장음표시 사용
111쪽
roo D. Aug. de temp. Ser. XXXVIII.
adueniens repleuit: Illam tamen verissime vocem qua solus Iocutus est Deus pater, & illa carne qua solus homo factus est unigenitus Deus,& illam columbam, in cuius specie spiritus sanctus super Christa descedit,illa'; linguas igneas,in quaruvisione fideles in uno loco costitutos repleuit,opera esse totius sanctae trinitatis,id est,unius Dei, qui secit in caelis & in terra visibilia& inuisibilia, verissime credendu est. Deus ergo perim melitatem naturae suae totam creaturam suam& implet Sccontinet: ac per hoc totu quicquid est implet rater,iotii filius, totu spiri eus sanctus,quia pater & filius & spiritus sanctus naturaliter unus est Deus.Inseparabilis ergo naturae unitas non potest separabiles habere personas. Haec vero summae diuinitatis atq; indiuiduae unitatas natura,quae est sola ubiq; tota , sicut ubiq; inseparabilem habet unitatem naturς vel operis,sic separationem no potest accipere personaru Nominantur quidem illae personae aliquado singulae:Sed ita se voluit ipsa Deus trinitas inseparabilem ostedere in personis,ut nullum.ibi nomen sit in qualibet persona,quod ad aliam secundum relati nis regulam non reseratur. Sicut pater ad filium, vel filius ad patrem, vel spiritus sanctus ad patrem & filium verissime refertur.Ea vero nomina quae substantiam vel potentiam vel ensentia Dei significant,vel quicquid proprie ad se dicitur Deus,
omnibus personis qualiter couenit,ut Deus magnus, bonus, aeternus,omnipotes,& omnia quae naturaliter de Deo dicunt.
Non est ergo aliquod naturae nomen, quod sic patri couenire possit vi aut filio aut spi ritui sancto couenire non queat.Deus enim pater naturaliter est Deu , aequaliter & filius & spiritus sanctus Idcirco inseparabilis est sancta trinitas in psonis sensu intelligeda, quavis in voce separabilia habeat nomina.qa Iluralem numeruin naturq nominibus nullatenus recipit.Inoc osteditur personas no posse diuidi in sancta trinitate, quia cuius ibet personae nomen semper ad alterum recipit personam.Si patrem dicis filium ostedis: si filium nominas, patrem pridicas: si spi ritum sanctu appellas. alicuius esse spiritum ne- leesse est intelligas,id est, patiis & fili j. Et hoc regulariter tenere debemus s omnis naturae nomina vel ellentiar,sicut in una persona singulariter,sic etia semper in tribus singulari nomine dici debent. Si quis vero minus est in talibus exercitatus mysteriis sum m trinitatis,votis agat apud Deu,ut intelligat
quae Dei sunt,nsi mecu querelis 2 ea scripsi quae in sanctorum
112쪽
. Do.intra octa. Epiphan. Ser. III. tot
dictis doctorum legebam. Sciendum vero est quod per omnia idem est patrem dicere & ingeni tu,quia & filiu non genui siet, nisi perhiberet eu dici ingenitum, quia dii dicitur ingenitus, non quod sit,sed quod no ut ille de quo dicis ingenitus signisi
catur. Pater itaq; secundu amrmationem, ingenitus secudum negationem dicatur. Negatur itaq; eu esse genitu, de quo hoc dicitur. nec tamen aliquia eu genuitie signincatur, du dicitur
ingenitus. Patrem itaq; du dicimus, sigmficamus eum filium enuisse, quia filius proprie de eo genitus dicitur,quia patrem
