장음표시 사용
311쪽
cubitos. Et si centum cubiti non clauderentur termino,h C ips 3 non )am cssent centum cubiti, sed infinita longitudo. Ergo apparet transitum incon ummabilem formalitari negatione terminorum. Tum quia concedunt etiam oppositi, non posse unum infinitum csse majus alicro in ratione infiniti,sed si infinitum clauderetur terminis posset imum infinitum esse ma)us altero. Quod ipsum probatur; sint duae lineae infinitae una clausa torminis,alia non clausa , illa clausa terminis,&cssct aequalis non clausis, in ratione infiniti,& non osset aequalis: esset aequalis,ut supponitur; noncssct aulcm, quia post icrminum illius prioris,procurretia illius alterius,non esset major in ratione aliqua finita. Ergo in ratione infinita,consequenter reperiretur)am inaequalitas in ratione infiniti. Vide plura infra Num.63. DicEs primo cum Arriaga, ponatur linea a puncto A. incipiciis versus orientum,& procur rens in infinitum,vcrsus occidentem,praescindat
DEUS medietatem illius lineae in pincto B. lia cmedietas esset infinita, quia alias infinitum constaret duobus finitis,adeoque & ipsium non essct infinitum,& tamen eo casu infinitum clauderetur duobus terminis. RESPONDETuR,illam medietatem & sore infinitam,ut probat Arriaga,& fore finitam, quia habcrct transitum consi inabilem, si haberet terminos propter rationes immediate adlatas. Dicerent alii etiamsi sit possibilis talis linea, nullam tamen in illa dari medictatem,quia medietas,cit proprictas non nisi rerum fini tarum. DicEs secundo,intcr hominem & plantam possunt interjici infinitar spccies, quae nec descedunt infra plantam, nec ascendant ultra hominem. Ergo potest infinitum claudi duobus terminis.
REsi ONDERI potcst primo. Infinitum Syncategorcinaticum posse claudi duobus termi
CONTRA : quia si id universaliter enuntiatur, sequetur etiam aeternitatem polle claudi terminis,cujus oppositum immediate anic probatum. Deinde sequetur in sententia Aristotelica, posse veniri ad ultimam partem rei in infinitum divisibilis,adcoquc ne sit ultcrius S ulterius divisibilis. Hinc aliter REsPONDETuR secund0,possibile esse in infinito coque Syncatcgorcinatico,terminos com parati onis cxtrinsccae , sed non esse possibiles terminos .lcsitionis,quia semper&semper ulterius Sc ulterius procedere in infinito est. Casa autem quo ponerentur omnes postibiles species inter plantam & hominem, illae & cssent infinita: S essent finitae , finitae quidem quia pertransibiles desitione saeia in ultima,infinitae autem ut supponitur.
DicENDu is est siccundd, etiamsupposita posse bilitate infiniti, nultam est fundamentum asserendFilio de facto dari.
PROBATuR conclusio principio negativo, quia quodcunque sun lamentum adlatum suerit, illud non erit sufficiens ad probandum in
OmiciTuR primo, Infinitum & finitum sunt membra,in quae dividitur quantitas , suntque
Contraria, quorum uno Posito,ponitur & aliud, ad cum modum quo posito calore, ponitur frigus, sunt item proprietates quantitatis. Ergo datur defacto, quantitas infinita. RhsPONDETui . Argumentum hoc multum probare,probat enim dari ens rationis,& impos sibile, cum ens dividatur in ens postibile di impollibile,in cns reale de ens rationis, tunc crgo solum membra dividentia,vel contraria debent dari,quando eorum existentiam suadet, vel e perientia sciatuit, ut suadet existentiam caloris& frigoris,uel quando eam dcmonstrat ratio, ut demonstrabat exi stente membro contrario quod est ens creatum, debere existere aliud Contrarium nempe Ens increatum,hoc est D
UM. Infinitudo etiam non est nisi proprietas hypothetica quantitatisfinfinitum enim si daretur spectaret ad praedicamentum quantitatis, hypothetica autem membra divisionis, non est necessc dari a parte rei. Omicirio secundo, in qualibet quantitata sunt infinitae partes. Ergo datur infinitum. REspoNDETuR. Cum per nos sint parteS nonnisi potentia distinctoe, non faciciat aliud quam insilitum in potentia. In sententia autem re nentium partes infinitas actu distinctas, sequi. tur quidem infinitudo , ut supra probatum est, sed tamen illi cana negant,quia ad infinitum Metu inquiunt necesse est dari terminos non communicantes infinitos,sicut ad tria , necesse est
dari unitates, non communicant S tres.
