장음표시 사용
181쪽
ART. I. DEu NON PRAECIPIT IMPOSSIBILIA. 33 actu in consilio fiat tunc non dicitur a Deo dati, etiamsi non fiat sine concursu Dei praevio , nisi eo modo quo actiones liberi arbitrii naturales, martis dicuntur a Deo dari, quae tamen omnes tribuuntur libero arbitrio, quantumvis debeat ad eas praedeterminari. Cujus ratio est, quod actionem voluntatis ess speciale donum Dei, non tam accipitur ex ordine ad objectum, quam e modo operandi. Una illa actio, etiamsi sit supernaturalis , non erit speciale donum Dei, si si v cauri libero arbitrio. contra actio naturalis erit speciale donum Dei si non sit semitio a libaro arbitrio vide num 74. . Cum ergo adiutorium datum Adamo,, Angriis daret illis potestatem se applicandi, actu, illorum non erant specialia dona Dei sectis est de rum-bus bonis hominis infirmi, qui fiunt auxilio GRAT i vi Ci Ricis ET PRα-DετεκMi N' Nam haec gratia ita applicat liberum arbitrium ad volem dum , ut ex praeeedente acta non se applicet: licet per gratiani cooperantem se applicet liberum arbitriam, quia tamen gratia cooperans innitia tur gratiae operanti, etiam adctas gratia: o. perantis dicitur a Deo specialiter dari eo modo , quo ea quae subsequuntur primim gratiam dicuntur etiam g atis dari , quia in virtute prima gratiae gratis datae do
CIV. Ex quibus omnibus liquido const.it, nullam esse necessitatem dis .cipuli S. AuciusTi Ni pro gratia primi hominis,in Angriorum , recedendi. discipulis S THOMAE, d consu siendi ad concursum Molinisticum , qui viaM evertit principi gratiae de te eisin is, quam utrique discipuli contra Molinistas invictaedefendunt. Nam haec principia sunt ipsa decreta divina de se essi cui dira in omnipotentissima tria humanorum cordium, quo Deus voluerit inclinandorum potestate cum quibus impossibile est stare concursum Molinisticum eo enim Deus inclinat corda hominum, non quo seuerit, sed quo inclinanda ipse praevidit ita ut ipsa praescientia tribuita reus emaciam , non or decreta ipsi praescientiae tribuant certitudin m;
de consequenter ideo res praestiri a Deo, quia suturae sunt , non vero ideo esse futuras, quia praesciuntur. Q ubus nihil capitalius principiis . Aucius et Irui, nihil quod eius doctrinae magis ex diametro repugnet, eis agi potest.
Ipse enim in Enchirid. ad Laur. cap. 9 explicans haec verba salini, omma quaecum M Auit Dominue fuit , addic quod non esset verum si aliqua νο- Ωι Deere is non fest. Et quod es indimus'. ideo non feci , quia ne fieret quod motibat Omnipotens , voluntas hominisci εἰ vit. Et post pauca: hoe si credamus, peritaratur ipsum non1rae fidei confusionis initium, MI nos m Deum Patrem omnipotentem eredere , e remur. Nee enim ob aliud veraciter vocatur omni rem, nisi
182쪽
- στου - , μων mari in re vir, scis is si semel viuini actum librii arbitrii bonuin potes Deus decernere decreto de se effoci , cur non comnes bonos impotest omnes sme dubio fecit, qui Dratur omnia secim--silium voluntatis suae Ephes . Si denique omnes actus liberi arbitrii bonos deerevit Deus decreto suo de se incaci; executio praedicti decreti non potest esse indifferens; ad quid igitur concursus indifferens Molinisticus, nisi ad inflationem liberi arbitrii &mulcipulam pedibus insipientium Viderio
hac concordia a. s. cap. I. 6 infra f. F. art. q.
s. VIIJ Similis concordia contra gratiam si iemem -- Iresicam.
