장음표시 사용
441쪽
CAP. VII. QUAEST. VII. mirum aliquando possi fidelis
sue TT Re lex, seu regula generalis
LX denegans communionem non ieiunis patitur aliquas exceptiones. Prima sit ab omnibus recepta; quoties oportet Eucharistiam consumere ad eiusdem irreuerentiam euitandam, videlicet si periculum sit, quod deueniat in potestatem infidelium, aut combu.ratur , aut comedatur a bruto, vel quid indecens huiusmodi contingat . Tunc enim vel a Sacerdote, vel a Laico no , ieiuno si nullus adsitieiunus semi potest . Cum enim hoc ieiuni; praeceptum Sacramenti reuerentiam latum sit, non obligat , quoties ipsa met Eucharistiae reuerentia contrarium postulat. Ita
ciente Sacerdote propriis manibus effesumendam Eucharistiam post quemlibet cibum; quod est consequens ad do
num. Io. Iciem est, si celebrans deficiat post consecrytum Calicem,& non adsit sacerdos, c quo siuinatur sanguis, nec seruari possit sine periculo corruptionis, aut irreuerentiae notabilis;tunc.n.a Laico sumi potest, ut docent metruersupri
66 Secunda exceptio sit ob sicandalum vitandum: amuis enim id neget δε
quia regulariter no seqimur scandalum ex hoc, quodhoino non sitieiunus, si quando tamen vere sequatur stadalum graue,quod aliter vitari nequeat, cecid
obligatio praemittendi ieiunium communioni , cui salus animarum, de obli- statio charitatis praesertur. Quapropter haec exceptio vitandi verum scandalum activum habet locum in omnibus plinceptis, ubi contrarium non est intrinsece malum . Ita Cardinacia Letoopr numero 7Ο- Su reia dasPutat 68. seetio.y.
sine. Idem est,si sequatur infamia; posset enim ad iIlam euitandam siue Sacerdos celebrare , siue Laicus communica non ieiunus . iapia communiter leges sitiuae non obligant cum famae, vesonoris discrimine:Subinde prςceptum illud non obligat cum tanto detrimenu
6 autem ob implendum praecet pium communionis annuae possit communicare ieiunus infirmus, qui nequie omittere, nec differre potionem si graui damno Α1firmat Toletus laba. cap. 18.num.3. aia putat praeualere pri ceptum illius communionis . Negant vero Daana DpmPraepositus numero 42. Nam Ecclesia suo praecepto non censi tur illum obligare, qui non potest comis municam ieiunus . Qu*re talis ex spectare debet, nec possit communicare ieiunus. 68 Si quis minetur mollem Sacerdotumsi celetiret non ieiunus, vel etiam Laet,co,nisi communicet post violatum lata nium cnonquidem in contemptum Eoclesiae, vel praecepti, sed ob alios fines posset Sacerdos celebrare , vel Late communicare non ieiunus; sicut etiam posset censura ligatus. Nam Ecclesiastica praecepta communiter non obliga cum tanto rigore is Sic aiunt S uester
t in. φ. Reril ut 3 69 Tertia exceptio sit ob peri Imria mortis naturalis.Conueniunt enim DO- res , Eucharistiam per modum viati.
ci posse moribundis non iminisadmini. Cc a strari,
442쪽
strari. quando commode non potest expectari tempus, quo ieiuni communi
d. 0. Fq. 6 punt a Num. M. solent afferri nonnulli textus, sed certe nullus id statuit expresse: Colligitur tamen ex ca8.
Constantiens i 3. Probant aliqui; quia praeceptum reci. piendi viaticum in articulo mortis est diuinum , ac subinde praeualere debet praecepto praemittendi letianium comis munioni, quod eli humanum. Sed hoc argumentum, si valeret, probaret pari ter ad praebendum viaticum moribundo , posse consecrari panem sermenta. tum , 8c sine vestibus sacris, vel Altari a nam haec omnia fiunt humana recepta, quae cedere deberent diuino de sumen. do viatico, quoc tamen nemo concedet fieri posse , l .iamuis infirmus sine viatico decedat. Ideo dixitnu Iupra ca. 6.qπ.6.num. 39, malorem, vel minorem obligationem praeceptorum non sitimi ex maiori, vel minori potestate praecipientis , sed ex eiusdeni intentiones quam communis Ecclesiae semus ,& usus misi. eare Blet. Igitur haec exceptio constat ex Ecclesiae praxi perpetua, quam cre dibile fit dimanasse vel a Pontificus , vel ab Apostolorum voluntate, seu decreto , quod nobis per solam consuetudinem innotuerit . Congruentia vero talis decreti filii summa necessitas minribundi, qui maxime tunc eget auxit is Eucharii iae . 7o M notandum est, si certo e stat,
posse moribundum expectare commu nionem ieiunum , teneri micepto sicut ceteros 3 ut notat Zambra nus caetreaub. .numero pr/mo . Colligens inde peccare mortaliter Parochum, qui mane vocatus,ut ministret Euchatuitam .
