장음표시 사용
211쪽
ART. I. Eu NON PRAECIPIT IMPO Is IBI LIA. si ἄση semper parat sumus acc ere, H- melinamur in alia, O rerum corroralium eu-μβtMe tenebramur. CXXX. Infert Molinista; ergo 1 libero arbitrio dependet l, ibere gratiam: sicut a libero arbitrio claudenti oculos, Sole illuminantc dependet habere
lumen Sesis. Hanc illationem praevidit Sol Angelicus Hebr. et lectione 3. ω eo in a quia si gram nimiaiarm ex operisus, seά -- ex hoc, quod aliquis no Vntsinarauum era Libere gnariam Apendet ex suo lib., arbiim , ct mmcx e , elis, se ea erin rami motine haec ipse est Illatio Moliniit α' Res pondet sies Angelicus, Dis naeum est, quod λο ipsi quia a uis non poli,
- eurum ex gratiaprocedit. Unias ab uis ponat tuanen moveatur eor ejus ad v-ο--ndum i simi hoc est, ex dono, tiae Dei meantis per mi cordam s-- ει -- rem donum gratia non ut gratum faciens λὲ esto quibusdam remoυeatur liud Obuaeulum Acest,m G si Dei: quia aurem se remoratur, hoc erit,exjustin tia ejus. Duo hic diligenter adverte i. quod homo potest ex seipso ponere obstaculum , dc sol Lim x gratia potest non ponere dc ideo dum ponit obstaculum , libere ponit , quia ponit illud cum potentia ad non ponendum quamvis ista potentia sit ad non ponendum cum auxilio gratiae per Dei misericordiam nos pretvenientis a quod onmes homines ita sunt dispositi ut omnes quotquot sunt ponerent obstaculunt si gratia Des vicτRic non movenirentur: dc ita qui non ponit obstaculum, non potest adversus alterum gloriari, quia si non fuisset prςventus speciali Dei auxilio, etiam p sdisset obstaculum, sicut d alter Nec qui posuit obstaculum potest commeri, quia liberEillud posuit applicando se ex amore deluctabilis ad aliquid
clarissim fient , si dixerimus , quod ponere obstaculum sit se determinare ad amorem creaturae, removere obstaculum , sive non ponere, si determinari ad amorem Dei. In his consistit potentia ad opposita, quam habet libertas hominis infirmi ita enim se determinat ad amorem creaturae, ut possit determinari ad amorem Dei per gratiam ac ita per gratiam cier. minatur ad amorem Dei , ut possit se determ mare ad amorc Creaturae . Quar gratias agat Deo dum eum amat implet praeceptum dum vero non amat, di peccat, sibi imputet, quod te ad amandum creaturam determinaverit.
CXXXJ Uigebis, si omnibus adultis sit paratum auxilium simiens Mino simul ad credendum : ergo non dabitur infidelitas negativa. Prob. Seques. Omnes poterunt credere, re debent ergo non dabitur infigelitas negativa, Respondetur, Negando Sequelam. Ad prob. distinguitur Ant. Omnes poterunt credere , di debent, si sui sentem Miserint notriam Evangesti
212쪽
concedituriac debent si non sussicienter filerites pretdicatum Evangelium, negatur, Quibus enim non sui suffcienter praedicatum Evangelium, licetraratum habeant aurigum ad credendum, non tamen eis minitatur quod non credant; quia propter ignoriintiam invincibilem, qua laborant, non tenentur. Unde non excusantur ex desectu potestatis, sede desectu obli- gationis sicut qui existens sanus invincibiliter ignorat esse hodie rimnium, excusatur a peccato, non quia non possit ieiunare, sed quia non tenetur. Ex quo sequitur , nullum adultum, sublata ignorantia invincibili excusari a tran ressione praeceptorum supernaturalium , quantumvis inauratissimus fuerit peccator quo enim magis peccat , eo magi auXilio parato obicem poniti ut pinat quodammodo dici, quod liber se in
Hinc colliges justissime fuisse damnatam ab Innocentio X. hanc proispositionem ; Aliqua Dei praerepta hominibus justi volentibus, onantib- , μetindum promtes quas habent vires sunt i sibi , dein quoque illisi alia, qua
