장음표시 사용
491쪽
pendet ex leuitate, vel grauitate materiae ; videlicet detrimenti spirimalis inde prouenientis, quod secundum communes regulas similium votorum discemen. dum erit. 87 Ad confirmationem satemur, non esse carpendos,nec prohibendos illos,qui communicant quotidie sine labe peccati venialis, quod in ipsa communione com mittatur; nec talis communionis caren ii a m imponendam esse per modum pς'nae, quando non subest culpa condigna Quod solum intendit S. Gregorius Ab. 2.
Di 3.16.dicens. Sicut exigente cui a quis a Sacramento communionis digne Iuspem ditur , νt,r insontibus nullo modo talis deinoet irrogari vindicta. Quaestio tamen no
stra procedit de maiori perfectione , vel utilitate communicandi quotidie , vel non communicandi quotidie resipectu personarum particulatium; di dicimus, iustis vitae communis tepidis , & impersectis utilius esse, seu persectius non communicare quotidie sed octauo quoq; die, seu bis in hebdomada,itaut hoc illis consisendum sit.
verba. Omnis utri Mexus fidelis,mstem
quam ad annos discretionis peruenerit ,s mel satiem in anno consiteatur, suscipienae reuereter ad minus 3n Pascha Eucharistia Sacramentum in Morte de ρυρνθ cofessoris consilio ob aliquam ratio brum cauia fam ad tempus ab huiusmodi perceptrone duxerit abstinendum. Alioquin σ riuus ab Ecclesia ingressu arceatur, et moriens ecclesiastica careat se ultura. Quod confirmat TridentιmcmHU. I I .can. 9.a Suppono 2. infideles hac Iege non teneri, feci sistum fideles baptiZatos. Costat, tum ex verbis legis, ubi nomine fidelium
intelliguntur, qui Christi fidem prostili
sunt per baptismun ritum etiam, m hoe praeceptum quoad temporis determina. tionem est ecclesiasticum, & Ecclesia so- tu habet iurisdictione super baptisatos.
Na de hir,qur forassint NDI nos.LCoriis Nec ite tenetur ametes, quia Sut inca paces obligationis; nec infantes ante rationis usum ea de ratione; nec mox post illum, ut diximus co . q. n. a Sc se stetib.
Te praecepto communionis Ecelesiastico .
Vppono r. variam sui Gle vel consuetudinem, vel legem in Ecclesia circa communionem, ut vidimus cap.9.qu p.
nicari; sicilicet in Natali Domini, di in Paschale,& in Pentecoste; quod confirma tum fuit in Conc. Agathens, can. I S. ct in
TuroneVIub Carolo Magno, v. O. De mum Innocentaus 3. in Concilio Lateran. anno I 2I . cap. 2I. precepit communionem annuam in Paschate, ut habetur in caP. Umπιs . De Poenit. σ rem . per haec P. Lugo de Sacramentι iacui ligentur hoc precepto st
Princeps suis legibus no tenetur, leg.Princepi f. de legibus; & lex Pontificia successore obligare non poteli ex itegula, Parin parem non habet imperiti,c.In turmae eieci. Unde colligunt Scot m 4.ist. II.
neri Papam piaecepto coicitionis annuae, quoad determinatione teporis sub mor. tali, sed ibi in sub quadam congruitate,q Dicendum tamen est, obligari Papa sub mortali, tam ad communionem , quam ad consessionem annuam, etiam quoad tempotis determinarIonem aquantia is non quoad vi mdcoactivam prς cepti, sed solum quoad diroestiua Quare alicet peccet Pontifex poenas tamcn iuris non incurret. Ita docent de consellione
492쪽
Resol. 26. Probatur: quia communis sententia docet cum xThoma. I. 2. . 96 a. s.
ad 3 obligari Principes suis legibus quoad directionem. Quia recta ratio pollulat, ut caput toti corpori consormetur. Vnde soluitur fundam ei cotrartu; quod solum procedit quoad vim coactivam .s Secundo dubitari potest: Virum excommunescatus i& interdictus excusentura praecepto co m munionis annua Asfidimat Henraq lib. I s. c.7. N. 2. Probatur a patitate; nam etiam excusantur ab audienda Missa diebus sestis, ut docent Ala.
