Specimen exercitationum criticarum in versionem 70. interpretum ex Philone. Auctore Claudio Frees Horneman

61쪽

38 Ex ERCITATIO PRIOR CAP. II. V. I6. II. - Bibliisl nostris omissa, legerunt. - της quod in Rom. et Compl. edd. των Θ, nec non apud Hieronymum t), post παραδεισέη invenitur, in Philon8, verss. Lait. Sabat. , MS. Aiex. et ed. AEL 'των LXX. ominitur, sed infra Gen. III, aa. in his etiam exstat.

vers. I6. φαγεσιia Philonis Lib. I. Allegor. p. 37. eerte vitiosum est: OL enim Mang. in MSS. Med. et Trin. Philonis, βρι ατει φαγη, quod habent LXX, invenit; et ipse Philo p. 3S. hunc locum, iisdem protasus, ac LXX. verbis asteri, ubi praeterea haec addit de LXX. μωμονον δε- φαγη, αλλα κρυ, βρω-

σει. V Verss. Lait. Sab. edes ad escam, esca eris. Ceti, ' quae omnia lectionem των ό, cum Hebri verbo ingeminato convonientem, confirmant. vers II. Philo, του ειδενου γνωτον καλου κω πω νηρου. LXX. του γινωσκειν καλον κρα πονηρον. . CO ruptus

ct In Lib. cit. Oper. Tom. III. p. 3Ο8. haec habet: Pro, voluptate, in Hebraeo. habet, EDEN. Ipse igitur nune c quod non supra fecissent v. 8.et Io. septuaginta, EDEN, intem

pretati sant, voluptatem. Symmactus vero, eri forentem paxio ante Paradisum v. 8. παραδεισ- αν κρον transtularat. hic posuit, εν τω-Ος.αα- - ακτος, e tribus HSS. substituit Cel. Valusus in not. ad h. l. pro vulgata te ctione Symmachi, τους ἀλσης, quam Utea jam Drusial in. αλ e- mutare voluit qnod et ipseran, amoenitatem et delicias

sanat. ε

62쪽

ruptus videtur hic locus Philonis e praecedenti vers. 9.,

ubi et Hilo et LXX. του ειδενω vos ον καλΗ πο- νερου legunt: licet enim textus Hebr. hodiernus utro. que loco eadem verba, n V m mn, erahibeat, adeoque forsan aliquis Philonem hoc loco ipsum textu in Hebraicum transtulisse diceret; sunt

tamen rationes, quae contrarium suadeant: Primo e-

nim praecedenti et consequenti textui Philonis manifesta adeo inhaeret nota corruptionis, ut hic quoque locus in depravationis suspicionem facile cadere queat. Praeterea vero ip1e Philo p. 39. cum LXX. exa ne com sentit, quos textum Hebr. hoc loco aliter, quam supr. v. 9. transtuliste, vel exinde patet, quod verss. Lare. Sahat. lectionem των ό v. 9. του ειδενω γνως ονDemitae dignoscendi, versu vero IT. του γιν σκειν cogno

stendi verterint. Has igitur ob causas, sed non ob MSS. Ol. Manget, cum nullius MS. lectionem indi- eaverit, hunc Philonis locum, secundum textum ipsiu p. 39, τοις ό consorinem reddendum putaverim. - μιχ κ φαγεσω. LXX. Η φαγεδεε α τ' αυτου. Sed ipse Philo p. 39. expresse indicat, se ου φαγε in LXX. legisse, ubi etiam quoad cetera cum interpretibus Λ-lexandrinis concordat nisi quod αυτου pro ex τ

haee lectio Philonis certissime vitiosa, atqne secundum MS. Med. a Cel. Mangeo allatum, versioni των ό consormanda est Fieri forsan potuit, ut Lector, Librarius