abet,qui eu genuit. Sed no inter patrem & filium diuisio vel scissio,quia alter in altero estuicut in euagelio legimus ipsum diim dicetem,Ego in patre & pater in mC est Vnu. ab Vno ge Ioau. t nitus,persectus a persecto. plenitudo diuinitatis in utroq; , nihil diiseres alter ab altero, quia vita a vivete est filius a patre, sicut ipse ait,Sicut pater habetvita in se metaplo,sic talem filiugenuit,qui vita haberet in semetipso. Spiritus liquide sanctus nec ingenitus nec genitus alicubi dicit: Ne si ingenitus diceretur iicut pater, duo patres in sancta trinitate tutelligeretur:
Aut si genitus dicere sicut filius, duo itidem filij in eade aestimaretur esse sancta trinitate: sed tantumodo procedere de patre & filio salua fide dictaus est. Qui cu non de patre procedit in filium,& de filio procedit ad sanctificanda creaturam,sicut quidam male intelligetes credendii esse putabat,sed simul de utroq; procedit, quia pater tale genuit filium,ut quemadmodum de se, ita & de illo quoq; procedat spiritus sanctus. Decesunt genera locutionis,quibus homines tuos sensus solent inter Ucoferre. Non de illis dico, quas grammatici partes Orationis vocant, sed de illis, quas philosophi Graece categorias, Latine praedicamenta appellare solet.Quae quide si nominantur:Substantia,qualitas,qualitas,ad aliquid, quod genus locutionis relatiuum dicitur.Item habitus,situs,tepus,locus, facere , pati. Hae sunt igitur causae locutionis nostrae. Aut enim de substatia cuiustibet rei loquimur vel de quantitate d est,m gnitudine, aut etia de qualitate, in quo genere locutionis bonos dicimus qui boni sunt. Autvero ad aliquid,id est,eu pers nae quaelibet inter se conserutur,ut diis non dicitur nisi seruus intelligatur,nec iteru seruus nisi respiciatur ad dominu. Item de habitu animi vel corporis, aut de situ', in quo considerabis tur stare,sedere,iacere. De loco & tempore,id est, quid in quo
loco vel tempore fiat. Item quis quid faciat vel patiatur,setc
113쪽
roa D. Aug. le temp. . Ser. XXXVIII.
loquela nostra ostendit. I Iis ergo omnibus modis, let sancta scriptura de Deo loqui,sed alitet proprie, aliter tractatiue, aliter relative. Proprie Deus dicitur substatia una,summa, ineffabilis que semper idem est quod est, quia nihil ei accedes vel recedes melle poterit, quς semper est,quia semper immutabistis. Ite Deus magnus dicitur, non aute magnitudine, nisi qua ipse magnus Je immesus. Ea igitur magnitud e magnus est, qua ipse eade est magnitudo,& ea bonitate bonus quq ipse est. Nec Deo aliud est esse, aliud magnu esse, aliud bonu esse, sed
eo quo magii' est & bonus est ideo nec tres substatias, nec tres magnos,nec tres bonos de Deo dicere fas est. Quod aute face-I n. s. re dicitur,de Deo verissime dicitur, per que omnia facta sunt, domino dicente, Pater meus usq; modo operat & ego operor
Haec quippe in praedicamelis supra nominatis de Deo dicunta: si tame proprie de illo aliquid diciore hominis potest. Relatiue aute de Deo dicitur pater & filius S spiritus sanctus , sicut
supra ab udanter docuimus.Situs vero & habitus de loca & te'. pora & pati no proprae, sed tractatiue per similitudines dicun-o tur in Deo Nam & sedere super Cherubin dicitur quod ad si- byssus t quam vestimentu a mustus eius, quod ad ha- Ioli bita:& anni non desicient. quod ad tepua:& si ascendero ad cae.