CV E Vulsis praedeterminationis physicae aculeis quibus haec praedetermi- Γ, natio doctrinam S. AuausTi Ni de gratii primi hominis, Angelorum pungere a discipulis Sancti ejusdem me taris videbatur necesse estia perfectu intentionis nostr concordiam ostendere, gratiam suffcientem Mesimisticam, tanquam scientiae mediae zizania in ullum sisticulum igni strictioris examinis deputiuidum ab omnibus utriusque solis discipulis concorditer colligari Gratia autem sufficiens Molinistica dicitur, quoad pret sens intentum , gratia dans osse a libero arbitrio sine ulteriori auxilio de terminandum , quod ris.. omnibus datur, ut possibilitas implendi praecepta salvetur si igitur ostendero secundum utriuique Solis discipulos hominem infirmum indigcre auxit efficaci adjuvante posse, praedictumque auxilium
non omnibus dari, ad intentam discipulorum utriusque Solis concordiam, contra gratiam sussicientem Molinisticam, favente Deo perveniam. Primum praesenti Paragrapho perficiam, triplici ratione demonstrans, hominem quantumcumque justificatum d quacumque gratia data per modum actus plinii, adhuc indigere auxilio efficaci adjuvante pos. CUJ. Prima ratio ex ipsa hominis infirmitate sic sormatur. Auxilium viniscens concupiscentiam , tollens ignorantiam est auxilium efficax adjuvans
posse sed homo infirmus quacumque gratia data per modum actus primi, adhuc iud et auxilio vincente concupiscentiam, tollentes horantiam; ergo homo infirmus quacumque gratii data per modum actus primi indi uxilio efficaci adiuvame, e Major pater, quia concupiscentia actuas, mignorantia agendorrum impedum ne fiat actus praeceptus impedi. mentum autem potenti tenet se ex parte μ' ergo auxilium vincens com cupiscentiam ε tollens ignorantiam, ex qui parte vincit concupiscentiam, e tollit ignorantiam agendoriim hicin nunc , erit efiicax ex illi vero parie qua α-νος potentia impedimentrum erit adiuvant,si
183쪽
a, et . I. κυ NON PRAE IWIT I POSSIBILIA. Ic Minor inficiari non poterit si eam ii aede impotentia hominis infirmi di- a sunt rit perpendantur. Nam haec impotentia , per qua' constituitur hominis infirmitas, non oritur ex indigentia ali Hus principii supernaturalis, sint in tuta an similis indigentia inveniatur sed oritur ex actuali motu conrupiscentiae in carentia actualis cognitionis agendorum hic de nunc quae aequaliter habent adactus naturalesa supernaturales moi, miniis principium naturale impeditur a suo actu dum insurgit concupiscen- tis motus, quim impediatur principium supematurale ex abstractione qui dein concupiscentiae. Ideo Doctor Angelicus num 76 mutus assignans rationem, uar praeter auxilium generale indigeat homo infirmusalios sciatiori auxilio, non recurrit ad actus supcrnaturalitatem, sed adripi u
carnis infectionem in ignorantiae obicutat:Hcran. Quidquid igitur detur homini infir nio, sive naturales, si vc supernaturale, si non vincat motum actualem concupiscentiae, tollat prίvdi 2.im igno rantiam, nunquam tollet hominis impotentiam , nec per lacte sanabiti usansirimitatem Actualis concupiscentia solummodo vincitur, quando homo fortius amat justitiam, quam bonum concupiscentiae. Cum enim ea pros quatur homo quae fortius amat, nunquam poterit ea quae sunt justitiae prosequi renitente actuali concupiscentia, si non amet sortius iustitiam, quam N,num ita incussist inti H amorem iustitiae, non po-
test homo infirmus ri se sibi tribuere ex aliqua .volitioni, 'i' praecedens illa volitio sim attingit obiectum sub aliqua rati versali actinari autem motus concupiscentust, de amor delambita ui ratione impelliunt voluntatem in objectum cono incti H e :, consequenter vincet amor delectabilis, nisi
speciali auxilio gratia operantis iraedeterminamis insputetur sorti amortuititiae siquidem rationes universales minus movent, quam Litiones particulares, eo quod actiones in particularibus sunt, ut docet D. Tu i
Colligitur hec ratio ex AuGusTi Noab. 2. depe cat meri cap. 7. ubi ait Nobιnt bomines faeere quod jursum It fine quia latet an IMVum sit , iv quia
non dilectat. Tanto enim aritia 1 e vehementius volumus, ' anto cerim quam bontiussi θυι nus . och e δι ciamur ardentius. Ignorantia ritu se infirmitas itia sunt impediunt voluntatem ne moυeatur ad ficiendum opus bonum , ut ab opere muti
Maineniam. Ut autem innotescat quod latebat Iuave fiat quod non latibat, trais me Dei II, quae homitti m ad imat funtates. Item ad simplicianum lib. I. Q. 2.
184쪽
Nola, quod delectatio μ' I. AucusetiNu est ilia complacentia boni im caulat obiectum amoris, dc consequenter est ipse amor, qui erit liber,
si judicio indifferenti rcguletur, amor enim est primus motus voluntatis,&prout est ipsa boni co in plia.entia dicitur delinitio a S. AuousTINO. Unde . dum ait, gratia Dei esse, Ut suave fit, M. tim latebat, Idem est ac si dic ret, ut amerin , in rem Moriam sui ause ... non latebat. Hic amor quantumvis sit liber , non tamen est in potestate voluntatis ut occurrat ei obj 'cium quod anaci nc est in potestate illius quod oriectum apprehensum judicetur practich esse amandum,dosui complacentiam causet .Et ideo quando ea quae sunt iustitiae, occurrunt nobis 8 quando illa, dum occurrunt uis dicamus prastice esse amanda . M'iratur hoc praebeturς alia Dei, no nutu nostro indu Did, aut operum merui comparatur. CVIJ Secunda ratio ex natura auxilii specialis petitur. 8 in hunc modum formari potest. Auxilium movens ad actum non praesupponendo via
res si ficientes est auxilium essico adjuvans οφ ut enim move ad actum est mox, ut vero non prςsupponit vires suffcientes debet eas adjuvare: sed 'iusno infirmus indiget auxilio movente adactum non praesupponendo viressi intes ergo indiget auxilio Moci adjuvante 4'. Probatur mipori
Auxilium dans meti independens ab actu praecedente non debet praesuis nerei, oluntate vires suisciciates ad faciendum quod volitum est. quia cum auxilium sit a solo Deo dependens, qui potest& voluntatem faciendi Wv. g. quae justa lint, & vires ad perficienduvi tribuere,in potestate Dei est prius dare voluntatem saciendi, & postea dare vires ad perficiendum. Dictum autem est supra num. s. quod homo infirmus indigeat auxilio dante
veste independenter ab actu praecedente ergo. αConfirmatur primis tu, exemplo sentibili Ut quis velit pingere ex propria applicatione d directione , debet prius abcte arici pingendi. Si autem esset quida nuta in insignis Pictor, qui movendo dc dirigendo manum s rvi faccre illum ccte pingere: tunc scrvur, imperante domitu volet ema
caciter pingere, absque eo quod praus habeat altem pingendi: siquidem non pingit proprio consilio, alete, sed domini sui pictoris consilio, d arte in cujus potestate est facere, quod scimus recte pingat ita qui potest credere ex propria applicatione dando sibi riti debet prius habere vires sussicientes. hc omne auxilium ne quo π- Verum ille qui selum potest credere, ex .ciali praedeterminati me accipiendo voliuntatem credulaui non debet ante istam volitionem habere vires sudicientes ad credendum, sed suificit, quod Deus cum voluntate credendi de illi vires sussicientes ad credendum. CVli Consi rimatur secundo. Homo infirmus, quacumque gratia data. non potest se appi care ad volendiam credere; ergo homo infirmus non habet
lassiciens posse adcredendunt ri sita Am. Porciis, se applicandi ad volendum
185쪽
eredere praedeterminatur ex praecedente actu,& consilio sed auxilium ii minis infirmi praedeterminat ad volendum credere ex praecedente actu, di consilio: ergρ homo infirmus non potest se applicare ad volendum credere, quamcumque gratiam habeat Major patet, quia voluntas ut dictum est ex D TH a nu. 6. in primo actu non se applicat, sed a solo Dco applicatur. Ut sit ergo potens se applicandi , debet habere aliquem actum , qui sic
causa alterius mediante enim primo actu facit se velle seeundum actum. Minor prob. Auxilium praedeterminans ex precedente adhu consilio, non tollit quin actus sit in potestate Iibcri arbitrii, eique tribuatur non ero auxilio prae icterminantici ut patet in operibus artificiosis, A actibus saltandi. ludendi, ambulandi , e qui actus dicuntur esse in nostra potestate subodunturque libero arbitrio quoad usum, eique tribuuntur : quia illos facimus
quando volutatus, qu.Indo non volumus faccre, non facimus & tamen
ad omnes illos debemus phylice praedeterminari ergo auxilium praedere
minans ad aliquem actum ex pr supposita voluntate, consilio non tollit. quin actust datur libem arbitrio, eique' uoad usum tribuatur Auxilium autem hominis infirmi tollit, quod actus tribuatur libero arbitrio, stibi in inius potestate non igitur poterit praedeterminare ad volendum credure expi supposii vesiuitat consitio. Π ut Mitere, quod opera naturalis ordinis possunt subdi libero actis hvio, eiqua quoad usum potestatis naturalis tribui; ecus vero opera supem turalia, qu; violes, tu principio supernaturali gratis dato. Hoc, in tuam,
non valet; huia ideo opera naturalia tribuuntur libero a =itrio dc omnis virtus naturalis dicitur ei subdita quoad usum quia mediante acti naturali se applicat ad illa facienda , etiami indigeat praedeterminatione physica naturalis ordinis ergo si liberum arbitrium per gratiam elevatum mediante actu supematurali se applicet ad opera supernaturauia poterunt etiam ista tribui libero arbitrio elevato, gratia. omnisque virtus infiisa ver dicetur subdi libero arbitrio elevato quoad usum, etiamsi indigeat praedeterminatione physica supernaturalis ordinis. Nam sicut opera naturalia tribuuntur libero arbitrio, non soli Deo praedeterminanti naturaliter ita opera supernaturalix tributi itur libero, bitrio Elevato, non soli Deo praedeterminanti supernaturaliter
Ut ergo opera, με naturalia. γε supernaturalia tribuantur fili Deo pret- determinanti & ut virtus, ea naturalis, aio superaraturidis non sissidatur dum usum libero arbitrio, sed soli Deo pretiae inanti, debet Deusprq
eterminare voluntatem independenter a praesupposita voluntate,& constior.
tiinc enim totus actus tribuitur sesi Deo, estque Dei speciale donum Sicut actus pin di tribuitur pictori, non servo qui ex sola Domini applicatione.
O directionet recte pii xt. t. - hoc is queiod dominus moveas mari in i
186쪽
servio hic eam non moveat, actus pingendi totaliter tribuitur domino pictori, dc non servo. Hanc duiplicis praedeterinitiationis distinctionem non ex naturiditate , supernaturalitate ortam, sed ex diverse modo operandi petitam, vellem ut aucuderent, quotquot nihil aliud , nisi operis boni supernat ralitatem cogitant, Winculcant, chm de gratiae necivitate disputant. Hoc enim gratiae praedeterminantis discrimen , distinctionem gratiae medicinalis, a gratia sanitatis ara AususTis, suisque discipulis traditam aperte salvati ideoque potest dici doctrinae de gratia ab AucusTirdo tradita basis vera
clavis, qua aditus in scripta ejus aperiendus es, annulus, qui caeterorum dogmatum catenam trahit & veluti filius Ariadneus, quo nisi quis regatur, tota ejus doctrina merus labirinthus erit, ut art. cap. I. invicte demo
Secundum hanc distinctionem verificatur, quod quidam dixit, Adiuto
rium collatum A lam in pati innocens Le , quantaeeu nque fuerit excessent ια, non ad
actum voluntatem concitavit, sed ab ed coneliatum sitit, debuitque a liberi arbitrii, meluti sigili Uitisi, expectare aruae mot'm , ut vel quiesceret , vel ad inluxum operi eo ondum ipso omient raperetur. Da non ei ita intelligendum, ut
nulla gratia praedeterminante indigeret; sed hoc ipse quod praederer iv batur ex praecede, te voluntate, es consilio , prodicta omnia orificamur; sicut nullus Thomista negetbit quin potentia naturalis, & habitos, quam
i cumque fuerit excellentiae, non ad actum voluntatem concitet, sed ab illa concitetur, debeatque a liberi arbitrii, veluti Angeli impulsu expectare aquae motum, ut vel quiescat, vel ad influxum operi conserendum
ipso annuente rapiatur. et de potentia,& habitu naturali vere dicuntur, Ite et debeat liberum arbitrium a Deo praedeterminari cur ergo non ita de gratia 'abilibus supernaturalibus, quamvis egeant gratia praedetcrminantes cum ratio veritatis utrobique sit , quod praedeterminatio fiat dependenter a voluntate praesupposita, c consilio ubi enim praedeterminatio fit inde pendenter a voluntate ac consilio praecedente, nihil horum crificari potest, ut contingit in homine infirmo.
