장음표시 사용
291쪽
in , os . de Λοκκα - -- ρε ι-- - αν- . Tum etiamynd. ad s. erius verba omnino videnda uine, ad rem hanc melius capienatium, consultoque a nobis hic non ' ponuntur, quis num iν8. adducta
CCOXI J. Dostquam omnes P. Annali cavillos redarguimus, aequum A. est ut ejus petitioni obsequamur. Nam disp. . de Scienti
Media cap. 4. . . num. Ia I. sic loquitur Sed re at aliud equi de authora eccara, de quo etiam fletum propugnatores Sei uti. Asia quid mmus eide reari e sinu iam Cadet ustae axemt rursus num 1ag. --- turbo negat, re au-
-- fatetur, minis esse avis Hi, quod f--- uis ast mei indisiis sustin, --. se Mena , -------r, cui protri eonveniat Mos essa ab. - μα-- ὼ si 'et qηii Aho mo , is quid fugera Δι--- etiam ν--------μ----m rarum confiunt. Huic petitioni obsequens aperio adversario Pulsanti discrimen. Docet Calvinus nihil esse in opere malo quod non Mirat Deus, ita ut disseret tia quam constituit inter Deum, d Minium, non sit penes malitiam quet ut que causatur, sed tenes modum causandi malitiam homo enim πω una ut obliguus' p. cui se non subjicit, e ideo peccat Deus veris sequens mes suae sapientiae eam causit d in diversos fines utam sapienter orcinat . metimum habem masitiae usum, ait Calvinus lib. iii sit. Cap. 7. num. diametris Angelici discipuli docent aliquid esse in opera
malo quod non sit a Deo .consequenter non solum in modo causindi, sed in aliqua ratione producta hominem peccantem differre a Deo praede terminante. Homo enim sub duplici ratione producit actum pereati, uni ad quam sequitur malitia, alia ad quam nuda sequitur malitia Deus vero fit, illa solum ratione, arquam nulla se intur malitia producit aclum pereati. Ecce, P. Annale quid mi vita telis discipuli ea de re qu- Calom. dis --: Ecce modus quem Calvinus concepit statuendo Deum esse authorem peccati Ecce quid superavia ad eum etiam η-- quam maximam parum e n.
-- illa di sed Ita autem docere Calvinum tripliciter demota
292쪽
Iudae, quod non faceret Deus, non potuisset asserere, mala opera ita a bona Deum operari , adeo ut sit proprium eius opus non minus proditis Judae , quam vocatio Pauli Cum ergo per illum canonem Concilii dam natus sit Catainus, signum es eum docuisse, nihil esse in operibus malin o proditione V quod noli faciat Deus. Coi firmatur. Vel enim Concilium loquitur in isto canone de concutiuDei praedeterminante, vel de concursu Dei abstrahendo a pretvio, d pedi si Primit non admittunt Molinillae, ergo secundum ac per Consequens Coguntur fateri .ilvinum in eo sensu fuisse a Concilio damnatum, quod docerct ad mala opera sicut ad bona Deum concurrere Cum ad actionem peccat concurrat Deus , idque debent fatet etiam Moliniis stae, si PCyndum . THO M. non voluerint esse propinquisiimi duplici errori possci vice versa petere, quid in s ea de re Motinissae quὰm Calvinuidaeerit, quod modus de Calvini superaddat ad eum etiam modum , quem adore
sarii maximam partem - ipiunt, si edictis tum Pontilicias, tum Regiis tot liter obsequi non intenderem. Vide num i 8a. .
