장음표시 사용
271쪽
TERTIUM argumentum est: Quia Trident. Ses . I3. docet,manere in Eucharistia accidentia panis. Ergo si illic manet quantitas, debet illa esse accidens substantiae panis. Via
OBIICITUR I. Nulla est necessitas di
RESPONDETUR. Necessitatem distinctionis probari factis probationibus. OBIICITUR II. Si quantum redderetur
Corpus,per superadditam quantitatem,etiam non quantum reddcretur,sublatione stiperadditae entitatis. Sed potest reddi non quantum sine sublatione entitatis,quod ipsum probatur. Potest reddi minus quantum sine ablatione entitatis. Ergo & potest reddi non quantum sine ablatione entitatis. Antecedens probatur.
Potest reddi Corpus bicubitale solummodo cubitale, si illud D Eus redigat ad spatium cubitale. Ergo potest reddi minus quantum, sine sublatione aliculus superadditi.
RESPONDETUR. Posse aliquid reddi
minus quantum,spectata quantitate quoad id, quod est illi secundarium , & aliunde etiam, quam a quantitate acquisibile, qualis est extensio ad locum, quae etiam Spiritibus competit ; sed non potest reddi minus quantum, quantitate spectata quoad id quod est illi primarium, nempe extreitas partium in Adina ad se,non potest inquam ita reddi minus quantum, sine ablatione quantitatis; respicit haec
Responsio, quod quantitas definitive non sit
OBJICITUR III. ex Pontio. Quantitas
non habet ex se praecise , extendere quantum in ordine ad locum: nam Christus in Euchari .stia habet suam quantitatem, sine hac extensione locali,nec item habet ex se praecise quantitas, ut expellat aliam loco, nam Corpus gloriosum quodcunq; quantum penetrat. Ergo debet illi supervenire aliquid supra entitatem ejus absblutam, quod reddat cam de extensivam& impenetrabilem. Ergo quantum refundi debet in illud aliud sed illud aliud non
est quid absolutum,cum neq; sit quantitas nec qualitas. Ergo est aliquid respectivum: sed illud respectivum posset aeque iacere partes substantiae extensas de impenetrabiles, ac partes quantitatis absolutae. Ergo frustra ponitur quantitas, quae sit aliquid absblutum. RESPONDETUR. Non inquiri hic, an quantitas debeat este quid respectivum an absolutum, sed an distinctum realiter Quod magis adhuc procedit in principiis scolaitarum ac Thomistarum, distinguentium realiter etiam relationem. Deinde per nos primo es lentialis conceptus quantitatis, est, extreitas partium in ordine ad se, quam extreitatem, semper res retinet dum retinet quantitatem, in or-tiine autem ad illos secundarios effectus, non indiget superaddito, sed sola negatione impedimenti. Nego ulterius, quod tale exiressat viam partium in ordine ad se, non sit quid abso lutum;Nego item,quod non sit quantitas De. niq; adlatae obsunt rationes, ne per identitate, Quantitas, faciat partes substantiae , extensas. INSTABIS primo ex eodem. EX impen trabilitate tam substantiae , quam acciden. tium, colligitur dari quantitas absoluta; sed id provenire posset ab aliquibus respectibus, aut ab aliquo distincto a quantitate ab luta, sicut impenetrabilitas ipsusmet forma absolutae, quae dicitur quantitas, provenit ab aliquo alio distincto.
RESPONSUM jam, hic non quaeri; tarelativum sit quid quantitas, sed an distinctuarealiter. Hinc Scotistae distinguentes relatio. nem realiter, negabunt hoc ipsis, quia quanti,tas cst quid respectivum, non esse realiter ibstinctum. Sententia autem identificans relationem, adhuc assiunci, quamvis resatio sit quid indistinctum realiter, relativum tamen potest esse distinistum realiteri nam habitus, modus &c. sunt quid relativum, nec tamenidentiscantur. Negatur item,impenetrabilitatem in quanti tale, ab alio provenire distincto ab eadem,modo non ponatur impedimentum, imo posito, quod impenetrabilitas inquantitate ab alio habeatur, quam ab illaipsa, urgeret paritas, etiam in substantia extensio. nem in ordine ad se, ab alio haberi debere. INSTAB S secundo ex eodem. Sublaatia, quod uniatur uni, dc non uniatur alteri parti immediate, seu cxtreitas partium in or dine ad se, habetur ex unione, ita ut si vatim
tur uniones, varietur extensio, extreitas euan
in ordine ad locum, provenit a praesentiis. suego ad nihil requisita est quantitas. RESPONSUM supra, ut immediate ces
tum tiniatur capiti, habetur ex unione; ut autem immediate uniatur simul cum exrrescate, habeturanterventu quantitatis, hinc, re, ipQ-liata omni quantitate ,est unio inter caput, blum,& reliqua membra quoad entitatem spectata, eaq; immediata, sed non est unio cum extreitate, de quo etiam actum supra. Extrei tas etiam in ordine ad locum, secundum solam indistantiam a loco, habetur a praesentiis, sed non secundum extreitatem in ordine ad se.
OBJICIUNTUR IV Paritat es aliqua,
PRIMA. Quantitas discreta, v. g. esse unius esse duorum, non distinguiturare quanta. D-go S quantitas permanens.
RESPONDETUR, Dis paritatem esset
quia quantitas discreta,non aliud est nisi singularitas seu haecce itas,quae identiscantur rei,u: aliunde suppono. Et certe si spolietur singularitas a re existenti, non erit universalis, universalia cnim non existunt, natura autem illa existeret. Quodsinon esse tuniversalis, Ergo esset singit
272쪽
sngularis, quod enim inter haec medium t esse autem extensum, est quid physicum; nec Nullum autem est fundamentum identifican- definitive quantitas,est Libstantia. di quantitatem substantiae, imo propter ratio- TERTIA PARITAS est. Intensio nonnes adlatas, oppositum convinci debet. Et est distincta a re intensa. Ergo nec extensio a
uerte majorem habet connexionem cum ra- re quanta.
tione entis existentis, quantitas discreta, prae RESPONDETUR. Nec intensio a qua . qualitate permanenti. Hinc etiam Ens spiri- litate, nec extensio alias plicata, aquantita tuale, non potest non habere quantitatem di- te distinguitur; cum hoc tamen stat, ut sicut scretam, hoc est rationem unius, possibile au- qualitas a intensa, ita S quantitas a subst antia,tem est rem existencem , quantitate perma- distinguatur.
nenti carere , ut de facto ea carent spiri- OBJICITUR V. Possibilis est quantitas tualia. identificata, nec est ratio, cur non sit de facto SECUNDA PARITAS. Quantitas suc- identificata. Ergo. cessiva v. g. tempus, non distinguitur a motu. RESPONDETUR. Retorquendo argu Ergo nec quantitas. mcntum de qualitate identificata, aut quo- RESPONDETUR disparitatem esse, cunque alio accidenti. Quicquid sit de possi- quia in definitione temporis ponitur motus; bili,quod de facto non sit identificata,probantes tempus, praeter motum, est mera moralitas: rationes adlatae.
