장음표시 사용
531쪽
uig nihil physice ponat in re in
stituta , sed sit extrinseca denominatio dumtaxat ab instituentis imposition proueniens, moraliter equidem sis immutare rem institutam, ut haec iam ob institutionem sit aliter aestimabilis inordine ad usum moralem , & fiat essi. cax causa mutationis moralis, indeque laniatur nomen , & rationem vel si . mi , vel Sacramenti, vel sacrificii, vel causet moralis potentis significare, vel emcere moraliter apud agens intelleis tale. Quare, dum inquirimus, qualis institutio requiratur ad veram rationem
sacrificia, sane natiiram ipsius inuestigamus,quae moralis est potius, quam pi-
ra Prima sententia docet, non remi. ij publicam authoritatem, sed siuifice r priuatam ad verum, & proprium sacrifieium instituendum. Ita I asiquen
cium eii de iure naturae, sicut adoratio diuini numinis, & alii religionis actus iErgo, sicut potest quilibet authoritate priuata dei ignare libi signum aliquod exhibendi Deo cultum latriae, videlicet genii flexionem, capitis demissionenia,
vel quid simile: sic poterit seelusa prohibitione ) pra inbure sibi signum illius
oblationis, de prudestationis, per quam sacrificium constituum , ac subinde priuatim sacrificare, pi χmm,si solitarie degat ; Vnde fit,nec requiri tramitium peculiariter deputatumauctoritate publica: Sed singulos sacrificare valide posse , quia naturaliter habent ius sacrin- candi, sicut orandi, vel adorandi ; &id licite praeliarent, seclusa prohibitione ,
sicut licite sacrificarunt in lege naturae
Cain, & Abel, nee apparet, illa stetiGcia Bisse per auctoritatem pubIicam it stituta, nec ilIos fuisse sacerdotes, aut ministros peculiariter deputatos, et in lege Moysis agnus Paschalis a singulis
familiis immolabatur. Exoa. I a.
Secunda sententia Probabilior re. quirit adessentiam sacrificia signum , deministrum auctoritate publica constit
Probatur,quia secrificii proprie sumptum significat publicum , & commuin nem Dei cultum nomine populi totius oblatum: sicut enim hominum natura postillat, ut in unum politicum corpus Reipublice congregetur, sic etiam evi αgit , ut hoc corpus politicum potissimum ad Dei cultum ordinetur,&Deum communi nomine protestetur supremum Authorem, bc Dominum, per Lacrificium scilicet institutum auctoritate publica ; ergo sacrificium essentialiter exigit signum politicum toti populo. commune, quod subinde non potest imponi authoritate priuata , sicut nec voces, quae pertinent ad commercium humanum , imponi possunt ad significandum auctoritate priuata. 14 Hinc recte colligitur, essentialiter requiri namistrum auctoritate publiea deputa.tum ad propriam , & ve eam rationem sacrificia , sicut notia oportet, aliquem esse cultum externum, quo non tam unguli seorsim, quam tota Respublica simul, velut unum cU pus politicum imbutum, cadum Religione Deum vencretur , etiIsque sumimun principatum , & suam subiectionem profiteatur, sicetiam oportet, udsilit aliquae perisne publico nomine destinatae tali ministerio, quae Sacerdo tes dicuntur. Unde semper apud omnes gentes aliqui suerunt deputati pe , oeliariter x vi numen , quod sibi deIe- gerunt, publico nomine colerent,nem
532쪽
Vtrumque satis exprimit Apostolus ad
11 Ad fundamentum oppositum respondetur, sacrificium esse de iure naturae , quatenus naturali dictamine rationis ducimur ad assumenda signa congrua sacrificiis, sicut naturae lumine moliemur ad instituendas voces. Quibus in humano commercio nostros conceptus explicemus: utraque tamen institvitio fieri debet authoritate publica.
Quare si quis degeret solitarius in stivis, licet uti posset aliquib. signis ib.
missionis erga Deum, scilicet genuflexione , demissione capitis, & similibus , quae naturaliter , vel quasi naturaliter mgnificant internam submissionem, non vero Posset osterre verum, & proprium sacrificium , quia non posset instituere signum congruum sacrificii proprie dicti, sicut nec possit instituere voces, quae proprium idioma commune simpliciter constituerent.16 Hinc etiam negamus , habere singulos naturaliter ius lacrificandi, sicut enim naturae lumen inclinat ad constituendam hominum Rempublicam, sic etiam dictat communia Reipublicae munera quale merito censetur sacerdotium non nisi per Ministros communi nomine deputatos exercenda sore . Sic
in lege naturς docent S. Huron. Eucheri Perer. GT aDy,quos refert Les supra, primogenitos omnes suisse Sacerdotes. Sic
alia offerre potuit sacrificium, quod A. damus authoritate publica instituisset. Alia volunt,quemlibet Patrem familias, scut habebat authoritatem quasi regia in suos,sic etiam habuisse sacerdotalem; ideo Iob pro filiis suis sacrificabat Io. r. iida interdum instinctu Dei peculiari sacrificarunt, ut Abe L Abraham, Iacob, S similes, qui hoc ipso constituti fuerunt sacerdotes, quo potestatem sacrificandi receperunt. Agnum Paschalem dicitfephus de Bello Iudaico l3.7. c. 7. caedi solitum a sacerdotibus. Alij censent a patri bus familias immolari, quia cum hoc sacrificium institiuum fuerit ante legem
scriptam, & ante Leuiticum sacerdotiu, cocessit Deus , ut quoad hoc sacrificium retinerent Patresfamilias lacerdotalem potestatem, quam olim habuerant, viis deantur Suar.Conrarch, σ Lusiui se a.