CCXXV. Secundo ex ipsa Calvini doctrina ostenditur eum docuisse, nihil est in operibus malis quod non miat Deus. Nam lib. et inuit Toto capite decimo octavo id manifestes cet. In initio capitis haec te guntur Ex alii oris urimo θυα - --cto in re inbis s. anu , -- trahereuisitur,4snilior πιαν φω . . ia mimmo illi ueni. -
.m- mitis urim contrabat, ε- ιNOFERE COMMuN-o in cuis sit inni, ministros autem suos jun damnet mccant sensus camis illud opus propter quod ministri Dei damnantur et mnis malum; sed illud opus dicit Calvinus eci commune Deo 8 suis ministris ergo apertesdocet opus malum es e commune eoru suis ministris. Imo Deum esse praecipuum authorem operis mali , cum homo illius operis propter quod justa damnatur sit tantum
minister. Deinde ad hanc dissicultatem superandam, quam dixit vix capere sensum carnis, docet adinventam utile illinctionem inter aeere permittere :Hine reperta , ait . diltinctio inter agere θ permιttere quia hic dus mastu inexplie . bilis visus est , si , Des manu in imperio Satanam ct omnescimpioscita esse , ut eorum maluiam in quemdum 'ue Uisium est finem Hrgat, is sceleriνus utatur ad exequenda sua judieia Manifestum est , illinctioncm inter agere dc permittere non nisi
in ordine ad malitiam habere locum hanc tamen distinctionem deridet Calvinus,et toto illo capite, laborat, ut ostendat Deum operari
.atius quod Catholici docent Deum permittere. Si agnovis, Calvinus aliquid es in opesibus, iis quod non saceret Deus, non posio distiis.ctionem actionis, permissionis improb re.
293쪽
Aατ. III. DEus NON EST CAUSA PECCATI Unde inter alia plura de cecitate pro qua quis punitur, quae pro iide
peccatum it, sic loquitur TergrVeronis tu Me Fugiunt, De taη tum permissis,nm etiam otantate 3 fur . ipse ero palam se facere pronuntians , migram illud
xxv I. Probat tertio ex dimbus objectionibus quas sibi format qua
rum prima sic se habet: Si nihil eveniat nisi νοι te μο, λαι in re mirarias in voluntates, .ia occulo τω DO DECERNA MAE LEGE sua PALAM 'aruim Solvit hanc objectionem admittendo duas illus voluntates , dc negando eae . contrarias, eo quod una sit voluntas quae unum d idem sub diversis rationibus fieri vult, non vult. Verba illius sunt: Neque amon e tisi mel secum pugnat, vel mutaris Dei voluntas, vel tisi vult si noue simulat: sed num una Emim in ipso sit , nobis mi stiplex apparet quia pro mentis nostrae imbecisiis τε
Clarassi me hic docet Calyinus Deum velle feri ea quae lege sua, rat Cum ergo Deus non prohibeat nisi malitiam 5 actum malum, ne celle st se cundum Calvinum quod Deus velit fieri malitiam, Mactum malum. Nam si distin x ille aliquid in opcte malo, quod Deus non faceret puta entita tem a malitia, non tantas passus suillet intellectus ejus angustias, ut coge-
iretur sateri, quο--- Α---δε ηοδες feri' velit, non ea mus. Stati i enim occurrisset , vult fieri entitatem dc non 'ult fieri malitiam Versim, quia docebat Deum decernere malitiam ouam ex alia petrae prohibebat nolebat fieri, in tanta cali:sine fuit, ut fassus sitam innrmitatem arti .
