장음표시 사용
91쪽
. totis mar aemulusi aeritur. HAEc sententia de pr destinatione Met Vchati me maxin
divime bonitati, scripturarum authoritati, Patriin testimoniis,&n turalis rationis aequitati, innulla remisiuno Wio sinens,' itis in longis- a sententia Lutheri,&Calvini,& reliquorum hireticorum nostri renis restaris recedens, a quorum sententiadi a numentis dissicilla balteram se Mntiam vindicare
IMo vero iustiussortasse alius quispiam dixcritiententia haec divinam boniatatςm obscurat; 'iustitiam enervata Scripturis illudit. Patrum testimonia n sensus alienos' detorquet humanaertionis coi rupicini applaudit humilitatis iundamentum evertit; prccandi necessitatem non magnam relinquit; Propriarum virium fiduciam ingenerat . in salutis negotio, quod praecipuum est, homini donat, quod minus, Deo gratiamici libero arbitrio subjicit, in eius pedissequam facit; in is in mi an elagio non satis procul abscedit. Lutheri vero Calvim,&reliqaorum nostret tempestatis haereticorum sen tentiaui, dum ab ea videri vult quamaongissima recedere potentiusqued
bellare, magis etiam imprudens stabili atque confirmat. Namsi non possumus, vel cui ad mitis Mam invidiam dicitura difficile est ab eorrum sensi cargumentis B. Aususτ1Ni dominam vindicare, qui non videat, quantu mi, deris: authoritatis accessione haereticorim lintentia roboretur.
Hoc primi sacie videri cuipiam potest, sed pe--iemconsideriinti mirarium magis apparet, videsicet hac doctrina bonitatem Dei muttia iner obscurari. Primum, quia M. scripturas alienos, ineptos, Patribus in glutos,
92쪽
Αscr. II. Non. Ss Auc i, TH comi VAQδ. . . incog ut Catholicae doctrinae partim e sentaneos tauus de omitet. Patrii testimoniis illorum maxime qui contra velabi nos, atque eonim Keliquis de gratia, cir destinatione ita,
dum dissentanea est. Fallit humana ruio non authoritate divina sulci tures tamque Peis gium fefellit & hujus saeculi hilosophis persuasit, ut dicerent se esse sapientes,, quoniam negare non poterant se non a seipsis factos homines crederent saltem ac dicerent se a seipsis, non autem a Deo fieri bonos. Sic ςnim Philosophus d Orator Romanus quasi con uni Philosophorum ore;
tutem, inquit lib. . de natura Deorum , nem unquam Deo acceptam retulit. Nimirum recte, Propter virtutem emim iure laudamur, ae virtute rectegloriamur. mod non coringeret, si ii donum . Deo, non bu haberemur. En rationem
--οbe- res imum , --- se mi rem rotra, spiente Qviar, sed quia salisi, i,--ο, ορο αυτ &α quod persuadet , de quo ducis humana ratio lumine fidei desti mai quare minim non est , si secretum illud gratuitae, destinationisdivina: mysterium eidem comipue rationi humanae videatur iniquum. De quo Phinlotophus interrNAretur non aliud ex sua Philosophia responderet, quM Draedestinaria Deo debuisse ad felicitatem eos, quos benEjustriue per suuri liberum arbitrRη victuros praevidiaestantum, non etiam praeminassetia praedestinationis illius causam hanc esse praevisionem; ita enim rati is naturalis aequitatem postulare. Verum huic corruptae rationis aequitati ex adverso restitit Paulus inquiens, Numauid ruitium apud Deum ὸ homo ru quies, qui responde Deornumquid diei stmeruum ei qui se finxit, quid me feci ii Fe dc alibi; o altitudo dististiarum sapientiae scientiae Dei, iram meo rebensibιlia sunt judicia πω, ef investitatae viae nisi is enim agnotat sensum Domini, aut uis Consiliaris ejus f in aut quis prior dedit illi retrasietur. Resistit QCcetistis Pater-Familias in Evangelio, cum ait cuidam, mire, non Dei tibi furiam: an non licet mitim οὐ saura an rei, Ἀ-s nequamus, 'uia ego binus sum Z Sicut enim in ditaveria causanon fuit iniquum idem judicium; sic nec in una atque eadem causa iniquum est iudicium tam divosam, ut umis inuantur, alter resu1ν vinur, unus irasto corditer liberetur, alii auo damninur. Imoria metuendum ne harum assertionum parens eum Massiliensibus. R Faustos quibuscum adiis lia sint ei communia Ἀναι--μυνπιαν-πεμ
93쪽
. Quod si ergo putat huius vii domitiae, extor, es quisquis senili, cum ipso sapit in rationei, invenisse, quia olici eo ad captum multitudinis possit haec gratiae cum libero arbitrio concordia explicari, ves inde intellimi quam non eadem doctrinae via cum illis usus*i-yri ibin , hoe gratiae di praedestinationis mysterio tradendo procedat.
