장음표시 사용
51쪽
& titulum coloratum,docet cum multis
sit titulus , tussicere communem erro Iem, tenet cum alin Diana Part.η. traei.
I. Rest. 94- de quo nos agemus latius lib.6. Nam in Sacramento Poenitentiae non solum ad licitam , sed etiam ad validam ipsius administrationem requiritur iurisdictio ministrantis . CAP. II. QUAEST. I.
Quis ,σquando teneatur Sacramentata ministrare t
' ta solum cadit in eum, qui pO test illa licite minii trare, vel simpliciter, vel in aliquo case. Non enim obligari quis potest nisi ad actionem licitam , . oritur autem haec obligatio vel ex cha ritate, vel ex iustitia. Cliaritas obligat omnes licite ministrantes resipectu cuiuslibet indigentis receptione Sacram ii, cui sunt applicanda generalia praecepta Charitatis; ut scilicet in extrema necessitate salutis sipiritualis teneamur omnes etiam ciun magno discritii in proximis subuenire . In graui necessitate teneantur similiter Patiores; reliquivero, si possint sine magno detrimento.
tra 1.28. n. s. obligatio ivllitiae competit ex ossicio Parochis, & Pastoribus animarum, ac subinde respicit subditos, de inducit interdum obligationem rcititutionis, vel stipendio, vel tructuum, qui propter ossicium, aut ministerium dan
Paroehi hac obligatione iustitiae ministrare Saci amenta suis Parochianis phi-ina sentcntia docet teneri solum, quando subditi tenentur Sacramenta recipere ; vidui: et dum in articulo mortis vr et prae cytum P nitentiae, Communion:s, Jc Entr. mae unctiones; recipiemdat,vel dum in Paschate debent confiteri,&. communicare. Proba tur,quia sicut
praeceptum urget Parochianos illis solii temporibus ad recipiendum, sic etiam Parochos ad miniitrandum illis solum
temporibus obligabit. Ita Richardus in I 8 art. a. q.3.Sylvester Confessor. I.q I 8. Armrsta. veis. Absolutio.n.27. σνerb. Confessio.n. 3 8. Ioames de Medina Cod. de Conse .37. Adait Henriquee lib. I .cap. V. . teneri quoque per insignium sestorum,&Iubilaei tempora ministrare Poenitentiam, & Eucharistiana , quasi tunc censeatur pabulum Sacramentorum perutile. sequitur 'IMI
8 Secunda sentetia docet,leneri Parochu suis ovibus lacramenta ministrare, quoties vel ex obligatione,vel ex de
batur, quia tenetur Parochus no solum necessitati subditorum succurrere , sed etiam utilitatem,& prosectum ipsorum spiritualem procurare. Sed est contram amissam siubditorum utilitatem, α bonum spirituale defraudare illos spirituali fructu, quem e Sacramentis perciperent . Ergo non potest petentibus Sacramenta denegare, quin desit muneri
o Tertia sententia media, & probabilior asserit, teneri Paltores suis subditis per se loquendo Sacramenta ministrare, quoties ipsi rationabiliter , Se opportuno tempore petunt, id est, si non nimis stequenter petant, vel ultra quam prudentia dictat , & ipsorum statum ., ac conditionem decet. Probatur nam Parochus ex ossicio tenetur stibditis m,nistrare sacramenta secundum eam rationem,qua Christus illam et instituit, de vult a nobis adhiberi. Sed Christus Sacramenta consessionis, & communi
nis instituit, non solum ut ipsis uteremur tempore pracepti, sed quoties ipsorum vis attentis circumstanti s personae, linci , Diuitiaco by Corale
52쪽
es,temporis,indigentiae, secundum prudens iudicium uniuscuiusque saluti notabiliter conducit. Ergo Pastor ex os ficio tenetur subditis rationabiliter petentibus iuxta prudentiae regulas ministrare Sacramenta. Quod ad alia Sacramenta proportionaliter extenditur. De bet enim Parochus Extremam unctione moribundis petentib ministrare,quamuis hi non teneantur illa recipere .Debet Episcopus opportunis temporib. sacra menta confirmationis , & ordinis ministrare, quamuis nullus teneatur illa reci
ao In particulari notant isti Doctoreς,
rationabiliter petere Sacramenta sir bd. tum,quoties urget meceptum, vel adelisellum, aut Iubilaeum , aut tempus, quo solet talia Sacramenta recipere, singulis videlicet in ensibus, vel octauo quoq; d:c,