Hac denique distinctione gratia pretdeterminans ubique firmatur,in sola gratia sussi ciens Molinistica exploditur. Et ne quis Molinista novitatis eoim notet, audiat Caietanum doceotem eam r. a. q. ii 1. a. a. Nam facere. v. mis, nomisin bigis mois, sed βο- scilicet, ut νε-- momenis novsos αδ εος pecce praedeterminatio quam vocamus universitem Θ---- - ii tam ab ipso, en prideterminatio specialis. Vide art. s. cap. I.
CX. Tertia demum ritio ex precibus Ecclesiet, sub hac formum nutu . Actus pi ecibus impetrandus exigit auxilium efica adjuvans se sed adimpletio pia pii in homine infirmo iniri precibus impetrandus er
187쪽
Aατ.I. DEU NON RMiri IMpossIBILIA. sadimpletio praecepti in homine infirmo existi auxilium essio alvi a V Prob. Maior Actus qui non est in hominis potestate exigit auxilium adJuvans posset Actus autem precibus impetrandus non est in hominis potestate:
Nam resis hiau , inquit S. us. de nat. ωgrat. C. 8. quὰm orare ut a era quod in pote te habeas. Pro Minore attenae solummodo preces Eccle- sae, ubique audies, Rat alunt, tua da mibi integectum , ut discam man data tum utinam rigantur,iae meae orete eulos meos ne videant vanitatem , Grem meos Arige secundum do uium tuum. Probat etiam Minorem celebre illud
dictum S. AususTius, a quod jubes, O M. quia vis. Vide supra Censura
Ut haec ratio in sua vi percipiatur , attent observandum est, indigenti m concursus seneralis inessit secundum Molinistas pedissequiis , si Est secundum veritatem praevius Inon inducere nesessitatem orationis qui ςtim necessitas orationis sit se m pro actibus oui non sunt in nostra potestate, ut ait s. Ausus i Nus d illi actus, qui sint in nostra potestate , i durant etiam concursu generali, clarum est, quis sola ind miri in curias generalis non inducat necessitatem orandi. Undesoportet nos, dum oramus indigere aliquo speciali auxilio haec autem specialitas non potest oriri ex ipso actu, siquidem auxilium nihil Aliud conferens quam actum, sivE auxilium pur applicans ad actum non tollit quin actus sit in nostri
potestate,' consequenter extra necessitatem oris di. Nec illa specialitas potest oriri ex supernaturalitate actuc quia sufficiens se supernaturale non minus facit actum esse in noltra potestate, quam suificiens posti naturale, Mide auxilium supernaturale pur applicans non magis inducet ne- Cessitatem orandi, quam auxilium naturale pure applicans. Oportet igitur, ut speciale auxilium inducens necessitatem orandi conferat aliquid ex parte posse, in hoc consistat ejus specialitas Etenim non carentia actus, sed virium indigentia facit nos orare. Vide s. q. ως art. s. cap. rec.