Ridicula est Molinistarum responsio, quod utraque Universitas has Censuraet revocavit; quia permis scientiam mediam in publicis Disputationibus defendi Belucet aratiocinatio, ut vile pinsumitivi inferi erga arisat, . - -- iniquisam .
ARTICULUS IIJ Scientia tedia evertit Menatem
XXXV. Ihil est adeo confusione dignum quam ad contrarium ejus quod' firmari intendebatur, deduci. Hanc deformitatem etiam patiatur scientia media volens enim firmat. libertatem evertit illam timuit desectum , incidit in excessiim. Qua tribus rationibus ii sequenti para- grapho re iter ostendo.
libertatem. Tmbin intumibus demonsbo scientiam mediam evertere libertatem, sed breviter, quia sundantii hae rationes in suprasecto sindamento Prima ratio. Illa scimiis evertit laκrtatem, quae non labiicit illini
94쪽
Asor. II. Nos se in M. LIBas ιτεμ v tori sed si ierim media non sit jiciis mirem,otreatori , emo me tit illam Major patet quia omnis creaturii hoc ipso quod creatura debet si ita Creatori,ac secundii liberum debet in omni in determinatione ad agendum dependere a primolibem scientia autem media tollit ut vidimus, Iraedictam ubjectionem in non potest defendi, quin asseratur. aliquid esse liberoarbitrio, quod non sitammolibero ex quopatet etiam probatio ML
noris ergo, cte Secunda ratio. Scientia, quae exigit ad libertatem potentiam ad peccandum, destruit libertatem , juxta illud Joan. 8. Si erga Fumavos liberaturis, verὸ ιιberi eritis Sed scientia media exigit ad libertatem potentiam ad peccandum: ergo destruit libertatem. Prob. Minor Conjungere negationem actus v. g. amoris cum praecepto urgente ad amorem est peccaree sed scientia media exiis git potentiam ad conjungendum negationem amoris cum praecepto ad amorem: quia juxta principia scientiae mediae, non potest stare libertas , quin sit potentia ad co'ungendum tam actum, quam negationem actus cum omnis
Dus antecedenti usad actum , sed praeceptum urgens ad amorem, est quid a te dens amorem ergo juxta principia scientiae mediae, non potest staretibertas ad implendum praeceptum arioris, quin simφ sit potentia ad coniunge dum negationem amoris cum praecepto mente ad amorem hoc autem, ut patet, est peccare, siquidem est omissio actus praecepti non potest ij;- ω- vis principijs scientia media stare libertas, quin timul sit potentia ad pec
XXXVJ. Exigere autem potentiam ad peccandum in libertate, est manufeste destruere ibertatem. cum potentiam peccandi non esse libertatem , nec
partem libertatis, imo non posse peccare esie summam libertatem, ex SS. Auin GusTINO ELTHOMA doceat universa Theologia. Nam AuGusTi Nus deprae dest Sanaorum et is de Christo ait . - - illo non ubera voluntas erat, tanto magis erat, quarito magis pecear semare non poterat Et D. Thomas 3. contra Gent cap. Lait Eri autem quindammeessitate ex interiora inc atione proraridem, aee laiauem virtuosi actos no mumit, sed auget faeit -- luntatem magis intenιὲ tendere in actum virtutis, est quantoperfectior fuerit Labitus ex quo voluntas opera tur, tanto vehementim e m inclinat. s. ' i'sadperfectionem devenerit, quamdam neces
obiicies Christiis potuit non mori: ergo potuit non adimplerepraeceptum Morico ae proinde peccare. Rei ondetur, distinguendo Anim brastus
95쪽