cem inacessibilem configiat ait enim: μ sibi nou simus quoMoos viant v let Eus Quo PacERE STAT, veniat nobis is memor, a Mya hisne, tas ct simul reputemus , lucem quam istha --,- fui . vocari iniseressum, quia aligine Adacta est: Secunda objectio . quam sibi format Calvinus est haec Si non mοδο--riorum honimum peri utitur Deus , sed etiam eonsilia ct affectus gubemini, se lirum
omium esse auriarem ae proinde immerito damnari homines , si exesuantic quod aerier mi Deiιs , quia ejus voluntat obtemperant. Solvit hanc objectionem non per distinctionem entitatis a malitia , ut putat P. Annatus, sed ex doctrina pret-cedi latis solutionis, ait enim me etiam modo solυιtur, ima sponte liquescit iatera feciis. Do firma autem praecςdentis solutionis erat , quod onciperet duas m Deo voluntates, qu .uum una vult Deus fieri malitiam, sive quod
294쪽
aso Opus c. I PIGMENTA ScIENTIAE mi in Ap. ILidem , fieri ouod lex vetat, alia non vult fieri malitiam, quia probi. bet eam. Juxta hanc doctrinam luit praecedentem objectionem, admittendo Deum scelerum ommim esse auctorem in negando id quod a insertur, ae r------ δε-- -- A mi η- νώ ---- -. Non sequitur, immerito damnari homines quia licet unam voluntatem Dei exequantur, faciunt tamen contra asiam, quod si cit ad justam e
rum condemnationem. Perpermn mum ait Calvinus, miscetur racm praerepto vo
CCXXV U. Ex triplici hae probatione, qua invia probatum est CaI-
vinum docui sie nihil esse in operibus malis, quod non faciat Deus, ruitur primo P. Lemos sine ullo veritatis fundamento Annato derideri, eo quod in congregatione de auxilijs coram Cardinale Perronio constanter asseruerit, errasse Calvinum , quia dixit Deum ita movere ad malum sicut ad bonum quod nesciret distinguere inter actionem Mentitatem , ut estentitas, marito,in inter peccatum non erraturum si diceret concurrere Deum ad entitatem, nullo autem modo movere ad peccatum. Ex nostris
priarationibus luculentissime patet, hunc fuisse errorem Hvini Prob iram est enim . eum docuisse nihil esse in operibus malis quod non ac re Deus , quod non potiuae docere, si distinxisset inter entitatem, malitiam. S. visu sicina, vere illimum esse, quod iterum deridendo resere P. Annatus ex Joanne a S. nova scilicet, at Priamor HAE exorsmaia Cardinatim μα--namistrissime Domine ego dicam omnia quae Calain
dixit in hac materia. 1Muss Perranium, ct --ere in m. Hoc, inquam, pr 'babilissimum esse, patet ex nostris probationibus, quae totam doctrinam Cati vini circa praesens punctum ad hoc reducunt, quod docuerit nihil esse in operibus malis quod non faciat Deus, cui prorsus aequivalet quod dixit P. Lemos docuisse Calvinum , nempE, quod tam entitas, quam malitia a Deo causentur. Haecque omnia apprime sciens Cardinalis Perronius, quid inibrum , si ad distinctionem Ρ. Lemos dicatur tacuisse, et, annuere visus. XXVIIJ. Nee contra hanc distinctionem P. Lemos, quae nihil di .ser a nostra explicatione quidquam valent quae ex Calvino adducit P. Annatus Imprimis adducit secundam objectionem Calvini nuper allatam; quam dicit Calvinus Alvei distinguendo entitatem a malitiaci ex eo quod de desictione decem Tribuum a filio Salomonis ad Hieroboam , sic Bouitur:
295쪽
Αsce. III. Digus ima in cama νε arr. ast misti militate, um et x e idem est apud Curinum Uuia, de dri. mis quam non vult Deus quia prohibet,& vult quia just decerint v
ctrina enim Calvini constans est, quod δε-- r in feri ea, viae Mam suae. -υ-t. Unde inserius de eadem perfidia, ac desectione absque distinctione loquens , dicit Ditemur utrum- expendam Mams, laeuerat Dissus -υ -- Rethruber ri populum, ubi is Δαν parte Miamin feri coNTRA L-
a mente Calvim .in illis locis distinctio entitatis, d malitiae, eum nihil aliud ita intendat, quam probare . quod unum ridem opus malum
Deus nolit fieri, velit fieri secundum diversas voluntates quas distingit
Nihil etiam obest , quod seeundo aster P. Annatus, lib. de aetem tDei praed. Memm MATRΝM MALA suo , quis malo arietia veream homines. m. i. secer saxeor. Hoc nihil aliud probat, quam Deum non velle
