장음표시 사용
301쪽
XXXIV. R ius est locus ex lib. ix de Civ. Dei, Cap. 6 quo sicut L is ploribus aliis abutitur P. Annatus de Scient Med.disp.
I. c. I . u. y7. ut probri gratiam aliqlla ex parte a voluntate creata acci pere essicacia in ac proinde ejus contentus debet sub conditione praevider antequam efficaciter decernatur. In praedicto loco S. Au GuSTl Nus ponit duos qualiter assectos animo, orpore vidis unius corpora pulchratudinem, qua vissamus eorum allicitie perfruetidiam mουeatur alter m voluntate pudiea stabilis perseverit. Addit inferius, eos etiam eadem tentatione pulsari Nam ut Me quove impia intum ab uia quaestiones latur, si inem tmtatis--- rentem- , - ei reaar, atque consen:iaν, aure irim vi fuerat sveret , qua posita circuiti-
stantiaraim aequalitate subjungit: s Fid ad uilia voret nisi πι---uis , ast --πι βλὰ ea δει δεφεαι timis nisi pruria v. vate, in earim saerarum utra in p.ris animae flectis Ambinin oculis ariter vis eu eadem Hebri tuasi ambiam artior is, titit ouisa loratio λ Ecce quomodo . puciusTa Nus dicat unum propra voluntate cecidisse, alium propria volui te noluisse a conitate deiicere. Non ergo agnoscit indigentiam specialis auxilii ad sues
Lindam tentationem , t nolendum a castitate delicere alioqui discretionem duorum aequaliter tentatorum non in propriam voluntatem, sed in praedictum auxilium refudist t. Respondctur, quod . ususTiraus in isto testimonio solum intendit ostendere, voluntatem non solum esse causam proximam peccati, sed eti:unprimam. De hac enim prima causa peccati ibi inquirit S. AuGusTi Nus ut scite adverterunt S. AususTi Ni discipuli, latet liquid illitine ex ilia ipsa, quam tractat hypothi si Qu. Enam videlicet causa fuerit defici cntis voluntatis Angelorun 8 Nam de ilia statim initio capitis dicit me primus. Uectus prima nopia, primum se vitium eius naturae est. Hujus in malae,
Antatis causa scism si quaeratur, nihil invenituri CCXXXV. Ad intelligentiam clariorem huius silutionis sciendum est, .nihil tali certum apud s. AususTiψiM, S. 1 ROMAM, omnesque utriuse siue Doctoris discipulos , quam oluntatem esse cauam proximam a timnis malae, tactionis bonae. Unde S. AususT1Nus interrogatus,cur homo .non esset in peccato, sive non vitaret peccatum' Respondit, P ιον μeia Dae veraci a res Mere, quia bo una t. En causam proximam':
catorum Sed si ex me quaeritur fui renes 44-- in i ντα-. Ita di devitatione
302쪽
vivat, possumus facillime ac veracissime respondere, quia homines holunt se aia, ut qui volum recte vivere. Sed ii ulterius quaeratur quare vel ni , imus in longum , id est , in e actam divinae motionis, Momnia
potentiam divinae voluntatis. Hanc dillinctionem operiintium bene ab operantibus male , γε credentium i non credentibus, saepius ad humanas voluntates reducit S. Aucius. et i Mus in libro de prae de itinatione Sinctorum; sed tanquam ad causam pro nime discernentem homines. Quod ne quis in praejudicium specialis auxilii gratiae traheret, sicut & praesens locus ex libro de Civitate Dei trahitur statim adjicit caullam primam istius diicretionis, videlicet gratiae divinmspeciale auxilium. Nam Cum docuiiset cap. s. Credere vel in eredere esse mar
sitrio obintati humanae, quo nihil apertius dici potest, quam homines os dere quia volunt, non credere quia nolunt, confestim subiungit: Ea in elicta 'raeparari. νοι-a. Domino. Et iterum cap. 6. clim obsecisset aliquo pro liuertate voluntatis humanae, qua hominita discemuntur: a tui; auii merbum veritatis, set alii Ere π alucinradisinit , viam ergo isti eradere, Minirotem issi. Respondet S. AusustiNusci tui Mesenorei sed eum aliis νωμυ- . uri, aliis non praeparem voluntas a Domino, d emendum s utique . viil volat is misericordia eius , qaid de judicis Et adhuc paucis interpostis apertissimE E tamen illi quia voruerunt, eradiderunt , ii, quia noluerunt, non eradi reunt. Et mox subnectit causam discretionis ulteriorema Miseriura Murmuricium in ipsis talantatibus facta fit. Esem quippe ista gratiae est cire.