OB dicenda infra, aliter titulus formari deberet, sed loquendum est cum multis. PRAEMITTO Notiorum terminorum in hac materia usitatorum, dum loquimur de partibus quantitatis, et usq; compositione. PRIMUS TERMINUS. Partes alluota. Per aliquotas partes,intelliguntur partes,quarum unaquaeq; nihil accipiendo de parte altera, una cum aliis sibi aequalibus, aliquam extensionem certam conficit. v. g. in ligno tri- Palmari, unusquisq; palmus, est pars aliquota, nam unusquisq; nihil participando de alio palmo, tripalmare quantum constituit. Vocam tur insuper hae partes, aequales uni certae. SECuNDus TERMINus. Paries proportionales nihil aliud sunt, quam partes , quα cx aliquo quanto diviso, proportionaliter minores dc minores accipiuntur. v. g. si ex uno Palmo, semipalmi, ex semipalmis, medistates, ex medietatibus, alia minora dimidia, accipiantur &c. Vocantur autem proportionales, quia quete est proportio illarum duarum inter se, illa proportio est aliorum duorum, ex quibus accipiuntur. Nam sicut semipalmi duo, Constituunt palmum, ex quo accipiuntur, ita duo palmi, constituunt bipalmare, ex quo itidem accipiuntur. Nihilominus rigorose loquendo semipalmisi comparentur ad palmum, possunt dici partes proportionales, accipiuntur enim expalmo, sed comparati inter se bene dici possitnt Partes aliquotae, tam enim in bipalmari, duo palmi de se non participant, quam in palmari. Hae ipsae vocantur Communicantes, quia una Participat ex alia, ut semipalmi ex palmo. Vocantur item Inaequales, quia nonnisi minores & minores accipi possunt. Hinc ex uno
palmo non possitnt accipi duo palmi, sed duo
semipalmi, quorum unusquisque singillatim acceptus, minor est palmo. Vocantur item Indeterminatae,non quod non habeant esse suum certum, & determinatum a parte rei, si enim sunt a parte rei, determinatae sunt, nihil enim indeterminatum existit Sed vocantur indeterminatae, quia scilicet in sententia Aristotelica,nulla illarum, ita est determinatae & limitataeparvitatis,ut illa minor dari non possit.Etitasemipalmi sunt partes indeterminatae, non determinantur enim,quin in alias medietates minores dividi possint, S: hae in alia dimidia, de sic in infinitum
TERTIUS TERMINUS. Indisi iis seu
punctum, cujus pars ut inquit Euclides nulla est
est ex Euclide Longitudo latitudinis expers.
QUINTUS TERMIN US. Superficies est
ea, quae longitudinem latitudinemque tantum habet. Hoc praenotato. Sit:
De Continui permanentis Compositione in aliorum sententia.
DUas potiissimum sententias in praesenti
examinabimus. PRIMO an Continuum permanes componatux ex indivisibilibus i qua sententiam defendit Zeno, ex recensioribus Arriaga, Herige,Toletus&alii SECUNDO an Componatur ex partibus proportionalibus, in infinitum divisibilibust quae sententia tribuitur Aristoteli estque communis. Posset etiam examinari, an componantur expunctis inflatist sed eam apud alios impugnatam vide.' a 4 DIFFI
273쪽
Componitur ne ex in ivisibilibu pDICENDUM EST. Non Componi. Pro
bant id S: Philosophica de Mathematica
argumenta, quae defendi indigent, propter responsiones a recentioribus excogitatas.
sibile additum indivisibili,non facit majus. Ergo nec componit quantum. Antecedens probatur. Si indivisibile additum indivisibili, faceret majus, deberet unum indivisibile, tangere aliud, hoc ipso enim, si non tangeret, continuum non csset. Sed indivisibile, non potest tangere aliud indivisibile, quod probatur: Si indivisibile tangeret aliud indivisibile, tangeret illud vel se toto, vel aliqua sui parte, nullo autem modo tangere potest. Quia si tangeret aliqua sui parte, indivisibile haberet partes, quod est contra definitionem: Si etiam tangeret se toto, penetrarent se illa indivisibilia, quia quae se tangunt, se totis, penetrant se, se
CONFIRMATUR ex recentiori Suar. Indivisibile additum alteri indivisibili, in ordine ad faciendam lineam, dc faceret 6c non faceret globum; non faceret, quia constitueret lineam, haec autem est longa, faceret etiam globum, quia secundum, aut ambiret totum primum punctum, aut partem: Non totum, quia globum faceret, non partem, quia indivisibile caret partibus.
CONFIRMATUR ex Pontio. Quia si
duo indivisibilia immediatὰ juxta seposita, occuparent plus spatii, quam unum, si superaddatur tertium, vel deberet immediate se habere ad primum indivisibile, vel non deberet: Si deberet se immediate habere; Ergo non occuparet plus spatii quam secundum, consequenter nec secundum, plus occuparet spatii, quam primum; Si autem tertium indivisibile, non deberet se immediate habere ad primum; Ergo non tangeret illud,quod tangit primum, secundum eandem partem, S sic non immediate tangeret, secundum indivisibile, quod tangitur a primo, contra hypothesin.
mento Arriag.& Oviedo, quod scilicet puncta tangant se totis, non tamen se penetrent, quia sunt sibi tantum immediata. Aliud autem est unum esse immediatum alteri, aliud penetrari cum illo, quia ad hoc ut unum sit immediatum alteri, suiscit quod nullum intercedat spatium inter illa, ut autem unum pene tretur cum alio, est necesse, ut penetrata sint in eodem spatio, 6c aeque distent, a quocunq; alio corpore, quod non accidit, si quantitas Componatur expunctis. Demus enim lineaci A. punctorum. Primum punctum de secum dum immediata sunt, tamen diversam habent
distantiam respectu quarti, quia secundum punctum,tantum distat quarto interjectione unius puncti, primum autem a quarto distat interjectione duorum punctorum. Adduat quod quando primum punctum, tangit securudum se toto , quamvis idem punctum secum
dum, tangatur a tertio se toto, non tamen ter
tium tangitur a primo, quia licet tam primustivam tertium, ranφantidem punctum, secumum idem, secund um inquam entitatem, illud tamen tangunt per diversa latera. Quod altitem quodcunque indivisibile habeat diversa latera,probant id tum auctoritate Aug. Lib. 2. de Libero Arbitr. C. 8. tum variis imaginati nibus. Supponunt moveri indivisibile versus orientem, dc tunc divisibile occupat spatium immediatum, quod occupabat Corpus, de ex illo spatio pellit Corpus. Si autem moveatur versus occidentem, tunc indivisibile occupat spatium immediatum, quod occupabat corpus aliud, & ex illo spatio pellit illud. froindivisibile, habet diversa latera extrinseca,ratione quorum, ab illis immediatis corporibus tangitur, quod etiam alia imaginatione exemplificant ejusdem roboris.