opus malum, quatenus maluini est , sicut nee voluntas peccantis tendit in opus nissum , qviii iis malunt in Nem νε---m- --το καταν, at Dis A. -- --. Cum quo stat, quod seu voluntas peccantis te dis indirectesin malitiam sub ratione boni secundum quid ita voluntiis ei suetur secividum Calvinum ii, eandem malitiam sub ratione boni simpliciter, nempe iustae vindictae. Haec est ei: Calvini apertissima doctrina, quod Misac eadem malitia, live , uiuam de ident opus dum fit ab homine tam quam ministro, re a Deo tanquam praecipuo authore verum ab hominent sub ratione boni secundum quid, v. g. delectabilis, ideo peccat pririermittendo bonum simpliciter, ad quod lege Dei tenetur: a Deo autem subratione ullae vindictae, quae est bonum simplici r, ideo Deusnon peccat, I ruimum habens ma AE asum. Ad hunc sensum optime intelliguntur, ouae postremo resert P. Annatus ex lib. 2 instit cip. . num. I., a Nih enim in alius vult Cilvinus. quam Deum velle, & operari ipsum opus malum propter bonum finem, qui est mecutio suorumcindi orum nec di distinguit entitatem a malitia, sed mordicus semper sustinet totum quod facit homo, facere etiam Deum, homo peccando, Deus in agendo, ut disserentia sit,' ex parte mali,
296쪽
hic nostra sic arg*it Deum, se hominem mahre in materiale noraui 'moer fumium , quod es tendere Arecte, maluiam est tendere eodem modo, ut per se rei at ui ex Calvino Deus C homo non eodem modo tendunt ergo &c. Respondetur distinguendo Majorem Deum' hominem tendere in malitiam i directe est tender cocem modo, quantum est e parte effectus, conce-iditur; quantum est ex parte finis 5 3rodi operandi, negatur. x Calvino autem habetur , uda nihil sit in opere malo quod non sit a Deod homine.' ideo ex parte ei eius tendunt eodem modo Attamen exit arte finis in modi operandi non is habent eodem modo, ut explicatum. est. Naii, homo pcccat; causa'do malitiam, Deus vero noo peccat .ad quod
explicandum ad uesicis inui exemplii' Solis, cujus radii .ssiciunt foetc, rem, nemo tamen illo, ere ideo dicit. ita Deus esidit pira catinnalitiam, nomo tamen illum mare ideo dicetii A. r. instit cap. 7. nu. s. Diserimen Anglicae doctrinae a Calvinisino, quiuitumvis Comatis in znifestum susius tostquutus sum, eo quod viderim Molinistas si, devictoria in hoc articulo applaudere, ubi tamen non possunt esse victores , . nisi simul Mipsi vincantur. Credo quod non ita studuissEnt vindicare Cau. vinum a nefanda sua doctrina, si adfert Hlent, se in hujusmodi vindiciis, aperte docere, non esse de fide quod Calvinus docuerit illam doctrinam, quam in illius sensu Concilium Tridentinum per Canonem . sessione 6. damniivit. Nam doctrina in illo Canone damnata dicit : Deum ita ad mala vara, seu ad bona concura ere. Dicunt modo Mol istae istam doctrinam damia natam non esse Calvii)i, qui tamen in asto Canone ex intentione Concia, tu reputatur damnat .
ARTICULUS V. uthoritatibus . Augusini , ' S. Thoma ab inuntur Molinim ad defensionem Scientia
XXIX. Is duobus auctoritatnm p;gmentis non prima voluntate AI si sunt Scientiae Mediae inventores, defensores sed cessitate compulsi ad ea recurrerunt, Possibilitas Praeceptorum & libertas arbitrii tam pulchram videbantur reddere Scientiam Mediam dc econtra esse causam peccati tam horrendas reddere videbatur praedissinitiones otiuhil aliud requirerent Molime discipuli ad suadendum hominibus amorem .
297쪽
et IV. AuruNT MOL. S.. AUG. ET TH as seientiae Mediae,' horrorem divinarii praedifinitionum Vrid parvis penderunt sicut d nunc adhuc audent' authoi iratos AususTixi in TnoMAE sed postquam Iemens vald adstringere statuit totam hanc bisputationem ad normam S. Auc tet, de gratia , ejusque fidelissimi Diseipuli ille Doetoris , t in scripto ejusdem clementis resertur:
tunc omnes nervos contendernn Molinistae , ut ostenderent Scientiam
Mediam esse utriusque Doctoris. Quam vero sinistra fide eorum testimo rijs ad hoc a si fuerint ostendentis rQ iphi sisquentes.
s L Misitur inultas de vocatione Mima exui 'ora βα-- . ad Simplisianum.
