Specimen exercitationum criticarum in versionem 70. interpretum ex Philone. Auctore Claudio Frees Horneman

42쪽

EXERCITATIO PRIOR

44쪽

CA P. I, v. a. I hilo Lib. de Opistis Maenia p. 6. Mia σκοτος επανω. ην mulonis in LXX, praeter editi nem Aldinam, de cujus lectione insta agemus, omissum est; in Oxoniensi vero Cod. MS. των ό, a Cel. Sabatier. q) collato, quem cum Philone saepissime convenire testatur Rev. Oienus r , invenitur. Hrant, quod in omnibus verss. lati. antiqv. , a Sabatisr innot. ad h. l. allatis, exstat, ex indole potius linguae Latinae , quam ex Gr. ην ortum suille videtur; quod igitur, utrum ab ipsis interpretibus Alexandrinis positum, et sequiori tempore ad normam textus Hebraici omissum; an vero in ipsis authenticis των ό exemplaribus omissum, posteaque in MSS. quibusdam illustrationis,

cf. CH. Sabae. Veris. Bibliorum lati. antiqv. ad h. l. O In libro . cui tit. An Enquio into the present statias the Septuaginti Version. p. . nota b.

45쪽

4a EXERCITATIO PRIOR CAP. I. v. a. s.

ionis gratia additum fuerit t , dijudieare est dissi eillimum. Aldinae vero των ό editionis te stio: Ouσκοτος ετ κειτο επανω certissime vitiosa, et vel e versione Symmachi: καα σκοτος ετ μιτο εσι προσωπον, vel ratione sequenti orta videtur: Hieronymus, in Quaesionibus Hebr. in Gene , ad h. l. sequentia habet t : ''Pro eo, quod in mytris eodicibus scriptum es, FEREBATUR, sin LXX κρα πνευμα ΘDου κτε φερετο , in Hebraeo halet, ME FETH quod nos appellare p0ssumus, INCUBABAT, IURco NpOvEBAT, in fulsitudinem volueris, ova talare mimantis Iam vero, anne facile fieri potuit, ut, auctoritatem Hieronymi secutus , lector lectionem των Ο, επεφερετο, in επεκειτο, quod τρο intubabat, sive confovebat, Hieronymi melius responderet, inam laverit 7 emendatione, ut fieri solebat, in margine sui Codicis adscripta, quae postea ab inscio vel minus accurato descriptore, in locum alienum inter σκοτος et εττανοὐ, forsan inserta fuit. vers. s. Philo p. 3. in voce, μια, quae etiam in. LXX. exstat, emphasin quaerit. - P. T. pro πρωι των LXX. ter πρωια, habet. - Lab. Quis rer.Zλα haeres p. o3εκαλή τε inter, σκοτος et, νυκτα omisit.

cs De hoe genere interpolationum HSS. των ε ehit Ees. re M l. e. p. 93

46쪽

G E NE s Is. C A P. I. V. 9. IO. 24. 43 vers. 9. Philo p. T. επιτυν ΘηνM. LXX συ- ναχΘητω. Infinitivus vero ex circumscriptione Phialonis oritur. vers. Io. Philo p. 8. Θαλατσαν, ut et verso lat. in textu Sabat. , mare. LXX. Θαλασσας. vers. 24. Pag. I 3. Uerbis Phisonis licet ipsa eiraeumscriptionis nota manifeste inhaereat, unam tamen ejus lectionem attentione dignam existimo et ubi nempe LXX. τὸτραποδα, habent, in suo των ό exemplari κτηνη legisse 'detur ; quod, cum ipsi LXX. intera pr. alias semper in hoc contextu j , plurimisque aliis locis M, Hebr. rrerin, etiam hoc loco obvium,

κτηνη vertere soleant, hoc certe respectu attentionem meretur. Post verba τοὐν LXX., κω Θηρια της γηις editio Compl. sic legit: κοα τα κτηνη, κω Tra τα. τα ερπετα τηc γνας κατα γεvος αυτ . atque MS. Oxon. των ό, quod contulit Sabat. και τα κτηνη κομτα γενος, και παντα τα τετραποδα της γης' et denique etiam verso Lat. sextuat. Sabat. inter MLταγενος et και ειδεν ὀ Θεος των LXX supplet, et pecora

secundum genus. Cum vero LXX. in his cum textu Hebraico accurate conveniant, lectio illorum hoc loco retinenda videtur; praecipue, cum additamenta in

v v. 23. 26. Gen. II, 2O. III, I . VI, 7. 2 ca e. gi. Exod. XX, Io. Lev. XXV. 7. Ps. XXXVI, Iera. vid. in Tremmii Concordantia Tom. u. p. 93I. 93

47쪽

44 EXERCITATIO PRIOR. C A P. I. v. 26.

fonis Lat., editionis Compl. et m. Oxoniensis των o. aut ex sequenti versu, aut ex repetitione vocum sunt-lium , aut denique ex nota quadam marginali, ad umeem, τετραποδα, in LXX. emendandam, ejusque loco κτηνη substituendum, adscripta, vitiose oriri potuerint; quod ultimum eo verisimilius videtur, quo major si inter additamenta allata convenientia. quae omnia vocem, inmin, vel pecora exhibent, omniaque eandem certe originem habuisse videntur.