OHiciTuR tertiδ, in homine tot sunt praedicata, ut etiamsi infinita: species infra illum crearentur,tamen homo esset persectior. RESPONDEUR. Hoc argumentum multum probare. Probat enim hominem esse infinitum in cssentia, quod nemo admittit. Dignitas autem illa humana non oritur ex infinitudine esse
qua perfectionis, sed ex sola improportione orta ex diversitate speciei. Deinde cum infra hominem non sint possibiles species nisi infinitae
Syncatcgorcinatice, hinc etiam in homine pro dicata respondentia,deberent esse non infinita categorematice,sed syncategorematice, respo- dentiaque illa rgueret non infinitatem, sed unitatem aequivalantem illis reliquis, haberetque se homo ita, sicut centrum sphaerae, quod Omnino cit unum licet plures lineae, possint ad illud duci a circumferentia. OBJIcnuR quartδ. Etiam naturaliter dati
potest infinitum actu, quia si lapis molaris
312쪽
qualiter ab Angelo ad omnes partes vitri applicctur,cyniaci frangit adeoque faciet infinitas
parrcs vitri. REsPONDET primo,qui componunt quantutatem ex divisibilibus in infinitum, non fore i lud dividendum in omnes partes, sed DEUM dcterminatarum in quot partes dividi debeat. Haec Responsio NON SATIs FAcir. Tum quia Responsio haec,
est evitatio dissicultatis; determinationem enim ideo ponit ne cogatur negare,qubd ex in infinitum divisibilibus componatur quantitas, nolen do tamen concedere,quod possit dari actu infinitum viribus naturae; quomodo enim viribus natura' non potest dari infinitum actu si applicetur lapis de se potens conterere quascunq; par tcs vitri hoc ipsb enim si aliquas non contercret, non citet potens ad quascunque contcrcndas Partes,& tamen supponitur gravitas lapidis,ma- jox quam qiuecunque rcii stcntia vitri. Tum quia ponamus DE UM non determinare, ut ii Potius quam illae partes conterantur, sed velle praebere concursum,ut ille lapis agat quantum potest certe tunc fieret divisio in omnes partes, quia quae ratio divisionis est,aliquarum partium, eadem erit divisionis omnium; nempe exccisus gravitatis rei'cribilis in lapide,supra vires resistitivas vitri. Dicere autem , quod non posita a DEO determinatione, nulla sit pars vitri confringenda,cst cvocatio DEI ad faciendum miraculum , solo titulo defendendae propria: lcn
RESPONDETuR secun ib. Posita illa applicatione vitrum dividendum secundum quod ost livisibile,nempe usque in minima Physica, ad quarum divisionem no pertingit lapis,quia non potest lapis agere in vitrum, ita, ut spoliet illud omni quantitate,quam rcquirit pro conditione, in ipsomet 1ii ccto comminuendo. Oplici TuR quinto , dcfacto admittitur a Theologis infinitudo in unione hypostatica, Va-lorc operum Christi ; itemque in ratione osscnsaemortalis.
REsPONDETuR. Horum infinitudinem de- sumi ab aliquo increato,quando autem pCr n 'socgatur infinitum actualo, negatur infinitudo desumibilis ab aliquo crcato.
De Infinito Categoremalico. Vidimus iupcriori qu. aestione non dari a
ctum ullum infinitum Categorematicuria creatum. Restat discurrere de postibilitate c-jusdemAmp stibilitatiem cius agnoscitS. Thom. 1 par, 97.a 3.& Scot: Suar: uterque contra Vasq: Fa lol: Hur: Arriag: sed Ovicd: negat c-jus possibilitatem in extensione & mole non pcnCtrata, in reliquis autem agnoscit possibilitate,
Vasq: Ulcm in intensione possibile infinitum non agnoscit, sis
De postilitate insiuiti categorematici
PROBATuR primo Ρosito quocunque infinito,illud deesset infinitum S non esset infinitum : csset infinitum,ut supponitur,non esici au-lcm infinitum,ut probatur. Quod sublata unicacialitate mutatur inrationeinfiniti, illud non est
infinitum,sed posito quocunque infinito , illud
sublata unica cntitate mutatur in ratione infiniti. Ergo positum quodcunque infinitum, non est infinitum. Major probatur desnitione infiniti,quae deposcit cx infinito semper accipi , nunquam idem. Et certe si demptione infinitides nitelle infinitum,etiam positione illius non erit infinitum; nihil enim infinitatur, additione finiti. Minor principalis probatur. Polito quocunque infinito S iublata unica entitate, illud infinitum non habet omnem postibilem perfectionem in illo genere,certe enim illa sublata unitas,cst aliqua perfectio, tua tamen utpote sublata,caret. Ergo sublata unica entitate desinit esse infinitum. Consequentia immcdiate probatur; Infinitum in omni gcncrc requirit omne possibilem perfectionem in omni genere. Ergo S infinitum in certo gcnerc requirit omnem possibilem persectionem in illo genere.. RESPONDEBIs primo. Quod sublata unica entitas illa sit eminenter continenda in residuo infinito. CONTRA,ssim quia in io. si illi tollas unitatem,
eminenter non continetur unum; neq; jam IO.