Di. IV. Ium tu illic es,quod ad locu pertinet. Dicitur de de Deo,Poeni Gene1. 6. tet me homine fecissit:vel etia, Laboraui sustinens: Neq; enim MVrc. s. aliquid Deus patitur quantu ad eius substantia pertinet, quia Deus est, quia inco mutabilis de impassibilis substatia est dum aliae omnes substantiae capi ut accidentia quibus in eis fiat vel magna Vel quantacunq; mutatio, Deo aute eiusmodi aliquid accidere non potest, & ideo sola est inco mutabilis substantia vel essentia quae Deus est,cui profecto ipsum esse unde essentia
nominata est maxime ac verissime competit.Cui soli optime a. or. r. id congruit nomen, quod Graeci dicut on, Latini est.sicut Apostolus ait, Non est in illo est. Iam vero sublimitas huius taria arduet disputationis respirare aliquatulindristante admonet, ut liberiori sensu ea quae deinceps diceda sunt ingrediatur explanare. Omnis itaq; sanctoruautoritas libroru hoc nobiscit agit ut recte de Deo credamus, eumq; tota animi intentione amemus:Sed acies mentis humanae inualida est ad aspicienda
diuinae maiestatis excellentissima lucem nisi iustitiae fidei αdilectionis diuina donate gratia illustretur spledore: qqapro pter diuina votis omnibus postulanda est gratia ut mundetur
114쪽
Dom. intra Ocha. Epiphan. Ser. III. ros
oeulus cordis ad videndum quam proprie trinitas sit unes&solus & verus Deus, & qui recte pater & filius & spiritus sanctus unius eiu clemq; substatiae vel essentiae dicatur,credatur, intelligatur. Ad huius sacrati l siniet beatitudinis visione nemo .nisi per fide mundato corde attingere poterit, dicente ipsa veritate, Beati mando corde quoniam ipsi Deum videbunt. Hac nitare. s. vero visio non carnalibus aestimanda est oculis cerni posse sed purae mentis intuitu considerada est,secudum quod lancti spiritus gratia nostrae mentis acie illustrare dignabitur. Eorum igitur quet sunt vel nerui vel futura sunt,causa est Deus,& eorum dator est & creator, S Mon est dicere, hoc est ipsum quibus ut essent dedit:nec alicui creaturae parte suae subitantis dedit' cum ipse sit immutabilis, mutabilia fine sui mutabilitate creauit. Ideo in illo hymno laudabili, quem peracta coena mystica cora discipulis in laudem patris Dei filius decatauit,
non dixit de fidelibus suis, ut unu sint nobiscu: sed, ut unu sint Ioan.ir. in nobis:qua diuersa substatia est creator & creatur . Nec etiadixit : Ego & ipsi xnu, quamuis per id quod Gesesiae caput est,& corpus eius est ecclelia, possit dicere: Ego di ipsi non unum, sed unus,quia caput 3c corpus unus est Christus: sed diuinitatem suam consubstatialem patri ostendens ait, Vt sint unum. Vult ergo esse suos viati, sed in ipso, quia in seipsis non possunt non dissociari ab inuice per diuersas voluntates. Cum enim sit sancta trinitas unus & solus an substantia solus, in personistria,quaeda cum multa voluit esse,no illud esse ea voluit quod ille ipse est, dum ea qu e voluit esse origine habent. Illi liquidem sine origine est esse, Deu supra omne existentiain, iupra omne vitam,supra omne intelligentiam credimus esse:Et ille est summa existentia, summa intelligentia, summa vita, a quo omnis vita omnis intelligentia & omnis existentia. Dei enimide ipsum est & potentia Ne substantia Sc diuinitas,& haec omnia unum: Et hoc unum simplex de Dei filio doctor egregius beatus Paulus Apostolus dicit, Cum esset in forma Dei no ra- Philip. r. pinam arbitratus est esse se aequalem Deo Proinde melius esse videtur aequali rate de diuinis dicere personis quilia similitudinem,quanqua vetamq; inueniatur: quia una quaelibet substatia secundum quod substantia est, non est alia vi sit fimilis ad aliam. Nec enim in sancta trinitate substatia substantiae simi- lis est, sed una & ipsa eade substantia est: non est alia patris &slij Sc spiritus sancti, nee sunt tres substantiae similes, sed una
115쪽
log D. Aug. de temp. Ser. XXXIX.