63쪽

Librarius, vel editor operum Pulonis, hoc dictum e Bibliis Hebraicis, ubi Deus Adamum solum, Eva

nondum creata, alloquitur, emendaverit. Quod vero etiam antiqua κοινη verba haec in plurali exhibuerit, ex antiquarum vers. Lait. Sab. et Irenaei p. 32o. convenientia, ipsiusque Philonis testimonio p. 39. ce to constat. - Ad finem versus MS. Alex. pro φαγετε ιτων LXX. φαγεΘε legit, quod supra in reliquis etiam editionibus exstat. Apud Irevaeum denique p. 344. , minima a LXX. disserentia, hic locus sic legitur: ἡ

vers. I8. Licet inter textum hodiernum Philonis Lib. II. Allegor. p. Io87. et των. ό nulla conspiciatur differentia, nobis tamen orta est suspicio, annon in suo των ό exemplari πο σω in singulari legerit Sic enim habet p. To88. Io89. Praeterea, si in textum o , ποιησωμεν invenisset, etiam hoc loco, ut indicto, Gen. I, 26. Lib. de Opis Mundi p. 16. Lib. de Confusone Linguarum p. 344. et Lib. de Profugis p. 46o., in verbo plurali emphasia quaesiturus fuisse videtur. Accedit, quod ipse textus Hebr. hoc loco verb. sing. US N altero vero loco verbum plures. exhibeat. Certe igitur lectio Philonis, ποιητω, lieet τοιο ό et antiquis Vers Lat. Sabat. contraria, aditentione digna videtur.

64쪽

6IGENEs I s. C A P. II. U. I9. vers. I9. Philo Lib. cit. p. Io89. in voce ετι. quae in LXX. et antiqv. vers. Lat. Sab. invenitur, in Hebraicis vero omnino omissa est, emphasin quaerit, Pag. IO9o. verba τι καλεσει idem significare vult, ac λα τι καλεσει, ut sententiam moralem exinde elicere queat, quae vero explicatio, textui Hebraico et totius sermonis connexioni contraria, ut et emphasis, e voce ετι, in Hebraicis omissa, eruta, Philonem textum Hebraicum hoc loco haud consuluisse, Ilendunt. - Pro εαν των LXX. Philo et ed. Compl. αν habent. Lecti O, εαν, utpote quae paulo rarior sit sit , praeserenda videtur. Haud equidem ignoramus, S. V. Ernesivm x Xenophonti, imo Atticis in universum, hanc loquendi rationem abjudicasse; At v ro, Alexandrinos intestpretes ad Atticae venustatis normam minime exigendos esse, quisque harum rerum peritus facile concedet. Accedit, quod etiam quoad Atticos scriptores, si a tanto Viro ea, qua parest modestia, dissentire nobis liceat, haud satis certum videatur hoc summi Viri effatum: Contrarium

enim τὸ Apud LXX. enim nullibi, nisi Gen. XXX, 33. et mo

. ἄν 3ελνε, ἀτω χρ- τοις παισι σου. ex editione illa R maria , quae hoc ipso anno, a Codice Chisiano expressa, prindiit, occurrere meminimus. cx In nupera Memorabit x Xoophoniis edition , P. Is .

65쪽

habet, et Verss. Lait. Sabat. hoe es nomen ejun, vers. 2I. Philo l. c. p. Io9I. Io93, LXX. et Verss. Lait. Sah. nullum κυριος ante O .λος exhibent; sola igitur auctoritate textus Hebraici, qui no ante di ri,Mhabet, suum: m κυριος in textum των ό inserere haud debuisset Cel. Gratius sa). Psillo p. Io94. pro ανεπληρωσε. των LXX, habet; quod vero , quasi in transitu et festihatione dictum, nullius est momenti. vers. 23. Non solum Philo p. 1o94. sed etiam Clemens Alexandrinus p. 227. vocem των LXX, Oςουν , quam Cec Gratius, tanquam post Adama nisi aevum intextum των o insertum, uncis J inclint, exlsibent; imo etiam in Hexapsis Ol. Mons tonii τοις o tribuitur