potvit tum mori seruta mi finis, concessiore potuit non mori in Gordine finis, ne tur Deinde neganda est Conseq. quia ut posset non adim 'olere, aut tran redi iu-eptuni moriendi de rit posse servare anuitaui in m , sive non inori, preteranio ordine finis. . Explicatur solim operari sera ato ordine finis nihil est aliud, qu3m Mneoperari, dc operari praetermis ordine finis est male operari. Quanivis autem omnis actio mala ex objecto, aut aliqua circumstaheia debeat semper malε fieri non tamen E contra, omnis actio bona ex objecto, aut aliqua circum stantia debet bene fieri: cuius ratio est quod bonum ex tegra cauta,malum ex quolibet hic sectu Hinc sequitur, quod omnis actio ex objecto bona, alit etiani indifferens, possit duplicitor fieri, vel servato ordine finis, vel illo ordine praetcrnailis . Ut autem aliqua actio sit possibilis non requiritur quod possit fic-ri omnibus modis quibus est actibilis, sed sussicit,quod possit fieri uno ex illis modis Micut ut quis dicatur simpliciter polle consequi sanitatem non requiritur, quod possit illam acquirere per omnia media, quibus est acquisibilis sed susticitHuod per unum medium ex omnibus possibilibus illam possit acquirere. Da in praesenti ut Christus dicatur simpliciter posse servare animam sitam aut
assam ponere, non requiriti. , quod possit mere in utroque modo,& se vando ordinem finis,acillum praetermis ido, sed sumit, quod possit iram,
Ad persectissimam autem libertatem spectat quod possit veste plumi,omnia tamen servato ordine finis, ut passim docet Angelicus Praeceptor sim alia quid sit, 'od non possit esse volitum nisi termisse ordine finis, illud non,
cadit sub potestate perfectissim libertatis. E contra quidquid potest esse volitum semato ordine finis, cadit sub potestate perfectissim libertatis.Nec hane
potestatem tollit aut diminuit praeceptum superveniens;quando enim ex muI tis actibus bonis quos voluntas potest elicere, aliqui ex illis pretcipiuntur, non tollitur per illud praeceptum potestas ficiendi alios: ita similiter, quando ex multis actibus quos aliquis non potest ediceres, nisi servato ordine finis aliud praecipiuntur, non tollitur potestas faciendi alios servato ordine finis. Christus igitur ante preceptum potellatem abcbat ponendi animam semvato ordine finis.&etiam servandi illam eodem ordine servato superveniens preceptum ponendi animam, non tollit potestatem servandrillam krvato ordine nitas tacet enim in sensit composito illius praecepti non possit cum dicto, pnecepto conjungcre conseratationem anis ue suae, quia line est servare an
i in praetermis o sine sessinihil tamen tollitur depotestate libertatis Chr sti, quia, ut dictum est, potestas quam habebat Christus non erat adservandani antinam praetermissis ne finis sed ad servandani inini seroto ordine sinis
96쪽
Hine dissi essitas illa deconciliivida liber axe Christi cum necepto, uetorquet inultos, juxta Angelici tuminis principia clarissimε elucidatur hoc aro umento Christus ante praeceptuire perlectimnianthabebarpinestatem dclia vertatein ponendi animam. α tuam servandi; sed post praeceptum nihil doperdit de hic potestatem libertate ero sicut ante priaeceptum liberrimE, sset ponere animani suam impost praeceptum Esemmesponit animam
in his clarissima luve caligant oculi biolinistarum, qui non possunt eo
eipere persectam libertatem, nisi detur potentia ad conjungendum conservationem animae cum praecepto ponendi animam sve quod idem est, nisi detur potentia servandi animam praetermissbordine finis. Sed longe sita nobis omnique Cordat Theologo gmentum illud olimsticum. XXXVII. Tertia ratio. Scientiti, quae inflat liberum arbitrium destruaelibertatem quia facit quod libertas non sit ab alio accepta, alioquin nompiisset quis de illa vere gloriari, juxta illud Apostolici ad Cor. Ugba, naris quali non acceperi y sed scientia media inflat liberum arbitrium ergo ever sit libertatem. Prob. Minor. Scientia quae tribuit aliquid libero arbitrio non ab
alio acceptum, inflat liberum arbitrium, siquidem dat aliquid in quoioriari, sit liberum amrium: ed scientia media tribuit libero arbitrio aliquid non ab alio vi ceptum, nempe determinationem otia se ad amidum determinat: ut patet ex o is stipracv. i. artii. s. i. ergo cientia media instat liberum ar-Htrium Ab in i proinde fugere debemus, sicut a facie colubri si idem . scriptum est Jac. 4 Dein severia re , ἐ---πιπιω- ώι--- L ni
