장음표시 사용
201쪽
opinio est in oppositum. Tum quia Dio con- illud concurrit,cum mediate concurrere, non cedendus cst modus perfectisti mus agendi , im- excuset a peccato t&sic consilium dantes de mediatus autem agendi modus, est persectior. propinantes per alium venenum, mediate con-Tum quia , sicut Deus potest annihilare . - currunt,& ramen sunt causa peccati. Sed hu-ctuin productum immediate , ita poterit & j us Dissicultatis solutio translata ad Materiam iptam Mus prodiictionem, sed ipsum effectum Theologicam, te Peccatis,ubi diximus: Deum immediate annihilare non posset, si immeaiate concurrerς quidem , & quidem immediate ad ab illo non penderet. Ergo nec actionem, si ab Icccasa , nonesse tamen causam illarum, quia illo immediate non ponderet, si autem immediatE pendet euectus , immediateque annihi
non agit cum inclinatione &c. labilis est pendebit etiam actio immediatcquo
anni hilabilis erit. Tum quia in nulla rationς IN NICITI A c ridebet creatura esta immediate a se , si autem Mimmediate non penderet actio a Deo
diate esset a se. Nec obstat, quod contineat to tum esse de persectionein actionis in se , cauti, hoc enim,quod etiam in sic habet actio, non de bet esse independens a Deo. Concesso autem concursu immediato Deo, non est necesse excludere concursum aliarum eausarum , quia multa se solo non potest: praui rein codem genere Dcus , ut generationes , actiones vitales &c.& scut entia creata non spoliantur vir- Iute agendi,quam in illis ponit, ratio& cxperientia,sic nec spoliari debent immediata et i .unactione. Sed possibilisnc creatura, quae operari possit immediate Deo non concurrente 8 A
An Concursius Dei cum Creaturis ,sit quid con
. IcEN Dii rus est, Concursum Dei cum Creatoris, non esse quid concomitans. Supponit haec Concluso communem doctrinam nostrorum, audit concursus Dei in actu secundo , sit idem realiter cum concursu & actione creaturarum. Rario, quia si non per eundem concursum ellectus penderet a Deo & a causissecunda , vel penderet per aliquam antecedentem actione ni
Divinam, A hoc non, quia nihil potest ostendi antecedens,quod respondeat illi actioni, climtamen actioni non possit non respondere ali-
puritantiam Ovied.&recentior uar censentid mihi' N ' ς quid consequens, quia iam repugnare,quod probabilius. Quia impossibilis'Qmni Non etiam aliquid eost est creatura,in aliqua ratione pronatu Pli si eo, comitans , uti m contra Pontium &Scotista; independens a Deo , &si si possibilis det,en- Prob b tur Ergo debebit idem esse omnino dentia a Deo in omnibus , & si lire peri fio cum actione creaturarum tanc ne non repugnar Dco , danda erit eidem, &ba e PROR HR primo Conclusio. si concursita
excludet possibilitatem talis creaturae. Porro Dei ei e quid Concomit, ins , ex eo esset, quia concesto immediato concursu Dei cum ccea- ω, iCC ς hybx io illius,' oti Pendet ab uno prii turis, dicimus utramque causam in suo ordine cipyo, sed duobus, & sic idem diceret Pontius. esse totalem cum cauti tamen materiali & for- quiadno ,li cursus vorbis ; vel certe ideo esset mali non concurrit in eodem genere ob imper- Concomitans,quia clicrente creatura suum in sectionem utriusque hujus cauce ; His prida'ctis, Sit;
Au Deus concurrat immediate ad petacatum 'fluxum partiat in , alium influxum eliceret Dcus,& hoc non,quia nulla necessitas multipli candi partialitates illorum influxuuin, ut pate bit solutione argumsiatorum. PROBATuic secundo. Respectu illius actionis creaturae, formaliter acceptae , non datur ullus concursus concomitans , quo producatur ipsa actio& influxus agentis creati ; Ergo nec erit necesse dari alium influxum concomitantem, quo ipse essectus producatur ; dc tamcn quae rationes oppositorum militant pro donsequenti, militant etiam pro antccedenti, hinc, si pro antecedenti non valent, nec tenebunt pro cons quenti. PROBATuR tertici. Iste modus concurrendi per concursum concomitantem est indignus
DIricultas haec nascitur ex suppositione sacta, quod scilicet Deus ad omnes actiones
creaturarum concurrat ; nam contra hanc
conclusionem hoc inter alia proponitur argumentum. Quja si concurrit Deus immediate ad omnes actiones. Ergo concurrit etiam ad Deo,quod sic probatur. Anicquam Deus ap- peccaminosas; si concurrit cliam ad peccami- plicet concursum suum concomitantem , vel nos as , Ergo est causa peccati. Sed haec dissicul- novit quid sit actura creatura, vel non novit . itti retorquetur suo modo in oppositos : Cur novit. Ergo jam supponitur enectus , ante non enim Deus sit causa peccati, si mediatu ad quam concomitans ille concursus Divinus a
202쪽
cedar. Ergo ulterius est indignus Deo , quia non est tolerabile dicore, in aliquo priori posse, supponi eis uni, quem Deus non producat;
Si autem non novit quid sit actura creatura. Ergo temere consi irrit. Et sic v. g. Si ego discam volo agere , quod agit Petrus; si nesciam quid sit acturus,temere id dico si coincidam in idem cum illo,merus erit casus, qui respectu Dei non datur. Si autem agat Deus per con cursum identificatum, non potest supponi ap plicans suturi concursum ad illam auionem, cum ille concursus idem sit cum actione, directus autem ascientia conditionata, aut alia,netemcrcagat. Videatur notatum sequentis dii ficultatis sub finem. Co NpiRMA R. Quia ille concursus concomitans , vel est determinatus ad uuum, vel non est determinatus ad unum 3 si est determinatus
ad unum,auseri libertatem. Tum quia concursus antecedens determinatus aufert libertatem. Ergo & concomitans , nec enim cst major ratio unius quam alterius. Tum quia concursus con-
comitans , est inter non dico prae quisita, dper se inter requisita agendi, ut ipsum prae antecedentiam non notet : Si cst intcr requisita
agendi; Ergo posto illo , non potest non fieri actio , hoc ipso enim non esset determinatus; Si illo posito , non potest non fieri actio; Ergo non liberὸ fit. Et certὸ s e quis antecedendo vinctium, trahat illum strictum , simul cum illo
gradiendo, adhuc vere vinculat. Ergo & concursus ille,sive antecedat sive sit concomitans, si stringat,hoc est, determinet ad unum , auferet Iibertatem. Tum quia , quando requiritur ad
libcrtatem , ut positis omnibus requisitis possit non fieri actio,hoc intelligitur : Nullum est de
torminativum actionissalvans libertatem, nisi determinatio,orta ex suppositione actionis, determinatio autem illius concursus, non est cxsuppositione actionis. Pro quo recito locum August. lib. Retract.c. 22. In nostra inquit potesa te non est, nisi quo equitur nostram voluntatem. Hinc ex hac auctoritato formabitur argumentum a pari. Concursus antcccdcias & praedeterminativus aufert libcrtatem. Ergo & con- comitans,quia ex Augustino, etiam hic concomitans non sequitur nostram voluntatcm, sicut
OficiT primo Pontius. Volitio Dei distinguitur a volitione creaturae. Sed volitio Dei,cst concursus ipsius cum creatura. Ergo concursus ipsius cum creatura . non est actio creaturae, sed alia concomitans actio.