SI quis locus S. AucvsTi Ni favere Scientiae Mediae videtur, maxime est
ille , qui ex lib. I. q. 1 ad Simplicianum obi jcitur qui tamen non niti cxignorantia doctrinae Augustinianae potest Scientiae cdiae accommodari. In illa quaestione secunia a saepius facit u GusT Nus mentionem voCationis αongruae, cujus conSmitatem dicit dependere ex mod', quo quisque affectus est, ut vocationi consentiat. Vnde tit V qua rius 1m. hi um mes.
-eati sint, tamen quia sum in- ,---δε secti sunt, isti soli se Mintur is eati--, qui, Wiemia re minari Mones , o lilia non αν-- - sit Igitur a - ---, neque currentis ιμ-ni serentis est Dei, Homo in ea vis, ιο apturi, erat ei seca usum Hearis mem oportet ergo ut praecinnoscat Deus cuiusque dispositionem futuriun ures vocationem attemperet ideo iterum inferius ait cui in miseretur flesse vocat, τι πινοῶ scit ei onz--, sit vocatium in re
CCXXX. Respondetur, praeclara illa vecta nihi illud sonare quam sua
vitatem divinae motionis, quae unum quodque movet sicut aptum est m veri Auxilium enim gratiae non solia messicax est, sed &suave, quia mo-vet voluntatem secundum quod naturae illius Hibertati congruit. Undε cum natura voluntatis in diversis hominibus diversas habeat inclinationes icdispositiones ut essicaciter simul longrue moveatur, debet auxilium gra tiae in diversis diversimod movere. Quod potest hoc exemplo declarari. Fortisin timidus ex hoste sibi occurrente diversimode moventur volviatas enim fortis movetur ad pugnam voluntas vero timidi movetur ad fusam Ponamus quod uterque eadem carnis tentatione pulsentur Deus pret-issiniens victoriam utriusque praedetermina fortem ad amorem gloriς ternae, quam superando tentationem acquiret Timidum vero praedetermi--nat in timorem poenae eternae, quam tentationi succumbe o patietur.
Uterque,Aetur esicaciter , quia utei e ex divina praemotione initati se
298쪽
nem vincit; l uterque movetur sin iter qui quisque movetur modum quod suae dispositioni congruit. Ad hunc modum mille mille vias habet Deus emcaciter simul & congrue movendi voluntatem tam fortis ouam timidi de quibus Rom. r. di ἀcitur: o Altitudo divitiarum Sapimitiae, similae Dei assam comprebensibilia sunt judicia ej- , -- tigabiles vιὰ 4.s. Quid enim minus tomprehendi pinteit in omnibus viis Domini. i. est, in omnibus suis operationibus ad existra, quam illi diversi modi, quibus Deus unumquemque movet ε applicat cum tanta essicacia, ut fiat quod decrevit Deus,in cum tanta suavitate
ut ita a voluntate fiat ac si ipsa lota nulloque adjuvanted applicante illud saceret. Tam secretEi mira iliter Deus praedeterminat ad amorem V. G.
Horue aeternae ut illam putet se habere voluntas e seipsaac propria appliacatione donec per stractionem illius Q oscat se illum amorem Deo donante accepisses CCXXXI. Similiter naturi voluntaris lita in ut ab objecto, ito per diversa signa, sive facta in divosis diversimod moveatur illis visis vetauditis ad diversos excitetur affectus signis ut ita dicam, post libus μvetur timidus, signis audacibus movetur fortis, signis honorificis ambitiosus, signis delectantibus luxuriosis, signis scientificis philo sephus vi Deus inspirans timido amorem gloria coelestis utitur Rris ei congruisci eumdem inspirans amorem sorti , aliis utitur signis ei similiter congruentibus, dic. Imoin timidum potest movere signis quae forti congruunt Aciendo de timido fortem Congruitas illa lignorum sive, quod idem est, congruitas objecti propositi cum dispositione subjecti non excludit Dei inspirationem . sed ad eam objective operatur. Nec signa dicuntur congrua , quia volumias illis excitata ex propria potestate, applicatione se deterininat ad sequendum vocationem aut credendum: l haec enim conceptio gratiae Christi est injurioso sed ideo dicuntur congrua, quia dispositioni voluntatis Congruunt, dc Deus mediis illis objective concurrentibus per GRAτiAM UAM vsCTRiCM nT R--τει vitiariolinonins amorem , dici uiri vixer& congruenter movere voluntatem.