IMPUGNAT hanc responsonem recemtior Suar. de dicit hic n. 73. quia quae secundita se tota tanguntur, sunt in eodem loco pene trativE. Sed hoc ipsum est quod negant, in pugnarique debuit. Hinc aliter
CONTRA primὁ est. Si manus divisib,
lis tangat aliam manum secundum se rotam, recte infertur, Ergo se penetrant; consequem tersequitur, illas non tantum esse sibi immediatas, sed& penetratas. Ergo etiam, si punctum tangat se toto aliud punctum, seu indivisibile, bene inferetur, Ergo se penetrant, con sequenter sequetur, ea non tantem esse sibi immediata, sed Sc penetrata. Consequenda probatur. Ideo Antecedens est verum, quia
una manus, toti alteri est intima, non tantum exterioribus illius, sed etiam unum punctum, est intimum toti alteri, de non tantum cxterio
ribus illius. Ergo utrobique est penetratio. Eadem principalis consequentia sic pro tur ex verbis ipsiusmet Arriaga. Ided in casu Antecedentis fieret penetratio,quia pars interior no posset tangi ab altero corpore, nisi hoc anteriorem partem penetraret. Ergo etiam quando punctum,toto se tangitur ab alio puncto, nequit hoc fieri, sine penetratione: quia sicut se habet, id quod habet partes anteriores de interiores, tangiturq; secundum partes an
274쪽
teriores, Sc interiores, ex hocque penetratio superficies B. quae est in eodem loco, cum su- sequitur,sic sequetur icin praesenti,quia etiam perficie manus A,idque beneficio penetratio- tangitur totum punctum ; interioritas enim, nis, continget eandem secundam superficiem. vel exterioritas partium, nil confert ad pene- Quod si se contingent secundae superficies, velitationem: hinc duo Angeli penetrarent se, se penetrabunt Vel non ' Si non penetrabunt, quantumvis nullas haberent partes, casu quo cur non ' cum se penetrent primae; Si autem se totis tangant se,praecipue cum non detur ul- secundae superficies se penetrabunt, totae ma tum impeditivum penetrationis superaddi- nusse penetrabunt. Sed
tum, de quo alias. CONTRA hanc responsionem est. Resia
CONTRA secundo. Concesso quod pum quando una manus tangit aliam, tangunt se iliacta habeant diversa latera, non sequitur posse lae, quoad extremitates nonnisi, quae autem se unum punctum, secundum unum latus tangi, tangunt nonnisi quoad extremitates, non se non tangi sec undum aliud. Quae propositio penetrant, de si se tangerent totae, ita sicut se est immediate opposita doctrinae utriusque. tangunt secundum extremitates, pcnetrarent Ea vero sic prisbatur. In eo est contactus pun- se. Cum ergo in punctis nullae sint extremicti, quod est entitas puncti, latera non sunt en- tates, necessario si se tangunt, penetrant se. titas puncti, Ergo in lateribus non est conta- Quare autem ipsa extrema tangendo se, nonctus. Ergo defectus penetrationis, non de- penetrent se, hoc inde est, quia extrema habet calvari per tactum, ex uno latere, dc non bent aliquas partes interiores, alias exteriores, ex omni. Major conceditur ab oppositis, o- penetratio autem non fit, nisi attingantur parminatim ab Ovied. hic Punct. 8. n. s. Minor tes interiores. Et quia non datur contactus est cliam eorundem, dicunt enim haec latera tunc Partium interiosum, nec dabitur pene- esse extrinscca puncto. Rursus latera illa, in tratio. Iam Vero cum ui puncto, non sint ut re sitiit cadem entitas puncti, cum diversis lae partes interiores, S nullae exteriores, hoc praedicatis connotatis, quomodo ergo pote- ipso qui tangit punctu, tangit 3c interius & ex-rit fieri contactus Physicus, unius lateris, terius puncti,sicque, ut hoc ipso illud penetret. quin fiat contactus alius lateris, physice lo- CONFIRMATURex Mastrio hic disp. . quendo num. 3r. Implicat unum in divisibile,esse alteri CONTRA tertio. Demus duo puncta immediatum &extra illud positum, nam si A. penetrare se, quid habent illa penetrata, prae B.C. sint tria puncta sibi immediata,vel B. me
illis, quae se tangunt totist Dices eundem l dium, tangeretur secundum sciolii, ab utroq; cum: Quaero ulterius, quae duo habent eun- collaterali, vel secundum aliud de aliud ,de hoc dem locum, quid plus habent prae istis, quae se est contra ratione indivisibilis, illud vero ma tangiuat totist quareque non sequitur illa esse nifeste ostendit, illa tria puncta, esse invicem in eo de spatio imaginario e praecipue cum nihil compenetrata. adhuc superaddaturiinpeditivii penetrationis. Haec utraque impugnatio supponit aliunde RESPONDENT secundo, retorquendo non esse impedita haec puncta, ut non tantum aro umentum. Quando superficies manus tan- sint sibi immediata, sed etiam intreiter ; quod git superficiem alius manus, non se penetrant requiritur ad penetrationem, dc aliunde non illae superficies, nec secundum totum, nec se- repugnat impediri, e9 quod non implicet alicundum partem; idque ideo, quia sunt sibi qua sibi esse immediata,nec tamen secum in nonnisi immediatae , S non respondet illis, treiter,si aliunde impediantur ne sitit intreiter. idem spatium loci imaginarium. Ergo etiam, RE SPOND. tertio. Angelus & anima pos- quando punctum tangit aliud punctum, non sunt se extendere divisibiliter, quoad spatium,
crit necesse illa puncta penetrari. licet Angelus de anima, sint quid indivisibile: IMPUGNAT. Pontius hanc responsio- ergo & indivisibile additum indivisibili, pote-nem, dicitq; etiam superficies manuum sepe- rit occuparem iis spatium.