REsroNDE R. Falsam csse Minorem, quia concursus Dei spectat ad omnipotentiam. Voluntas autem Dei est potius applicario omnipotentiar Dei . dc quo alias. Rursus dici potest, quod volitio Dei sit concursus ipsius, qui in actu
primo acceptus,est distinctus a concursu causa:
secundae, de quo nemo dubitat: sed negamus concursum Dei in actu secundo,essedistinctum
a concursu itidem in actu secundo creaturae.
Rursus volitio Dei de concursus Dei sui ita dicam active acceptus , est quid distinctum, secunduna id , quod dicit in recto , dicit enim
ipsam voluntatem Dei & Omnipotcntiam applicatam , in obliquo autem dc pro connotato
non est quid distinctum, quia dicit ipsam acti
Onicit secundo idem. Quando duae causae partiales subordinatae producunt aliquem essectum v.g. intellectus & objectum , intellectionem, non cadem actione concurrunt , sea
diversa. Ergo idem dicendum , cum Deus de
Creatura concurrunt. Antec. prob. quia actio
subjectatur in agente , sed unica' indivisibilis actio, non potest subjectari naturaliter in dii bus principiis distinctis realiter.
I EspoNDETuR. Imprimis Negand. Antec dens cum sua probatione, quia quantumvis dotur actionem agentem quodammodo subject ri in agente , non tamen in eo subjectabitur
actio acta,nos autem concursum identificamus
actioni actae. Dixi actionem agentem quodammodo subjectari , quia cum idem sit realiter, vel cum actione acta sed dicitur agens, nonnisi per respectum ad principium) S sic recipietur in passis,vel est idem cum principio operante,d sic non subjectabitur proprie in agente , utpote cui identificatur. Rurius si concursus Dei stib-jectatur in ipso Deo , quaero elbio aliquid distinctum realiter a Deo , vel non est ρ si non est distinctum , in statu quaestionis non stas , hie enim quaeritur dedistincto realiter concursu, si autem est quid distinctum, & tamen recipitur
in Deo. Ergo cntitas Dci rationem causae ma
terialis habere potest. Denique quamvis camsae partiales subordinatae,producerent aliquem effectum distinctis actionibus partialibus, a huc id respectu concursus Divini, concedi non
deberet,quia actiones causarum partialium,non debent tantum subordinari, quia nec citentias ter subordinantur,sicut stabordinari debet actio causae secundae,ad causam primam; Consequenter actiones causarum subordinatarii, quamvis concedantur distinctae, non erit necesse distingui concursum Dei, a concursu creaturarum. Lorca, ut cum citat recentior Suar. quamvis fateatur eundem esse realiter concursum causae ,
primae & causae secundae , tribuit nihilominus prioritatem quandam concursui Divino , pra: Concursu creato, quam appellat prioritatem a quo,&dicit ulterius concursum causae primae, se priorem in genere causae esticientis, concur- sum autem causae secundae , dicit esse priorem in genere causae materialis, & sic determinare causam primam. Haec illius rictrina NON SATHFAciT. Tum quia prior est con cursus causae primae in genere causae cilicien- irae concursu causae secundae. Ergo compa-
203쪽
fatur ad illum, tanquam efficiens ad incctum, R. ε sPONDETu R. Imprimis, hoc argumentalis autem comparatio , arguit distinctionem tum non procedere de concursu, sed de causi, realem , si autem ponitur distinctio rea- quo autem sensu causia prima prae secunda habet iis, quomodo identificantur i Tum quia rationem prioris,dictum ubi de praedetermina
concursus causae secundae , est prior in gene- tione; duae autem causae ut uniantur ad unum . re causae matcrialis , prae concussu Dei, id- effectum, quc liberae,non est necesse, ut unaque suppono in genere causae materialis verae. praedetCrininci aliam , sed ut osterat vires cum
Ergo subjectat concursum Dei vere co ricursus quibus possct quidem non operari,insallibiliter causae secundae : Si autem ille vere subjectat, tamen operetur altera, re ne ca si a dicatur a tere quomodo sunt idem realiter i Tum quia tibii Deus concurrendo cum causis liberis, dirigetur est explicabile , quomodo concursus Dei sit ascientia conditionata. prior, prae concursu causae secundae ' quia vel DacEs sociando. Ex istis duabus causali biij praecedit tempore , vel initanti,Vel natura,vel quarum una dicit; ideo egreditur concursus I prioritate originis i non primum,&sccundum, causa prima, quia egreditur a causa secunda de quia sicut nihil est prius tempore , ves instanti ista altera, quae dicit rideocgreditur concursus seipso, ita nec eli prius co,quod secum idem est causae secundae,quia egreditur Concursus causaerea liter.Non tertium,quia nihil seipsum praec c- primae t cx istis inquam duabus causalibus, de dii natura uinq; per multos ide sit cile prius no bet esse ali tu i vera. Ergo debet alterutri eon tura& prius causalitate, cum nihil causet scipsu cedi prioritas, cum concedatur determinatio, nec erit prius natura seipsi, NO quartu,quia pri- quam explicat illa causalis. 'olitas a quo est prioritas consimilis Ci,qua prio- RE PONDETu R. Imprimis, retorquendo arritate prior est Pater aeternus Filio,quae priori-Mgumentum : ideo agit intellectus, quia agit spe t i licet salvet aequalitatem durationis, impor- cies,ideo Petrus assidet Paulo, quia Paulus asti tat tamen oppolitionem principii Az principia- det Petriat est men in his nulla repetitur prio- ti adeoque distinctionem realem. Quod ipsum ritas; ita liccc ideo agat creatura , quia astitsic aliter probatur ; Prout est prior a quo corio Deus in Onicquctui hoc ipsis, 'el determinatio- cursus Divinus, eo ipso cst posterior. Ergo non nem vel prioritatem oriri debere. Deinde illa datur prioritas ista concursus Divini. Anteced. causalis i ideo egreditur concursus a causa se probatur. Prioritas a quo,est prioritas concur' Lunda , quia zgreditur a causa prima hoc solos iis creati prout pondentis a Deo. Ergo con- sensu vera est, quia Deus & potentiam, & Vireueussus ille Divinus priora quo eo ipso est posse' xribuit creaturae,&. in hoc genere , conceditueriori Consequentia probatur, Concursus illo priorita scd non in praecedentia, alius sensiis. ille Divinus prout priora quo, dicit Concursum DICES tertio cum codem. Malleus S: arti creatum,qui dicitur esse posterior. Ergo con- sex limul agunt, tamen malleus , dicitur esseeursus ille Divinus prout prior , co ipsi, dicit octζrminatus, ab artifice. Ergo etiam dicem quid posterius. Addit recentior Suar. Con- dum cst, quod a concursu causaeprimae, deter cursus ille essentialiter procedit ab utroqua minetur concursus causae secundae. Sol etiam 3: principio. Ergo innuli riori potest esse sine homo gcnorat hominem in eodem instanti et alterutro; alias esset sine sua cilcntia. Et certe iam naturae .