lectio

66쪽

G E N E s I s C A P. II. v. 24. 63lectio, οτουν, nullo sgnata asterisco; ita ut minus sindata videatur GL Grahit de hac voce conjectura, quam nullis praeterea Patrum auctoritatibus, aliisve

argumentis confirmavit. - Pro ωτεων. των LXX. Philo saepius curii Aquila ωςων habet. - In fine versus editio Compl. Hebraicum N , quod in reliquis των ό editt., et forsan etiam in Philone b) omittitur, enhibet. vers. 24. Quod Philo p. Io96. pro ἰνεκιεν. των LXX. ἐνεκα habeat, eo minoris est momenti, cum ipse p. 633. e cum LXX. conveniat. - LXX. τον πατερα

nomine αυτου, legit. Cum autem Philo p. Io96. plu- rimaeque Verg. Lait. Sab. utrumque pronomen omitistant, et ipsa των ό exemplaria varie inter se differant, et praeterea ejusmodi pronomina in Grabiana των ό editione saepe asseriscis notata, adeoque ex Hexaptis interpolata conspiciantur; annon igitur fieri potuit, ut 'ad normnin textus Hebr. , TN D N n N, in MS. Alexandr. utrumque sustixum, in reliquis vero

των θ) Nam αι,νη illud, cui Philo p. IO9,. signincationem emphaticani tribuit, potius prius, in omnibus ν- έ editt. ait: te obvium, quam posterius, in omnibus, praeter Complut em, desideratum, fuit se videtii

67쪽

64 Ex ERCITAT. PRIOR. C. II. V. M. C. III. v. I. 8.των ό editt. unum tantum post πατερα, ex Hexaptis interpolatum fuerit 7 Attamen cum ipse quoque Phialo p. 63s. d) post ποπερα pronomen αυ- habeat, et quaedam etiam mus Lait. Sah. pronomina proin, seue exprimant, nil certi statuere ausim. - Pro προς .την γυνακα των LXX. MS. Alexandr. et editio AH. τη γυναra legunt, quibuScum convenit illa Vers Lat. Sab., quae habet, uxorisuae. vers. 23. RO1m. et CONI των ό editt. eum hoc diacto eaput III. Geneseos incipiunt, quibus suffragatur Philo p. Io96. ubi haec verba cum sequentibus arctis.

simo nexu cohaerent.

Cap. III. v. I. Philo p. IIOT. pro ην. των LXX. et verss. Lait. Sab. ετιν habet, et των δnte Θηριων της omisit; hae vero diversitates e circuitiscriptio. ne vel negligentia sorsan Philonis ortae, nullius sere momenti esse videntur. v. 8. Philo L. LII.Aglegor. p. 6o. και LXX. vero, ut et Philo p. 61,-- του ξυλου in Compl. et Aldin. των ο editt. librariorum, ut videtur, vitio omissum est; in Eom. enim ed. et MS. Alex, intextu Hebr. in Verss. Lait. Sab. et in Philone exstat.

. Vers. 9.

68쪽

GENESIs CAP. III v. 9. IO. 6svers 9. Io. Philop. 69. κυριος, quod in sola Ald. των ό ed. deest, ante ό Θεος exhibet - ALM ante που ει omissum est in ed. Compl. Philone, Versione rexIuasi Sabat. et ipso textu Hebr. - Praeterea sola Gm-FI edit. in sequenti versu Io. ubi reliquae των ό editt. χαs ειπεν αυτ 1ν habent, pro voce αυτω substituit Aδαμ. Inter Verss. Lait. ίψα, a Cel. Scibat. in notis adv. 9. et Io. allatas, septem ad vers. 9. lcgunt: Adams ubi ery sua vero: vhi es Adam Τ. ad vers. Io. textualis: et dixit ei: una in notae respondit ergo Adam: tina: et dixit illi: duae vero: et dixit: Cum ve