tisibilo si- Haec, inquam , propositio austissim damnata est clim enim homino volentes, conantes sempc habeant sibi paratumin praesens Dei auxilium quo possint implere praecepta, si non potuerint impedimentum; Haereticum est dicere, ouod aliqua praecepta sunt eis impossibilia , quod desit illis gratia qua possibilia fiant. Ideo praedictam pro',sitionem non statum in hoc sensu, sed di in omni alio ab M si damnato, reprobantias. di perpetuum dicimus ei Anathemia
CXXXIJ. Ecundum Argumentum hoc modo proponitura Quod non potest homo vitare, non imputatur ei sed sine viribus suffiis cientibus sivε , quod idem est apud nos, sine GRAT ia IcTRICE ET PRAEDgTERMiNAN, non potest homo vitare peccatum ergo carenti pradicii gratia , Quiribus linicientibus non imputatur peccatum. Respondetur, distinguina Ma orem. Quod non potest homo vitiue impotentia antecedente, non imputatur ei, conceditur. Quod non potest vitare impotentia consequente, neg tur impotentia autem vitandi pecca
tum , quae oritur ex carentia GRATi vi coicas ET PRAEDETERΜr- HAKτis, est impotentia conssequens, ortae voluntatis liberii applicatione. quae urgente praecepto applicat se ex amore delectabilis ad aliquid volem dum , quia aistus bonus non fit ex avore delectabilis , sed ex amore iustitne hoc ipsa quod voluntas ex amore delectabilis se applicat ad aliquid volendum .dch t male vclles semper autem sic se applicabit exurgente coim piscentia, si fortiore amore uiluια non prκvcmaturi
213쪽
ART. I. DEUI NON PRAE CIPIT IMPOSSIBILIA. Homo abstrachusin illectus a concupiscentia sua, est quodammodo sicut coecus , paratum solummodo habens directorem quemadmodum enim ecus non poccat in hoc quod careat directores ita homo infirnius no armat in hoc quod careat gratiae auxilio sed sicut coecus peccat cespitanao, carens dire re se applicet ad incedendunt ita homo infirmus peccat, si carens auxilio gratiae te applicet ad volendum; quia tunc debet ex amore delactabilis aliquid velle. Dunique , sicut irentia dire iis in como , non est causa quod se applicet ad incedendum ita carentia auxilii gratiae in homine infirmo, non est causi quis se applicet ad volendum ac proindε nec ipsa denegatio auxilii erit causa quod homo infirmus se applicet adis tendum; verum ex libera illa sui applicatione imputatur ei, aliquoym
tum ex ista applicatione velit. Unde homini infirmo potest fieri hoc dilemma vel credis te post recte velle ex tua applicatione ad volendum; et rcdis te ad hoc indigere auxilio gratiae si primum , tibi imputa quando non recte operaris, cum debeas, credas te posti. Si secundum, tibi etiam imputa, quod sciens te indigere auxilio gratiae , nihil de illo curans applices ad volendum incutsbi imputet cecus , quod cespitet , qui sciens se indigere directore ad recte ambulandum, non cespitanaim , vult tamen ne directore a
Tota intur ratio peccandi limini infirmo,i tota ratio quare impotens est ad vitandum peccatum . provenit ex eo , quod non valens de linarea malo, ec facere bonum, nisi accipiendo is ex auxilio GRAT, D vi Ricis
ET PRAEDETERMINANTis, ipse carens tali auxilio quod tamen paratum habet se applicat ad volendum ex amore delectabilis. Ex quo amore fit imp tens ad volendum ea quae sunt justitiae,in vitandum peccatum. Hanc imp tentiam clase docuit Magister veritatis, & ipsa veritas Christus Dominus , qui
Joanno sic arguit ludaeos Romodo vos potest credere, qu gloriam ab mω-Mm aeripitu, ct gloriam quae ex selo Deo est non quaeratu's libus verbis reddit rationem Chri lius non tam de credulitate , quam de impotcntia reis
dendi, quae inerat Iudaeis, ex eo, quod gloriam propriam quaererent qui enim vult in se gloriari, non potes ex tali voluntate se applicare ad volendum gloriam Dei gloriae suae contrariam ; sicut qui vult delectabile. imp tens est, ut ex tali voluntate applicet se ad volendum ea quae sunt auititiae.