&nihilominus determinat homo non potest esto prior concursus creatus , hoc concursum solis,adeoque habet in hoc priori ipsi, enim quia creatus est: dependet a Deo, non latcm. Ergo etiam divorso resipectu prior ericetiam praecedit concursus causae primae , quo- concursus causis primae,prae secundae Concursu modo enim Actio vitalis v g. intellectio , prius RE PONDETu R, surra jam prioritatem cer procederet a Deo, quam intelligeretur proce- tam co0ccisam esse, fusiusque explicatum hoc ere a potentia vitali. cit, in materia de Praedeterminatione. Adar Si tamen nomine hujus prioritatis non aliud sumenti vim quod attinet, illud non convinci intelligas quam quod id, a quo dependet actio, facile enim est, ut malleus distinctus realiter no sit prius suo modo sicut v.g. prioris habet rati sarioquc0perans, determinetur ab artifice nem Pater prae Filio,causae prae cnectu,si non su- Sed Concursus indistinctus realiter,ut e, in indiniantur relative,cumque concursus creatus de- stinguis Lorca , quomodo determinabitur Sicut & alia est virtus solis, hoc est v. g. calor, ocalia virtus hominis,hoc est semen ; hinc facilius
est,ut unum, determinetur ab alio.
pendeat ab increato , debet habere sitio modo prioritatem, haec prioritas in praesentit, non
Dices prim5 cum Lorca. Duae causae non .pollunt uniri ad cundum effectum, nisi una determinet aliam,alias nonnisi casu agerent, e go S prima causa cum causa secunda non aget,
nisi una deterri et aliam. Quodsi haec determinatio tribuaturDeo. Ergo tribuetur riori.
tas, nam determina io cst prior prioritate a quo.
JPRAEMirio I Reu sede concursu Dei extrin. seco ct concursu , ut dicebam Acto, uana coi
204쪽
qua Deus de novo determinat ad producendum uvam, quae sistat in non exhibitione eius, quod amorem , esset etiam determinatio ad produ- necessarium cst ad agendum conformiter volun cendum odium, sequeretur, quod quoties pro- rari liberae, sc V.ς quando Dcus subtrahit suum
duceret amorem, producerct etiam odium. concursum causae ncccssariae, necessario habet Rispos o : Non dari determinationcm actu hoc, quod non agat, quae tamen necessitas non
lem causae ullam, quae sit distincta, ab ipsemet nisi CX neg rivo principio oritur, ex negatione actione libera. scilicci concursus debiti; sic etiam in praesenti, Osaici Tu R Quinto. Si non daretur con- quia non daretur concursus indifferens, quo in cursus divinus determinatus & determinans Des diget porcntia hic & nunc libere operatura,hine
voluntas ad unum, non daretur cX eo, quia tOb illo nzgato, negat e Deus Iacccssitaret volunta
teret libertatem. Sednon tollit. Minor proba- rem; dico itaque necessitatem illam fore in actu tur, quia illud, quod tollit libertatem, debet primo, sed quia est ex negativo principio, non esse' suppositio alicujus, quod quamvis antece- esset necessc illam quidquam agere anteceden
dit, habet virtutem necessario tractivam vo- rer, nec cum nosci. Posset etiam ostendi actioluntatis. Sed si daretur decretum determinans, Uxcccdcim impropria, hoc cst determinans pota aut concursus quicunque Divinus ad unum de- tentiam, ut nonnisi agat. terminans, non haberet virtutemnecessario tra- NOTO. Praesentem doctrinam Pontii &Se
ctivam voluntatis. Quod ipsum probatur, quia ustarum rospicere, quod non sit tollenda libertas quidquid habere potest virtutem dcterminati- concursu & dccreto determinativo ad unum, vana voluntatis, vel debet illam habere quate- modo sic habeant per modum concomitantis, nus est aliquid, quod habet rationem actu*pria Sed tollendam csse libertatem haec evincunt. mi, vel rationem actus secundi ; Ncutro modo Tum qui quo Posito non possiimus non agere, determinatus ille concursus habet vim dctem & illud non est situm in nostra potestate , nec ortaminandi necessario voluntatem, quod ipsum tum QA usu libertatis, illud tollit libertatem, jam probatur, quia quod detcrminat ncccisario per autςm illς concursus etiam concomitans est tali modum actus primi, aut debct proponi ipsi per u doccx ipse Pontius. MMor autem fundatur in intellectum, aut debet habere aliquam antece- dcfini ionc libertatis, quia de ratione liberi est dentem actionem, pcr quam produceretur Osiris omnibu requisitis, inter quae est concutiactio voluntatis ρ jam aulciri non est ncccssariu ius concolnix im , posse agere & non agere. uni, ut vel decretum illud cognoscatur, nec Tum quia per hoc solum videtur velle salvare habet illud decretum vel concursus actionem liber rem, quia decretum illud determinatum
aliquam , ante actionem voluntatis; alias ante includuret adhuc concursum creatum, ut vide actionem voluntatis produceretur actus volum rc illum est hic num. Ioue. hoc autem liberta
talis, quod fieri non potest, non datur enim actio xςm non iuvat, quia si necessitaretur voluntas actionis gratisque illa poneretur. Qubd si il- Uundi m, adhuc includeretur concursus vo Iud decretum & ille concursus desset per modum lui tali C tus, Tum quia illud decretum & eLactus secundi, nec dum necessitaret volunta- Concomitam , ut supponitur, & non esset lcm, quia ille concursis , aut esset actio totalis concomitans, csset enim antecedens non sola actus voluntatis, aut partialis: Si totalis; EG Myci nita Q, quiali caderaesens impertinens est, vis actus ille non produceretur a voluntate: si sed elisex 4ntccedens causalitate, quod ipsum pro partialis; Ergb debet simul natura adesse actio b Iur, concomitantia dicit simultatem duorum
