장음표시 사용
61쪽
tri. generatio Filio . spiratio Spiritui saneto. De solis attributis
Aetius , et Eunomius ejus discipulus . in IV saeculo, ut Vo hi divinitatem, quam negabant, facilius tollerent, contenderunt nullam in Deo admittendam esse distinctionem . nequidem rati nis , Sed Deum quoad totam naturam suam essentialiter concipia mente , ut ingenitum : undo inserebant Filium , qui dicitur
Quidam Gualterus, do quo celebris Augustinus Niphus, cirea annum 1473 in Italia natus , volebat, e contra, attributa Dei absoluta tum a se invicem , tum ab essentia divina realiter esse distincla , et tamen Deum esse simplicem. Palamitac , in XIV saeculo , sic dicti a Gregorio Palamo, primum monacho, deinde Thessalonicensi Episcopo, dicebant etiam realem dari distinctionem inter essentiam Dei, et ejus operationes , per quas intelligebant attributa. Volebant existere lumen increatum ab essentia Dei distinclum , quo divinitas velut pallio tegitur ; et arbitrabantur se, caput , et mentum pectori , vel umbilico certo modo deprimentes , lumen istud videre. In concilio Lateranensi Iu , anno 1213 celebrato , damnatus luerat libellus abbatis Ioachim , qui aliquam admittebat distinctionem inlur essentiam divinam , ct personas divinas. In sacculo praecedenti Gilbertus Porretanus 1ὶ , Pictavionsis Episcopus, dicebat divinitatem non esso Deum , sed sormam qua Deus est; sicut humanitas non est homo, sed lorma, qua homo est. in concilio Remensi, cui assistebat S. Bernardus anno 1 148,suit damnatus. Constat igitur realem admittendam non esse distinctionem inter attribula Dui , sive absoluta , sive relativa . et ejus ESsentiam ; neque inter attributa absoluta relative ad so invicem. Idcirco de Verbo divino legitur apud Ioannem 2ὶ: Emi Iux vera, quae illuminat omnem hominem. Christus de seipso dixit 3): Ego sum via , veritas, et vita; et B. Joannes εὶ : Deus charitas est. In quibus testimoniis , attributa a Verbo, a Christo , vel a Deo
Restat ergo sola distinetio rationis de qua inter catholicos dispulari potest, et acriter olim disputatum est in scholis , inter minales . qui solam nominum distinctionem admittendam osse inter attributa Dei volebant; Seolistus , qui pro distinctione reati, et formali sortiter decertabant; et Thomistas, qui distineti nem rationis ratiocinatao , et virtualem admittebant.
62쪽
Has lanium modo indieamus subtilitates , quas nune ab omnibus merito spernuntur . Velut prorsus inutiles. Certum est me tem nostram sub divorsis conceptibus sibi exhibero posse divina attribula; V. g. omnipotentiam, et sapientiam, bonitatem, et j stitiam , aeternitatem, et immensitatem, scientiam, ut provide tiam ; ac proindo quamdam dari distinctionem in mento , lieet realis non existat in re. Hoc sustieit. Itaquo do attributis Dei seorsim spectatis disserentes , qua clam dicturi sumus , tum ad augendam ejus notitiam , tum ad diluenda incredulorum objecta. Dicemus ergo 1.' de unitato Dei , 2.' do aeternitate , 3.' do immutabilitate, ..' do libertate , 5.' do independentia, et omnipotentia , 6.' de simplicitato , I.' do immensitato , 8.' do intellis gentia , et scientia , s.' do sapientia. 10.' do sanctitate . et v xitate , 11. ' do bonitato , et beatitudine , 12.' de justitia , 13. do providentia.
Multiplicitatem Deorum admiserunt pagani. Duo osse principia nocessaria volebant Manichaei, unum summe bonum, et alterum summo malum. Principium malum excogitaverant, quia originem mali in mundo existentis sub unico onto summo bono explicaro non poterant. praesens igitur caput in tres articulos dividemus et Primus erit do Dei unitate , advorsus gentiles; secundus, do du hus Manichaeorum principiis ; et tertius , de origine mali sub
DE DEI LNITATE ADVERScs GENTILEs.