Operam perdidit Pater Annatus in congerendis tot testimoniis, ut partes aliquas quaereret voluntati. Quid quaeruntur partes Ecce totum aismus nihil esse dicimus in operatione bona, quod non sit proxim a voluntate Sicut enim totum dicimus esse a voluntate, ita totum contendimus esse a Deo ab aeterno praedissinitum, Win tempore SPECIALI AUXILlo GRATIAE PRAEDETERMINANT II donatum Attamen venenum sub melle latet, tales enim partes voluntati adscribunt, quas acceptas ab auxilio gratiae negant quidquid enim ab auxilio gratiae efficitur, in voluntate essicacidandi aqxilium praedictum sussicienter cognoscitur. Cum igitur illas partes dicunt praeconiose ante voluiminini efficacem dandi auxilium . signum est inanifestum, tales partes eos adscribere voluntati, quas non accipiat virtute
auxilii , sed illis a se habetis, juvpossit in seipsa gloriari: sicque contradi- .
elint A violo didenti inimissi trabatus inqui ipsum μα--ar, sed quem Dei. 4,---H. Et pio atque humili Cypriano aserenti: ti nuri ess gloria' - ἀι--- Hihil sit n. Iminr, id est , quod non sit donatum De quibus satis cap.
XXXVJ. Nunc ad locum de Civitate Dei redeamus, in hoc loco S. Misa, rimi unquirens primam causam peccati , non aliam invenit quam
303쪽
psam voluntatem. Illa enim dicitur prima causa, quam nulla alia praecessiti voluntas hominis infirmi non potest dici totaliter causa prima peccati, qui illam praecedit Concupiscentia . ex cujus a stractione cillectione committit Peccatum. Nec ipsa concupiscentia potest dici prima causi peccati, qui
e peccato primi hominis procedit, qui ut nulla praecedente concupisce tia ab illius voluntate commissum est v luntas igitur primi hominis, qua
nulla alia causa praecelsu ei prima causa peccati,in quidem respectu primi peccati est ita. prona causa, ut sit etiam illius causa proxima sed, quo ρbominis .lapsi est sesam proximi causa peccati, non veris prima; qui pe ritumo ni uitate comissium oritur ex peccato voluntatis i - r hume si quaeratur, viam Iudas peccavit FacillimEae ueraci ε respondet ut, quia Iudas voluit. Si autem quWratur . . revoluit; iterum respondetur. quia sili motus est,in illectus a concupiscentia sua. Quare abstractus sui t quia Adampeccavit inve Adam peccavit Z quia voluit. Quare voluit 'quii ad volandum peccare non aliqua causa cogente, non aliqua concupisceritia illiciente, nec etiam aliqua superiori causa applicante sed ex sol sua
potestate re libertate ad volendum peccare se applicuit. Ecce prima causa mali , sola scilicet voluntas. Ecce quam recte dixerit S. Aua vi NM, O
si ex me quaeritur, qua be sne nolint peccare , imus, longum.
Qiiamvis hς ita se habeant, in casu tamen quem proponit sibi S. Au . Guseti Nus de duobus infirmis hominibus aequaliter tentatis, volunta peccantis non istum est causa proxima peccati, sed etiam prima, non tamen Peccati absolut , sed comparative sumpti, id est quantum ad discretionem pes cantis a non peccante. Nam si absotiis quaeratur de illo qui peccaVit, quasea castitate desecit; veracissime respondetur, quia voluit. Si ulterius quaera
tur , quare voluit in o m imus , ouia scilicet suit abstractus a concuris centia sua. Quare abstramis quia Adam peccavit eis ut supra dictum est.. Ventiri, si ι---- qiveratur. quare uilicet anuis de duobus squaliurtentatis oeccavit, di alter non peccavit; Tunc debet assignari discretio in causis, sicut adest discretio in desectilius, non enim inaretuales emctus pinsunt produci, nisi sit inaequalitas causis Ruercntii tur, qu re unus Vc
supradictis peccavit. alter non peccavit veracissime respondetur, quia unus voluit,in alter noluit. Ecce inaequalitas involitiosse,in proxima cama discretionis. Si vero ulterius quaeratur, quare unus viniit, dc alter notu ZNon potest responderi, quia isto fuit magis abstractus, desalter minus .cum
sint positi in concupiscenti aequales iae inaequales effectusnon possint od ni causas aequales.
