장음표시 사용
51쪽
versus Macedonium Spiritus sancti divinitatem aevincunt Patres, quod immutat voluntates, divino eas amore succendit, sanctificat, ac in hono immobiles reddit. Si Deus fidem, si sui amorem inspirat . fide & amore ditetur oportet voluntas ; sed inspiratio suscipiendi fidem Christi, cogitatio, desiderium, velleitas diligendi Deum, longe dissert ab inspiratione amoris & fidei; cum inclinatio & propensio dumtaxat sit, aut, quod maximum, conceptio, rudimentum, ineboario fidei aut amoris, quod quidem vel ipsis arridebat Semipelagianis. Dum voluntas statuitur, quae nec diligat nec abhorreat a ci-
lectione, sed Dei proposita amabilitate, adlaphora ad amandum sit, & non amandum ; quis huic putaverit amorem a Deo inditum fuisse voluntati Quid hoc est, nisi proponere amoris objectum pQuo sane modo noniscum agit ipsemet Daemon, qui, ut excitet, ut extimulet; nostrum tamen eL Beere nequit Consensum. Contra, in nobis aC n hiscum consensum cseratur Deus faciendo ut faei mus, dum amorem inspirat suum; nobis enim amoris incitamenta si tantum proponeret, atque sic alliceret ad amandum, voluntas vero consensum, M. Deo minime inditum, ex se expromeret; quod minus est anthorem haberet Deum, quod melius est voluntatem, cum potius sit amare, quam amar velle aut cupere. Praeterea si Deus omnibus Confert inspirat onem amandi, ad amandum vero iEA
se adjungit i voluntas , haec prosecto se disternit a non amante ; & Apostolo sciscitantie quis te discernit discernit reponere poterit me assensus,
quem egomet libere praestiti, cum inspiratio Communis esset omnium. Eam tamen sic de se praes mentem Apostolus increparet: quid Θabes, quod non
aceepisti Tuus iste assensus donum Dei est , eujus es torum quod es optimum. Hunc in nobis & no-
52쪽
biscum emit Deus. qui operatur in nobis velis; e ritas enim ex Deo es; eamque dissundit in cordibus nostris per Spiritum Sanctiam. Actio autem, qua Deus amorem in nobis gignit, nuncupetur, per me licet, gratia praveniens , quia anteit bonam
hominis voluntatem: operantem dicas, quia ea aeti ne Deus operatur velle: eooperantem nomines. aut
si libet, coneomitantem, quia bonam in nobis & nobiscum volitionem continenter effert: eam denique quo magis libet, vocabulo exponas, dum nulla sit de voculae sensu disceptatio ; cum enim multiplex vocabulis illis subesse valeat fgnificatio, hinc raro ea Patres usurparunt. SiC lex , praedicatio , bona Cogitatio, praevenientes gratiae appellari possunt relate ad fidem, ad amorem, ad perseverantiam. Fides ad amorem comparata, vocari debet gratia praeveniens; sed relate ad praedicationem aut reve
lationem veritatis est gratia subsequens, &c.
23. Ex his conjicere, imo plene cognoscere In quo posspoterat ac debebat nob. historicus. hunc tuisse ab μει Maii Augustino quaestionis apicem constitutum, & uni ιη inter C veriam controversiam Pelagianos inter & Catholicos aestuantem hoc uno articulo Comprehensam , euntis. Dersimnum scilicet amor Dei quem ex libero arbitrio Oriri, atque aliarum actionum omnium, quae ad aeternam salutem pertinent ac praecipiuntur a Deo, initium utrique esse consentiebant a Deo ipso exist ret, an a sola voluntate, quin Deus speciatim eum- dein inspiraret: unde es inquit S. D Ror de Grat.& lib. arb. cap. I 8. in hominibus caritas Dei, ct proximi , nis ex ipso Deo Nam si non ex Deo, sed ex
hominibas, vicerunt Pelagiam: autem ex Deo ,
virimus Pelagianos. Ad istud momentum jugiter Pelagianos adigebat Augustinus, quod cuncta opera adversus ipsos conscripta evincunt.
53쪽
actionum seu molutim volun alis .