CAP. I. QV EST. I ILQualis actio debeat imponi ad signi
candum in Dcrificio 'I7 C pono primo in omni signo ad
placitum Deo posse considerari. materiale. quod es tacito, vel res ad si .gnificandum imposita,& sormale, quod est ipsa significatio. Cum haec autem admodum relationis explicetur, a fundamento proximo,quod est impositio,& a termino , sieti re significata dependet. Qualis impositio requiratur ad cacrificium diximus quaestionibus pi Eccdentibus. Res vero significata potest esse duplex, vel interna lubmissio mentis ad diuinam potestatem, Sc huius dicitiit significatio moralis; vel aliquod mysterium fidei, scilicet Chri iti passio, & huius dici. tur significatio mystica. Verum ad rati nem formalem sacrificii sola pertinet si .gnificatio moralis, quia sacrificium externum semper est signum internae sub missio itis ad supremam Dei potestatcinsignificatio myllica, quamuis saepe fuerit ad uis ista sacrificiis praesertim antiqui nam omnia fere repraesentabant Clari,stum,non est tamen de essentia sacrificii, siquide in sacrificium mortis Christi Per sectissimum fuit, &significauit qui cie in
internam Clitisti subnassio tem erga Deum, non vero mysterium aliquod , ut notant Sκari assis. II.secl. 1. Fι Luc.tract.
is Suppono secundo materiale sacrificii duo completi, videlicet rem, quae offertur Deo, & actionem, perquam Gertur . Res debet esse permanens quae per aliquam consecrationem
aut sacram immutationem tr. o.
ratur in cultum diuinum . Λί' inde debet ella aliquo m
533쪽
secrativa, quae proprie vocatur sacrificium, idest factio sacri, licet aequivoce
nomen extendatur etiam ad rem obla.
ad 3. Et quidem sacrificium sumptu iapro re oblata, supponit pro re,quae sacrificatur, connotatur, quod immutetur, aut immutata fuerit ad protestandam supremam Dei potestatein. Sumptum vero pro actione sacrificandi supponit pro actione quidem externa immutatiua, sed connotando,per ipsam immuta ri rem oblatam ad protestandam diui. nam potestatem,& submissionem sacri.ficantis, 19 l ellat dissicultas: Qualis immutatio requiratur ad essentiam sacrificii pPrima sententia docet , sussicere sacram immutatione, qua res physice nec pro ducatur, nec destruatur, sed vel attolla. tur ad protestandam eminentiam Dei
supra res alias, vel aliter immutetur ad Dei laudem. Sic iudicat Suar.tom.3.dι- his ergo: Et tenent quidam iuniores apud Mart non rom.q. dιθμt. 38 λβ. I.Probatur, quia Leuit. 23. panes primitiarum, de duo agni sacrificari dicuntur,& tamen solum elevabantur a Sacerdote, posteaque cedebant in eius usum. Sim: liter sacrificium hirci,qui mittebatur vivus in desertum Leuit. Iis. num. 2O. fieb.it sine physica ipsius immutatione . Demum in sacrificio Melchise .dech, de in panibus propositionis nulla dicitur immutatio physica facta suisse .ro Secunda sententia distinguit inter sacrificium absolutum,& commemora. tiuum:Absolutum vocat,quod indepen .enter ab alio sacrificio veram habet sacrificii rationem, Q ad huius essentiam exigit physicam immutationem, seu destilictionem, ac si denuo destrueretur in protestatione diuinae potestatis , de ad
uius essentiam non requirit physicam inmutationem rei oblata ,sed solam re pras utationem ipsius. Ita k M.q. .part. -υ. .mππ.26. π disp. 222.cap. I. σ ου.