Ouamvis apud gentes communius creditum fuerit supremum existere Deum, a quo omnia penderent, mulli tamen simul a missi sunt Dii inseriores, quibus divinus exhibebatur cultus solivorao divinitati debitus : tantus suit eorum numerus ut Hesiodus, po in Graecus , qui nongentis annis circiter ante Christum vixi se creditur , triginta millia iam recenseret. Omne ferarum genos et ipsa hortorum legumina divinis honoribus prosequebantur .mgTptii , do quibus Juvenalis lepide ait :Porrum . et eo pe nefas violare ae stangere morsu ro sanetra gentes , quibus haee nam intur in hortis
63쪽
s. PROPOSITI Deus est unicus , non vero multipleae , ut aiunt genιiles. Prob. 1.' eae Seriptura sacra . in qua ex primipio usquo ad sinem Deus exhibetur, ut unicus ἰ v. g. Deuteron. 1). Audi. Israel : Dominus Deus noster Dominus unus est. Videte quod ego sim solus, et non est alius Deus, praeter me 2ὶ: Unus Dominus . una fides , unum baptisma , unus Deus , et pater omnium , qui est super omnes , et per omnia , et in omnibus nobis. Prob. 2.' ex ratione: Deus cst ens necessarium, et insinitum: atqui unicum est ens necessarium , et infinitum. 1.' Unisum estens necessarium : ideo enim concluditur dari ens necessarium . quia repugnat omnia entia esse contingentia ; porro unicum ensia ressarium suffiicit, ut caelera existero possint, si unicum sus-sicit , eae tera supponi possunt non-existentia; si supponi possint non-existentia , non sunt necessaria ' ergo unicum est ens necessarium. 2.' Unicum est inlinitum , si enim plura aessent inmnita , aliqua inter ca daretur limitatio : ubi autem adest limitatio . adest persectionis carentia ergo si plura existerent entia necessaria, nullum in omni genere persectionum csset infinitum:
si prius, non essent liberi, nec proinde persecti; si posterius, multiplex voluntatum distinctio existeret: atqui haec cum notitia divinitatis conciliari non possunt: ergo etc.
tium concentus , persecta inter omneS partes harmonia, unicum creatorem, gubernatorem, et conSerVatorem orbis arguunt: tam persecta enim totius harmoniae unitas, unicum arguit Dominum, si vo unicam intelligentiam mentis pracsidentem: ergo unicum csso Duum demonstrat; ergo etc.
Manichaei sic vocantur a Mane . ox Porsia oriundo , in initio tertii saeculi vivente. Duo admittebant summa omnium rerum prinei pia , de quibus longe jam disseruerat Plutarchus in tractatu dε Isi , eι Osiri. Illorum existentiam admiserat Cordo : Manes igitur , et rius asseclao eamdem amplexi sunt doctrinam . ut existentiam mali facilius explicarent. Singularis haec secta perdiu extitit, et identidem suit renovata.
64쪽
Potrus Bavlε , anno 16 7 natus . in foeta Calviniana educatus . ad communionem Romanam conversus , deinde Calvinista laetus . et postea famosissimus incredulorum pater . multis eongestis orgii mentis duo Manichaeorum principia defendere eonatus est, aut saltem quaesiit ostendero mali originem sub unieo Ento
summo bono explicari non posse l .
PROPO AIT IODuo Manichasorum prineipis omnino repugnant. Prob. t.' Duo Manichaeorum principia doherent esso no PsM-ria . Summe persecta , summe beata, et Omnipotentia : atqui ropugnat duo existere principia necessaria , Summe Persecta. summo beata , etc. 1.' Repugnat duo esse prineipsa necessaria οῦ modo enim probavimus unicum esse eras ne effiarium.
2' Non essent summe perfecta , tum quia se ipsa limitarent. et unum non haberet persectiones alterius ; tum quia principium malum . non Summe persectum , sed potius summo imperfectum foret ; et cum omnis persectio sit aliquid positivum. imperfectio ei opposita est negatio : ergo principium malum esset summa negatio . seu summum nihilum. Quid absurdius dici potest 3' Non summe beata ; nam essentialiter sibi forent opposita :bona contristarent principium malum. et mala excruciarent principium bonum ; nec tamen principium malum impedire posset bona , nec principium bonum repellere posset mala ; utriusquo
igitur vota essent irrita : cum autem supponantur aeterna . ut ex natiara sua ad honum , vel ad malum determinata . nulla spes quietis ipsis assulgeret: crgo non heata . sed miserrima osfient..' Non omnipotentia . cum principium honum malo frustra obsisteret, et principium malum hono adversaretur , et illud impediro non posset: ergo etc. Aliunde etc. ergo etc.