. 24. Quae ut magis magisque exploeata sint.
abs re non erit heio cursim aduolare, actionum.
Omnium Sc motuum voluntatis. ut Philosophi una omnes testes sunt. 8c experimento compertum est initium nullum esse aliud quam amorem; quemadmodum in corporibus, ab eorum Pondere,repetitu motuum omnium naturalium principium. Ll notaviuS. Augustinus passin; unde lib. II. de civ. Dei cap.28. inquit: Velut amores corporum . momenta sunt pomderum; serae deorstim gravitate . sive sursum levitate nitantur . Ita enim corpus pondere, scut animur amore fertur . quoeumque fertur . 6c lib. I 3. Confessi cap.9. Pon s merem amor meus , eo feror quocumquo feror . Enim vero si quispiam ne argentum insumat, a cibis abstineat, quibus magnopere delectatur is ipsum plus quam cibos amare Concludimus. Conica si quis in alendam turpem feminam pecunias in Pendat, eum carnis voluptates prae argeoto diligere, nec temere judicamus . Suarum quisque a filonum instituat examen. nihil praeterea desiderabit . ut hanc perceptam babeas Veri atem. Cum ivaque *mor principium sit, ac
fons de origo motuum omnium dc operationum. quas Voluntarias nuncupamus, bonus amor actionum
honarum Sc salutarium est principium : concupiscentia vero . seu pravus amor principium eii malarum re pravarum Omnium ainionum. Cum de hac verrutate haesitate nequiverit Pelagius, existimavit in ea positam esse naturalem voluntatis indifferentiam seu libertatem, ut quemadmodum habet istia potestatem pro libito ex temetipsa promendi amorem illum. qui principium est pravarum operationum, eamdem pariter facultatem haberet eliciendi ex sese amorem illum, qui bonarum de salutarium Operarionum C
put est; sbique persuasit. liberum extingui prorsus 4rbitrium, quod in facultate sese ad honum aeque acad
54쪽
ad malum determinandi collocabat, simul ac Deusseret author amoris . boni , qui liber quidam vo-Iuntatis motus est; quandoquidem assequi cogit tione non poterat, qui fieri posset, ut motus Deo productus , idem a voluntate quoque liberhproduceretur. Maxime gemina est Dom. Marchionis persuasio; neque is a Pelagii mente abludit . dum
putat diei non posse t datur vomniar a Domino; consequens enim inde esse arbitratur. animam con currere dumtaxat passive, quemadmodum lapis ad eum , quem manus ei motum imprimit, concurrere dicitur . . sta. Hujus hallucinationis ea tortasse causa
extitit, quod Historicus iste rem intimius pervadere tentaverit, quam licuerit Augustini ingenio, qui fassus est. se prorsus ignorare , quomodo Deus in cibis velle operetur , inquiens lib. de 'aed. ST p.xo. n. g. & alibi passim, id fieri mirabiti , ine fabiti modo. Haec itaque rata & indubitata habuit
s. Doctor; nempe, amorem esse motum liberum voluntatis: amorem esse principium omnium hum uarum sinouum : amorem illum ex quo salutares
actiones pro manant, qui alio nomine caritas nuncupatur, a Deo nobis infundi, prout prae se ferunt illa seripturae verba e e-ieas visunditur iis ea diatis seria per Spiritam Sanctum: camiras in Do est :Deus veraeiar in motis vene 9 pe coo pro bonavat mare. Hinc autem consedit . fateri debere Pelagianos atque admittere operationem illam, qus Deus Deis Me faciamur, in nobis & nobileum a--τεω statim e tendo. esse unius cujusque bosiae nC-strae operationis principium; Inspiratio dilaniems
mira sancto amore faciamus , proprie molia M. Complura sunt gratiarum ac donorum Dei genera ἔλου quam agnoscere di fateri debeant Falagiam. ne
55쪽
