장음표시 사용
321쪽
qiii lem esse stalii in illu u excepi a Concupiscentia , cpia in iit supra diximus, docent esse non naturalem pioprietatem , sed ita turae ipsius vitium.
liter tamen defendi potest sententia Norisii , Berti
Ci, Dieiiso iii , aliorumque Theologorum , scilicet ψstatum Purae naturae esse imPossibilem , nori quidem in sensu Lutheri, aut Baji, sed in sensu catholico : hoc est quia non decebat Dei boniιatem; supientiam , Proνι dentiam. Prima pars. palet : Quia quod supernaturale est ή .iridebiturii est nuturne , ei quidquid contradictionem , de rerum Ieptaguaritiam non involvit , id absoluta Dei potentia fieri potest. Prob. 2a. Pars. Status purae Daturae conditiones complectitur ιμι aluor I. ' Quod homo non sit ordi raulus ad gloriam , quae in visione Dei cst Quod omni cur at Stipernaturali gratia. 3. ' Quod obnoxiussit concupiscentiae 4.' Quod subjaceat morti, aliisque aerumnis. Alitui non decebat honitatem; sapientiam , ac providentiam Dei Iiujusmodi creare homi-ncm. Num I. ' sinis naturalis cujuscumque rationalix creaturae est benia Dei visio, et gloria , in stipra verisimile esse demotistravimus :=naturalis , inquam, qui ad appetitum , licet supernaturalis sit quoad medicet iiii litis illum assequitur. Posito hoc Daturali or-ι liue liuitianae naturae ad gloriam , non decebat bo- ii intern , Sapietiliana , et providcntiam Dei denegare nil j iii Henta , . qnibus posset ad sinem illum perveniri, gratiam scilicet Lubilualent vel saltem actualem. amo etsi ponamus, naturalem hominis sinem esse visionem' Dei naturalem , ejusque amorem ut auctoris Daturae , ad hoc jpsum Oaccessaria crat gratia Dei , quae coerceret ira homine , seu amorene
sui ipsius , et cupiditatem. Quibus accedit, quod
322쪽
De rerum creatione. 3M 'uaecumque fingatur naturalis beatitudo , ad quam
homo necessario inclinatur , noli potest illa constare sine'securitate Durnqualia amplius eam amittendi. Quae securitas cum sine gratia esse nequeat , quia nemo Daturae viribus Certus esse potest', se,numquam in
aeternum peccaturum Perspicuum videtur , in stata naturae purae impossibilem esse quamcumque beatitudinein ; ideoque tu statu illo ejus esse hominem conditionis , ut numquam sinem suum , quicumque tandem ille sit , possit attingere : quod sapientiam Dei, bonitalem , providentiam non decet. 3. ' Conc Piscentia , utpote per se materialiter mala, ac vitium, Vel non est a natura , ut docent Donnulli Theologi , de quibus supra diximus ov. Praec.; vel saltem maximum est impedimentum , quominus homo finem
Suum assequatur. Imo in Stalia Purae tiaturae , exclusa gratia Dei , qua concupiscentia fraenatur, ac Viu- Citur , omnes homines sine dubio praevaricatores essecisset praecepti istius , quod Deus non poterat bomini non imponere . sciIicet ut ipsum Deum , saltem ut uaturae auctorem , super omnia diligeret; ideoque omnes homines, ad damnationem ipsa adduxisset: quod Dei honitatem , sapientiam , et providentiam non decebat. In natura hominis ante Peccatum P cem decebat esse , non bellum, inquit, Augustinus Libis.
III. coni. Iulian. ca'. it. 4. Ipsa concupiscentia, ut et mors , aliaeque hujus vitae aerumnae , magnae miseriae sunt argumentum ; unde exclamabat Apost
Ius : Infelix mo homo. Atqui id non decebat bonitatem , sapientiam . et providentiam Dei, qui ratio-Dales Creaturas tion ad miseriam ,.sed ad selicitatem
condidit ; unde illud axioma Augustini Lib. I. Ορ.
Pers cont..tati an . Sub Deo just inemo miser es- e potest , nisi mereatur. Quo in axiomate , ut et in
ullis Augustini sententiis , justiam non de stricta iustitia , quae inter Deum . et creaturam intercedere nequit , accipiendum est ; sed de eo quod Dei sapietitiain dedecet, bonitatem , providentiam. Ergo status naturae Purae. posita bonitate Dei, erat omui ex Par te impossibilis. Futg. Tom. II. a L
323쪽
3a a Theoloeteorum Insti til. Lib. V Pars. IV. Cap. VII.