Prop. 2' In mundo multa sunt mala permixta bonis , et bona permixta malis at in hypothesi Manichaeorum haec honorum. et inalorum commixtio non existeret; vel eni in duo principia sibi
forent aeqalia , vel non: si aequalia , nec bonum . nec malum existuret in mundo; nam Vires Oppositae, ut aequales sese mutuo elidunt : si vero inaequalia. aut unico bonum, aut unico malum existeret. prout bonum, vel malum principium praevaleret; principium Onim insurius esset sinitum ; ergo ab altero vinceretur. Insuper , principium finitum a se non existoret; ostendimusonim ens a se necessario infinitum esse , imo et necessario summo perfectum . quod hypothesim principii summo mali ovidenter subvertit: ergo duo Manichaeorum principia repugnant, 0 Τ. S de ses oeuoras, p. 6M. et in variis aliis Deis.
65쪽
Bayle ipse gravibus adversariorum ratiociniis vehomontor pressus, consessus est dogma duorum principiorum a cunctis
hominibus sensatis abjiciendum esse l1ὶ Diees. Forto duo principia , cum viderent so nihil proficere posse , inter se pactum inierunt vi cujus unum aliquid do jure suo in gratiam alterius cessit: ergo, duobus principiis suppositis aequalibus , commixtio boni , et mali in mundo existentis facila explicatur. Ita Buyle 2J. R. Nego ant. Nam 1' in pu hypothesi homo nulla libortalo gauderet, siquidem , juxta conditiones pacti inter utrumque principium initi , necessario determinaretur ; 2' haec duo principia
supremam non haberent potestatem, eum principium bonum impedire non posset malum , nec principium malum impedire limnum οῦ 3.' istiusmodi pactum est absurdum; Supponitur enim duo principia ad bonum, vel ad malum cx natura sua esse determinata: atqui repugnat duo principia ex natura sua sic determinata aliquid de juro suo cessisse : S.' Si principium bonum in tale pactum . illaesis suis attributis , consentire potuisset , jam non repugnat illud mali existentiam permisisse : inuitio est ergo adhrpothesim principii summe mali recurrere . ut Origo maloruinin mundo existentium assignetur : ergo etc. Eodem modo , post citata Scripturae testimonia unicum esse Deum asserentia, argumentabantur contra Marcionitas, et Manieliacos Τertuli. . S. Athanasius , S. Aug. . S. Epiph. aliique Patres , ct doctores tam Graeci , quam Latini.
Ex istontia mali sub unico cillo summo bono semper visa est intellectu dissicillima. Sed . estiamsi nullo plausibili argument nostendere possemus quomodo mala , quae in mundo sunt, sub mico Deo summe bono existere possint, neganda non esset ipsius initas: non mirum est enim si profunda sapientiae ejus arcana
Attamen non improbabiles asseruntur rationes ad ostendendum malum quodcumque sub unico ente summo hono existere posse triplicis enim generis distinguitur malum, scilicet, malum naturae, quod dicitur metaph Υsicum, malum morale, seu Peccatum. et malum physicum . id est, poena hujus vitae : at non ropugnat triplex illud malorum genus sub unico ente summe bono existere . ut per partes monStraturi Sumus. IJ Diction. Eelaircissemen ι sur Ies Manisheens, T. s. p. 620. set Dict. art. Manich. n. 2. Diuitiam by Corale
66쪽
Mulum meιophysicum sub tinteo ente summo bono existara potεσι. Prob. In eo consistit Inalum metaphysicum , quod creatura plus minusve a summa persectione deliciat: atqui non solum po sibilo . sed necessarium est omnem creaturam a summa pe Dotione plus minusve delicere , siquidem Creatura Summe pe secta osset necessaria, aeterna , Deo aequalis, et jam non cre tiara. Insuper necesse est , ut creaturae a so invicem disserant, alioquin tolleretur varietas, et ordo, quem domi ramur in mundo, v. M. si omnia corpora essent liquida , Vel omnia solida , etc. tuamquid utiliora, pulchriora vel persectoria forent si omnesti ramanae mentes sibi essent aequales . numquid ideo ordinaιior sorot societas' nonne virtutes uberiores . et magis nitentes exinam ualitato conditionum, et persectionum naturalium eruuntur nonne hinc praecipua societatis vincula' numquid concipi potest societas inter homines sub omni respectu aequales qui ergo malum metaphrsicum repugnare asserunt, nesciunt quid dicunt: orgo etc. Solruntur objectiones obj. Dcus aequaliter suas diligit creaturas : orgo aequalia donacis conferre debet. R. Nego ant. Creaturae enim nihil habent ex so : Deus igitur propria dona in cis diligit: porro non repugnat Deum inaequaliter dona sua creaturis consurro . seu inaequales eas condere. linc minus persectionis est in lapide, quam in brutis, minus in brutis, quam in hominibus, minus in homini hus, quam in Ango- lis : ergo non repugnat Duum species diversas inaequaliter diligero. Inst. Sallum cunctos hominus Deus honus aequaliter diligeret. orgo easdem mentis , set corporis persectionos illis conferret. R. Dist. ant. Cunctos homines aequaliter diligeret , habita
