장음표시 사용
261쪽
ART. II. DEUs NON NECES. ITA VOLUNTATEM. IIsuisse traditam : hoc sic intelligit P. Annariis, quod acculemus Molinam eo quod dixerit, s primum hunc modum concorsi publicum fecisse i neque enim negat a Fonsita etiam privatim es excogitatum , ct Iropositum prius molina dixit, Nemo quens vidi nos Iram rationem melliana re is hoc simaificat apud P.
Annatum Ego risiis Lino mo ,--- - 4MLT ita subtiliter gloriam utriusque conservasse se putati Annatus, dum uterque primus in ventor dicitur, cum hoc tamen discrimine , quod Fonseca sit primus inventor privatus. Molina vero primus inventor publicus. Hanc utriusque gloriam lubenter damus P. Annato, dc Molinistis. Verum vidctur P. Ania tu in hac sua concordia defecisse scrutans scrutinio. Nam dato quod Fon- seca primus docuisset publice istum modum conciliandi liberi item per Sciena
tiam Mediam adhuc tamen esset verum quod dixit Molma , istum, dum a nemine quem viderit suisse traditum; Iam ly nemo non excludit Fon secam, quia cum elici iunio dc Jesu ita , sicut Molina, non illum Molina consideravit ut alterum a se Sedri nemo exclildi S. Au GusTINurus, caeterosque Sanctos Patre fac antiquos Doctores, ita ut sit sensus, quod a ne- mine Sanctorum Patrum d antiquorum Doctorum ratio conciliandi libertatem , quam docuit Molina, fuerit tradita. Quod adhuc esset verum etiam fissi,nseca, aut quivis alius imio Jesilit eam ante docuisset. Hanc exclusonem aperi demonstrant verba quae praemiserat Molina de sua rationexonciliandi: μγ dubito qum ab Augus IH o caerem tribus u mi- ransensu
obata fuisset, si eis proposita fuisset. CICili. Si hoc attendisset P. Annatus, sine dubio laudasset iustitiam a
cusationis qua contra istam novam rationem conciliandi libertatem a ne-2ine sanctorum Patrum traditam acriter insurrexerunt utriusque Solisiscipuli. Nec ulterius inquisivisi et mn ali3κod praete1 ea Molinae facinus, vis audax ρropositis Certe Molinae BCinus est , quod depositum non cultodierit, id est, quod modum conciliandi libertatem cum gratia irςscientia &praedestinatione non sibi. creditum, sed a se, aut quod idem cito a Fonseca
inventum , publicum fecit quod ab eo ille modus uerit excogitatus, non receptus, quod sucri res sui ingenii , non Sanctorum Patrum doctrinae ;quod fuerit usurpationis prii atae, non publicae traditionis; quod fuerit a Molina prolatus, non ad eum perductus; in quo non cultos, sed author fuit: non sectator, sed institutor non sequens, sed ducens. Ecce P. Annale sa-
inus Molinae. Vis audacem ejus propositionem perpende haec verba: N diu dubites, quis ab Augusinio taeteris Patribui umum consensu probata fuisset Me NosTRA depraedesina risinissententui, ratioque ranci vidi Mertate mainburi j cumgra
Ha praesci otia . praedini uolones eu ρηορο ita faussit. An noti est audax, propositio, ex qua sequitur, uti ex hac sequi prohatuni esto sanctum Ausustinus caeter uue Patres, non satisfeciae ala
262쪽
mamentis luereticorim , quos tamen de fitarat ea haeresi reipsa convictos Patres in Conciliis Amusicano, devitano a sancta Apostolica sede approbatis damn runt vi qua sequitur totam Ecclisiam coram Haeretici humiliatam, verecundesconsulam, ab eisdemque irridendam remansissee Ex qua denique sequitur, Deum suam doctrinamin fidem Catholicam n
cessaria defensione in re tam gravi destitutam deservisses Cum tamen Christus Dominus eidem Ecclesia promiserit Dabitur enim vobis tacita hora quid loquaminι. At quae hora potest esse illa in qu Adversarii urgent in Ecclesia anxie panem sanie Doctrinae,in modum evadendi fallaces Haeretic rum critias,in laqueos expostulat a Patre luminum, qui dat omnibus assiuenter , quique dat escam in tena pore opportuno quale procul dubio fuit iliud in quo Haereses instabant, di Ecclesiae Patres in Conciliis auth ritate Pontificia congregatis, ad occurrendum Haereticis eoiumque fallicia argumenta disiavenda convenerant.