24 a catholicae ecclesiae sententia deflechant, gratiam, haec est ut credant, opus Sc donum Dei esse amorem illum, qui cujusque bonae nostrae operationis initium est: Certum es ait de Grat. & lib. arb. cap. I 6. nos velis cum Nolamus; sed illa facit, ut velimus bonum , de quo dictum est praeparatur voluntara Domino: de quo dictum est: a Domino gressus hominis dirigentur , di viam ejus volat: de quo dιctumes: Deus operatur in vobis D velle di operari, erc. M. 27. His utitur Augustinus testimoniis, ut
ostendat, textum illum: praeparatur voluntas a Domino , non eum tantummodo sensum referre, quem
ei adscribit Historicus , dari scilicet potestatem V tendi; sed perinde esse ac dicere: datur Nolaniar a
Domino. Attendendum siquidem est, laudatos textus numquam non adscisci ab Augustino ad explanandum To praeparatur Noluntas a Domino; nulli bi vero
textum istum ab eodem induci ad illustranda loca illa, ubi dicitur: sapit ut faciamus: Deus operatur in nobis velle &c. quod tamen praestare debuisset S. Doctor juxta nobilis Historici propositum . ι 28. Neque praetereundum est, non potuisse Augustino videri oeconomiam bonorum humanorum actuum a Deo administrari mirabili ct ineffabili modo , ubi legitima sit 8c germana quam nob. Marchio exhibet statiae notio, quae entitatula sit, ut ait pag. 2s I. data a tuiti, in virtu deua quale viene preparata Ia volantis di etasuno, adeo ut, posta fartuito cio ebe appartiene alia falate; qua quidem gratia nutu & arbitrio quisque suo abuti possit , oculi; eaque aliam sibi comparare eXcellentem gratiam, quia nemini aiv pag.24s. mai manca quella gradia, ebrae necessaria per ricorrere a Dio, per g vocario. per supplicaris ae Huto. Quasi quod nemini dest fides, sine qua Deus invocari nequit; quomodo enim invocabunt, in quem non crediderunt Rom.
56쪽
cap.ro V. I Quis tam stipes est, aut potius lapis, qui non facith intelligat, produci a Deo posse qualitatem in voluntare qua uti aut non uti pro arbitrio possit voluntas Tum vero nulla Certe ratione adduci us Augustinus nodum hunc implexum. implicatumque adeo censuisset, .ut diceret, id miro, o iineffabili modo fieri. adeo ut quum gratia defenditur, Iiberum everti videatur arbitrium, prout ait lib. de Grai. chr. Cap.47. & alibi. In hoc igitur multum est negotii & operis. ut emcacitatem divinae operationis quam a Pelagianis admitti volebat ecclefia in cum arbitrii libertate componamus. Haec Dei operatio gratia illa est . quam Ρe,agianis Catholici proponebant et se caritas ex Deo es, vicimus Pesagianos: sex nobis est, vicerunt Pelagiani. 29. Eamdem gratiae notionem exhibet Afri- supra posita canum.Concilium Carthagine celebratum anno gr8. Gotia notis cui inscribendi sunt Canon ex Mileuitano perperam . - i Πr e attributi. Verba concilii canus sive s. haec limi 'quis dixerit, Gratiam Dei per Iesum Chrissum D
minum nostrum, propterea tantum nos adjuvare ad
non peccandum, quia per ipsam revelatur ct aperitur intelligentia mandatorum id foret praeparare volu
tatem juxta Historici notionem γ - Hamus quid appetere , es vitare debeamur τ non autem per ιlam n , bis praesari, ut quod faciendum cognoυerimus, etiam
facere diligam ris ecce ipsam S. Augustini definitionem, quod gratia proprie sit inspiratio dilectionis, ut cognita sancto. amore faciamus natbema sit . Cum benim dicat Apostolus: scientia in t , raritas ad eat . valde impium es serui credamtis , ad eam quae linat, nos habere gratiam Christi , di ad eam, quae aedificat, non basere et cum sit utrumque donum
Dei, , Dire quid facere debeamus, ct dirigere tit
faciamus; tit aedificante caritate, scientia rem possit in re. Sicut autem de Deo seriptum est i qhi docet .