Prob. ex Augustis O , clui statum purae Naturae Diuribus in locis demonstrat impossibilem contra De isti inin , aut asscretiat, revera Adamum in eo stala fuisse conditum , alque in eodem statu nunc nasci homines. Id S. Doctor rescit it non solum ex Scri iavi una, sed Φx ipsis rationibus Paulo ante allatis. Unde eoncludit Lib. IV coni. Iulian. Cay. ult. Quid reual, nisi tit causa istortim malorum sit aut iniquilas aut am
potentia Dei, aut poena peccati' Sed quia nec ι usitis, nec impotens est Deus, restat, quod grape jugum suρer lios Adam non fuisset nisi delicti meratum Praecessu
set Et Lib. IV. coni. Iulian. caρ. 3. Bonam dicis homi mis haluram, quae talis gratiae οPitulatιonem meretum. quod eratanter audirem, si hoc ProPterea, qu a ratioua-h, crearetra est, diceres; neque enιm gratια Deι per Ie- uni christum Dominum nostrum taριdιbus, alia lignas, yeeoribusque praestatum, sed quia senago Ueι est, meretur hanc gratiam- ον Prob. III. ex S. Tlioma ιn II. Dιμι. III. Q. I. art. . ubi ait: Oportuit, naturam humauiam taliter insit
tui, ut non solum haberet illud, quod sibi ex Prancιρiis naturalibus debehattimi sed etiam aliquid ultro. Per quoi facile in finem peroeniret. Et Lib. IV coni. 5a considerando dioinam proindentiam, et dignrimen1
stiperioris partis humanae naturae, satis Prohabiliare probari potest,h tismodi defectus con Piscen me, mortis ete. esse poenales, et sic colliςi potest , is ninnona naturam peceato aliquo esse infectam.
Ex quibus, aliisque, quae fusius tractautur a Iostis , concludit JEgidius Romanus tu II. υιst. Ana. ' o I art. 1. Cogimur dicere, fuisse quaud moPρΟrtα-
nitatem, et quandam necessitatem , et quoddam debitum quod natura humana in sui institutione fuerit cum dono quodam supernaturali, et gratuito: seu huIusmodi necessitas non potest esse absolute, et simPιι iter; Guia tune cratia non esset gratia. Ergo licet Deus na . turae humanae nihil debetiri, dos sal tamen sibι ιρM, quaeque sayientiae , bonittiti, ac proseideratriae naturam humanam juvitia originali adornare; ac proruue stati s tirae naturae impossibilis est Vide Norisium εn mndι
Fulgentium Nili Ut in Lib. cui titulus
324쪽
De rerum creatione , 323Mens Augustiui aliosque ex Augustiniana schola Theologos , ne, Clenaertiunt, et alios, quibus adde ex Thomistis Contemomum, gumia, aliosque.
Rationes , quae statum naturae purae in homine impossibilem fuisse concludunt , etiam in Angelis im- Possibilem suisse probant, exceptis iis, quae de momte , aliisque vitae mortalis aerum uis sunt homicii peculiares ; neque ullum possunt in Angelis habere locum.' Solountur, Objectiones.
O te. I. Pius V. et Gregorius XIII. damnarunt hanc MVi propositiovem nutu. LV. Deva non Pomis-οet a Principio talem ere re hominem, qualia nunctinascitur. Ergo contraria propositio Vera est i ac proinde possibilis est status purae naturae. U. Dis . ant. Damnaruut hanc propositionem in sensu Brii, cono. In sensu Augustini, S. Thoma/, et catholicorum Theologorum , qui illam ante, et post Ia , datos Pontifices iunoxie defenderunt, ac delaudunt, neo Boiendum ergo est, summos illos Pontifices non damnasse theses ex Bojo excerptas in quocumque sensu: ali quin dicendum esset, Deum potuisse a principio creare hominem in peceato , quesis nunc nascitur, quod surdum est; sed in sensu auctoris 3 ajunt enim Post rem sensitas theses: Quos quidem sententias . . . quamquam nonnullae aliquo pacto sustineri possent, in rigore, et Proprio sensu ab asserioribus intento . . . . damnamus elo. Et hoc Theologi omnes latentur. Sensus autem myi erat, originalem iustitiam . etiam quatenus gratiam , et immorialitatem complectebatur, proprie M iam vocari non posse, sed suisse naturae proprietatem,
eoque titulo ipsi debitam ; ita ut si Deus illam homini
denegasset, mancam quodammodo condidisset naturam. Patet autem hic sensus non solum ex Hiis propositioni
bus ibi damnatis ; sed etiam ex Libris ejus Auctori., ut sese ostendit Laurentius Meti Tom. Disseri. III., et latetur Beliarmitius Lib. De Gratia Primi Iram.