Unde non videtur quomodis adimpleretur illud quod de Ecclesia dictum est a Christo Domino , Ei rei'-- - praei H binis iamrer' -----
retici spectata argumentorum vi adversiis totam Ecclesiam in Conciliis coms regatam praevaluissent ac tandem quonam pacto cum divina provide tiae sitavitate, rectaque dispositione cohaereret, ut istum modum conciliandi libertatem unichra omnino necessirium, quem toti Ecclesiet in tanto ne cessitatis d periculi tempore oeuliaverat, i oysistis recentioribus p
Concludamus igitur cum Magistro Luna, quolibet Cordam , satius esse cum S. AususTi No, cum Sanctis Ρatribus, cum tota ΕCclesia in Conis ciliis congregata , Scientiam Mediam ignorare, vel ea non uti ad concilianis dam libertatem cum divina providentia, quam cum tota Molinistatum tu ba eam tenere, vel ad praedictam conciliationem eam adhibere. Nam hoc selo titulo Ci-τi A MEDIA EsT AB OMNI CORDAT THEOLOGO E rLODENDA quo EA NON Fumet usus S. Mousata idem diceremus de pta .
determinatione physica, si s Mosetisti, ea in Mile usum concaede
Ainea quet in ultimo hoc paragrapho ex Concilio Tridentino sanisti que Patribus moraliter implicare deduximus, Respondet junior liii ista sede quo num. 17a haec omnia iidem a Salmanticcnsibus esie
objc rario a P. Adnato pleni guae G soluta atque intumara dispide
263쪽
AR. r. II mus NON NMEMITAT VOLUNTATκM. Istri scientu. Media c. s. s. a. si selutio in non videt Philalethes ab im, peditur, quam in oculo suo considerat, dum Astucam in oculo fratris sui,
, seu velamen in ejus corde videre se putat. , Dico igitur iterum cum P. Annato, Concilium Tridentinum necis rigitasse quidquam expresse de Scientia Media nec cogitare debuisse. sudi
posuisse illam quatenus potest est necesiaria tuendae eorum qu defini ista veritati. De caeter expeditiorem habui si rationam qua libertatem contra H reticos defenderet, negando, scilicet, quod assumebant Luthe- rusin Calvinus in dicendo nullam esse praescientiam , nullam pretdefini, tIonem antecedentem in Deo, qua posita voluntas non possit abjicere diis, vinam inspirationem in ei dii sentire. Ex quo directe sequitur contra diis Eho Hoeticos voluntatem esse liberam. Quid erat opus disputare propi , rea de Scientia Media mos enim est Conciliorum praescribere quid cre, dendum ac defendendum sit, defendendique modum Theologis permit ,, tere. ME, c. si Hinc ad aliarum Lutheri argumentum nihil aliud respondendum iti, quam quod preticienti qua Deus praescivit ea quet in tempore fiunt, ico pridesinitio qua absolute dc efficaciter ea decrevit non sit talis qua positali voluntas non possit divinam inspirationem abjicere, aut ei dissentire, quod, ubi definivit Tridentinum occlusum est os Lutheri, nec humiliata aut Verecunde confusa , sed maxim exaltata est Ecclesia Het Iunio Molia
nisi ex P. Annas . Fateor, ea omnia quae de Concilio Tridentino, Sanctis Patribus conincludimus, ad odiissimis Salmanticensibus esse desumpta. in eorum enim doctrina maxini gloriamur. Sed nego a P. Annato plenissim esse soluta dcinfirmata. Et dum trabe me dicit impeditum, si non viderim solutionem. velamen cordis sui ipse probat siquidem solutionem adduxi, dc impugnavi, ut videre est num 186. ubi locum P. Annali citavi, nempe, disp. 3. num.