sed 9. crit. Ergo etiam sublata unica entitate in infinito, non ci minebitur illa in residuo eminenter; quid enim eminentiae tribuit infinitas, ad continendum id quod non est. Tum quia noest explicabilis haec continentia eminentialis, ut valeat ad propositum.Tum quia si tollas a DEO unam perfectionem, residuae persectiones non
censebuntur eminenter continere priorem. Ergo nec creatum infinitum .sublatam aliqua per- tectioncm, eminenter continebita RESPONDE B Is secundo Infinitum in omni genere periectionis est solus DEUS , omnes suas perfectioncs identificatas reali& habens,hinc fit ut sublata unica entitate,tota Deitas desinat, scd infinitum creatum,non habet pcrfectiones ide-tificatas omnes,hinc unica entitate sublata, non crit necessc auferri infinitum. CONTRA . Tum quia infinitum in omni pencrc,requirit persectiones omnes in omni genere, quantuxis identificatas unicideq; cntitati. Ergo etiam infinitum in aliquo genere, requiret omnem possibilein persectionem in illo genore, quamvis sine identiscatione ; non est enim major intio unius , quam alterius: quo posito redit
313쪽
redit argumentum : quod scilicet illud infinitum sublata unica cntitate si desiturum. Tum uiactiamsi perimpossibile DEO non essent i-cntificatae suae perlectiones,si tamen esset infinitus in omni genere, debcrct habere omnem possibilcm persectioncm in omni generC. Ergo quamvis alicui infinito, non sint identificatas ua praedicata,quia tamen esset infinitum in illo gener deberet habere omnem possibilem perfectioncm,in illo generC. RuspoNDE vis tertii, DEUS est infinitus, in porsectione , & tamen ejus infinitudini non obstat, quamvis ablata sua unica persectionc, desineret esse DEUS,adeoq; infinitas. CONTR A. Quia id oritur ex identificatione, unius persectionis cum reliquis,hinc una ablata,
Omnes auferuntiar, non ponitur auicni hic talis
identiscatio,& ali,s urget definitio: Quia infinitum debet habere transitum in consummabi-lcin. Rursus persectioneSDivinae non sunt numeralitcractu infinitar, sine inclusione unius inaltcra,& si essent numeraliter actu infinitae, unaque non includeret aliam, adeoque S rcliquas, hinc ablata in ea suppositione una pcrsectione, adhuc manerent infinitae persectioncs, alias h bcrent transitum Consummabilem,ablatione unius Entitatis,consequcntcr nec cssent cum illa una addita perfectione infinitae. Licci ratio Deitatis sine hac,quantumvis una ablata persectione falvari non possit,sicut nec salvatur ratio Omnis pcrsectionis, cui contradictorie opponitur,negatio alicujus perfectionis. Hic ipseprincipalis medus terminus calter pro
Ponat DEUS per possibile vel impossibile omne possibile infinitum, & cx singulis infinitis
tollat unicam cntitatem, quam appellcnius A. ex omni possibili infinito sublata unica cntitasA,Conficiet in initum,nam ex infinitis infinito accepta sigillatim unica claritas, non potest non facere infinitum,appellemusque illud infinitums, quo postos quaero: Illud omne possbile infinitum vel mutatur sublatione sigillatim cillitatis A,vel non mutatur: Si mutatur: Ergo etiam unum infinitum,sublata unica entitate mutabitur,s autona non mutetur, ita argui potcst.
Conservet DEUS infinitum A, SI anni Litet omne possi bile infinitum tunc illo anni hi lato verum est dicere: Est annihil atum omne postibile infinitum, quia illud supponitur noli immutatum intrinlcco ablatione unius cntitatis: sicut ergo si ante ablationem illius entitatis suis letan- nihilatiim,verum suillet, dicere : Est annihilu- turn omne possibile infinitur iita&nunc, cum supponatur immutatum non elle illud insilitum; & tamen non potest dici, citat tunc anni-hilaruni omne postibile infinitum. Quod ipsum
probatur,post annihilatum omne pollibile infinitum non potest manere aliquid infinitum, impossibile enim manere no potcst,ta cxtra omne
possibile,nihil est nisi impossibile. Quibus po
sitis sequitur illatio. Ergo etiam sublata unicacialitate ex uno infinito,inutabitur intrinsece infinitum Ergo de anica non fuit infinitum. Formatur ergo argumentum : Infinitum in omnigencro, requirit omiacm' possibilem persectionem n omni generc; infinitum licin omne possibile,requirit omnem possibilem pcrsectionem, in omni possibili genere. Ergo de infinitum incerto gcncrc,requirit omnem possibilem persectionem in illo generc. Hie 1 se medius terminus sic aliter proponitur.