Nec nuntis perspicu de hac impotentia consequente loquitur s. Aucu
214쪽
etro rus c. I PIGMENTA SCIENTIAE MEDIAE CAP. II.
Si dixeris cum Iuniore Molinista. de quo n. Ia'. quod in solentia, quae oritur ex carentia alicuius praerequisiti quod nomen in nostra potestare, non
potes irio nisE Mitecedens Jam dictum est, illud praerequisitum esse dirimi nosti potessiae, docarentiam illius oriri ex determinatione arbitrii ad
inormis uarium. Quare impotentia ista magis oritur ex determinatione arbitrii, amorem contriuium, quam ex carentia auxilii: dc ideo vera dicitur consequens. Si enim voluntas non sedeterminaret ad amorem Com uarium, tunc posset, non quidem per aliquid actu datum, sed quia dar tur euid quo pollet, vellet. Ecce solidissima Angelicae doctrinae petra,
contra quam nunquam praevalebunt argumenta Adversariorunt. CXXXIII. Instant Molinillae, si homo sit impotens ad vitandum peccatum, quantumvis impotentia consequente, ad quid prohibetur ei peC-catum Τ, ad quid lex illi datur, si non detur ei actu gratia qua cssit illam impleres sola gratiae oblatio non sufficit ut impleat quantumcum-quc mihi offeratur equus, si mihi actu non detur, nunquam potero ire
Resi ondetur, quod ista gratiae obhitio cum potestate impediendi sussicit, ut pnecepta possint abibluia simpliciter loquendo impleri; quia si homo gratia oblatam non impediat, datam accipiet Nec lex aut praeceptum mistra daturi illa enim est innata hominis superbia, ut credat se posse quod non potest; ideo
non vult alio dependere, sed vult se in omnibus dirigere, regere, ec gubernare dc sic tanto insimabilior redditur, quanto magis sanus sibi videtur. in ei credebant se posse quod non possunt, juste urgebantur praeceptis, quae per viresquas actuhabebant sibi datas non valebant implere; ut conantes homines implere viribus suis quod praeceptum est, ipsa sua temeritate, pra
cipiti prςsumptione caderent,in non essent cum lege, sed sub lcge fierent rei. Sic autem facti rei sub lege implorarent liberationis auxilium cieatus. que legis facet et aegritudinem superbis. Egritudo superborum facta est consessi huculium ciam confitentur aegroti, quia aegrotant, id est , qui credebant se posse, confitentur se non posse veniat Medicus, sanet aegrotos id est, veniat GRATIA, ICTRix ET PRAEDETERMINANS, &h Mailietur suffcientia Molinistica It S. Αvavsaei Nus tract. 3 in Joan.