vel si grauiter indigeat ad vincenda graue in tentationem , aut ad gratiam conseruadam,aut ad specialem pron cur in ;quia grauatur conscientia pcccatorum, quae non sola contritione, scd ctiam absolutione conueniat expiati, vel ob similem causam itineris longi,vel negotii Q scipiendi. Excusabiti ir autem Parochus ab obligatione ministrandi propter rationabilem causam occurrentem,qualis erit infirmitas, aut lassi ludo grauis, aut occupatio magni momenti pro tuc impediens administrationem Sacramentorum; vel si subditus importuno tempore petat, scilicet hora prandi ,vel somni, vel de nocte velit in Ecclesia confiteri. Sic
ii Aduerte sinon solum peccare grauster Parochum palam Sacramenta ne .g udo Ilibellis rationabiliter petentib., lasa. am exhibendo se roganti b. adeo
inorosum,dissicilem,& insensum, ut non audeant deinceps ita frequenter petere Sacramenta. Nam hoc est implicite ne
dissicultatem, S asperitate ostensiam de facto temporib. Opportunis semper retinquisitus ministrat,tolum peccabit veni liter, nisi ratione scandali sit culpa mo talis Similiter si curet vitare labore ministrandi, quatum possit, cum animo tamen ministrandi cunctis Opportune petentibus,pcccat venialiter dulaxat. De
bet ergo Parochus ita se facilem adini.
nistrationi Sacramentorum exhibere,ut
subditos ad piam frequentiam alliciat. Nam ossicist Pastoris est non solum pastum ovibus no subtrahere, verum oues ad illum deducere. Quapropter quema
p.Posseumus u. 2.cT 3 I. Tolet In. 7. dicunt, teneri Parochum infirmos
sue Parochiς visitare quos si nouerit Sa cramentis Uere, quia periculosius est morbus, hortetur ad illa recipienda, vel saltem offerat se promptum ad illa mi nistranda ; secus grauitcr delinquere.
a 2 Aduerte 2. nonnullog excusare Parochum a mortali, si semel, vel iter necnc get Sacramentum subdito rationabit: ter petenti. Sic Ioan Sanchfup .n. m. no it iram. 7 8.art. . alib. 3. qui putant, hac esse materiam leuem. Quin
care mortaliter Parochum, si bis, vel ter in anno quo dam extra tempora praecepti non admittat: vel si volentes frequentare Sacramenta confessibilis, MEucharisti e semel, aut bis in qualibet
hebdomada, repellat propter molestiani onus. Dillentit vero Bonacina a Z.F.q.2. punc. 9 2. Num. 23. Nam si omissio uniux conseisionis censeretiar materia leuis, se . queretur,illum,qui semel omitteret mnissessionem annuam ab Ecclesia praeces tam , vel debitam ex voto, vel ex iniuncta poenitentia, non peccare mortaliter; quod non videtur concedendum. Dicendum est,extra tepus necessitatis, i aut magnae utilitatis,quamuis semel aut
iterum Parochus ditarat Poenitentiam aut
53쪽
aut Eucharistiam ministrare, non peccare mortaliter, dummodo dilatio tamia non sit, ut si dirus in re graui censeatur priuari iure suo, quod arbitrio prindentis discemcndum est. Ita Suaret to-2. I ar. S .colligens inde,si s-ditus importune, lea nimis frequenter confiteri velit, non teneri Parochum ad audiendum illum et oportet enim etiam habece rationem aliarum occupationum , 5c obligationum Parochi: praeseretis qui a non tenetur summum laborem impendere, sed moderatam, re prudentem solicitudinem. In quo conuenit Bo-
Au tenearur Parochus per se ipsum Sa
oori Parochum ministrare Sacramenta, modo sit alius, cui possit committer ministerium illud. Probatur, quia Sa. si mentum aequalis virtutis est, a quo. cunque Sacerdote ministretur;& subditi non solentaegre ferre, quod Parochus ipsis Poenitentiam , aut Eucharistia . non ministret, si Sacerdotes alios ministrantes inueniant. Vnde colligit Caino
Suarao, Vararuio er ahys, in oppidis, ubi Religiosi Mendicantes commorantur, vix Parochum extra necessitatent ex tremam peccare poste mortaliter,si subditos remittat ad Religiosos , ut ab illis Sacramenta recipiant. rs Affirmat, teneri Parochum per semetipitiari ministrare Sacrament Dan.