redd; tur,quoniam Ecclesie prscepta solii eos ligant, qui no sunt impediti,nec obligant ad tollendum impecimentum, de si
tolli possit. Nimirum in carceratus Dro Pter debita, quavis peccet contra iustita non soluendo creditoribus , cum facile pollet,non tamen peccat contra praece. ptum audiendi M. 1lam, quamuis illam non audiat; nec ideo leuetur soluere citius,ut Missam possit audire.similiter ex comin unicatus,etsi negligens sit in abis lutione procuraua; & ideo forsan peccet contra cliaritatem sui, & obedieiittania debitam Ecclesiae, quae per centiaras vult illum ad subiectionem, de reconciliationem compellere; non tamen peccat inmittendo Missam in diebus praecepti; quoniam hoc non est tanti ponderis, ut obliget ad tam remotam di spositionem. Ergo similiter non peccat, quamuis non
inpleat praeceptum communionis . o Dico 3 . si ligatus censura non sit negligens in absolutione centurae procura-da,nec stet per ipsum non absolui, non , peccat non confitendo, vel non comimicando iuxta praeceptum Ecelesiae. Sic docent i aua r .n. 3 q. Er 3 S. Axor. I. q.
vim habet fundamc. ii supra positu; auod Ecclesis preceptum non obligat impeditum , praesertim quando nequit impediamentum auferre. Quin potius tunc non comunicando praeliat se obedietem Misclesiae, quae prohibet excommunicatu diis uinorum participatione. Nec ab hac coclusione quisqua m dissentiet,ut reor. 7 Dico a .u sit negligens in absolutio, ne cen siurae procura da , non excusatur ab obligatione consessionis, & comunionis
tr. 9. RV. 88.Probatur; Nam liaec praecepta consessionis,st communionis anntiq siunt multo grauiora, quam alia, cum sint de medijs necessariis saluti; nec sunt pure humana, sicut praeceptum Missat,vel iei
nis, sed partim sunt divina, scilicet quoad substantiam actus praecepti; licet quoad temporis determinationem sint ecclesiastica; & per consequens strictius obligant ad tollendum impedimentum impletionis,quam praceptum audiendae Misse .de quo dicemus lib. sc. I .f2 Et hinc soluitur fundamentum oppositum.
CAP. X. QUAEST. II. Quando praeceptum istud obliget ρ8 LX verbis ipsius legis constat, se in
L mel tantum quotannis Obligare'. scilicut in Pashm, nam ut praeceptum es set accommodatum, & multitudini fidelium,& fragilitati mortalium,& presseati rerum statui, non oportuit frequetiorem usum praecipi . Dum autem Ecclesia sic determinat praeceptum diurnum Communionis plane declarat, per hiriusmodi communionem paschalem sussicienter impleri diuinum praeceptum, ut notant
tant, vel extendunt; iam iuxta communem usum, di declarationem Eugenii .
493쪽
complectitur quindecim dies a Domini.
ca Palmarum νη;ad Dominicam in Αμbis inclusive. Nonnullis item locis extenditur ad totam quadragesimam: collat unusquisq; consuetudinem Bet di arce sis,&eius constitutiones synodales. ro Quaeres I. An communionem Paschalem a proprio Parocho debeamus in Parochia recipere ' Certe tam ex ver
bis huius Is iis,quam ex ossicio Pastorum colligitur,debere Fideles in sua Parochia de manu propria Pastoris Euchariutiam in Pascha recipere; nisi de Pastoris licentia vel ab alio, vel alibi quoq; recipiant.
Proba turmam administratio Sacramentorum generaliter pertinet ad Ecclesiae Pastores, quorum munus est pa stere gregem , praecipue Sacramentis: Et mecialiter in dicto cap. Omnis utra sexu , praecipitur, ut omnis Fidelis communionem accipiat a proprio Sacerd te saltem semel in anno.Quare qui communicat extra Parochiam suam in Pascha , non adimplet hoc eraeceptum, nisi licentiam habeat sui Palloris laltem rationabiliter praesemptam. Sicut enim Pallores dare possunt licentiam suis subditis , ut alia Sacramenta recipiant abali s. vel alibi, sic etiam ad Euchetristiam recipiendam. Verum emnon ita facile praesta ini Parochi licentiam ad Paschalem commmnionem,sicut ad alias, ideoq; regulariter peti debet expresse; quia Paroclii volunt retinere ius suum , ut oves recognoscant eo tempore suum Pavorem; & quamuis darent facultatem petenti, nolunt tamen id fieri sine licentia expressa. Coeterum aliquando tales circumstantiae concurre re possunt, ut prudenter praesumatur Parochi consensus;& tunc communicare lucebit etiam in Ecclesiis Regularium, ut
D Nota I .Sacerdotes satisfacere prae cepto comunionis,in quoscuOoco cela brent tempore Paschatis.Ita Bonacm.6-