Si nuno opportuniori remedio hominis infirmitas, qua putabat se posse iacere quod F aeciperetur, potuit Mari, quam ut daretur in lex, quam suarum virium conatu in applicatione implere non posse qua ratione pertine, ad gratiam tristi medicinalem traiio,, - - utili , qua potita est huiusmodi infirmitatis nutrimentum, quam eius adiutorium Siha invia, sumentiani agnorisset S. MovsτιNvi, quomodo de
215쪽
men meum eria. rem, non credemo autem cum eteris elleratis eraetheremi amisita H eis resurrectionem converterentur. Audi gratia lassicientis Molinisti edetensor causam tam exoticae medicinet M a tanta eorum erat superbia a. tali humiliatio se deurienda. Ecce quam terribili, quam severa quam . M Ilini starum cogitationibus abitrusa methodo utitur Deus ad curandam. OC 'ultissima in iliam hominis stiperbiam , qua se potentem credit. Vere ocis Cultillimam . eo quod omnis qui facit aliquem actum bonum sinu previorecursia ad Deum, praehice Minterpretative judicat se non indigere Deo adjutore ex quo miruna non est, si scriptum iit , quod omnis auititia nostra sit quasi pannus mentiruat:
CXXXIV. Appendatur gratia sussiciens Molinistica in statera citati mmmo: iii, sine dubio ab omni Cordato invenietur minus habens volstat Deus sanare illos, qui viribus suis confidentes gloriam ab invicem acciupiebant, &moriam quae ex Deo est, non quet rebant; a quibus non longo distant qui tu dicientia Molinisticae confidentes, determinationem liberi arbitrii a se accipiunt, illam quae ex Deo est, non quarunt: diale putas,rcmedium excogitavit divina sipientia an forte talia, & tam magna donavit istis, ut posset eis objicere, es facere vineae m- , Ono fera Non crenovit litteraturam, nec introivit in potentias Domini, quisquis hoc
putat. Ei igitur Decrevit excoecare eo , inquit S. AVGusTINU , eis gindo clivinum adjutorium ut non crederent, is In credentes Chri lium Crucifigerent , quo tanto peccato humiliati discerent suam impotentiam , Wal, ii eum converterentur Excce alio non solum vilionem, sed potentiam videndi tollit qui igitur ex negatione dium aci jutoru ex coecantur, non sol iam non credentes, sed Mimpotentes redduntur ad credendum si impotentes sunt ad credendum ergo gratia suificiens Molinistica in eis minus habens uis enitur. Illud miror, ait S. vG τυεν litan contra Fa stum , cap. 7. m attendere homines caecos , - in 1 - -- - --
perbire, inquit aem Sanctus in Psal ii 8 concione Q. - θυε Dia. 3 em lu in virt- ρω - , -- - φ. - ὰ bono De bomi lex a M. quinta - care nis sive quo a idem est,ac intelliges, quare praci pia tibi Deus illa, quae non potzs su scienter ex viribus tibi datis implereo ad hu -- λω ad hoc illa tibi pr cipito ut te vi mog . arvulum faceret, in re ad Deiodim linem vires de tuo vim habre mons aret; ae fle vis inaestus ετ Ἀνη--- murra, ct a marrat Nise miti mim, quoniam Uin dum.
216쪽
Aliam adhuc lcgis utilitatem assignat S. AususT. lib. de grat & lib. aria. Ne data sunt praee ta ut homo exeusationem ignorantiae non haberet. Nam idcirco QChristus o ininus de ludetis dicit: Si non venissem, se Aquinis eis fuissem