Qinii ergo nisi quod unus ex propria libertate, deterininatione nuda, alia causa cogente, aut applicant: applicuerit se ad volcndRra scMis '
304쪽
asi rusc. I PIGMENTA SCIENTIAE MEDIAE CA, II.
concupiscentiam , alier vero non sic se applicuerit ad praedictam volitionere, ouamvis aequalem quoad hoc haberet cum primo potestatem. Ecce iam. modo in praesenti casu voluntas pecCantis non solum it causa proxima peccati sed etiam causa pruna discernens peccantem a non peccante. Nam
licet 'concupiscentia praecedente peccaverit , prima tamen discretio fuit,duod ad sequendum concupiscentiam se applicuerit, alter non. Et conuistius applicationis nutu alia praecedat cinis , aut agens aut applicaris.
ipsa sibi est tam prima , quia proxima causa suae . discretionis a non
CC xxxv IJ. Non sic res se habet in illo, qui non peccavitissa munenim verum sit dicere, ideo non peccavit, quia ad volendum petaeare hon se applicuit, με ut ait AususTi Nus,incia noluit vim tamen ibi sistitur. Nam nolitio debet ex aliqua volitione procedere, sicut Momnisnestitio debet ad aliquam assirmationem reduci. Non potest ergo nolitioiectandi esse prima causa non peccandi; sed ideo noluit ille peccare, quia
voluit castε vivere. Et si quaeratur , quare voluit caste vivere ξ Respondetur , quia ad volendum caste vivere est a Deo I Craic Gna Tialaecialiter applicatus, quae vincendo concuplicentiam dedit illi volitione essicacem recte vivendi. Ecce quomodo in illo qui e duobus aequaliter tentatis non peccavit, licet proxima causa suae discretionis a pec
came fuerit ejus voluntas, prima tamen causa est GRATIA, IcTRix , quae ei fuit misericorditer dax Ex quo clarissime apparet, quomodo ille qui non peccavit non habeat
duo supra peccantem se extollat, quia si fuisset sibi relictus . applieuisset se ad sequendum suam concupiscentiam, Mutine qui peccavit. Nam scin duo parati ad se projiciendum in puteum, si unus ex illis ab aliquo tertio a puteo ad alium locum tram ratur, non habetisse transi tus gloriarisiera. alterum, quod se in puteum non profecerit; ita homo abstra sin ille. Ehus a concupiscentia, des propter hujusmos abstractionem, i illecti siem sit paratus ad injiciendum semisveam peccati,di infallibiliter injiciet, GAAetia vicocica non adjuvetur ilia, inquam, homo non habet quod te extollat supra peccantem, si auxilio gratiae praedeterminantis ad oris
ictum oppositum concupitaeistis transferatur. Hoc veraciter agnoscebat Humillimus S. Franciscus qui Gmnium peccatorum, etiam gravissimoniae, reccata sibi adscribebat, ex eo quod ii in eisdem OCcasionibus. tenta tionibus fuisset positus, sibi reli stus, id est, GRATI vi CT Ric non diutus , eodem modo peccas et sicut& illi Nullus est enim homo qui si in eadem dispositione suisset ac fuere Iudaei, excoecatus sicutin illi, non crucifixisset gloriae Dominum Imo plus dico, nullus est homo qui si fuisset
305쪽
est, mi ex pomo non comedisset, sicut Mille. Nullus ergo potest expro- hrare Iudaeis aut Adamo suum peccatum , quasi ipse illud non commisisset, sciri eorum loco fuisset; sed in hocinii ilibet debo suam infirmitatem, L. mpotentiam agnoscere,in in eo diceres, ut ait Apostolus i. Cor. 4. Nasupra quam seriptum en un advers. Hierum institur pro alio. Omnes fagiles sumus, ait quidam , sed tu neminem fragiliorem teipso tenebis. Gloriabor igitur in infirmitatibus meis, ut i abitet in me virtus Christi, id est