325쪽
C ιμ l tibi post qua in retulit Luthera sententiam. quid Cebat , tam naturale fuisse prinio homini diligeret eurn, credere Deo ele. , quam naturalerest, quod oculi tumeti recipiunt, subjungit: Huc etiam referri
debent articuli ante praucos annos a duobus summis Pontis ethtis damnati Pio V. et Gregorio XIII. Cneterum
tam aperte hodie demonstrata est disserentia sentenistiae Augusti Dianae a damnatis articulis , per scripta
risii . Bellelli. quae sedes Romana probavit, ut haec objectio jam obsoleverit. Obie. II. Augustinus Lib. I. Retra t. CV. 9. Confirmatis quod dixerat Lib. III. de Lib. ars. OP. Io. ait: Quamois ignorantia, et diffscutias essent hominis
Primordia naturalia. non culρandus, sed laudandus es. 4et Deus. Ergo possibilis estistolus purae Naturae. H. Neg. cons. Arguit enim ibi A. Doctor contra Nanichaeos. qui coulendebant, ignorantia in et con-Cupiscentiam , uti Distic sunt, non esse peccati essertus , Sed primordia Daturae: ex quibus itiferebant , Esse Deum malum, nec Scripturas admittebant Veteris Testari ierati, o quibus conflat, Deum fecisse homi- Desti rectum ; per peccatum autem seipsum hominem
iusiuitia quaestionibus miscuisse. Respondet Augustitius, id lion sequi ex falsa illa Manichaeorum bypo illesi ; quia si ignorantia . et dissicultas primordia Naturae essent , dedisset Deus homini gratiam . qua
utriamque malum vinceret, et in virtute proficeret ἡ c proinde culpandus non esset Dcus. At n statu purae naturae excluditur Matia. Non ergo Augustinus statum illum possibilem agnovit . . Inst. I. o Idem Augustitius Lib. III. de lib. ata. ca'. 2o. Si anima, inquit, altera esse Co Pit ante Pe catum, qualis post ollam culpabilem facta est , non psi oram honiam habet, tinde Cremori suo Vatias agat. Non enim mediocria bona. sunt, non solum quod anim/
est. sed etiam quod faciatatem habet , ut, adjuoante
creatore, seiρsam excolat, et Pio studio possit omnes copere Mistules. per quas et a dissctillate cruciante , et ab ignorontia caeconte liberetur. Ergo Potueriint ροῆς. . In anima ante peccatum igitoratilia , et dissicullo. ules Si ut Post Peccatum.
326쪽
1 turam fuisse honuiri gratiam , per iam, adiuvat lσ
Cruciante, ideoque etiam Ha ilia Manichaeorum hyΡο
ad haec non nrascendo, sed stiadendo Peroenιat. Ergo itintlla Itypothesi status svisset purae naturae. yJ enim verbis ait, naturalem. '' Pervenire , a quoante esset illud adjutorium,u necesse erat tunc in lugere i satis iniim ibi erates ellere Manichaeos, qui ex ignorantia, et dissicultate concludebant, esse aliquod primum mali princi- coaeternum. Sed disputans contra Pela
i. g t' 'Mxi , et dissicultate Melix ita iniri ostendit superiaruralis auxilii , et quidem ossiciaci, ι ut suo loco videbimus. Adde liis, quod ibidem Au ait, naturale hoc judicium , adjuoanis Crea i: 'mu rvro virtutes Omno , et ad ipsati ratitudinem pervenire: Ignorantia pero, et dissiculsus, si mratis est, ιnde incιρit anima prosi ro udi ore
