Animadversiones in Historiam theologicam dogmatum et opinionum de divina gratia; a ... Scipione Maffaejo elaboratam

161쪽

senius: denique ad Gratiam baptismatis, quae a Iuliano appellatur oecacissima medicina, nempe ad extinguenda peccata . Id omne constat ex illa Pelagii consessione, quam refert Auεustinus lib. de Grata Chr. Cap.2o. ubi ait: operatur Deus in nobis velis quod bonum es, velle quod sanctum est, dum nos futurae gloria magnitudine, di praemjortim pollicitatione succendit: dum revelatione sapientia in desed rium Dei stupentem suscitat voluntatem , cto. g. 138. Ρrosecto Pelagiani, ut ex eorum m nimentis liquet, numquam Deo adimere ausi sunt scientiam & cognitionem motuum & actionum li- heri arbitrii, sive absolute, sive conditio nate futurarum. Poterant igitur, quin praeconcepto errori

nuncium remitterent, asserere, Deum ante quamcumque absolutam dererminationem, seu voluntatis sitae Decretum , Cum praenoscerer, quosdam Certos

homines iis gratiis quas Pelagius non repudiabat ad jutos, certisque in Circumstantiis constitutos, in Deum sore credituros, ac ipsum amaturos; ex misericordia & beneplacito suo absolute decrevisse &sententiam protulisse de collocandis hominibus illis

stato ac praefinito tempore in illis circumstantiis , in quibus eos credituros & amaturos fore praeno

verat. Hac posita thesi, Pelagii gregales jure quodam suo fabulari poterant , gratias quas ipsi metvenditarent. fieri per se se emcaces quoad ipsam fidem, & dilectionem Dei; ejus enim praescientia ductu, tam certum & ineluctabile eit honos ejusmodi actus & essectus , hoc est, fidem & amorem

Dei, esse aliquando prodituros, atque exitum habituros, quam plane constat Deum falli non posse.

Quidni igitur sibi blandirentur Pelagiani quoque de admissa gratia per sese essicaci Nihilo secius illis

male cecidisset res; nec suam viris apprime Catholicis sententiam probassent; eas enim dumta Xat, qua

162쪽

rum in consessione isti neutiquam acquiescebant, gratias splendido ac multiplici hoc verborum a paratu aC circuitu circumscripsissent, atque essicacem illam gratiam repudiassent productricem 'fidei& caritatis voluntatem scilicet, & Operationem , Dei quae ut ab iis agnosceretur laborabat Ecclesia. M. 239. At vocabulo Gratiae per se se emcacis multo Commodius abuti potuissent Haeretici illi, qui voluntatem hominum ad motus & actiones sua gcompelli effutiebant impetu quarundam insuperabilium impressionum, cujusmodi a fato. sideribus, nain tura, initinctu . aut delectationibus inde liberatis Iansenti profluunt. Quaenam enimvero validior se essicacior caula excogitari poteth ea, quae semper de infit libiliter ac certissime litum parit essectum ,

mnemque obicem aC repugnantiam Prorumpit, ut

commenti sunt Gnos ici, Genethliaci . Manichaei, Aittologi, Priscillianti ae . fati vindices. Calviniant. Iansentanit Quamobrem . sui veteres priorum se

culorum 'haereticos praetereamus 3 Proteuantes Go- maritiae, sive Contra remonstrantes Praedestinatiana dogmata Tecoquentes, Praetendunt quod .homines

po1h Adae lapsum, invicto quo recens Ppemuntur iustinctu determinentur ad observationem divinae le- is: sibique laudi verrunt praecipue quod patrociniumuscipiant gratiae essicacis , quam vocant Cor, & b sim religionis ut ipsi huccinant reformatae. Hinc ex Calviniitarum grege Melchior Leydecher, i

Bisoria Iansenismi, lib. I. ce Ian senismi dogma ciuhus cap io. refert quod in Synodo Dororacena, fa,cta thematum remonstrantium condemnatione, posta es in arce gratiae incaeia , quae reformationis

eor , ct fundamentum est. Nihil minus sibi volimilansentani qui essicacem gratiam in indeliberata deis

ectatione victrice constituunt, eique illam jo pra senti corruptae naturae statu ad voluntatem deter L