CCXXXVIIJ. Dum ergo ex hoc S. Ausus Ni testi'onio arguunt a litustae ex propria voluntate ei quod unus . castitates leficiat, alter .non ergo haec discretio non obturio πεciAL GRAτa vi coicis A ratii, Distingimidum est Anti ex propria Muntate est, tanquam ex pro- xima causa diu retionis, quod unus o f. conceditur. Ex propria voluntate est, tanquam ex primi causa discretionis , quod nul m. negatur, si ' loquamur de discretione xehente se ex parte non peccantis: secus de dis . cretione, quae sp tenet ex parte peccantis, bujus enim discretionis sola, luntas est eaus tam dirim , quam proxim similiter distingui debet Consequens ergo tunc discretio non oritur ex gratia, tanquam proxima causa discretionis, conceditur: tanquam prima causa discretionis, negatur, si
sit sermo de discretione, qu se tenet ex parte non peccantis. Proposuit 'igitur Auauseti Nus duos aequaliter tentatos, 'abentes aequalem potestatem ad bonum in malum ut in eis ostenderet, quod qui ex illis pecca-- et sola suae voluntatis libertate a non peccante se primo discerneret ut licet peccatum illius absolute consideratum non in solam voluntatem , sed ii, Concupiscentiam, etiam refundatur, ipsius tamen discretionis sola voluntas sit causa.
s. H. Explicatur Deus . AususTINI, quo dicit, qud anima non deserta est , ut desereret , sed ut desereretur deservit Fem locum a te truncuo Bijc Willud solet contra praedfinitionem actionis peccati , quod
. AususTisus dicit lib. i de Civitate Dei cap. 3. Quem locum referti triincat P. Annatus de scientia Media disp. I. n. 33. Anima no seriis', ut me τι sed ut risereretur ἀφυήλ - - m quip7 6ui prior inta riui ,--πι --- - in minintas me imi fui ut eumfaceret, quae milia erat,sive iris erat, mra anat Heriar. Ex quo loco sic arguit sibit,lissimus Pater si iii praedimnitio actus mali cu is suit praescientia , --
306쪽
oliuitas quaedari Dei est CCXXXIX. Respondetur . Aucvsvinu in illo loco nihil aliud di.
Cereri quam Deum non auferre gratiam sanctincrantem iiii voluntas privi mortaliter peccindo De uni deseruerit. Q Iod sic probatur. Nullus locum deserit, nil prius in loco fuerit; nec aliqua alia res deseritur, nisi prius teneatur Deus ei praesens amma duplici praesemia, praesentia scilicet timmensitatis secundum quam subitantialiter est in anima ut psilens eam. Muta in omnibus rebus d praesentiale it e secundum quam substanti
liter inhabitat anili iam ut possessu s in ea. Primam praeseritum noni est Dei is subtrahere, M a nitanain testifidam . secutidani quoque praesem iri subtrahere ne iudieiis, nisi i liis per gratiis in animaluerit; nec ire αpotest Deum dinrere, nisi fritis emi per gratiam tenueritin possederit. Deus igitur deserit animali subtrahendo sistitiam secundum quam erat illi
praesens viqificandoin regendo eam prius tamen anima deservit Deum , quem ut vitam suamet rectorem possidebat, peccando nortaliteri est enim peccatum mortale aversio a bono inconaimit, bili per coiiversivitem ad bonum commutabile.