Detrare, ex quo sequitur, etiam illa puncta se CONTRA cst, quia illa occupati patii due penetrare, hocque dicit voluisse Aristotclem, visibilis, referri debet in vim quandam Spiritidum ait: Contigua esse,quorum extrema sunt bus propriam, quam nobiliori modo s adeo a simul, hoc est in eodem loco. Haec imprimetis. cum vi redigendi se in punctum habent Spiri- NON SATISFACIT. Quia repugnatu- tus, vi culus virtutis de proprietatis, faciunt
niversaliter penetratio duarum rerum quan- hoc sine extensione quantitativa suae entitatis, tarum. Deinde si se superficies manuum pe- quod facit extensio quantitativa in aliis; sicut iacirant,totae manus se penctrabunt. Quod habent perccptionem sensibilium sine actione
ipsum probatur. Quando se primae superficies sensibili, faciendo id excellentiori modo,quod penetrant, necessario secundae se contingent, taciunt sensibilia. Quia autem id quod facinam superficies manus B. erit in loco , ubi est uni extensa, non habent vim faciendi indivisi- superficies manus A. Ergo si superficies manus bilia, ideo unum indivisibile alteri additum A. tangit superficiem sitam secundam, etiam non facit malus. Quod autem id quod faciunt
275쪽
extensa, non habeant vim faciendi in se inextensa, exinde colligitur; quia praedicta perfectio conceditur Angelis ob eminentiam Esse, sicut enim habent esse eminens, ita debent habere de locabilitatem eminentem, talis autem eminentia non convcnit indivisibilibus : nec ex eo, quia aliquid convenit spiritibus statim
dicendum convenire corporeis. Indubie tamen indivisibile additum indivisibili facit plura, sicut δί unitas, quae est indivisibilis addita unitati, facit plura, sed non extensa.
Proponitur secundum fundamentum Philosophicum.
PROBATUR secundo ex eodem Aristo
icte. Si continuum constaret indivisibilibus, sequeretur motum velocissimum de tardissimum, este motus aequales, quod aperte absurdum est. Sequela aute probetur; Supponamus unam eandcmque lineam ab aquila intra quadrantem, a testudine pertransiri horae spatio, quo posito sic instituitur argumentum.
In uno instanti, non potest pertransiri nisi unum indivisibile, alias esset in eodem instanti in pluribus locis, hocque ipso illud instans non esset instans seu indivisibile, cujus una pars responderet uni parti loci, alia pars, alteri, quo ergo instanti pertransit unu indivisibile aquila, vel eoclam instanti pertransit unum indivisibile, aut tantum partes illius, aut nihil, testudo: Si pertransit unum spatii indivisibile, Ergo in illo instanti, aeque movetur testudo ut
aquila ; idque dicam de caeteris instantibus; Si pertransit partem tantum indivisibilis: Ergo illud, non est tam indivisibile, cum habeat partes; Si autem nihil pertransit locis: Ergo
tunc non movetur. Supponimus autem utrumque moVCri.
scilicet mobile tardius, in motu quiescat, per
aliquas morulas, ratione quarum morularum, illa tarditas provenit. Circa quas morulas.
DOCENT I. Quod quando ponderosum aliquidv. g. lapis deorsum fertur, quantumvis esus gravitati non resistat aer, Sc quamvis a propria gravitate semper impellatur, nihilominus cum motus ille non sit velocissimus, citius enim solem moveri indubium est, hinc in illo etiam motu, agnoscere se dicunt morulas, quod refert Arriagain defectum vir- CONTRA I. Quia causa necessaria, positis omnibus requisitis ad agendum,sine inte missione agit, sed lapis descendens deorsiun, est causa necessaria, de habet omnia requisita ad motum deorsum; quia necessaria requisita, sunt concursus causae primae praeparatus, Carentia centri, vincibilis resistentia medii, Ocnaturalis ponderositas. Sed haec in omni instanti habet lapis. Ergo sine mortalis defc dit deorsum. Cur enim concursiim non exhiberet Deus, in omni instanti, quo reliqua numerata adsint: nam quod ait Arriag. referendum id esse,in defectum virtutis motivae : Hoc locum licet habeat in adlatis ex ptis de avibus, non tamen in lapide, cujus virtus unica motiva deorsum, est pondorositas extra Centrum posita. In motu autem ciconiae deo sum , ipsa ponderositas est impedimcntum,
nam dum eam continere stud et, ne proruat violenter, moratur volatum. Et cum in sententia Arriagae, minus, & majus grave, aeque tendant deorsum, si illic ponderositas agit, &ciconia,SI columba, aeque deberent cito descendere deorsum. Et certe cum ponderositas
in praerequisitis jam dictis accepta , sit principium motus deorsum, si semel non erit principium huius motus, aliquo scilicet instanti incidentium morularum, nunquam erit principium talis motus, semper enim eadem dc invariata ponderositas manet, Idem autem munens Idem, semper est, S facit Idem. CONTRA II. Si grave interpositis morulis, descendit deorsum, sequitur hominem ruentem ex altissima turri, posse in cadendo nullo plane modo concuti, casu enim, quo o Currant morulae immediate ante terram, set tur casus δc motus , mirumque est e quod in tot prolapsibus, morulae nunquam occurrere
pollini, immediate ante prolapsum. CONTRA III. Quia si tarditas illius motus in aliud referri possit, quam in determinationem Divinam, hoc potius instanti, quam illo ordinantis morulas, si inquam in aliud referri possit tarditas, referenda est ; quia non est pliatosbphiaum, recurrere ad Deum , potest autem in aliud referri haec tarditas, de quo
insta. Doc ET secundo Ovied. hic Pilia. 9. n. io. quod mobile in omni motu duo faci. at, imprimis impulsit in vicino corpori, in cujus locum
succedit, di producit in se praesentiam , seque movet, pori o in eo instanti , in quo producit impulsiim, Mobile impulsiim, in eo instantitutis motivae, S ita inquit Videmus, non vola- non movctur, consequenter , ncc in eodem
re deorsum tam cito ciconiam quam volet co- instanti lapis v. g. impellens movebitur, non lumba, quantumvis ponderet plus ciconia, enim movetur priori corpore non moto, in sc- idque defcctu virtutis motivae. Quodsi quae- cundo ergo instanti movetur, dc movetur tam ras, cur potius in hac, quam in illa parte quie- diu,quam diu durat impulsus suificiens. Hunc stat lapis Z determinationem hujus spectare autem impulsiim, non semper mobile impri- docet Arriaga ad DEUM , tanquain ad au- mit, sed tunc tantum, cum resistit medium ectorem naturae, quia
276쪽
quia vero impulsus est qualitas cito transiens, ideo iterato reditad producendum impulsum mobile,quem producendo, quiescit secundum dicta supra. V Di ut vides, in assignando quo instanti quiescere debeat mobile non recurrere Ovied. ad Deum,quod parum philosophicum est, sed recurrit ad causas naturales. CONTRA primo est. Ex hac doctrina sequitur mobile nunquam moveri, quod sic probatur. Dividamus medium in A. partes, cui debeat imprimi impulsus , illasque vocemus A. B. C. D. quo instanti, impulsum imprimit grave parti A, in illo instanti non movetur,ut ipse docet, sed cum etiam imprimit impulsum
Parti B. non movetur,quia ipsum B. non moV turper ipsum, tunc enim primum recipiti pulsum. Ergo nec pars A, movetur, deberet enim succedere parti B, quae supponitur non moveri,S sic rursus. Ergo nunquam movebitur, & sic de reliquis. languescente interim impulsu.