voluntatis, de sic non determinabitur voluntas etiam & concomitantia concursus deter 'determinatione antecedenti. minati dicit simultatem duorum , nempe hon REspo NDET uR, hoc argumentum multum Cursus Divini, & concursus Creati. Sed concur orobare, probaret enim salvari libertatem in suscrcatus respectu effectus agendi, habet ratio praedeterminatione Thomistica,quia etiam illa nem antecedcntis causissitate, quamvis conc nec agit sine voluntate, nec debet proponi vo- mitantem sibi habeat concursim Divinum. Er luntari. Supponitur autem Scotistas Praedetem go etiam & concursus Divinus poterit habere minationem Physicam non admittere. Rursus, rationem antecedentia cautilitate, quamvis coimpossibile est, ut Deus suo decrcto destruat liber- comitantem sibi habeat concursium potentiaetatem, & tamen vi hujus argumenti, non de- creatae. Tum quia Concursus Divinus in Actu strucret illam , quia non esset necesse decre- primo spectatus, Vel Complet rationem actus prio tum illud proponi voluntati, nec esset necesse, mi prorimi in potentia , vel non complet 3 Sih ut illud decretum antecedenter agat actionem complet, ergo S ipse habet se por modum actu, voluntatis. Directe autem ad argumentum primi ; Si non complet. Ergo potentia se solati, dici potest, duplicem necessitatem proscctam bet rationem actus primi completi, quod nec . aDeo, cogitari posse. Primo positivam, quam ratione esse tuum naturalium, sed multo magis nante etiam audicii indifferentia de faciendo, sepernaturalium concedi non potest potentiae, vel non faciendo , imprimere potest potentiae alia, viribus naturae, rosici illum producere, sta- volitivae; Secundo, aliquam necessitatem nega- tuiturque per hoc independentia actus primi
205쪽
creati in agendo a causa prima , dc si nihil fit in actu secundo sine concursu Dei , ita nec heri potest quidquam sine concursu Dei in actu primo , quia ab iisdem principiis pendet enectus iii actu primo,& in actu secundo. Tum quia non est imaginabile esse aliquid vero causam , de tamen non se habere per modum antcccdcntis. Tum quia posito illo simultaneo concursu in actu primo parato,habente respectu effectus antecedentiam causalitatis , de includente aliquomodo operationem nostram, vel potest fieri de non fieri operatio , vcl tantum potest fieri ξ si primum , quomodo salvatur determinatio 3 si sccundum , quomodo salvatur libertas ξTum
quia concursus ille simultaneus , includens nostram operationem, includit illam tanquam effectum. Ergo respectu illius non dicit concomitantiam,sed antecedentiam. Tum quia&esset ille concursus detorminatus,ut ponitur, dc non determinatus, quia illo posito posset adhuc homo agere & non agere , ut videre est apud ipsum, num. 93. Tum quia , ponamus cX una parte decretum aliquod de coneursum determinatum,qui ctiam iit per Scotistas necessitati-Vus,ponamus ex alia parte decretum illorum occoncursum concomitantem, stat parallela istud decretum necessitans , cst: suppositio antece- ldens,causalitato,positionem cilcctus, concursus etiam concomitans,antecedit causalitate, positionem essectus, decretum necessitans, non est ilia nostra potestate ponere vel non ponere,idem verum de decreto dc concursu concomitanti decreto necessitanti posito , non potest sequi oppositum in sensu composito, idem convenit decreto concomitanti,hoc ipso enim rion esset determinatus. Quid autem rogo habet se sola Verbolentis concomitantia,ad salvandam libertatem Z Neque valet quod adfert, num. Io8. ubi dicit, quando mihi Deus dat concursum deter- a lminatum ad unum, quamvis non det Concursum determinatum ad oppositum sufficit,quod habeatur concursus in actu primo , hoc est v luntas Dei, parata dare concursum, nam si non sufficit ad libertatem, dare concursum necessitantem,S habere voluntatem paratam servandae libertatis,nec in praesenti etiam sv mceret,&sicut non sufficimeum esse paratum ad danduna, auxilium sufficiens,sed est necesse illud of ferro,ira dc in praesenti.
De Causa ex trinseca , quae est Finis & Exemplar.
PAuca hic veniunt Scholastice discutienda, hoc,quod difficultatem habere posset,id est; an bruta agant propter finem proprie ξ negatum hoc est in Materia de Angelis Dis s. n. 8 s. alia quae sunt magis propria hu)us loci, interim
QUAESTIO Labianuis y eslar Causa realis r quae ejus
A SsERo primo. Finem ex Aristoteler .Phys φ textu 28. esse i cujusgratia aliquidsit, ex quo rursus causam finalem secundum id, quod dicit I. Eillic.c. Σ.recte definieris r Es id, quo propter
se amatur propter quo caetera volumus; Refectendo autem ad terminos,quibus causa in communi definita cst , causam finalem definieris; Euod sit principium determinans ad existentiam gratiasui, vel tanquam 'opter quod. Explicari hoc solet, sic intellectus assentitur quibusdam principiis, quae de se evidentia sunt, dc quibusdam nonnisi propter connexionem cum illis icctiam voluntas quaedam amat objecta propter se,&alia propter connexionem cum illis , aequemadmodum quibus intellectus tanquam immediatis assentitur, vocanturque principia, quibus autem assentitur propter connexionem, vocantur conclusiones, sic quae appetit volum ras propter bonitatem immediate in illis inclusam, vocantur finis , quae autem amantur propter connexionem cum illo bono , vocantur media. Demum sicut principia communicant suis connexis evidentiam,ita finis communicat mediis bonitatem dc amabilitatem. Explicani
hoc ipsum sic aliter potest. De ratione finis est ultra se nihil in illo genere, vςl ordine habere; M ita est finis lineae,ultra quod
206쪽
quod non extenditur linea, beatitudoq; nostra objectiva est Deus, quia illo possesso, nihil ultra appetit homo. Quod ipsum fundatur in hoc,
quia si ultra finem aliquid erici, & competeret, ut supponitur illi fini ratio finis, & non competeret; competeret quidem, ut supponitur, non competcrct autem, quia non finiret; siquidem aliud daretur finitivum. Quia autem in bonis sunt aliqua, quibus ponestis in illo genere, nihil ultra appetit in illo genere voluntas, fit, ut dentur aliqua bona , quae finis sint, & dici possint; & ita v. g. bonum , quod adipisci vult aegrotus qua talis, cst sanitas, qua possessa, aegrotus in illo genere nihil plus appetit; hinc fit, ut sanitas , sit finis bonumque in suo genero finale, &sicut posita Conclusione ex praemissis,
concluditur motus in noscendo objecto, prout contento in Conclusione, estq; illa veritas, ultra quam habitam in obiecto Conclusonis, non ulterius arguendo procedit intellectus, sequensque arguitio quaecunq; non hoc objectum hujus Conciusionis, sed aliud inscret, totaque illius
completio, in priori concludetur, & termin bitur; hinc Concluso ex vi ctiam nominis, cst finis mouis intentionalis intellectivi; ita quando non ulterius in illo genere appetendi movet sese voluntas, illud bonum dicitur voluntatis finis.
