장음표시 사용
101쪽
tamen Filius phaedictam intcllectionem accipit a Patre Ex quo patet, quod in ipsi, limine offendunt, qui audientes naotionem divinam anteced cre causalitate actionem crcaturae, statim concipiunt eam, ut ab actione separatam. XL. His pretmissis Certissunum est D. liomam asserere, quod motio divina sit quid ab actione distinctum , illiunque causalitate antecedere. Et qui hoc in L . noxia non legit, credat certo ei Thomam non intcnigere. Unde ore Deum ut tedigat , -- btiget , ut m uam Atesistat.
Quidam Molinisticae Theologiae proselibrad haec verba nostra diistavit Mibs -- - μ- QDisotin o. 8--,qM m almae pri--orei mei, ri ex S. TinoMA Aduci putat motiose cause primae se re in . Hincta a actis, ausae seram . . Debuitieti edictus R. Pater prius retulisse primam eximii Domini Magistri nostri conclusionem qua in initio totius opusculi sic ait: νοπι hiat habe M. THOMAM non asseruis μη να--- Dei incursem, esse ν. ausarum saeuiata , qui nosse etiam in cauμ, in coclusionem hane Di
amin. D. THOMA aeuit Deum ira per reaturas operari, ut non solum O. ---m attingat, sed etiam in tua m ipsas alsa realiter a Physice eas attingenia , εα, vendo, determιnando, praedeterminandoAmpres An. 16C9. apud Marcum WionDuaci. Quae verba non distinguuntur a nostris Dicunt enim quod indubiatatum est D. THOMAM Uerere, quod mori divina sit fluxus in ea ampraed te minans eam ad agendum. Nostra Verba dicunt, ertissimum MD THOMAM asserere juod motio divisa sit quid ab actum distinctum silamyue causalitate anteceaera
Indubitatum puto essesidem quod certissimum; 4niluxus in causam pr. determinans eam ad agendum non potest non esse quid ab actione distin dium, illamque causalitate antecedere. Ut ex terminis patet. Non ergo
verbis nostris p rstrinsitur syruius , sed idem cum eo nos te testim
nium perhibent, ut etiam docte probat Amicus Philalethis cap. 3. n. 3. Deceptus sui M. Pater meo, quod partea arr. s. do at, praedeterminationem non esse rem distinctam ab actione causae secundae; non advertens quod possit ab ea distingui ut O . In modo explicandi Commius. etesiae solis semiermam nolait eximius discipulus praedeterminationem Physicam esse qualitatem, sed quemdam modum actionis, qui ita se haberet
actionem causae secundae, sicut actio transiens se habet ad motum, cui re liter identificatur, cum distinctione modali. Consideravit enim 'o auctio causae secundae respectu Dei non tam est actio, quam motus ab illo caustus, quo causa securula de otio transit in actum L. Mur sicci Gnietur.
Haec conclusio probatur ex omnibus illis locis in quibus D. MOMAsait,
Deum quamlibet causam movere ad agcnclum δε in omni operante operara
102쪽
ΑχT. III. PROB. EVERTERE LIBERTATzas. sint obvia Z ab omnibus recipiuntur. Qui ex istis locis non percipiunt vesritatem nostrae assertionis, hoc accidit eis, quia non attendunt quid sitis vere ad agendum, d applicare ad operationem si hoc debit explicetur. manifesti m fiet veritas homilti . Sciendum est, quod movere ad agendum , sive applicare ad operationem, non est elicere piam operationem, nec Conferre virtutem agen 1; ut patet; qui ouetlibet causa. elicit suam actionem tamen non quaesibet causta se movet ad agendum, plures etiam cauis applicant movent ad agendum , quae non conterunt, conservant virtutem agendi; primam platitam a Deo pro--ctam sol movet ad agenduin et tamen non urate illi virtutem agendi: smiliter apylicat qui cultrum ad scindendum sine collatione acuminis. XLI. si id est i tu movere ad yndum dic mihi quid est , movere
dignum ad formam imis Respondebis. Est educere formam ignis de m Meteria ligni, 'conjungere illam materiae igni. Recte respondisti. Ita: ego respondeo movere ad avndum, est ut ita dicam educere actionem exactuin virtute causae, conjungere , illam cause Forma enim producitur de potentia, actio producitur de ad tu , juXta illud rium piis his agit inqu-- sum est actu. Unde sicut actio conjungens forma in ignis ligno distinguitur.' est .praevia ad formana ignis, inseparabiliter tamen cum ea conjuncta dc sicut ignis ista actione non solum agit in formam, lud in ipsum lignum itani otio qua Deus cun jungit adtionem agenti, distinguitur dc est prinvia actioni, inseparabiliter tamen cum ea conjuncta ratione cujus Deus non solum influit in operationem, sed desin causam.