163쪽

nandam. vim & facultatem talem adiudicant, qua-lam instinctui Proteitantes. & fato, fideribus, aliisque determinat o nibuq arbitrii libritati in fellis prio .ees haeretici tribuebant. Dis nai β. I O. itaque 1 cim iri aut e ac , characte-Mamisi, rem si gratiae adjun Sis . obscura & dubia nihilomum fallitur. nus erit oratio, nisi quid iis vocabulis innilere ve- um se es sincere aperias. Quare aere in verberat eques, ia' , ' historicus, dum plures metitelli propositiones ea dei.,ilii .. Causa ab Apollolica sede confixas asserit pag49o. ωοd Gja- quod illis doceatur, che non ci sa Gratia I cienteriam sus- alcnna, ma solamente vittoriosa, e se rem . . . . .

sint Thomis . sive Augustinian , sive Molin istae , ubi CI. propositiones mola elli assias oppugnandas assumunt, quampluris: ex illii Censura ideo notatas asserunt, quod gratiam eliminent iussicien rem; quori dein nomine hanorifice compellatur Quesnellus.

quibus f e protegat armis, per nostrorum hominum imprudentiam instruitur . - .

t t. Sedes Apostolica eos diris devovet, qui errores contra fidem, de bonos mores di meminant, quique veritates ab iEcclesia definitas, & tra. ditione firmatas adulterant. Iansenius his de causis proscriptus est, itemque me melius, qui non modos ansentanam perfidiam propagare conatus est, sed nova quoque suo ipsemet e cerebro expressit deliramenta. scandali plena. seditiosa, & piarum aurium offensua. Num graitiae si cientis dogma ad fidem pertinere decreverint Romani Pontifices, Concilia: aut Disit iam by

164쪽

aut Patres, hucusque fateor mihi incompertum

prorsus et . Si ejusmodi definitio alicubi constaret . di h la fidei articulus in aliquo traditionis monimento traderetur, illud quoque compertum nobis faceret Ecclesia, quidnam Gratiae sussicientis vocabulo in tellisendum st; quibusnam, omnibus ne, an certis dumtaxat hominibus ejusmodi iussiciens gratia conferatur. Manifestum . tamen est digladiari intella scholae Theologos, tum circa illius vocis significationem, tum circa illorum universalitatem quibus .illa gratia consertur; & prosecto quod de hac gratia sitficiente traditur ab equite hiltorico poli author es quos exscribit, Viris egregie Catholicis , quales sunt Thom istae, misi me probabitur; neque omnes consentient illam dari omnibus, etiam insi- delibus. & Infamibus. Opinionum haec discrepantia inde oritur, quod nondum Ecclesia conitituit, quid nam sit gratia sufficiens; constituisset autem, si id esset articulus fidei. Vertim enim vero quemadmodum Concilia, Pontifices, & Patres, ex quibus quid de Gratia adversus Pelagianos Ecclesia senserit agnoscimus, nullum de hujusmodi Gratia monimen. tum nobis reliquerunt; ita sacrosanctum Tridentunum Concilium. Traditioni ac Scripturae unice inhaerens, nihiI omnino sancivit uinquam . quo in scholis trita esseaeis de fu cientis gratiae vocabula consecrarentur, licet quascumque Catholicae Ecclea sae de gratia & libero arbitrio necessarias veritates

proposuerit, & sese complexum fuerit. g. I 2. Equidem non repusno , Scholasticos rite & recte his vocabulis uti posse; sed adduci nequeo ut mihi suadeam, intortum fuisse in Gesnellum anathema per avine rui Missa la traxia fumcisyrtes ut pronuntiatur. in historia pag 49o. Illud

Quesnello arbitror. sumino honori esse ; quo tamen ipse indignum revera se profitetur in Critia. oc Ont... Ra Iur.