Ponat DEUS decies infinitum; ex singulis , de-cadibus tollatur unica cntitas, S collocetur in oriciare,cxili is sublatis clatitatibus, conficietur unum infinitum ; tunc quaero: sublata unica entitate ex singulis decadibus , decies infinitum,uci mutatur intrinsece,vel non mutatur: Si mutatur,Ergo sublata unica cntitate mutabitur Ctiam scmel infinitum; Si autem non mutatur de cies infinitum,tunc quaero annihiletur illud de- cics infinitum,vel erit verum dicere decies infinitum est annihil attina,vel non erit verum dic re t Si crit ucrum dicerc,Ergo potest mancre dcccm,quamVis auferatur unum; Si autem n m cstucrum diccre: Ergo apparet illic non mille nisi novics infinitum , consequenter ablatione illa mutatum finisc,Ergo Δ quodcunque infinitum
ablatione unius cntitatis mutabitur.
RESPONDEBIs primo. Sublata ex singuliscntitate unica,totam collectionem mutari, sed non mutari singula infinita.
CONTRA. Tum quia collectio illorum ins- nitorum,non cst quid distinctum realiter,ab illis sigillatim acceptis. Ergo si collectio illa mutatur, mutabuntur cliam singula infinita. Tum quia lublata unica entitate ex infinito, mutabi-ltu intrinsece tota collectio. Ergo mutabitur
intrinsece etiam infinitum. Tum quia, decies infinitum , debet habere omnem possibilem persectionum,in genere decies infiniti, in iudivisibili enim sicut decem,ita N: decies infinitum consiliit. Ergo etiam semel infinitum, debet habere omnem possibilem imperfectionem in illo genere. Ergo illa sublata, non tantum collectio mutabitur, d& infinitudo. REsPONDEBis secundo. Di paritatem esse, quia si ex decies infinito sigillatim accepta uni'ca cntitate,non mutaretur decies infinitum; de maneret decies in finitum,& non maneret; ma-ncrct quidcm,ut supponitur, non maneret autem,quia non plus haberet,quam novies infinitatem. Item si ex omni pollibili infinito acciperetur Unica cntitas, S non mutarctur omne
possibile infinitum re esset ut supponitur Oinnc possibile infinitum,S non esset; quia I y Omne non est,quando Ly Aliquid deest. Nullum autem tale absiurdum sequitur , si dematur unica
314쪽
CONTRA . Decies infinitum requirit omnem
possibilem perfectionem decies infiniti: Ergo
εἴ quodcunque infinitum requirit omnem posu- bilem persectionem illius generis. Ergo sicut ex cxigentia omnis possibilis persectionis, decies infiniti,ssequitur, si non mutetur illud infinitum, soro decies infinitum,& non fore, ita cxexigentia omnis possibilis persectionis illius generis,in illo certo infinito,sequitur,si ablata unica cntitato non mutetur & fore illud infinitum S non fore. Rursus infinitum in omni possibili genere requirit omnem possibilem perfectionem in illo genere, sequiturque quod si ablata
unica cntitate non mutaretur, quod & esset omne possibile infinitum de non esset. Ergo etiam S inlinitum in aliquo genere, requiret Omnem possibilem persectionem in illo genere,illique dempta,sequetur& sore infinitum S
non fore. REsPONDEBis tertio. Sublato unico infinito,ssemper mutari infinitum,sed sublata unicaciatitalc,non est necessc illud mutari, quia unica entitas,non est infinitum. CONTRA. Tum quia sublato uno infinito, semper mutatur infinitum in ratione infinitii Ergo de sublata entitate finita,mutabitur infinitum in ratione habentis omnem possibilem persectionem illius generis. Cum eam persectionem,ad salvandarin rationem infiniti, icneatur habcre: Redit enim argumentum. Infinitum in omni γncre,debet habere omnem possibilem pcrsectionem in omni genere. Tum quia quae est proportio unius ad unum infinitum, ea cst proportio unius infiniti ad infinities infinitum, d infinitics infinitum, sublato unico infinito mutatur. . Ergo de semel infiniti sublata unica cratitate mutabitur. Major probatur: quia sicut unica cntitas , infinite multiplicata constituit unum infinitum , ita infinitum semel, infinities multiplicatum, constituit, infinitum infinities. Ergo quae est proportio unius ad unum infinitum,ca est proportio unius infiniti,ad infinities infinitum. Tum quia ut inserius oste- detur, infinitum habet infinitam medictatem. Rursus medietas,infinitum dimidium, Rursus infinitum dimidium infinitam dimidictalcm S si c in infinitum. Ergo etiam sublato uno infinito,non deberet mutari infinities infinitum, quae enim cst proportio unius ad unum infinitum, cacst proportio unius infiniti ad infiniti infinitu. Sicut enim infinitum infinite multiplicatum, constituit infinities infinitum,ita unitas infinities multiplicata, constituit infinitum, in ratione infiniti multiplicatum. Ergo si sublato uno infi-rtito,iruitatur infinitius infinitum,etiam sublata
PROBA R. secun id, vel DEUS potest ponere unum infinitum,vel non potest: si non potest,cur nonὶ convinceturq; non posse ponore etiam plura,quia plura no aliud sunt, quam unu&unum,seu unum no uniter positum; & sicut, qui
non potest pronuntiare A, non potest pronuntiare AB,quia A : est inchoatio AB, ita qui non potest producere unum infinitum , nec potest producere plura infinita. Quod si potest DEUS ponere unum infinitum, quaero: medietas illius vel est infinita vel non est infinita ξ si medietas illius non cst infinitaZErgo nec illud esset infinitum, quia compositum ex duobus infinitis, non potest esse nisi infinitum. Quod si medietas illius infiniti est infinita. Ergo illud infinitum,& est unum infinitum & non est,est ut dicis. non cst autem quia constat duobus infinitis, constat enim duabus medietatibus,quarum singulas,dicis esse infinitas. Rursus haec ipsa medietatis medietas, vel est adhuc infinita vel finita; si est infinita,Ergo jam illud infinitum & est
unum,ut supponitur,& plura, ut probatum est. Quod si medietas illius medietatis est finita. EGgo ut medietas illa prima est finita,utpote illi ar- qualis,conssequenter non infinita, quia conss tundi ex duobus finitis nonpotest esse ,nisi finitu.
