장음표시 사용
251쪽
CLxxx. Ex quo denique eouitur, verius nos posse concludere Ss Igna- tirim, Faverium admisisse physicam praedeterninuitionem, quam molis nistas falso sta in patrocinium cienti e Mediae adscis crem Franciscum 'alesium, & S. Viiginem Teresiam. Illum dicunt favere Scientiae Medio quia asserit divinis inspirationibus nos hoste dissentire , etiam in I --α-ρομή, istam autem dicunt scientiam Mediam tenuisse,quia docet aliquos non elevari ad altiorem orationis gradum , eoqub ponant divinae grati imp
dimentum , ita Hena num io 8 . io 8s. Si ista sufficiant ad patrociniunt Scientiae Mediae,omnes utriusque Solis discipuli Scientiam Mediam intrepidὸ ne antes, erunt illius patroni si quidem nullus ex eis negat, quin divinisini pirationibus saepissime resistamus, etiam in sensu omposito omnes militer asserunt, Eratiam nobis denegari propter impedimentum , quod ei libera nosti a voJuntate apponimus Ridiculum certe est, ex principi communi utramque contradictionis partem defendentibus, concludere aliquid hi fruorem unius tantum partis.
Longe melior est noster processus, quo non ex communibus principiis, sed ex eis quae ultro ab ipsis Molinistis conceduntur, inserimus Ss ignatium verium admisisse physicam praedeterminationem. Cum enim contra haereticos ad maiorem Dei oriam pugnaverint, ut se ab eorum ar-Mmentia expedirent necessessit, ait suar fuera cit eos admittere, vel Scientiam Mediam , et physicam pretdeterminationem sed Molina &Fonseca
gloriantur se Scientiam Mediam adinvenisse, nec a nemine ante eos uisi traditam, d consequenter coguntur fateri SS. Ignatium , dc avertum Scientiam Mediam non admitisse ergo admiserunt physicam praedeterminationem , alioqui non te expedivissent ab argumentis hetreticorum quod de tantis Sanctis dicere injuriosum est. Minora sunt hetc t ea dcspiceremus in Molin istae huiusmodi parvis non sibi blandirentur. Ad majora redeamus. De quibus Cordatum Lectorem requirimus, ut argumenta nostra E Concilio Trid ad hominem facta , aequi-pram dignetur cum argumento nobis ex eodem Concilio a Molinistis obisi Moin inon e selutionem nostram sensus compotitiin divisi, cum solutionibus, quas daturi sint Molinistae,i jam pridem expectamus dignetur haec, inquam,iquioarare, & cordat,videat , an non sit nobis major ratio timendi pro Molinistis, quam P. Annatus pro nobis timeat Et an non jure merito haec siua verba in suos retorquere nobis liceat ν,-- si uiam rit imi Molinistas dico Dis hisee disputati ibin διὸ rere uis is Tridotino, msi quantum celsitas P U--δ in motis ... sigrar- ritu ἀρ- CLXXXIJ Jam tempus est, ut postulationi P. Annati satisfaciamus. ejusque malam fidem aperiamus. Postulat a nobis P. Annatus differentiani sententiae nosti et circa libertatem a sententia Calvini, hanc dicit vir tantii
252쪽
llo opus . I. PIGMENTA SCIEMIAE MEDIAE CAP. ΙΙ.yngem Putinam tam bonae faucilo se non invenire , siquidem postquam
excussit omnia, nihil aliud pro libertate Thomistarum venit , quam esse praede nitionem absiolatam, facem , infastibilem , infru Dabilem, ex qua sequata actis ταμ atu seclusa coactior omni ac Mentia, uvosita vetitionum eiu
eritate tali, quia asitor meant indissere vivi iv mma est, anqui , species libertatis Thou isticae tum interrogat, frid δε ita tale Aleat Calvino Christiane non timesjudicia Dei siccine audes Thmnitiis imponere, ut non aliam eos agnoscere dicas in voluntate libertatem, quam Dei prae- definitionem absolutam m. in quo momistico Author legisti libertatem arbitrii si praedefinitionem , Acacem, infallibilem luvueret quasi surreptit id hoc imponeres, tibi daretur venia sed maturo judiciori prae missa diligenti inquisitione , siquidem postquam excussilii omnia , hanc
tuam de libertate, qu In de fondimus , profers definitioncm , ut bertas apud Angelici discipulos nihil sit aliud , quam Dei pr.edefinitio tu physica praedetcrminatu mediante indifferentia judicii tum quMira maligne, de illa tmia Lleat Calvinus ρJam vice versa tabellam gratiae Molinistic suis phaleratam insignibu possemus tibi cpendere P. Annate, o testuulo modis omnibus urgentiori expostulare, quid a te videri posset semipelagiano expungendum ta tuo tamen abstin bimus nuperosummi Pontificis diplomati, dc edictori si anni i668 1, Octob. religiose obsequentes CLXXXlli Modo sufficiet tibi charitatis actuin impendere dc te libertatis Thomisticae veram speciem ignorantem , aut mesius malignantem, de illius veritatem in sine ullo verborum apparati erudire. Inquiris mi Pater. rationem sib re agentis, vel liberae actimiis Si principium liberum postulas nihil est aliud oti im to effas se ad utVum et aulicandi, sive formaliter, sive