infirmo ieiuno, distere viaticum in Vc-siperam, quando iam no i erit iciunus; quia secundum omnes Doctores sola necessitas excusat a ieiunio morientem. Verum hoc non tam stricte capiendum est; 4ta ut si Parochus non possit commode deserre viaticum, antequam infirmus comedat, licite deferat tempore commodiori etiam post cibum . Sole eautem esse commodius tempus vesper, tinum; tum propter maiores occupatiOnes , quibus mane Parochi detineri m-lent in templo I tum ob maiorem conis cursium comitantium, & postpostula, tiones etiam aliorum semel defertur ad multos, & non est necesse sepius in dio
deferri cum minore decentia. Sic adde tit Cardi de Lugo num 74 ta' addιt: Si periculum est, ne vel moriatur aegero et rationis usu in , aut corporis vires amittat, antequam possit cras ieiunus com . municare, communicandum esse hodie
non ieiunum. Magis quippe pertinet ad
Sacramenti reuesentiam , ut integris ivibus homo communicet, quasn ut ieiunus . i Hinc is primo . Non esse nimis scrupillo se dii cutienduin, an sit certum periculum mortis, vel non; ut detur Eucharillia nom ieiunis , nedum scrupuli morantur, infirmi moriantur sine viatico, ut monent Henriq. G funa supra iatae secvndo . Cauendum este: ne mo. rihundos ob violatum ieiunium disserat communionem ha diem sequentem cum periculo decedcndi siue illa, ve no
Quamuis infirmus possit Una vel altera hora post mediam noctem stritare ieiu.nnim, non debere tunc Eucharistiam afferti s nec etiam inter Regulares quia regulariter id fieri nequit sine magna difficultate, vel inter sum indecentia . Nec E 4esiae mos . ncc praeceptum obstligat cum tanto rigor . Nec item debet infirmus, ut ieiunus communicet diiserre potionem , aut cibum cum grani damno, vel periculo salutis . Nam Ecclesia nec in tali periculo vult infirmum communione prauare, nee ipsum obligare , ut temnim communicet cum no
tabili corporis detrimento. Sic Suar . .s a grande , cT Bonacina supra Conineri
443쪽
1 Adhue circa exceptionem istam dubitatur i. An in eodem morbo liceat epius communicare poli violatum ieiunium Et suppono I. posse infirmum . communicare, si sit ieiunus, quoties decuerit. Ideo Rituale Romanum, σConta Mediolanens 4.sub Card. Borromao p. a. de Euchar. dicunt Eucharistiam aegrotantibus etiam sine mortis periculo 'pius esse de serendam, si petierint,in quo
conueniunt omnes. Quando vero non potest aeger comunicare ieiunus, maior
est difficultas: Et ippono 2. si morbus
statum mutet, ita ut aeger, qui fuerat in periculo, conualeat aliquantulum, &deinde redeat iteratum periculum, posse non ieiunum communicare; quoties talis varietas acciderit e, quia tunc sunt quasi diuersi morbi, nouusq; necessitatis articulus. Ita Suare: isP.68 fecit S .Haz
An autem in hoc casu redeuntis periculi mortis teneatur infirmus iterum comi nunicare;non video disputare Doctores: Videtur definiendum Bre iuxta communes regulas diuini praecepti comunionis, de quo dicemus infra cap.9.. praesertim q. 3.nimirum si decem, vel octo dies transierint,de periculum sit omnino diuersium,teneri: Secus si pauciores dies intercedant. Et quidem si morbus idem, & periculum idem curet pluribus diebus,non teneri moribundum, qui se
mel iam viaticum accepit,iterum com municare,siupponunt communiter Doctores , Suare: pra, Ma que nu. . G
asi1. Quia praeceptum recipiendi viaticum in articulo mortis, ne scilicet infirmus sine viatico discedat, semel tantum obligat, ut iura satis insinuant. An vero possit iterum communicare nolia ieiunii dissentiunt Authores . 73 Prima sententia negat. Tcnent