165쪽

. Iur. Ρ.2. cas'eto. ubi sub Abbatis Richardi nomine delitescens , adeo in Ian senii mentem animumque migrat, ut confidentii sine scribat: aliud in I senii libris non doceri, quam dogmata de gratia e acι , ct S. Augustini sententiam de eadem gratia; nee li-hrs in tabula posito demonstrari posse, at os in Fans niano eodico exprimi veι explana i sensus, quam Augustini. Ocho fere tamen lustra fluxere, ex quo Doctor Sorbonicus Diroysius, & personatus Lescius

Crondermus tam putida mendacia refutarunt, quorum opuscula cum constet ad Quesnelli manus per- Venisse, conticuit tamen ille, ac ne hiscere quidem ausi sunt illius factionis homines. Ovi mica . ν. IqI. Quamvis vero . exposito juxta Ecclesiae tamen est de doctrinam legitimo verborum sensu grariam fu

iqi - φε rum Scholasticorum, quascumque illi ad declaranda . . .. Ecclesice dogmata judicarunt idoneas, usurpare pia-ἀbem,r 3 culi loco non habeamus, iisdem tamen uti tam non

κώ π eerra necessarium nec opportunum ducimus, quam cerisbδbcantuν. tum est ab ipsis abitinuisse sanctos Ρatres & Concilia, a quibus absolutam de gratia deque libero arbitrio dochri nam accepimus. Quod si, ut apud Nobilem Hiiloticum gratiam ineamus, & quominus inter Calvinianos iste nos quoque recenseat, adhibenda sunt laudata vocabula, adhibeantur quidem, dummodo nec ipse dissentiat in his quae subjicimus.

g. I 44. Fidei dogma eis, humanam naturam , primi hominis scelere, iniquitatis atque damnationis aeternae reatum subiisse. Id innocentius I. 4n sua ad Patres Carthaginienses epit ola. quae inter Augustinianas nunc eli i8r. olim so. & in altera ad Ρatres Mileuitanos, quae est 182. alias 93. tradidit. Idem adltruunt duo priores Arausicanae secundae Synodi Canones, & Decretum de peccato originali editum sess . can. . & sessis. cap.I. a Concilio Tridentino . Item Disisti by Cooste

166쪽

Item fidei dogma est, naturam humanam ab iniquitare, Se damnatione eripi non posse. nisi per merita Iesu Christi, solius mediatoris a Deo in hanc rem constituti, testante Apostolorum Principe Actor. cap q. v. . quod non es in aliquo alio Iarus; nee enim aliud nomen es sub eoeIo datum Bominibus, in quo oporteat nos Ialvos. fieri. Est quoque extra omnem dubitationem , quod justitiae . caritatis, &COnsequenter aeternae salutis reparatio , ex divino decreto pendet a fide in Deum, a Conversione, &ab Oratione. ut monet Apostolus ad Hebr. cap. m.

ipse apud Lucam Cap. t 3. v s. Si paenitentiam non ege rixis , omnes smiliter perιbitis; ac demum Petrus Aehor. Cap. s. v.M. Omnis , quicumque inυocaverit nomen Domini, Ialvus erit.

. I s. Constat pariter, Adae peccato factum

esse, ut humana natura cognitione & amore Dei pravaretur, mundi autem amori, aliisque e X eo consequentibus vitiis addiceretur, quibus exuere numquam potest, eaque amplecti, quibus Deus propter exirhiam honitatem suam commisit. & affixit remissionem peccatorum. justificationem, aeternamque salutem scilicet poenitere , credere , orare nisi Deus recenti Be speciali omnipotentiae suae operatione illis medeatur malis, ac bona ii a largiatur . Nihil est in sacris literis tarn frequenter ac tam

Clare inculcatum . quam fidem, con Versionem, cordis immutationem, resipiscentiam esse Dei dona, quae in nobis virtute sua operatur juxta propheticam illam sponsionem Ezechiel. cap . V.I9 Oc cap. 36. V.26. Auferam ere lapideum de carne eorum, di dabo

eis cor carneum , sec.M. I46. Agnoscunt Ρatres. imo Christiani omnes, humani generis languorem . seu potius infirmitatem quoad detegendas Veritates, quae ad aeter-..