dium omnino necessarium ad conciliandam libertatem cum praedestinatione Dei, divinisque pracili finitionibus. Ne opus eisset ad convincendum etiam aliquid nostris rationibus M. dere Vertim ut desipsis Adversariis evidens fiat, quod argumentum nostrum
nullo Molinista huc usque fuerit infirmatum , nec unquam sit infirmandum riciendum est, argumentum non procedere absistὸ sed ad hommem, ex illis, scilicet, quς concedunt Adversarii. Conccdunt, quod Sancti Patres non adhibuerunt Scientiam Mediam ad conciliandam libertatem cum praedestinatione Dei, & divinis praedissinitionibus di ex alia parte docent Scienatam Mediam est medium omnino necessarium ad praedictam conciliationem
264쪽
rro Opusc. I PIGMENTA SCIENTIAE MEDIA CAP. 11.
quae suo moraliter probavimus implicare. Cordati utriusiue Solis discipuli non implicantur simili contradictione ipsi enim modum suum conciliandi libertatem invicth sustinent esse eum, quo Sancti Patres usi sunt nec ob
aliam rationem cum judicant esse necessarium, illodue utuntur. Quod si vidcrenit S. Patres talem modum pro conciliatione libertatis non adhibuisse, confestim cum repudiarent: non enim auctores esse volunt, sed custodes; non initi tutores , sed fectatores esse gloriantur ideo longe fugiunt ab cis, qui quod tibi potistinatam videtur eligunt, di dedignantur in iis quae a Sanctis lint instituta Patribus permanere
Quare merito conclusimus, eo solo titulo Scientiam Mediam ab omni Cordato explodendam esse, quod eam adhibeant Adverserit ad conciliandam libertatem, certum sit, fatentibus Adversariis, Sanctos Patres ad prae dictam conciliationem eam non adhibuisse. Q sis Molinistarum hane coimes usionem infirmavit,in infirmabit pNam id quod ex P. Annato dicit Iunio Molinista, nempe, Sanctos rotrcνeve hilarem habuist ratilinem qua ubertatem contra, Mereticos defoderent , --νmd , scilicet, quod af mebant Lutherui ct catinnin dicendo nullam se prae- in ilionem in re qua 'siva volunta non possit abjicere dimam inspiratis nem , ct ei dissentire id , inquam, nullatcnus infrmat nostrum argumentum. Non.
enim , consideramus Sanctos Patrcs ut solummodo definientes articulos fidei, thd iit alto resin Doctores Ecclesiae, quo S. Paulus ad Titum c. I. vult ut potentes sint exhortari in Domina san , eos qu contradicunt arguer quos etiam S. Petrus dicit debere es paratos ad satisfactionem omm poscenti ab eis rationem. Talibus non lassicit simpliciter negare errores, sed debent firmis rationibus quantum fieri potest falsitatis convincere contradictores.
Qii' in studio totaliter versati sunt sancti Patres,&maxime S. AuGusTa Nus;
ad quid, enim, contra Horreticos tot multiplicassent libros, si suisset ei, satis simpliciter negare errores, eosq*ie damnare. Ex quo euidens fit argumentum nostrum,quod sub hac Mna propono: Sancti Patres do militer conciliaverunt libertatem cum prae testinationet mi , divinisque praediffinitionibus d Haereticos contradicentes falsitatis
convicerunt sed Sancti Patres ad doctrinaliter conciliandam libertatem cum praedestinatione Dei, divinisque praedissinitionibus non adhibuerunt Scientiam Mediam, nec eam adhibuerunt ad salsitatis convincendum H
rcticos contradicentcsci ergo ad conciliandam doctrinaliter libertatem, falsitatis convincendos Haereticos Scientia Media non est medium omnino necessarium. Patc consequentia. Nam illud, sine quo res sit non potest esse medium omnino necessarium Id rem faciendam si ergo Sancti Patres si ina Scientii Media dochrinaliter conciliarunt libertatomo falsitatis conviCerunt Haereticor, non potest ad ea praestanda Scienua Media esse medium .