trid a qualiter, nec pater filio prior,nec filius patre posterior, sicut Arriani voluerui. Nam Abraham ct Isaac licet unius sint substantiae secundum humanitatem , tamen Abraham prior est tempore di Isaac posterior:quanuis sint similis substantiae, tamen illa similitudo substantiae in filio posterior est tepore: quod impium est in Deo credere aliquid prius esse vel posterius,quia no ex tempore Deus coepit esse pater, sed sicut semper Deus. ita semper pater, semper habes filium quem semel genuit ex sua aequalem sibi natura. Addunt quoque dialectici quod omne simile receptibile possit esse dissimilitudinis, sicut duo homines quan uis similiwnt substantiae, dissimiles pollunt esse moribus, ideo non postant per omnia aequalex dici,& sunt duae substantiae in eis diuisae,unusquisque in sua substantia plenus homo in patre vero & silio & spiritu sancto noest similis substantia, sed una aequalis per omnia,& is eri id est, unius substantiar, non im , id est similis substantiae, sicut
haeretici voluerunt. Item in eadem Dominica alius sermo, qui habetur inter Serm nes de Verbis domini. L UI I L Dominica prima post octaua festi Epiphanie de cha
sermo. Ivinarum scripturarum multiplicem abudatiam, xxxi x. latissimamq; doctrinam fratres charissimi ,sine ullo errore comprehendit, S: sine ullo labore cust
tradita dit,cuius cor plenii est charitate, dicente Apostola,
Rom. I 3. Plenitudo legis est charitas. Et in alio loco, Finis,inquit, legis 1. Tm. i. est charitas, Et iterum dicit, Finis praecepti est charitas decorde puro& conscientia bona & fide non ficta.Si ergo non vacat omnes paginas scripturarum reuoluere,iene charitatem,& in ea inuenies omnem scientiam .Quis est autem finis praecepti,
nisi praecepti adimpletio, nisi legis plenitudor Quod ergo ibi dixit, plenitudo legis est charitas hoc etia hic dixit Finis praecepti est charitas. Nec dubitari ullo modo potest, quia tem-I. Dan. . plum Dei sit homo, in quo habitat charitas. Dicit enim S Ioines, Deus charitas est. Haec enim dicentes Apostoli,nobis cha- Dan. 6. ritatis excellentiam commendant. Non utiq; aliud nisi quod comederunt,eructare potuerunt, Ipse quoq; dominus pascens eos verbo veritatis,quod est ipse panis vivus qui de coelo de. Ha v. scendit, Mandatum,inquit, nouum do vobis, ut diligatis inuicem. Et iterum,In hoc scient omnes quia discipuli mei estis,si
116쪽
Dom. I. post Ccta. Epiphan. Ser. I. Ios
vos inuicem dilexeritis. Ille enim qui venit per crucis irrisione carnis perimere corruptione, & vetustate vinculas mortis nostrae suae mortis nouitate distatuere, mandato nouo fecit hominem nouum. Res enim vetus erat ut homo moreretur.
Quod ne semper valeret in homine, ros noua facta est ut Deus moreretur.Sed quia in carne mortuus est non in diuinitate per sempiternam vitam diuinitatis,non permisit esse sempiternum interitum carnis.Itaque sicut dicit Apostolus, Mosese . tuus est propter delicta nostra & resurrexit propter iustificacationem nostram. QSi ergo contra mortis vetustatem attulit vitae nouitate, ipse contra vetus peccatum Opponit nouum mandatum .Quapropter quisquis vetus peccatum vis extinguere, mandato nouo extingue cupiditate & amplectere charitatem.Sicut enim radix omniu malorum est cupiditas,ita & I. Tim. 6. radix omnium bonorum est charitas. Totam magnitudinem& latitudinem diuinorum eloquiorum secura possidet charitas,qua Deum proximumq: diligimus. Docet enim nos unus coelestis magister,& dicit, Diliges dominum Deum tuu ex to- regi trito corde tuo,& ex tota anima tua, & diliges proximum tuum sicut teipsum. In his duobus praeceptis uniuersa lex pendet&Iropheta si nunc ergo non vacat omnes paginas sanctas percrutari,omnia volumina sermonum euoluere, str iptura i ii se creta penetrare tene charitate ubi pendent omnia, ibi tenebis