Cum itaque haec conjecturis modo nitantur; cum ipse Philo Lib. II. Allegor. p. Io89. in eodem hoc dicto non κτηνη sed τετραποδα habeat; cum denique etiam LXX. aliis quibusdam locis sy) Hebr. murra τετραποδα ver terint , textum illorum hoc loco mutare haud ausim.

vers. 26. Philo p. Is. initium hujus versus cum LXX. eonvenientissimum attulit; qui tamen a textu Hebri magis recedunt, quam Aquila, utraque sessi xa Hebr. exprimens , et disserentiam inter particulas ta et 2 observans. Clemens vero Alexandr. v et Irenaeus a , quibuscuinetiam omnes Sabat. verss. Latin. conveniunt, ημε ξαντων LXX. penitus omittunt, et post οριο-- legunt ημων , quod in LXX. non exstat. - Philo Lib. de Consi

pone linguarum p. 334. κυριο ς ὀ Θεος habet.

48쪽

vers. aT. Philo p. 16. ad finem hujus versus alludit dum εα ωσεν illud, quod ὀι o pro Hebr. Nndi posuerunt, per circumscribit. - Lib. III. Alle gorp. 97. , ubi οἱ nataeus falso vers. 26. citavit, initium hujus dicti ita exhibet: κω εποιησεν ὀ τον ἄν- Θραμον κατ εικονα Θω, LXX vero ita et ins εποιησο

qui tamen a textu Hebraico in eo differunt, quod vocem vibae . non legisse videantur. Si in textu Philonis vocem, eriου, aut vitio librariorum, aut circumscriptione Auctoris, pro voce, αυτου, positum dicere velis, cum textu Hebr. 'mbaea cinNI. N civ , perfecte conveniret textus Philonis, primam modo partem hujus versus e LXX asserens; et tum in LXX pro Hebr. iubae . supplenda serent verba, κατ εμωνα αυτου, ita ut textus τοὐν o in teger esset: πια εποιη- σήν ό Θεος τον αν ωπον κριτ ει κονα αυτου. κατ μονα Θμ επτον ν αυτον Sed seri etiam potuit, ut Philo textum των o, cum hodierno omniano convenientem, legerit: sorsan enim, cum prima verba, κα εποιησεν ὀ Θεος τον αν ωπον κατ εικο-

να Θεου .... sine ullo distinctionis signo, ut in MSS. exstant, scripta legisset, haec sola commodum seimsum praebere videns, ad proxime sequentia, εποιν - πεν αυτον. non attenderit, adeoque nullum. ut lim diernae habent των o editiones, signum distinctionis inter αν αμορ et κατ μονα posuerit. Atque

49쪽

46 Ex ERCITATIO P RI O R. C A P. II. v. I.

ita rem nobis concipere eo potius lubet, cum ipse Philo

sed κατ' ωκονα Θεου, ut exsat in LXX, legerit; praecipue vero, cum Lib. Quis ror. Div. haeres p. so3., ubi iterum Maugeus falso vers 26. citavit, integrum hoc dictum eum LXX convenientissimum attulerit. Cap. II, v. I. Lib. I. legis Allegoriarum par go. Certe librariorum vitio corruptus est textus Philuiris. in omnibus, ante Mangeanam, editionibus sic posu

αυτιουν. Ex ipsius enim Philonis contextu, quem infra exponemus, illum textum των ό, eundem, qui in hodiernis των ό editionibus invenitur, legisse, cerato patebit. Primo igitur differentia inter σαν ὀι κρανοι Philonis, et συνετελεθησαν ὁ κρανος των LXX minima videtur: praecipue, cum Philo Lib. Quis rer. Div. haeres p. 49T. cum LXX Conveniat. Veseba, Mia ηγη, in textum Philonis inseruit Cel. Mangetis, et quidem, ut dicit in not., fide MSS. et textus sacri, nubio MS. peculiari allato. Ipse contextus Philonis illum etiam η γη in LXX legisse manifeste ostendit, nam: Cum Moses, inquit, si ), generationem νου κρυ της αι Θησεωe in antecessura descripserit, tu hoe dicto ιαμ φο- τερων τελειοσιν διασυνις σιν. Philoni vero allegoriisizanti

Initio Lib. I. Allegor. p. cit.

50쪽

ganti ό νMe continuo coelum est et η αιβτησις terra. ΡΟ ro e contextu quoque conflat, Philonem non Hemmsed ὀ κοτμαγα pro Hebr. Nax. in lioc dicto legisse:

loco se) de δημιουργω sive opifice mundi sic loquitur:

tibi manifesta est allusio ad hoc dictum versionis ταino. Praeterea etiam Cel. Mangens, in Nin. Philonis Mediarao των LXX. πας ὀ κοσμος αυτων se invenis te, te- satur. Accedit denique, quod ipsi LXX, duobus reliquis Pentateucia locis d), ubi locutio Hebr.

divi viri cum sole, luna et flellis constructa, occurrit illam non ατρατιαι sed κοσμος. Ηρανου verterint; ta ut vera omnino videatur hodierna LXX. interpretum lectio. Haud tamen inscias ire volumus, alteram Philonis lectionem, τρατιαι, etiam hoc loco in MS. quodam των LXX. exstitisse, cum haec lectionum varietas ex ambiguitate vocis Hebr. N ax iacile oriri potuerit: ipsa enim Alexandrina versio phrasin Hebr. Nnx aliis locis τρατια του Η ανου vertit, et quidem non solum iis in locis, ubi de angelis usur

patur se), sed etiam ubi cum sole, luna et stellis conjungitur γ .

vers. a. Philac e I ib. de opificio Mundi p. II.

cd nempe: Devi, IV, I9. XVII, 3. O vid. LXX. III Reg. XXII. I in f Jerem. VIII, 2. XXXIII, 22. cet. vid. in Trommia