265쪽
omnino necessarium. Retractent se igitur Molinist. ae, vel negent, Sanctos Patres doctrinaliter conciliasse libenatem , dc salsitatis convicisse Haereticos. Non mirare , postea quae contra S. AususTiuu M vomuerunt, de quibus cap. praeced. arci si hoc negarent, cfortassis corde negant , quod ore non aud cnt , timore damnationis. Quidquid sit de illis, lassicit nobis, Cordatos non neoturos, ad quorumjudicium eos re
Hoc argumento urgebatur nuper Iunio Molini sta respondebat, S, Au GusTi NuM aeterosque Patres non indiguist Scientia Media ad Gonciliandam do Strinaliter libertatem contra Haereticos sui temporis, cea cos falsitatis convincendos sed ut odirinaliter concilictu libertas contra Haereticos hujus temporis , ipsique falsitatis convincantur opus ei te scientia Media Haec silutio oportuna est, dum statim ei sibditur, Gris tui agimus pro Octiffinis in f ,- argumentet Verum quis Cordatus non videt esse clusionem argumenti non alutionem. Patribusque Tridentini mmmEinjuriosam. Est mera ars menti elusio, quia
si S. AususTrvus caeterique Patresmon indiguerunt scientia Media ad do. ctrinalam libertatis conciliationem contra suos Impugnato resin ad eos fulitatis convincendos; ncc modo ad eosdem essectus opus est Scientia Medi hcontra Haereticos hujus temporisci quidem evidens est evidentia facti apud Cordatos, non esse aliud argumentum Eutherii Calvini ab arguis
mento Impugnatorum s. AususTI M. Nam totaliter fundatur in Ecaci 1 alicujus decreti indeclinabilis cinsii perabilis, qualem essicaciam continia S. AuliusTi Mo improperabant ejus Impugnatores, rideo ut perem porc nalibertatis eum calumniabantur. Vide infra art. . g. 8.Collationes Alphabeticas. Est etiam Patribus ridentini summe injutiosa quia negat Patres illos, quos tamquam Ecclesiae Pastores & Doctores veneramur, doctrinaliter con
oliasse libertaten cum praedestinatione, divinisque prsedissinitionibus, nee filsitatis convicisse Lucterum ac Calvinum ac proind humiliatam in hoc puncto, ac verecundaeconfusam iacuisse Eccleum. DeniquE si ore se condemnat Junior iste ad hoc enim, Lutherii Calvin i argumentum M a-- 'is' m tempore abs t ae scaenter decrevit ergo omnia ex absiluta mersitate inu, dicit , Patres ridentili, soluisse istud argumentum, concedendo antecedens Q negando conse- entiam, ut patet ex verbis ipsius supra relatis. Sed juxta . Annatum, decretum , quod in antecedente expresserunt Lutherusin Caruinus eram praei itio absolata ossi ea , infallibilis , Ururirabius , ut retulimus nu. 77. Cogitur erit Iunior iste concedere Patres ridentini negasse ex raede iatione abse)uta esseaei, inollibili , infru Dabili , inferri necessitatem in ambus oriris, qyam tamen,vult ipse cuiniuis Sociis, continuo ex tali praedefinitione insure..
266쪽
Imo omnes Molinillae suo ore se condemnant , dum dicunt Patres Concilii Tridentini non suisse usos Scientia Media: Nam aperte sequitur,
praecepta dici possibilia sinc GRATia surpici ENTE ET VERSATILI, Quod sic ostendo Alatribus ridentini praecepta dicuntur Dossibilia sine ulu Scientiae Mediae , ut fitentur Adversarii sed GRATIA SUI FIclENS ET VERSATII, Is conjunctum sibi habet usum cientiae Mediae: ideo enim est Ens Ti Lis qui in his circumllantiis a voluntate reduitur essicax, in aliis non ;quod cit Scientiae cdiae obsectum ergo a Patribus Tridentini praecepta dicuntur possibilia sine GRATia su FriciENTE ET ERSATl Ll. Nec potestis
torqueri quod a Patribus Tridentini praecepta dicuntur se illatine cic etia voicaci ou Aτa quia nos hoc negamus id si illud concederemus, ore etiam proprio nos piri cum Molinistis condemnaremus sessicacite
que argumentum retorqueretur. Iudicet nunc ConDATu THEOLocus, Annon ver sit a nobis dictum, argumentum nostrum, quo moraliter imρltem -- , Sanctos Patres ad -- ciliatu rarinatis, comincti iam iisο-- - adgubuisse ei mraim A Zum eam ad id esse medium Omnin neeessarium , argumentum , inquam hoc a nullo Moliniit huc usque fuisse infirmatum, nec unquam fore i firmandum.