' Hic ratione non urgetur gratia sitificiens doessica oblata si quidem quod osertur adhuc debet peti,ut donetur sed mirum in modum angustiatur gratia sussiciens miliastica Nam Molinistet Deum deprecanti ut tentationeni vincato priceptum infleat, ine Deus justissimE respondebit. Quid me deprecarisi credis te accepisse gratiam sussicientem ulteriori me auxilio non indigentem quid ultri tibi debui facere, 8 non feci Z Ecce concursum meum indisserentem paratum habes, illum determina tuam expecto determinationem , ego igitur non sum a te rogandus, cum concursus meus sit a te determinandus, sed magis te debeo rog ue, ut digneris illum de
Molinista norin secundum . AususTi Nuiirrisoria est tua petitio,
dum determinationem tui liberi arbitrii, quam Deus praecipit, a Deo petis,
188쪽
46 opus e. I. DEFORMITA SCIENTIAE MEDIAE. Ap. II.& eredis ipsum non dare , sed ipso non donante esse in tua potestate Nolita errare, inquit Apostolus, em non irridetur. O iam P molinista --,rebo rum tuorum , verum etιam cogitationum testis ea Dein fia uia a timio dimit. ---
D. A., iubes ergo eterminatio liberi arbitrii est essectus divinae motionis concridunt Molinistae , determinationem liberi arbitri effective procedere a motione divina Dum ulterius premuntur: sotio divina praeced ea aditate suum QREtam distineutturi si determinati liber arbitria est fetus dedime morioisis , et motio δυina praecedit at salitate determinationemraberi arbitria, bia distinguitur a consequenter moti H Uincnon It concursus simultane in erus a determinatione liberi arbitrj m di imguitur , nec eam antecedit : cgant Molinistae, determinationem liberi arbitrii procedere essective a motione divina Narrat P. Annatus disp. i.de Suent Med. ivi. 1o .se fidisse olim Morionem αuula Viri Nobilis, a quo cim peteretur an esct Hugonottus, respondebat minime. Catholicus ergo 'at , inquiebat. Rursus inversa statim interro tione cum urgeretur, an esset C thoiicus ' minim vero, inquiebat. Hug notius igitur tam est.
In qua reseratum cujusdam in time responsio.
TAnta est hujus argumenti ex oratione petit e scacia, ut nequeant Adversarii vim illius subterfugere QMdam eorum de quo Amicus Phialalethis capite ultimes tentavit in suis dictatis ei satisfacere , sed quam ins
Iiciter judicet Cordatus. P imὸ ad istum syllogismum, Actus precibus impetrandus non est in hominis pol frater Adimpletio praecepti ea actus preei,us impetrandus Pergo Adimpleti 'aecepti non et in hominis potestate, nihil aliud potuit dicere, qui testimonium S. AutiusTi Ni in quo fundatur major, nempe, stultum esse orare pro eo quod habetur in potestate , esse intelligendum de eo quod hi se nune mino es in
nostra pol fiate 'faciis ac in tros me M a 4 of coe possumus. Unde concedere costitur, Adina pictionem pra cepti non esse omnino hic nunc in nostrap
testate, nec facila, nec independoine a Deo fieri; α ido pro es, oristi
189쪽
ART. I. Eu NON PRAECIPIT IMPossIBILIA. apru eat Molinistam istumiuis se involuere verbis, sigillatini omnia percurrimus vel per i non es, in m nostra potestate intelligitur defectus alicujus potestatis, seu alicujus requisiti ex parte actus primi ; vel solum in 'telligitur defectus potestatis facilis. Si defectus alicujus requisiti ex parte actus
primi, aperte sequitur, non adesse vires lassicientes hicin nunc pro ad imis pletione praecepti, si pro ea orari debet Deus; quod ei nostrum intentum. Si solum intelligatur desectus poteIIatis facilis incidit Adversarius in sententiam Impugnatorum S. AuGusTINI , ut patebit ex num seq. Ulterius, dum concedit Deum orari pro adimpletione praecepti, quia
dependenter a Deo fit; vel ista dependentia intelligitur propter auxilium jam datum; vel propter auxilium dandum tradimpletio praecepti solum d pendeat a Deo propter auxilium jam datum, non debet me oram Deus; siquidem oratio non unditur pro eo quod tabemus sed pro eo quo indigemus si autem adimplatio praecepti intelli Rur dependere a Deo propter auxilium dandum, sine dubio debet pro ea orari Deus sed penusis destruituritati Molinae Surrica ε κτ RMAτitiis, quam ponit nullo ulteriori inigere auxilio.