virtualiter. Si acium liberum desideras, nihil est aliud quam astus elicitur cum Iot states apoltcandi ad oppositium, vel non Etum , sive Orinaliter, ve irru ' sit cr. Ecce puli lira ne fuco spccies homilticae libertatis, quam sim-pbci oculo inibi Her s. statim scires ori id de hae tabelisiadeat Caminin delet' cnam de tibelli principii thcri ipsam potest .item se applicanuli ad bonum, malum . ci: m ait b. a. institis p. et Liberi arbitra hoc modo dicitur homo, nis retis libream habeat boni aeque ac mal et clionem , sed quia mala voluntate a r.
Delit Dam de tabella actus liberi potestatem faciendi oppositum, sive dissenti cndi, dum cap.I. ait voluntatem CD unus y-- , non quatiter mi is sis lis traditum est . O creatum , , t .mur postea sit hctionis rictioni.
Ideo apertε, e fronte det sta docet, non esse in limine libertim arbitrium, ipsumq/ie nomen triane ri exterminandum esse iraque Calvinus.' cui amodiam ctiam Molimitio notanx, ex modo Mndi quo posset gratia praedeterminando
253쪽
Λ II. xv NON NacEssITAT vo NTATEM. opprideterminando voluntatem, liberum arbitrium aperi destrui dixit climpotius libertatem cum gratia conciliare debuisset. Unde succumbens dimcultati quod haereticorum proprium est, citi apertam haeresim erumpens, liberum arbitrium ma- - vocat lib. et institi cap. . Rod, inquit, sine ingenti perici a non retineri censeo; πω tra Eeelsae bono futurum. si eatur neque ipse usurptare velim alios , si me eonsulant, abstinere opt-De re vero ipsa censorium ejus decretum habes lib. I. instit cap. s. Chthris dissipatas se prosio, in homine perdit se in spiritale exitium amerso liberum arbitrium adhue quaerunt, inter Philosophorum placita caelestem doctrmam partiendo , plane desipiunt, ut nec caelum, nec terram attingant.
Hi sunt ergo errores illi multi, e crassi, graves, qui merito sacrae Tridentinae Synodo displicuerunt, quibus jugulandis decretum illud conditum est in quo sancit, quod homo in tiae liber agentiendo se eooperantis
a sint ad justificationem suam quod iam ipse n---ο--ο agit inseι ---- , reei Mi quod . . se hiem M. Itemque vetitum sub an thematis comminatione, ne quis dicat: AArint arbitriim a Deo πινο- ου'. eis aum nihil e peram assenti Moim ex 'πι 6, n Demost disse mire si, lis quod juxta Molinae Discipulos, atque intentam Calvini a Concisio damnatio
nem , sequi pollet isti: bberum arbitru ma Deo ιν ita praedeterminatum mis eo rari assenti δε Deo praedeterm mi , neque posse .sentire si velit. Damnat Comcilium Trid hanc propositionem, quam Molinistet incunctanter volunt esse
veram Iudicet Cordatus Theologus. CLXXXIV. Quod si inter omnes istos errores de libero arbitrio, quia docti in Thomittica prorsus remoti sunt, Calvinus quoque admisciit praedeterminari voluntatem a Deo mediante indifferentia judici ut vult P. Annatus, de quo nihil curamus doctrina Thomistica propic Cal- vinum luere debet 3 an ideo negandum est, quod apertissimum ac ceritis- mum est, nempe ad libertatem sua cere, quod adius fiat cum potestate
. se applicandi ad oppositum,' quod Potestas ' applicandi ad utrumlibet sit veri dess,malis libertas Non omnia quae haeretici docent, sint haere
lica; Mos enim solemnis omnium haereticonim est, ut salsis vera misceant, miscendoque perturbent omnia , quo venenum quasi melle circumlitum ab incautis eum securitate hauriatur. Unde s AususT. lib. 2. qq. evang. q. o. ait: Nia filia minima est, ' --Η - vera intermisceat. Itaque, haeresis eo lem autnore, veluti lepra est, quae quemadmodum veris L. si sitae colorum sucis corpora humana variando maculat, ita haeresis vera fallis inordinate permiscendo totum Doctrina vel sermonis corpus inficit: Ut multa circumspectione opus sit, qua mundum ab immundo, verum falso separetur.