167쪽

nam pertinent salutem. Hanc autem caecitatem &imbecillitatem se prodere Consentiunt omnes , quum exerenda sunt verae virtutis , t ac pietatis opera; quod demonitrant exemplo veterum Ρhilosophorum, qui ut S. Augustinus observat Trach. qI. in Joan. tametsi acri, atque excellenti ingenio praediti essent. de virtutibus 9 vitiis multa subtilia tractanter, dia videntes, definientes, ratiocinationes acutissimas con- eludentes, libros implentes, dic. nihilo secius tamen, Anem bene vivendi. circitare nescierunt. Ex quo sancti Patres Evangelii, & divinae gratiae necessitatem colligunt; eamque Judaeis primum datam esse observant, denegatam Gentilibus: deinde ad istos a Iudaeis traductam; quibus iterum ante mundi exitium communicauda sit. Imo vero adnotant , donum istud suisse nobis attributum, postquam reliqua Dei dona, ex humana iniquitate quae ad fastigium pervon erat, nulli jam usili forent. Quin etiam inae comprobant Christianae Religionis veritatem . quod adm: tabilis Iesu Cluilii potentia in omnium Gentium conversione einicet; dc quod hoc rerum eventu , Prophetarum vaticinia impleantur . 'β. xv. Haec ipsa veritas liquet itidem ex pre- citrus Olim ab Episcopis. Sacerdotibus. & Climitiano populo indictis pro Gentilium, Iudaeorum , de Haereticorum, aC peccatorum conversione , nec nor

pro Fidelium di Iuliorum perseverantia. Eccur enim haec a Deo Ecclesia enixis precibus postulat, si pro

Certo non habet, fidem, conversionem , perseverantiam , gratuita & specialia ipsius Dei dona esse pQuamobrem Episcopi Africani in Epistola ad Inno- Centium I. quae est i 37. inter Augusti uianas, olim 9s. inquiunt: Ipsa igitur oratio, clarissima es gratia id ei, operationis Dei testi alio. Et D. Augustinus lib. de dono Per se v. cap.7. asseruit: oratione nomyra voluit Deus nos admoneri, a quo accipiamus haec

168쪽

Baee beneseia . A quo enim nise ab Elo aeripimus. a quo justim est ut petamus Prorsus in fac re, non operosar diriputationes expectet Ecclesia, sed artendat

quotidianas orationes suas. Oras ut dicreduli ere dant us ergo convertit eos ad sidem. Orat ut ereia denti s perseverent Deus ergo donat persever tritiam

que in sinem. In nullum offendes S. Doctoris opus adversus Pelagianos aut Semipelagianos, i quo non praevalido noc pugnet argumento ad eviniscendam ipsius Dei in voluntate operationem, seu gratiam Eodem quoque passim utitur , ut offendat, bona omnia, eaque praesertim, quae sine liberi arbitrii cooperatione non habentur, esse Dei dona , Sca Deo conserri; alioquin ubi illis potiamur, Deo

gratias non ageremus.

3. 1 8. Sed, quod insuper de proposita veritate ambigere nullo modo sinit, ad hanc usque diem 3ox inter Populos vel minime barbaros. & ror inter Philosophos ingenii acumine praeliantes, dita mullumque in rerum contemplatione versatos, repertus est

.nςmo, qui sine singulari Dei revelatione cui eontiagit Abrahae aut sine eorum magisterio, quibus reis .velatio illa concessa suerat ut constat de Abrahae

I plieris a veram Religionem internosceret, & uniusi in is naturae praesidio ad veri Dei cultum se se Converterit . Quae plus pietatis praese ferebant N riones, contaminata ac barbara superilitione miserabilius devinciebantur. Philosophi, mundana sapie tia clari, quo in veritatis indagine solertiores forent& acriores in reprehensone errorum vulgi, eo lon-mus abscedebant ab omni piciate. & religione, ab eaque credulitate & simplicitate, cui se adsungit. &in qua sibi complacet fides. Haec omnia , si aequa mentis lance perpendamus, nequimus non Clare percipere , quam inepta, & infirma sit humana natura, atque Om uino impar salutaris veritatis cognitioni com-