qui putaedia ne solam rationem sacrificiJ
commemoratiui soli Missae conueni . Probat, nam essentia sacrificij consistit in significatione diuinae potestatis circa rerum omnium immutationem. Sed sacrificium commemoratiuum sine physi. ca immutatione rei oblatet significat protestationem illam diuinae potestatis:
ergo continet veram,&propriam rationem sacrificij . Minor probatur, quia Missa v. g comtinens Christum Dominum praesentem ex peculiari modo ponendi corpus eius, de tanguinem sub diuersis speciebus panis , & vini sic repraesentat cruenta mortem nostri Saluatoris, ut ea repraesentatione satis denotet siupremam Dei potestatem,& quamuis Christus non dicatur in Missa mori, vel occidi, realiter immolati dicatur,& in sacrificium offerri. Con firmat ex Patribus, quos late pec pendit . 1i Tertia sententia requirit semper immutationem physicam,no vero sem per destructivam rei oblatae, talemque regulam assignat . Quoties id,quod destruitur in sacrificio, principalius est, ecnobilius; illud equidem est, quod principaliter offertur , secus vero, quoties id, quod destruitur, ignobilius est, & in aliquod nobilius comaertitur; tunc enim hoc principaliter sacrificatur. Ideo quoties animal occiditur, hoc offertur priricipaliter, non cadaber, quod inde produ
At in combustione thuris nobilior est illitus , qui resultat, quam ipsum thus delimini iii, ideo suisitus est res principaliter oblata . Sic indicat Sua σίρ.T s. Mema Κυιderide Au secundam rationem tenent Lessus I S.
sicut peremptio rei, sic etiam eiusde Tria productio sufficienter conducit ad pro
testandam summam Dei potestatem circa lotum esse creaturarum, vel proci
cendum vel conseruandaά vel destrue dum: ergo po: est produinio rei nobilio .ris ex ignobiliori pcr actionem conuer. sivam cste signum talis protestationess,dc per consequens esse verum, de proprium
534쪽
tieriseium , quatenus ponitur talis terminus,ad quem destructo tali termino a quo, & ofaeruntur Deo per legitimum .
et a Quarta sententia probabilior asserit in omni sacrificio proprio dandam esse destructionem aliquam rei oblatae.
Alan.mctoria, quos sequitur Maidems
natura rei nulla sit actio, quae praeseserat fignificationem sacrificio necessariam, sed libera voluntate instituentis imponenda suerit; quaedam tamen sunt aliis ad hane significationem aptiores; sicut in Sacramentis quoque fatentur Theologi. Sed per sacrificium,ut dicebamus
profitemur,illum esse dignum, ut in eius honorem vita nostra consumatur: ergo requiritur actio rem oblata aliquo modo destruens, per quam licemus asesectum nostrae destructionis,si liceret,vel conduceret ad Dei cultum. Probatur consequentia, nam in voci bus , ut imponantur ad significandum, nulla praerequiritur ipsarum analogia
cum resignificata. vemm in rebus , ut
etiam ad placirum apte tamen 1 imponantur, praerequiritur aliqua similitudo, vel Analogia signi cum significato , ut
destructione rei oblatae non apparet in sacrificio proportio peculiaris ad significandam illam supremam Dei potestarem , & dignitatem , cui nostramet destructio debeatur: ergo dari debet actio destructiva rei oblatae,per quam ante si gnificemus, eodem modo nostram vitam nos oblaturos, & destructuros, si ibceret,& expedirerdiuino cultui . M Confirmatur primo, nam ideo videmus,in omnibus veterum sacrifici js talacris,quanIprofanis interuenissedestru-
onem aliquam rei oblatae ; siquidem
animalia , vel homines occidebantur Quapropter idem erat mactare, aes crificare . Res mammae siccae, nempe
thus,sal,simila, vel similia comburetanis tunires liquidae scilicet sanguis AEleum, de vinum effundebantur, quae libatio dicebatur,nec umquam reperietur sacrificiis propriu sine aliqua deliructione rei ob. Iatae . Seperergo pertinuit ad essentiam
sacrificii propria cestructio rei sacrific
Confirmatur secundo, nam per hoc distinguuntur adoratio,simplex oblatio, de lacrificium , quod adoratio latriae sit nota submissionis ad Deum, ut habentem supremam eminentiam supra res omnes ; oblatio simplex sit nota rem .gnoscentis Deum, ut siupremum Domi. num Dominantium, acrificium vero sic nota submissilonis ad Deum , ut supreismum authorem Ommum creaturarum Ma quo totum nostrum esse iugiter depe deat,& in cuius honorem debeat totum impendi,seu consumi. videantur Chr3.sostomus t Theophilacius in epis ad Hae br. generaliter asserentes ad ratione
sacrificij reviri det mctionem rei sacrificatae , per hocque distingui sacrificium
ab oblatione,ac alijs religionis actibus νqui sacrificia non iunt. rq Confirmatur rertio, nam aliae sentcntiae non plene saluant propriam rationem sacrificii. Prima iIuippe non assignat propriam 'crincia ciflarentiam ab alijs actibus religionis , si quidem tu
x ta illam consecratio sacerdotis,vel argi per quam talis persona , vel res consecratur,& Deo dedicatur, essee proprium sacrificium, quod nemo concedet. M.