usius interpretatur obligationem coma.nicandi tempore Paschatis in parochia solum ad illos extendi , qui recipiunt E charistiam ab alio, non vero ad Sacere tes celebrantes. Nola 2 non solum aduenas,qui domicilium habent ad tempus in aliena parochia, sed viatores, & peregrinos,& Omnes alios, qui quomodolibet in aliena parochia commorantur tempore Paschatis, nec suam adire possunt,satisfacere praecepto communicantes in parochia, in qua tempore Paschatis reperium tur, Nam Evenιus 4 declarausi, hos omnes, ubi fuerint in Pasichate, censeri, ac si domicilium haberent quoad poenitentia,N Eucharistiam recipiendam. I ta Suare a
ia Nota si Pallor concedat faculta. tem suis subditis, ut a quibus maluerint, Eucharistiam accipiant in Paschate, posse tunc illos a Regularibus Eucharilitam
accipientes adimplere praeceptum communionis : Quamuis .n.Religiosi per cώ--ent. I. de Prau.prohibeant ii r Extremam Unctionem, aut Eucharili iam minastrare si ab excommunicationis poena sine speciali licentia parochi;tamen talos ibi veri Deciati .doc requiri solum, ut exprimatur Sacramentum , ad quod recipiendum parochus concedit facultatem, licet nounomine ur subditi, quibus facultas conceditur,nec Reigiosi , qui ministrare pos
cos in monasterus Regularium seruientes huic praecepto satisfacere, nisi communicent in propria Parochia, teste S
ώρ.π.IO. ad eos famulos, qui non degunt in monasteriis, alijs velocis a cura Paro. chorum exemptis . Nam degentexin huiusmodi locis existimat, posse recipere communionem, ubi degunt . Tum quc niam exempti videntur u parochia; tum
494쪽
quia sicut ibi sepeliri possunt inconsilitis parochis, ita videntur etiam ibi posse Sa.
cramenta recipere. Quin addit Laurent.
Portet in dubiis Re fui. Per. Sacramento ν uadministratio.n. 9 tviridi domesticis intra Conuentum degenti b. in die pascha tis , dc in morte posse Religiosos Euchari. Jliam ministrare, sicut,& poenitentiam,&
videtur dicendum de famulo coniugato, qui nocte dormit extra Couentum : nameli vere commentalis , de de stipendio co. uentus vivit. Uerum quoad receptionem viatici debet esse tempore mortis intra Conuentum. Sic notant Portet supra,S
I aeres 2. An qui non communicauit in Pascha, teneatur postea quampri
munionis Paschalis eis affirmativum, ut ex eius tenore co lati Sed prςceptum affirmatiuum non obligat pro semper, sed pro tempore lege praescripto,quo transa'cto no manet obligatio,ut apparet in re liquis audiendi Mistam ieiunandi, recita di, &c. Similiter ergo transacto paschate Non manet Obligatio comunionis. Con firmatur,na obligatio ad certum tempIS limitata post lepus cessavc.5ιcut de pon- l. vers. sifor in eae. Si sideius .f. vlt. F.
Sylvius Gra s, quos refert Diana, pris
Probaturinam ille terminus non a s signatur, ut in illo solo fieri debeat, sed ut ad impletio non possit ulterius diiserri: Sicut in contractibus, quando tempus assignatur,intelligitur, ultra quod non possit dissiserti solutio, si vero tunc non fiat, obliga.tio non extinguitur, sed permanet. I 6 Dico i. qui communionem distulit de consilio consessarii, tenetur priseripto
per consessarium tempore communica is
re.Sic enim ipse textus insinuant, sic Doctores communiter fatetur. Nam in hoc cas' consessarius per facultatem ab Ecclesia sibi concessam extendit quodam modo tempus communioni praescriptu; itavi praeceptum ccclesialii cum incipiat tale in obligare, qua in primum aderit te-pus a consessario designatum. Ita Mar-rιn.to. disp. 6β9.2μ. I 6. vinch. q. 8P. n. I Io. Huc videtur reducendus, qui legitime suit impeditus,ne comunicaret in Pascha, subindeq; teneri, quamprimum postea possit,communicare. Quoniam Ahic censetur ex praesumpto Palloris coimsilio dil&rre communionem, quam Ec clesia non vult prorsus omitti . largo cessante impedimento, tenetur quamprimia
communicare. Sic docent Armi a veri .
II Dico 2.qui communionem omisit culpabiater,ci non comunicauerat toto anno xenetur quamprimum comunicare poli Pascha. Sic tenent Doctores a. sent C. tiae; qui recte notat, in eo textu virtualiter sustineri duplex praeceptu. unu negati uia non disserendi communionem ultra tί- pus an inium alterum affirmatiust comu
Dicundi tempore Pascia alis ob specialem venerationem illius semuitatis. Colligitur hoc imprimis ex illis verbis. Semel
fallem in anno confiteatiir, suscipies admi nus in Pascha Eucharistia Sacramentum.