nem beneficii curati facta indigno perla ipsum non valente curam ammarum exercere, nullam esse;&sessa I. p. .Pa rochis iniungit obligationem per semetipsos mini lirandi Sacramenta . Nec sufficere putat prouidere Ministrum idoneum: nam electa fuit industria persona , quando Parochus tali muneri destinatus est, iuxta legem Inter artifices
oly censuit, cogendos esse curatos ad subeunda per se ipsos, Se non m siubstitutos ea munia, ad quae tenentur. to Probat 2. Quia Parochus tum naturali, di diuino residere tenetur, ut per se curam animarum gerat. Sic habetur cap. Extιγanuae . De praebend. ω
quamuis an cap. Gm ex eo de ele'. concedatur , ut abesse possit e ciustissima . causa, requirit tamen, ut diligententa. vicarium relinqua . Quae iura renouat Trident. uel et r. rρ. I . de Re form. GT V banus 8.ιnsso Decreto Ee R si levtia Pastorum . Sed non dicitur vere residere, nisi per se deseruiat, & Sacramenta ministret. Ergo per se tenetur ministrare.
divalium ibi. Quapropter in cap. Inter corporalia. De Translat. Episc. d citui illam Ecclesiani viduam cile, quae licet Pallorem habeat, inutilem tamcn Per hibetur habere. Quis autem inutilior, quam qui non deseruit Ecclesiae Unde
eolligunt Ioaπ. Sanch. Ρy r. q. Cona ris.n I; . Corduba Grassis, a', Par chum non in inistrantem Sacramenta per se ipsum,non facere fructus Pos:NO in manam, quae requirat sententiam iudicis,ut putauit Gama supra, N. 3. nec
solum ex disipositione Tridentim supra,Pd potissimum ex iure naturali. Beneicium enim datur propter osscaena vi tuali Disilirco by Corale
54쪽
mali contractu in nominato. Quare qui per semetipsum non praestat Oiscium debitum, non potest fiuctus benefici j
17 Haec posterior sententia videtur Vera, quando subditus vult a suo Paro. cho recipere Sacramenta ,& no ab alio, quod in Sacramento Poenitentiae nota nunquam eontinget. Habent enim Parochiam: ius ad obligandum Parochum, ut per se ipsium illis ministret Sacramenta quae moraliter possit, siquidem Parochum ipsum alunt suis decimis,& deputatum habent suarum animarum saluti. Prior vero sentcntia capienda est, quando Parochus remittit siuos subditos ad adiutorem, vel ad alios Sacerdotes legitimam facultatem habentes etiam ex priuilegio, voluntarieque ministrantes, sine dispendio subditorum spirituali, de ipsi siponte consentientibus: tunc enim cedunt iuri suo sine detrimento proprio. Sic limitant suam sententiam
I 8 An autem Patochus teneatur adhibere Coadiutores, ut omnibus subditis Sacramenta petentibus satisfaciataPad-
tur obligare Parochum omni tempore prouidere de Ministris. Quam doctrinam restringit Dan. Sanchea isP. q7. 7. 6. M Iemnes festiuitates, S Iubilaea. Tunc enim si Parochus per seinet sima
nequeat omnium subditorum cofessio. ne S excipere, tenebitur prouidere Minibstros, qui petentibus satisfaciant. Dε-het enim cx munere io tantae sub tintum utilitari consulere.