CONTRA secundo. Quia quod est hujus fundamentum, quod eo instanti physico,
quo recipitur impulsus, simul non sit motus,licci in priori instanti rationis recipiatur, in posteriori moveat Quod rursus fundamentum hujus, quod expectet ponderosum, quoadusque impulsus non langueat quod si non exspectat, ut imprimat istam qualitatem,semper imprimet, adeoque semper movebitur.
CONTRA tertio. Quia vi hujus doctrinariequitur, fieri posse, ut homo cadens de
turri, in ea mora, qua nec dum imprestus est ultimo impulsus, vel in qua medium impulsum, nondum motum est, posse praecipitari, sine dolore ruendo, ruendoq; tali nonniti casu, qualis contingeret, si ex illo nonnisi loco, ubi ultimo imprimitur impulsus, caderet, qui casus, non potest esse gravis: nam ex viciniori Ioco, non ita graviter caditur. DOCENT tertio: iidem, quod quantum vis istae morulae sub sensum non cadant, per hoc tamen non evinci, quin de facto dentur, ad eum modum dicit Arriaga, quo motus Indicis in parvo horologio , quia minutissimus est, vix percipi potest, praecipue cum quies, non ita immutet sensum. Addit insuper, pergipi sensu quodammodo morulas, quia illas Percipi,est percipere motum non ita cfle velocem, sicut videre ubicationem, est videre corpus esse illic. Rem aliter paulo declarat O viedo. Supponit motuin sensu externo non percipi, sed tantum per discursum cognosci, quando enim nunc video corpora aliam habere distantiam,
α recordor me, eadem corpora vidisse, cum alia distantia infero, corpus motum fuisse,quod respectu omnium, diversam habet distantiam. quodsi corpora quae se movent sub eadem di- stantia, semper apparerent, intellectus non
posset inserre, motum factum suisse, sicut qui-
est in navis camera, motum non percipit. Supponit rursus quietem, si pro negatione motus sumatur, sensu non percipi, negationes enim non cadunt in sensum: Si item iuinatur quies, pro duratione actionis indivisibiliter sumptae, terminatae ad candem praesentiam. Ratio,quia durationes non sunt objecta sensuum, percipitur ergo quies, ex eo, quod intellectiis cognoscat, modo hanc distantiam , α recordetur immediate eandem praecessisse, ex quo infert ;Corpus nullo modo motum suisse. Addit: longe alio modo motum, alio quietem percipi, quia quando percipio motum, percipio ita,
ut advertam partes interruptas motus, esita continuatas, quando autem percipio quic-tem , partes interruptae non continuantur.
Idque ideo, quia quies, est permanentia,
omnis autem permanentia, motu .lcstruitur, adeoque non continuatur, motus autem
quando incipit, vel desinit, non destruit partes spatii in ante acquisitas, adeoque motus, continuari potest. Non ita quies, consequenter,cum continuatur squantumvis diutius duret quam motus) percipi non potest. CONTRA primo est. Concedamus, quietem non continuari, Concedamus omnes istas explicationes Oviedo. Supponamus tantum, quod avis uno quadrante, perpetuo Volatu u nam lineam, Sol autem uno quadrante, conficiat plus quam iΣ. millia leucarum, S: suprema sphaera, quadruplo plus. Unde si comparetur motus avis, cum motu Solis, avis unico instanti movebitur &quiescet circiter ra. millibus instantium,ut ipse Ovied. consentit, quo posito sic arguitur. Posito, quod immediatἡ quiescat post motum avis, vel potest intellectus devenire in cognitione illius quietis,ita ut determinate dicere possit, nunc quiescit, nunc
retinet eandem praesentiam,quam ante retinebat, vel non potest devenire in cognitionem illius quietis,non potest dici quod possit, quis enim istas morulas determinare potest; Si auteillas determinare non potest, rogo quae in intellectu tarditas est, quod unius instantis mo. tum immediate post sequentem , designare possit,& non possit designare quietem, S ejusdem distantiae retinentiam, quae durat duodecim millibus instantium CONTRA secundo. Quia immerito assumit Arriag. morulas has percipi non posse, quia minutissimae sunt, quomodo enim minutissimae sunt, si multis millibus plures sunt,
quam motus continuatio. CONTRA tertio. Quia immerito etiam dicit, quod videre morulas istas, sit videre mo tum tardum, motus enim tardus est absolute motus, quies, absolute non est motus. Ergo quies non est motus tardus. Ergo videre m tum tardum, non est videre quietem. Continua.
277쪽
N 6 TRACTContinuatur propositio ejusdem
Restat contra istas morulas dissicilis eaque communis instantia. Ponamus circulum aeneum , Vel ex materia incorruptibili. Hic circulus quoad partes superiores citius, quoad partes inferiores, tardius moVetur, partes enim inferiores circuli, minus macium superioribus conficiunt. Quo posito quaero Z vel partes inseriores circuli sistunt, Λ morantur, Currentibus superioribus vel non e Si non sistunt, & tamen tardius moVentur, ergo tarditas motus, in istas morulas & consistentias,
referri non debet; Si sistunt, qui fieri potest,
ut non disrumpantur, una scilicet parte mota, aliis immotis. Probatur ulterius, partes inferiores non sistere, quia si a centro illius circuli, ducatur recta, illa eodem situ durabit semper, M tamen eodem situ durare non posset. Si
quaedam moVentur, quaedam non moventur parteS.
RESPONDET Artiag. Se huic instantiae
non reperire solutionem , quam conatus cst tradere Ovied. D o C E rq; primo Oviedo: Ex eo, quod unum moveatur alio immoto, cui illud unitum est, non sequitur destructio unionis & ita cum flexibilis virga movetur, non motis reliquis partibus, quae tamen sunt inter se unita ,
non sequitur destructio. DOCET secundo. Quod indivisibilia continuativa, &indivisibilia Res, seu indivisibilia quae continuantur, in suo distincto, unumquodque sit loco.