Nam illae voces saltem, adminus, latis indicant,simul prohiberi minore freque tiam communionis, & praecipi ad minus annuam. Quem sensum magis expressit
Trais II. u. 9it expedit Car. Ae LV. at Iosec os n.c S. Deinde probataratione; nam
495쪽
nam Ecclesia debuit determinare tepus implendi diuinum praeceptum, quod non satis prestitisset, si non communicantem in Paschate liberum ab obligatione cinmun icadi reliquisset . Cum ergo diuinum
prsceptum non resipiciat veneratione Paschatis,sed debitam Eucharistiae stequen-ria, hanc debuit Ecclesia principaliterat-
tedere, qua uis simul praecipiat venerationem Paschatis. Quare, licet praeceptu anfirmatuiunt no obliget post Pascha, obliat praeceptu negat iuuin ad non dissereum ultra annutii. Qui vero post Pascha praeterit una iterum communicauerat, iaimpleuit hoc praeceptum negativum; de
i 8 Et quidem Martin. γ' Card de Lugos striqui copulat annum, de quo loquitur hic textus, i principio Ian.vsque ad nnem Decembr. consequenter asserui, illum, qui culpabiIiter omisit comunione in pascha
te, non teneri quamprimum post Pascha comunicare, sed alio quopiam die totius anni nimirum usque ad finem Decembr.
uod, si tunc non comunicauerit, peccareeinceps quotidie,donec comunicet.Me
ch, Regis.quos sequitur Bonac.ausPa. q. s.
l .F . .nu. S. copulant a paschate ad
Pascha cu extensione supraposita. Sic. n. accepiste videmi Ecclesiae praxis mira essaliter ς utetur annus quoad alios usius. Vnde fit, statim post Pascha debere com
municare illum, qiti no communicauit in pascha te; ita ut ulterior dilatio voluntaria semper aiserat nouam culpam, quia comunio differtur ultra annum sine si illi te ti excusinone. Ideo tunc urgent pastores subditos suos, ut intra tot dies communice ut sub censera,qua transirino postremo termino denuntiant. Si quis vero non comunicet usq; adsequens Pascha,tunc uni ca communione fiatisfacit pro utroq; au no, quia iam communio non dissertur vl-iecius;alias qui decem annis no commu-D. cauit, deberet communicare decies, quod nemo concedet. Ita AgarasMp. 7.AO. 19 Ad fundamentum I. sententiae respondςtur, tripliciter possς lepus aliquod
lege priscribi I .propter speciale solemnistate ipsius;sic praecipitur ieiunium in vigilia; sacru in sesto. a. designatur actus p ae ceptus, ut propriu onus talis temporis; siconiciam diuinum est pro tu onus singintorii dierum,& de his duo b.modis proce dit argumentum factum cum sua confirmatione. 3. principaliter praecipitur actus quoad substantia, temporis vero circum stantia designatur, ut magis conueniens ex accidentali congruentia, vel ad disserendam,no vero fili tenda obligationem. Sic in precepto recitandi principaliter in tenditur, ut intra eundem die omnes horae dicantur,cogruentia tamen est, ut si eat dicatur certis diei temporib. inquisbus, si omittantur, non cessa; obligatio, quandiu durat dies. Similiter in solutiom: tributoru, aut censuum dies designari siniet; qua vero transacta sini tur obligatio,
sed fit urgentior ex ca. cum vilem ae dolo,
tuerit Pascha comunioni designare uno, vel altero modo, pravis Ecclesiae videtur tertiiun modum amplexa: Si quide de costitutiones synodales pluriu Di Mesum,de Episcopi communiter cogunt ad comum candum post Pascha intra paucos dies violatorem huius prscepti: Quod ex par na per ipsiam textum imposita coli gir.
Henric M.tib. 8.ca. .m .i iubet enim,ut qui non communicata erit. vivens arceatur ab
Ecclesia, nimirum donec comnuinicet.
Per quod patet ad confirmationem.
queat in Pascha comunicare, debeat anticipare coin unionem λ Negant Suar te.
Probatur,quia nullus obligatur ad anticipandum a cium praeceptiam, insi per tale actum satisfacere positi praecepto; fic notenemur praeuenire ieiunium,aut Missam ante Vigiliam, aut festum. Sed per antici
palam communionem no implemr prae ceptum communionis. Ergo nemo ten tur ad anticipandam communione a.
Minor prodatur, nam qui communi cauit
496쪽
eau tante Pascha, putans non sore libipoisibilem communionem Paschalem, si postea possit, tenetur in Paschate comumcare,siquidem hoc praecipit lex, & tunc impleri potest: Ergo per anticipata communionem non fuit impletu praeceptum a
87 3. D. 3 7. q. .art. i Issu sito 3. Proba.tur ἱ quia praeceptum communionis non
assignat tempus Paschatis ad omnino li. gadam obligationom tali tempori: Sicut ergo manet obligatio poli Pascha, quaa donon potest in illo communicari; Sic etiam urgebit ante Pascha, quando prae- uidetur impedimentum in Paschate futu. rum . Confirmatur, nam in die stlto,qui Draeuidet se non posse Missam audire post
horam decimam , tenetur audire Prius.