254쪽
2Io Opusc. I PIGMENTA SCIENTIAE MEDIAE cap. ILQu is enim Ecclesia de haereticis juxta S. AususτiNUM in psalm diuit 1 1mdiu erant mecum m Diuis se mecum essed 44 3micis, quibus,m m mineis proin musta, in om hoc fidelis D. Tuo,im discipulus de Calvino inverse ordine dicere post Et, dato quod in physica praedeterminatione, Miudicii indifferentia a Th misti non dissentiat ,
raucis mecum, in multis non merum. Quare si qua in re Calvinus cum Angstico Doctore ejusque discipulissenserit, non propter Calvinum D. Tuo,s κ Thomistis i. dignandum est, sed propter D. TuoMAM' Thom istas
Calon potius gratulandum cujus mentem dc quorum cloctrinam si in omnibus dignatus suillet sequi, nunquam fuisset de veritate suspectus, nec Veterum Cato logum haereticorum opprobrio sitae damnationis auAilser. Unum supcrditur hac materia mn an dum versatiles, scilicci, Annati ingenium. Hic in opusculo supra num sis cir decem Mocto discrimina invenit 8 pixibavit inter Dccti mam Thomisticam dc Calvinianam lacrum in Eugenio Philadelpho cap. s. pronunciato 3 de Thomistis ait: Cum ergo
illi Me ima linea 3ώὲφθsiue traeriter atis hysica ηοm 'fιω potentiam die n-Hodi lis Misae doctri Geom. , C intim e niaci NeoNvus se se ni &c. Hic, inquam, Pater post decem, octo probata discri na, post agnitam sentiam dissentis , qua vidit non inia inconfusa fuisse sera atii, postulat in sua ultima impressione Parisiensi libri de Scientia Media supra
citati , hi dari differentiam inter libertatem a Thomistis ossertam meam quam Calvinus defendit: dc postquam excussisse se dicit omnia, nil italiud. 1nvenit pro libertate Thomistarum, nisi praedefinitionem absolutam , c. Ubi igitur remansit bt otia distoriendit ubi derem octo ferimina traiccmhexcussisti omnia cisti l ad haec dicemus 3 unum dicam , veritatem non quς- savit, an ideo derch qui eum, , didit ei spiritum contradictionis tJudicet Cordatus Theologus.