ARTICULUS I id. Seclusa scientia media Seus non es causa
CICIU. tertium pigmentum, quo Scienti Mediae deformitas tegiis A. I tur, clius larvam dixerim , quam pigmentum Pigmentis enim utimur, ut videntibus placeamus sed arva ut nos illis occultemus
Possibilitate adimplendi praecepta in libertate albitrii quasi pigmeptis usi sunt Molinae discipuli: etenim nihil homini superbis taphicet, quam plana potestas applicandi se ad siciendum quodcumque libuerit. Negatione a
tem divina causalitatis circa peccatum quasi bu va utuntur avn putant mediante scientia Media facila expediri, Deum non concurrere ad peccartum; E contra dissicile existimant, praescierminationem physicam non causare peccatum. Cum tamen eadem dc mnori premantur dimcultate, eisque etiam eorumdem compctat solutio argumentorum. E duobus aequaliter obligatis, si unus non solvens debitum urgeat alterum ad solvenduin quid aliud iacit, quam si occultare de rorem. Vide artiri cap. I.
267쪽
Λατ d. DEus NON NEMRss ITA VOLuNTATEM. 123 s. I. Nun es inter Concursum praevium is edissequm quoad causandum peccatum diserentia. Si quae esset, magis deberet diei causa peccati concursui
CICU. ncursum p aevium dicimus, qui antecedit determinationem voluntatis concursum pedissequum , qui eam subsequituri Uterque simul es cum determinatione voluntatis, eique infallimiliter
eonnexus .sed umis caualitate prior, alter posterior si sit nullas Miniali i is connexio unius non impedit, quin rectesdicatur praevius, Mantem 'dens, eo quod sit salitate prior ita simultas, infallibilis connexio alterius, non obest , quin recte dicatur pedissequus, subiequens, eo ipso quia sit causilitate posterior. Non possum satis mirari aliquos, etiam
doctilum , admittere Taedeterminationes physicas ad actus bonos, &eas rejicere ad materiale, sive alium peccati. Etenim ratio probans concursum generalem , quo Deus in omni operante operatur, debere sic praeis vium c physice praedeterminantem', id ipsum evincit de concursu quem habet Deus circa actum peccati, qui cum sit ens, 5 bonitate physica prς-ditus non potest sub ill i ratione subterfugere Dei causalitatem ι ac proinde si causalitas Dei sit physica ε praedeterminans , oportet ut Deus etiari actum peccati physice praedeterminet. Quare non tangunt nodum praesentis dissicultatis , d eum in stirpo
quaerunt, qui distinguunt in praesenti inter concursum praevium, ue-
dissequum Nodus liquidem praesentis dissiduitatis consistit in hoc , quod actus peccati habet sibi separabiliter malitiam annexam4 ex quo non videtur posse aliquid esse causa -- omni quin eo ipso sit etiam causa ου Semel autem explicato modo, quo aliquid possit sita actione attingere μ tionem actiis, non attingendo malitiam ; nulla potest esse major difficiliatas de imo concutiu qiuini de alio nihil enim in ordine ad causindum
malitiam refert, quod ante, aut post determinationem voluntatis, attingatur actus , si ita attingitur, ut mallitia ei inseparabiliter annexa non a tingatur. Hoc est quod in praesenti paragrapho intendimus explicare. ICVI. Unic distinctio totam hanc dissiculiatem evacuabit. Pro quustiendum cst , inter plures rationes quae in actu peccari reperiuntur, v soluin modo uiri in praesenti considerandae uni scilicet, ad quam siquitur maia. Bic alia vero ad quam nulla struitu malistia II e duae rationes sunt inter se disparatae,in pomunt congi pici e habere ad actum peccati sicut bonum et
verum se habent ad ens, hoc tamen sensura non alio, quod scilicet, sicut intellactus attingens eas sub ratione veri non attingit illud sub ration
268쪽
boni di voluntas attimens ens sub ratione boni, non attingit illud sub α. tione veri ita quod producit actum peccati sub illa ratione ad sem se a tum malitia, non producit actum peccati sub ulla ratione ad quam nam ses r.missilia dc e contra quod producit actum peccati sub illa ratione ad quam non βαuitur malatia , non pioducit illum sub illa ratione ad quam sequitur malitis. Nam quamvis voluntas producat actum peccati sub utraque rationes hoc tamen facit ut est virtualiter multiplex , siquidem Uiltinguitur in seipsam ut motam a Deo, in scipiam ut primo moventem ut mota a Deo producit actum peccati tib illa ratione ad quam non fectuitu matitia, ut primo movens producit actum peccati sub illa ratione ra quam si luitur mautia. Illa ratio , ad quam n sessuitur malitia , complectitur quidquid entitatis , actualitatis.