Dontinus aedificaverit libertatem , ines indo cor nostrum quocumque, hierit sua omnis inentissim voluntate . in vanum laborant, qui aedificant Eanni, id est, scientiae media desensores. Si quoque Dominus Matia sua ex se Acaci, non custodient libertatem . stra vis at explaratrixaesentia ad custodiendum eanti
'g II. Sollitio coneloo libertatem Ginpraeceptos praecia tradis radicitis explicati V
H me solutio est D. TMOMA r. p. q. 6 a. 8. ad 3 feendum sibi mar. bitrium si se habet ad elginis ιν ea quae sunt ad finem sicut se habet tu illic: ita ad melusione , manis um est autem , liradad et iri, item intesiectus retinet ut versas conclusiones procedere postseundum primipia dati sed quod maliquam emebia mem procedis praetermittemis idinim principiorum , hoc ' ex Afectu ipsim Unia
97쪽
M non mant, quam in nisi pusinum ris i. gibus verbis non M.' expressis terminis continetur nostra solutio, sed etiam probatur potentiam peccandi ad desectum libertatis pertinere, quod in secunda rati- assumin
Solutio ista Magistri nostri non est alia in re, quam communis Thomiis
starum, qua dicitur, quod Christus potucrit no a mori ganνὲ non vero Prιυaιι die, aut eontrari). lanior tamen est, i magis seipsain explicans, magis jue disicultatem evacuans, si bene perpendatur. Uno eo ipso quod sit Alagistri, ea magis deberent uti discipuli. EX plicatur Solutio. Servare in volendo ordinem finis est velle aliquid'. ita ratime . quies naeet ibiti praetermittere in volendo ordinem finis,olt velle aliquid sub sta rauone, qua non est praecepimile Praeceptum enim orisclinat ea, quae sunt ad finem. Sola ratio peccati non est praeceptibilis.
ergo ad persectam specifidat ollisi risum olum requiratur potestas, Icndi plura servato ordine si is, id est via di plura subniarat e qu/. inre ibilissint, sequitiar man senε ad desectum libertatis, pertinere pote- statem peccandi, cum inlisa, estissit potestas uolendi aliquid sis si ratio, ,eiu non est praeeeptibile. auod ista blutio magis evacuet dissicultatem ostenditurhae ratione Sicuta in nobis se habent a nilia. ως todium, sive vomue&- δι- , ita in beatisse habent rare tibile praece non accipiendo praeceptum prout est conditio
dc circumuantia objecti voliti prout scilicet res denominamrmeceptibilis, si ita potest praecipi l praee pra, quis actu praecipitu Unde sicut voluntas vinditoris nihil potest velles, nili judicet esse volibiles, nec aliquid actu vult. Nili judicet olendum, juxta comni unem Thomiliarum doctrinam ita volunaas comprehensoris nihil potest velles, nisi judicet praeceptibile , nec aliquiae adhu vult, nisi iudicet e si e Iraereptum, stib piaecepto, di princeptibili inci . limus consilium, quidquid a Deo voli bile dc volitum est. Ex quo fit, quod sicut stat libertas viatoris circa utrumque extremum
v. g. - utre si adsit judicium jeculativum quo judicetur utrumque esse illibile, loquela scilicet,in silentium; quamvisjudicio praetico judicetur loquelam essem ima quia trunco avo ita fertur actu in loquelam, ut ex judicio speculativis possit velle silentium lia seniliter stat libertas comprehensoris circa utrili, siue extremum V g. 3---ππιπιατ, σservare intiminis, si adsit judicium speculativum, quo judicetur utrumque esse ac tibile, positi, scilicet, animae,ad crvatio anim quamvis judicio D ctico audicetur positioncm an iis aeria raeceptam quina tunc ex iudicio moleo
voluntas comprohensoris, ita Ritur actu inpositionem minias, ut ex iudiciost cuiativo possit velle servatio non γnimae. -
Veram notandum est, quod alia ratio boni est , casa loquela iudicatur
98쪽
- rc alia ratio boni, oua silentium udicatur se is, non enim op-λα inqirantuin tali sub una ratione simul sint volitata. Moveor v. g.