ultim Corollarium notatu dignissimis quia a nullo omisὸ huc inque infirmatum , te unquam es in '
CLXXXV. T X supradictis duobus praecedentibus paragraphisicillime C colliget quilibet parum cordatus, haec duo non posse subsistere, quae Molinistς asserunt, videlicet, Scimtiari, Ham esse necessariamia eo Liuiam libertatem eum ivina ror LMid , , a nihilomina i-- fuisse ui si Putre Concilii ridentini, aetere ua Patre in tu Conciliis Araincono, er levismis, tum ni suis tractati s inerreati tria iis, ad praedictam a Miliati-Vide Annatum disp. 3. de scientia Media num 1et'. Impres Parisiensis. Haec inquam duo, nec ilitatem scientis: Mediae, rotamei Patres eati non
255쪽
ARτ. II. DEM NON NEc Essi TAT OLUNTATEM. aret adhibuisib ad conciliandam liberialem cum divina providentia , moraliter implicare ostendo. Prius tamen observandum est, cubd pondus dissiculiatis in concilianda
libertate cum divina providentia n6n provenit ex supernaturalitate divinae providentiae aut operum nostrorum, sed ex e scacia infallibili divinae providentiet, cum qua non potest stare, ut id quod decrevit providit, aliter fiat quam decretum, d provisum sit. Unde praedictae dissiculiatis pondere oppressi olim quidam Plutosophi gentiles, cum Epicuro divinam pro-Videntiam respectu horum inferiorum denegarunt: dc sic ut de Cicerone dixit S. AususTi Nus UT HOMi NE FACERENT LIBERO , 'PECERUNT SACRILEGos. Alii vero e contra ut Deum. omnia scientem , decernentem ac providentem profiterentur, homines quasi bruta libertatis expertia reli-muerunt de quoium numero fuere Simon Magus, Manichaei, Malii antiqui, quos Lutherani, id Calvinis ae novis erroribus superadditis, sequuntur. Et similiter, ut baldensis tom. i. doctrinalis fidei antiquae, lib. 1.art. i. cip. - . loquitur Ab misis nasi mi, - mei Furima sapient iis hali simina praesci mi Des , -- cia gerunt quae ime , e nimii in musti a fueram scrutatues serutationes suas. Rursiis ibid. cap. et agens de haeresi Wicles re ejus antiquitatem dctegens , inquit in Tein re in Iacobi pustulavit per vos am Ueuis in ripido distersionis IH leae, tunc Misi ebant vim, De Mn. necessitare homines ad pecc-Δ- per quasdam Uy ratione pri tas, ora vocasant
Dei tensationes oecultas, eontra quos scripsit Laeobus dicens: Nemo cum Imratur, Ac denique Antio ui Patrcs Doctores, praecipue vero Sanctus Au GusTINus non parum in hac controversia explicanda de sic rarunt nec parum viriliter contra haereticos pro ea decertarunt; nec parum feliciter contra eosdem illus rem victoriam incla ac conciliatione consequuti sunt. Sed maxime omni una patres Concilii Tridentini qui ad hanc conciliationem praecipue fuere conis
vocati hoc enim erat argumentum Lutheri Deus ab aetem ea quae in tem
pore sim praest it absolute ae scaciter decrevit ergo onmia ex absoluta necessitate, ac proin e sine ulla ominarentia, o libertate sum.
CLXXXVJ. His suppositis sequens pro morali nosti implicantiades
citur ratio. Moraliter impossibile est, ut quis cognoscat medium aliquod omnino necessarium ad nnem quem maxime intendit consequendum,mtamen eo non utatur sed Patres Concilii Tridentini, caeterique Patres de Doctores cognoverunt scientiam Mediam, ut volunt Molinistae: ex alia parte maximὰ laborarunt in concilianda libertate cum divina providentia , patet ex suppositione nostra : ergo moraliter impossibile est Scientiam Mediam esse omnino necessariam ad conciliandam libertatem cum divina providentia: quod praedi oti Patres eam non adhibuerint ad praedictam conciliationem.
256쪽
a1r opus c. I PIGMENTA SCIENTIAE MEDa, CAP. II. Confirmatur, Moraliter impossibi est , quod aliquis valde desideret in fringere argumentu in Lutheri, non utatur medio ad illud infringendum omnin necessarior sed Patres ConciIii Tridentini valde desiderabant infringere argumentum Lutheri siquidem hoc exigebat gloria Ecclesie quae humiliata acui Tet, berecunde confusa, si Lutherani spectata vi sui a .gumenti adversus totam Ecclesiam in Concilio congregatam praevalitissent.