m quea. p. num. 3 8. Ioannes de Crucesu dιres .part.2.traef.de Eucharist. quaest. S. stb. .conclus. 3. Probatur; nam ideo moridundus potest communicare non ieiunus quia praeceptum recipiendi viaticum praeualet praecepto praemittendi ieiunium communioni, quando nOIM P. Leto ae Sacram euis L
potest utrumq; simul seruari. Sed quando semel infirmus in eo periculo m tis recepit viaticum siue ieiunus, siue
non ieiunus, iam non urget diuinum praeceptum communionis pro tunc,
cum iam impletum sit. Ergo nihil eracusata praecepto praemittendi ieiunium communioni,quod omnem plane comis munionem ex deuotione factam comprehendit. Nec ullus casus excipi potest per Mikiam,nisi sit euidens, tu illo ce Diare rationem legis corrarie; quod in iis
sto casu non conitat. 74 Secunda sententia communis a firmat De Armilla, cr Tabsens, quos sequitur Suare: disput. 68Mest'. Henr
stiristus, ic ali), qui simpliciter assertit, posse moribundum communicare non ieiunum,nec limitant ad unicam communionem;sicut nec limitat Conc. Coninsantiens ess i 3 . Probatur;quia ratio ta lis exceptionis non est sola necessitas adimplendi diuinum praeceptum communionis, sed etiam necessitas morientis,qui tunc Oppugnatur vehementius,&eget auxili)s, & robore tanti Sacramenti, quod potissimum ordinatur ad conseruandam gratiam usque in finem. Per quod soluitur fundamentum oppositum a
s Quod vero tempus intercedere debeat,ut aeger possit in eodem ita tu morbi periculo si rursus communicare non ieiunus ; varie definiunt iiii Doctores.
Rit ἰe Ro n. antiquum assignant de cem, vel octo dies; ρ ιltiucius,GT D uius assignant septem sulficere sex. putant
444쪽
m minus, Diana. Tertio crisque die dari - . censet Ludovi do D .ώμ. sc um esset Praelatus , ita fecisse pro .hantibus multis Complutcivibus, testa .
eur in Summa omn6v.7 N. Iodis . . Demum Larman lib. I. iras . . capit.6. n. ΣΟ. puta iniustam causana, nimirum siquis assuetus isquenter communica re, vel celebrare, propter deuotionema
abit ineat dissicile,cocedi posse proxima sequente dieEucharistiam eidem etiam
non ieiuno, dum modo mortis pericu luna instare videatur. 76 Ego libenter amplector secundam sentenciam ductus consuetudine fide. hum, quq sicut laanc exceptiouem itida. xit , sc etiam eius extenuonem, S pra-xim praescribere debet, ut prudentet aduertit Carasnat. de Lugo, namero 66. qui subdit, nunc Ecclesiae consuetudinem obtinuisse, ut post septem, vel octo dies detur iterum Eucharistia non ieiunis iquod testimonio tot Doctoriam ex tam varijs prouilicin sufficienter ollenditur. Adderem, istam consuetudinem sorsan ubique non esse parem, nec inter Regulares,& secta ares eandem. are si propter maiorem deuotionem, aut fatuem, aut indigenam huius pabuli caelestis, aut propter maiorem commoditatem de se. rendi conanimio: eni in aliqua Prouin-
ις. dod in re de Premi inloquide via. tico i nam Eucharistia minit uata sic rienti dicitur viaticum, ut uertitae',
uester, Interdictum s. questis. 7.vlimem s. Quod etiam ad morte plectendos Extendunt Henriqued libro οἱ avo Gyclo. mero Vimo, T Zambranus supra cum altri; nam in illis atque militat ratio ni cessitatis. 8 Dubitatur secundo. An sacerdos noieiunus celebrare possit ad communici, dum moribundum alioqui sine viatico decessurum Prima sententia simpliciter
di p. 8. fum. Ia. Et illam absolute probabilem esse, dicunt Dilurcius'. et Met4 ,
Reuel. 7S. Cum limitatione Gymantι. s.
scilicet quado moribundus aliud Sacramentum recipere nequit. Probatur primo . Quia moriturus diuino praecepto communicare tenetur. Ergo prccccptum diuitium praeualere demum candi frequentius infirmo exi Π obligatu cum .
communicare, conueniunt Henriqued,
Suared, Gresis, PUDumus, T aij, quos sequitur Πνη c. si p. ia talis consuetudo nulli bi videtur inualuisse.