g uι Onem, et requiem, donec in ea yerseiatur ova bea ira vino dixerit per naturale auditia tum ex Augustino fieri potuisse. . rario ' , ' η'Pet, immortant litelli, Ilia, q'e Iustitiae originalis dotes fuisse 'hi Mn4ta Dei Ho- v. COnc. ant. Nou enim negamus cum Luthero, az
IM , Iustitiam Originalem sui se 'superitaturale Dei ,--: ' absoluta, conc. Ex i,o lia 3 MPietnia , providei
327쪽
316 Theologiearum Lutilui. Ub. V. Parx IV. Cap. VII. Inst. l. Idem S. Doctor in Psal LXX. ait: quiedieeret Deo, quidfecistir si damnaret justum. Ergo fiex Augustino posset Deus , pro absoluto suo in crea- uras dominatu. damnare etiam aeternis cruciatibus
hominem justum ; a sortiori condere hominem posset in
Puris naturalibus , obnoxium malis longe minoribus. Neg. cons. I Quia mendosus est Augustini locus , ut ostendunt Maurini PP. ; legendum enim est, si damnaret injustum ; ita ut ea sententia sit , nemi-Dem de Deo queri potuisse , si omnes homines damnare . nemhiem liberare voluisset, quia omnes injusti. a.' Quia aliud est quaerere ., quid possit Deus ex
obsoluta potentia ; aliud quid possit ex sua sapientia,
honitate, providentia. Inst. a.' Absurdum est, Deum posse aliquid opera xi ex sola potentia sine sapientia , bonitate , providentia , a cum inseperabilia sint attributa Dei, imo Omnia sint unum simplicissimum. Ergo quando dicitur Deus aliquid posse , non.solum de Potentia, sed de omnibus simul attributis intelligendum est. U. Neg. suppositum. Cum enim dicimus, aliquid fieri posse ex potentia Dei absoluta, sensus non est qui in obiectione ponitur , Deum posse exauno attributo sine alio operari, quod absurdum est: sed cum sit inter attributa Dei distinctio pirtualis , Potest mens nostra distinguere quid conveniat potentiae Dei, quid misericordiae, iustitiae , sapientiae etc. Cum ergo omnipotentia Dei , seorsim considerata , possit quid-ruid coulradictionem non involvit, recte dicimus, eri posse ex absoluta Dei potentia quod rerum naturae non repugnat: licet fieri non possit, quia Dei potentia simul cum aliis eius attrit illis operatur. Objic. IV. Quod non reptignat. possibile est. Atqui
nou repugnat , Deum creare lionii nem ad finem aliquem tiaturalem, nempe visionem ipsius Dei naturalem, et quidem cum concupiseentia non adeo essraeni, ac re belli, qualis hodie est, quam concupiscentiam Posset Ii mo naturalibus rationibus vincere', ne eum impediret , quominus Deum diligeret ut naturae auctorem, et finem uum conmequeretur; denique subjectum morbis, ac mor-
328쪽
De rerum Creatione 3 32 ti non ut poenac , sed ut necessario desectui naturae
U. Dist. mo. Quod non repugnat, possibile cst afri solute, cone. Posita Dei bonitate sapientia , providentia , neg. Nam etiam in illa hypothesi magna esset miseria creaturae rationalis sine sua cu pa , non solum propter morbos et mortem , qua nihil est sensurlaorri Dilius quamvis non poena . sed desectus esse diceretur ); Verum etiam , quia concupiscentia quanti meumque ponatur levis , tamen o in sit assidua . tandem aliquando morali quadam necessitate in pec eatum trahit , si non gratia Dei vincatur ; nec umquam sine Dei gratia haberi posset non peccandi securitas, sine qua non potest vita beata constare.
dam quomodo e gradu tam subli,ni , de quo hucusque diximus , homo ceciderit, videamus:
CΛ P. VIII. . De premio primorunt Purentum. Ado. I Ieet Deus primos homines multis exoriam Ita verit donis ; non tamen eos effecerat natura sive impeccabiles ; quia nihil praei Deum immutabile esse potest , ut ait Hieronymus Lib. II. eont. Pelag. Cmcumqtie ereaturae rationali, . inquit Augustinus I b. II. coni. maximin. cap. II., Praestati , ut Pecmre non possit, non ea hoc naturas Propriae , sed Dei gratias: quam gratiam reservmerat Deus homini ut persevet antiae praemium. 'Polerat quidem incere Deus per essicacem gratiam , ut certissime Perseveraret; sed ut non accipereι hoc donum Dei, id est in bono persererantiam primus h mo; sed Perse e rare, Mel non Perseperare in ejus relin PI retur urbitri 'gales pires habebat ejus poliantas, quae sine ullo fuerat instituta Peccavio, et nihil illi eae seipsa concupiscentialiter resistebat, iat digne tantae bonitati, et bene agendi . facilitati perseoerandi committeretur arbitrium, ut IO-quitur idem S. Doctor Lib. de Corr. et grat. cast. 12. II. Cur autem hominem , quem praeviderat Pec Caturum , creaverit, non est explicatu dissicile ; non Diuit ipso by Cooste
329쪽
3ar Theologicarum stimi. Lib. V. Pars IV. Cap. VIII. enim praescientia reccati impedire Deum debuit ,
, quominus divitias holaitatis suae in creaturam essu ret. At cur tentari permiserit, investigare non possumus. Certissimum est tamen, nulla interiori Coneu piscentia hominem fuisse pulsatum; sed tantum extortia tentatione. eaque adeo levi, ut nos ipsi in hac corru-Ptae naturae saece miremur, eam adversus sertissimos Praevalere potuisse. a.' Nanc.Deum non fuisse perniissurum, nisi fuisset sapientiae suae cor venientissimum, et nisi ipse sciret, et posset, et vellet bona sacere de malis , sicut homo de honis mala facturus Crat. Si quaeritur, inquit Augustinus Lib. XI. de Gen. cd Iiι. cap. 4., cur Deus tentari permiserit hominem , o quem tentatori consensurum esse praesciebat, allitudinem qtiidem consilii ejus penetrare non Ps3 um , et Iove supra pires meas hoc es e confiteor. Nostrum est hic tantum exponere Dei praeceptum, diaboli tentationem, hominis casum.
Lex a Domino imposita . Adae , ne comederet uniuarboris fruetum, fit aequissima. Est dogma
Prob. ratione Au flum. Lib. XIV. de Cio. ca'. a. et Lib. V de Pece. merit. ωρ. 21. I. Q Batio aequitatis id postulabat, ut creatur Creatori suo bubi eretur , Cique obtemperaret. Atqui ad hoc laia fuit illa lex. Ergo et c. 2. ' Maximum bonum, magnaque virtus est obedientia. Ergo ut illam exerceret homo in tanta sublimitate Constitulus, sapientissime, et aequissime Deus illi praeceptum imposuit. 3. ' Denique Certum est, u
Deo justo legem injustam iuberi non posse. Ergo.
330쪽
Diaholus ad transgressionem 'aequissimi huius prae-eepti incitator, ac suasor Dit, usus serpente tanι- quam instrumento. Prob. I. pars, quae ad fidem pertineti Sop. II. 24. Inoidia dioholi mors introipit in orbem terrarum. Dan.
VIII. 44. diabolo dicitur: Ille homioida stiit ob in
ri o. Et Apoc. XII. s. et O. a. idem appellatur se Pens antiquus. I. v Non pol erat solus serpens per se loqui , et suadere peccatum adeo callida insinuatione. Ergo a spii ilu nequam movebatur. Prob. I. a pars ex ipso Scripturae textu. Gen. III. I . S ed et serpens erat callidior cunetis onimantihus terinrne , quae fecerat Dominus Deus. Qui dixit ad mulierem etc. Ergo.Qnaeres I. ' Cur Diaboltis serpente usus sit, et non potitis transgumpit se in Angelum meis rv. Non permisisse Deum , ut Diabolus, qudm Vellet, speciem ossumeret, sed lanium belluae, ut lentatio esset omnium levissima , .et fraus a quocumque. elium plumbei insenti sacile delegi . et vitari posset. Ilatere Augustinus Lib. XI. de Gen. ad lit. cap. 3. Quaeres 2. R Fuit ne perus, an apparens ille serpensii U. Variae sunt hac de re senteiitiae Patrum. Cy rillus Alex. Lib. LII. coni. Itilian. putat, non suisse verum serpentem , sed serpentis simu Iacrum. Communis tamen Patrum sententia est, suisse serpentem Verum, per quem diabolus locutus est ; sicut postea locutus est Anaelus per asinam Balaam Num. XXII. 28. Ita Moent Basilius Hom. vll. Hexam ., Chrysostomus Homo XVI. et XVII. in Gen. AmbrosivsLib. de Paradiso caρ . . ., Augustinus Lib. XI. de Gen. Dd Γι. cap. a. et seq. reat , aliique plurimi a). Unde rejicienda sententiis Ori-