Recte igitur dixit S. Aucus i Nus quod Ariminis Aserta Hii per ablatio inem gratia sinctificantis ut ὀβrint peccando mortaliterio sed ut de B-- turri per ablatione in gratiae sanctificantiso ise iris peccando mortalitero Ex quo patet, quod denegatio gratiae praedeterminantis, non sit illud quo Deus deserit animam , si pi oprie loquamur, maxime ad sensum testimonii hic citati nec etiam prae definitio actionis peccati siquidem neum aestablatio grati et sanctificantis lenta a est caula praedicta ab ationis, seu sola voluntas suo peccato illam modo dicto causat. Ideo fallaciter modo ibi conis sueto arguit in presentiri Annatus , dum ex praedissinitione actus mali arguit animam prius suisse desertam, quam desereret, dc ex voluntate qua
Lyeus volint maliun voluntatis actionem, arguit priorem fuisse voluntatem Dei ad malium Nec malE arguit subtilis P ter , in praedimitio ad is minsion possit non esse causi peccati, di voluntas qu, antecedenter Deus vult malam amonem non possit non esse prior ad malum. Verum quis Angelici d pillus unquam dixit Deum praedimnire actum malum Et quis eorum aliquanta inervit Deum velleactionem, malis malam ρ-c nemo dicti misi Pater mendacii Neque minus sine mendacio potuit ea Annatus sudii onere, quin essent a discipulis Angelici Doctoris dicta, di asserta. Sipro dictus Pater ex testimoniis Vatrum ostenderet, aut Ditem conaretu ostendere, Deum non posse praedefinire actionem peccati, sive quod idem ei actum peccati sub illa ratione, ad quam nulla sequitur malitia, absque f. quod Uie finiat malitiam Peccati, bi hoc, inquam, rater Anna, im
307쪽
Anctis Patribus ostendere conaretur, patienter poliet iaci iri unusqui enim abundat in silo sensu Sed ex eo quod sancti Patres negant Deum vim praedi ire actum in alum, nee velle malum, semper in citer a suere Deum non praedistinire, nec velle entiorem di bonitaxem physic ut peccati, hoc fit intolerabile sincero veritatis amatori, qui nihil ita 'dit,
quam hujusmodi fallacias. Vide duos ult paragraphos artic praeced. CCXL. Solutionem nostram, qua dici nus Sanctum AususTINu in praesenti loco loqui de desertione animae per ablationem latiae sane is cantis est e de mente Sancti Aucius Ti, , clarissime patet ex Verbis antecedentibus quae astute omittit P. Annatus, ne in ipso limine supradicti testi. monii dolus illius ac mala fides metia isem retur merito illum dixi truncasse hoc testimonium mon quod truncare sit aliqua quae ad intentum nihil faciunt, omittere; sed quia truncare testimonium proprie quis dicitur, uando ea quae sunt conjuncta illi testimonio , dolos omittit, quae tamen
conjuncta proferrentur, contrarium illius quod probare intenditur, mania semirent. Hoc P. Atinatum secisi verba immediat antecedentia ostendunt, enim habet S. Aucuso Nus: In qu---- die comearii ex ' -te momis ris,
aegerit praedictum capitulum, videbit S. AususTisu, exponere istum ver- sui Scripturie de duplici morte, animae sciliceti corporis, exponens primo de morte anima ait, Si eam solism intelligamiu, quae fit cum anima desse risin sua ita , Deinde quasi probans quod de morte animae possit ille locus
eX poni , ostendit , quod prius comedendo peccaverit,et ex hoc mortua sit, id est, perdidit suam vitam, quam Deus illi dabat per gratiam rideo sub jungit Non enim deserta eL ut desereret , sed ut desereretur desertat Q nn rationem planissime exposuit paulo infra dicens: Tamquam Hreret si me deserueritis per inobedientiam , deseram vos per justitiam , di c. Astute igitur omisit P. Annatus haec verba si eam soliιm intelligatum quaesit cum anima deseritur sua ista, quod id Deus est Astute etiam abstulit Particu lam enim, quae verba subsequentia a se clata refert ad mortem animet, ne in
ipso limine testimonii, ut dixi, manifellaretur S. AususTi Nulloqui de dς- sertione, quae sit per ablationem gratiae sanctificamis o sic totum arguine
mola temadmodum autem perspicuum est, s Auouisi Nu i modo quo diximus, praedis. .erba intellig re, ita etiam clarum est, Concilium Tridentinum de desestione se ablationem gratiς sanctificanti, qui in illis