An teneatur Parochus cum periculo vitamin Mare Sacramenta r
discritnen Ministro, vel tem re pellis, aut Belli, vel ex inimicorum insidiis, vel ex itinere periculosis, I idule Gque Petunt Sacramenta solum ex deuO
tione, non teneri Paroetam, nec alium Ministri cum tanto discrimine ministrare. Quia non datur sufficiens ratio subeundi tale periculum, ut notat G
.Procedit ergo quaestio, quando fidelis indiget Sacramento propter instautem mortem. In qua. zo Prima sententia docet debere Pi-rochum cum discrimine vitae sui a tis periclitantibus m inistrare Sacramenta. scilicet Baptismum, Eucharistiam, Poenitentiam, Extremam unctionem, ne
subditis priuentur fluctu Sacramento rum; Cum teneatur Parochus ex tultistia subditorum saluti prospicere. Coeteros vero Sacerdotes Blum ex charitate teneri, quando timeretur, sine Sacramento damnandum infirmum. Ita
duιoV. q. q. Disic. 2. qui contraria uententiam vocat talsam, bc impiam . Probatur, nam obligatio tultitiae,qua tenetur Parochus ad spiritualem taluteir subditorum procurandam, urgere vide. inr etiam cum periculo vitae, quando subditi grauiter indigent Sacrament
rum subsidiis . Quod latius expendit arao. 4 di ' HI EZ.3.Rαai Secunda sententia docet, nec simplices Sacerdotes, nec Parochos debere per se loquendo Sacramentum ullum ministrare cum periculo vitae, nisi quam do moraliter timetur aeterna damnatio subditi, si discedat absque Sacramento. Probatur, quia cum homo possit perco tritionem sine Sacramento saluari, non videtux ta grauis esse necessitas recipie-di Sacramentum, ut cogatur etiam P rochus vitam exponere pro Sacramentis ministrandis. Da tenent Armilla ven. Epso van.6. Tabrtuna n. s. Fera consonat Araiolus tib 1. de irre uia cast 2 o. Fauet S. Thom. opu . de perfeci navita Liniuiatis, cap. Iq. dice/ a, in solqcasu neccstitatis cxtremae ctberc vitan
expoui pro Iahite spirituali Pruxi min
et a Tertia sententia media distinguit
iuxta necessitatem Sacramenti. μιμη
55쪽
η 4 dist. I 7.quiit.στ dist. 27. f. I. censet steneri rarochu periclitanti subdito ministrare Poenitentiam fidem erit de Baptismo cum periculo vitae,vel contagit. Nam est Sacramentum necessarium nec cistate medii , nec facile habetur contritio .Quare vel extrema, vel grauissima reputati debet necessitas spiritualis petentis eo tempore tale remedium. Ad
similiter ad administrandam Euchari. stiam cum discrimine vite.Nam Eucha ristia quodammodo censetur esse Sacramentum necessitatis,quatenus infirmus fine viatico relictus exponitur magno periculo deficiendi. Parochus autem te netur etiam graui necessitate subditorucum vitae diserimine subuenire. At ad administrandam Extremam unctionem cum vitae periculo non teneri; quoniam hoc Sacramentum non est simpliciter necessarium.
a 3 Quoniam huius quaestionis decisio
multum pendet ab obligatione esuritatis , aliquas huius obligationis regulas breuiter pristringemus Prima regula sit, charitas obligat quemlibet ad subuerte- dum extrenaae necessitati spirituali proximi cum iactura bonorum spiritualiu , di vitae quoque discrimine. Censebitur extrema necessitas spiritualis , quando
prudenter praeuidetur, proximum damnandum in aeternum,nisi iuuetur; nec habet alium, qui iuuet: Et urgebit te praeceptum chalitatis, si constet, auxilium tuum illi neces litati prosi tutum esse. Sic
dilexit nos expendendo propriam vis tam p: o nostra spicit tali salute, & i. Io
tualia bona sunt excellentiora, & Deo gratiora quolibet temporali bono etiaproprio. Ergo debent ex charitate praesem propriae quoque vitae. Sic tradunt
tu,si populus in ii delitatis errore vel 1etur,vel ab Haeretico Ministro decipiaturi, aut pestis contagione laboret,omni Sacerdote Catholico destitutus, debeo cum propriae vitae periculo remedium adhibere,si possiim.
24 Addit Suar. 3.PIo, io. .fcct. 3. n. . in hoc casu necessitatis extremi maiorem esse Pastoris obligationem,quam aliorum quo ad Sacramentorum admi, ni stratione. Quia Parochus tenetur non
solum ex charitate, sicut alia , sed etia ex iustitia ratione sita muneris, quod obligat illum ad Sacramenta ministranda subditis indigentibus,&iuxta mensuram necessitatis . Ideoque si necessitas sit -- trema , munus Obligabit cum extremo discrimine. Sicut miles in bello pugnare tenetur ex iustitia cum discrimine vitae.
rta , CT Bonacos rat, qui colligunt inde Parochum ad plura obligari, qua alios, nimirum ad Sacramenta ministranda tempore pestis per semetipsum, si sie Episcopus iudicauerit . Videatur Sxar.
as Secunda regula sit,extra casum existremae necessitatis,non teneris ex charitate, si non sis Pastor animanum, cu pcriculo morali vitae, vel amissionis mem brorum, vel cum graui iactura bon rum fortunae succurrere in spiritualibus proximo periclitanti. Quia ius conseruandi propriam vitam , & vitae necessaria est maxime naturale. NOnc sterco
56쪽
postponendum necessitatibus proxim rum passim oecium uitius,etiam grause
2. Cry. Reipublicae tamen.seu Communitati grauem necessitatem sipiritualem patienti teneris etiam cum periculo ubrae laccurrere. Nam illa necessi as communis est grauissimurn damnum, eui merito postponi debet amisso vitae pat-ticulari si nimirum si scias,concionat rem seminare prauam doctrinam, pluresque sere peruertendos , nisi resillas etiam cum graui discrimine , teneris obsistere. Me Suara de Charitate disp.
26 Tettia regula sit. Pastor animarum tenetur eum periculo vitae succur. rere graui necessitati spiriti ali cuiuslibet subditi, si moraliter sperat, remeiadium profuturum esse. Nam obligatio muneris ad hunc casunt extenditur enimplicito pacto, consensuque Doctorum,qui communiter asserunt ad plura, vel in pluribus casibus obligari Parochum, quam alios. Sed alis obligantur in extrema necessitate. Ergo Pastores obligantur etiam in graui. Me docens
IDI Palausu. IM Qiij colligunt inde, si Minister haereticus peruertat plebem , vel pestis grassetur in illa , non posse Pastorem sugere; quia multi grauiter ege bunt Sacramentis, & aliis subsidiis spi. ritualibus, & bonus Pallor animam sua dat pro ovibus suis Din. I I. Quod testimonium expendunt Patres ,& D ctores ad lianc veritatem confirmandam. Excipe, nisi Ministros alios sus
scientes de ordinarij consensu substituat, ut notant Valentia, Laymari Patauq Iupra; lateque declarant Sti.
tempore pestis cap. t. quυ. q. x His positis dico I. Baptismum te. netur Parochus insanti moribundo suae Parochiae ministrare cum ρericula vitae Na ibi datur necessitas spiritaralis grauissim, vel etiam extrema, cui non Potest nisi per Baptismum subueniri. Colligituc ex prima δε tertia regula, supponuntque Doctores citati Ceteros vero Minittros,qui Pastores non sunt, ganta teneri cum vitae discrimine baptiza
puerum etiammoribundum, Soti s dini secreto, memb. a. auaest.2. post Sextam icone . συ vere Charatasinum q. Quia
dum Baptismus impeditur ab extrins ca caua,non est extrema necessitas mese,sed per accidens. Confirmaturi alias teneretur mater Pauida permittere, seseeari, ut filius in utero existenvbaptis, raretur alioqui sine baptismo motit rus , quod non est concedendum. At verius assirmant,teneri etiam non Parochos ad baptizandum in eo casu.
quoiat.pvvd . rruma. Quia si vere subest extrema necessitas spiritualis . veri teneris subumire clim periculo vitς iuxta primam regulam,& imperti irens esta quo, via quomodo proueniat neceΩsitas, ut de obligeris. Vude soluitur lun damentum oppositum. Ad confirmationem respondetur, illam lectionem feminae grauidae, cum sit eius occisio directa, nunquam licere; quare nemo vOlet cum peccato mortesi proprio c curare baptisinum alterius; ac labinde nunquam moraliter obir itur *mina petauittere 2ctioΠ in quae morantet non continget . . iqua, ido tamen inca su metam villa o vellet quispiamst re matrem δῆ napti: andum sis tum vel ex ignor cit ,vel ex malitia, padatur illa m .item corporis ob aeternam saluteminae prolis. lG Dico I. sacramentum Pgnitentias idem est de baptismo lidultosum inon tenetur sacerdos,qui no est Pallor,cunt periculo mortis mini lirare . non C 'ic ensetur
57쪽
eonietur extrema necessitas, quando potest salus animae per conrritionem, obtineri . quae cum ciuina gratia poni bilis inomnibus adultis . Quapropter haec conclusio probatur ex . secunda regula posita nurn.23. Et ex illa colligitur, si non sis Parochus, te non teneri tempore pellis, aut inuasionis hostilis, defi.
eientibus etiam Parochisi cum pericula propriae vitae sic oppressis Pet nitentiantinistrare dum tota communitas non reclitetur sed fugere posse, ut conν muniter affirmant Doctores, teste Pa
Excipe I. nisi conuenientibus medias adhibitis ad cultanduin contagionis periculum, hoc valde minuatur, & cidicumstantiis persoriarirna perpensis,periculum damnationis ipsarum augeatur ah
quod prudenter attenuendu est ad obligationem charitatis diiudicandam. Excipe a. siquis morti proximus consessarium peto, & sit ita rusticus, vel ignarus, ut omnino nesciat elicere contritionem: Timc emtia debes, nec Parocho, nec alio succurrente, consessionem eius
excipere cum periculo vitae. Nam huic Divici mim est, seu moraliter impose sibile contritionem habere; Quare re
putatur elus necestitas extrema. Sic notant Nastareus , Valent/a, Saarac Bonaeinaseupra, Conin h. mram .