cti posse sine priuilegio dari moribundis
Eucharistiam etiam saepius durante periculo. Quia cap. Permittimus aesentem. Excomnium .issolute concedit , in tali periculo minittrari communionem non
obstante Interdicto . Doctores similiter sitne lina itatione capiunt istam conces inem : Ergo non debet ad unicam eoni munione in restringi . Nec obstat,
casu praecipium Ecclesiet seruari non potest sine graui damno morientis. Ergo
non Obligat. Probatur tertio. Quia iura di Ipentant in hoc ieiunio, quando non potest infir mus communicare ieiunus , ne decedat sine viatico. Pariter ergo dispensare censentur cum sacerdote , quando nisi celebret non ieiunus, decedet infirmus sine viatico Confirmatur, nam per EpiKiani alia quaedam Ecclesii praecepta non scr-uantur, ut infirmus communicet in articulo mortis; potest enim oo hunc linem dici Missa sine Mitiistro, S ante luce I
vel post meridiem,& bis in die; ut relatis
445쪽
Ruthotibus,ostendit Zambram a furea. Ergo idem in hoc praecepto censendum
secunta sententia communior ne
Sacramentum sit summe dignitatis, eius reuerentia postulat , ut nec moribundo pret beatur , quando non potest contici couenienti ritu praescripto per Ecclesia, quae propterea decreuit in Covc. cano
cap. IΦET in cap. Presbyteri de consecrat.
distin. a.. Eucharistiafruetur pro infimmII. Probatur secundo. Nam Ecclesiae consuetudo sic interpretatur hoc praeceptum de ieiuno praemittendo communioni,ut soli moribundo liceat non ieiuno communicare; nec est praxi receptu, ut sacerdos non ieiunus celebret pro ea. do viatico , sicut nec licet in hoc casu sine vestibus sacris consecrare. 8o sacerdotem morti proximum naturali,vel violentae posse celebrare nolia ieiunum , vel sumere de sacrario forma Coia secratam,diximustupra cap.6.que f. c.numero , . quia tunc recipit viaticum. Hi vero nec ut semetipsum communicet,vel alium in articulo mortis, potest Sacerdos sine vestibus,& vasis sacris, Vel in sermentato, vel line Missa celebrare. Nam haec pugnant cum Ecclesiae praxi recepta, quae praesert generalem Euchariliiς cultum particulari singulorum ne
cellitati,ut notauimus eo c. 6 n. 39. Quare morsup. contrarium docens com --muniter telIcitur et Uideantur Suar. σφοῦ tr. Quoad sol m circii instantiam ,
ieiunij certe prima sententia probabilis
est, ut fatetur Suar.& quando moribundu3 non potest aliud Sacramentu recipere, consulerem eius praxim obsum.
mam necessitatem morietis, qui si sit in peccat , & attritus, alio med io caluari
nequit. Absblute vero secundam lententia reputo probabiliorem , quoniam est comuni praxi recepta, & in nac re multum consuetudo valet, ut dictum est.
8i Unde ad primum fundamentu pri'mae sententiae concesso antecedente ne gatur consequentia: Nam aeger excissa
tur ab illo praecepto, quando non adestirui legitime ponat ministrare; nec expc it propter istiuscommunionem imma' tari generalem Ecelesiae ritum.
Ad secundum negatur antecedens Inaetiam sacrae vestes, altare, templum, pa nis azimus sunt ex Ecclesiae praecepto, nec tamen possiuat ob moribundi communionem praetermittit Praxis autem
Ecclesiae,sensiusque Doctorum declarat, quae praecepta possint omitti propter
mori entis communionem suae vero nopossint. Unde soluitur tertium cum sua confirmatione : Consiue indo siquidem est optiua a lestum interpres.Certe quando moribundus aliud Sacramentum recipere nequit, haec argumenta vim habent , quia tunc esset sinamum morientis detrimetum ex desectu communi nis damnari. 82 Demum notandum est, idem iuriselle,siue periculum sit mortis naturalis, siue violetae propter nauigationem, aut prelium,aut supplicium siti beundia,quau do nec anticipari potest communio,ilea disterri mors, aut eius periculum prori mum. Nam eadem est utrobique ratio; nec quidquam refert ab intrinseco, vel ab extrinseco mortem,seu necessitatem
Vetus Hispanorum consuetudo denegantium damnatis Eucharistiam sublata filii . Motu propria Pry F. cui accessit
nis praesicribens interuallum unius diei post sententiam, ut possit reus pridie suppliciunt communicare , relinquens sic tamen
446쪽
tamen ludicibus facultatem non expetiandi, si causa subsit,illam moram. Quare licet aliqui Doctores indecens esse dixerint, ipso die supplicij communicare reunti, multo probabilius est, posile,ac debere tunc communicare. Nec irreuerentia si qua concedatur rip dera i utilitati morientis,& diuini prece pii necessi ati .sic Henrictu.ub.8. v. o.
ut nouit, se morte plectendum eo die, ebet ieiunare, donec communicarit, si commode possit Si iam non ell ieiunus, ct commode non potest executio dister-ridudex non tenetur expectare diem se quentem, ut docet Carain.de Lugo, disp. I reus debet communicare non ieiunus; quia tunc praeualet obligatio diuini praecepti. Sic relati Doctores,
3 Varia exceptio ieiunii prae I mittendi communioni ponitur ista . Quia magis interest,perfici sacris ciuin , quam communicare ieiunu.