57쪽
Bominem mentiam ς ita etiam scriptum est: earatas ex Deo s. Videatur S. Augustinus speciatim lib.
de Grai. chz. cap.26. de Grat. & lib. arb. cap. 19. lib. I. Op. imp. n.9s. . 3O. Quin etiam memoratam gratiae notionem consecravit ecclesiae, prout declarant responsa,
quae ad Episcopos Africanom dedit Innocentius hepistolis I 8 I. I 82. I 83. quae cili in inter Augustinianas
era De 91. 93. 96. Neque aliud quidpiam perhibet Synodus Arausicana II i sub initium. sexti seculi a Caesario, Episcopo Arelatens, coacta, M san S dis oraculo approbata .;: hujus quippe concilli Patres, Sancti Augestini sensibus quos Ecclesia suos fecer
adhaerentes, canone II. verbis ex lib. I. OP. imP n.83. mutuatis ita prominciarunt r Fortitudinem Gen istium mundana eviditas ; fortitudinem CBrisianorum Dei. earitas facit; quae dissufa est in cordibus nostris, non per voluntatis arbitrium , quod es nobis, sed per Spirit miSanctum, qui damo est nobir. Et ad calcemi: Hoc etiami saltariter profitemur frcredimus , quod in omni opere bono Ipse nobis ,
nutiis praeedentibus bonis meritis, er fidem , ct amorem sui prius inspirat; tit , Baptimi fare menta fideliter requiramus, di pose Baprimum, eum ipsius adjutorist, eat quae Hi sunm piaeita imp er pus MI .
f. 3r. Nobilis Historicus Compertam Certe habuit hanc gratiae definitionem a S. Augustino Iraditam; ac probe novit, Gratiam, de qua lis era Catholicos inter & Pelagianos, confistere in dono amoris Dei. Sed cum nois satis perspiceret, quid sibi vellet S. Doctor verbis, illis: Inspiratio diIedi iovis, ea italice reddidit pag. r . Una inspirationea amo re perobe operiamo. Itaque non venit illi in mentem, inspirationis vocabulo significari actionem,uam, qua Spiritus Saninis in nobis', non sine n Disiligod by Cc oste
58쪽
bis, producit seu iniundit amorem suum ; sed designari putavit dumtaxati tin interno e Dpranaturale impulso , che ecciti, e sse aυυalari a prout ibidenia exponit. Quamobrem ratus eis, inspirationem illam nihil esse praeter bonam cogitationem, aut velleitaintem indeliberatam diligendi Deum , quemadmodum vulgo dicitur, bonam adesse cuipiam inspirationem. ut eleemosynam eroset, ad ecclesiam persat, &c. Sane nullus occurrit ia tota hac hiilocia Iocus, in quo diserte Deus dicatur nobis conserre, inlaudere, ac producere suum in nobis amorem; tum ruta componi ista nequirent cupi praeconceptis ejus-em notionibus gratia primae, gratire fecundae, gratiae generausis mariae speriatis, fusti .entis, meaeis .&c. rum quia si Deus sui amorem producit in nobis. videri potest nutare imo ruere illud. quod ipse tu
rer dogma de libertate M indifferentia ι quae illius est sententia, si Deus in me producit amorem sui .