Quia autem nullus cst finis ad quem processu non pervcniatur, & ita cst finis itineris, ad quem his leucis , stadiis S c. pervenitur, finis ossis intellectualis cst Concluso, ad quam mediis praemissis, devenitur; ita etiam & bonum, quo possesso finitur appetitus in illo genere, habet viam suam & processum, liicque non alius est, quam ipsa media, per quae acquiritur possessio boni,satiativi in genere illo appetitus, finitivique
AssERO Secundd. Finem esse Causam reasem. PROBAT id, auctoritas Aristot. Σ. Phvsic: tex. o. ubi intor causas sine addito, numerat etiam finalem. Posset tamen responderi ad hanc auctoritatem, quod illo loco nihil agat Aristot. de Causa rigorosa, Vci non rigorosa, sicut in simili de Causis intrinsccis, dictum est.
A C CE D ENDuM ad rationem, quae in hoc sundatur, qu bd nihil desit, quominus finis dicatur
vera Causa realis. Quia quamvis causa non existat in se, ut nec finis movens existit, sed petit poni&existere, sufficit, quod existat in aliquo sui, hoc est in apprehensione amoreque suae bonitatis , quae duo apprehensio & amor, sunt quasi semen finis. Rursus habet veram Causali
ratem, stantem in tractione voluntatis, de qua infra, appellaturque haec tractio motio mei phorica, nonsecundum esse, quia in rebus non
sunt Metaphorae , sed secundum dici, & sicut cum dico, pratum ridet, non sequitur, quὁd floreat Metaphoricc , sic nec sequitur ex motione Metaphorica, quδd vere non allici M. Dirricizius est ostendere, quomodo sit Causa realis, cum causet seipsum Z nam communiter dicitur, quod finis positus in intentione, causet
ExplicAT id Primo Recentior Suar Quia finis non causet seipsum & respectu sui non sit
causa vera, scd quod tamen causet vere amorem
sui, a quo habet distinctionem realem, &quamvishic amor causet postea positionem finis, id non obest, quia axioma illud,quod est causa causae, est causa causati, procedit in causis ejusdem
NON SATisrAciT haec explicatio. Tum quia
non est ratio, cur illud arioina teneat in causis ejusdem generis, &non teneat in causis diversi
generis i Tum quia dcbet respectit illius poni
causilitas finis , respectu cujus habet rationem finiis,jam autona respectu amoris praecise non habetur ratio finis, cum aeque media ipsa, bonumque non consequibile, amorem increri possit. Tum quia omne objectum Verum cognitum deberet esse finis, est enim amabile, adeoq; causans sivi amorem, neq; tamen eX co omne objcctum, est sinis. Explic Ani potest secundδ. Caussam sim leni esse causam physicam, prout physicum opponitur ficto, non verb, prout intcntionali: hinc consequenter dicitur, quod sinis, prout est in tentionaliter acceptus, sit quid distinctam, a se ipse existenti in executione. Haec ex uatio NON SATISFACit Tum quia concedo qui dem cognitionem,a fine,esse distinctam realiter, sed nego objectum illius cognitionis, & ipsum in executione positum, esic distinctum realiter, cum sit eadem entitas, sed solis statibus diversa. Tum quia Ens cxistens, Cnsin potentia, cimpossibile, cst idem realiter, totaque diversitas, est non in Ente, sed in connotatis illius; Ergo nec finis prout in intentione, a seipso, prout in executione , distinguetur realiter. Tum quia Universale per praxisiones objectivas, vel is males , fabricatum, non est distinctum realiter a
singularibus ; hinc si distingueretur ab illis, neu prqdicari possetde illis,sed falsificarentur propositiones. Ergd nec distinguitur realiter finis quatalis in intentione, a seipso, prout in executione. Exphi CARi potest Tertio. Causam finalem esse causam physicam, sed cum addito intenti nalem, consequenter non .icbere habere essetactum distinctum rcaliter, eo quod id poscat nat ra Causae intcntionalis, desicut idem producens se secundo, est Causa vera physica, S tamen non producit cilectum distinctum realiter, sic hic,
NON SATIs cic Tum quia si dicas hanc esso naturam Causae intentionalis, non habere aso distinctum essectum realiter, dicam etiam esse
naturam causae intentionalis, ut non sit vera
causa realis, idque ob desectum distinctionis ab effectu. Titan quia quamvis salvetur ratio causae realis sine distinctione reali ab effectu iu
207쪽
productis & causatis, secundδ non tam ii in causatis & causantibus primo , alias subverterentur & Philosephica S Theologica principia; ostende crgo distinctum cssicctum realiter, quem causa physica finalis producit primo. Tum quia non poterit ostendi, quid simile operetur sinis ei, dum idem reproducit suam Entitatem,quod tamen salvet rationem causae rea
lissed quicquid sit de his principiis , vel exinde
haec explicatio non satisfacit, quia verae causae
realis si nihil obsit, debet ostendi essectus verus, realis,& distinctus , idque ex proportione, ad
ExplicARr potest quarto. Intersitem in inretitione existentem,& inter finem in executi nepositum,essedistinctionem realem; ovi a b nitas illa, quae crat apprehensa, non est illa eadem,quae in executione ponitur. sed est distin-ecta numero , ea scilicet, quam Deus ut existat determinat,cum alia numero ab ossicienti pro duci potucrit. Haec expticario NON SATisFAciri Tum quia vidctui oppositum cise in communi apprehensione, vulgariter cnim assumitur,qudd finis , causet seipsum in cxecutione. Tum quia arbitrarium videtur alligare Deum , ne determinet hunc individuum finem pro cxccutione , qui forte in individuo
erat in intentione. Tum quia finis potest esse hujus in individuo, &executio hujus in individuo,casuv.g. quo pro fine sit pomum hoc individuo appetitum. ExpLICARI tandem potest: quinia. Finentcsta causam realem respectu mediorum, ad quae movet, a quibus distinguitur realiter, ex quibus Mediis producitur finis. AssERo tertib. Causilitatem causae sinalis est e, ut inquiunt Philosophi post Aristotelem, motio nem UMetaphoricam. Hoc dictum puto fundatur in imodo agendi voluntatis,quae non sistit sibi objectum,sed trahitur ab obiecto,adcoque ad illud movetur appetendo; hinc causalitas illius appellaturmotio Metaphorica , sed quid tan dem sub hoc nomine motio metaphorica intela
ligendum ξ. EXPL1c r primo aliqu;. Qubd causalitas sonis sit amor finis. Haec explicatio Nos sATisFAciT. Tum quia datur amor respectu Dei tanquam finis, neque tamen amor, dicitur causalitas respectu Dei. Tum quia potest esse amor finis , isque adhuc efficax, S tamen saltem divinitus impediri , ne ponatur in executione snis. Ergo amor non est causalitas finis,quia posita causalitate, impossibile est non sequi effectum, qui debet esse finis in executione. Tum quia causalitas debet csse quid receptum causato; jam autem amor, non recipitur in esse bi,quem causat. ExpLic T secundo alii. Causalitatem finis esse ipsum bonum, prout connotat dependen tiam a se ei sectus. Hac explicatis NON SATisFAciis. Quia hic agitur de causalitate, ut ita dicam, causata, non de causalitate causante,seu tenente se respectu causae. Deinde& de hoc ipse quaeritur , in quo sit ista dependentia.