ratio no uniuscujusque muri torum , eon. Accus , ne20 ant. Deus
o nim videt in singulis hominibus dona quae contulit . et merita qua o acquisierunt: ut Summo perfectus , eos aequaliter diligit . habita ratione donorum, et meritorum; sub host respectu non est personarum accepιοr si). Sud cunctos homines aequalitor diligero non tenetur eo sensu quod plus persectionis uni, quam aliis conferre nequeat; a Sola enim voluntate Dei libera accipiunt homines quidquid habent : ergo sine ulla injustitiae umbra Deus potest eos persectiores, vel minus persectos facere, sicut si gulus ex eodem luto vas pretiosum, ct Vas ignobile pro nutu suo plasmat, ut ita cos necessario facere debuit, vel ad societatem illos non destinasset: ergo ele.
67쪽
Malum morale, seu pereatum sub isniso Deo oumma bonoea istere potest. Nota. Hic supponimus mentes humanas vera libertato gauders, et Deum esse sanctum . bonum , juStum , sapientem , etc. Prob. 1' Demonstravimus Deum esse unicum ; aliunde constat peccatum existere : ergo , etiamsi nulla ratione explicari posset quomodo sub unico ente summo hono peccatum existat, utraque veritas nihilominus firmiter tenenda esset.
Prob. 2' Ideo peccati existentia cum fido unius Dei conciliari non posset, quia Deus optimus peccatum impedire teneretur :atqui Deus licet optimus peccatum impedire non inuetur; si enim ad id teneretur , vel propter suam sanctitatem , vel propter suam justititiam , vel propter suam bonitatem, vel propter suam Sapientiam : atqui nihil horum dici potest. 1' Non propter suam sanctitatem: santitas enim divina in eo consistit, quod Deus peccato non maculetur , et i,lud odio h beat : at , licet Deus peccatum permittat, illo non maeulatur .
ut patet, illudque odio habet , siquidem illud absoluto prohibet
ab illo efficacioribus moli vis avertit, et commissum , atque usu expiatum gravissimis poenis plectit: ergo 1' etc. 2' Non propter suam justitiam: nam justitia Dei exigit Dulum, ut homines in statu ex se bono constituat, eosque PeccanteS u,tra culpam non puniat: atqui Deus constituit homines in statu ex so bono . idque negari non potest , et Manichaol eerio non demonstrabunt illum peccantem, et in peccato perseverantem me nis dignum non esse , aut poenis culpa gravioribus esse punie dum ergo 2' etc. 3' Non propter suam bonitatem : ad hoc enim suffiicit, ut iblaesa bonitate sua , concedere potuerit homini libertatem ad bonum. et malum nexibilem: atqui Deus, illaesa bonitate sua, concedere potuit etc. Deus namque illud concedere potuit homini. quod est bonum, tum in se , tum in mento concedentis :al qui libertas ad bonum , et malum nexibilis est bona , tum in se , tum etc. 1. ' in se, cum sit principium omnium virtutum , et , ea Sublata , homines , brutis ratiotio destitutissimiles , nullum meritum proprie dictum acquirerent ἰ 2'. in mente eoncedentis; certum est enim Deum libertatem hominibus non concessisse, ut illa abuterentur, bene vero, ut bonum eligerent, merita acquirerent, et aeterna .praemia consequerentur: ergo T. etc..' Non propter suam sapientiam. In eo enim suprema Dei sapientia consistit, quod nihil faciat, quin sinem bonum sibi proponat, et aptiora media ad hunc finem conducentia semper eligat igitur probandum laret illum sibi proponere non potuisse redde
68쪽
re hominem beatum coronando in ipso virtutes libero acquisitas, aut hominem ab omni abusu libertatis speciali assistentia ellica siler avertero debuisse : atqui manifestum est neutrum probari posso : imo beatitudo sic obtenta naturae intellectuali valde eongruens videtur , ct ex taciti talo labendi . excellentia virtutis magis elucet: ergo M. etc. aliunde Dic. ergo etc. Sol ntur objectiones.