DOCET tertio. Quod indivisibilia Res,
lineae inferioris immediate uniantur indivisibilibus contimiativis, superioris lineae, indivisibilibus autem , quae sitiat collateralia ipsis punctis continuativis, in superiori linea, non uniantur In divisibilia Res , inferioris lineae, sunt tamen illi immediata, quia scilicet interea nihil intercedit quod sit res, sed tantum indivisibile illud continuativum, quod est modus. Quando crgo movetur linea superior,
non mota inferiori,non amittit unionem, cum
superiori indivisibili continuativo, idque ideo, quia motis indivisibilibus superioribus, versus dextram partem, acquirunt illa, nonnisi unius puncti spatium, S tunc in locum collatcralis ad dextram puncti, succedit ipsa unio continuativa, Se quia indivisibile motum collatcrate, erat immediatum ipsi indivisibili inferioris lineae, erit etiam immediatum, in locum illius succedens continuativum punctum, adeoque nulla fiet discontinuatio. Quando autem post illam morulam incipiunt, superior M inferior circulus moveri, quia inferior, minus habet conficiendum spatium, quam superior, fit
ut movendo se, iterato, eundem locum reci
peret circulus inferior, imo S excedat superiorem, si una, diutius moveantur, & sic quiescere poterit. Ergo ulterius linea per circulum ducta, primo movente se circulo superiori, dum quiescit inferior, nonnisi leviter inflectitur, & insuper sese remittit ad statum, movente se circulo inferiori.
CONTRA primo est. Posito, quod ci
cuius superior, in motu acquirat unum indivi
sibile spatii, posito, quod succedat indivisibile continuativum superius, in locum indivisibilis, quod est Res, sequitur, nunquam se posse
remitterem eundem locum, circulum instariorem, quod probatur. Quando uterque circulus,idque in instanti movetur, non potest uterque nisi unum indivisibile spatii acquirere, jam autem si remittere deberet sese circulus in eundem locum, deberet acquirere duo
indivisibilia spatii, illud scilicet quod depercii derat, dum quiescebat, dc hoc quod acquirit
hic de nunc, circulus superior, una cum Illo, hoc est circulo inferiori, se movendo. Cum ergo non possit, in eodem instanti duo invisi. bilia spatii acquirere, nec in secundo instanti se remittere poterit, in eundem locum. Non etiam in tertio instanti, quo supponitur qui scere circulus inferior,& moveri superior,quia in hoc motu, sinistrum collaterale, statuet se
tantum in illo loco ipsius indivisibilis continuativi: immo in quinto instanti, indivisibile inferius, nec sub collaterali dextro, nec sub continuativo indivisibili, nec sub collaterali sinistro, locum habebit ; ut calculanti pate bit. Certum est , quod si circulus superior
quiesceret in secundo instanti, & solus moveretur inferior , tunc inferior remitteret se ad suum locum. Sed supponit Ovied. utrumque Circulum in secundo instanti moveri, & si aluternatim superior, alternatim inferior mou retur, non citius moveretur superior quam it ferior, quia per aequales morulas, hoc est al
CONTRA secundo. Transeunte indivisibili continuativo in locum indivisibilis collateralis, eodemne modo distat, quo ante, indivisibile continuativum ab indivisibili inferioris lineae, vel non eodem modo Z si eodem modo distat, quo ante Z Ergo nec spatium mutavit, nec per spatium unius indivisibilis promotum cst. Si autem non distat eodem modo' rogo qui seri poterit, ut contingat in eodem invariato spatio, positum indivisibile superius, cum nec se distendere nec replicare possit, quomodo item elongatione majori P sita, continuari potest ZCONTRA tertio. Quando succedit indivisibile continuativum in locum indivisibialis dextri, quod, aliud indivisibile spatii cens tur acquisiisse, occupareque jam spatium indivisi bilis sinistri, succedit etiam indivisibilo
278쪽
continuativum, rogo quomodo se habeat, ad SECUNDA DEMONSTRATIO est.
aliud indivisibile inferioris linea: ρ unitume Si quantitas componeretur ex punctis, seqti cum illo, cum antea unitum non fuerit, ves retur circulos concentricos majore dc mino- non 8 Si unitur, Ergo ille modus non est essen- rem ess e aequales, quod aperte falsum est. Setialis determinatio ad haec tantum puncta, sed quel. probatur, a quolibet puncto circumse- etiam ad aliud illud, quod illide novo occur- rentiae circulimajoris,potest duci linea ad cen-rit, hoc autem est, Contra rationem modi, Si trum, tunc incidendo in circulum minorem, non unitur, Ergo illa parte non est illic conti . vel distincta puncta notabunt in circulo mino-nuatiosed disruptio, vel novas de novas unis , ri. vel non notabunt, distincta puncta 3 si not nefasserere, crit multiplicare talia. bunt, Ergo tot erunt puncta,in inferiori circu-Et haec sunt fundamenta mere philosophi- lo,quot in superiori; Si non notabunt i Ergora contra indivisibilia, quae pondus habent lineae ductae a circumferentia circuli superio- etiam apud oppositos: nam alia esudunt.Hinc ris, in circulo inseriori incident, quod falsum cum opponitur, si puncta componerent inre- est, quia lineae ductae a Circumsci entia ad cenam, essent vel continua vel contigua Θ non trum, si rectae& non undosae sint, non debent possunt esse continua, quia continua sunt quo- se tangere, nisi in gentro. rum ultima sunt unum, puncta autem non ha- R ESPONDET Oviedo posuisse quidem hent ultimas non possent item esse contigua, Euclidem internoriones communes, quod iis quia contigua sunt, quorum extrema sunt si- neae rectae no habeant unum de idem segmen-mul. Respondet Arriaga, has definitiones, tum commune, dicit tamen, se inquisiisse ex quamvis Aristotelicae sint, non esse bonas, α Mathematicis nec distere potuisse, quod ha- dicit continua esse, quae ita uniuntur inter se, beant pro hoc firmam demonstratione. Hinc ut unum sit extra aliud. Contigua vero sunt, de ille, de Arriaga de Pontius respondet, re ut quae licet proxima sint localiter, carent unio- coincidant in inseriori circulo aliquae lineae,ne. Cum rursus opponitur illis. Ex non quia inserior circulus, non tot puncta, nec tot quantis, non potest resultare quantum. Ergo habet partes determinatas,si ex partibus com-Dec cx punctis, quae etiam non simi quanta: ponatur circulus, non erunt tamen undosie, negat enim puncta non esse quanta, quam- quia breViorem viam ad centrum non habe- habeant extensionem nonnisi hadivisi- bunt, quam incidendo ad invicem.
Proponuntur fundamenta ex Math maticis contra indvisibilia.
hilem. Negant item consequentiam, ei- TERTIA DEMONSTRATIO est. Sidem argumento S dicunt similem esse huic. quantitas componitur ex punctis sequitur dia- Petrus non sunt duo homines. Pauliis item metrum quadrati,esse aqualem Costae, stippotion sunt duo homines. Ergo ex Petro dc ex namus enim Costam eisse decem punctorum ;Paulo, non resultant duo homines. supponanausa singulis permedium, usque ad Sed restant adhuc contra puncta,argumen- costam oppositam, duci lineas, tunc peristasO Mailiematica. dactas lineas, diameter totus cooperietur, c operiri autem non debcrct, si pluribus quam Io. constaret punctis. RESPONDETUR imprimis retorquendo argumentum Contra partes proportionales , si enim a partibus costae ad aliam costam ducantur lineae, cooperient diametrum, neq; monstravit Euclides lineam rectam, pos- tamen inde sequitur coaequalitas costae de dra-
se dividi in duas partes aequales: sed si lineae metri. Ergd nec apud oppositos idem sequitur. EOmponerentur ex punctis, linea constans tri- QUARTA DEMONSTRATIO. Supra Dus punctis, non posset aequaliter dividi, in- quamcunq; basim, certum est construi possetcrmedium enim punctum, in duas partes sic triansulum, certum item est, quod basis trian- cari riCn potest. guli,sit longior quacunq;sibi superposita linea. RESPONDET Arriaga & Oviedo, ne His positis supponamus, basim esse,irium pun- sando demonstratum esse ab Euclide, nec vi- ctorum , latera 6. punctorum, ducatur linea Eetor esse de ei sentia lineaercctae, dividi in par- immediatὰ sub Cono, illa ad minimum erit
cos aequales. Posset item hoc argumentum re- duorum punctorum, secunda cum debeat su- corqUeri in eos, qui quantitatem componunt pcrare primam in triangulo, necessarid erit aere Partibus M punctis continuativis, si enim li-'saltem trium punctorum, tertia erit quatuor Mea dividens, caderet in punctum continuati- punctorum, adcoque complurium puncto--ψum, qui divideret aequaliter. Addit Ovied. rum quam basis. ooci quando sunt puncta res, imparia, pun- RESPONDETUR imprimis.Retorquen- continuativa semper sunt paria; nam v. g. do argumentum in partes proportionales, incor tria indivisibilia rorum, debent inter- su quo sit basis,tritim partivaequalium uni cer-α ces Cre duo puncta continuativa. Cωnsule e- tae, de latera c. vel plurium partium aequalium caries Cria. laa uni
279쪽
uni csrtae, ejusdem proportionis. Hancq; viam tenet etiam Arriaga. Sed O viedo negat universaliter, quod lineae laterales possint esse
longiores ipsa basi pyramidis, quia pyramis sit
perpositionem unius lineae supra aliam, de hae lineae quae supponuntur, debent esse una minor alia, una autem, alia non esset minor, si b,
si lateralis linea, major csse posset. Mustae ex his, similesque demonstrationes, solvi possent, quod procedant cx suppositione quantitatis, ex partibus proportionalibus compositae, in infinitum divisibilibus.
DIFFICuLTAs II. Componiturne Continuum permanens
partibus proportionalibus, in monitum dimis bibbim Z
PUtatur asseruisse Aristoteles multis in locis, praecipue sexti Physic. ubi de quantitate tractat ex professo. Asserit S. Th. dc o .mnes communiter, novissime Suar. negat Zmno, cui favent Lugo Card. Huri. Tolet. Arri-aga, Oviedo. Nihil de finiendo sola argumenta in oppositum propon
contra partes proportionales. RIMUM FUNDA MENTUM est.
Supponamus, per possibile vel impossibile, ex una parte produci a Deo omnia possibilia, vel si te produci io corum offendit, suppono DEUM cognoscere omnia possibilia, accipio deinde aliquod determinatum papaveris granum. Hoc posito, sic PR OBARI posset. Vel Deus omnibus posis bilibus a se productis, aut si mavis dicere,
omnibus a se cognitis, potest dare, assignare, Connumerare &c. partes proportionales, minores & minorcs, dicti grani papaveris, semper alias & alias, vel non potest: Si non potest Z Ergo falso asseruisti, quantum, adeoq; granum papaveris, componi ex partibus semer de semper divisibilibus, dabilibus, assigna- ilibus ; Si autem potest dare singulis possibilibus, partes proportionales minores & minores grani papaveris, quaero ulterius: Data ex illo grano, unicuique cx possibilibus, sita parte proportionali, vel manent ulterius adhuc dabiles partes proportionales, vel non Z Si non manent: Ergo ventum est ad indivisibilia,quia ventum est ad non dabilia, nec assignabilia ulteriti s : Si autem post assignationem partium proportionalium aliarum Sc aliarum , pro omnibus possibilibus, adhuc manent partes dicti papaveris,ulterius dabiles. Ergo sunt Plu res partes proportionales, unius grani papaveris,quam sint omnia possibilia,quia pluries da biles, quam sint omnia possibilia. Ergo ult, rius, partes proportionales unius grani, plures erunt, quam Omnium granorum possibilium, acceptorum cum suis partibus proportionaliabus ; quia post assignationem factam illis possibilibus, adhuc manent in illo grano ulterius assignabiles partes. Quodsi partes proportionales unius grani, plures sunt quam partes proportionales reliquorum granorum papaveris, Ergo assignas diversis granis & quantis, divellas divisibilitates constituendo majorem partium proportionalium multitudinem, in uno grano quam in aliis, infinite pluribus,quae
In idem 1ecides dicas. Si singulis possibilium
distributive acceptis, possunt dari partes m norcs dc minores, aliae tamen & aliae, grani papaveris. Ergo verificati poterit haec propositio: Nulla est pars ex possibilibus distributi- Vc acceptis, quae non habeat sibi assignatam partem proportionalem. Quo posito, quaero de ipso papavere: An verificabilis sithaecprmpositio: Nulla est pars grani papaveris, quae non sit jam assignata; vel haec ι Aliqua est pars