loquendum ex motivo utilitatis proximi , ad silandum vero ex molivo servantiari, quod si ex motivo observantiae movear etiam ii loquendum , tunς -- α' re non erunt opposita , quia observantia praecipi loquelam in uno tempore, talenimetra in alio. Si ergo αμαι accipiantur respectivεaa dem tempus, necesse est , ut sub una ratione Io uela siti sis lub alistratione silentium in eodem tempore sit etiam molibri 'utrumque enim in eo dem tempore potest simul esse, de sed non actu volitum: Sic etiam discurrendum est de ratione praeceptibilis. Nam respective a sci dem tempus positici animae est uno praecepto praeeutιbils,in strvatio anim Mest alio praecepto praeteptibilis ImposSibile enim est , quod praeceptum praeci
piens mortem praecipiat negationem mortis; ut ergo mors Sc rugatis mortu, si V Epositio animae, Tervatio animat, sint simul praee tiHiles, opporret, ut ad di Versa praecepta fiat respectus , sicut ut re dc notati mortis lint simul simbvii, opportet ut ad diversas rationes boni fiat respectus.
Hinc clarissim evacuatur solutione Angelici Doctoris dis ulto concialiandi libertatem cum praecepto, quae tot iuniorum torsit in nia, eo MU. Mutionem Angelicam non niminaverint,in eam funditis intelligere non movemit; sed abierint, quilibet pro suo ingenio , alias silutiones adin Venire, quibus non est possibile quietari intellectum. Hae autem Angeli silutione persest quietatur intellectus. si doctrina Angelica bscipiaturi
Doctrina Angelica est , ad perfectam thecificationis libertatem periinere. . mo voluntas possit velle utrumque extremum servato ordine finis k, est, sub iuratione .... est miseeptibili, non autem praetermis ordine finis id ostsese a -- -e, qua non es inriseeptibiis. Jum vidimus, quod respective ad
idem tempus mors est uno praecepto praereptibili. Sc exotio mortis ei alto Privcepto praereptibilis Und praeceptum, quo acti praecipitur mys , ficit negationem mortis esse a m prohibitam, sed non tolli quin simul alio prae Cepto sit praeceptibilis. Prohibitum opponitur isti rationi quae est aedil praee tvr, sed non opponitur praeceptibili , ut patet in Deo, qui dum actu precipit
-tem contervat potestatem praecipiendi Nationem mortis Sicut ergo 1 e -
dem instanti Deus est actu praecipiens mortem , sive prohibens neot-- simul potens praecipere etationem morti, ita in eodem instant,
Ἀνοπι est adhu praee ta, sive nemitio mortis est a dia prohibui, Imale dem ver vis minis remanet maestissis.
Q Rr duas rationes habet, ratis is supposito quod moriam praecia piatur; unam sub qua non est pneceptibilis nempe eam, qua o nidis . praecepto de morte aliam , sub qua est praeceptibilis, nemp eam res
Pri: aliud praeceptuma prviepto de morte distinctum Adicis
99쪽
penatem cito mortem iuuio in mortis, sumit quod supposio pro πω d. mri remaneat viauntas potens Mendi Natio in momi socia ratione q/ cepi tu est, non autem requiritur , quod remaneat potens volcnd -- it: -- minis bub- raturue, praein deseris, quia sub ista'. at ne non est nare M . . Ea quo patet , quod eadem est libertas voluntatis persem subjectis,
Volunt:Hisici praecipientis. Qiud quid Deu potest praecipere, voluntas perse ne subjecta pote' velle . di nihil aliud. Si Deus pinei utrumque e
tremum V. g. mortem in negationem ortis prae Jpere , olim a perseusi esse his jecta poterit velle urru Inque extremum V inoxiemin meatronem πιών. Si vero Deus praecipit actu unum extremum , v. g mortem , cum potestate praecipiendi aliud extrcnaum. v. g. mortis, Voluntas perstate subjecta volet actu mortem, cum potestate volendi neeationem mortis. Cujus ratio est, quod potestiis prςcipiendi negatsonem mortis Componitur m DC cum probibitione negationis mortis, similiter latio Meeptibilis componitur
in actucinoratione trahi :ι,5 in viluntate persine sublecta stante pr3ecepto de morte n itis nisi iis smul es nolita in Vibilis.
si quis Doctrinam illam Angelicam. M E cassuς it cum imici distinctione
sitissiciet omnibus cavillis, verit riorum. Si enim G s rationes distinxem unam , quae praere vilis , aliam quae η eri praeeutorii, elidet omnia anni senta. Quod in hoc unico a gumento curnere licet. Ad libertatem actus amemni requiritur potestas ponendi oppositum s. e. rati-, tu praecγώ mcedo, sebes rario , qua, is risere istis, nemo Oppositum actus non est praereptibile, at opponitur Praecepto de actu sed respectiva ad aliud praeceptum , quod posset esse in illi, instanti in quo praecipitur actuti.