iam non voluntas eum inea. producit; sed nec prohiberet potest, quod eumdem producat Deus. Ρraeter ea, i P ducto in me Dei amore, quae mea erit in
differentia ad amandum & non amandum quis putet , avarum pecuniae Cupidum, lascivientem feminae amore captum , aleatorem Iudi studiosum. indisserent i esse Ad proficiendos vel non Projiciendos nummos; .ad clei piciendam vel non despiciendantia mulierem; ad detrectandum vel non detrectandum
32. Nihil me Nob. Historico assingere Pet Eννον Mase iniuriam puto , dum hεα ad illius mentem commm fati eire moroi serie, siquidem contextu hujus historiae g συ να- , hoc unum Ilice lexculpere, eum sibi suadere, quod
ςviyia homini R Meoiipr ebeatur entiratula quaedam ψ' ' nescio quid , quod biratiam ptimam passivo vocat, ' cujus virtute an pag. 233. liherum arbitrium sese determinare ad i bonum sumrnaturale. Possit,
59쪽
cum tamen ad malum se determinare valeat, sine hac en tirarula seu gratia. Do ejus praecisa verba ibidem M.IU. La faeoliadae ineIinarsi at male, .l libero arbitrio ι' Ba da se ι ma quella di riυονσδε al ben
sepranaturate, egii non I' Bis se non pir virtu della superea gratia . i quat lo rente di tanto eapace . Haec superna gratia, quae dat merum poste , est en- titatula illa, de qua ait pag.24o. ehe rutti kanno; epmpara ta volonta, cloe D dis iI potere; verum ipta non produce il eonsenso. nὸ il volare ut ait pag.242.γquia hic essectus est alterius entitatulae, quae appellatur proia secondaiae concomitante pag. et q. quam Deus aliquibus elargitur, disre alia grazia prιma preveniente, postquam hac recte usi fuerint. Haec autem . teste magno Augustino, a mente Pelagii aliena non sunt, ab ejusque consilio & oratione nullatenus discrepant. Ita enim Pelagius lib. de Grata Chr. Cap. . loquebat uer Primo Deo, physe statuimus, ecce entitatulam illam,t seu gratiam Communem, quae unicuique ad praeparandam ejus voluntatem, ut velle possit. confertur : Iifecundo Noue, ecce gratiam secundam concomitantem; γ tertio esse. Priamum illud, id es posse, ad Deum proprie pertinet, qui illud ereaturae sua contulit: duo vero reliqua , ἔοe es. vene 'di esse; ad hominem referenda sunt , quia de arbitrii sente descendunt. Ergo in voIuntate scilicet in volitione dr opere bono. Iaas hominis es; imo di hominis, Dei, qui ipsius voIuntatis reoperis possPilitarem dedit, per gratIam erima a Praevenientem, se praeparantem, diceret historicus. quique ipsam possibilitatem. Hatiae mae semper alu-vat auxilio. Equiti thulcirico non leve fortasse facessit negotium homarologia, imo homodoxia, quae hinc apparet cum relagio: nec quid intersit discriminis inter utramque opinionem , alteram Pelagii , alteram . quam ipse in sua historia ediiserit, satis Ibquido conitare pOLest. F. 33. Dissiligod by GO le
60쪽
β. 33. Se Hrte a Pelagio plurimum dissidere aeruditus eques jactatat , quod ille abnueret priorem gratiam, quae dat omnibus poteitatem, Se secundam,ruae cooperatur Consistere in entitatulis ab anima istinctis, atque in nobis a Deo productis. At cum Dom. Marchio easdem instauret & recoquat queri-imonias , quas olim effutiebat Iulianus, argumento est. discrimen illud ultro evanescere, nec utriusque
dissociare sententias; haec siquidem habet nob. Hiit ricus pag. 39I. La solenne ed uniυ rsale proscriniones Aristoriis, forje non senΣa perobe proccurata stigmatias hic locus, quo subindicari videtur, Ianseui-
stas fuisse, qui ineunte seculo XIII eos anainem a te serierunt, qui Aristotelem legerent; ejusque in flammas Ρarisiis volumina omnia projecerunt, quamvis nondum tunc Ian senius in lucem prodiisset nivno avendo trativo mexlio degia alti timani, e deI υ Iontario, Ba contribuito a Iasaarci Upini ad aleiana seravaganti opinioni, e contrarie at senis comune .
Non secus Julianus cum Episcopis catholicis de n
glecto Aristotele expostulauat, eilque crimini verrebat, quod Peripatetici non essent, prout ex libris ab Augustino contra haereticum illum Conscriptis ,& praesertim lib.6. contra Iul. cap.9. eruitur, atque Eminentissimus Norisius Vindic. August. . U. ad Dbject Φ. pag.79 . animadvertit. Quapropter non imperite judicaret quispiam, Pelagianos ipsos nomine adjutorii di gratiae . qua confertur facultas seu possibilitas, innuere voluisse spuriam entitatulam. qu o.ncitra praeparetur voluntas, juxta n Ohilis historici commentum. Mirari tamen subit. tam magnifice de 1Arii totele eruditum historicum sentire. qui sex Priorum seculorum Parres versasse ostentat. eorumque se hientiae adhaerere; cum ramen ab ipsis. ut haere- sum omn um fons aristotelica Philosophia haberetur.