19 Dicoi Parochus per teloquendo
renetur cum periculo vitaesacrametumi
Penitentiae periclitantibus ministrari. Quamuis enim non sit necessarium triare, sed lassiciat in voto. tamen Contri
tio , quae vovim est Baptismi, vel Pgnitentiae sic est dissicilis, ut magno periculo proximus exponatur si cum hoc solo remedio relinquatur, praesertim dum morti proximum infirmitas debilitat, timor damnationis conturbat, Daemonacrius oppugnat. Quare si non steius necessitas extrema, saltem est ita 8- uis, ut sufficiat ad obligandum Parochum iuxtat tertiani regulam posita nu. H.Sic doce'tDoctores priinae,ac tertis
reque Parochum conuenientibus 'tim-. mediis ad siuam mortem euitandam scilicet vestibus cotra temporis intemperiem, armis contra inimicos , phar macis praeseruantibus contra contagius
curare'; simul, ut dum iiisectos audit , ipse sit in loco libe , vel a epon infincto, in re vel insua si letoo,vel e cubi o egrediatur, vel f motur ad sen stra, Parocho foris stat vel si nihil simile fieri possit, dicat alta voce caltem illa
peccata, quae sine nota poteri, & faciet consessioine sermaliter integram Si nec hoc velit, aut possit infirmus, accedat. Parocho, di ne longa mora maius ingerat periculum contagij, moneat pet nitentem, ut stati in dicat peccata gra uiora, coeteris missis. Videantur S rex, T Layman 6tra. Maior m 4. dist.
Notant a. si Parochus moraliter cer tus sit, infirmum non habere conscien tiam peccati mortalis, vel esse bene dispositum ad mortem, vel ante moritu rum,quam ipse perueniat; & alioqui periculum mortis in Parocho esset euides moraliter , excusari probabiliter ad administratione: praesertim si sit solus, Neo deficiente non speretur facile repetiendus successor; tunc enim commune
bonum valde praeponderat. Ita Sua Ocr Huiutius Dup. Possemnus n. 8 I. ET 82.3o Dico A. Sacramentum Eucharistiae vix vu quam tenebitur Sacerdos , qui non est Parochus, cum periculo vitae ministrare. mia vix unquam erit me dium simpliciter necessarium ad salutem, aut vis unquam constabit talis necessitas . Ideo tales Sacerdotes liberat ab hac obligatione Gallio Palaus
etiam Parochum non reneri clim pericula mortis Eucharistiam ministrare subdito, qui iam consessus est, nisi vat .
de dubitaretur de salute moriemis es ,
58쪽
rochum absolute teneti s excepto casu posito niam. prae cedente in Nam Eucha tistiae receptio medium est moralitet necessarium ad sal item anima ,vel quatenus auxilium , quod Eucharistia coiis stri, reputatur moraliter necessarium ad saliitem animae construandam cum perseuerantia finali, vel etia quia potest Eucharillia conferre primam gratiam,qugna imperfecta pinitentia prius non contulit. Quod magis urget, si non , po Issit infirmus confiterit Fructus etiam Eueharistiae praeserendus est mnatis iti- commodis temporalibus;& haec omnia simul sempta constituunt necessitatem valde graue, cui debeat Parochus su
nenire cum periculo contagii, vel mortis . Ita praeter Doctores tertiae sententiae tenent SuareΣ , Fili lucitis , & Palaus
3t Dico q. Etretriam Vnctionem tenetur Parochus ministrare tenipore pe-siis, si pollit sine morali vitae pcriculo, di ad hoc praeca l 2. .l :m adhibere media conuenientia: nimirum infiri num in loco patenti collocando, sumendo praetervativa, ungendo virga oblonga ,
ministrandoque tollim in Ecclesia . Nam obligatio Pastoralis cogitatum sine mam leuo periculo poteth, subditris
Si tamen periculum contagij vitari noli possit,uel simile vitae discrimen, di in M.