habens, nec αυτω nec Aδαμ post καs μητε agnoscat, forsan rem nobis ita concipere possumus t Si vera amtiquae editionis κοινης lectio haec fuerit, vers. 9. Καιεκαλησεν ὀ Θεος τον Ad αα καs ειπεν αυτω; που M. V. IO. καus ειπε δ τηc φωνης . . . facillime fieri potuisse videtur, ut vox Aδαμ , vitio librariorum repetita , et in quibusdam exemplaribus, ut in Mur. , Grab. et Ald. των ό editt. ante που ει, in aliis vero, ut in

edit. Coi l. post κμ ειπε, vox vero αυτω simili modo in Rom. Grab. et Ald. editt. post καus tam inserta fuerit. Vocem αυτω quod attinet, accedit etiam OL Sabatieri auetoritas, qui illam in ipso quodam των ό exemplari, quod vero non nominavit, omis

69쪽

66 Ex ERCITATIO PRIOR. CAP. III. v. Io. I3.14.

v. Io. Philo p. To. ut supra v. 8. ita et hoc loco cum LXX. της φωνης, MS. vero Alex. utroque loco την φωνην habet. Vermo Lat. texitialis Sab. sic: vo- levi tuam audivi ambulantis, quae, si in LXX. της φωiης legisset, aliter tamen latine vertere haud potuisset. - VOX περιπατουντος, ut in Verss. Lait. Sab. ita et in omnibus των ό editt. obvia, vitiosa et sorsane vers. 8. Orta videtur, in Philone enim t. c. MS. γαcon. των ό, quod contulit Sabatiertis, ipse textu Hebr. et plurimis Verss. Lat. Sab. omissa est. Hinc etiam uncis illam inclusit Gratius, quam Oqtimo jure penitus delere potuisset. vers I 3. Etiamsi Philo p. II. cum MS. Alex. et editione Compl. των LXX. plurimisque Verss. Lmt. b. Vocem κυριος ante ὀ Θεος, in Romanam et Alcτων ό editt. ex Hexaptis, ut videtur, ad Hebri rivi exprimwndum insertam, omiserit, illam tamen Grahitιs in suam των ό edit. recepit. Post σι τε in so

lo Philone omiss est γυνη.

v. 14. Philo p. 72. et IrenaeuI p. 22 I. verba, των ε τι, ante της γης omittunt, quae etiam caussa fuisse videtur, cur ea Gratius uncis incluserit. - Philol. c. p. 82. et 9o. ab Hebri textu diScrepans pronomen σου post Θει omittit; verba vero, καs τη κοιλια, quae Hieronymi jam tempore se) in Hebraicis desideia

co Hieromus in Quaest. Hebr. ad h. l. Oper. Torn. III. p. 3 .

70쪽

desiderabantur, exhibet. - Pro φαγη legit φαγε α- Cum Philone, vocem, σου, quod attinet, consentit Compl. των ό editio, quae etiam VoceS κτηνων et Θηριων inverso ordine ponit. Vulgata vero των

LXX. lectio, των κτηνων . . . τοὐν Θηρο- . . .

cum Philone et Irenaeo E. cc. et, si Alexandrinorum interpretandi morem spectes, cum textu quoque Hebraico convenit. LXX. enim, ubi in constructione Hebraica racrin et 'viri rem sive ν Nn rem smul occurrunt, illud saepissime κτηι η hoc vertere

Plurimae Verss. Lait. Sabat. et D enaeus p. 3I8. Cum Philone; aliae vero Verss. Lait. Sahat. et L enaeus p. 28T. cum LXX. conveniunt, quorum igitur lectio, textui hebraico congrua, retinenda videtur. v. I6. Philo p. 97. et 98. Cum LXX. τρν τηναγμον. Compl. vero editio plurimaeque Verss. Lait. Sab. cum Hebraico convenient , τους την μους habent. - Philo p. IOI. pro τ τεξεις legit. - ri

nomen p. 3 . rintrem sptuagιnta interpretes addiderunt; eaeterm in Hebraeo pectus tantum habet.