Ergo similiter in praesenti. et a Dico r. Siquis intra quindecim illos dies huic communioni destinatos preuideat, fore vino possit communicare nisi primo die, tenetur eo die communicare . Hoc probat confirmatio nuper facta,co ceditque Suarsep. nec ab ullo video negari, nam id est commune similibus praeceptis. Dico a .iuxta doctrina in supra traditam π.ι T. hoc prsceptum, quatenuS ' firmativum est,non obligare ad anticipa-dam communionem ante tempus lege praesctiptum,& hoc probat funda metum primae sententiae, fatenturque Cardin.decv 'ofu n. 73ACT AgarIιn.n. o. ciet rumquatenus negativum est, & vetat infrequentiam plusquam annuam, obligat ad anticipanὸam communionem, quandoprquidetur, ni si modo fiat, non fore pose sibilem per totum annum, & hoc probat argumentum secundae sententiae. zy Verum qui computant hunc annum
iuxta morem communem, consequenter allerunt, siquis v.g. mense Ianuari Praelii
deat, tib sore sibi possibilem communionem in Paschate, sere tamen ante finem
Decembris, non teneri anticipare; nam
illud prsceptum, quatenus negatiuii est, satis impletur quovis die Decembris. Se cus vero si pr ideat,nec in Paschate,nec finem. Decembris iste sibi communionem possibilem; tunc eni in tenetur ili Ianuario communicare. Nos autem, qui computamus annum illum a Palatiate ad Pasichaidicimus,siquis post Pastha pH- teritum non comunicauerit, & prs uideat aliquo die Deeembris, aut Ianua ij, nisi tunc communicet, non sere sibi possibile communionem ante Pascha, nec ipso topore Paschali, debere tunc communicare. Secus si post Pascha praeteritum iterucommunicauerit, veI communione possit deinceps ante Pascha; susticit enim ad obseruantiam huius precepti negati ut semel in qua uis anni parte communicaro.
24 Nec obstat huic doctrinae standam Q.
tum primae sententiae. Na concessa maiori, distinguitur minor; non implezur prae ceptum aifirmativum, concedo; non impletur praeceptum negativum, nego. Ad cuius probationem quidam negat antecedens;quia putant, eum, qui propter su 'turum impedimentum in Paschate communionem anticipauit bona fide, non
obligari post modum ad communicanda in Paschate, quamuis cessauerit impedis
ait, ut de concilio proprii Sacerdotis diseserri possit communio , qua nihilominus
impletur prς ceptum, Ergo prude ter praesumitur, velle pariter Eccletialia,ut si iusta de causa preveniatur, adhuc praeceptum adimpleatur. Ita DιaVa yar. 3. tr. 4 Refol. 42 rartin pr.num. I a.dc probabile reputat Snar.ea seἰ2.2.sine. Concedunt autem illud antecedens Suariisp ET Card. de Lugo n. 8. quia licet per anticipatam comunione impleuerit lUino pisceptum negat tuu non differudicommunion m ultra annu; non impleuit praeceptum assirmativum communica litempore Paschali, quod impedimeto censante,postea potest,&per consequens debet impleri . Ego censeo. siquis sine iusta causa praeueniat communionem, debere postea tempore Paschatis comunicare, si possinquia nec impleuit praeceptum anir niatiuum , quod est alligatum tepoti Paschali, nec habet iusta excusationis cau sam Si vero prudenter timeat impedian
497쪽
tum,& anticipet communione, posteaq; non adiit impedimentum: suadere debemus , ει hortari, ut iterum communicet, nam id melius,de tutius est . An autem sit obligandus: virag, pars videtur probabilis. Etenim cui tenetur ad Horas Canonicas recitandas, habet obligationem tu recitandi totum ossicium intra diem, cui competit: tum recitandi tali, vel tali diei hora,cui singulae preces respondet: Si vero praeuideat futurum impedimentu, po- teli pneuenire recitatione, & poli 'ia licet hora competenti non adsit impedimentum, non tenetur iterum recitare. Imo quamuisabsque tulia causa recitationem anticipauerit, & in hoc ipso peccauerit
venialiter, conueniunt Marirnon. n. I s.co' Card. de Lugo, nu. 8o. non teneri recitare
rursus hora debita r quia iam habet sum-cletem exculationem, nimirum intra die illum recitasse, nec deberi duplicem recitationem eodem die. Conueniunt etia in hoc non esse simile prorsus illud praecertum communionis: At d;ssentiunt,quatenus Caruin. de Leto putat, ita praeceptum communionis Paschalis urgere pro tali tempore, ut qui potest tunc communicare,non excusetur per communionem anticipatam etiam prudenter. Martin. vero censet, per communionem anticipatam
sine causa non excusari, de in hoc disserte ab Horarum recitatione; per anticipata vero rationabiliter, excusari suffcienter. Equide in externo foro videtur mihi fore cogenduri ac per consequens in praxi ce .sendus esse debere rursus communicare. Quippe praeceptum tanti ponderis noniacuitatur quavis excusatione. An qui mo ribundus recepit viaticum in Dominica
Palmarum, impleuerit simul preceptu diuinum,& Ecclesiasticunis Negat si umim
cepta dillincta, di habent diuersos fines , seu motiua,debet igitur adimpleti diuersis communionibus, si possit, ac subinde si moribundus mox conualeat, tenetur intra quindecim illos dies iterum communicare ad praeceptum Ecclesiasticum adimplendum : elique probabilis sententia.