peceatum non haberent. Nunc autem excusationem non habent de peccato suo, isto vi-dclicet, quo iam audi sient eum , non crediderunt in eum & ex ista inis credulitate crucifixerunt eum. Et Apostolus eos dicit inexcusabiles esse, uibus manifestat pc creaturam veritas innotuerat Romodo dicit inexcusa-ώdi, nisi hio excusatime, id solet Mere λι-ma superbia Ii ινφem, fecisim, --, feci, quis insilii Aut si scirem, facerem; --- is, quia nescio' me uti exositis tollitio quanis pr.eceptum ἀπών, - με-ἰή- ρα-- -- Mur. Merito qui esse omni excusatione carere sentiunt, qui vident non stici, tiam, sed solam deesse faciendi voluntatem. CXXXV. Urgent adhuc olimst . dissicile enim sit i velamen scien-
tiae mediae habentibus GRATi vicTRix ET PRAEDETERMi NAN non datur, nisi eis quibus Deus decrevit dare; si sine illa non habetur sussciens, compictum puere frustra erunt exhortationes & correptiones sivE enim exhortemur, e corripiamus, sive non exhortemur, nec corripiamus semis per illi accipient glutiam, quibus decrevit Deus illam dare, semper illi gratia carcbunt, quibus non decrevit Deus illam donare. Respondetur, exhortationes in correptione sunt media ordinata a Deo, ut ali uibus per eas donet gratiam RamVis gitur, inquit S. Aususet reis latus num 34. in cnsura Allertionis 3 dicamu Dei donum se bediretium risis, homine exhinamur ad eam: Millis, qui Meritatis exhortatιones sedenter au-
ἀ- , ρθ- ώ--α ἀπι- est; sin autem, qui in sic audi mi, non .st datum. Mersim quia non scimus, quinam sint in quibus datur nostris exhortationibus ob didire, ideo omnes sunt ad bonum eo indi, dc omnes qui peccant rit corripiendi. aemad minum enim Agricola non stra omne agros suos colit, quamvis alliquibus Deus de plii viam, aliquibus non det; ita terra cordis nostri non frustra exhortationi f., correpti ibus coli . tur, etiam si in aliquibus non et Deus terra nostri benignitatem, id est, gratiae suae serenitatem. Nesciente enim, ait S. A acuset. lib. i. degrat. Christi
Salvatoris, cap. s. quis pertineat adprindestinatorum n merum, qui non pertineat, si absic debemus charitatis fetu, ut omnes velimus sanos fieri . Et cap. 14. Suii 'o ere incerto ex charitate adhibenda est correptio , praeceptio, exhortatis suiu exit m ignoratur, e pro illo eui adhibetur , orandum est ut sanetur.
Nec illi quibus non datur obedire exhortationibus,, correptionibas poterunt se excusare dicentcs, gratiam sine qua non poteramus obedire, non accepimus; quia desectus gratiae non secit eos non obedire , sed mala eorum voluntas: ex qui inobediendum facti sunt impotentes o homo, didit
217쪽
est, ut praeceptum non impleres. Et cap. 7. Perseo it es sim ma-ὸ ων--- - - 43 4- - viiserant m m e persi m; ex bona quis in malim virdm sua vanintate mutati sint... Nihil etiam ita demonistrat hominis superbiam cultam quam ipsa cor. reptio. Dum enim corripimur, statim indignamur, & nos excusamus. Unde hoc y nisi quia blandiebamur nobis ipsis de sufficientia ad bene agendum, & correptione ostendente nostram insufficientiam, indignamur, c Auaerimus exCusationes insufficientiae nostrae. Sicque justo Dei judicio sit ipsa
Correptio nostrae superbiet poenale tot mentum. Non enim voluntas supcrba mediocriter torci uetur, quod scientia rerum agendarum instructa, probitatis larvam, quam sibi habore videbatur, sibi detractam, proprioque judicio se . Team , damnatamque videt. Unde S. Ausus Ti Nus ibid. cap. dicit: Patiantur ergo hommes se eorripi quando peccant, nec de ps corrvnone contra gratiam argumententur , nec de gratis ontra eorreptionem : qui ct peccatis
j- ραπι aritur . se ad ipsum pertinet usu correptio , quae medicinaliter Moibitur, etiamsi solvi agrotantu moria est, ut Si is si comitPixu A