cunda sententia voluntarie constituit iI. lam rationem sacrificij commemoratiui sine destructione rei oblats ; verum enim,& proerium sacrificium veram,&propriam rei sacrificatae dei ructionem requitie. 1gitur,ubi non est vera destructio, sed imago dutaxat destructionis, nodabitur veru sacrificium, sed sola imago sacrimcij , v.g.si quis in tragaedia rep sienzaree thurificationem,quam ipsemet olimo
535쪽
hibuit Deo , sumptumque thuribulum , sed sine igne moueret, vere non thurii caret, sed ageret personam repri sentat, iis thurificationem , ut latius ostendit
Tertia sententia contra communem concipiendi modum asserit , rem aliquam , quando producitur, sacrificari, potuisseque consequenter offerri sacrificium proprium Deo generando filios, vel applicando caulas naturales, ad similes productiones. Unde pariter constructio te meli, vel astaris,vel alterius rei
sina ilis in Dei cultum esset proprium sacrificium, quod non est dicendum . Et quidem tutio propria lacrificij satis re . fellit tres illas sententias. Quia sacrificiusvi diximus in non solum eo tendit, ut significet Deum esse summa veneratione dignum, vel esse principium torius euocreati, sed ut protestemus nos ei debere destructionem totius esse nostri, .ligni Memus officium destruendi lios ipsos in eius cultum,si liceret, re expediret, sicut destruimus rem oblatam . Hoc autem non apte repret sentatur per quamlibet
sacram immutationem, nec per com moratione destructionis olim factae,nec per productionem alicuius rei, vel peramonea aliter immutatiuam, quam vere destriaendo rem oblatam.
a s Ad fundamentum primae siententiae respondetur nullum suisse venun lacrimcium sine vera deliructione rei sacrificatae saltem quo ad partem ipsius, ubi vem nihil destruebatur,erat oblatio, sed
non sacrificium, ut Ostendit Az-or. tomo Iurb. Io.cap. I I. quest. 2. Er 3. Quare vero sim: itus e i, panes propositionis non siisse sacrificatos ,. sed oblatos, ut sen
bio γγι mo. Decimae par et,& primitiae non erant sacrificia, nisi quando manipuli aliqui eremabantur; duo agni pollnecem cedebant in usum sacerdotis , Mideo sacrificatiantur. i i. -'Pro peccato populi sumebantur duo hirci, quorum νnus tae bavir, di per
consequens eius oblatio caerifieista
erat, after of rebatur, & mittebatur in desertum,cuius oblatio dici potest sacri. ficium,quatenus suit oblatio binarii, cinius una pars destructa fuit. In sacrificio Melchisedech Cornetius a lapide Gen. t
panis super altare crematum fuisse, par tem etiam vini per libamen effusam. νquod striptura non explicuit , sorsandam adeo notum erat,non posse sacrificari sine destructionem saltem alicui ullpartis, ut in oblatione sacrifici, satis intelligatur referri. 26 Ad fundamentum secundae sententiae respondetur in primis , Patres sio Iuo a flarere, Missam esse lacrificium com inemoratiuum sacrifici j Crucis , quod nemo negat,non vero dicunt, ideo prae cise conuenire Misae propriam sacrifici 1 rationem , imo satis insinuant Oppos,
tuna , ut ex ipsorum verbis ostendit citr-dιπ.ue Leto num. s . Ad argumentum informa negatur minor, dc ad huius probationem negatur antecedens, quia it cet illa repraesentatio significenter sufficienter lutcrificium praeteri tum, non ta mu Per hoc praecise significat immedia. te subm lssionem illam, de assectum con sumolidi totum esse proprium in cultun Dei, quernimmediate significabat sacrificium praeteritum. Elt iaim signum
qua sit reflexum significans aliud sacrificium, quod et at tignum directum talis ibinistionis, de a iactus . Signum autem reflexum 'at hoc praecise , quod gnificet aliud signum,taon rarac pat esse lentiam illius signi directi, qu ad per ipsum significatur,ut constare po est inductionein faciendo per alia sim i directet is
27 Ad tundamentum ter iae sententiae negatur antecedens, quia non apte tagnificatur nostera tactus destruendi nos
ipsos in Dei cultum per reductionem . sed per destructionem rei oblatae iuxta superius dicta. inapropter in oblatione mutis, vesmymiamatis, vel similis rei cremata non sacri sicabatur odor, vel sitatus, qui pria
536쪽
aducebatur, sed res ipsa, quae crema
tur, δι destruebatur. Quin etiam cum sacrificium esse de . at rei permanentis, & ille lassitus sit valde transieris, erit quidem aptus ad colendum Deum,non tamen ut sit congrua materia sacrificia. 18 Notandum tamen est, quando re
uirimus ad rationem propria sacrificijestructionem hostiae realem, non semper intelligi physicam corruptionem . substantialem hosti ,sed destructionem, vel physicam, vel humanam, ita ut hostia prout est in termino sacrificationis, ex vi talis actionis habeat flatum aliquem decliniorem ineptum ad suos usus naturales, & tendentem ad interitum; quod enim in tali liatu constituitur, desinere, vel destrui dicitur humano mo.
Sic apud veteres effiisio liquoris erat sacrificium libaminis,& tamen tunc non aderat eius physica destructio.Sic etiam animalia sacrificabantur, quando iugulabantur,& tamen non simul moriebam tur; ergo sufficit humana destructio ad propriam rationem sacrificii . Sic cur
αρ LX ductis possvinus definire s
C, crificium in communi, vel ex parte materialis actionis, vel ex parte s&rmalis significationis , vel per genus oblationis, & disserenti an proprian . Ex parte materialis actionis laetificium est actio sensibilis aliquo modo defintinua rei sacrificatae, qua res sens, bilis ossertur soli Deo per legitimum ministrum instituta legitimi ad significandum submissionem nostrana erga diuinam potestatem circa totum e creatum . Ex parte formalis fignifica-
. tionis sacrificium in signum commuta legitimum protestationis internae, qua
fatemur habere nos totum esse nostram a Deo, qui subinde dignus est, in cuius honorem totum illud consumatur, ecdum nostri destructio non licet, octrimus loco nostrae vitae vitam, vel entita teni alte ius rei, profitendo similiter nostram vitam a nobis Oiserendam, si liceret, δέ oporterer.
Demum intra genus oblationis sacrae Derisicium est oblatio facta Deo rei aliis cuius sensibitis, quam atiqvo modo legiritimus Minister destruit aa protestandum
Deum esse supremum authorem omnιum creaturarum, clii subinde totum esse no
3o Dicitur oblatio facta Deo , qui a sacrificium ostirendum est soli Deo vero, vel putatiuo, iuxta superius didix
aliter sacrificium humano usui non aintaretur, ideoque sacrificio debet e
Religionis actus externus non pur mentalis . Ut docet Tradentιnum si o- te .capιte primo, π quinto , quam ali. quo modo legitimus Minister d 'ait .
Quia sacrificium essentialiter requirit signum, & Ministrum authoritate publica constitutuni, ut orandimus quaesti ne seunda, requirit etiam aliquateruia destritictionem realem rei sacrificatae tu , Ma dicta quasione tertia ad protesaπ--m Deum, GY.Nam haec exterior pro
testatio nostrae submissionis ad stipre mam Dei potestatem stiper totum esse creatum, ec haec signiticatio nostri affectus ad nos ipsos destruendos, si conduceret ad honorem diuini numinis . constituunt ultimam, & proprissimam editarentiam essentialem sacrificij , i xta siuperius dicta numero quarto 23.
Sacrificium diuidi potest quadrupliciter, primo ratione temporis, vel efficientis in sacrificium legis natura lis, vel scriptae , vel Euangelicae . S cundo ratione materiae , quae triplex
ςrat, scilicet animalia , quae mon
537쪽
itrabantur, & dicebantur hostiae, seu vi,ctimae:Fructus terrae,nempe triticum, si mila,thus,&c.& dicebantur immolatio
nes a mola,qua sar Oblatum contereba.
tur I Denique liquores, qui fundebantur,& dicebantur libamina, seu libamenta. Tertio ratione formae, vel actionis, sic dicebatur holocaustum, cum tota res igne cremabatur I vel hostia pro peccato , cum partim comburebatur, partim reseruabatur in usum Sacerdotum; vel hostia pacifica,quae partim igne, partim sacerdotum, partim sacrificantium usu consiumebatur. Huc pertinet diuisio ra. tione modi, quo sacrincium,vel est crueis tum, vel incruentum. Quarto diuiditur ratione finis i vel enim osserebatur ad Deum precise venerandum, iusque potestatem profitendam, & sic dicebatur holocaustum, vel ad expiationem peceatorum,& sic dicebatur hostia pro peccato , vel in gratiarum actionem , & diiscebatur hostia pacifica, seu sacrificium laudis, vel ad impetranda beneficia , quod appellabatur impetratorium. Et
hae rationes omnes conueniunt nostro
Missae sacrificio,de quo dicemus cap.ρ-
3a Petes primo, an detur naturale praeceptum sacrificandi Quippe de praece .pto diuino positivo satis constat ex lege
veteri ,εc ex Tridentino fessa 1. P. I.ta canon. 2. Constar etiam, externum Dei cultum esse Iure naturali praeceptu in ut ostendit S. Thom. 22.σκυf.8t, articD. ErSuany par. disp. 77 FG.s e. Nam homo debet Deo, tamquam Authori suo supremo,non solum amorem, sed etiam honorem , . & cum naturale sit homini mentem suam sensibilibus signis exprimere, tenetur etiam sensibili cultu venerari Deum, a quo non solam animam habet,sed etiam corpus, dc c t ra bona. Nec item eli dubium, quin externum i a. crificium sit satis accommodatum ad hanc obligationem implendam. Αα. autem in rigore sit iure naturali praeceptum 3 3 Affirmant Henriqu.tib.9. c.3. nu.2 π Ioan.Praepost xl styart.qμU.8v art. I.
dub. I. Foet S.Thomasso iacens, μίersci' determinationem esse de iure positi. Mo. Tamen usum illius esse de iure nat rati , sic ipsum exponunt . & sequuntur
ge monitos sacrificasse. Ratione proba . tur . Quia sicut ratio naturalis dictat,totum esse nostrum a Deo fuisse receptu . de ab eodem iugiter conseruaris sic ea- de praeseribit,debere nos exhibere sensi. bilem saerifici j protestationem in signun oltrae submissionis ad diuinam potestatem, a cuius liberali totum esse nostrum procedit,dc pendet. 34 Negant Suarsupra,ET L ius libro
Urs. a.dicens, Antiquos Patres sponta. nea voluntate sacrificium obtulisse. Pro. batur,quia licet actus lacrificandi sit rationi naturali consormis,& suffieiens ad complendam obligationem colessi Deuexterius: sunt adhuc actus alii Religionist externi suificienter etiam huic muneri , nimirum adoratio latriae, laus Dei, gratiarum actio vocalis, de similes, nec apparet naturale dictamen determinate praescribens,oblationem facrificii prorsus esse nectitariam ad morum honesta.
s. Utraque sententia probabilis est,illud vero certum', rationem naturalem dictare, valde consentaneum esse naturae humanae, proprium sacrificium offerre Deo nollro, nec amplius forsan Patres adducti pro prima sententia comedunt. inod singuli teneantur offerre sacrificium, minus est verisimile . Quod
saltem communitas teneretur lege nais turali sacrificare,satis indicant S.Thom. Cautamsupra,fatetur etiam ossius eonum. 28. deberent tamen materia sacri-ficthnaodus, dc actio, tempus etiam obligationis aliquo praecepto positivo determinari. Ministri quoque designandi Qrent authoritate publica , utillud saturale praeceptum determinate cogerat
538쪽
as Petra secundo. Quomodo sacrificium Crueis fiuerit verum, dc proprium. Ratio dubitandi potest esse. Nam iuxta dicta verum,& proprium sacrificium requirit realem hostiae destructio. nem a Sacerdote factam: sed in Crue Chlistus Dominus fuit Sacerdos , & vi. Etima simul , di tamen non semetipsum interemit ; ergo non destruxit realiter victimam , & per consequens non obtulit verum ,& proprium sacrificium. Pro decisione suppono, rationem essentiale sacrificis proprii sic esse protestationem illius diuinae potestatis, ob quam debemus ipsi destructionem nostrae vitae, paratique sumus ad ipsam destruendam, si liceret; ut quando licet, & expedit, melius,& verius fiat haec protestatio per destructionem propriae vitae , quam alterius rei.
Quare Christus Dominus ex hac parte magis verum , & proprium sacrificium obtulit in Cruce per destructione, di mortem propriam, qua diuinam illam potestatem , & suum affectum ad Dei cultum proprissime protestatus es , quam si rem aliam destrueret in signuin talis protellationis 37 At quoniam ex alia parte videtur obstare ratio dubitandi. Aganinon tom. Φαιθ. 3 8arum.a l. censet, Christum acti- De concurrisse absuam mortem actione sensibili, quando inclinato capite sensibiliter in signum subiectionis tradidit
clamore valido. Ad tris RS.7.quasi tradiderit propria vi spiritum,& non uolum Permittendo, ut per tormenta sibi tolleretur . Consonat GabrieI tin.81. in C non. littera radicens, Christum anteuertisse tempus naturalis mortis,ut euiden tius conliaret,sua voluntate mori Fauet S.I hJ.yart.quest-Iart.I .ad 2. dicens . Fuit etιam mirabale, in Christi morteia, quod velocius mortuus fuit albi, qui iti poena assciebantur. Et subdit infra rationem . Sicut enim eius et oluntate natu
ra corporalis conseruata est in suo rigore usque ad extremκmsis etiam quando vo-
lum subito cessit nocumento iliato . Fauet item C prianus lib. de Idolorum vorta te , dscens de Christo; erucr us pretiemo
carnificis o tio is ritum isonte aim t.
Ei h re sit prima sententia. 8 Probatur ex illis Christi verbis δε-
an. IO. Ego pono ammam meam , Craterum fumam eam . Nemo tollit eam Ame r sed ego pono eam a me ipso . Quasi dicat Christus Dominus, tormenta, &tortores animam mihi non auferent,sed
ego ponam illam a meipsodiam opponit haec duo inter se; nemo tollit eam a me, sted ego pono eam a meipso, idest pono vitam eo modo, quo tolleret alius illam a me, si posseti actiue nimirum in Dei cultum impendendo vi propria vi
tam meam. Confirmatur ex Luc. I S. 37. Iesus au tem emisse voce magna exριν auit.namsautem Centurio, quia sec clamans exfι-
raso ait: mere hic homo stius Dra erat. Nam,si Christus esset in naturali dispositione morti proxima,non posset ederetatum elamorem. Ergo signum est emi. sisse spiritum, dum adhuc robur corporis haberet, ac proinde prius,quam naturalis necessitas postularet, quod indicant Heronym. Matth. 26. G' Marc. I s.
39 Secunda sententia sit Christum vibraculose conseruasse vitam, ultra quam posset naturaliter conseruari, posteaque voluntarie cessisse tormentis, ut ex ipsorum vi moreretur. Hanc videtur tenere S. Om. quodlis. I artic. 7.dicens. Erat obieetum υoluntata Chrsi, quoa naturaressuret necum:nto ιliato , Er quandoque cederet . de eo νoleme Iura restitie
noratio Mato usque ad sinem, plusivam inaltys hominibus possit, itaque in sine post multam sanguimi effusionem quasi int
ger viribus clamauit voce magna, σφ-tim eo volente natura est, G' tradidis spiritum, vise Dominum natura , συμta, π mortis ostruderet. Consonat Eus bausisb. Aedemonstinat.cap.ia. dum ait. Cum altius vocem emisisset,status . compo ο
539쪽
eius erat voluntate vitare mortem ἰ svellet,& tamen sponte corpus suum criciatibus obiecit,& tamdiu tormenta sustinuit, donec naturaliter necem inserinrent . Hoc enim satis est ut talis mors sit cmum post tot,& tantos cruciatiis, cum libera Christo tanquam cauta passum , canta languinis etasione potuisse tam, applicanti: sicut qui thus admoret igni
reabiat, neutiquam expectans, dum mors aa ιmum accederet, sed illam cunis Nantem,ac veluti cessantem, Er fugat an-aemi e a tergo insequitur . Probatur, quia vix credibile fit,corpus temperatis. diu resiliere morti naturaliter. nfirmatur ex verbis Matthaei 26.
Wrima est anima mea D ue ad mortem.
Vbi Caietanus, s alis censem , illam tri . sitiam se,ste sussicientem ad extinguen dam vita,nisi diuinitus imp eo iretur , devsque ad mortem perdurasse. Diuinitus ergo Christus retinuit vitam, donec sipo ae sua cessit tormentis,& quando voluit,
emisit sipiritum, di haec sententia proba. bilis est. o Tertia sententia probabilior asserit,Christum Dominum obusse, quando
tormenta, & vulnera naturaliter potuerunt causare mortem ipsius, inducta nimirum tali disipositione, cum qua non poterat anima naturaliter informare
num. ID T aut communiter . Probatur
contra primam sententiam,quia praedi. cens Christus suam mortem. Matthas I 7. EN Luc. I 8.dixit. Occident eum,scilicet gentes; Non autem occidissent exterius, si vere mors non sequuta suit ex vi naturali cruciatuum, sed ex voluntate Chri
sti emittentis spiritum pro libito, priusquam dispositio naturalis emporis p stularet emitti, ut latius expendit Suar sepr. Contra secundam sententiam prohatur, nam illud miraculum retinendi
vitam aliquamdiu post inductas Pssicie.
tes dispolitiones mortis nec apparet n. cessarium, nec satis in scriptura sundatum , ut magis coni labit ex solution
1 Ad rationem dubitandi, positam, rum. 6. respondetur, Christum Domi. num, & si semetipsum directe non occiderit,sed vi naturali tormentorum obierit , vere tamen suisse causam indirecta,& voluntariam suae mortis, quatenus in vere dicitur causas tus , quem ignis naturaliter causet; talis causandi modus ad propriam sacrificis ratione omnino sui ficiens est, ut aperte constat istaliolocaustis .