Similiter possὰ ponere negationem mortis stant pretcepto de n- est peccare Sub-ratione, tu nega:io mortis est praeceptibilis, neg' Subia ratione , qua non est praeceptibilιs, concedo. Stant precepto de morte, negatio mortis habet duo est enim diu proh bita per praeceptum de morte, Mel praeceptibilis per aliud praeceptum. Ad persectam libertatem non debet , stante praecepto de morte adesse potestas ponendi negationem mortis in actu prohibitam . sed stillicit quod stante praecepto de niorte adsit potestas ponendi negationemnaonis ut per abad praeceptum ect princeptirilis. Negatio morus ciatu prohibita, est peccatum, salitem praeoptibilis non est peccatum. Salu tur e libertas
In pq restate peccandi dum urgente pretcepto de morte remanet potestas volandi negationem mortis Ara acetiissim ut d a Magister uost . serens or- -1, '
100쪽
XXXVIIJ. Uia contraria contrariis magis elucestant, placvit in hoς e par Miphoi sequentibusradicitus explicare prideterm
nationem Gylicam scientiae mediae sortiter oppositiun. Sed cliud putas , CDP date Thologe causae esses, Molinae discipulos omnem operam moliri adim-vugnandum decreta de se essicacia, eorumque executricem vim , priἡdcter minationem phylicam mysterium aperio Vident,&hene quidem, quo4 si libertas voluntatis nostrae non possit componi cum praeacterminations Phylaca, nec-etiam poterit componi cum gratia de se essicaci volentes gis tu gratiam de se essicacem, quam defindit S. AususTa Nus, deitiuere. 6 gratiam sussicientem, quam defendit Molina, stabilire; altute impugnant
predissitationes divinas,in praedeterminationes physicas, ut ias debellatis. velocitercurrant viain adinventionum suarum Occulte igitur periturabeis doctrina S. Avo Titii de gratia, ab Ecclesia ut regula Mei in hac niat ria approbata. moest sapi ,-- in M. His non ,--λ---rax----, Proverb. xi. Quo plus praedeterminatio Niysica impetitur, plus firmatur, dc apud Cordatos Theorogos magis taboratur. Hoc breviter ostendere, conabor, favente Deo, qui disponit omniasertiter,in suaviter, Gmnes Theolog contra Durandum convenuint, quod positis olimibus requisitis ex parte amis primi ad agendum, adhuc necessaria est aliqua motio Dei actualis ad assionem creaturi; sine qua motione potest quidem cre tura agere, quia ponitur quod nihil desit ex parte avis primi ut condistincti ab actu iecundo nunquam tamen aget, quiatiar motio est indispens biliter conjuncta actioni. Unde sicut causa sine actione potest agere , nunquam tamen aget ita quaelibet causa fine omni illo quod est indispensabiliter Coniuniis aci ioni poterit quidem agere sed nunquam aget. Hoc ab omni-lius admittitur, estque omnium conmunis vox, quod concursus Dei non Muuiratur af M, sed ad agere.
oc in Dissicultas est, an praedicta motio si ipsa actio creatum vesquid concomitiin eam; an vero sit quid ab actione distinctum , de praevium
actioni. Conveniimtomnes, ut jam uictum est,quod motioDeidcactio crea-xurae inseparabiliter conjungunturiSed controvertitur ita coniungantur,utumii sit causi alici ius sicut in bratis cognitio boni & amorinseparabilirer contuns tur , ita tamen ut cognitio si quid praevium & causa amoris simili- aer pesin pulvere impressus,in vestigium ejus inseparabiliter coniunguntur,ata tamen ut pessit causa vestigij. Ratio est, quod prioritas causalitatis & GPendentiae non repugnat simultati existentiae,&durationis. Et silicet ad dia
vina transcendere. Pater Filius una intrilactione se simul intelligunt.