perfectionis est in actu peccati vocatur a The*logis materiale peccau-,--rri sumptum a Dinore autem Angelico dicitur actin inseri aut ris, eccati Ratio vero Od quam sequisui minita quaecumquedit illa ) redueitur ad lineam malitiae, eo quod malitia non potest aliter produci nisi per hoc, quod producatur hujusmodi ratio. Ideo a Theologis vocatur marisiis peceat formis r sumtum 5 sub nomine inalitia: .a Doctore Angelico com
CICVII. His praelibatis certum est primo , Deum non concurrere adsctum peccati sub illa ratione ad quam se luitur malitia ; quia sic causaret malitiam, qu ut nuper dictum est , noncst per se primo producibilis, sed
resulat ex praedicta ratione, eo modo quo relatio. v. g. filiatio, resultat ex fundamento, e non potest produci nisi peractionem quae producit fundamentum. Et autem de fide Deum non causare malitiam juxta illud Psal. s. ἱμn Deus volens m ιιitatem tu es. Et Concilium Trid. est . . an. . Si quis Axerii mala opera ita ut bona Deum operar non permittendo selam , sed etiam proprie
' se, Me ut sit Iropri- su umano ninus proditis Iu rum volatis PMu, an trima sit. Certum est secundo, Deum concurrere ad Qtiim peccati sib illa ratione AEa quam non sequiti re malitia. Nam cum omnes rationes atquin sen seq--alitia habeant miliarem phnicam secundum quam in ordinabilo in Deum ut ultiorum finem oportet ut cadant sub omnipotentia divina,qvie ut univcrsalissima causa pli)sca obet extendi sua causalitate ad omne id quod habetantitatem phnicam est ordinabile in Deum ut ultimum finem. Ita D. Tuo,1 dc malo'. 3. a. a. cc ia et q. 79. a 2. Item in dist. 37. q. . a. a. iic loquitur et Alia opinio dirabat ictus peccatorum nura modo Me tiam in quantum rclin tunc, ὰ Deo pe, Gr haeres mi tangitur in praesint iustiο- ct isne , quam ad praegem nuru , τώ -Gomen ,ἈM PROPι missa MA E sae
CICVIV. Sola igitur remanet dissicultas utrique concursu aequalis ,.quomodo
269쪽
ART. III. DEus, o Es CAUs PECCATI. 223 quomod scilicet fieri possit, ut ex dilabus rationibus inseparabiliter inter
connexis una attingatur, di non alia quam dissicultatem sic denodat Angelicus Sol in χ diit. I. . . . . . ad s. Dicendum quod sicut aclis, φι-γeeat deformisatem habet aritur bona in quantum emactιο, nuate naturae
AD ALTEUM. Quo nil sit clarius , aut elegantiusad hanc di ultatem disi
Ratio hujus Angelicae Doctrinae reddi potest, quod una ratio alicujus
effectus continetur intra objectum adaequatum potentiae operantis, Mnon altera Cum autem nulla virtus possit ferri extra latitudinem sui objectiadaequati, ex eoinito haec duo potcntia scilicet, Ac objectum sunt ellentialiter commensurata, equitur nexum inseparabilem duarum rationum nihil obesse quominus una attingatur, non altera Propter hanc rati nem, ut nuper diximus, voluntas non terminatur xens sub ratione intelligibilis . nec intelleistus ad idemmet en sub ratione amabilis sive boni; quia licet haec duo identificentur inter se , attamen ens ut amabile est' tra latitudinetia ratisin mili sub qu latitudinis objecti intellectus et , mi ut intelligibile est eodem proportionali modo extra latitudinem rationi f.,
