장음표시 사용
221쪽
n epitori , praedeterminatio vero a amorem sit inseparabiliter conjuncta amori Dimo ex hac diubnantia, majorem facio quoad praesens, continantiam. Si enti peccatum mortales, ut quis libere mereatur , non debeat compon Cum gratia praerequisita ad meritum , quae tamen es a metato separa bilis . iii ulto minus odium , ut quis libcre amet, debebit conjungi cum prae- determinatione physica prae requisita ad amorem, cum praedicia Prqdeterriminatio sit ab amore inseparabilis. - , Denique supradiata conclusio est contra rationem rc deducta ex eo , quod nos suincienter attendatur ad radicem libertatis. Cum voluntas sit potentia eca, nihil potest velle, nisi intellectus proponateiobjectunt suum; nec isto, aut illo modo in illud tendere , nisi isto, d illo modo fuerit ei ab intellectu propositum v E fit, ut si intellectus proponat objectum s lammodo ut bonum Mamabile volantas fit solum potens amare, & ponacta amat; si vero intellectus proponat illud ut bonum, d amandum tunc voluntas actu amat. Similiter si intellectus proponat voluntati objectum ut .
omne bonum,in omne amabile, tunc voluntas fit potens amare sine p-tentia ad respuendum; si vero proponat obj cctum , ut non omne bonum, vel cum amabilitate oppositi, voluntas fit potens amare cum potentia ad oppositum. Ac pioinde si intellectus proponat voluntati objectum utrum .indum,ac simul proponat ut non omne bonum, vel cum amabilitate oppO- sit tunc voluntas amabit, sed cum potentia ad non amandum, venimandi oppo itum talisque actus erit perfecte liber libertate contrari clatis.
CXLIIJ ire ut sciatur, quid possit laedere libertatem actus, non debet, attendi ad conditiones praecedentes, concomitantes, aut sequentes actum,
de an ainis fiat cum hoc iudicio, quo judicatur objectum esse amandum, dc simul speculatis proponatur, quod tale oriectum non sit omne bonum, vel quod positum sit amabile. Quaecumque conditio iuve inferat actum, sive non inserat actum, sive sit in potestate voluntatis, sive non eston insibilis cum praedio judicio est etiam compossibilis cum liber:
222쪽
tate actus Lilla velo conditio, quςcumque sit illa qua tollit judicium, tollit etiam libertatem. Hinc clarissime apparet, quar mlimia essea Dei aratis habitualis , pr determinatio, sica,quantum Vis antecedant aetum liberum bonum, non possint componi cum actu opposito, nihil tamen laresint libertatem, quia illaesum servant judiciunt praedictivi indisserens. Deus enim in seisin. min nisi mediante judicio in Mesenti latino: v--- in eodem judicio dirigitur movetur in aetiim meritorium praedo miratis deniquε ω non applieat voluntatem , nisi prius sub tali judicio indissesenti sueris
E sane si non est alia libertas, nisi quae clim omnibus praerequisiti, ad agendum componit tam act0m , cluam non actum, gravissima absurda evitara nequeunt quibus non soldm doctrina utriusque Solis evertitur sed etiam sentus Christianae pietatis laeditur,' communis offenditur. CXLIV. Prina o namque sequitur, efficacitatem gratiae e diametro repuissiν ire libertati arbitrii. medius quippe gratiae efficacis est, facere ut v uintas actu velit in amplectetur id quod ante languorein torpore quodam non volebat, neque faciebat. Ide, stris' nesham , ait S. AuGusTi Nus lib. a. de peccat meriti cap. 7. minet inuimine mi, no nescit, nu-- tur,mine em delectatur, ut veris non se aes alatii, sed ἀν---nerit.
fit, sectatur. Est igitis mitia scis quid prierequisium ad me in voluntas ami velit et sed cum gratia effraci non potest com ni se actum elim essectus illius sit ipse amis, qui si non poneretur, gratia essica nos seret ei destiuitur efficacitas mitii, si cum omnibus praerequisitis debet
posse componi tam actus, quam non actus. Nec solum de gratia per se efficaci , quam invictesdesendit uterque Ecclesiet Sol , argumentum concludit, quod lassiceret ad absurditatem sed
etiam de gratia congrua, quam Molinistae adinvenerunt. Nam etsi confiderata secundit se possit secum componere non actum ut data tamen in lais circumstantiis non potest secum componere non adtam atqui ut data in his circumstantiis praecedit, ic praerequiritur ad actum ergo congruitatem, atquc efficaciam illius destruit supradicta conditio Annatica vel non stabit cum ea libertas.
CXLV. Secundo sequitur, voluntatem sua efficaci determinatione ad aliquid agendum, VI loquendum, tollere sibi libertatem loquendi siquidem eum voliminis emtari loquendiquaea erequiritu ad , non potest
223쪽
. ART. II. DEus NON NEcgssITAT, LUNTATEM. 379. Componi negatio loquelae, si facultas loquendi sit expedita. Absurdum Ru tem est,' utionem necessivari ab illo principio, quo debet libertain recipere. Nullus abctus evertit principium a quo procedit superveniem vittis a tali potestate exiens nonpotest eam evertere. Si autem cum volitionet Uriaci, potestas non loquendi ergo ad potestatem non loquendi nod inritiis, quod cum oculibus praerequisitisad loquetutivn pinu compoη non loquutio. Quae insurditas usique ad actiones Dei, quaeliabent essemam in tempora se extendit. Nulla enim creatur liberct a Deo producitur, si cum omnibus praerequisitis ad prodestionem creaturi debeat componi non productio
uando quidem maximἡ praerequiretur in Deo decretum aeternum de pro uci lone, cum quo non stat, nec componi potest non produmo. Haec enim non sunt minus incompossibilia, Des vult odata Angelum, o Angelus non prε- ducetur ' quam ista, quae ex odi ore Angelico retulimus paragrapho Prsi Ced Deus vult uIam Avari, O msiam bisur. Vide mina. . Cenium ia
CXLVI. Tertio sequitur meum nihil posse praeciperei imperare Chri sti Domino, ac Beatis. Cum enim sint impeccabiles non possus t eum preceptora imperio Dei componere nis actinis hoc siquidem est peccare: neme M liberὸ poterivit impleret eptum, si cum omni R praerequisitis ad amplationem, inter quae est ipsis pretceptum H ne posse compone pnon actum, QDd aperte s. Auo τι- contrariatur, qui de Angelis boni lib. 3 contiss. c. is sic loquitur: ri4- - --μαρον, - 'ρο-
est σχmus natura erepere , Oxmiis irratimalis vita , omnis voluntas, vel tormi, a prava, ut hoc de subditi vel eum subiatis agant, quod natura ordo poscit an o b IUBENTE illa ui subjecta sint omnia dc clarius voluntatem elus semper facientes sene tempora iis, --πur mammisseu MPERio etiam tenetoralis .i2 mm tem
CXLVII. Hinc quari videtur etiam sequi nullum consilium, ut consilium, a Beatis cum indifferentia libertatis impleri non enim tantum astri' si sunt ut dirime voluntati pareant, sed etiam ut excellentior quo abun
quoque fieri potest modo pareant. Hoc enim ab eis ex scit illa ardentisim im divinaevoixintatis, veritatisque dilemo: si iidem deest illis torporas endi, deest illis negotiorum, vel cireumstantiarum concursus, qui nos subinde perplexos,ac a consiliis adimigendis avosis tenet, quamvis si iamus ea este
Deo nobis dilacto in ram si talis nobis esset affectus nomissim
224쪽
18 Opusc. I. PrGMENTA MI EMTIAE MEDIAE CAP. Incliaritatis erga sesum Deum . qualis . Vinoi Nis Hausi Acmentem .eendit , quietiam voto sibi agenditin praefixit qui kiuid magis Deo placere cerneret, pira Aoneque nos sis nobis esse putarennis Dei
CxLVIIJ. Tandm quinto sequitur , Beatos nullam prorsus posse a nem liberam sinere Nam omnia, quae illis quoquo modo secundum prudentiae regulas agenda sunt, in incomnuitabili veritate intuentur, ut ex AususTivo jam vidimus, Z iterum ex eodem lib. 22. contra Faustum cap. 12 probamus Ianeti ac sublimes Angei habent contemplatιonem , ct aetan suam; id enim sit, agendum imperant, quod tu quem contemplantur, ut et, Nas aeterno imperis tiberaliter , quia sua iste ser υι- . E manifcii uir, lib. 2. de Genes ad litateram : Sancti nee illam commutabilem substantiam ιι concipiunt utriusiomeamore eam praeponant omniinu , in se dum eam Iussicctu de Ommbus, in eamd nisgantur ut agantur c dirigam quιdquia agant... CXLlX. Ex ovibus sic arguitur: Di tamen prinsentis divina voluntate restulati est tuid in Angelis praerequisitum ad omnini eorum actione sed cum id dictamine non possunt componere vina in alioqui possime peccare mo nulla eorum adii est libera patet Consequentia ex condistione praedicta, quae exi t ad libertatem, ut cum omni si requisitis possit componeremon actionem, ac iacere ut simul sim Enegia sanE ILΑnnati Philosephia praeclara gratiae laus , mira defensio humanet libertatis, recondita utriusque reconciliatio; qua gratia perfecta adimit Iibertatem .
libertas persecta aulari gratiam. Cui tamen Ecclis tamquam celitus missum oraculum semper illud S. Ausus TiNI suspexerit ac tenuerit: et citi/nta hhraciant erit ιberio , quanto samor rant autem famo , quanto divinaemseracordiae gratiae ue buflectior Epist. 9.. Volunt. quippe humana non tibertate consequitur ratiam si grati potitι ubertatem lib. de corrept. dc gratia c. . Quarum crum evidentia exclamare compulit S. Ausu ST1Nu ibid. Eere quemadmodumsecundumgratiam Dei, non emtra eam tabo a Men M' ---is
IV. Secundum libertatis timemum ex determinarime
, voluntatis. CL C Urum plane est olimstis contra stimulum veritatis calcitrare.
A Nam quo sortius GRADAM UiCTRICEM PRAEDETERMINANTEM impugnare se putant, eo debilius Scientiam suam Mediam defendunt. Qiod cernere licet in omnibus illis testimoniis, qvie ex Doctore Angelico conge .runt, ut probent voluntatcm se etcrminare dc inde inferant non postea Dco r;rcle terminari. Qua consequentia ab eis deducitur ex illo Molin
siu: pi incipio, scilicet, qu*d se determinat om putes prim ab alioως
225쪽
gis extolliunt , tanto magis ostendunt, deterimnationem voluntatis nono
ori a Deo emctives Si enim a Deo effective causetur debet est terminus proprius Haemus actionis Dei; quia praedicta determinatio, ta nona
Deat necessariam connexionem eum voluptate, non potest esse terminu illius actionis. Me causat voluntatem virtutemque volendi, siquidcm istud axioma dat forinam, dat issequentia ad iliam, selum habct locinii in iii, quae cum forma necessariam habent habitudinem ac proinde ex eo quod
Deus causet voluntatem, non potest dici mediive cati sare ejus determinritionem , contingenter voluntati conjungitur, c oppositum illius potuisset cum voluntate conjungi. Non enim intelligibile est quod ex vi actionis solum , attingentis principium productivum plurium effcctuum, sequatur iste effectus in non illes sed actio quae causu determinationem voluntatis facit, quod ille effectus sequatur, c non illes ergo non et intelligibile, quod altio causans esse stive determinationem voluntatis sit actio producens voluntaim; sed oportet ut sit actio propriesterminata ad determinationem
Hestram us , ac proinde prior ipsa determinatione voluntatis, eo modo, quo quaelibet a stio est prior causissitate suo termiti, si mitem praeter collationem virtutis volendi debent sinistici velint, molint, admittere aliam Des actionem propri terminatam ad determinati , in voliuntatis, quq proinde sit prior causalitate determinatione volunt
ais, ut suo terni o necesse est ud etiam ad ruttant praedictam actionem esse voluntatis praedeterminativam yin voluntatem ita se determinare, uxetiam a Deo prius determinet ar sive pr determinetur . Nam si non rimus ludere terminis, constat Angelicos discipulos , per hoc quod sprqdeterminat voluntatem, nihil aliud intedigere, nisi quod Deus actione
distincta a collatione virtutis praecedat causalitate determinationem voluniatis. Si ho velint Molinistre concedere, nec desiderent tamen Deum per hoc dici praedeterminare voluntatem, lubentissime manus eis dabunt λngelici discipuli, ab isto praeiam minatioius vocabulo pacis causa abstinebular, duranodo res ipsa eis concedatur non enim suam gloriam, scd veritaten3 quaerunt nec miritermissa de voCibus amant disputare.
CIM. Voluntatis determinationem cauari essicienter o per actioncm diminii a collatione Virtutis; ae proindὸ voluntatem it; se determinare ut latam a Deo praedeterminetur, his paucis verbis evidenter probat s. Aα Guisi Nus Fidelis inlina ara minima, ct uis da quod jubo ct juri filia H d addit, jubes autem ut eria imus , ct dat ipsum rerire , de dono perio.
p. o. Ex quibus verbis sic arguo jubet Deus ut voluntas se determinet: ergo dat voluntati quod sedeterminet. Consequentia est legitima&evidens' sistamdum s. Auo GNuM. Nunc subsum, quidquid lacus dat de novo vi
226쪽
luntati, visatur a Deo incienter per inuinein sistinctam a producti in
voluntatis: sed, ut probatum est ex s. Gunam, Deus dat de novo v liinrati determinationem sui actas cergo causit eam etficienter peraction- distinctam a collatione virtutis. Et cem concursus simultaneus non praece . dat causalitate determinationem voluntatis, impossibile esst, quod Meco cursus sit illa actio, per quam Deus causet efiicient determinationem voluntatis. Eodem argumento virtualiter 8c in sua radice usius est S. D. N. Clemens VIIJ. in Congregatione a I de auxiliis habita die 27. Januarii Anno I 3. in quacii Ostensum fuisset, Molinam diceres, quod concurius divini auxilia natura posterior est concursu liberi arbitrii, simque ad Scientiam Mediam recurreret Arrubal, interrogavit Pontifex, quid per illam Scientiam Deus praevidet Respondit Arrubal, influxum liberi arbitrii. Replicavit Pontia lex, Aut quem gratia facit, aut quem natura si primum, scientia illa non est ante decretum ria secundum, idem dicit Cassianus sic habent acta CO
reg. citatae Amtὶ per irexit Pontifex , superfluamine scienti x Mediani, si mram influxum seu determinationem iideri invitii causet; nam si posita uia debet poni determinatio liberi arbitrii, qui persem cognoscit, o tiam, como et 3 hujusmodi determinationem, sicut ad certam cogniti nem essessis fissicit comitti peisina cauta, hoc ipso quod: ex sola cognitione gratiet non mini certitudinaliter cos osti determinatio liberi acti trii, manifeste senuitur, inam determinationem non subdi causalitati grariae, necessicaciae a reti,sed ex praescientia sertirisiarumetitudinem. Vide
.CLIJ Qtiare levissimum est, quod ex hac determinatione liberii volumeatis conficitur argumentum, gesico Pro more jam pridem est
solutum. ΟMici UNT NOLINI sum asieIUNT IMPUGNAT REDD. TH. e Dd e ct i trinseca determinatat, Deus non otin facere, quod contrudum , non potest ab H determinari: dictoria sint simul vera Me autemseque-
soluit Angelicus Doctor argumentum sibi propositum his verbis Dicen . dum, quod moveri voluntaris est moveri ex se id est , a principio in trinseco sed illud principium intrinsecum potest esse ab alio extrinseco, sic moveri ex se non rei ugnat ei quod movetur ab alio. ρ' os a
227쪽
Ita 8 nos Molin istarum solvimus argumentum, Quod stet ab intrinscco determinat ut primum movens, non potest ab alio determinati, Uni ceditur ut secundum movens, negatur. Voluntas autem determinat se ut Geundum movens quia, ut ait D. THOMAs, principium intrinsecum , per quod se determinat, est ab alio acceptum quod principium non est aliud, quam judicium indifferens , ex quo voluntas te determinat &ita vis solutionis Angelicae non Consistit in hoc , quod Deus solummodo dicatur movere pluntatem , quieti dat illi judicium indisserens sive principium intrinsecumi sui messis sic ravo sitam maior moveret voluntatem, juxta D ranci sententiam sed intentio D. Tuose est , ostendere, quod hoc mouod voluntas applicetur, o medeterminetur a Deo mediante judicio m disserenti; ita movetur , quod etiam ex judicio illo indifferenti se dote
Unde praedeterminatio phyfica dependens a judicio indifferenti tribuit
voluntati quod se moveat, O determinet, ut clarissime expressit Communis Doctorri Praec tor noster'. 3. de malo, ait et ad . dicens: Mam tmes quὸd eum aliquid movet alterum, n- ex hoe js 'radisi momens, mitur quod syrrmum movens. Unde non excludatur quin ab altero moveatur, is ab altero hab at m militer hoc apsum quod movet. Similiter cum aliauid movet seipsum, non excludi ur rumhreb alio moveatum, d quo habet hoc ipsum quo seipsum movet. Ita dc Mollia istis discimus, cum voluntas determinat, non encluditur quin a Deo pra detem 'minetur, a quo habet hoc ipsum quod seipsam determinet. Distinguere in hoc casu inter determinari , praedeterminari nihil est aliud , quam nodum in scirpo quaerere, e veritatem detorquere. Nam sicurri indum movens prius ab alio movetur, quam seipsum movens ita secuit dum determinatis prisis ab alio determinatia , quam se determinet si prius laterimnatis, ergo praedeterminatuvi idem istaret inmari apud nos nihil: est aliud, ouam u--λ CLIN. eterum , ut melius nostra de Angelici Doctoris solutio in sua. - radice penetretur, oportet explicare, quid sit movere seipsum Phic optima , explicant Salmanticenses traei de voluntario, disp. r. n. 6. Ut aliquid im is quiunt , perfect dicatur movere seipsum debet in te habere integrum prin- , cipium sui motiis, alias non moveretur a se , sed ab eo, a quo et tale, principium. Integrum autem principium alicujus motus coalescit tum eruri potentra executiva tum etiam ex cognitione finis qui est terminus moia serius. Cum enim omne anens agat propter finem , t que adeo motum a filio. in finis non moveat nili media cognitione , huiusmodi cognitio tritat ne . cessario principium motus. Et sicut potentia et ratio ut Otu lit, ita ut
, sit ad finem ratio est prςdicta cognitio. Quet ergo utrumque mi habene, dicuntur Persecte se movere , quin utrumque est eis ab inu insicco,
228쪽
, quod agant seu moveantur,d quod tali motu attingant finem. Quae verbnon habent cognitionem, sed solam potentiam executivam motus, etsi h , , an in se aliquod principiunt sui motus d nitione ejus dicantur semovere, non tamen dicuntur se movere pei secte dc ab lute, quia deest illi integrum principium ejusdem motus quamvis substantia operationis sit ab intrinseco; ordinatiora leterminatio ad fit in toti est ab intrinseco
Hinc concludunt, quod si voluntari agere nihil est aliud, quam movere seiplum in agendo id quod magis X plicat nomen dontanei, quod cum voluntario coincidito ad movendum se nec sufficit lota potentia intrinseca eli citiva motus, nec ultra eam requiritur aliud, quam cognitio ducens motum ad finem, non potuit Voluntarium congruentius Gitlinu i , quam per se ab mtrinseco eam cognitime.
rium secundum rationem perfectam.
CLIV Si agens ex perti cta cognitione finis movet seipsum , oportet ut quo persectior fuerit Cognitio finis, e quis magis ponderantur ejus merita, tanto magis agens moveat te ipsum. Et ideo in amore beatifico,quantumvis quoad
specificationem necessario, magi Voluntas movet seipsam, quam amando Deum libertate specificationis. Similiter amando finem magis seipsam movet voluntas quam amando medic, quia amor mediorum ex amore finis procedinpropter quod unumquodque tale& illud magis. Haec ratio movendi se ex persecta cognitione finis vocatur a s Aucuset iso aliisque Patribus libertas. coactione ratione cujus silet ex eis dici, quod necessitas naturalis inclinationis non repugnat libertati tum quia id, in quod tendit naturalis inclinatio potest ex perrecta cognitione amari; tun quia naturalis inclinatio in finem cist ratio amandi media tum potestate ad ultrumlibet. Vnde si contingat uno eodem actu voluntatis finem cum mediis amari, invenientur simul nuccisitas naturalis inclinationis& libertas indifferentiae, quamvis respectu diversorum Ea autem sibi non repugnant, quae in uno icodem subjecto se compatiuntur. De hoc sic loquitur Prς-ceptor noster Naturalis necessitas secundkm quod voluntas aliquid ex necessitate νε uocitur, ut flicitatem , libertat et oluntatι non repugnat , ut August. docet in s. iacia - a te Pia. Ita erra mim volunt is violent in vel cyamoi ποπι r. Non est autem
229쪽
ART. II. Eu NON NECεssi τλ voLUNTATEM. 18s... ia iri uictis in Me, - μη fςμηώ--ἀum suae naturae movetur, sed imitu in hae quod naturalis mot- impeditur Sicut cum impeditur grais ne defendis ad Hia2um. Unia voluntas liber appetit felicitatem, licer nece gari appetat istam Sisau uis meis sua voluntate Mer amat seipsi musices de necessiat amet se uin, de
An autem haec libertas a coactione, sive, quod idem est, potestas mo vendi se ex perfecta cognitione finis, sussiciat ad meritum , potest rationabiliter dubitari, ii de essentia meriti pro omiti statu fiat quaestio. Si vero solum consideretur status naturae lapsae certissimum est praedictam libertatem a coactione non susscere ad meritum. Nam Innocentius X damnavit hanc propositionem
merendum, O demerendum inlata narier lapsae non requi- ratur liberta a necessitate , sed fusci libertas a
Cui damnationi reverenter,i ex toto corde sine ulla mentis restria istione nos submittentes, hanc etiam propositionem an omni sensi ab Ecelesia reprobato, damnamus , micimus, d reprobamus. Circa Doctrinam praesentis numeri consule opusculum tertium , ubi cap. ao. s. ultimo, & cap. primo, ad normam syllogismi practici, quae lila dicimus, clari explicamin.
s. V. Tertium libertatis pigmentam ex D sitime
antecedrete. CLV. Um duplex sit conditio actus liberi voluntatis, scilicet, d tem Ommatio, dc ad utrumlibet potestas ex utraque conditione pigmenta sibi formant Molinistae, ut cum destructione phyncae priedeterminationis faciem Scientiae. Mediae oment, ac decorent. Frustia autem jacitur rete anteocssos emuirorum. Jam vidimus Paragrapho praecedenti merum veritatis esse fucum , asserere quis voluntas non possit se determinare ii a Dco praed terminetur, si DELicetinios vi coic invictu trahatur. Tam enim DELEcτATio vi TR ix, piamihysica medeterminatio moventi dete minant voluntatem, haec phylies, illa moraliter, cum dependentia a iudicio indisserenti ae prointa ex perfecta cognitione finis, quod sussicit, ut voluntas sic prius mota se moveat, & determinet. In hoc autem Paragrapho alterius conditionis pigmentum ex potestate ad uti umlibet quaesitum diluemus, quod sub hac forma potest proponi: suppositio antecedensa insuperabilitur inserens actum tollit potestatem ad Aa
230쪽
utrumque sed tam DELEcTATio VICTRI x, quam physica praedeterminitio antccedunt voluntatis determinationem. insuperabiliter inserunt eam: ergo tollunt potestatem ad utrumlibet Minorem conceclinius Majorem sic probant Quod ante omnem voluntatis determinationem determinat voluntatem ad unum actum, tollit poteitatem ad utrumlibet; sed suppositio antecedens ci superabiliter inserens inum, ante omnem determinatio-
qm voluntatis determinat eam ad unum actum: in do
QMd determ ira voluntatem unum actum , remanente potestate ad utrumque, tollit potest item ad utrumlibet, negatur. Quod determinat ad unum, sublata potestate ad utrumque, tolli , cte conceditur suppositio autem antecedens, qualis est D*εc Tio vacτnix in qualis quoque est physica medeterminatio ante omnem voluntatis determinationem determ 'antquidem voluntatem ad unum actum, sed remanente potestate ad utrumque qui, determinant dependenter abii licio ilibrenti, quod tribuit 'oluntati potestatem ad utrumque. CL . Unde DELEcrATio vi CT Rix, dc physica praedeterminatio non dc terminant voluntatem tollendo indifferentiam ex parte actus primisetcnentema sed ipsam potestatem ad utrumque conjungunt cum unoem duo bus actibus, qui non possisnt simul conjungi Sicut enim qui sua actione coniungit virtutem alafaciendi calefactioni, non tollit virtutem cales ciendi, sed eam perficit ita Deus DELEcTATIONE iETRICE , ε phymca praedeterminatione conjungens potestatem ad duos actus inter se incompossibiles, cum uno ex illis, non tollit praedictam potestatem ad utrumque actum , sed eam perficit, su iens, quoa habeat suum exercitium.& quod actus egrediatur a potestate faciendi utrimoue, ac proinde quod actusaiaber egrediatur; quidem ad libertatem actus nihil aliud requiritur, quam quod in us exeat a potestate iaciendi utrilinque, sicut adactum itidem suscit, quod actus exeat a principio vitae. Quemadmodum ergo voluntas cognosae diis majorιρο -ξ finem. H ipsam rationem boni, habet potestatem se movendi laete minandi; itac
gnoscendo, minore persecte media, aut bona particularia , accipit pote
statem se ad utrumque oppositum determinandi. Iudicium enim moras indilferens in quantum osse it voluntati utrumque ut amplectibile dat voluntati potestatem praedici :im in quantum vero judicat unum hic nunc esse amplcctibilo, e concluditur hic tunc eligendum, determinat volunt a. tum ad unum, remanente potestate ad utrumque. Vnde sicut impossibile est. Iolita ei secta cognitione finis voluntatem non la movere, taeterminare, aliquantum ci rarat one nivi volita, majore concludit ipsum finem cta
mailduaa i impossibue est, posito iudicio miseris indifferenti voluntaκ