Ergo moraliter impossibile est, quod Scientia Media sit medium omnino necessirium ad inuiniendum argumentum Lutheri supra citatum, ut volunt Moliniitae tamen quis PMres Concilii Tridentini, eam non adhi-hnierint ad praedictam solutionem. Hic arescit et uentia P. Annati, qui totis viribus sui ingenii, Varii, sua sapientiae modis conatur hoc argumentis eludere. Nam primo vuli
illud retorquere num ias loco supra citato, in suo aequivalenti ait enim, Patre Triumlini non fitiat si modo illo concordiae quo utuntuit hinnistae. Ergo virtuHiter saltem ejecerunt. Verum hic retorquendi modus non valet quia Thomissae negant AnteCedens. Sed Molin illa admittunς,, maxime P. Annatus num. 19. Patres ridentini non adhibuisse Scientiam Mediam ad conciliandam libertatern cum divinae providentiae decretis, ex alia parte affirmant praedictam Scientiam Mediam esse medium omnino necessarium ad praedictam conciliationem ; quae duo moraliter implicare probatum est sicut etiam apud bomistas implicaret, si dicerent decreta
de se effodia non Qisse a Patribus ridet adhibita ad supradictam conaciliationem , cum tamen judicent inc media ad hoc omnino necessaria. Vnct nostrum argumentum ad homi , ut dicitur, procedit nec potest
invalidari, nisi retractent se Molinisti: ' sicut hi fecit Iunio Molinista
id quo num. 72 qui ad modum quo P. Annatus retoriit argumentum, me respondisse dictavit, modum illum a pr-rarminantib---- - --
uam meduιm omnm necessarium ad praedictam coriu---, auia ramo de Seio ita ἡδί is erunt ejus Adfensores, Maddit, Uenua confessio ludicet Cordatus, qua fide qua intention potuerit mihi imponi ista responsio, cum apertissime dixisse in Sicat etiam apud bomistas implicaret, si Aeerem deerata .ffeacia non fuisse Parribis Tradentim adbibit ad supradicum conciliationem, cum tamen 1uricent, e se media ad hoc omnin necessaria, Verum cum agnoverit postea malam tuam fidem ac publice se raractaverit, repol ipsi biserati contes 1 quam utinamin ipsinis Socii similiter facerent. .
CLXXXVIJ Sscundo, onfirmationem putat scisum. 31 his verbis eludere Nin Mitur . GH confusione, orar erubescentia, quasi pugna..erit eum haereticis, eis, qPmentorum superio rei eram , quam es inane ΝΗ -- . . mota ii , ita Eccosio cum mereticis pugni 'An quae petunt, ex
257쪽
A . II. Dos NON Netcras ITA VOLuNTAT RH. II 3 Hs ,ri ii res actis Trinita iners Mi--- ima natura, qui M- -- --- αι Pisia principi Aristotencis impugnant. videtur P. Annatus oblitus sine communis Doctrinae Theblogorum, qui communiter ex Doctore Angelico r. p. q. 32. docent, mys 'ria dei non esse quidem ratisne probanda, probari tamen per evidentem solutionem argumentoriam quae ex naturali discursuin ratione petimitur nullum est enim argumentum contra fidem quod non sit evidenter solubile atque adeo incumbebat Patribus Trad. ConCilii ostendere argumentum ut heri non concluderes: hoc autem secundum Molin illas non poterat ficii sine Scientia Media quae est omnino nec est: ita ut ostendatur, quomodo ex decretis emcacibus divina providentia non tollatur libertas , quod ostendi exigebat argumentum Lutheri. Hinc incredibile omnino videtur, atros
Trid. Concilii admisisse Scientiam Mediam, qua admissa , ait P. Annatus dis, i num. Hi ita in ἀρο---Humisma--ἀρ- ρη definire Est -- - - , ,---ta, 'cim noli medio non praemunissis fideles quo sine ulla dissicultat expedirent ab argumentis Lutheranorum incredibile etiam omnino videtur s. AusuorNum admisisse scientiam Me- diam; o in in pugna quam per viginti annos gloriose habuit contra Pelagianos, nunquam es fuisse usum cum ramen, teste Molina, Si ita seisi
meo nata, neque Pelagiana haeresis fuisset exorta, neque ex concertationibus uestinat eum Augismis rat duo susint turbati, o ad Pelagianos Afecissm. Vide cap. i. art. . num. I. Quis credat tale medium tam facit c tam necessarium suisse a Patribus d S. AususTIN praetermistum AEcclesia rodum eva. ' dendi fallaces haereticorum versutias expostulantc Quis ex Iesu itis agnc, vi praedictam scientiae Mediae nec cllitatem, eam ad conciliationem libertatis non adhibuit quod minimus Jesultarum Theologus non neglige 'ret, hoc Patres Concilii Tridentini, hoc S. At GusTi Nus, hoc alii Eccles Doctores neglexisse dicentur' judicet Cordatus Theologus.
CLXXXVIII. Imo si Patres Conciliorum, si S. Aususγasus et alii sancti Doctores agnoverunt scientiam Me/iam,' noluerunt ea uti ad conciliandam libertatem cum divina providentia judicariinterno eam ad hoc esse minimε necessirriam diis modo Cordatus audebit eam judicare necessariam ad pridictam conciliationem in sint profundi verba Damiani tom. lib. s. epist. 18. y--beer,mimis Ecclifae memHii, quia i poti His indetur eligere seu Mo es antiquitus ordinata se mare. Haerest enim sectis Aeliis, ilis merito Metinny l retiri, qui praesiumunt quod mem viritur eis re,
dignantur autem in iis quae is Sanctis sunt Hiluta Patribus permanere Cujus ama-' , Catholici non pungent haec verba conscientiam , si sibi semel consciu, sic se alium modum libertatem conciliandi doceres, quam Sancti Patre,
tradidere Qua auone Doctor aliquis Catholicus ostendet se fideliter cit,
258쪽
αr rus c. I PicMzNTA ScrεNri AE MEDIAE CAP. II. stodisse depositum, si illam stientiam adhibeat pro coracilianda libertate, quam etiam vilitam noluerunt Sancti Patres adbibere. D μα- , inquit Apostolus ad Timotheum . custodi, quae verba elegantissime explicans nobilissimus Magister incentim Lyrinensis si quirit gruisleu ἀ- --
i. est, arbod creditum est, non ruri a te minium quod rere isti, non quod erieuitarii rem mucii mii, sed utinae non in vatismi rivali, sed publicae ira.ditionis rem a te perductam, non hi prolatam in qua non ambo debes se , sedeustos; m dii Τιtutori, sed sectilior non ducens se sequens. Utinam haec attentEA Iolin peiurn dissi t nirn quam praesumpsisset dicere : Neque dubito quin Aregustino , d caeteris Par ιινιι unanimi consiens prοLita fuisset hae NosTacia prae ebibratione sententii, ratιο ιι emicilianssi tiberi,item arbιtrιι eum gratia, premenis iis, praedestinatione si eis proposita isset. Et iterum: Haec NOSTRA ratio concolians tibertatem arbitria cum ιυtna praedestinatione d NEMINE quem msdra huetisque tradita in IIinc menevole Lector, habes ex confessione Molin , dc juxta verba aurea Magistri Vincentii Lyrinensis hoc scientiae Mediae Elogium.
SCientia Media quoa Quo coaciliandae libistaris a Molis in
venta , non ei credita: Ab eo excogitata, non recepta: Res non doctranae, si ivgenti: Non pubtiacae tradit oliui, sed usurpatronis privatae: A Mobna protra, non ad eum perducta
In qua non cusIιi sed author fuit: Non secLaior, sed insuator: Non sequens, sed duc s.
CLXXXIX. Videant modis Molin istae quid maluerint sequia an cum P. Annato velint fateri Patres Concilii Tridentini , caeterosque Patres , dc
Sanctos Doctorei agnovisse quidem modum conciliandi libertatem per Scientiam Mediam, sed eo modo non fuisse usis: an vero cum Molina confiteri, hunc modum a nemine ante ipsum fuisse traditum G consequentaromnibus Patribus ignotum si primum et Uc iam ostendimus, o iteres impossibile haec duo simul orificari, quod scilicet a modus conci-
259쪽
liandi sit omnino necessarius,in tamen eum sanctos Patres contra Haer ticos victoriose pugnantes non adhibuisse. Si secundum malint, isdem etiam rationibus demonstratur, haec duo non minus esse incompossibilia, quod scilicet iste modus conciliandi sit omnino necessarius, Momen Patribus Concilii Tridentini caeterisque rectis Doctoribus ignotus. Cum enim Patres illi in Spiritu Sancto congregati sient ad hanc concordiam explicandam ret illam ex mente Sanctorum Patrum explicare intendissent,in che rent ac ita gravis ingens necessitas urgeret e tandem ab universa Dei Ecclesia instanter ad D cum pro hac luce preCes funderentur moraliter imis possibile ac incredibile est, quod eis Spiritus Sanctus denegasthi hunc modum omnino neces:irium conciliandi libertatem per Scientiam Mediam.