REspoNDEvis. Infinitum non habere medie
CONTRA.Tum quia omne extensum & in indivisibili non consistens habet partes minoresse. Ergo habere poterit & medietatem. Tum quia omne finitum habet medictatem sibi proportionatam Ergo S infinitum, S ii quaeratur, cur infinitum non habeat medictatem, non aliarcddetur ratio, luam ut devitetur, adlatum ar- umentum.Bcne cnim negari potest, quod haere medietatem iit proprietas alicuius finiti.
Tum quia sint duae lineae quarum una ab hac parte A,sit finita procedatq; in infinitum versus orientem,sit alia quae ab eodem puncto A procedat versus occidentem aequalis illi in infinita-tc,coniungantur illae lineae, certe una,crit medietas illius totius lineae,ex duabus conflatae. Ergo apparet,quod infinitum non excludat medieta
CONFIRMATuic primo. Illud quod in sui esse constitutione, involvit processum infinitum in principiis componcntibus, inpossibile est poni a parte rei. Tum qilia,si daretur processiis in infinitum in causis esticientibus,nihil unquam fie-rct,ut deduci potest ex demonstratione imposusibilitatis processus in infinitum in causis emci-cntibus. Ergo etiam si detur processus in infinitum in causis constituentibus, nihil unquam siet. Tum quia,si id ouod involvit processum in
infinitum in causis constituentibus suum esse, pollet seri,posllat etiam tota aeternitas a parte
post simul poni,adeoq; finiri & transiri. Tum
quia in cuius principiis constituentibus est processus in infinitum,in illius otiam existentia est processiis in infinitum, cete cnim existentia indistinguitur a principiis constituentibus in actu posit is,sed in cu)us existentia,cst processiis in in .
315쪽
finitum, illius existentia,non cst,sed erit,& crit,3 erit. Ergo id,in cu)us principiis constitvcntibus est processus in infinitum,non est,sed erit, S
erit,& crit,neque de illo verum erit diccrc, cxistit sed existet. Unde etiam quia in sententia Aristotclis,est processus in infinitum in divisibi litalc continui, nunquam potest divisio tota, simul poni : Sed esse uniuscujusquc infiniti,cxigit processiim in infinitum,in principiis constituentibus suum ci se, quod ipsum probatur: Medietas infiniti necessario debet cisse infinita ut supra dixi ; ipsus ctiam medictatis dimidium,debct esse infinitum propter illud principium: quod compositum ex duobus finitis,non possit esse infinitum,desic procedetur in infinitum. I EspoNDE Bis primis. Id quod involvit processum in infinitum, si semel ponatur totus ille processus,bene poni potesta parte rci. CONTRA: Tum quia iam nihil obesset, poni processum in infinitum in causis essicientibus, si simul illae,supponantur operari; & tamen supponitur non possc simul operari , si detur in illis processus in infinitum. Tum quia vi hujusRc- sponsionis , sicquitur aeternitatem a parte post, poste poni simul totam. Tum quia hoc ipse, quia aliquid dicit processum in infinitum, non potest poni totum simul,sicut enim succcssio eusentialis,excludit simultatom: processus in infinitum in partibus dividendis proportionalibus, excludit positionem simultaneam omnium; itas multatem positionis,excludit processus in infi
RrspONDEBIs secundo,aeternitas a parte ante
est posita,& tamen in illa datur proccisus in infinitum, latur itona in probabili sentcntia proce sus in infinitum in divisibilitate continui, dc ta-mcn ponitur totum simul illud divisibile.