inus aliud Sacramentum recipere nequeat 3 nec moraliter constet, illum sine Sacramento saluandiun, tenetur Parochus extremam unctionem cum vitardiscrimine mini lirare. Quiae tunc Ui cito tam est necessaria saluti, quam Pς- nitentiae Sacramentum, quod diximus n. 2 mi, i strandum a Parocho cum pe- Ficula vitae Sic docet Do. Sanebeet δε pra Sacerdos vero non Parochus no tenetur Unctionem edm tali periculo mi nistrare:nisi forsan infirmus, qui nullum aliud Sacramentu recipere potest, adeo sit ignarus contritionis , ut moraliter nequeat illam elicere; sicut in simili dicebamus , num. 16. Si demum infirmns aliud Sacramentum recipiat, & pericu tum ministrandi praecaueri non possis,
iron renetur Parochus cum vitae discrimine Sacra metum unctionis min istrare, quia non est medium necessarium sayllatis. Da Suareet, Er Frilluc. ov. 'be- imus φ.Haea. Droa p.7. Nas . . Res .i7 . Sic intelligendae sententiae reIatae.
Sic ipsamm fundamenta capi eda sunt. CAP. II. QUAESΤ. IV.
Eratis debeat esse dispositio SacrameHAmihistiantist ex ossicio '3r pono I. dem, aut probita- I tem Ministri non esse nece sibriam ad validam Sacramenti ministrationem, sed aeque per malos Ministros, vel hereticos, ac per bonos,& Catholi
Chris Rui inqlnit fimru Sacra metorum vetiore, re efficaciam ex fide, vel probitate. Ministri pedere;qtiod a Patribus, ScConciliis per traditionem accepimus. Suppono a. quadruplicem diliingiu lim strum sacram in filiacti otium. Primus re per se,vel ex ossicio, quia scilicet eli consecratus ad tale ministerium, ut Sacerdos ad celebradum, Diaconus ad canendum Euangelium solemniter&C. Secundus est non conficiens Sacramen-C a tums
59쪽
tum, sed coadiuuans tantum, ut cus,& subdiaconus adiuuant Sacerdo- em celebranteua.Tertius est conficiens vere Sacramcntum, ut Sacerdos celerbrans ,baptizans &c.Quartus eli per accidens, ut Laicus in necessitate baptizas, vel tonsuratus canens epistolam nonso
Iemniter. De singulis sigillatim dice
Scippono 3. Ministrum per le , vel ex io vere conficiente Sacramentum, ere se di sis nere ad gratiam, si conscientia habeat peccati moriniis, quando Sacramenta ministiat, secus graue
x. falsam csse prorsus illorum sententia,
quos tacito nomine resere Petrus de Leis arsem de Sacran .cap. 6. Post 7πομ- 3. dicentium, attritionem esse sufficiem tem dispositionem ad Sacramentorum ad inini lirationem: Cum enim ad ritio non conitimat peccatorem in gratia Dei, nec excludat peccatum, non con
fertillam sanctitatein,quet sanctissimum deceat ministerium. Ita Leuessina δερ. docera cum omnibus, requiri contritionem, vel attritionem cum consessi ne praemissa . Fit 3. sacrilegium min, strantis cuna conscictia peccati morta
sacrilegium committet. De S. Thom. lis eo grauius ect, quo Erauioribus pec-- u, ,hus sinis catis innodatur Minister , vel quo di-
cum aliis . Habetur in iure,ca Ilia. d* Coliabit Cleric & mulier. cap.omma I.q GV sis. II.q.S Ratio sumitur partim ex sanctitate, ac dignitate Sacramenti , quod conficere,seu ministrare in pecca- αν ottali, velut sordidum instrumen. tum principalis amatis summe sancti,
magnam continet irreuerentiam; cum
sancta sancte tractanda sint, ea potissimum, quae ad homines fanti Mandos destinata sunt. Partim ex sanctitate,ac dignitate muneri Sacerdotalis: Est enim lacerdos publicus Ecclesiae Miniuer in eum finem per ordinationis gratiam institutuia ut causa sit sinctificationas FH desium . Igitur ratione suae consecrario nis, de status suscipit specialem obligationem decender obeundi munus ulum,
di digne Sacramenta ministrandi. 3 Hinc fit r. da r praeceptum m Ec..clesii non ministrandi Sacramenta cum conscientia peccati prortalis, vel latum a Christo, vel ab Apostolis, vel,quod et hverosimilius, ex ipsa rei natura proueniens . polita semel inllitutione Sacramentorum, ut esse certum lata Rhol Rici,s testatur Vc queet. Hyra, ca8.22ις. iiiis Sacramentum ministrat. δε ε μ alabor tam . I.tr t. . Dιbsic. q. Leo maspinb. I cr 2Abi subdit, esse declarandum in consessione, quale Sacra metum in peccato ministratum fuerit; quia notabiliter aggravat maior excellentia Sacrament . Verum in hoc non assentioriquia multo probabilius reputo. ci cumitantias etiam notabiliter aggr uantes non esse necessario confiten
3 Restat D. Incultas . An ministra tutus Sacramenta, qui conscientiam habeat peccati mortalis, debeat praeminere consessionem 3 A maut Ma
Adriamινιν ah quo. 3. ue Consessione. Nimirum ut certiori modo, quo possit se constituat in gratia. Negant tamen
communiter Doctores supra relatanu. 31. π 33. area ea se t6. Henrιquea , i
I. π 2. Leisma , dub. D. M Iob. num. . 2. Bonac. Num.ῆ. qui citant alios . Pr batur. Quia nullia in Criat praec tun praemittendi confestione in ante Sacramentorum adii init irationem; Nec tenemur semper maiorem certitudinem.