papaveris, quae adhuc non est assignata: Si prior illa verificatur; Ergo ventum ad Indivia sibilia,quia non assignabilia ulterius; Si secumdum. Ergo ut inserebatur plures sunt partes grani papaveris, quam omnia possibilia. Nam de omnibus illis possibilibus distributive acceptis verificatur haec propositio: Nullum est ex possibilibus distributive acceptis, quod patrem eX grano papaveris accipere posti t, ω non acceperit,& tamen verificatur adhuc: Aliquae partes grani papaveris, sunt adhuc, quae dari possunt, NE non sunt datae. Si enim dari uIω-rius non possunt, ventum est ad indivisibilia, quia non dabilia ulterius. Universaliter autem non potest dici , quod singulis possibilium possint ex uno gratio Papa veris assignari partes, licEt minores ta minores in infinitum. Tum quia si unum infiinitum e hauritur ab alio Infinito, quomodo u ritus grani partes finitae in infinitum, non exti aurire tur per possibilia omnia , quae non sorit unum finitum in infinitum, sed sunt insilite infinita in infinitum. Tum quia,si impercepti bile est posito infinito hominii, quomodo rio sit majus infinitum capilloru,quos haberent trifidi iti limmines, ita imperceptibile videtur sina Plas i a tes proportionales unius grani,aequ i valere dimplis partibus proportionalibus, duoro gran rum, multo magis omnium possibili H m,cum ianullo casu simplum, connumerabile sit clupli Tum quia ex ligno centu pedali, innialis Parti bus ligni pedalis, partes minores minores dari non possent, siquidem pluries finiat dabiti
280쪽
partes ligni pedalis, minores & minores,parti- portionales unius grani, neq; esse tot quot sunt bus minoribus & minoribus ligni centum pG reliqua omnia possibilia; neq; non tot, quia desis, si tua responsio tenet ; quod nulla Ratio Ly tot, dc Ly non tot, sunt praedicata rebus capit, jam enim minus, majus esset majori determinatis convenientia, cum autem partes RESPONDERI potest primὀ.Suppositim illae proportionales, non sint determinatae, ne-nem tollere seipsam. Supponit enim ex una que tot,neqmon tot possunt dici, esse. Sic mg. parte, omnia possibilia vel producta vel Θ- de numero dici potest, est hic pluralitas, ta-gnita,ex altera parte granum unum papaveris, men dici non potest, an pluralitas sit major de quasi illud inter omnia possibilia non contine- cade,vel minor decade,quia Ly pluralitas,non retur, adeoque supponit omne possibile, dc est numerus determinatus. Cum ergo etiam non omne possibile. partes proportionales, non sint partes deter- CONTRA. Quia suppositio loquitur de minatae, dici de illis non potcrit; an sint tot, vel omnibus possibilibus, ita ut ex illis extrahatur non sint tot, quot sunt reliqua omnia possibi- unum possibile, deq; illo ita extracto, instituti lia. Innuit hanc responsionem recentior Suar.
tur argumentum. Tract. s. Physicorum d. I. n. Iss.
RESPONDERI potest secundo. Partes CONTRA. Tum quia si nescis an tot sint
proportionales unius grani distributive acce- partes proportionales unius grani papaveris,ptas, aequivalere omnibus possibilibus; quan- ut possint dari omnibus reliquis possibilibus. tumvis collective acceptae, non aequivaleant Ergo etiam nescis, an quantitas componatur omnibus, non licet autem a sensu distributivo ex tot partibus, ut iis positis, sint vel non sint ad collectivum argiunentari. In idem recidet: plures da biles. Si enim indeterminatio partiu, partes grani unius, non aequivalere materiali- facit, ut nescias, an tot sint vel non tot sint , ter partibus grani alterius,licet aequivaleantri quot sunt omnia possibilia. Ergo eadem inderatione formali. In hoc scilicet, quia sicut par- terminatio faciet, ut nescias, an Componaturtes granorum B. C. non tot sunt quin pluresuta ex partibus semper ulterius acceptibilibus, vel Partes A. grani, non tot sunt, quin plures. non componatur ex partibus ulterius & ulte- CONTRA. Tum quia partes prani A. di- rius acceptibilibus. Tum quia indeterminatio stributive materialiter ω quocunq; modo ap- partium hoc tantum importat, quod illae par- Pellaveris acceptae , idem sunt realiter cum tes, non ita parvae sint, quin minores dari pos partibus collective &so aliter acceptis. Er- sint, ex quo nullo modo sequitur, quod nongo quodcunq; praedicatum physicum uni con- possit dici an sint plures, an non plures reliquis Venit, conveniet SC alteri. Sed partibus V. g. possibilibus, immo ex tuo asserto oppositum grani A.distributivὰ acceptis, convenit esse ae- sequitur: si enim sunt in infinitum, semperqite quales partibus proportionalibus granorum ulterius M ulterius acceptibiles. Ergo etiam B. C. Ergo conveniet csse aequales, etiam col- acceptibiles ad connumerationem omnibus Iective acceptis, ex principio recepto : Quod reliquis possibilibus, hoc ipso enim si non es.scilicet identificatorum realiter, cadem sint sent acceptibiles, ad connumerationem omni- Praedicata physica. Tum quia etiam posito, bus reliquispossibilibus, non essent in infini- quod partes unius grani distributive acceptae, tum ulterius dc ulterius acceptibiles. Tum sint commensurabiles omnibus reliquis possi- quia quando dico de numero est hic plurali-bilibus distributive acceptis, stat adhuc argu- tas, si numerum eundem non habeo aliunde mentum,manentiae distributive ulterius dabi- cognitum, non possum dicere: an pluralitas sit les illae partes,posito quod sint singulis jam da- major vel minor, decade . non enim assero detae, vel non manent distributive dabiles. Tum numero, quod hujus naturae sit, qudd aequiva- quia non licet a praedicatis ortis a mera colle- lere debeat quibuscunq;aliis numeris,5 si hocctione, argumentari ad praedicata orta ex me- asserem de illo numero, dicerem extemplo,iliaradistributione, sed licitum est argumentati a tum esse majorcindecade.Tu aute cum asseras praedicato physico omnium distributive acce- de quantitate, quod non tot habeat partes, Ptorum, ad praedicatum physicum collectivὸ quin plures; teneris etia asserere, quod habeat acceptorum. Unde si de distributive acceptis partes, reliquis possibilibus dabiles,hoc ipsos Apostolis verum est dicere, quod cucurrerint nim essent,non tot quin plures,sed non plures. per orbem, etiam de tota collcctione verum RESPONDERI potest quarto. Falli ima- est dicere, illam cucurrisse; aequalitas autem, ginationem argumenti in hoc quod irnagine- est praedicatum physicum. Et sicut Petrus S tur, vel in omnibus possibilibus, vel in parti- Andreas, si collemve accepti non aequant tre- bus proportionalibus granorum B. C. deveni- decim, nec distributive accepti aequant; ita si ri posse, eo, ut non jam ulterius sint dabiles, Partes collective acceptae unius grani, non ae- partes autem granorum B. C. proportionales quant omnia possibilia, nec aequabunt distri- non tot sunt, quia plures,consequenter&par-butive acceptae. - tes grani A. proportionales, quae adhuc dari RESPONDERI potest tertio. Partes pro- debent, non tot erunt quin plurςs. t aa 2 Conri