ARTICULUS J. Seclusa Scientia e Media Deus non necessita libe
XXVJ Troe secundo libertatis pigmento Molinae discipuli de GA a mitatem Scientiae indue occultant, in eo mirifice glo- iantur. Non advertentes quod eadem sierit impusnantium, s. Α- visu inanis gloriatio Gloriatantur enim ipsi, se ita defendere gratiam, ut libertatem servarent, E S. Ausus etiNo frequent e exprobrabant, ita eum defendere gratiam, ut liberum arbitrium neg ret. Hinc Iulianus eum vocat Praeeipu m liberiar in Ham em dc hoc estrismum esse asseverat. periuntur Thomistae veritatem ejus , quod dixit Christus, Nomo disj-ια vor magiati m. Si Hre η fum is si μὴ H -- rami, νι- α νς ρε
218쪽
7 Orusc J. PIGMENTA ScIENTIAE MEDIAE CAP. II. I. Uaedam praemittuntur ad dictoruo dicendorum rem
m. mecedenti dictuin est, hominis infirmi voluntatem non posse ex praecedenti actu se applicare ad bonum inviti volendum , sed a Deo specialiter applicari in hoc articulo sisse dicetur, liberum arbitrium in omni suo actu se applicare de determinare. Ut igitur non videamur nobis apsis contrarii, oportet mentem nostram distinctius aperire. CXXXVII. Sciendum est, quod noster intellectus non solum attingit
rationem boni, sed etiam rationem vblitionis. Uncte judicium indissi rens, qtio lirigitur Wimperatur actus liber ratione judicii spcculativi quod ii Cludit attingit ration is boni, dum judicat utramque partem eis amplcctiis bilem ratione vero judicii radhici, attingit rationem volita cinis, dum uindicando unam partem esse appetendam uiscernit , quod astus, qui cbet poni circa illam partem debet elle prosecutio ' non nolitio. Ex quo fit ut actus liber voluntatis sequens pra dictum jucticium non solum feratur in ipsam rationem sui obice ii, sed etiam in rationem sui actus: ita ut voluntas liberesuesens non solum velit objectum sed etiam virtus iter velit seruelle, determinando se ad vesitionem dc non ad holitionem. Quae doctrina clarissimestraditur a Doctore Angelicori. a. q. . . . his verbis ni m- θ - - re me bant. - f. a s rolictatur, . - Η -- - -- inminia ad ij, tam ni ex Meum quis πι- ---t se amare Quia nimirum judicium intellectus quo dirigitur amor, &imp rnitur, non solum discernit obicctum , sed etiam proportionem actus ad objectum Mideo si judicio indifferent amet obicctum libere, judicio
quoque indifferenti amabit libere se amare. Si vero judicio determinatoam t. t nec est, io objtunum , iudicio quoque determinato amabit necesiariose amare. Ulule patet, quod ad libet talem non sussicit sola spontancitas qua oluntas amat scismare, sed roquiritur quod mediame judicio indisio
iis si eligere ' onfinii se eo enthe, e utitur se ad e nitendum in si Resione istius inualis reflectionis voluntas dicitur virtualiter se dete gnare, ε applicare ad blendum .Et in hoc sensu loquemur de praediai deterii, natione d applicatione volianitatis in hoc articulo. Nam in pr- ed articula loquuti lanius de alia Annali applicatioue , quain Hilunias
219쪽
ART. II. Dgus NON NEC EssITAT VOLUNTATEM. Inon habet in omni suo adhu sed solum in illis, qui ex alio actu procedunt; Ex qua applicatione formali, aistus tribuitur voluntati in non Deo , qui ad illum applicat ut motor universalis, non ut agens speciales, ratione cujus talis actus speciali quadam ratione dicitur esse in potestate voluntatis , ut supra notatum est , num 7s.
Hanc potestatem applicandi se ex praecedenti actu vocavimus rusta non intendentes negare, quin voluntas sit Domina cujuslibet activii ri, ad quod sulficit virtualis sum adim appliciuio, sed sollini distinguen tes inter applicationem illam virtualem, communem omni a tui voluntatis libero, quamdam aliam formalem specialem , quae non omnibus actibus liberis competit. Ut enim ait S. Av suo irrus: Cum res Φsa testir ure, neti
Lborandum est , qui eam ho ibin vocare piacumi. Et lib. a. retract. c. s. Ne de verbu eam res ramgat emtroversia facienda est. CXXXIX. Quidquid igitur de applicationein determinatione voluntatis in hoc articulo dixero, sicutin si quid in Capite primo dixi, intelligenduinei de virtuali illa applicatione , qua voluntas ex iudicio indisterenti se apis plicat ad volendum in omni suo actu libero. Ex hac enim applicatione habet actus voluntatis quodammodo esse causa sui, meritoque liber dicituri Hanc liberam applicationem voluntatis volunt Molinae discipuli non posse sufficienter salvari me Scientia Media, quia si actus voluntatis decernatura Deo non praecedente exploratione scientiae Mediae, non poterit voluntas
ad illum se libere applicare. multo minus si voluntas ad illum physicε praedeterminetur. Quis concipere potest voluntatem se applicare, di deter minare, si ab alio principio exteriori applicetur,ac determinetitur Nullus cera id poteri: cientiae Media habens velatain.
g. II. Comitio F. Os tria lurenarem requisita ex visituri
CXL. Gm celebris Minvicta sit apud D TROMAM , ejusque discipulo, sensus compositi, & divisi distinctio Mex ea jugulentur omnia
Adversariorum argumenta contra decreta de se essicacia ac praedetermina tionem phylicam omnibus suis viribus , conantur Adversarii hanc distinctionem i a fidinare. quibus P. Annatus ad radicem videtur posuisse securim dum ait oriendo igitur requiri ad libεrtatem ut cum omnisus 'requistis pus convomre mm actionem ae facere ut Iimul sum, de Scient india div.
220쪽
- essectum liberum d me voluntatis praerequiritur, quam divina volitio Et tamen asserit D. THOMA , quod non essectus divinae voluntatis, non possit componi cum divina vesitione ergo aperincontra S. Doctorem comcludit P. Annarus, quod requiritur ad libertatem, ut cum omnibus pret- requistis ad actionem liberam, situ effectum liberum, possit componi non actio, sive non effectus ins magis adhuc apertum est ex iis, quae sit avngi Doctor Angelicus, Nim enim, ait, sint laeta meo tisibilia, Deus mulii tam amari, res damnari sed tria sinu meo ο - μα πιῶ immμ-ri, cisti duim utur. Unde formo hoc parallelum.
Non sunt incompossibilia. Non sunt incompossibilia. D is iusti dirinis μαλ- raras Io a Deus praerite ait μα-- - -- αραμ πι si rem inu potest η- amam sunt incompossibilia. sunt incompossibilia.
mis, muli Purinos an . Petrium Deus praedet. -- reum ad πι-- se Ai- --, O Petraim amabit. U. Q P. Annatus, d omnes Molinae discipuli, possint in hoepi. mallelo ostendere quoad praesens, aliquam disparitatem , ψ fiari poterunt in D. Moua usque dum hoc faciant, in seipsis solum glorientur. Cum enim non possint diceres, quod voluntas salvandi miniis prae-rcquiratur ad salutem, quam praedeterminati ad amorem cur, quarta, cum praemotione prae requisita ad amorem ne Ce me erit compis non amor, ut Petrus amet libere; si cum volitione diurn i praerequilita ad salutem
non debeat componi non salus, ut Petrus silvetur liberta Judicet Cose
Det E praedicta Conclusio P. Annati omnibus Theblogis adversatur, qui inanimiter docent gratiam sinctificantem non stare cum peccato mortali; quod tamen sequitur e supradicta conclusione. Nam P. Annat is riminum oppositum aequivalere dicit ipsi non . vr .in evidens est , eamdem ruoad praesens esse utriusque rationem. Unc sequitur , ad libere merenum e graviter demerendum, debere cum omnibus praerequisitis iam rendum posse componi actus graviter demeritorius, live peccatum mortale. cum ad merendum maxime praerequiratur ratia sanctificans, sequiture conclusione P. Annali , quod ut quis libere eliciat actum meritorium debeat posse componime cum gratia sanctificante achum graviter dcnierit rium, sive pcccatum mortiue Unde formo hoc seciuvium Parallelum.