Quare si timidus audiat concionatorem mill ad gravia des eius inferni disserentem, si nihil aliud adsit, nunquam detestauitur peccatum .veribur Eo inspirante timorem gehennoverbis concioliatoris etficaciter excitatur id detestationem peccati has avarus. aut ambitiosus , dives aut pauper, nobilis aut rullicus audiant, concionatorem praeciain disserentem, de dis vitiis aeternis, honoribus aeternis paupertate spiritus, nobilitate virtvt , smplicitate fiet si Deus non inspiraverit amorem divitiarum aeternarum, . bonorum aeternorum, paupertatis Spiritus, nobilitatis,irtutis, simplicitatis fidei, nunquam hujusviodi verbis avarus pecuniam contemnet, ambitioius
299쪽
honores, dives divitias nec pauper amplcctitur ver; in pauperi Mem, auxnobilis veram nobilitatem , aut rusticus fidei implicitate deice abitur. 3 ut dicit Apostolus, i Cor. 3. Neque qui plantat est aliquid, 'ue u ιν , sed qu incrememum dat Dein Congruitas auic praedicationis seu mcationis in ea se habet ad motum bonum voluntatis licut congruitas planistationis ad accretionem ejus quod seri turri quarum utraque quidem variEad producendos effectus is p utilis et , cene necessaria, sed ab illis tamen separari potest, si Dei desiit praemotio qua affectum voluntatis tribuendo oc naturam adjuvando intrinsecus tribuit incrementum.
XXXI. Ad quid, amabo recursus ad scientiam Mediam C haec propositio: Si -- ω,-- δε ρον,οι - - λι- trinorem νε-- --is, Minuo iam redarum C in haec, inquam, propolitio non minus scientia simplicis intelligintia a Deo cognoscatur, quam ista Si is ν δε--em avsicuerit ea et lignum. Quo se vertet apud uouisi umgratia fuse sciens Molinistica cum alienum sit a doctrina Mo rar iANa d Gra--ti et Redemptoris nostri Jesu Christi direct contrarium, vocat onem dici congruam, quod illam enicacem reddit voluntas ex propria sua determia
natione, Deo solum exhibente concursum indifferentem ad amorem, odium , voluntate vero illum determinante ad amorem, c. Quis hic notitimeat Sathanam flea slgur de eati cadentem , cernens voluntatem praecipuas habere partes, de aliquo, quasi non acceperit, posiὸ gloriari Non sic pius' humilis Dinor Cyprianus qui dicit IN uLL Essa
GLORIANDuM, cuM NIHIL IT Nos TRuM. Tutiores ergo vivimus, si vocationem externam efficaciter congruam dicamus e si illam , Des misseri- praedeterminante assectvim voluntatis, signis eongruemibus Uusitioni animae mo-e ariter luntatem. Si etiam vocationem internam emc citer congruam
dicamus illam esse, tuae τι assectin viamtatis, ετ-- tu is incla tiomemmia ritatu, ut timido timorem, serti spem . iracundo peccatorum vindictam,
dic. ---- - ---ἡ---is ja, . invi recli, ratione cujus volum rus movexit secundum quod con ut sine liberiari. Tutiores, dico, sic virimus, quia non putem damus volumit,in liliam Deo, sed torum ita damus voluntati ut totum illud Deo misericorditer donante, accipiat; sic enim in nullo quasi non acceperimus gloriantes, soli Deo honor, .c
C XXIIJ. Ad sormam igitur argumenti se potest responderi: Erinyequuntu--οω--- infinis amet, Distinguitur illi propositio. illi soliun ita
quuntur vocationem De interius praedeterminante, qui sunt idonei co ceditur Scquuntur vocationem voluntate se ex propria applicatione detcrina inunte nebatur. Ut eni rata: ctum est , nulla idoncitas aut a pDtudo , τε
in vocato , uve in in is vocalitibus iudicit ad c Fqndum vocauonem, si
300쪽
scias tu re naen tum iota ted rit se Oet, .mirabiliter praedeterminai do U-
fectum o inlatis Similiter haec propositio mittis miseletur sic eum vocat, ' Omois scis, congruire , t ocantem non ustuat Potest rode in modo distin gli ut vocantelia non clpuat, coitu critas pr.Emovcnt , conceditur: ut vocantem non respuat volunt:Ite se de te immantes negatur iacita Dcus Onscit vocationem suam est efiicaciter congruam , nisi voluerit trinlccus dare incrementum voluntatem ad onus bonum ieci alit c pr.udet crini irando. Ita quoque intelligitur quod ait S Au Gusaei Nus lib. de OOn pelucv. cap. J . ita quo aflpare habere quosdam mono gemo ιπιnum naturau e munus ni sitia
gentia, quo moveantur ad suum, orerua sua mentit m νὼ audiant verbi via signa
int. Illud enim muniis ii tenigentiae , est siluedam cordis docilitas, ut aut D THOMA in lectura super Math cap. i. Habenti autem cor docile stirua quaedam dc verba congruunt, quae tamen nonnisi Deo piam assecti inem tribuentς, movebant icaciter voluntatem ad fidcm Hetcomnia satis .indicavit S. MGuseti Nus dum loco ab adversariis allegato ait: in , ---αμuisu a uia 'Lew-ηο issem, aut qui habet minatem , ut vel o eurrat quod egi abiectare possit, aut diectu chm occurrerit 3 ι--το - ea δε--tmibus proseramus divi ,---- εις, ' abetur gratis Dei, non nutu nostro
O mduriiris, vel 'e---ritis eo aratur: quia ut sit nutus voluntatis , ν fit in diu Dia Hudii , ut in vera haritate ferventia, id tribuit, ille largitur. Hinc deducitur regula generalis ad omnia loca S. Au Gusii Ni in aliorum 58. Patrum recte intelligenda, in quibus dicitur, Deum vocare quos prς Dei vit consensuros, vel quos scit esse aptos in sintilia racbent enim intelligi sine pr judicio latenti Dei conssilii, dc divini decrcti: idem enim est dicere
Deum vocare qlι os praesci νι consensiuros, vel I os sicit esse aptos, ac di cre Deum v ea re quos decreor praedeterminavit consensi ras , vel luos voluit esse apsos. Sic se explicat S. ΑuGusTi Nus lib. de prae doli di S. cap. 9 Proinde quod dixi tunc μluisse hominibus apparere bra Ium . di apud eos praedicari doctrinam suam quando si bat, ct ub sciebat esse qui in eam enani crediori posset clivios diei, tu, viari hominibus apparere Christi m ct apud rei mrahcor, Actrinam suam , quinia sciebat, o ubi friebat se, qui Rco FuR N ini se ante monili Mihi iis m. lua
autem quod prius dixerat s auo se praejuinei uteini conflii , . . Mitia Atili An sapisiniae ct Minime riui, uisu dictum est tur ibid. Ita sine pes'
dicio gratiae praedeterminantis dictum est , illi sequuntur vocationem qui ei. capiendae sunt idonei idem enim intelligitur, ac si esset dictunx, illi prae
deiurininantur ad sequendam vocationem, qui ei capiendo sunt idonei Math quod idem est, illi ex GRAT, PR 'DRTERMiNANT ET ut CTRiCEsc-quuntur vocationem, qui ei capicn Azu uix Minici, non idoneitate praece- uente gratiam , sed gratia fiaciente idoneos.