ObI. 1'. Deus nihil permittere potest sinu legitima causa : st- qui nullam habere potuit legitimam causa in permittendi peceatum ' ergo etc.
R. Nego min. Nam 1'. impie dicoretur Derim , cujus infinita est intelligentia , legitimam hujusmodi causam nos latentem eo gnoSeere Non posse. 2'. Permittore peccatum nihil aliud est quam concedere libertatum ad honum, et malum versatilem : at Deus, illaesis suis altributis, eoncedere potuit libertatem ad bonum, et malum versatilem, ut ostendimus: a'. Deus cultu liberae electionis honorari voluit a creaturis: atqui non solum bonus , sed Opli mus est ille sinis : ergo etc. Inst. 1'. Deus unicere potuisset, ut homines cultu liberae electionis ipsi servirent, et nunquam peccarent : ergo legitimam non habuit rationem permittendi peccatum. R. Nego conseq. Quacstio enim non est an Deus hominem in statu persectiori creare potuisset . hoc a nemine negatur : sed an illum in praesenti statu, cum libertate ad bonum, et malum ematili, creare potuerit: adversarii autem contrarium minimo Probant, nec probare possunt, quia secreta sapientiae Dei ponet raro nequeunt , ergo etc.
Inst. T. Tam bonus ost Deus, ut non melior excogitari possit: at , si quodcumque peccatum ellicaciter impediret , melior osset : ergo etc.
R. Dist. min. Melior esset rospectu creaturarum , es . in Se . nego min. Deus quidem mulior esse potuisset respectu creatura rum, majora dona eis impertiendo: at secundum omnem bonitatem Suam 3 gere non tenetur . nec potest; tunc enim creaturas infinitas facere deberet , quod repugnat. Si autem secundum omnem bonitatem suam agere non teneatur , in aliquo gradu sistere potest : porro hunc gradum ex solo beneplacito suo deterin minat , et, sive majorem, hi ve minorum eligat, non minus bUnus . et perfectus est in se : ergo clc.
obj. 2. Deus concedendo homini libertatem, praevidit multos
ea abusuros esse : atqui repugnat Doram summe bonum homini concessisse libertatem cujus praevidebat abusum : ergo ete.
R. Nego minorem 2 si enim , per impossibilo . Deus abusum libertatis non praevidisset , illam homini concedere potuisset :atqui ipsius praevisio in abusum non influit: ergo eae.
69쪽
Is insita vitorii .ruiLOSOPulCAEIust. t.' Deus optimus constituere non potuit homines in statu. Illi ipsis pejor est, quam no existentia : atqui status hominum libertate sua abutentium ipsis prior est, quam non Listentia: ergo etc.