308쪽
Aseris, si ab eis rati Ueratur Agit enim de justificatis, quos traditi te rea non delincrescit Qui hos , quia subinde venialiter peccant sed E contra rio hoc ipse magis esse obligrios ad ambulandum invia justitiae, quo liberati a cccato sobrie , juste, iste viventes prosi ere possint per Iesum
Chriibim, Per quem acissum . inquit , haMerint, gratiam uiam , videlicet liberationis a peccato, ciuilificationis: Et statim adjicit Deus nariue sua gratia semit justificatos non deserit, nis ab eis prias desieratur. Pc hoc probans id. quod praecessierat . eos propterea non detinere esse iustos, quod quotidie
peccata committant vennalia , quia Deus non abscedit ab anima per gratiam tuam justinc ata , ilicum mori:iliter peccando ante deseruerit. Hunc isse germanum Concilii sensum, maximςque S AUGusTIN , ex quo phralis istii, ij verbi derivata uiri . facile judicabit, quil quis conlideraverit eu in hoc loquendi ni odo significare voluisse disturentiam quae est inter Deum bonum animet nolirae , dc inter alia bona creata , quae ab hominibus diligi solent. Nam ista creata bona biriusnodi sunt, ut quantumlibet ea vehementi amaveris voluntate, dc retinere volueris invitissim' saepὶ deserant Deus vero tale 'num est, ut invitum nulla modo de serturus sit non enim deserit hominem, nisi ipse ab homine prius propria
voluntate deseratur me in Um, inquit S. Auouo stomor de ver, Dom. cap. s. νο - es mimo admittere rite -- aiorinis perdere, in potes domum, potes sinini, potes 'sam carnis sub rem . -- -- νο - ὸ nus es, nee invitus aecipis, ne miliai amistis. Et in lib. 4. Confessi cap. 9 cumlai descripsisset dolorem suum, quo cruciabatur, quando morte amicum rapiente ab co desertus fuerat, Deum alloquens, de , inquit, nemo adii iii, nisi qui dimittit, hoc eii , tu non deseris quemquam, nisi te voluntate sua deseruerit.
IV. Interponitur quaedam quaestio multis observanda, ct ex ea conciliantur utri que Solu riscipuo quoad
tum naimrae purae. CVm ille, cui non adjuvat nos cum possit, dicatur etiam nos deserere:
in hoc senta , Mabstrahendo a sit placitato testimonio . potest quaeri. An Deus denegando gratiam praed terminantem prius deserat animam quam ab anima deseratur aut E contra An etiam in ordine ad cnegiistionem gratiae praedeterminantis sumendo desertionem Delim negatione
auxilii habeant verba citata prς denti verit m , ita imiossit dici: -- - ἀ serta eii, ut desereret , sed πι ἀψ rem iis M M'CCXLV. Ad hanc quaestionemo co Ra,h. loquamur de peccato quod non est poena recori, quale fuit peccauum primit ausis, dc Angeloriim, prius anima
309쪽
vrilis anima deserit Deum , quam deneget ei ratiam medeterminantem di in hoc sensu verificatur quod Anges prius deseruerint Deum, quam fuerint ab eo deserti. Unde non deserti sunt, ut desererent, sed ut des
Antequam probem conclusionem praemitto has duas causales, quarum Prior est. Ideo voluntas non appsieatar adactum bonum, quia si applicat ad actum anatum posterior.est, Id. v m τί applicat ada π --. quia an
catur ad inum b--. Haec posterior causalis est manifestestati; cum enim stac oluntas, i niaximε angelio sit nucina, tam prima, quam pro-κima, quod applicet ad actuin malum, ipsa non applicatio ad inum bonum , με quod idem est, Onmtio gotia praedeterminantis , non
potes esse causa cur voluntas se applicet ad actum malum; ac proindEhaec causalis est falsa uia volunt, se a sinu Mactum m. n. 3 - - ansiuatur adactum binum . sive, quia denmatur ei gratia praedeterminans. Prior autem causalis et vera, nempE, A vilanta non appocum adactum ιonum, quia se ansea ad actum malum. Vidimus supra ex AususTi No, quod