Sed mihi probabilius videtur,adimpletis.
Quia tune illa duo prςcepta concurrunt in idem tempus, de motivum Ecclesiasti ei praecepti solum est ne diutius commv. nio diiseratur, quod iam habetur per viaticum tali tempore receptum, quod esse probabile dicit Quinta afupra.
hoc praeceptum et 6 CVppono i .Siquis cassi comedatho. si iam consecratam existimas esse Panem communem, non implere praeceptum illud; nam illa est manducatio ma terialis, nec habet adiunctam volutatem sumendi Sacramentum, suae requiritur taad sacrametalem sumptionem, quam ad hoc preceptum implendum, quo sine dubio sacramentalis communio praescribi
Lugo disput. I 7.π.83. te significant alia r quirentes voluntariam sumptionem. 27 Suppono a. triplicem esse comunimnem Primam spiritualem, secundam Sacramentalem,tertia spiritualem,& lacra. mentalem simul . Per primam certum est non impleri praeceptu; quia non recipitur
Sacramentum . Per tertiam certum est adimpleri r quia recipitur Eucharistiae Sacramentum & fructus. De secunda restat controuersia, quando.c voluntarie recipr-tur Sacramentum,sed indigne . 28 Prtina sententia negat. Ita D ranc
Probatur I. Na hoc praeceptum Ecclesia sticum determinat obligationem diuini quoad circumitantiam teporis: Sed praeceptum d urnum obligat ad communio.
nem religiosam,& dignam. Ergo praeceptum illud obligat ad eadem ac subinde non impletur per communionem facta ga Probatur a.Nam ipta verba legis erg-cipiunt stὲscipere reuerenter Eucharistiar Sed qui suscipit indigne, no communicat
498쪽
tit simul reuerentiam,& attentionem;nag sunt de subitantia talium actionu . E m praecipit etiam digna sumptionem Eucharistiae, cum haec dignitas sit magis desiibstatia rei praeceptς. Confirmatur; naria hoc Sacramentum est cibus animet: Non autem satisfaceret prςcepto sustentandi vitam corporalem, qui cibum corporale sumeret eo modo, quo non prodesset Q stentationi, sed obesset potius. Ergo nec qui coicat indigne, satisfacit praecepto.
praecipiens actum praecipit substantiam Cilias;non vero modum , nisi modus sit ensentialis actui, sicut attentio dicitur essentialis orationi , & formalis integritas co fessioni; Ergo rex Ecclesiastica praecipier scommunionem, bligat solum ad substatia in actus, quae siuilicienter impletur per communionem etiam sacrilega . Etenim modus debit dispositionis non est essentialis communioni sacramentali,ut sic; si quidem indigne communicans adhuc re cipit Lacramentalem communione,dummodo voluntarie recipiat Eucliarilliam. Sic audiens Missam intentione praua, sic suscipiens in peccato Baptismum,aut Parochus in peccato minittrans adimplent Praecepta, licet per actus peccaminosos. Confirmatur, quia praecepta non Obligat ad fine, sed ad lubitantia praecepti , quare licet Ecclesia per hoc praece tu intendat, ut fideles huius Sacramenti fructu percipiant, tamen solam prςcipit receptionem Sacramenti. Ergo qui reuera tacipit Sa cramentu istud, vere satisfacit praecepto. 3o Ad I. sundamentum primae sentetiae concessa maiori distinguo minore praece pium diuinum positiuum obligas ad comunione, praecipit, ut fumatur in gratia nego:Na huic praecepto satisfit per com munionem indignam, ut dixi ca. 9.v.9. O
praeceptum diuinum naturale, quo prohi. betur indigna comunio,concedo: PNoe .ptum autem Ecclesiae determinat solum illud prius,non hoc posterius,quod nega. tiuum cit,& non eget determinatione,cuobliget pro semper. Ad 2.respondetiir,il. Iam particula reuereuter, quatenus significat reueret iam externam, habere ratio nem praecepti, quatenus vero significat reuerentiam internam, non tam prscipere, quam instruere, quid iure naturae fieri debeat. Ad 3. respondetur, illam reuerentiam,& attentionem, quς sunt de substan. tia talium actionum, recte comprehendi sub illis praeceptis; at in hoc sensu non est de substantia communionis praeceptae digna disipositio communicantis, ut constat ex nu.praeced. Certe tam officii recitatio, quum auditio Mi illa, licet peccaminosarunt ex prauo fine, satisfaciunt Ecclesiae praecepto, quia retinent adhuc substantici talium actionum, quae prs indit a bonitate,vel malitia morali. Similiter ergo satisfacit communio sacrilega, nam adhuc est cominuitio Sacram ei talis, qua Ecclesia praecise prς serit, i. Ad cofirmationem respondetur, similitudinem praecepti naturalis sumendi cibum non tenere, quia nec per Ecclesiam praecipitur nutrimentum animae, quod est finis pi scepti, ine Comnino secluuitura comunione sacri lcga:si sublata fictione redeat effectus.