R. Dist. ni . Deus Optimus constituero non potuit hominos in stulti, qui ipsis ex natura sua pejor est, quam non exiStentia, cone. qui eorum culpa ipsis peior sit, quam non-existentia, nego maj. Eodem sensu disi incla minore , nego conseq. Itaque lateor Deum conuelitu ro non posse homines in statu, qui ex natura sua ipsis potor esset quam no existentia ; id bonitati ejus manifeste coimtrarium esset. At constituere potest homines in statu bono, qui cx eorum culpa tantum ipsis pujor sit, quam non-existentia, quia detrimentum inde proveniens ipsis . et non Deo tribuendum est: porro flatus in quem incidunt homines libertato abutentes ipsis, ut non Deo tribuenda est: ergo Elc. Inst. u.' Status cui hominus ante serunt non-existentiam , si optio ipsis daretur , pejor est non-existentia : atqui nonrexistet tiam homines statui libertatis ad I Oniam , et malum versatilis anteferrent , si optio ipsis daretur : ergo etc. Nego min. Νam libertas ex natura sua bona est , Opo illius multa acquiri possunt merita , quae in alia hypothesi existuro non possunt : ergo quisque sapiens eam Statui nor existantiao s no ulla hac si latione anteferret. Si tamen aliquifi aeternam damnationum certo praevideret, nullum est dubium, quin non- existe tiam horribili huic statui anteponeret; sed in ea Oxtromitate non consideranda ost libertas , ut de illius natura rocte judicetur , cum hujusmcidi malum ex sola culpa hominis proveniat: ergo eis. Inst. 3. v Principium homini insensissimum libenter concederet libertatum cujus abusum praevideret : ergo Deus summu honus eam cum Lili praevisionu concedere non potest. R. Dist. ant. Principium homini insensissimum libenter concederet libertatoria cujus abusum praevider l, sed ad nocendum,
eone. Sucufi, ne9O ant. Verum Deus libertatem non concedit homini in ipsius perniciem, sed ut ea heno utens, et merita acqui-runs , vitam aeternam obtinuat: idcirco peccatorcs ad meliorem frugum amica sollicitiatione invitat, patiuntur expectat, eos poenitentus benigno excipit, praetorita delicta condonat , a suturis avertit, dimicantes adjuvat, et pers Vorantus remunerat: ergo eic. Inst. L. Modicus qui daret venenum aegroto , praevidens illum indu moriturum , palor, qui praestaret gladium filio, sciens illum se occisurum , mater , quae ducuret ni iam in locum ubi corrumpenda foret, non bonus , sed crudeles sese exhiberent rurgo a pari Deus constituens hominem in statu in quo corte pectaturus ost , Don bonum . sed crudelem se exhibet. R. Nego eomes. οι Puritutem : plureε sunt rationes disparitatis.
70쪽
1.' Deus cuncta bona possibilia creaturis eonferro non iciantur: ergo quemlibet voluerit gradum illis concedoro polosi ; contra vero lex naturalis praescribit medico , ut ea non prachoat aegrΩ-to, quae ipsi noxia forent, praescribit patri, ut saluti liliorum invigilet, et matri, ut periculum peccandi a filia removent. 2. Faenitas peccandi ad naturam hominis periit et : undo si Dous omno peccatum impedire teneretur , hominem in praesenti flatu constituere non potuisset : porro nihil hujusmodi est in exempli medici, patris, ct matris. a.' Doug . cujus intelligentia est insi-nita , legitimas habere potuit ratio nos concedendi hominibus saeuitatem peccandi , etsi eas non perciperemus. 4. 'Ex permissione peccati praestantissima sequuntur hona , nempe Virtutos. Plaeterna praemia ; in allatis vero exemplis , ex malo permisso nullum sequitur bonum. Ut ergo comparationes allatao forent ne- curatae , Supponendum esset Deum libertatem solis hominibus ea abusuris concessisso : at non est ita: libertatem omnibus concessit , praevidens multos illa bene usuros , alios vero abuAuroqesse: numquid locum morondi, et praemia consequΡndi boni A nu-serre debuisset . propter aliorum pervcrsitatem ' hoc lateri non Iudent adversarii ; orgo id unum concludere licet , nempe rationes ob quas Deus peccatum permiserit sorte nos latero; ergo
etc. Unde audiamus Buyle ipsum t
Peccati permissio , et peccati consequentiae sunt mysteria supra rationem : ideoque a ratione incomprehensibilia : udeo ut nostras naturales ideae praesture nequeunt eommunem mensuram bonitatis. utque sanctitatis divinae , bonitatis . atque sutilitatis humanae :quum inter finitum . et infinitum nulla sit proportio. licitum fieri non oportet, eadem ulna metiri Dei rationem, et hominum rationem: itaque quod hominum bonitrite atque sanctitate incompatibile est . Dei bonitate atque sanet itale eompatibilo est, etsi debilitas nostri rum oeusorum hane compatibilitatem dispicere nequeant.
Obj. 3.' Multi hominus, Deo ita disponente , parentes habent 0 OFurres , t. I, p. 997.