Dicet me Molinae discipulus movere ad ages, luti non est dare virtutem agendi praeciis noetiam rim amo istum ad amnem; siquidem principium concurrens praecisE, non est abii quam principium ii eliciens si movere adagendum est concurrere ad agendum, ita ut etiam et virtutem agendi; luin ipsi erit animo com urrit, ut simul dans virilitem. dicitur ni vere dc applicat rigemino. Sed hoc est abuti terminis, d mera nugatio. .mia aliud est, quod agens aliquod sit causa actionis duplici titulo, Maliud est, quod sit causa actionis isto speciali titillo applicanti, moventis vi age dum; quem titulum distinuuit D. THOMA ab alijs titulis per modum prino cipij elicientis, per modum dantis virtutem. Quamvis autem agens quod
ita concurrit ad agendum, ut etiam et virtutem agendi duplici titulo sit causa actionis Temel ut da is virtutem, citeri im iit principium simul eliciens; non tamen hoc sussicit ut dicatur applicansa movens ad agendum 'uia potest dari causa quae det virtutem agendi lc concurrat cum ea, ec tamen nota applicet eam ad agendum , ut patet in Patre concurrente cum filio ad tr hendum navim.
Instabit Molina viscipulus i pater didi vii tutem agendi filio, sed non
103쪽
OpusC. Ι. DEFORMITA SCIENTIAE MEDIAE CAP. I.
Conur Vat eam. Nec hoc sussicit quia ponamus quod pater si medicus, estiis niudicamentis conservet sanitatem fili j, tunc edit illi robur ad trahe dumo conservat illud δε tamen concurrendo cum filio adhuc potet non applicari illium ad agendum ii enim pater, importune rogatus a filio, trahayia magis praedictaas pacer applicatur a filio,qua D applicet eum. Tunc autem patervere applicat filium ,.quando filius non trahit nisi ex imperio patris Posita ita motione imperij dicitur aliquis applicari ad trahendum acceperit ab imperanto virtutem , sive non acceperit. Nec obest, quod illa motio imperi sit moralis ciuia illania nilimulisse, camus, iacclainvideatur, ouod motio ad agendum deve esse quid prievium, ab actione di itinctum, illam agenti conjunguns, ac proinde si agens su rit morali solum suricctione subditum movem , motio praevi erit moralis si vero agens subjuetione physica subdatur moventi, motio p -i erit physica. sed sive motio sit moralis, sive physica, necessario hete duo involvitii. Quod. sit actioni conjuneta inseparabiliter a. Quod sit praevia ad actionem, illam
agenti coniungen , anuive ab actualitate agentis faciens egredi. Sicut achi Imovens lignum ad iamam ignis conjungit formam ignis ligno, facitque eam egredi de potentialitate lignul oc tamen exemptim more alimum claum. dicat, sed sufficit ad intentum. XLII. Hanc praeviam motionem ab actione distinctam breviter expressu
Eodum applicantis non dixit D. THOMAs , quod Deus ope tur m oris , sed in Vm ορ-u, uisignificareeinquem Deum non ibidii, in effe--, sed etiam in uiam. etiam dixiLD THOMA , quod Deus op retur cum omni ope te, sed momma --,m denotare motionem divinam irrius cipi in operante, quam cliniano operetur Clares itur explicatui
'anet,. limulac probatum .D. THOMAΜ asserere, motionem divinam in omni operante recipi antecedenter ad eius actionem , in quidempnoritate durationis sed prioritate causalitatis. cum . haec motio praevia determia. ne physice cautam ad agendum Quis Cordatus Theologus, amabo, negam. poterit hanc motionem recte vocari a Thomistis praedererminationem physicam Quare si quis neget hanc praedeterminationem suisse assertam a D. THO MD, qui praedictae voces simul junctae . non leguntur in suis scriptis, nihil aliud facit, quam illos imitari, qui transubstantiationcm 'quod hoc verbum in sacra Scriptura non queritur.