qud voluntatis. CICIX. Confirmatur exemplo quo sepe utitur THOM. ad rem' nc explicandam Nam etsi ratio motus in claudicatione δε illa ratio fluitur defectu elaudicatis,in int inseparabiliter connexae attamen in ratione motus fit a virtute progressiva recte tibiam curvam quantum et ex se movente sub illa ratione ad quam sequitur defectus procedit, non a virtute progressiva, sed a tibia curva Idemque accideret ii pictor v. g. juxta reis gulas artis penicillo defectuoso, in culpabiliter tamen assumpto , depinge-xet. Nam tunc pictura , quoad id quod est persectioniis c artis in ea, procederet a Pistore quoad cfectum artis abripio penicillo defectuoso, recte tamen quantum est e parte Pictoris, juxta resulas artis moto et nec tamen talis defcctus tribuendus citet eidem Pictori. Et ratio horum
omnium est , quia de ictus in claudicatione, aut pictura inventi , ii ut de ratio illa ad quam sequuntur, non continentur intra latitudinem objem adaequati virtutis progressivi, aut artis rem moveariis , sed potici repugnant eidem objecto.
270쪽
,ic opus C. I. PIGMENTA SCIENTIAE MEDIAE CA II.
Similiter in actu peccati ratio entitatis, actualitatis, perfectionis,inio nitatis naturalis attingitur a Deo absque eo quod attingat illam rationem ad auam sequitur malitia , eo quod haec ratio non continetur intra latitudinein
object i omnipotentiae divinae, Warm divinae M quod parum refert , ut in initio dixi, quod Deus determinet votui rem in producendum amici peceat sub rati me actualitatis prio, quam ipsa voluntas eterminet ad producendum eumdem actum peio in sini ratione , ---- sequitii V diis. qui hoc ipse quod illa praedetermuratio qua Deus determinat vo. luntatem sistit in latione actualitatis,' non transit ad actum peccati sibilis ratione, M am se Mim malitia; impossibile est, quod proeterminatio dicta sit causa malitis, di voluntatem ad illam determinet cum non sit pes
sint cauare malitiam , atque ad eam voluntatem dcterminare nisi attin- endo ipsam rationem ex qua fruauristaria. Imo si que esset quoad hoc differentia inter concursim tactium , eroedissequum, quam tamen non admittimus multo melius salvaretur Deum non est causam peccati, dicendo , quod antequam voluntas se et tum ianet ad producendum au peccati sub illa ratione ad quam sequitu mali. ita, Deus voluntatem praedeterminat ad eumdem actum producendum subratione astualitatis quam asserendo, quod semes stippoma voluntatis dea terminatione ad malum, statim Deus est pediis quus istius pinu determi nationis. Nam malitia non potest inficere id quod eam antecedit, ε quo non sequitur .potest tamen Misere id quod illam subsequitur;si uiderimur alterius determinationem , postquam jam depravata est, illioue ad.
herere non potest non habere intrinsece rationem mali: ac proinde diAE ei iii, sebratur, Dein suo concursu pedissequo sequi hanc minam volun istis determinationem illique adhaerere,& non esse causam peccati. Videare. η cap. a. ubi S. 6. clare ostend--, majores pati dissicultate eis, actum peccati concursum possissequmo, qu- concursum murum.
g. II. Dilucid explicatur , quae sit illa ratis, in quam m actu pec cui Amtur mast .
III opus, hic labor est praesentis dissicultatis. Etenim si rite expli ira eatum fuerit, quae sit illa ratio, ad quam sequitur malitia, cons stim elucescet, motionem Dei praedeterminantem non tu e illam causare. Ad cujus evidentiam .supponendum est e communi Thomistarum d
ctrina , quod etsi nisi sitas i malis specificetur ab objecto orati, suam tamen malitatem esecti Q accipit a princisis morali, ita ut quemadmo disicia exiens a principio aut ii est tormaliter vitalis, Mendit .vitaliter in obiectum; tacui auus M lanx a principio litam est sormaliter liber.