169쪽

parandae sine speciali Dei auxilio, & exerendis verae

pietatis operibus. Porro experimento Constat, alios in Deum credere, eumque diligere; alios non item; adeoque gratuitum Fidei, & divinae dilectionis donum, quibusdam conceditur, quibusdam denegatur. 149. Praeterea tam Clara res est & illustris , quam solis radii esse solent quum ludum est, dele- .num . sive discrini en istud gratiae, quae aliquibus hominibus prae aliis confertur, ex merito, Iabore,& diligentia praecedenter adhibita non procedere . Qua de re, nonnumquam Peccatores deterrimi, hoc ditantur Dei munerer minusque improbi minusque scelesti hom nes eo carent; idcirco de divina gratia hominum corda immutante dirium est: facit ut faciamus: facit ex nolentibus volentes, , ex repugna tibus consentientes: rebelles compeuir υoIuntates. cte.

Hujusmodi veritas, quam accurate S. Augustinus exisponit toto. libro de Praedest. SS. & ubique passim , dum fidem donum Dei prorsus gratuitum esse, adversus Semipelagianos evincit, plane concipitur si tempus spectetur, quo Deus Unigenitum Filium suum misit in mundum ut carnem sumeret, & veritatem hominibus nuntiaret. unde fidei & conversionis donum plerumque pendet. Tamen incarnatio & mvangelii praedicatio eo tempore contigit, quo terrae faciem iniquitas operuerat; tempore autem, quominus male morati erant homines non contigit .

aevo Christi Domini, Iudaeis Corozain & Bethsaidae

nequissimis ac pertinacissimis concessa illa fuit : iis negata qui fructum ex illa percepissent, & fidem amplexi fuissent Matth. cap. ix. v. m. quales Christi testimonio erant Tyrii & Sidonii. Luc. cap. IO. V. 13. Qui/ gr tis q. r so. His positis, quae antiquitatum esto risus i ηι ignota esse nequeunt. cum passim haec occurrant in Meabisi , ,.. P. trum operibus, erudiat me eques Historico-The

logus, quid sentiendum mihi sit de gratia illa prae-

170쪽

veniente, operante, Sc lassiciente, quam omnibus a. imem ἐperaeque conciliat, .& cujus explosionem si ipsi ad- pQR , lii benda sit fides adeo graviter in Quesnello tulit ηο' pini, Ecclesia, ut idcirco illius propositiones confixerit. μUbi Vir Cl. hujus gratiae quidditatem juxta praelau '' 'datas Ecclesiae ac Patrum sententias describat, nihilque ad ejus commendationem asserat, quod si Ecclesiae traditioni contrarium, in ejusdem opinionem descendere , 8c gratiae lassicientis vocabulum . suscipere minime renuam: tametsi illius numquam meminerint Tridentina Synodus , sancti Ρatres , Concilia, & Pontifices, quorum de Christi gratia extant adversus Pelagium & Semipelagianos scita, utique consultissima. Quod si haec omnia demum incommoda sustulerit. nunquam tamen eo me deducere poterit ut sentiam. Gratiam istam consistere in aliqua entitate a Deo & ab anima distincta, per quam voluntas reddatur idonea ad assentiendum veritatibus revelatis de fide; tum quia mihi non constat ad fidem pertinere Ρhilosophicum syllenia, quo ejusmodi entitates quae substantiae non sint convehuntur, si illud ipsum est Ethnici Aristotelis; si enim quod accidere potes non existant in rerum natura ejusmodi entitates, prout non existere sensi Augustinus, Theologica illa hypothesis collabatur

necella est: tum etiam quia ratione & intelli sentia assequi non valeo, quam nam in voluntate actionem exercere possit haec entitas. ut ejus motus, affectus amoresque proferat, quum Angelicus I.2. qu. 9. art.6. in corp. diserte doceat, quod motus vorantarius B

minit . est impossibile quod sit ab aIiquo principio emtrinseco, quod non es causa voluntatis; voluntatis a

rem causa nihil use potes quam Deus . Id autem in argumento sed contra demonstraverat perspicuis illis Apostoli verbis: Deus est enim qui operatur in nobis, ct velis, er perficere. Alibi etiam pluries hanc com-s prO-