104쪽
Aχτ. III PROB. EvΕRWRE LIBERT TE T. Gg. IV. Veritas Iraedeterminarionis physicae corroboratur ex tegimonia; D. Thomae ixtendentis illam ad materiale peccati, quam doctrinam ex S. AususTIN haosi Ax gelictis
XLIII. Ussicercnt antedicta fideli D. Tuo MAEdiscipulo ac fugandiam a se ac mente concursum pure simultaneum. Quia tarnen ni duriorisiunt in hac materia. intellectus, placuit ex utroque Ectae sic Scitu hanc doctrinam magis corroborare , quae in tanta universalitate sui abiis tradita ut ad materiale peccati indubitant milam extenderint. Sic loquitur D. Tuo M Asilari dil 37. a. . Quaedam Urmo die bat actin peeratorum nulli modo , nee est imis quantum eius sunt Deo, ct haec opinio tangitur in praesem distinctione , quisis ad praesens nulli, vel pauci metit, quia pruinqui sim est duplici errori. Deinde pos nil primam rationem erroris. Primo, quia idetur Pro ex ea quod sint pluris principia me enim es de ratione primi principi ut et e puli sim aμxilio prioris., agentis, ct influentia 1' unde si voluntas hamana adlionem aliquam posset is dueere Hu Deus author non esset . voluntas humana rationem prat, princ ij
Solvunt hane nationem Iolinae dici puli, .dicentes, quod ad hoc ut v Iunias humana non sit primum principium, sui scit quod ejus vii tus accipiatur,in conseructu ab alio. Non ignoravit D. Tuoxi Asia C solutionem, duni ait Mammis suidam hoc solvere nituntur , dicenses quod tantas , et perse 'o p dueere actionem, sine in enita prioris garris , non amo habet esse a se, sed ab alio,
quod etiam exigitur ad rationem princqq.
XLIV. Hanc soliatio tum sit impugna DoctorIngelicus sed Loeriiritura inconveniens, ut plod a se esse non burit . s vcre possit, ei m etiam pers dis, are, non possit quia a se non est i omnis etiam virtus ab essentia prooessit, est ratio di, virtute unde cujus essentia ab alio est opstrie qνod τι sus es veratio ab ali M. Fari praeterea quametis secundum hanc raetimem vitaretur quod non es, primum sim li--,, iter, tamen non potest vitat quin esse pr mum simi , I 0- actis in aliquid rii, δ, gens non reduceretur , sicut in causam.
XLV. Ecce rc rationes ponit D. Tuox As ad probandum quod voluntas non possit per se agere in influentia prioris a ntis Attendant, otiaeso, Molinae discipuli, . D. THOMAM non cile probar quta voluntasigcat in .suentia ii multane agentis ad gendum , sed intendit, quod indigeat ad sua ni iactionem influentia prioris agentis. Incipi ergo limine lux in ptionationis, excludit - THOMAs concursum simultaneum, qui est ii mcntia simu laneia Wcntis,' non prioris agentis Ad hanc attentionem suilia erct GTananiaticae. si enim ablueIrOLarctur Grammaticus, quid sit agens simultaneum, d oti id
105쪽
prius M Rcspon, erct, agens simultwneum est, quod simul agit agere prius est, quod primo agit ubi eri requiritur influentia alicujus cinis
primo agentis, ibi mani scito excluditu tantiu cntia causa simul tantum agenistis .sed D. HowAs ad actionem voluntatis requirit influentiam causae primo agentis ergo γα Id plum angulae rationes, si sint essicaces manifeste vincunt Efficacia prima rationis Conlisti in hoc quod a se non est, per te durare noα potest sine influentia prioris agentis ergo quod a se non est, per se agere
Dion potest siue influentia prioris agentis. Sic hac ratione excludo Concurissum simultaneum duratio ejus, hi od a se non habet esse debet esse teris
minus influentiae prioris agentis Pergo actio ejus, quod a se non habet esse debet esse terminus influentiet prioris ' tis sed influentia st prior caui state sub termino: ergo insuentia prioris et miserit prior uuluateactione