CONTRA. Tum quia aeternitas a parre ante
non est posita tota simul,idque ex co quia involvit proccssum in infinitum in principiis litum
esse constituentibus. Ergo etiam infinitum categorematicum,Cum habeat processum in infinitum in principiis sic constituentibus, non potest poni totum timui. Tum quia accuratius rcineXaminando aeternitas a parte ante non dicit
processum in infinitum,quia processus dicit terminum a quo,& quia aeternitas a parte ante,non habuit terminum a quo a parte ante,aeternitas aparic ante non habuit processum in infinitum: si non habuit processum in infinitum,nequc habuit impedimentum positionis suae aeternae. Rursus processus in infinitum, est versus illam partem ubi non desinit,cssct enim alias processus in desinentiam,non in infinitalcm, consequcratercliam insinitas aeternitatis a parte ante,non est in desitione quae est hodie v. g.sed in illo infinito in antc.Ergo ab aeterno non habebat processum in infinitum,in quod enim inlinitum: consequenter non habuit impedimentum quo minus poneretur, quia politio illius, non dicebat proceia sum in infinitum , in principiis se constituentibus. Quia autem incipi cndo ab hodie usque ad aeternitatem a parte ante, datur processus in
infinitum,ideo hodie v.g. aetcrnitas a parte ante,
poni non potest. Tum quia illud quod adserebatur de divisibilitate continui ad praesens non facit. Nam sicut quia datur processus in infinitum in divisibilitate,nunquam divisibilitas continui tota simul poni potest. Et si continuum, notas olum indivisibilitate, scd&in principiis se
constituentibus diceret aeque processum in infinitum,nunquam ctiam poni posset; ita cum in finituin in principiis se constituentibus , dicat procellom in infinitum,nunquam poni porcrir.
Dcinde processus ille partium in infinitum dis visibilium,in identificatus alicui finito,partibusn pc non communicantibus,ideo adhuc bene poni poturit; jam autem medictas infiniti, nulli sinito identificatur,ideo rctinet infinitum , in rum processum in infinitum,in principiis se constituentibus. CONFIRMATuR secundo. Impossibile in , Totum,cilla minus sic, sed si daretur insinitum, Totum daretur minus se. Ergo non est possibile infinitum. Minor probatur. Si daretur in fienitum,parti infiniti,v. g.medietati itidem infinitae,adeoque carenti rerminis , aequale esset tota infinitum , M tamcn medietas,minor est toto.
Ergo totum,aequale illi parit,esset minus se: PROBATuR tertio.Alsumendo principium ab oppositis concessum. Qu9d unum infinitum non possit osse majus altero in ratione formali, cx quo sic arguitur. Impossibile est infinitum creatum majus altero in ratione formali ; possibile
etiam cssct unum infinitum majus alicro in ratione formali. Ergo impossibile est infinituita. Secunda pars antecedentis probatur. Possibile est infinitum majus altero in ratione materiali: Ergo possibile est infinitum majus altero, in ratione formali. Probatur consequentia. Rati,sormalis infiniti,non est quidquam re distinctua ratione materiali. Ergo si potest esse unum,masus infinitum altero,in ratione materiali; poterit cilc malus altero,ctiam in ratione sermali; quando enim aliqua sitiat id in realiter , tunc
quidquid uni competit,pro statu reali , lebet Malteri iri eodem sciasii & statu reali competere. REsPONDEBIs. Decem ulna: S decem palmi, sunt in ratione materiali inaequales,& tamen in ratione decadis,sunt aequales. CONTRA. Tum quia F. non est formaliter o
quat diu demus ergo quod illi Io. palmi aequi
vescant ulnis,ccrte io. illae ulnae non poterunt
dici aequales sor maliter s. ulnis , conssequenter nec dici debent aequales si maliter decem palmis. Tum quia illa aequalitas decadis ulnarum, Δί de dis palmorum non est nisi aequalitas per
rationem abstrahentcna rationem Communcindecadis,in re autem est inaequalitas,convcnientiaque in decem, est convcnientia cum magna discon
316쪽