et Ad fundamentum primae sententiae
respondetur , S. Thomam, cν Patres voluisse dumtaxat,Christum potuisse mortem arcere, vel differre, si vellet non cedere tormentis; & ita verba Io. I O. Ego
pono animam meam, nemo tollit eam a
me. Sic capiunt communiter interpretes . Sponte vitam offero, nemo tollit a me inuito . Fatemur vero miraculum
fuisse; quia exhaustis lain vitibus motu Proximus voce magna clamauit; Unde bene collegit Centurio diuinam virtutem , ubi deficiebat humana ,& merito
Patres AE S.Tho quodlib. I Aert.'. dicunt,
isto miraculo declarasse Christum, soDominii esse mortis,& vitae. Sicut enim potuit superare debilitatem corporis ad sic clamandum , ita potuisset morti Tesu stere,si vellet Nec obitatri: spositio natu .ralis morti proxima miraculoso clamo
43 Ad fundamentum secundae sentenotiae iam patet ex dictis sensus Patruum , & S.Thomae. Ad rationeni dicimus,tale fuisse corporis Christi temperametitum,
ut illo tempore retinere potu rit con naturaliter sui hcientem vitae dispositio. nem. Tristitiam vero voluntarie lii scepit
Christus illam, quae vehementer torque ret animum, non autem dissolueret ne .cessariam corporis dispositionem con inuationi vitae.Durauit ille meror usque ad mortem, & suit similis agoniae ritose tali,& in alio corpore minus bene Composito pollet causiare mortem,quod illis verbis usque ad mortem intelligi poteli, non tamen habuit naturalem vim in se tendi Christo necem. 3 M.tr.
540쪽
44 Martyres vero, qui posuerunt animas Bas pro defensione veritatis , &pro cultu veri Dei , non obtulerunt proprium lacrificium monentes. Quia nec ipsorum mors fuit initituta per publicam authoritatem ad protestandam supremam Dei potestatem , nec ipsi martyres initituti fuerunt legitimi Sacerdotes ad tale sacrificium Osis
s Mors autem Christi per diuinam
institutionem significauit protestatio. nem diuinae potetiatis, & Claristus constitutus suit a Deo sacerdos, ut per pro prium sanguinein introiret semel in sancta, & semetipsium offerret immacu, Iatum . Hebr. 9. Fuit ergo propriissimum sacrificium mors Cfristi numeris omnibus absolutissimum . Videatur Belgarmin. libro pramo de A sa capite 3.
vppo No primo, in Ecclesia Christi
prium , ac visibilo lacrificium, quo pΟ-pulus Christianus ciniit Deum . Et de fide
certum, ut contra nouatores Ostendunt Suare: tomo tertis disputat. Tq. siectio. rama , Bellarmin. libro primo de Misio, Valentia tomo quarto dissut.6.
Ir de Catholici communiter. Probaret ex scriptura , Danielis Iz. praedicitur, Antichristi tempore cessaturnin iugo sacrificium, ergo usque ad illud tem. pus euraturum eli in Ecclesia sacrificium aliquod, Isai. s9. dicitur . Cognoscent Aegypt ' Dominum , Er colent
eum has se . ubi vocatio gentium ad
fidem , & verus Dei cultus per verum sacrificium erisignatur , ut exponuqe
Heronym. ibs, is Te tussio. lib.contra Iadaos cap. 1. Malach. I.dicitur, in omni loco sacrificatur, ET Osfertur nomini meo oblatro munda. Quem locum de reprobatione Iudaeorum,cessatione legalium,& mundissima nouae legis oblationOcommuni cunctis locis, & gentibus c, piunt Patres communiter, & cum illis
Tridentinum fesso. 22. capite I. Confidi matur, nam ut supra vidimus cap. primo
mim. s. Ratio naturalis vel praecipit, vel saltem suadet oblationem sacrincij, valuti valde confornacm humanae na. turae. Quare nulla unquam genS,quam uis Barbara, caruit sacrificio, quo nu men illud coleret verum, vel fictum, quod sibi venerandum assumpserat. Sic etiam in Ecclesia lex naturalis, & leκ scripta veris, de propri)s sacrificiis vis sunt ad colendum Deum,ergo Iex Euangelica, quae coetera Omnes persectione stuperat, de valde conformis est rationi naturali , debuit habere lacrificium visibile,quo Deum corpore simulo animo colat.
a Suppono secundo, in Missa dari vc.
rum, & proprium sacrificium. Hoc ne sani Haeretici nostri temporiS contriuia id, quod Omnibus saeculis uniueisi Cain threici tenuerunt, & praedkarunt . Et cuidam Episcopus Bitontinus in Tri. dentino tentauit defendero , Christum in nocte Coenae, dum Eucharilliam it stituit, non obtulisse sacrificium. Alij volebant , saltem non obtulisse sacrificium propitiatorium . Utrumque meri. to reprobat Tridentinum s o. raxa.I. docens,Christum Dominum in ultima Coena,dum panem, & vinum in corpus, sanguinein suum consecrando con uertit , non solum Sacramentum, secetiam sacrificium milituisse, ses sacer dotem secundum ordinem Melchisedec in aeternum constitutum declarasse, atq; corpus, & sanguinem imum sub sipecie. bus panis, Fc vim Deo Patri obtulisio,
verum stilicet, & propriissimum sacri- ium, ς iam propitiatorium, &tra μ