3iiAddunt Ad. V. Sr Fagvnd. n. s. et a excommunicatu ui, di interdictum communicantem in paschate satisfacere prς-cepto comunionis; quia, licet peccet contra praeceptum naturale sancta facte tractaudi, contra legem etiam Ecclesiallica interdicente Sacramenta ligatis tali cen sura , veraria adhuc recipit communionem Sacramentalem. Excusaretur autem a sacrilegio, si censurae non essent validae,
vel si non stet absolutio per ipsum, α ibi
32 Transgrelior huiuς praecepti nullam ipso facto poenam incurrit iuxta ius com .
y cipit,vi tran sigressor ab ingressu Eccle
499쪽
siae vivens arceatur, & moriens Ecclesiastica careat sepultura. ae poenae no fiunt latae sententiae, sed serenaae;proindeq. donee imponantur,non incurruntur, ut ipsa
verba Latis indicant. Debent aute imponi contra violatorem huius solius praecepti, quamuis praecepto consessionis satis sece . Ut, quia lex loquitur generaliter aduersus illos, qui simul utrumque preceptum non adimplent. Inspiciend e vero sunt singularum digcesum Constitutiones, & consuetudines, ubi plerumque ferri solet exis
communicatio contra transgressorem huius praecepti. Sic Suareet. sum. Coninch.
3 3 Petes,an aliqui saepius communicare teneantur de secularibus certum est,non teneri : Circa Resulares vero ius praestribit, ut Monachi singulis mensib. mmunicenmihabetur in cum.ne in agro. desta . tu Monach. Item Trid. fefas.c. Io. de R XuLvult, ut Moniales admoneantur domenstrua consessione, ac communione. Vnde colligit Nau.c. 2I.numo T. Peccare mortaliter Monachum Benedictinii, vel Monialem,si tale comunionem omittat. Consonat Armicve Commar. I 3.er Tabienabo . t . Communis tamen sententia
negat, in his iuribus contineri prsceptum grauiter obligans. Tridentin .enim solum asserit,ut Moniales in constitutioni b. mO- possit ab alio confici sacramentum Eucharistiq. Verus autem sacerdos,quamuis sit ligatus censuris, vel etiam degradatus, aut schismaticu ut haereticus valide coissecrat,si debitam intentionem habeat, IL
pluribus simul sacerdotibus conlici, dixi
et Iii alijs Sacramentis, cum non distinguatur usus a consectione, semper est ideMinister conficiens, & ministrans Sacra- metum a se factum. In hoc autem Sacra. mento,quia distinguitur usius a consecti
ne, potest unus conficere Sacramentum , quod alter ministret. Adhuc S. Thom. .p. q.8a .art.3.docet,ad sacerdotem pertinere disipensationem Eucharistiae , sicut, de eiusdem consecrationem. Rationabile siquidem est, ut qui potest consecrare cor pus Domini, possit illud met, quantum est ex vi potestatis ordinis,disipensare.Quare communis sensius Doctorum est, sacerdotem in ordinatione recipere potestate ordinis huic dispensationi necessaria,tanquam annexam potestati consecrassi. Sic indicat Trι d. in . t 3.c. 8 sic tradunt Suar.
neantur,non ut obligentur. Clement. non habet verba praeceptiua, nec constitutio nes Benedicti norum obligat sub mortali. Consiuetudo vero non videtur acceptata, nisi de honestate.Sic Suarsuprsec.2. Fili.