Moneuer alis, quos sequitur Bonarina
Si quando Ioco vini Sacerdos aquam in Calice potat, di siumpsit, debet iterum: apPonere vinum cum aqua, di consecrare, ac suinere; ne maneat sacrificium imperfectu in . Item si post consecratio nem recordetur, se non esse ieiunum vel sumpto cibo consecraIlit etiam mala fide,vt notant SuareQ,Fetunaee, 9 Bo naei supra debet nihilominus sum re Sacramentum , ut perliciat sacrimcium. Denique si celebrans post cons crationem etiam virtus speciei defice. retinec adesset Sacerdos ieiuluisti posset non ieiunus perficere sacrificium , &communicare.
83 Quaeres i. Quando Sacerdos post conlecrationem deficit, an non solum possit, sed etiam debeat alius non ieiu. nus, alit ieiunus perficere lacrificium
nec S. Th.θyra, nec Missa lepraeceptum indicant,& multi Doctores folia dicunt,
posse, quod esse probabile significat
Dico tamen r. Si sacerdos adsit telu.nus, tenetur perficere factificium; quia licet textus tu non prς cipiat certe sacrificij persectio id exigit, ut significat Sii. tus Thom .dicens; debet in eo casu Missae celebritas per alium suppleri.Dico a. Si non adsit sacerdos nisi non ieiunus, debet hic etiam perficere sacrificium ;Cum enim id ex una parte liceat, ut ex communi sententia numero praeceden ii vidimus , & ex alia parte sacri hcij
complementum urgeat, non excusatur
sacerdos ab obligatione perficiendi factificium incaeptum nisi forsan obstet grauis aliqua dissicultas, ut aduertit.Sσ-
Quippe maior est obligatio, sicut necessitas, compleiadi sacrificium, quum seritandi ieiunium ante communion zm. Ita docent Nariareus cap. 2 .Hs6. Stiar.
γ Bonae tua y Tatis indicant Comπch, mignet, 'under , ET alty, dum aiunt, debere Sacerdotem etiam non ieiunum perlicere sacrificium. Ita iam prae ibit Rubri ea sutalia de defectibus ,. Io. n. I. dicens . In eo easu Afissa per alium Sacerdotem expuasur, ET an casu neces ta .ris etiam per non ieiusem.
8s Quae res a. Si sacerdos recordetur , se non esse ieiunum ante consecratione, an debeat relinquere Missam S.Tiram.
supra dicit , esse tutius relinqui M. tam
447쪽
inchoatam, nisi graue sequatur scanda. lum. Vbi iam excipitur scandali, ac per consequens infamiae perieulum , quod fere semper imminet, quando publice fit Sacrum. Rursus dum S. Tho m. au, tutius esse relinqui, fatis innuit, illum Sacerdotem ad desistendum non teneri
citis easbus inter quos posuerat illum
sinon timeatur scandalum, debet Missam incspiam de terere. Quae rubricta seruari debet, ut latius ostendemus,lιt.
Vtrum reliquias Sacrisiici' possit Sacerdos Iumere non ieiunus' 86 T Egant S. Antonis. p. 3.ω. II. c. s.6 9. Rosella Eucharistia 3.
praecipiens has reliquias dari Laicis ieiunis . Probatur, quia cum in singulis
particulis verum , & integrum Sacramentum contineatur,non debent a non ieiuno recipi. Communis Doctorum affirmat, Ca iet.ιπsum.verb. M usae celebratio.SIlvcst. Sol. Lede . Nauar. quos seqγitΜr G. q.
Probatur, quia totius hostio , calicisque sumptio eu ablutione subsequute celetur una moralis actio pertinus ad iplani comunione deceter perfici uda; atq; ita secundu morale estimatione praxim,ac intentione Eccleste censetur tota comunione peragere iesiunus, qui ieiunus illa inchoauitae deinceps nihdsupsit , Quod exEcclesie ritu stunerς no deberet Nec
.n. couenienter posset illud coui uiupe. ragi sine ablutione, nec ablutio moraliter potest non praecedere iamprione alicuius particulae,quae vel remaneat in ca lice vel haereat dentib. vel in patena, vel corporali postmodum appareat, quam subinde Sacerdos deglutiens post primam, aut etiam secundam ablutionem censetur tamen ieiunus sumere secum dum intentionem Ecclesiae, quae praecipit, talem sumptionem eo modo fieri, quo moraliter fieri potest. 87 Confirmatur exemplis, I. quando particula hostiae consecratae post semptionem sanguinis haeret in calice, potest per aliam, & aliam ablutionem, si fuerit opus, extrahi, ac deglutiri , liceti prius deglutiantur partes ablutionum. 2. si tam Sacerdoti, quam Laico comunicanti pars holliae haereat in ore,semel, ae saepius potest sumi vinu,Vel aqua,donec traiiciatur, imo Laicus debet ita Q. mere,ne digitis attingat Sacramentu 3.
quodam, ut habetur in Ord. Roman. c. q.
quado dabatur in Ecclesia Rom. Laicis comunio sub utraq; specie, miscebantur
species vini consecrati cu alio vino non cosecrato,& inde bibat omnes, sum utes utiq; partes at quas no cosecratas antecosecratas, 4 Conc. Matisconen 'ρ. iubet, reliquias consecratas dari paruulis ieiuniis, ted conspersas vino, ut eas faci-.lius deghitiret, ubi pars aliqua vini Praecederet particula aliqua consecrata. Similiter qua do comanicat ex deuotione
decubens ςger post data Eucharistia sint et ablui pyxis, di eidem ablutio praeberi
forsan cu particula cosecrata .uemu in parasceve, quado particula cosecrata sumitur mixta vino,moraliter prius sumi tui aliquid vini,qua illa particula Quotu omnium ratio videtur esse, quod illa to ta moralis actio per moeu unius ordinnatur ad sumptione eiusde Sacramenti. 88 Pto decisione ilippono I. reliquias cosecratas esse posse vel iste in ea Missa consecratas, vel in alijs praecedentibus. Forsan de his loquitur prima sentetia &in eo sensu vera est ; nam ad sumendas particulas in alis Missis coesecratas re
448쪽
quiritur ieiunium propter fundamentum. Primae sententiae. ν nisi periculum
imminuat irreuerentiae , quando relioquiae decenter reseruati nequeunt.Tunc enim, ves Sacerdos, vel Laicus non idii unus potest illas sumere iuxta stuperius
dictι n.6s. Hem quando Sacerdos reno uat Eucharistiam asseruari solitam. aut purificat pyxulem, aut quando ministrat Eucharistiam ex praeconjecratis, potest reliquias in alijs Missis consteraetas sumere cum ablutione,quamuis aliquid ablutionis sumatur a me Sacramentum. Ruod si ministrat Sacrariaenis
timi extra Missam, potest communicari. ti dare cum ablutione resiquiari rip
stribunt, Misale ac Rituale . 89 De reliqui 3s conleeratis in eadem Missa loquitur secunda sententia, di in his suppono a. aliud esse ieiunium naturale rigo sum, in quo nihil omnino cibi, vel potus deglutitur; aliud esse natinrale ieiunium , quod Ecclesia praecipit praemitti communioni. Nam hoc dumtaxat requirit , mhil cibi, vel potus suisse sumptum , quod ex Ecclesiae ritu sumi non debuerit, vel potuerit. Etenim quinties Ecclesia praescribit, aut permittit. vii quid sumi cum Eucharistia , vel ante illam; non.violatur tali sumptione icilunium ab Ecclesia praestriptum , licet
non debemula sufficit,ut Sacerdos ieiunus incipiat illam actionem, etsi non sit
ieiunus ante singulas eius partes. Nam
inde sequeretur, posse Sacerdotem post sumptam hostiam , antequam sumat sangumem, ais quas ficus, vel quid simi is comedere siue violatione ieiunii ,
quod nemo concedet. Itaque nou suiscit per se loquendo , praemitti ieiunium ante talem actionem inchoatam , sed continuari debet ante singulas partes
illius actionis. Nec item probari debet, quia ieiunia praeceptum solum praestimbit, nequid sumpserimus ante sumptio nem Eucharistia; luapropter quod cum
piamCt Euchari lira simiatur, nota vi
lae ieiunιum , quamuis aliquiae potus
praecedat Eucharistiae particulas. Nam indei seque tetur , sic Liacum P sola
sua, voluntate, s voluptate formam
consecratam semere simul cum magna quantitate vini, vel alterius potus sine viciatione ieiuni . tum enim illud M. init per modum unius sumptionis . quam precessit ieiunium. etsi non praecedat singulas eius partes. Haec autem sequela non videtur admittenda, ne demus ansam Eucharistiae miscendecum vatijs potionibus. 91 Amplector itaque secundam sententiam, dc eius fitndamentum reputo firmum, quatenus post violatum natum rate ieiunium rigorosium, adhuc censetur ieiunus ad siumendas reliquias eius
Missae, qui nihil prius sumpserit nisi i xta praescriptum Ecclesiae ritum. Siquis autem aliud quid am sumpserit tanquam violator ieiunij praescripti , vel
non poterit sumere reliquiis , sed discibit illas in pyxide seruate , vel si resertiari non possint sine irreuerentia , dc hoc praeuidens violauit iciunium, peccauit contra praeceptum iρsius. Hoc ain paret in exemplis adductis, in quibus siquid aliud praeter prascriptum , aut
permissiam ab Ecclesia misceretur, aut sumeretur, sine dubio peccaretur contra ieiunium p requisitum. 92 Confirmatur, re declaratur. Nam
eo iplo,quod Sacerdos siue ieiunus, siue non ieiunus inchoauit sacrificium, contraxit debitum illius consummandi, ut vidimus ιλ.8. Unde nonnulli colligunt, habere simul ius, & sacultatem sumendi totam materiam a se consecratam, quia licet tota non requiratur ad essen. tialem persectioiae in sacrificii, pertinet tamen ad integritatem ipsi urb& ad uni talem actionis sacrificandi, qua Mon inlum ellentialiter, ledetiam integraliter consummari potest ab eodem Nec violatio ieiuni j tollit hoc ius, nam siquis
post consecrationem aduertat , se non esse te itinum , poterit nihilominus sa merc totam laostiam,&paruculas a sic consecratas , quamuis eas commoduseruare queat. Ergo licet ieiunus consu-
449쪽
erarit, ad post abhitionem videat,se nonem trimum, poterit lamere particu . Iasa uecoli eratas I quia semper retinet idem ius omnino constitnmandi saetificium, quod ipsemet urchoauit. ς3 In hoc discursu dissicile, utilii fit , quod inclidatio sacrificij conferat ius,&facultatem sumendi totam materiam consecratam etiam violato ieiunio. Nat. sequeretur, siquis consectet pyxidem' plenam formulis reseruandam in sacrario, polle post ablutionem suimere pro libito, quotquot ex illis voluerit ex vi iuris , quod habet ad totam illam materiam r. sequeretur, si Sacerdos post ministratam multis communionem , &sumptant ablutionem, sumat aliquodiusculum vel pharmacum in altati quod interdum accidit ob stomachi debilit,tem J & postea reperiat Brinulas a s
consecratas , quae communicantibus
superierunt, & commode possent sie uari , posse nihilominus illas sumer interius , quod habet ad totam il-
materiam, etiam violato ieiunio, consumendam. Vtraque tamen illatio videtur non esse concedenda; quoniam, ut beta
probat contra Maevium Card.de Lisso
m.7 . ET 8 I. proeceptum ieiunij non solium obligat, ut sacerdos ieiunus inchoet sacrificium , sed etiam ut se ieiunum conseruet ad consiimmandum illud . Ideo sine dubio pecca rei grauiter contra ieiuni j praeceptum,qui post sum. tam hostiam ante calicem comederet aliquas ficus; qui vero contuderet illas post totam ablutionem,& nihil amplius sacramenti reciperet , non peccaret contra ieiunium : Si vero sit fieret illas ficus;& postea reciperet Mimulamuse consecratam , peccaret uti re quia voluntarie consummat lacrificium non te. unus, cum commode posset illam BD mulam seruare.
νη Itaque res ista metienda quidem
simoiue sicut illud praeceptum imposivit, sic illud restringere, vel moderati potest, re suam intentionem nobis prodi:
per receptam praxim. Ollarescenseo. sacerdotem inchoantem iactum, habere deditum perficiudi sacrificium ess tialiter; quod extenditur regulariter ad sumptionem hostiae maioris, & totius sanguinis, x ad horum rcliquias, quae communiter non possunt commode uari. Debet autem, quantum possit struare ieiunum, donec sic sacrificium
petficiat, & sponte violans antea ieiunium, peccat contra praeceptum ipsius. Quoad reliquam materiam conuecratam distinguo materiam, quam face dos consecrat,vi resernetur in sacratio.& illam, quam consecrat a semetipso
distribuendam communicantibus in ea Missa. Primam existimo, non posse post ablutionem sumi, quoties commode reseruari potest. Nam haec ex Ecclesiae intentione non tam ordinatur integritatem huius sacrificii quam ad coelesie pabulum fidelium;& quoties sacrani fit,ubi sacrarium extat, haec est intentio Ecclesiae deberi; talis praesumi conseis crantis intentio. Secundam exist opertinere ad integritatem lacrifici) p sentis, ita ut pollit illam sirimere Sacet- dos non ieiunus, si veae nihil iumplarit, quod ex Ecelesiae ritu sumere non deberet talis vero prq sinnitur intentio G secramis, quoties lacrum fit, ubinor adest sacrarium De hac leqvitur S. I
mens in cap. abus gradibtra. De consci
a p. z. dum praecipit, ut tot in altari holocaulla offeranrur quod populo sufficere debent;quod si remani brint,in casEi
num non reseruentur. Et notat Azor,o.
I.tib. IO. V.IO. cfu sto. iam hoc praeco,ptum esse abrog atinn; ideo Hudqvret n. S F .docet, quamuis possit Sacerdos post sumptam ablutionem palliculas si me. re, noli cile ramen necessarium; quia si coim nocte steruari queunt,poteli illas resema ic: . Viserit, melius esse rese
mare, praestercliti si sit integra P vh , vel inagna particula. Siquid vero sem plerit Sacerdos, quod ex Ecclesiae ritu himete non dcberet,non poterit has re liquias
450쪽
Equias accipere,qualiuo commode seruari possunt . Q a non habet ius sic integrandi sacrincium, nisi seruaritieiunium saltem ut ab Ecclesia praescri
ss Restant adhuc dubia quaedam, . Primum sit,cuius quantitatis suturae sint reliquiae , ut sumi possint post ablutionem p Sotus in A. dist. I 2. 'Mas. I. art.8. fine censet,si grandiusculae sint, sumi non posse. Cetteri Doctores communiter asserunt,non esse quantitatem, aut numinrum attendendum, sed solum an sint re Iiquiae praesentis sacrificij, vel praeteriti. Certe minutae reliquiae, quamuis sint sacrificia praeteriti, vix postunt commode reseruari; quare 'pius sumi poterunt, ut aduertit Conanch. quast. 8O. numer.68. Maiores reliquis sacrificii praesentis iuxta distinctionem supra datam sumi poterunt, etsi consiuitius relet uentur,quando commode seruari possunt,ut asserunt Suarer supra ,σ Lomautib. I. trafLq.
. 97 Sit dubium a. intra quod tempus possint hae reliquiae sumi λ Nauarrus cap.
dicunt, in continenti lamendas esse, nimirum antequam calix in altari reponatur . Alii communiter asserunt,quan diu sacerdos ab altari non recessit, silesumere reliquias eius sacrificij,quamuis ibi diu moratus sit dilpensando Sacramentum ; quia nondum censetur ex pleuisse ministerium sitium , dc adhuc continuatut una moralis actio sacrificandi. Sic. Doctores secundae senten ite, ac Dianac um aliffs Part. 3 . tra t. . Reyol.M. Quidam addunt, etiam in Sacristia, dum adhuc sacerdos retinet vestes la cras , posse sumere reliquias cuiusvis magnitudinis iuuentas in calice, vel patena; nam adhuc talis sumptio pertinet ad persectam eiusdem sacrificia co- summationem, quod nondum eit peresecte consummatum ob illas reliquias inaduenienter relictas. Sic indicat Gra-
expleuit ministerium suum, di ideo non censeretur eadem actio moraliter, sed secunda communio contra prsceptum nou communicandi bis eadem die. Hoc certe probabilius est,sed in praxi dissicile,nisi promptus sit alius Sacerdos, qui celebret in eodem calice, sumatque reis liquias in eo, vel in patena,vel in corporali repertas. Si vero reliqui e commode seruari nequeant ut Φpe continget
etiam in sacri ilia, Sc exutus vestibus factis , poterit illas sumere sacerdos oti maiorem irreuerentiam euitandam . . Quod si sacerdos particulas reperiat, quas dubitet esse consecratas, sume potest illas post communionem , vel etiain post ablutionem; nam reputatur eadem actio. Sic Nauarrui, l. Henrier. σ Bonacina disputat.ε. quU.6. punct.2.
98 Sit dubium 4. An hq reliquis dari
possint laicis p Affirmant Sotus in q.ῶν.
o. num.a. silaici sitit ieiuni . mitiberiatur Marchinus de Sacramento ordinis tradi.3.part.3.cap. 3num. I 6. dicit,licere
laicis post sumptam hostiolam simul ei, ablutione, vel paulo post dare reliquias
Sacramenti repertas in pyxide, nam illa sumptio propter paruam inoram censetur eadem actio moralis cum sumptione hosti8lq, quam ieiunus accepit. Negat cum alijs Diana para. 6.trau. 6. Refol. Nam in laicis talis sumptio censeretur secunda communio, quq non est licita. 99 Melius distinguunt Suarea. βρr G
si laici sumpserant ablutionem post co munionem, vel finierant iam communionem ante ablutionem, non possunt