ExpL1cΑin tertio alii. Cum utroque Suar.&aliis non paucis, quod causalitas finis , sit ipsa actio efficientis, prout respicit id, propter quod
causis tribuendae sunt diversae causalitates, maiagis enim proportionatum est, ut id, cui competit esse causam diversam ut Quod, si etiam causa ut Quo, seu habens causalitatem diversam. Denide causalitas essicientis,est illa ipsa,ctactu, suo modo causae finalis,quomodo ergo erit ejus causalitas ejus causalitas 3 COMMODius diceretur in re loquendo, non laliud esse causalitatem finis, quam ipsum esse-inim, prout dependentem ab hoc, vel illo fine. Sic v.se deambulatio, si fiat dependenter ab intentione,quae est sanitas. Causalitas in deambulationem erit dependentia intentionalis , deambulationis,ab hac intentione, quae cst sanitas, sicque de reliquis finibus. RATIO,quia in nullo argui potest insufficiei tiae haec explicatio. Breviter causalitas finis, est objectivum propter quod operor, seu objectivum responsivum. Auare operaris
ASsERO i. .sus antecedentespositionem me Horum qualis es cognitio sinis , implex com placentia , amor , intentio nonseunt e critas propria
dicri, Causae gnalis. Maio prioris. Quia ccognitio sinis esset essectus finis,ante cognitionem finis,jam deberecesse in actu primo causa ,susscienter constitutus& completus finis: ante cognitionem autem non est sufficienter completus; quia snis non cogia itus in ordine movendi, seu finali in i ita se habet, acs non esset; deberet autem jam csso completus sitis , in actu primo , quia omnis causa , supponitur completa ante suum eae-ctum. Simplex item amor 5s intentio finis, ut censet vasqueet& Fonseca contra utrumque Suar. non est essectus sinis, quia ratio attinget
di finem non est proprie essectus finis; jam au-
tem illi actus sunt ratio attingendi finem. Sed sunt illi actus propter bonitatem bonitatis finis , hoc est rationes attingentes bonitatem ipsus,non vero alio modo , suntque propterciem , tanquam propter objectum , hinc e iam improprie dicitur desiderare aliquis
208쪽
propter finem sed desiderat finem. Ergo desim AssERO .. Ron es qui Dens . ia ratio,
derium illuci non cist ciseetus finis cum non salon m m cndi sint propriam, V m coeni ionem. propter finem. Denique Aristor. io Metaph. Sequitur asscrtuita ex priori, & ratio praeter sti tex. 3o. censer,proprios dilectus finis polle cau- perius adlatam est. Quia idem botium proptersare si acria in genere causae essicientis , deside- varictatem cognitionis aliter oc aliterscausat, rium autem v.g. sanitatis non causat proprie sa- amatur enim intonsus si penitius noscatur, aenitatem,sed medicina, idemque dicendum , de idem bonum in quantum praesentatur praesens,
producit armorem, in quantum praesentatur ab- Assisto 1. immediatῖ mer sentes circa sen idcside tum, quae diversitas non in entita media, ut es Electio, in ruptio mediorum, non es xςm boni, ,aec coim constanter cadent est, seia proprie esse Iossinis. in diversitatem a prae sentationis rejici debet.
R A Tio,quia sunt potius ratio amandi media, Ch xςru', creuitio on est ratio somedi,
de proprie non sunt ratio ponendi finem in elle m*xi' , non cognitio amatut , sed obje α reali, per accidens tamen pollunt esse effectus hi j Cogni ione repraesentatus iani finis,si adhibeantur ut media ad consecutionem hi ψm tuu , ut non sola bonitas ametur,sed boni finis,proprie itaque actus hi causantur ab am ita; ad eum modum, quo praemissa
re finis in genere causae dormalis extrinsecae. Multo autem minus, actus', consequentes possessionem. finis erunt proprie propter finem; v quia vel sint proprie propter intentionem finis, Q. α hoc non quia non est jam intentio finis posi- qVRR Vi cognitio habeat se nonnisi per
causant Conclusionem, sed ut cognitie. Deinde finis ratio in eo istisi quod moveat, bonitas autem ut cognita movet. Elcerto bonum uec uadum se octamna, habet se ac si non .esset, to fila dublataque etiam Vnuas intentione finis, rQquii i , exprimitur tamen ad ollens o uiror sol nuria, et rae oriri V ianitar : ψςndum, in quo statu posita, cautelli ecbonitas. sequitur delectatio de praesciati V. g. innitare, vel sunt propter finemjam in executione posi- RRO se. θ tb ubis prae da tum, Z hoc, non est, esse essectum proprie fi-- UM Vi , μ' - liquid dese tam H D, 'mo i/nis; quia hi actus ad veniunt per accidens , nec ' Mic mist Deus a ponenda molition supponunt finem in intentione,cura lamen hic nonnisi intentionaliter catis . Ad rituat autem per accidens quia quamvis Deus subtrahe rei concursum a delectatione, obtentionem finis consequente,haberet jam totum snis quod intendit,intendi enim positionem sui, quae sup
AssLRo 3. Essem proprium ruis esse media. R ATio,quia ut dictum supra, rcspectum mediorum causa finalis est vcrc causa, crgo &m sinis, ut inruam incognitus sinis ametur. Est Asse tum Ovied.& Coninab: cor tra Vas l. & t.1 r: RATIO Prima asserti, quia id non implicae contradictionem. RAT: o Secunda, Potest elevari voluntas ad pi i ducoridam gratiam. Ergo & amorem sine cognitione prcuvia, nec est ratio cur illud requisitum Cognitionis suppleri non possit sil-tim ingenere Causae essicientis ZRATIO Tertia ex oviedo. Potest Deus
dia sunt vere eflectus illius, haec enim se ad coim Jct in δ mori, Voluntati, i cspectit cujus vertentiam habent. Videtur hoc idem docere ΠVJ J φ' in te praecessit cognitio, si illuui Aristot. Io. Metaph. tex. 19. ubi dicit, ea quae Vmm pQζς poncrc in lapide, multo magi iri fiunt propter finem , este inter mediati tersi Q VH Q- Lygo S potest dctetaninai e voluti nem, etiam inovens , seu agens se movens ad x- ς' 3 ' ςJjVi x tum , respectu cu iis, nulla
consecutionem finis, ex quo loco sic arguitur. Comumo Visi 'ni riir Λ
praecessit cognitio. Videantur dicta in Animasti An voluntam ferri possit in incognitum ξDic Es I. Cum Arrian Volitio sertur ad bonum secundum esse apprehensum, illic non est bonum apprehensum. Ergo. PONPLOR , vera esse ii .ri de volitionutas ad cognitionem r quisitam, ut agat causa naturaliter se habente in suo modo agendi, non Finalis. i em Volitionc supernaturaliter in modo suo agendi, se liabciare. Potest otiam retineri
Id quod fit propter finem est cilectus finis, pro
eodem enim haec semuntur,sed media,utinquit Aristotcles, sunt ca , quae fiuntpropter finem. Ergo Z c.
finem AssERO i. Sinepraemia cognitione non bisse re 'Τ0 x Qnsio, esse illud aprifel elisum M . qua apprehensum, habere se per modum condi RATIO,quia fini non cognitus, ut dixi stupra, - Ru mpQr modum rationis forin ilis ita se habet, ac si non esset , quia sicut existentia R . Conditiones realis dat esse reale phy sicum, ita intentionalis qM QR N , cilc supplebiles saltem aliq
cxistcntia, ratione scilieet cognitionis, dat cile intentionale, hoc autem requiritur, ut causet finis; cum enim causet intentionaliter, bct etiam existere intentionaliter. Di cis 1. Quamvis existentia sit fila condistio agendi, tamen non potest Deus clevare aliquid quod non existit, ad c.uls.indum.1 Ergor ctiam
209쪽
etiam quamvis cognitio sit sola conditio , non Fusus haec explicantur loco citato ad primam poterit elevari voluntas ad amandum sine co- secunda .gnitione. RArio Interim asserti sit, quin proprie ager I g spoNDETuR. Non assumi a nobis omnem tia propter finem,simi agentia, quae attendunt conditionem cssie supplebilem, sed aliquas, eas ad connexionem mediorum cum fine, ad quam scilicet, quas suppleri non repugnat, repugnat non attendunt bruta. Operantur tamen impro' autem suppleri cxistentiam , quae repugnantia prie propter tacm, quia agunt propter bonum, non ostenditur,ne suppleri possit cognitio. quod cognoscunt , & ad quod habent instit DicEs 3. Non potest appetitus naturalis serri ctum,quem instinctum Aristoteles imitationem ad rem non habentem bonitatem. Ergo nec ad rationis,fc brutalem quandam potentiam, con rem incognitam. similem rationali appellat , qui ipse instinctust spoNDETuR. Negan. conseq. quia malum fundatur silpra complexionem certam anima- non habet , per quid compleat voluntatem, it lis & temperamentum primarum qualitatum, amorem potius eliciat,ostenditur autem detem habitualiter autem est aestimativa animalis ex minativum in praesenti. Addo non implicare, tali complexione determinans ad sic vel ita opout malum aliquod assumat Deus & elevet , ut randum , actualiter autem ille instinctus est , suppleat vices in complenda voluntate,ut exire ctus phantasiae, impellens, ad sic vel ita operan postit ad amorem boni alicuius objecti. dum. DicEs . Cum rcccnti ueri Suar. Voluiitas est AssERO L. Deum ad intra o quoad operationes
potentia caeca. Ergo non potest tendere in in- immanentes non agere propterfinem. 'cognitum. RAT io iis ad intra sunt ipse Deus,quia nul-REsPONDETuR. Materialiter non esse acci- lo fine dependet. piendum visum voluntatis , sed accipiendum AssERo 3. Operationes Divinas ad extra esse hoc sensit , quod scilicet nisi ponatur notitia, propter nem. Ad extra enim sumpta non sunt tanquam conditio,non sit futura completa vo- ipse Deus,& cum faciat illas propter se, bene illae luntas ad actum suum producendum : sed non respicere Deum poterunt tanquam finem.
sequitur, aliunde illam complcri non poste, stata Quoad divisionem finis, quem dividit Arist. que in hoc proportio,quod sicut caecus non pot- secundi Pl, c. tex. 17. in finem Cujus, & in Q cst se determinare quo ire debeat, ita nec vo . nem Cui innuendum erit, qudd non ue fi- Iunias se determinat, si nesciat quid amare de senis Cujus, supple gratia, quem ctiam Aristotcl. beat,si ergo aliunde determinetur, hoc ipso cae- alibi appellat finem Qui , veniat ipsum bonum, citas illius tolletur. . quod appetitur,finis autem Cui , est subdiectum DicEs s. Cum Hurta l. Volitio per se depcn- cui illa bonitas appetitur. aeris siupposito det a cognitione. Ergo non potest,non depen- AssERo r. Ex ne Quin , ct fine Cui co esseredere ab illa. Anteccdens probatur ,iquia non perfectam rationem sinis. depcndet media alia cntitate. RATIO. Quia bonum appetibile,& hoc eriti EspoNDETuR. ditionem per se pendere a finis Cui, debet instipereisse bonum in se,& hoc cognitione,tanquam a conditione ,hinc illa mu- erit finis Qtu vel Cimus. Unde etiam ad sanit tat poterita illuc in sua ritate stare , sic v. g. tem& amor sanitatis , & amor sit ecti movet. in principiis nostri non per aliquid stiperaddi- Di csis i. Finis est id , in quo sistit operans. tum pcndet effectus ab approximatione , & ta- Sed operans sistit in fine Cujus seu Qvi. Ergo illemen approximatione non data, seri potest ese solus,est finis. sectus , sola ciso dependentia non per aliquid Rhsposngrua. Operans sistit in fine Qui,
superadditum, lopondentia inquam tanquam a tanquam ratione adaequata,nego, Vult enim inratione formali,suppleri non potest. dubie illum sibi vel alteri,sistit in fine Quiatam ADDo,dici posc, tali amore Elicito,denomi- quam in bono, quod appetitur; neque enim innandum subjectum amans , quia adhuc abiro ratione eja,quod appetit, aliud hic & nunc ha-trinscco elicitur, ne apparci quomodo cogni- bet, concedo, sed non sistit , quasi illud solum rio illa antecedenter sic habens , conserat vim motuin illius sistat , defacto enim vult illuc iadenominandi actionibus vitalibus ; S scut bi , neque enim a sitientctantum amatur aqua, quamvis naturaliter non cliciat voluntas actus sed proceditur ad ipsum sitientem, ut illum re- supcrnaturales, elevata tamen vitaliter illos eli- stigeret. cit,ita& quamvis naturaliter voluntas non cliciat actus volendi sine cognitione , posita suppletione illius desectus , vitaliter illos cliciet, adeoque cum vi denominandi,elicientem.