iustificationis procurare . Sufficit ad contritionem conari, donec Ministeti probabiliter existimet, se diuinam gratiam recuperata. CAP.
60쪽
An habens eo cremiam peccati mortaωus excusetur interdum ab obtigatrone
Spost concl. 7AM .dicens,in nullo casti, nulIaque necesiit a te peccatum excusari ministrantis in mortali. Quia sempet violatur ius diuinum praestribens, ut Minister ex ossicio disiponatur per gratiam ad sancte ministrandum, in quo dicit,
tiam nunquam moraliter excusari Ministrum ab elicienda contritione, cum haec possit elici breuissimo tempore ς praesertim si ministrandiata sit Poenite v. tiae sacramentum, dum auditur cotist Dsio, poterit confessirius clicere contritionem . 36 Alij nonnullas excusationes ad mittunt , quas sigillatim expendemus. Prima contingitat Minister putet inuincibiliter, se contritum cile, cum vere sit duntaxat attritus; tunc certe per igno rastiam excusatur. Nam obligari non potest lionao,tii si ut humano modo ope retur, dum autem inuincibiliter iudicat,st contritum estis, non potest moraliter ulterius obJigari, cum non possit igno rantiam inuincibilem depellere , nec euidentiam habere litae contritionis Ita
37 Secunda contingit, quando grauis vrget necessias nimirum bapti Zandi, vel absoluendi quempiam sine Baptis Ilio, vel rinitentia decetaurum, nisi mox baptizetur, vel absoluatur, S unicus adsit Sacerdos , qui eonscius sibi peccati
mortalis non possit statim excitare contritionem: nam a fixus inueterato vitio non potest vacate motiuis perpondea Pisio de Sacrametri.
dis ad illud detestandum ι de ipsa presens festinata turbatio diuertit animum
a necessaria consideratione . Tunc non lsolum posse, sed etiam teneri Ministruinconserre Sacramentum, quam iis sitim peccato, docent C ιπcb δ.f a .qκαέ. .
qui referunt alios. Probatur, quia cessat irreuerentia Sacramenti propter celerem eius administrationem , & proximi necessitatem, cui mox subueni debemus .. Unde respondetur ad fundamentum positum n m. 3I. priceptunia diuinum Religionis cedere tunc praec pio charitatis, & licet contritio per Ea breuissime possit elici, tamen ab homi ne perditissimo,qui magis terrore, quam
amore mouetur, vix post diuturnam a
considerationem elicitur, ne dum Occaasione tam subita. Quare μαψ δ. arte: quae' .art.6. dissic. I. dixit, omnes in hoc conuerisi re,quod Minister necessitatis non peccat in peccato ministrans.
At hoc intelligendum est de Sacramen iis omnino necessari;s ad salutem: Nam alia non debent ministrari nisi per Ministrum existentcira in gratia a quam
uis urgeat articulus in ortis, ut Omnes fatentur, & notat Ha Mez.supra nu
38 Tangit Villa lobos su p. dissicu It tem aliam . An scilicet Minister habens
conscientiam peccati mortalis , tene tur elicere contritionem, antequam . incipiat administrationem Sacramen ti; vel satisfaciat praecepto, si contri tus perficiat Sacramentum: nimirum in
Baptisino, dum profert formam, in Eratrema Vnctione, dum adlii Dei Vnctio. nem ultimam,& sic in alijsὸ Generaliter assi mandum est, quia totum illud opus est sacrum, & tedit ad sanctificationem recipientis , ac subinde prae requirit sanctitatem ministrantis; & ita peccaret