voluntatis si prior, quomodo simul' XLV. Essicacia ncundi rationis sic proponitur. Qui non habet essentiani
sane inquentia prioris agentis, non habet etiam virtutem 5e operationem sine influentia prioris agentis sed voluntas non habet esshntiam sine influentia prioris geritis ergo nec virtutem , necis arionem habet sine influenti1 prioris agentis. Ex hoc discursu excludo concursum simultaneum hoc modo: virtus ab operatione distinctaac separabilis non potest accipere suum esse per
eamdem influentiam , ac ipsa operario sed tam virtus quam operatio voluntatis debent procedere ex aliqua influentia prioris agentis ergo operatio debet accipcre suum esse per influentiam prioris agentis dii findiam ab influe prioris agentis, per quam virtus voluntatis accipit suum esses sed concursus simultantus non est influentia prioris agentisci ergo praeter Concur sum simultaneum in collationem virtutis debet prius agens habere ali. qua in influentiam ad actionem terminatam Sicut enim prius agens influitii virtutem, ita debet influcre in operationem dicit D. TuoMAs Vbi ergo cor
serendo virtutem, non inquit in actionem, debet meter collationem vi tutis iamitti influxus dii unctinis actionem si sit invinciuin actionem, quomodo simultaneus ' HI Denique vis tertiae rationishoc evincitin hunc modum proposita. Cubus esse onsoret ex influentia primi emis esset primum ens ergo cujus actio non cst ex influentia prioris agentis, erit primitin agens. Non postane Molinistet subterfugere vim istius rationis dicendo, quod virtus accepta ab ullo, diconservata non potest esse primum sensi Ec ideo qui agit per hanc
Virtutem, non agit ut primum Eens. Non, inquam, valet eis hoc mugium: quia silc urgeor virtus quq non esset ex influentia alicujus prime virtutis esse errat ma virtus ergo actio ouae non erit ex influentia alicujus prioris actionis.
eii prima abio Sicut enim essentia, hoc ipso quod sit secunda,4
106쪽
ARTI C. III. PROB. EVERTERE LIBERTATEM. Ominare influxum alicujus primae essentia: virtus, hoc ipso quod si secunda, debet terminare influxum alicujus primae virtutis ita Mactio, hoc ipso quod sit secunda debet terminare dc praesupponere actionem primam, cujus sit terminus Dentololinista disparat item praedictas rationes lotavant, si velint negare D. THOMA: dixiste, quod sic upi ci errori pro pinquissimum , assereres, quod Deus non praedeterminet, tam suo decreto, quam praemotione physica, ad materiale peccati. XLVIIJ. Notandum quoque est, ut bene animadvert Sesareet, hoc ipso quod dicatur Deum praedeterminare utroque modo actus bonos, debere consequenter assirmari , quod utroque modo praedererminet acitim peccati, sives, ut loquuntur Juniores, materiale cCui materialitc lumptum. Hanc doctrinam desumpsit Angelicus Doctor XI. Aucius vi No , qui in multis locis eam docet, nempe , Deum operari in volunIate illas actiones, quae ex malitia voluntatis redduntur malae, sicut est voluntas Judae tra dendi Christum, voluntas Judaeorum, Mentium crucifigendi ipsum resimiles actiones. Suffcit in piae senti adducer verba cap. χι lib. de grat.& libero arbitrio, ubi post uam multa Scripturet testimonia ad rem nane
confirmandam adduxerat, lac concludit m ct abba teIIunonius salis quaniarum existimo, mani atur operari Deum in cordibus hominum ad xnctinciaias rerum volimrates Wocumque voluerit, sim ad bona pro sua sericordii sive ad mala pomerita eorum , iudicio urique suo , aliquando aperto, ab Iliando occulto , semperaistem justo, cc.
Si dixeris cum Suareet, uausTrsu solum velle Deum Scere, quod koluntas faciat minus malum, quando ex se inclinatur, Moperatura esset majus malum;obstat S. Doctor ponens cap. ao .eXemplum suae doctrinae in malis gravissimis Se usu est Iuda tradente Chris tuis; sic usus Iu daeis cruei gentibu Christam , qui o ipso Gabolo utitur pessimo. XLIX. Nec etiam potest explicari AususTINus de aliquo decreto permissi et, quia facere, inclinare dc operari in cordibus hominum ex omni. potentissima sua potestate non sunt actus decrcti permissi vi Ipse quoque AususTi Nus hanc explicationem . contra Julianum , cap. q. explodit his
verbis: aeris inaniter, quomodo intestigenda sit tradere Deὐ multum laborans, ut
ostendus eum tradere deserendo Ecce decretum permissivum quo cus tradit in desideria cordis in in passiones ignominiae , volendo scilicet deserere; est gratiam non dare, aut retrillic re. Et probans iniusticientem esse pridiet imcxplicationem , sic contra eundem Julianum loquitur ibid. id eae quod dieis, eum desideri, suis traditi ducuntur relicti per diυinam potentiam intEligendi sunt, non per potentiam in peccata compiti luasino simia posuerit haec duo id in Apsoltis
Iatientiam O potentiam, ubι ait, Se autem Dein volens offendere is d. monstra a
Ioumiam suam attulit in multa patieatia vasa irae , quae Iessesta sunt in Iersitorum.
107쪽
Firmiter igitur in invim iisnet probatu in , cuni movere ad actum m cari Vc eandem illam actionem, quam voluntas exercet, ut deficiens, opsaratur Deus in voluntate ut omnipotens; ideo quidquid deficientiae est
m praedicta actione, ad quam praena ove Deus, reducitur in voluntatemdenci se te in E Contra quidquid actualitatis, virtutis,ac persectionis est, res 'ducitur in D cum omnipi tentem , sicut in causam primam. Unica distinctione omnes Adversariorum favillos contra Doctrinam istam dissolues. Sicut enim distingue nilo duas rationes unam quae si praeisue tibilis, aliam quae non sit praeceptissus, solvit Ir quid qui objicitur Contra modum Angelicum conciliandi libertatem cum praecepto, ita distinguendo duas rationes , unam ad quam sequitur malitia, aliam ad qu-- sequitur malitia .
Gubluentur omnes obiectiones quas finiunt Adversari,contra redeterminationem actum p Uui. 'me quo late cap. . arti interim perpendo 1 equens testimonium.
L. Ens Praedeterminatione physica sortiter, & suaviter movet suam creaturam. Quod elegantur explicuit Doctor Angelicus'. 3. de
Malo a. 2. his Verbis: Sed tamen attendendum est, quod motio prinu moventis, non recipitur unaformne in omnibus mobilibus, sed in uno- is quoque secundum proprium modum. Alio enim modo causatur a motu coeli motus corporum Inanimalcyrum quae non moventicipsa in alio modo, motus animalium quae movcnt se ipsa. Rursumque alio niodo consequitur, c motu coelesti pullulatio plantae, in qua virtus generativa non deficit,
sed producit perfectum, meu alio modo pullidatio plantae, cujus vir, tu generativa est debilis, e producit germen inutile., Cum enim aliquid est 4 debita dispositionead recipiendum motionem primi moventis consequitur actio persecta secundum intentionem prima, rioventis, sed si nonsit in debita dispontione ε Minutate ad recipiendum, motionem primi moventis cmon simul amri xsequitutactimnipersecta, αὐ tunc id quod est ibi actionis reducitur ut primum movens M. in -
,,--ο ---ysicut in causam quod autem est sit de desectu mon res se citur in primum movcns, sicut in causam quia talis de sectus consequiiatur in actione ex hoc quod agens deficit ab ordine primi moventis, ut, dictum est, sicut quidquid et de motu in claudicatione , est ex virtute
108쪽
ART. III. PROB. VERTERE LIBERTATEM H tiva, sed a tibia, secundum quod deficit ab opportunitate mobilitatis a. virtute motiva.
., Si ergo dicendum . quod cum Deus sit primum principium motionis omnium inuaedam sic moventur ab pib, quod etiam ipsa scipsi moventi, sicut quae habent liberum arbitrium, quae si fuerint m debita dispositione.
Ara ordine d bito ad recipiendum motionem, qui moventur a Deo, sequ- untur bonae actiones, quae totaliter reducuntur in Deum, sicut in ca
, sam. Si autem deficiant a debito ordine, sequetur actio a nordinata, quae, ei actio peccati Et sic id quod est ibi de actione reducetur in Deum, fictit in caulam: quod autem est ibi de inordinatione, vel deforinitates, non habet Deum causam .sed solui liberum arbitrium in propter hoc dicitur. o quod actio peccati est a Deo, sed peccatum non ei a Deo. LI. Fortam Molinae discipuli audientes prima verba huius profundissimi testimonij putabunt A age licum Doctorem favere indifferentiae concursus Glinistici, cum ait L. mnio mimi moversiis, non reci tur uniformiter in omnibvimabilibus , sed in unopι rue secandum proprium modum. Sed animadveristant aliud esse, motionem primi moventis modificari a virtute creaturae';
aliud vero modificari per actionem creaturae. In hoc longe deviant a veritate praedicti Authores, d a lumine Thomistico se avertunt, quod velint motionem primi moventis modificari per actionem creaturae, cum deberent lum dicere, quod motio primi moventis modificetur a virtute in qua rectis pitur , juxta illud 'guidquid recipitur, Ad molim recipientis ecpitur. LII. Hic apparet suavitas, Messicacia motionis primi moventis, sive prae- determinationis phrsicae. Haec enim nihil est aliud quam applicatio virtutis ad agendum, quae quantum est de se uniforni iter se nabet ad omnem virtua tem agendi ejusque effectus formalis est, quod actio fiat Win hoc consistit efiicacia praemotionis divinae ut enim ait D. THOMA I. 2. q. Io. a. . ad 3 . Si Deus movet is talem ad aliquid o tisibile elictu, positioni , uod, tantas ad illud non moisatur Scd ejus suavitas in hoc consistit, quod ipsa cuilibet virtuti, in qua recipitur, attenis eratur; siquidem recepta in igne applicat ad calefaciendum; recepta in aqua applicat ad humectandum recepta in virtute ad unum determinata, applicat cum determinatione ad unum ἔTecepta in virtute indifferenti ad opposita, applicat cum indifferentia ado positum recepta in voluntate ut est vis amandi, applicat cain ad imandum; recepta in voluntate ut est vis odiendi, applicat cana ad odiendum precepta in vi amandi stante sit indistri rentia judici j applicat ad libere amandum; recepta in vi amandi sub iudicio determinato , applicat ad necellario amandunt. Fortiter igitur,t suaviter mov.c praedeterminatio physica sortiter quidem , quia facit quod agens agat; suaviter ver, quia attemperata cuilii, et agenti facit quod secundum modum sua virtutis agat. Hanc suavitatem
109쪽
ART. III. PROB. EvERTERE LIBERTATEM. δ'
id γmate conscripto, cui titulus, a Conduite via' libe inter Thomstas, MCalvinistiis decemi octo discrimina observat 3 diligenter probat. Unde non immerito Dionysius Raymundus r. p. cap. . . . pag. 7. ait Iliaue
Necesi est frequentem libri Jansenti lectionem Jcsultis oculos aperuisse. Cum ex eo tempore quo prodijt, recte perceperint . quantum homi starum doctrina ab errore Calvini differret ea parte , quae ad praedeterminationem physicam spectat, nec destruere libertatem. Sic reter P. Gonet. a. Αpolog. homillaru in a. I. Ubi P. Annatum proprijs laqueis irretit, testimoniorum suorum vocibus confutat; sicque speciosam de tanto Patre victoriam reportat.
F. VI. Concursin praevius, ct simultaneus comparantur inrer se.
LV. oncludo hunc articulum per comparationem utriusque concursus. In aliquibus enim conveniunt. Primo Conveniunt in hoc,quod uterque concursus praesupponat completum posse. Quod est intelligendum de concursu universali, de quo in praesenti semper loquinaur Sccundd,quod uterove sit ab actione inseparabilis. Hinc fit concursum priaevium non magis of-ucere libertati, quam simultaneum in uia actio non dicitur libera per hoc praecis quod existat , sed per hoc quod excat a potentia libeta, id est, ἀprincipio habente potentiam ad oppositum; sicut actio dicitur vitalis ex hoc quod exeat a potentia vitali, id est, a principio vitae. Si igitur concurissus praevius praesupponat completum potest quod tale posse sit e sam ad oppositum , aut non sit, non potest orim ex conCursu pi qui sicut ex conis cursu simultaneo non habctur, quod potentia, ad cujus actum concurrit. sit ad opposita, vel non sit. Verum , ficu simultante concurrit Deus adactum liberum, quia concurrit ad actum , qui egreditur a determinante secum potentia ad oppositum; ita Deus pr determinat ad actum liberum, quia applicat determinantem se cum potenti a ad oppositum. LVI. Hoc semper prae oculis est habendum, quod qualis naturae est potentia ad agendum, talis natura est ipsa motio applicans. Si enim natura potentigit ad movendum se motio divina applicabit illam ad movendum se; si ad movendum secum potentia ad oppositum applicabit ad movendum secum potentia ad oppositum. Et ideo in qualibet actione ad quam movet Deu . semper duas actiones Dei debemus concipere e unam , per quam producit
potentiam, dc adaptat illam ad actiunem iniculam, aliam, per quam potentiat v
110쪽
adaptatam applicat ad agendum. Quμd voluntas agat, hoc habet peractioncm ci potieriorem quod autem voluntas agendo amet, o liber amet, hoc habet pc priorc actionem , quae adaptavit voluntati judicium ad amandunt cum inisercntiva oppositum. Nec Deus potest prae movere voluntatem ad amandum libere, nisi illam prius, sub judicio distereni ad mandum , adaptaverit. LVII. c. tare apparet , nulla praescientia suturae dispositionis incligere Di r una, ut decernat actus liberos Voluntatis, quia per cicntiam simplicis intelligentiae novit Deus essicaciam sux motionis quae omnem virtutem dc
dilpoluionem requisitam ad actum liberum potest in voluntate di in inteli eiu
imprimere ubi quando voluerili, utram clue potentiam sic adii platam
Maci e applicare. Quare, sicut posito decreto divino de actu. eccile est actum ficti it posito decreto divino de actu libcro, nccx sic est acti-α
bere fieri. Falsum igitur est, quod ait P. Annatus de scient. med disp. i. c. si n. rotidifficillimum esse seclusa scit mi media, conciliare libertatem actus praeui finiti cum divina qdi finitione. Quid enim, re bene perpensa facilius est,qu.:m essectum conciliare cum sua causit Quis adco ligneus, ut non percipiae causam libertatis non posse destruere libertatem λ upero a P. Annato , cur voluntas Creataracterminando se ad unum non deliruit libertatem Θ Rcia pondet, quia libere se determinat ergo decrctum . quo Deus decernit libere se determinet . non tollit libertatem , sed essicit illam e ergo motio diuina, qu ut executio decreti facit quod liber se determinet, non tollit libertatem , sed efficit libertatem. . sterius quaero a P. Annat. Vel Deus potest facere sua motione quod voluntas se determinet libcru, vel non potest si hoc rosterius, ergo subtrahitur 1 sivinae causalitare, id quod est praestantissimum in voliuntate si prius; er ro sicut Deus potest facere, quod voluntasse libere determinet, ita poterit,mediisnire quod se libere determinet si dicatur, Deus potest hoc praediia finire, si praescientia explorax erit sequitur quod voluntatςmai se se a
terminare non subjaceat causalitati divinae. Nam ostensum est toto Art. r.
quod prascientia non prςrequiritur, nisi ubi aliquid non subest causalitari agentis , quidquid enim a subditis est agendum decernit Rex sine praevii v luntatis subditorum exploratione, quia icit sibi csic subjectos d non posse im
ingere sua decreta Si ergo Deus egeat praelii ciuia dcterminationis liberi arbitri j, ut decernat amore in liberum , oporter, ut creposcat praedictainde, terminritionem , non libi si subjectam. L VIII. Objicies argumentum ad hominem. Ex sacilitate conciliandi si Bertatem cum scientia media ostensum est supra , prae di Et pm scientiam 'ultrariari doctrinae S. uousTi Ni ergxi si nihil secilius,'igam concini et Dissilias by Corale