aeuoad subem quibus competit agere propter finem '
AssERo r. bruta non age 'oprie propter finem. Dicis 2 Finis Qui amatur propter finem cui Ergo potius est medium,quam finis. REspoNDEa R. Finem Qui amari propter finem is tanquam propter subjectum, non vero amari propter finem Cui, tanquam propter ra- λtionem amandi, quia sanitas, amabilis est, pro pter suam intrinlacam bonitatem.
210쪽
esse nobiliorem entitative interdum ignobilis-
R Ατio. uia sanitas est quid ignobilius animali, utpote ejus accidens, si autem homini opicin beatitudinem, Suus Qui, erit dignior ho
AMERo 3. more intens ordinariὸ magis amari sinem Culsed amore appretiativo non sem-
RATio, quia sinis, Cui magis intime perspectus magis allicit, S ita cum volo mihi Deum clare visum, fieri potest, ut intensius me in hoc amem, quam Deum, licet illum magis appre
AssεRo r. Exemplar ex S. Augustino & S.
Thom. esse se ais in mente existentem, quam essectus imitatur ex intentione agentis doterminantis bifinem. Dicitur forma, quia sicut per formam Constituitur agens potens agere, ita dc per cxemplar constituitur potens agere agens idaealc , vcrcque per illam figuratur &formatur res agenda in mente. Dicitur in mente existens, ad distinctionem ab exemplari externo V.g. pictura, quam imitatur pictor , ad quod exemplar si vcsscs praesentem definitionem extendere, demenda citet particula ly in mente existens, dicitur ex intentione agentis, ut excludantur ea, quae casu fiunt, dicitur agentis determinoris sebi finem, ut cxcludantur bruta, quae nonnisi detorminata agunt. AssERO 2. Exemplar consissere in eonceptu objectivo: negat Suar. Fonsec.Rub. Valent.& alii. Sed nobiscum est VasqueZ item Arriag. & rccentior Suar. RATIO. Tuin quia Arist: 7. Metaph. tex. 28.& o. ccnset, exemplar esse essentiam rei, prout
est in anima, dicitque domum fieri ex domo, subjice praecognita S idaeali. Tum quia exemplar, est id, ad quod agens respiciens, operatur , qui non rcsipicit suum conceptum formalem, sed obiectivum. Tum quia universale non Ῥnsistit in conceptu formali, ut dictum in Logicis. Ergo nec cxcmplar, par enim est utriusque ratio. Et certe conceptus formalis S cstet exemplar, ut supponitur non esset, quia exemplar id est, quod ea praedicata, quae res in statu physico habere debet, intentionaliter re praesentat, ut haec intentionalia in statum physicum roducantur, jam autem non praedicata
conceptus formalis, scd objectivi in statum phy
DicEs I. Exemplar divinum consistit in conceptu formali, non objectivo ; Ergo & ideae Crcacae. Antea probatur, quia conceptus obiectivus, est ipsa Creatura sacienda, Deus a tem in operando non dependet a Creaturis. R Espo NDET Primb recentior Suar: quod exemplar divinum non consistat in Creaturis, ranqu/m in conceptu obsectivo, sed in essentia Divina, prout se praebet imitabilem. Haec si
NON SATisFACiT, quia & non consisteree per illum exemplar in Creaturis, tanquam in concepta objectimo, haec enim est illius positio, 5 consisteret ut Probatur: quia qui dicunt e iam exemplar Divinum consistere in conceptu objectivo, nolunt illum cssc extra Deum, ideae enim prout hic de illis necessarib sunt internae, consequenter sunt ipsae Creatura , prout repraesentatae per incntiam Divinam. Sed pro sua responsione. I N s T A T I. Suar: recentior, auctoritate Scripturae; faciamus hominem ad imaginem de similitudinem nostram, ubi proponitur essentia Divina, prout cxcmplar hominis faciendi. REspoNDETuR. Pcr interpretes non loquitur illic Deus deici ea hominis, sed de similitudine in proportione ad suam naturam, immo E ad personalitates pcr tres potentias animae, sed posito etiam, quod hic agatur de Causa idae-ali, inde non sequitur illam non consistere ita conceptu objectivo, hoc cst in ipsis Creaturis prout reprauentatis per essentiam Divinam. INsTAT E. Effectus imitatur aliquid a sediversum, cui sit similis per imitationem, cum t
mcn Deus eundem numero effectum Cognoscat, cundem numero repraesentet, at ucro inter Deum &seipsum non datur similitudo, sed
R Espo MDETu R. Effectum imitari aliquid a se diversum statu, sed non praedicatis; & licet non detur similitudo physca rotativa inter idem & seipsum, datur tamen similitudo non relativa, nam similis est Filius Dei in natura Pa tri, licet sit cadem utriusq; natura, sed hic etiam est similitudo specialis , ncmpc intentionalis, in hoc stans, ut ca praedicata, quae objectum in re continet, imagine intentionali de spirituali
IrusrAT 3. Idem ex Auch: Augustini negantis,Deum aliquid extra se intuitum,ut mundum
R Espo NDETu R. Hic Iocus solum probat, quod ille conceptus objectivus non fuerit, nisi
in mente Divina existens, quod nemo negaverit. Hinc aliter'.
REspoNDETuR II. Ad primam objectionem negatur Anteccdens, probatio illius distinguiatur, Conceptus objectivus creaturae faciendae, est ipsaCreatura quomodocunq; spectata,nego, est ipsa Creatura, prout repraesentata per essentiam Divinam, concedo, pendebitque Deus a
Creaturis, tanquam a tormino connexo, non autem tanquam a Causa, a termino inquam