etia quod ibi non didicisti. Si enim nosti cliaritate,aliquid nosti unde & illud pedet quod forte non nosti, & in eo quod inscripturis no intelligis. Charitas patet in diuinis sermonibus, qui charitate tenet in moribus. uapropter fratres sectaminieliaritate dulce ac talubre vinculu mentiti sine qua diues paulier est,& cum qua pauper diues est. Hac in aduersitatibus to erat, in prosperitatibus teperat,in duris passionibus fortis, in bonis opetibus hilaris,in tetatione tutissima. in hospitalitate Ialyssima, inter veros fratres lanissima,inter falsos patietis. In Abel sacrificio grata in me per diluuiu secura, in Abraharpe senes regrinationibus mansuetissima: in tribus pueris iugulandis Genes7. ignes innocenter expectat, in Maccabaeis camos ignes sortiter Gems. 11. tolerat. Casta in Susanna erga viru, in Anna post viru, in Ma- lanie.3.ria praeter virv. Libera in Paulo ad arguendu, humilis in Pe 1.Mace. tro ad obediendis,humana in Christianis ad cofitendum diui- Danie. t 3na in Christo ad ignoscend u. Sed quid ego de charitate maius Lacae 2. aut uberius possum dicere, quam quod per os Apostoli laudes
117쪽
eius intonat dominus, supereminentem viam demonstraatis atq: dicentis, Si linguis hominu loquar & angelorum, chari-
I. cont3. talem autem non habes, factus sum velut aeramentum ion 1s, aut cymbalum tinniens Et si habuero prophetia,& nouerim mysteria omnia, ac omne scientiain, ex habuero omne fidem ita ut montes transsura, charitatem autem non habeam, nihil sum. Et si donauero omnes facultates incas, & si distribuero. omnia mea paupet ibus, at si tradidero corpuS ineu ut ardeam, charitatem non habea nihil inibi prodesset. Cliaritas magia nima est be uigila est, Charitas i aemulatur,non agit perpe-' ram. Non in fiatur, non dehonestatur .no quaerit quae sua sunt. Non irritatur, non cogitat malum, no gaudet super iniquitatem congaudet autem veritati. Omnia tolerat omnia credit, omnia sperat, omnia suffert. charitas nunquam cadit. Qua nita
est ista animarum salus,scientiae Golidamentum didei fructus, diuitiae pauperii, vica morientiumὶ Quid tam magnanimum
ruam pro impiis morti Quid tam benignum quam inimicosiligere 3 Sola est quam felicitas aliena non pronui, quia non aemulatur. Sola est quam felicitas sua no extollit quia non in . flatur. Sola est quam conseientia mala non pungit, quia no agit perperam. inter opprobria secura est, inter odia benefica est. Inter iras placida est, inter insidias innocens. Inter iniquiatates gemens, in veritate respirans, Quid illa fortiui non ad retribuendas ted ad non curandas iniurias 3 Quid illa facilius. non vanitate sed veritateξNam ideo tolerat omnia in praesenti vita,quia credit omisia de sutura vita, Ic sullari omnia quq hic irrogantur, quia sperat omnia quae ibi promittuntur zmerito. nunquam ca lit. Ergo sectainini charitatem,&ea in sancte cogitantes afferte fructus iustitiae. Et quod uberius quAm e odicere potui vos inueneritis in eius laudibus, appareat in vestris moribus, Oportet ergo ut senilis sermo non solum siegrauis, sed etiam breuis. . Iu eadem Domiuica de eo quod Grii lin tribus modis iu; ripluris intelligator, Sermo II Ominus noster Ielua Christus quantu aduertere potuimus scripturas, scilicet paginas latictar, tribus tressus mo-mod;s nominatur quando praedicatur, siue per lege
. . iustri Ic prophetas alue per Epistolas apostolicas. siue per pμω ι u lem rerum gestarii. quas in Euagelio cognoscimus. Primas Minitur. modus est secudam Deu& diuinitate illam patri coaequalem
118쪽
atque coaeternam ante assumptionem carnis. Alter modus est,