Inister Eucharistiae duplex est, alter consecrationis, qui conficit Sacramentum , alter di-Is,ensationis , qui mini at illum. Et quidem de fide constat, soluin sacerdote esse uni-
njstra con sectationisiitaut nulla de causa CAP. XI. QUAEST. L
Hrum sotur Sacerdo/ possit Eucharisia dispensare r Ommuniter assirmant Doctore a quoad ordinis potestatem: Quod
Suar.dupliciter intelligit . I.mere negati-ue quatenus.s ius diuinum hanc auctoritatem tribuit sacerdotibus, & nullis in krioribus, qui sensus est Omnino certus. Quippe nulli non sacerdoti data est pote. stas ordinis in corpus Christi venu, nec in corpus Christi mysticu, quoad persedissactus illud sanistincandi,vel nascendi caelesti nempe pabulo . Set unco priuatiue,
Quatenus omnibus non sacerdotibus ius diuinum interdicat administrationem.
500쪽
debemus, ut scilicet nullus non Sacerdos line commissione sacerdotis usurpari possit hoc munus. -
Quare ius diuinu non prohibet sacerdotes , quin possint aliis administratione Eucharistiae committere;quod sumitur ex institutione Christi sic declarata per pra-xim Ecclesiae . Scimus .n olim Diaconos solitos Bisse distribuere Calice, ut ex Pa
tribus colligit Suar. σ constat ex verb.S. Tauri quae refert S. AmbILI.de HVc.c. I.
Quin etiam Eucharistia ministrasse,iesta
Praesente dist. 93. Audit Euseν. u.f. s.ca. 6. Missam fuisse nonnumquam Eucharistiam ad infirmum per Laicum. s Itaq; dupliciter potest aliquis Eucha riltiam d sipensare. 3 .potestatiue , ni mitii per potestatem sibi compete te, quo mindo facerdotes omnes disipensanunamha bent ordinis potestatem,de solii deest illis iurisdietio,per quam dentur subditi,circa
quos exerceatur talis potestas. 2. ministerialiter nimiru ut merum instrumentu alterius, quo modo ministrat Euc miliam Diaconus , & omnes ipso inferiores , ut
hoc tamen discrimine, quod Diaconus in ordinatione sua consecratur peculiariter
in Ministret immediatum sacerdotis, hoc est supremu inter Ministros, di per consequens ad illi ministrandii in reb. superiorib quaru praecipua est Eucharistiae dispe, satio . Subdiaconus,& alij ordinantur administradum in inferioribus. Habet ergo Diaconiis ex ordinatione sua leuitimum esse ministrum , cuius opera possit uti sacerdos in Eucharisti et dispelatione magis apte,quam inferiorum nati sterio .s Ideo nunc etiam secundu praesentem statum Ecclesie posse lacerdotem in castu necessitatis Eucharistiae dispensationem
Comittere Diacono,docent communiter DD. de notatSuar. disp.72 seci. I. non re
quiri necessitatem extremam, sed mora lem ; videt. quod sacerdos sit infirmus, vel debilis, vel impeditus, nec adsint ali Sa. Cerdotes,qui ministrate possint, & velint. Quia text. Met eo cap. Pr μι ς. gen ali- Eucha ιsῖιa . ter loquitur.& non est reuocatus,licet nosit in usu, quoniam eiu simodi necessitas
non occurrit;cum raro reperiatur Diaco. nus,ubi non sit sacerdos. Potest etiam Diaconus ab siente si cerdote,deserre viaticum moribundo, ne sine viatico decedat, vel ex praesupta voluntate Pastoris,vel ex cocessione iuris in
suberit necessitas sussiciens, ut Diaconus ministret Eucharistiam sine iussu Pastoris
expresso.Sic tenent S.Thom. ET Suar p.
8 Si Pastor adsit , & inique deneget facultatem Diacono, censet bylu.ver Diac. Π. in non posse diaconum Eucharistia miniistrare;quia Diaconus discutere con de bet , an sacerdos recte prohibeat, necner sed obedire Melius assirmant posse
di P 6.q. I Olunc. I .Quia praesentia Pasto ris abutetis sua potet late, censetur nulla ἐsubindeq; recurrendu est ad prisumpta voluntate superioris,vel Episcopi, vel Papae , vel ad ius comune talem facultatem concedens, ut vidimus n 7. Cauedum tamen cli ne sequatur scandalum, aut rixarconflare quoque debet iniquitas denegationis; nam in dubio parendum erit. y Maior dissicultas est . An urgente necessitata, possit sacerdos administratione Zacharistiae committere Clericis inferioribus, vel etiam laicis Prima senteriaco. munis negat.Ita QTh. Palud.Ssu. Henr. Sa,m t. yosseu .muald. quos sequitur Bon.
acriter preSbyteri, qui pet laicos mittebant Eucharistiam au infirmos. Sed hic textus necessario videtur intelligetas extra necessitatem; nam alioqui probaret, nec in necessitate posse Diaconis hoc munus committi;cum grauiter ibi praeci. piatur , ut omnimodo meanter per se ipsium infirmum communicet.