ideo Angeli boni non peccaverunt, quia noluerunt peccare, Wideo noluerunt peccare, quia voluerunt reci e ageres cum omnis no itio debeat ad aliquam volitionem reduci desomnis actus voluntatis ex aliquo amore roficishi. Verum ergo etiam erit quod Angeli mali non secerunt actum Onum, sive non permanserunt in bono, quia noluerunt, .ideis noluerunt, quia voluerunt se ad actum malum applicares ac proind ipsi Angeli mali volendo actum malum fuerunt sibi causa quod non voluerintactum bonum. Et cum applicatio ad amam bonum sit inseparabiliter conjuncta adhu bono, sequitur, Angelum nisum volendo actum malum fuisse sibi cauam, quod non sierit apocatus Q actum bonum. CCXLIIJ. Hine mysterium aliquod circa praedeterminationem physucam revelatur. Nam licet praedeterminatio physica'ositis si is non sit in potest te voluntatis, negativestamen simpla est in potestate voluntatis. ad hoc nsem , quod licet oluntas praedeterminata ad amorem non sit
causa, quod praedeterminetur ad Anorem; determinando tamen se ad odium est sibi causa quod non pr determinetur ad amorem, ad modum ponentis obstaculum: sicut enim est sibi causi, quod non amet, ita debet sibi esse causa, quod non applicetur ad amorem quia licet non sit verum,'ubdcausans actionem debeat esse causa omnis illius rationis, que actioni in parabiliter coniungitur; siquidem una ratio potest cadere sub causalitate alicujus, non alia attamen causa quae excludit actionem a se, excludit etiam a se quidquid illi actioni inseparabiliter conjungitur eo quod , ut communiter dicitur ἐν Negatio est malignantis naturae,in destruit quidquid rostri inveniti Unde voluntas determinans se ad actum malum, cum ex-
310쪽
ουες opus c. I PIGMENTA SCIENTIAE MEDIAE CAP. II.
cludat a se actum bonum, debet etiam a se excludere applicationem adactum bonum, cui actus bonus inseparabillic conjungitur. Et consequenter verum erit dicere: - ----m applicatur adium bonum , sive ideo denegatur ei ORAτi A PRAEDε-RMiNAN , -- se appliea vi actinis in His, sivesquod idem est, cuia applicatiori ad actum bonum ponit imit, dimentum. Et ideo non pricdeterminatur ad amorem, quia se determinat ad odium micut qui se nigrum faceret poneret dealbationi obstaculum. Vide nu. et . ubi refutando Juniorem olimstam ostendimus, oR-1AM HAEDETERMINANTEM indirecte esse in potestate nostra. CCXLIV. Ex hac positione suis claia, Messicaciter probaui, manifesta deduco intentam conclusionem argumento sub hac formaimposto Deus
non deserit Angelum nisi denegando GRATiAM PRAEDETERMi NANTEM: sed peccatum Angeli quo deserit Angelus Deum , est simpliciter prilis denegatione grati et praedeterminantis: Eo prius simpliciter deserit Angelus malus Deum, quam ab eo deseratur. Consequentia est legitima Malor patet, Quia hic agimus de desertiones, prout est negatio adjutorii ad illum cnsum, quo aliquis nos deserit si non adjuvet cum possit, Sc maxinae cuna facillime possic adjutorium Dei non est nisi respectu actus boni, Miniret senti idem est ac applicatio ad actum bonum , sive GRATl A PRAE DETERMINANL Si ergo Deus non deserit nisi negando auxilium ad actiun honum , maniscinctum est Deum non desererelangelum nisi denegando gratiam praedete
Minor probatur. Peccatum , sive quod idem est, voluntas peccando est sibi caua quod non applicetur ad actum bonum , ut probatum cst,&no adplicatio ad actum bonum, non est causa peccati ergo peccatum est simpliciter prius non applicatione ad actum bonum , με denegatione gratiae Praedeterminantis. Patet consequentia , Quod est causa alicujus δε nullo modo ab illo causatur, est simpliciter prius illo; siquidem in nullo genere est posterius si ergo, ut probatum est, Peccatum sit aliquo modo causa
dei, donis gratiae δε cenegatio gratiae nullo modo sit in peccati, oportet ut peccatum sit simpliciter mes denegatione gratiae praedetermia
Et sic manet nostra prima conclusio essicaciter probata, scilicet Angelum malum prius suo peccato deservisse Deum, quam denegarione gratiae prae- determinantis suisse a Deo desertum. Et ideo de Angelo malo tam desertione per ablationem gratiae habitualis, quam desertione per denegationem gratiae praedeterminantis verificatur, quod non sit desertu ut desereret, sed de . emis ut desereretur. Nec potest dici quod Deus deserat Anselum applicando voluntatem ad materiale peccati, eo quod aniteat, hae sit ad actum sub iM