Non esse locum orationi ubi nullius alterius indigemus auxilio, a d
duri docuerat S. Hieronimus lib. a. adversus Pelagianos,ubi exponens verba ista Matth. Surgites vigilate, ratem intretis in tentationem, nc uos expugnat Impugnatores ouisier cere juxta vos, fregite resistite, liberum in sthabetis arbitrium. emel consus vobis a Domino pote tale nullius alterius indigetis auxilio inibus verbis clare excluditur oratio, ubi nullius alterius indigemus auxilio. Cum ergo posita gratia sussiciente Molinistarum , nostra voluntas nullius alterius indigeat auXilio pro adimpletione pretcepti, non potest habentibus istam gratiani congrue dici, surgite dies ate:s furore, Maa iste, est illis dicendum. eundo, dic t eum qui petit adimpletionem praecepti petere realiam se rem, seu 3 -- Deus visu Murm - esse m --υε--- ω Vcriain opusta 3 cap. D. f. uidi ostendimus, hujus nodi gratiam non posse a Deo peti, dum oportet hic& nunc implere praeceptum. Et res per se clara est. Nam toruin
quod est in ista gratia ex parte Dei jam datum est, ut adimpleii. in emi
lik nunc occurrentis sit possibilis gratia, enim, qaum Deus videt habita rum ess ctum, nihil est aliud quam gratia sudiciens a libero arbitrioini in
a Deo determinanda un aritia illa non addit supra sussilientem aliquid ex parte Dei dandum, sed aliquid a libeso arciitrio iacienduinixi leo nemo
Cordatus est.qui cum S ususti No stultum non dicat,habenti gr.itiam is trinficientem orandui si meum ut habeat eam qum Deus il l .ibiis turim effusti seri sed γotius ora tum ella arbitrium ut gratiam quam iacus
190쪽
. ertu ad versatilem eorrum ouam exprobravimus do 'rimini, qua modo concedime determinationem amitrii esse effectivEa divina motione, ut o mgant respondet Adsersarius, determinationem Mimi nisterialiter oeentristive sumptam ese effectum divinae motionis, non ver se aliter sumptam ex quo concludit dicem Merit Esem Mum ex hemis versatili in As utarisinu diei potuit Herminatione aberi arbitrii esse non esse essecti υλὼ Deo sub diversi ratione sicut ecuma Ariosem admittere Mi. --um se
Ista distinctio non nisi verba Mnt, voees quibus Scholaribus illudi potest, non vero Cordatis. Nam reipia sempcr concedunt aliquid quod negant. Concedunt determinationem arbitrii materialiter Mentitative sumptam esse
essectum divinae motionis & hoc ipsum negant, dum motionem divinam negant distingui realiter aracterminatione arbitrii materialiter&entitativa simpla, omoue sic materialiter sumptam causilitatu ante dere. Non stane
haec duo motu, divina non distin uitur realiter a determinatione arbiatrii materialiter desentitativ sumpta, de determinatio athitrii materialiter ac entitatiVEIimpta est effectus divinae motionis. Qui igitur utrumque conccait tam versitilem debet habere doctrinam, ac die qui do i in com possibilia Meontradictoria.
Eadem versutilitas cernitur in parte deterinisationis arbitrii formaliter sumptae. Nam reipsa semper concedunt aliquid quod negant. Concedunt omne bonum quidquid est in Deum ordinabile esse effective 1 Deo ;& hoc ipsum negant, dum determinationem arbitrii formaliter sumptam negant elle emeetive a Dco; siquidem ipsa determinatio arbitrii lor maliter sumpta non potest non esse quid bonum, d in Deum ordinabile. Si deteris in illo arbitrii materialite sumpta sit quid bonum in Deum ordinabile. muit magis determinatio arbitrii formaliter sumpta erit quid bonum dein Deum ordinabiles ratio enim formalis semper est perfectior rationem xerias.
Falsim deniquὶ est , dc imponit nobis , dum ait nos admittere, actum malim esse, ε non esse a Deo praedeteramnante uis est Molinistarino cavillus, ut infra art. 3IME inmisimus. Duae illet rationes, quas distingunt eum sole sito Angelio discrepuli, una aι -- ρε .itur κυμ , ali que
Muitur,rant , non dividunt actum malum, nec actus malus est divitisum inarum rationum quia eo ip quod dicatur actus malus, includitur illa rati s an sequi, malitia unum autem ex membris dividentibus Mon potest coulcidere cum diviso. Verum, uti dixi, iste est Molinista cavillus qui id quod dicimus vere de actu peccati sive Mentitate peccati ipsi sali:usici tribuunt actui malo.
Doctima Angelica est , actum peccati is entitatem peccatis unianir