disconvenientia. Ergo & illorum infinitorum patitur terminos. Rursus in medietatis ipsius di- in re erit inaequalitas,& tamen est intcntum os ' midio,quod item debet esse infinitum , potest positorum, ponere in re aequalitarem infinito- pati terminos. Ergo pohest pati plures termirum. Tum quia nihil est aliud unum sorinali' nos,quam res finita. Tum quia, li unum in ni ter esse majus altero , quam habendo id quod tum semel possit habere terminos,non est ratio, correspondeat minori habere ultra aliquid, cui cur non S aliud, licanaq; etiam Divinam essen- in minori nihil respondeat; jam autem in inn- tiam,habere terminos persectionis vel si id ne-nito majori materialiter reperitur Loe,cui nihil gas de Divina essentia , dicam posta dari infini respondere possit in minori in inito , adeoq; cae tam creatam essenticuit, quae tamen claudatu Materiali inaequalitate , sequetur inaequalitas terminis ne scilicet aequet dignitatem essentiae Formalis. Divinae,& tamen sit in ratione ciuentiae infinita. Tum quia fines ini nitate, limites illimitare non
Λ Q TI possunt Ergo nec termini stare possunt cum in-I IT A L M. . finitudine , S tamen illi fines vel maxime de Depi sibilitate infinitorum in particulari. completive illimitare,& infinitare deberent, sicia
ut unitates, ad decadem cuchit , ultimo com-PRaeter probationes superius adlatas, repuri' pleris,unitas Tum quia illud infinitum clausum utitur principia in particulari, certa, ipccies terminis,de haberet quia infinitum est, negatio inniti impugnantia,quae hic adiurre de lucri e' nem ejus rationis quae constituit finitudinem, re non haberet negarionem Qus rationis, haberet quidem ut supponitur hoc ipsi, enim finitum e
set,si non negaret sed importaret rationem, quae eonstituit finitudinem; & iton haberet negatio
n ejus rationis, quae constituit finitudinem, quia ratio constitutiva miti esst terminus,hinc in medio extensionis non est finis formaliter, quia
rit necesse, terminus formaliter. Et cer erita procederet ac in me
An infinitum in extensione. mole sit
possit te medio extensionis DIcssouM est primo. In finitum in extensne in medio non cis te non sepos diis. tό,ii quantum senas
PstosΑTuR primo communiter. Detur li- dio, quantum nunquin esse finitum. Ergo rationea utraq; parte infinita, prosi indat & annihil et siniti, formaliter constituitur termino. Tum DEuS unum palmum adducat partes, hiatu il- quia parres interceptae inter terminos infiniti, lo intercepto distantes, oldeser, ut locum par- non habentcs transitum consummabilem, sunt te; infiniti vel non deserunt: ii iion deserunt, Er- partes infinitae,partes iii initae sunt idem quod sto non occupant spatium, quod supponitur reli- partes si ne fine,partes autem sine fine, sunt patiactum a parte praeci a vel annisi lata,vcl certe cae- tes linc tormino. Ergo a primo ad ultimum par tes non habentes transiturii consummabilem sunt partes sine terminodem bilocantur retinendo priorem locum , &novum acquirendo ; si autem partes infiniti, ut
repleant hiatum illum , dclerunt priorem l cum,Ergo illud infinitum S eiit infinitum, &non erit : erit quidem,ut supponitur,non crit autem .quia erit clausum duobus terminis, ortis ex desertione loci mica occupati. I tapos DET prinab Arriag. iton esse absur.
Ruspo,ngi secun id Aurtad: Non posse spatiumillud occupari nisi pcr rarefactionem vel
productionem aliarum partium. C ONTRA,supponamus per impossibile nec re produci partcs,nec rarefieri, certe debebit iam concedi claudendum tunc infinitum duobus dum quod infinitum claudatur duobus terminis, termitiis. Ergo apparet&antenisse clausurn ne Cour RApraeter dicta supra. Tum quia si in- quc cnim tunc primum ferent illi termin Rusefinitum,potest habere terminos, sequitur posse sus quomodo illa infinita est longitudo, quae si infinitum habere plures terminos quam habeat nitum spatium replere non potest res finita, A non posset habere plures terminos, R PONDE vis tertio. Posse quidem illud ima non posse quidem, quia quod est ni iis, paucio' uum repleri a partibus infiniti in locum situ su res debet habere terminos; Det quod habeat ccdentibus,caeterum lineam nita,nondunt de plures negationes ulterioris cxtentionis non ba seret aliquod spatium nisi finitum: & quia si deabeat majorem extensionem. Ergo cum insiti' berct claudi terminis, desereret spatium infini tum sit majus prae finito,non potest habere plu- tum,fit ut adhuc illa linea,non si claudenda tei res negationes ulterioris extensionis scu termi- minis ; desectioque illa spatii infiniti, clausitque
nos. Unde etiam semiuina quia est minor, illic rei minis,desumetur ex sola imaginatione, ver udmittit termin s , ubi cos non admi it ulna. iatuc circa finitam lineam, de ieientelia priore; post et etiam habere plures terminos, quia prae is terminos,si novos aliquos acquirere debeat.