Annatus solvist nostrum argumenium, vel melius , elusiste. CIC. Verum singula capita expendamus. In primo capite totali ter suis accusatoribus imponit, qui nunquam accuserim Molinam , uod significaverit laboratnm esse sumoribus temporibus tu exponenia tiberii arbitrii concordia eum Dei scientia, e praedestinatione. Hoc praesupponunt cum Molina, Ut CVidenterno tu in qua igitur ratione de hoc Molinam accusarent Dimo ex hoc principio evidenter concludunt ut quid impossibile , modum conciliandi libertatem ver Scientiam Mediam si omnino necessarium, d ignotum fuisse Patribu Nam ex hoc quod Patres in diversis Conciliis laborarint in exponenda liberi arbitrii concordia cum nescientia, ε praedestinatione d ad hanc expositionem suerint specialiter congregati Patres Concilii Tridentini, evia
denter certitudine morali demonstratur, Spiritum Sanctum non illis den gine praedictum modum conciliandi omnino neccssarium. Nam non videtur compati eum divina providentia, quae attingit a sine usque ad finem, fortiter, suaviterque disponit omnia , ut necessariam conciliandi viam suis Ecclesiae 4 praedictis Patribus in dive sis Conciliis contra haereticos in ade, uigenti etenitate ad ipsius Dei gloriam, iesensionem fidei Catholicae
pugnantibus delacgaverit. CICI. In secunda capite iterum nobis imponit P. Annatus, quod scilicet
accusemus Aetolinam de eo quod credideriis inrem σα modum ut Prusim in
260쪽
eti opus c. I PIGMENTA SCIENTIAE MEDIAE CAP. II.
Non de facilitate modi, sed de novitate modi eum aCcusamus in ejus ne .cessitate. Nec contra hunc modum libertatem conciliandi insurgimus ex eo praecisξ, quod quaelibet doctrina nova solo novitatis titulo notam aliquam mereatur, cum sciamus divinam provid ciuiam sic dona sua tribuere, ut nova semper quamdiu Ecclest in terris militat, conferenda reservet. Idcirc enura comparatur Lunae suscipienti incrcmenta lucis per singulos
dies, donec ad plenitudinem perveniat, juxta illud sobrii ut Linia scimus etiam sacram esuitarunt Societatem per suos alumnos aptissimam ad id esse Veriam ideo contra praedictum modum novum insurgimus , eo quod in hac controversia non potest ista novitas admitti. Clim enim in his ultimis paragraphis adducta sit huius controversiae antiis quitas, d di culias quam di ultatem Philosophi, ε postea in prioribus primitivae Ecclcsiae saeculis graviores Patre M ociores, videlicet Hieronymus , Ambrosius , AususTi Nus, Hilarius , dc Prosper superare
contenderint contra hqreticos consequens esset illos omnes Parres de inter iri 'im in har AususTINus, totamque De Ecclcsiam ignorantem hunc modum omnino necessarium Conciliandi libertatem per Scientiam eis diam, reipsa non solum non solvissi amunient haereticorum , sed etiam
n in potui Is ea solveres; siquidem, ut fatentur Moliniitae, sine praedicto modo conciliandi sunt insolubilia. Et ita harrctici spectata argumentorum vi in hac controversia uillhnt supenores, victores sola autem authoritate dc potentia victi remansissent.
Quod certe injuriosum videtur, tam illis Patribus dii octoribus, totiuque ei Ecclesiae, ac antiquit ii quiui divinae providemi , qu et Ecclesiam militantem , α cum Hκreticis confligentem semper opportunesas iuvit. UndE merito ac pi dixit Magister Luna in additionibus manuscis
iis ad . p. art. 3 se malle cum AususTi No scientiam Mediam ignorare, quam eamdem cum Molina tenere sic reserunt Salmanticenses de scienti, Dei disp. io num it quorum etiam es Doctrina, quam in his ultimissuragraphis dedimus' Merito hoc dixit Magister Luna, nolens de eorum mero esse, qui ut ait Cassiianus lib. instit cap. i. Putant esse laudabile siritia contra antiquos sapiant, si Md novi, ut perati videantur , veniant Ino tuebatur enim Magii tralis nobiluatis exemplar a magiitro incentio Lyrinensi propositum lubest ac regula idquid universaliter antiquitla Ecclesiam Cathobeam tent risi cognoveri id solum so tinendum credeniam ue decemit quid
quid ver ab aliquo demseps uno praeter omnes vel contra omnes Sanctos novum
inauditum submduc senseris, id non ad religionem, sed ad tentationem portio intellior
CICII. In 3 denique capite extortu exponit et molinae. Dixerat enim Molina suun rationeinconciliandia nemine uni vidiset huc usque