svPra ostendimus, non fuisse naturalem primo homini , sed suyernaturalem. Patet hic solιsus manifesIe ex doctrina Auctoris in eo capite cujus
Incarri. Caρ. G. I. uo. et alii praeter Omi es A agrestinianos.
320쪽
tiItilus , seu .summarium ab Auctore Praemissum, idem est ciam articulo. Nam ibi praec*ue agit de gratia; quae nimirum absolute justiam , et rectum hominem constituit. Idem patet ex articulis XXL XXIII. ee XIIV. yrnecedentibus , qui sunt ejiasdem argumen i , el loqtiuntur tantum de dono gratiae adoptantis hominem in ilium Dei. Denique id liquet ex declara-- fione factiliatis theologicae cooaniensis in scr*to quodam stiper dictis articulis, edito. IErgo haec quaest ioad fidem non pertitiet, et posset utrumque salva fide defendi. Sed nos a communi Catholicorum doctrina Theologorum non putamus hac in parte recedendum. ide Berti T. V. Di3Sert. LI' Cast. I.
Omm status purae naturae sit possibilis.
Ado. I. a Eleberrima est haec quaestio inter The Lia logos, utrum po uerit Deus condere hominem in statu Ptirae naturae , hoc est non ordinatum 1 ad finem gloriae, sine ulla gratia , concupiscentiae , morti , aliisqim aerumnis obnoxium.
H. Lutherus , et Bajus , ut supra diximus, puta. runt, Iioc non potuisse a Deo fieri , eo quod celase halit , originalem justitiam , etiam prout gratiam , et
iminor ali talem complectebatur, naturalem fuisse hominis proprietatem, atque ideo naturae debitam. . III. Hae haeresi damnata tum a Concilio Tridentino , tum a SS. Pontificibus pio V. et Greg. MILTheologi catholici in tres partes dividuntur. NonDul-Ii enim affirmant , statum naturae purae impossibilem esse, non in sensu Lutheri , et Baji quasi scilicet gratia, et immortalitas naturae ipsi debita proprietas
3sset , sed quia non decebat bonitatem , sapientiam , et providentiam, Dei. Alii ex adverso docent, statum illum esse omni ex parte possibilem : atque hi . rursus dividuntur in duas classes , nonnulli enim docent statum illum purae naturae potuisse semper durare, nonnulli vero dicunt, non potuisse in perpetuum , imo nec ad tempus diuturnum matiere. Alii denique media quadam incedunt via, asserentes possibilem