cum asIumpta carne iam ide Deus qui homo & ide homo qui
Deus,secundu quanda suae excellentiae proprietatem qua non caeteris coaequatur hominibus,sed est mediator & caput ecclesiae esse legitur & intelligitur.Tertius modus est quod a modo totus Christus in plenitudine ecclesiae, id est, caput ec corpus, .secundu plenitudinε cuiusda persecti viri , in quo viro singuli membra sumus. χabd credentibus praedicatui ,& prudelibus
agnoscibile osset tui: no Omnia testimonia scripturaru tam ulta angusto lupore,siue recolere siue eaplicare possumus, sibus omnia tria ista genera probam':sed taa; e no omnia possumus improbata relinquere,ut quibusda comemoratis leui moniis, caetera quae comemorare uo sinimur propter angustias teporis , per vosipsos iam obieruare in scriptu iis de inuenire possitis. Ad prima ergo modii insinuandi domini nothii Iesu Christi, saluatoris unici fili j Dei, perque iacta sunt ouinia. pertinet illud quod nobilisfirma & preclarissimu est in euagelio secundum Ioanem, In principio erat verbum,& verbum erat apud I n. i. Deum,& Deus erat verbii: hoc erat in principio apud Deum:
omnia per ipsum facta sunt, & sine apto factu est nihil. Quod
factum est in illo vita erat: Et vita erat lux hominum,& lux in tenebris lucet,& tenebre eam non coprehenderunt. Mirada &stupenda verba haec.priusqua intolligatur amplecte da sunt: Parte cibo istam,ad omnes tame perueniret cibus , sed non ad. omnes totus cibus opponeretur ori vestro. sic quasi quida ci bus & potus verboru nuc apponitur auribus vestris , ἐς tamen tota ad omnes peruenit. An sorte cum loquor alius sibi tollit unam syllaba, alius altera, aut alius viiii verbii, alius alterum verbu Si ita est tot verba dicturus sum, quot homines video, γ
ut ad omnes perueniat vel verba singula. Et facile quide plura dico quam hic sunt homines, & omnia ad omnes perueniunt. Veibum ergo hominis non diuiditur per syllabas, ut onanssaudiant,& verbii Dei per frustra conceditur ut ubiq; sit Nunquid b ec fratres sonitia atq; traseuntia verba illi incomutabiliter permaneti verbo ulla ex parte comparanda arbitramur Aut ego quia haec dixi, coparaui ea quoquo modo insinuare vobis volui, ut Deus quod exhibet in corporalibus rebus, valeat vobis ad credenda ea quae nondum videtis de spiritalibus verbis. Sed iam ad meliora transeamus. Nam verba sonant &abeunt. De spiritalibus cogitationibus iustitia cogitate. Cogi-
119쪽
tans iustitiam constitutus in istis partibus Occidentalibus,cogitans iustitiam costitutus in Oriente, unde fit ut ille tota iustitiam cogitet, & ille no tota videat,& ille tota Nam qui videt iustitia secundu quam gerat aliquid ,ipse iuste gerit. Videt intus,agit foris. Unde videt intus .li nihil sibi prauio est 3 Quhaipse in parte politus est,ad eade partem non perueniet alterius cogitatio. Cum aut eidem videas nacte tu hic politus,quod videt ille tam longe positus,& totu tibi luceat,totum illi videatur, quia ea quae diuina& incorporea sunt ubiq; sunt tota,cx de verbu totum in patre totu in utero. Crede enim hoc de verbo Dei, qui est Deus apud Deum. Sed audi iam aliam insinuatione alium modu insinuandi Christia quem scriptura praedi- Dan. i. cat. Ea enim quae dixi,dicta sunt ante astumpta carnem.Nunc
audi illud quo modo prςdicat scriptura, Verbii, inquit,caro factum est,& habitauit in nobis. Nam qui dixerat, In principio
'crat verbu, & verbum erat apud Deum, & Deus erat verbum,
hoc erat in principio apud Deu,omnia per ipsum facta sunt,&fine ipso factu est nihil, frustra nobis diuinitate verbi prςdica
rei si verbi humanitate taceret. Ut enim illud videam,hic mecum agitur,ut purget ad illii conleptandum, infirmitati meae ipse subuenit. Suscipiendo de natura humana ipsam naturam humanam,factus est homo. Venit cum iu ineto carnis ad eum qui iacebat in via vulneratus, ut paruam fidem nostram incarnationis suae sacra meto informaret atque nutriret, faceretque
serenum intellectu ad videndum quod Nunquam amisit per id. quod suscepit. Esse enim coepit homo , esse non destitit Deus. Ergo h .vc est praedicatio domini nostri Iesu Christi secundum quod mediator est, secundu quod caput est ecclesie,quod DeusFbil . 1. homo est.& homo Deus est, cum dicat Ioanes: & verbum caro factu est, & habitauit in nob1s. Audite iam utrunque in illo notissimo capitulo Pauli Apostoli, Qui cum in forma Dei enset, inquit, non rapina arbitratus est esse a qualis Deo. Hoc est in principio erat verbii, & verbum erat apud Deum , & Deus erat verbum. Quo modo Apostolus dixit,Non rapina arbitratus est esse aequalis Deo, si non equalis DeoὶSi aute pater Deus, ille non Deus, quo modo aequalis 3 Vbi ergo ille ait Deus erat verbii:ibi iste,no rapina arbitratus est esse aequalis Deo. Et ubi ille,verbum caro factum est,& habitabit in nobis, ibi iste, sed semetipsum exinanivit formam serui accipiens. Attedi triperhoc ergo quod homo factus est, per hoc quod verbum caro sa ctum
120쪽
In Epiphan.Domini, Ser. I. ros
ctum est, & habitabit in nobis , per hoc semetipsum exinani-uit sorma serui accipies.Quid enim exinanivit Non ut amitteret diuinitate,sed ut indueret humanitate,apparens hominibus quod no erat antequam homo esset . Sic apparendo se exinanivit,id est,reserans dignitatem maiestatis, & offerens carnem indumentum humaniatis. Per id ergo quod semetipsum exinanivit forma serui accipiens ,sormam Dei non accipiens. Desorma enim Dei cum diceret,non dixit accepit,sed cum informa Dei esset constitutus non rapinam arbitratus est esse aequalis Deo.Ad formam ante serui ubi ventum est Formam, inquit, serui accipiens. per hoc ergo mediator, & caput est ecclesiae, per one reconciliamur Deo per sacramen tu humilitatis & passiopis & resurrectionis & astensionis & iudicij fui
ri,ut duo illa audiantur cum semel locutus sit Deus. Ubi duo audiutur e Vbi reddet unicuiq: secundum opera sua. Hoc ergo tenentes, nolite quaestiones mirari hominu quae serpunt sicut 1.nm. cancer,quemadmodu dixit Apostolus sed custodite aures vestras,& virginitate mentis vestrae, tanquam desponsati ab amico siposi uni viro virgine castam exhibere Christo. Virginitas
enim vestra in mente, virginitas corporis in naucis ecclesiae.
Virginitas mentis in omnibus fideliuus esse debet. Hanc virginitatem vult serpens corrupere, de quo idem Apostolus dicit,Desponsavi vos uni viro virginem casta exhibere Christo. 1.cori iti Et timeo ne sicut Euam astutia sua serpens decepit, sic quoq;& vestri sensus eorrumpantur & excidant a castitate quς est in Christo Iesu.Vestri, inquit, sensus,id est. vestrae mentes.Nam hoc magis proprium est. Sensus enim intelliguntur huius corporis,uidendi, audiedi,odo radi, gustandi,tangendi Mentes nos ras timuit corrupi Apostolus, ubi est fidei virginitas.Modo perge.Anima virginitate tuam seruaahecudata postea in amplexu spoli tui. Sepite ergo, ut scriptu est, aures restras spinis. Turbauit natres infirmos ecclesiae quaestio Arrianorum , sed Eeclis is in Domini misericordia superaula catholica fides. Non enim deseruit ille ecclesiam sua, & si ad repus turbauit eam, ob hoc turbauit ut semper supplicaret ei a quo in selida perra confirmaretur,& adhuc mussitat serpes & non tacet. ina aerit pollicitatione quadam scientiae deiicere de paradiso ecclesis,quem non permittat redire ad illum paradisum, unde prius homo
deiectus est.Intendite fratres inhod gestum in illo paradiso , hoe geritur in ecclesia. Nemo vos seducat ab isto para