ter terminos finitis longitudinibus apponi biles, Co Nam A.Tum quia & desereret spatium in fuitur terminos in infinitate,rursus in medieta- finitum,si deberet claudi laudi terminis & non desier te infiniti quae ex dictis supra debet cilla infinita) rei,descrcret ut supponitur, non desereret
317쪽
tem,quia non plus spatii antiqui descretur,quam
occupetur noxi .novum autem occupatum spatium,non cit nisi finitum. Tum quia si contingat id in linea finita, deserere illa dcbet priores terminos. Ergo idem dicendum de linea ine nita. Tum quia etiam in linea infinita , sine bi- locatione,non potest repleri illud spatium, nisi acquisitis novis totaliter praesciariis. Ergo cum illic non sit poncnda bilocatio , debet concedi
acquisitio novarum praesentiarum , adeoque &terminorum in extremis, ut ita dicam infinitae lineae, tua: extrui poni debere, cuincit argumentum factum. Quae reque restat cum partes infiniti non fuerint penetratae, modo et iam non bilocentur,unde hoc illis erit, ut possint illud spatium replere. Idem medius terminus sic aliter proponitur. Ponantur versus orientem infinita: tres lineae,una incipiat a puncto A dc altera a puncto B tertia, a puncto C. Ponantur rursus hae distantiar,ita,ut a puncto A, praeccdatur punctum B, centum palmis; &a puncto B, praecedatur itidem punctum C, centum palmis. Ponamus item promoveri a DEO lineam C, versus A, ita ut ab A, distet non nisi quinquaginta palmis, a puncto autemB procedens linea mancat immota. His politis formatur argumentum,linea C, &erit infinita ut supponitur, de non erit infinita, quia clausa duobus terminis scilicet uno quod a puncto A, listat spatioso. palmorum , & altero termino quom acquisivit in illa promotione sis, quem terminum appellemus. I. dc isto I. quaero:
analinea B,immota & carente termino versus
Orientcni,secundum illum ductum , distat ne spatio infinito an finito; si infinito,Ergo non supponitur clic tantum ccntum Jo palmis promotavcrsus occidentem; Si finito Ergo inter id quod habet terminum,& intcr id quod non habet terminum, potest cile distantia non nisi finita.
PROBATuR siccundo communiter. Ducatur
ex puncto A,linea infinita, & cx eodem puncto alia,ex duabusque lineis ciliciatur pyramis, illae lineae quo magis extendentur co magis distabunt. Ergo extense in infinitum distabunt in finite,& tamen non distabunt infinite, quia di stantia illa clausa erit duobus punctis.
REsPONDET primo Pontius retor lucrado a gumcntum. Contra Divinam cognitionem
cognoscentcni distantiam duarum illarum lin arum,si enim cognitio Divina non obst latibus terminis,uidet illas infinitas, cur negabitur pos se linea infinitas,claudi terminis CONTRA, quia cognitio Divina nunquam cognoscit illas lineas tanquam possibiles , sed cognitio illi de linea est talis : Cognosco omnes partes, tuas potest habcre successi ve illa i inea, ita ut nulla sit a me incognita, quidquid tamen illius actu ponitur,finitum crit , conisquenter
DEUS non cognoscit infinitum clausum terminis quod tu concedis de tuo. vale si dicas, cum codem,si daretur es Culus infinitus , inciperet ab eodem puncto redetineret: ita etiam non est inconveniens, duarum illarum linearum distantiam, claudi terminis, sussicitque ad infinitum ut habeat partes determinatas , quae non possimi reduci ad numerum determinatum; non inquam valet: nam ex hoc ipso arguitur impossibilitas circuli infiniti, quia icilicet etiam ille admitteret terminos,nec poterit illud infinitum habere partes determina tas, quae tamen non possunt ad certum numerum redigi, si admittatur clausura per termia
I EspoNDEvis secundo, illas lineas neque distarc finite,neque infinit quia distantia cit pallio finitorum.
CONTRA. Hoc ipsum erat probandum quota distantia si passio finitorum , si enim extensio per te datur infinito,cur non distantia, S si finis tudo trahit secum distantiam finitam : Ergo de infinitudo , trahet secum distantiam infini
RrsPONDEBis tertia ex ovied : Pyramidem infinitam esse impossibilem,quia de rationc pyes ramidis est habere terminos quos infinitum non
CONTRA. Quia supposita possibilitate lisneae infinitar,& erit impossibilis pyramis infinita,& non erit; erit quidem ut supponitur,non e rit autem quia supposita possibilitate line.e infinitae,cur non poterunt illae pyramidem componere r stendeturque in hoc implicantia , sed quae ipsam ctiam impossibilitatem lineae infiniatae, argvcl. PROBATim tertio communiter, qua etiam
implicantia utiturrecentior Suar. Si extenso infinita esset possibilis , possibilis etiam esset linea infinita versus orientem ducta; sed non est possibilis,quod probatur: Constet enim infinitis palmis uno albo,& alio nigro , domus rursus conservatis albis,annihilari nigros elictis spatis is quae nigri occupabant, tunc quaero , an palmi albi residui occupent idem spatium vel non 8 si non occupant idem spatium,Ergo non sunt infiniti,sed neque annihilati , nigri erunt infiniti; non enim crunt plures albis. Ergo neque tota linea fuit infinita. Hoc argumentum desiderat probationem hilus propositionis, quod resibduum illud palmorum alborum non occuparet spatium infinitum, quamvis non occupet spati
DicENouas est secundb. I ritum in moti ω. g. Corpus in uirum si ossibile. PROBATuR. