장음표시 사용
191쪽
AR T. I. DEus NON RAEcam IMpossinica A. ' ros, istinatim ad ruit se intur malim esse a im minim ac non esse en ctiv a Deo p aedeterminante si vero sumtii sub illa ratione . rhamno Hrsetur militia, non es actum malum, descis eskctives Deo prord termitiante. Negare aliquid esse essective a Deo sub illa ratione ad quam sequitur malitia, Christianum est; sed an Christiam,m sit, negare aliquid est effective a Deo sub illa ratione, quaestionum, circumitu ito bile judicet Cordatus Minoire .
II 'Biicies. Petimus etiam alterius auxilium ob dissicultatem facienis Idii ergo ex precibus .ccletiae solum potest Concludi quod adimplatio praecepta non lit in potestate nostra quoad facilitatem implendi, non vero quoad simpliciter Mabsolute implendum. Respondetur negando Conseq. quin petimus quod non est in otcstate nostra cum ex alia parte 'eces Ecclesiae petant actum impliciter, taintaine,, non solam facilitatem actas, sequitur, quod necari actus smplicito uec absolui sit in potestate nostra inconveniens videtur, ε Meuam quae regitur a spiritu sancto petere in faciami, simpliciicr ωλ- stilua praeceptum, clim solum indigeremus auxilio ad secutus sicin iiiii Scriptum est enim, quod spiritus sanctus siciat nos postulare secundum
infirmitatem nostram mi ire -- ct Spiritin Sanctu a juvat Urnis temnoram; -- quid eremis, μου oportet nem-- sed Spirit. ομνιπρο--- in narra bin, Rom. 8. Si ergo Zccusia petit simpliciter actum o nonubium facilitatem, signum est, quod inficinitas optio sit respectu
ainus simpliciter. non rei pectu solius facilitatis. Simili modo refutat Ausus Titius hanc oblectionem , dum lib. 2. ad B ni factum dicit quod Dominus, ut re*m ere situro Pelae ι , non ait sine me di eil poteria atquid Mere Ied vit, fine me ιει potestu facere. Doctrimam hujus oblectionis suisse Pelagri . testatur idem Sanctus lib. de hsercsi-hus , cres 88 his verbis: Denique Pelagius . fratribus crapatus quia nihι tria Meroe ad utorio gratiae Des ad ejus mandata facienda . correptioni eorum iacienas instit, . t AE eam libero arbιινι praeponeret , sed infideli ea itate supponent molen hin: M,iliniit in Mos ad hoe eam dari hominibus, ut facere per bis Ἀκλης-
192쪽
Ex naturali pom virtute eapessi tissime autem Hudiis terrentibus in mala uis Cre Uisse auxιlιιim non fι cissante salutem Non everet per dissiciles natura labores Sed quo conatus operum , a Ius :ι Iurante, le positam ιtius ferret mens libera pa 'mam.
Suppolito igitur Ecclesium orare, ut absolutem simpliciter adimpleat praeceptum, non tantium ut facilius cilicacillimum sumplit S. Ausus leti Nus argumentum, ex Ecclesiae precibus ad .stendendum contra Pelagium ne aliatem gratiae medicinalis in natura absinitia hinecta a comcupiscentiis suis: α cum in quacumqua phi sectione sit.hon in his vita leonstitutus, adhuc debet uti oratione Pominica, essitarissime etiam probatur, adimpletionem praecepti non esse ita in potestate voluntatis, ut non egeat ulteriori auxilio, non solum H -----e, sed etiam vic-i id adjuvante 's.
IX. Astera pira Concordiae contra gratiam si tenete . Aisvincam.cXIIJ. I vera sunt, quae dixi superiore Paragrapho , uti vera esse nos
dubitabit sincerus ac germanus uriusque Milis discipulus: non iis nus evidens ei it auxilium adjuvans esse non omnibus dari, quam evidens sit, non omnes amare justitian . Nam praecipuusin primus effectus auxilii a s juvantis est, inspirare sortiorem amorem justitiae, quam sit amor deis lectabilis ex abstractior concupistentui concitatus sine quo amore uitiistiae impotens est homo ad implerda praecep sicut oportet. Cum igitur auxia liuin hoc sit de se eificax inuiouscumque datur, facit eos amare justitiari . nee enim gratia, inquit S. ΑΔGusTi Nus lib. de pixdcit S. c. 8 quae Oeeωθὸ
Magistrum suum sequitur Doctor Angelicus q. a. a. s. ad i. his ver bis Si is ore fui homi/ui esse dicatur aboris exesis auxitio gratiae, e ---θη reverti Mino, a a se non potest fine erat a praeparatue, id est, spirante am rem iustitiae in sicut a duigendi miram ct raximum, o fimiater ad credendo
193쪽
' ART. I. Eu NON PRAECIPIT IMPO SIBILIA. 13 Ubi sunt vires sufficientes ad adium, ibi actus ei in hominis potestate: sed sine auxilio gratiae praeparantis actus diligendi Deum, credendi non
sunt in hominis potestates ergo sine auxilio gratiae phaeparantis non sunt vires sufficientes ad praedictos actus: consequenter, si auxilium gratiae praeparantis non detur omnibus, ut affirmat Angelicus Praeceptor, nec vires sussicientes dabuntur omnibu6.
CXIου. Doctrinam gemini Solis gemina amplaetitur Universitis Lova. niensis scilicet, Duacensis. Prima in Censura Propositionis i . sic loquitur: hi eorum μι-- praesari a Deo hujusem ι--αὶ induratis aratiam iam μ. - Meum. Misarem in sem- , amisistu- αι, eo min his res cies, a --- --rimum , iam fine iam acta gratia mi π eis auxit noviciat, iri ita ineris sit , etiam cum furacini, e - , sis interior per Spiritum ii mis ,-- aut luitatis etiam esu is iratis. Quare sicut indurat iuxta hanc veritatem in habent auxilium sissiciens, eo quod non habeant gratiam, quae aufereat cor lapideum. coecitatem Ita nec omnes justi habent auxilium sumens, eo quod non babeant mam, quae vincat concupisce tiam , ε tollat ignorantiam. Facultas nostra Duacensis supra eamdem propositionem haec habet: Nam
neque induratus e verti potent, nisi pergrariam auferentem cor lapideum , tribuent meo earneum quam utiquὲ quamdiu induratum eri non habet i neque exeaeeatus pote respuere lumen veritatιν, nisi per gratιam tmeha e M istummantem , et elam n ricorde eius auferentem , quam similiter quamdiu excaecatus est non habet. Erreo nec
etiam abstractus a concupis entia ' Obl Curitati, habens ignorantia poterit bonum sacere, nisi per gratiam, quae incit concupiscentiam & tollit ignorantiam, quam gratiam utiqu non habet, quamdiu conCupiscentia non
vincitur, nec innorantia tollitur. Cum itaque non in omnibus ultis vinia cini concupiscentia , nec tollatur ignorantia, concludendum est, non
omnibus justis auxilium inciens dari iuxta celeberrimas has toto orbe F
CXV. Non minus emaciter praesens veritas semonstratur ex orationisvxilio Auxilium, quod precibus impetratur, non omisibus datur .sed auxilium Hssiciens, cum ut Dei donum, precibus impetratur; ergo auxia lium sussiciens non omnibus datur. Sola Maior debet probari. Non otiinibus,
quantumvis fidelibus datur oratio, nec omnes orantes imputrant ergo non omnibus datur auxilium, quod precibus in petratur. Quod oratio non omnibus detur, etiam ridelibus, ipsi hominis superbia attestatur. Plurina quippe praesumption pleni se latis fori s csse putant ad praecepta facienda si tantum vel mi; qu. superbia occulta implicat is ici pollunt invocare adjutorem Deum: qui en in non edit , se in i sere alterius auxilio, non Rotest invocare eum adjutorc m. Habes' O a Disitia ' Corale
194쪽
His enim superbientem, ait S. Aus τrΝus in appendice, .serm. 3. Uroprium
hoc fuit s. Petri malum, qui putans se posse pro Christo animam ponere,
ito accepit orationem dc idco animam ponere non valuit Ita S. Aus - isus tract. 66 in Ioin his verbis Mid festis, mire: nondum te suo Spint. urit Petra. Noli extolla praesumenti nou Aniet desperando sequeris Ostia essed uita Due isse dicit quarE te non possum sequi modo' animam mea proteponam animo eius siet eupiditatis videbat 'Md virium non videbat iae quantiιm b assumpserat Petrus intuendo quid Velli , ignorando md PossET. Item de gratia i lib. arbit cap. 7. 2 mυis, inquit, parva di imperfecta s Chari lasci no deerat Petro quando δcebat Domino, Ammam meam Iro te Ionam. PM-bat enim se Poss quod se velle sentiebat. Haec et ratio cur Deus multos tentari permittat, i cadere in videIiaeet, virium sus voluntatis capiant experimentum δε qui illas valdE magnas esse putant, discant, vel stitu Nel lapsu, vel imminenti periculo fio, ciuia sacere possint, quid ferre non possint sic enim Petrus experientia di in deposuit pernitiosam praesumptionem, quam de suae voluntatis viribus seu potestate conceperat. Im quissu enim se temtatione tamquam seueragat statvisim Seu nimiam trire hariret Dei jus 'ia n scis it quando dixit Domino Trea-
parat in suis usque ad mortem Dominus -- si noverat eum praedixit , ubi a feret, prae-ntiam isti in mitatem ejus tanquam tacta vena cordi. Pr- Petrinqui ante tentationem praesumpsi isse,n tentatione didisti se Ita s. Ausumi inis in Psalm. 6.CXVJ. Non igitur omnes accipiunt orationem , Cum non omnes ad Deum
recurrant; nec etiam orandi omnes hab 'at potestatem , cum non omnes C
snoscant sua in infirmitatem. Nam sicut actualis cognitio requiritur, ut vo luntas sit sussicienter potens ad volendum ita actualis cognitio suae inligenistiae Minfirmitatis requiritur, ut voluntas sit sussicienter potens ad Petena
dum Dei auxilium ac proinde qui credit se potentem, impotens est ad brasum. Nec deniquE omnes orantes impetrant ut experientia docet. QuamvbJacobus dicat, quod Deus ut Minici amentem, dicit tamen illis dare, qui postulant in fide nihil haesitantes, id est, petunt quo-- ω --- rerumta triviae , ait s. Ausuisi Nus lib. de nat. orat op 7. Quar non exigua Molinistarum hallucinatio est, qua putant semper adesse homini gratiam ut petat,in tam ardenter petat, ut infallibiliter impetret id quod potit quos perspicue arguit s. Ausuετ irrus lib. . . . ad Simplic dicens: -- ab indo Ua oratio stra siste δε si, vel potuis faedo paene nulla i Histerdum ita nutu istis que hoe m nolis eum dolore avertamus quia si vel 5- ---ui, tum Mamui si id ergari μή, - - πρὸ ,-si quia petere, se quinrem
195쪽
inpulsare, illi emeedi , qui, ut hae facia=mu, iubet δ' CXVIJ. Ex diversis statibus quo S. AususTimis tam in singulis hominibus , quam in toto genere humano variis in locis distinguit, ostenditur, non
solum non dari omnibus gratiam sussicientem Molinisticam , sed nec in aliquo statu eorum quos enumerat, illam agnovisse. Sussiciet ad hoc locus in expositione quarumdam propolionum ex epistola ad Romanos n. 3 ubi sic ait : Quatuor tuos gradus hominis disiιnguamus, ant segem, sub lege , sub gratis, in pace. Ante legem sequimur concupiscentiam earnis os Me trabimur ab es scilicet in consensum sub gratia nec sequimur eam , nec trahunu ab iaci in pace nulla est concupiscentia ramis. Aut Mem erro nonpugnamus, quia non solism concupis.
-ms, ct eccamus sed etiam approbamur peccata S is e pugnamus , sed vincimur: fatemui enim mala esse quae fari-ui, fatemia mati re utique meum fuere, seu quia similium ea graiis , s pera-ur in vis: Mi ορ- η - μο-οδε aremus, O dum surgere via inus , O radimus . a ui initimur. Et in fine'. 66. lib. 83. m. rem brevius colligit In prima ergo actione quin e Dant legem, nulla pugnae, cum voluptatibus huius senili4 in se. Aia r esublinia pugnamus sed vincimur: in tertia uenamus, ct in mi in si redis in pu mui, sed scidi interea
pace requissimus. Judicet Cordatus Theologus, an in istis statibus locus detur gratiae sunficienti Molin isticae. Ante legem ignoratur malum approbatur, id eli,
bonum esse creditur quae igitur potest ante legem elle suffiitientia ad vitandum malum ' experientiam attestor eorum , quibus apparuit benignitase humanitas Salvatoris noliri JEsU-CHR ISTI erudiens cos, ut abnegantes impietatem Sc saecularia desideria Hobrie , ciuite viverent, Religionis statu Ante legem certe vivcbant dum in malitia, vel .iula degerites deridebant ulti simplicitatem .dum insaniam putabant, mentem verbis ostendere;
nihil callida machination simulares nullas injuriis contumelias reddere pro, ledicentibus orari posses relinqueri rapienti non resistere percutienti alteram maxillam praebere haec, inquam, omnia insaniam ut iotes, quae sufficiens in eis erat potestas ista amplectendi ' quis potere λει- zienter amplecti quod stultum esse pridicat rex quadam morum aflabilitate superbos se non credebant; quid esset amQr proprius, quid voluntas propria
ignorabant, nihil melius putantes quam commoditates sui corporis quaerere, raesideria animet sitae in omnibus implere quae in ista ignorantia dc animi dispositione sum iens potestas erat ad domandam superbiam ' quae ad pugnandum amorem proprium t quae ad resistendum voluntati pro
CXVIII. Nihilominus in Religione gratii Salvatoris nostri eruditi vident se in omnibuS illis peccasse Pagnoicunt iu fuisse naaxime superbos, cum minus crederentiprofitenxur sic fuisse picnoa amore proprio, ua omnibus propriae,
196쪽
hintatis sectatores in qua cognitione sub lege vivunt, dum occuli Fesederiare, secum tonsurara habitu sussicientiam Molinisticant induisse, amori .Hoprio clium indicun , propriam Voluntatem expugnant supelbiam
Nangere fatagunt; verum in occasionibus Vmcuntur; centies contrarium proponentes, centies deficiunt. Ubi hic gratia una ciens Molin istica , quae sola hominis voluntate redditur essicax si ad haec habent ut sussiciens.& sola heri arbitrii determ mixtione opus sit , cur quae is volunt, non faciunt cur urgere volunt,in cadunt Non igitur sub lege invenitur gratia sum diens Amilhic in id io, enim , gradu orireditur nobu , ut ait S. Ausus Timus, quomodo aemetus, ct dum su*--ν mus , e cadimus, varius afrfuimur. In tuac actione quae sub lege ei pugnamus, 3 semper vincimius; quis autem pugnat sine voluntate vincerio 'ra quis Cordatus haberi, o binistem vincendi, nunquam tamen vincens, non 'useat, aliquid initii praeter voluntatis suae Germinationem requiri ad victoriam. ac proino is carere gratia sufficiente Molinistica.CXIX. An sub gratia reperietur prae licta sessicientia Sub gratia pugni
inusi vincimus ergo multo minus sub gratia locus erit praedicta sussicien tiue quia ut dictum est num io et gratia sufficiens Molin istica excludit orationem, per quam pugnamus bovinc naus. Deinde gratia hujus status facit vinceres, gratia sussiciens Molinistica dat solummodo posse ad vincendum liberum autem arbitrium , dat sibi sua determinatione victoriam ergo magis sub libero arbitrio, quam sub gratia collocanda est gratia sussiciens Molinistica. An ergo in pace sachus est locus eius 8 Nullo modo: In pace enim exulat
potentia peccandi; ergo gratia suffciens Molinistica, quae inseparabilis est a potentia peccandi; etenim liberiam ait illium non potest, juxta Moli-nistas, habere rupe sussiciens ad obedientiam, o subjectionem praestandaui divinae voluntati, nisi cum praedicta divina voluntate possit componere ob aictitiam, non hedientiam, subjectionem, d non subjectionem: - ω quidem voluntas divina est quid antecedens actum obedientiae, Wiuxta Adversarios non stat libertas, ii cum antecedentibus actum non sim conseponi tam actus, quam non iniis, s est aliud peccare, quam non ob
di e nec subpci divinae voluntati pCXX. Tandem apertissimo ejusdem S. Doctoris testimonio evacuatur sunsolentia gratiae versat dis I hoe adjutorium vel Angelo, vel et , eum pri-- . citi sint . d fuisset quomiam,m alis natura facta erat, ut fine dono adjutorio posset mninere si essit, non uti Ie Iud culpa ecuhsset. Adsutorium quippe d fu sine
quo manere non post ni Nun autem quibus deeritate adiutorium jampana pelicata est, aut, s autem alti secun .m gratiam datur, non secundum debitum tib de ore r.
197쪽
An T. I. DE UI NON PRAECIPIT Μ SsIBILIA. Isς visius est , ut quamvis gratiam sussicientem Molini ilicam defendat, Ausu Ti Numtamen contrarium docuisse, Prosperumque, fulgentiuna ei a haesiise nec se ad ejus loca respondere posse apcrte fateatur. Recte Vasique vidit clarissime hic dici, g ιtiam sussicientem non omnibus dari. Nam loquitur de adjutorio , cuju defeetus excula a peccato quale non est adjutorium efficax, alioqui omne carentes gratia essi ac exia simitur a peccat' hoc autem adjutorium rius desectus exculat ase
cito, est adjutorium sussiciens , quo dici. - o τι Nus si datum elo, do mini, alioquin non sua culpa m issent, nunc autem qui
busdam non dari in poenam peccati- Hoc testimonio non premitur gratia susciens oblata Nams AususTisus solum vult, quod adsutorium sessiliens nunc actu non detur quia busdam in poenam peccati praecedentis ita utie atum sit causa cur non . detur; ubi erase non praecessit aliquod peccatum cibi non potest denegari
auxilium sussciens. Nec in illo casu auxilium sussiceret oblatum. Pro quo sciendum est, quod peccatur dupliciter vel volendo aliquod ex se malum, vel volendo aliquod ex se bonum, non Ordinando ad aliud bonum, ad quod debet ordinari sicut qui haberet praeceptum dandi eleemosynam, ordinando illam in Deum ille volendo dare clemosynam , nihil de Deo cogitans, peciscaret non volendo aliquod e se malum , sed volendo eleemosynam , Ac non apponendo ordinem ςbitum Judicium quo regulatur istud peccatume' hoc damia II in mos a in quo judicio nullus est error, sed quaedam. inconsideratio. ratione cujus non addidit, rapter Deum ut enim voluntas rem vellet , debebat intellectus practich judicare. 4 est eis nos a propter
Certum est in doctrina Thomistica, quod primum peccatum Angeli, ves.
hominis, non potuit ex judicio erroneo procedore, nec ex voluntate alicujus ex se mali; sed sollim ex voluntate alicujus ex se boni, sine ordine ad aliud num. Et ideo in utroque debuit est 2 perseista potestas applicandi ad
bonum e praecedente actes, alioqui sua culpa non ceci lissent, quia carentes tali potesLite debuissent a Deo necialiter moveri qui illos non poterat movere praeterinissa lardine ad bonum cbitum eo quod actus ille peccati tribueretur IIco specialit c mox enti δε non bero arbitrio, ut saepe diis et i et Redi igitur dixit S. Au GusTi Nus, quod si hoc adiutorium potesta nempe applicandi se ad bonum volchdum, praesupposita voluntate non isthi data Augolo, vel homini, non utiquet sua culpa cecidissent. Nec
poterat sui licere oblatum auxiliu iri quia sine tali auxilio actu dato, chebant a Deo pecialiter moveri:& sic si peccass)nt peccatum Deo tribuere. tur, non eorum arbitriin
Nunc autam ex peccat' originali inest nobi potestas volendi aliquo m
198쪽
se malum desideo Deus denegans nobis in poenam peccati originalis potestatem applicandi nos ad volendum bonum uilitiae x praecedente actit, sives, quod idem est, permittendo in nobis abstractionem concupiscentiae;
non dobc nos specialiter morere, scd rc manet in nobis otcstas nos applicandi ad malum, qua libcre volcndo peccamus, absque eo quod peccatum nostrum tribuatur Deo praedeterminanti. Et sic libere volendo aliquod ex se malum, impedinaus, ne de turis Chus amor justitiae, quo praeceptabat mus implere ac proinde perditio noltra ex nobis est in in cori .m tummodo auxillima nostrum 'uod licet omnibus offeratur, non tamen omnibus
datur in cenam praecedentis peccati, vel saltem originalis. CXXη Gratia fissiciens oblata est communis homularum demina, Qua in Baime in i p. q. 23. a. 3. - .& Alvare de auxit disp. ii ''sub hac distines: communiter explicatur si mrbum re accipiatur ut est correlativum ad res ere, Deus non tribuit omnibus, etiam pervenientibus ad usum rationis auxilium gratiae praeparantis ad credendum, vc ad poenitendum. Si vero verbum dure accipiatur prout idem quod ferre, vel Iaratum sequantum est ex parte sua omnibus conferre auxilium gratiae pr parantis. Dcus omnibus rivult praedictum auxilium. Vide Censuras Assesetionis clatas cap. l. a. Dcum autem offerre,in paratum csic, non est ita accipiendum ac si Deus se habi at ad instar munera nobis offerentis, quae e dc terminatione nostri arbi Iris positimus acceptarc d recusare Molin illi cum hoc est sed unis est, quod Deus siti:iratus nobis conferre gratiam , dum habet sinceram voluntatem εἰ solutam ex parte actus, Conditionatam tam n ex parte bilccti, confocndi homini gratiam , si homo non posuerit impedimentum &stimo dicitur habere auxilium paratum , hoc ipso quod sit cCnditionate ordinatus ad illud habendum , si se non impediunt. Huic doctrinae aliam non minus communeu, apud homistas adjungimus. Quamvis detur auxilium pure sus iciens distinetiam realiter ab auxiali pure cise ci; quorum rimum ita dat posse completum, quod nunquam de actum, quale fuit auxilium datum Adamo, vel Angelo secundum ita dat actum Hod semper praesupponat ' completum, quale suit Adamo denegatum Q Angelis malis Tamen potest dari auxilium quod emincnter simul sit suffciens, desessicax; ad eum modum quo, licet practicum, d speculativum m scientiis inserioribus realiter, Messentialitc d merant, eminentc tamen in scientia aliqua supcriori adunantur Ita rei pedi unius re Mustem adlusiotcst dari auxiliuit quod em menter sit sufiiciens, M. ax
alii uid i ius cernere Ce , in omni motione evante niti uinciatum qu eoli lili dat in strumento aliquid c parte actus primi . ratione cuju pollit
in actum princii ali ag nuria se plum acta alitica ad Oretandum. Hoc
199쪽
ART. I. DEus NON PRAECIPIT IMPos SIBILIA. Isreonfirmatur ex M. Alvareet de auxit disp. 72. num et Et expressius disp. 73. num. ibi loquens de auxilio eminent , sic ait: estondetur quia auxilium' esca continet eminenter onmem persection m susscientis umili , sicut omne perfectum alicujus generis enim, mire e-- quidquid perfectionis e in v et impers Gejusdem generis, Unde non oportet, quod auxilium, quod est formalit ficax
emininter susciens, adinvicem disti uantur realit/r. Idem dicit a Varrete tona. 2. in .s controvers. 9. f. L S auxilium Uficiens datur in eodem mst inti, in vo homo recipiens ipsum , operatum, atque adeo datur per modum concursus transeuntIs, actuando potentiam , ut operetur tunc in dilem entitate possunt invenir tam Jcacta, .s cientia ad perandum. Ita Ledcsma, Lumel, Nazarius, Joan. PS. Thoma relati a Salmanticensibus de peccatis dis p. s. num. 37. Ergo a sor-.tiori poterit dari auxilium, quod licet non det totum posse removeat tamen
impedimentum ac simul det actualiter operari. M id. His positis, dicendum est, quod auxilium gratiae praeparantis omnibuis oblatum, si VE,'ubd idem est, oratia sussciens omnibus oblata, non dcbet concipi, ut auxilium puraesuinciens, nec ut auxilium purε efficax sed ut auxilium eminenter sufficiens simul Messi CaX, quod omnibus daretur, si aliqui non ponerent ei impedimentum Ratio est, quod si semel ad tollendam excusationem peccati tussiciat gratia oblata, Mnon requiratur quod sit actu data, ut communiter homista docent; nihil priosus intercis, utrum Deus offerat duo auxilia, quorum unum sit tire iunficiens, alterum sit pii re efficax ; vel utrum offerat tantum uirili auxillum, quod eminenter sit ut ficiens si inulet efiicac quidquid ex his duobus oblatum fuerit semper homo erit reus peccati , si mala sua voluntate se impcdiverit. Ex quibus manis ste concluditur , nullam quoad grati ina sussciente iri posse esse realem discordiam inter discipulos . Ausu STi Ni in Angelici
Solis, si dicatur auxilium datum Angelo, vel homini fuisse pure lumcuns, nec alio auxilio indiguisse, quam auxilio pur cffocii NivERsALis uri. . URTERM1ΝAmor 's. Auxilium autem hominis infirmi respectu unius d ejus dem actus esse eminenter sussiciens simul dcesicax ita ut sine ali uxilio nunquam habeatur complerum os, ab actu separatum. Et licet auxilium ad unum actum possit dare in alium actum tantum , nunquam tamen istud ρεμ erit ita completum , quin indigeat ulteriori auxilio, quod sit cmilienter iussiciens si a ui essi ax Sic lite in hominc infirmo in sum iste motu aistuali concupiscentiae nunquam erit completa potestas a. bonum invici.
rit. d. oblata tiansiit Nam si vero impe iterit te, imputc tibi quod suificiens passe actu non habuerit. V. iij
200쪽
TU Opus c. I PIGMENTA SCIENTIAE MEDIAE CAP. II. CXXIV. .ud modo obest, ut idem sapiar omnes intI epidi persecta . gratiae Dclansole. cccc remota sunt ea, quae discipulos S. ARGuoi Ni ave tebant a praedeterminatione phylica conciliata est gratia sussiciens oblata. ruam disse puli Angelici defendunt, cum auxilio grati et medicinalis, quoiniscipuli s. Avqvsetis tuentur. Quid ei jestat, nisi uti ianimiter vindines utriusque solis discipuli contra gratiam sussicientem Molinisticam infir et ni, o sublata aequivocatione in nomine TEset Aris p ROXIMAE, nullari potestatem, nec proximam, nec completam admittant actu datam, quς non in ligoat ulteriori auxilio, quod ratione sua eminenti det,s ah ii coli,
junctum ' omiacmque aliam susscientiam, ut grati persectet inimicam, ac utrique Ecclesii e Soli oppostam , sicut ec Scientiam Mediam , cui sufficientia Molin illica nititur, uno omncs ore intrepide rejiciant, veluti intrepidi persectae gratia dc sensores: sicque omnem sum cientiam Molin illicam abneia pantes , humiliter lub gratia vivant i gloriantes in infirmitatibus suis lucum cum S AUGUs et i, o depreccntur cita Dcamine, Ita fie misericors Domme, per quod non ossa T impiara, mo impera quod non myi p.r tuam gratiam POSSIT impleri , ut eam homines per suas vires id adimplere nequiveri r omnem Hira Iuran sibi magnus vi an in Psalm a18. concione 27.
In qua satissi interrogationi ut uris Molissae. I Unio Molini stas de quo in digressione posita ad nu. iii. hcontraposse sis
Irim hominis firmi cx gratia oblata lic interrogando objicit: Quariis, . ait an homo habeat fissicientem gratiam ut ad gratiam illam oblatam, possi se disponere, eamque acceptare an non ' si habet, tamen culparistia gratiam illam oblatam non acceptat, jam datur gratia sussiciens qu
si non et efficac si non habet, nec polsu ex determ matione liberi arbi ru, grMiam illam oblatam acceptare , prςceptum est illi impostibile. , Hoc magis declaratur in primo peccari Adam MAngelorum qui nul- ,, tum posueruiu impe limcntum gratiae lassicienti ad peccandum iasiae ro igitur de A iam an hahuelit giat iam sulficientem ad acceptinua in graisset iam ipsi obhuam Mnectat ri iam ad ervandum preceptum de non edon dose pomo vel non ' si habuit, fuit sussciens non cilicac ii non habuitis sed potius gratiani prςdetominantem ad edendum pomum, 'u, modo obses vatio prxcepti sui ei possit,ilis Iudicet Cordatus Theologus. Non hic judicabit, sed planget CORDAetvs THEOLOGus, cernens quam disicile siti me, si titu seniori intrare in regnum AususTrxi A, E de Ang licae critatis. Qui madmodum aspicienti per vitrum viride cuncta ap- serent viridia, it ratiam solii priventus cuncta judicat verrutilia Si gratia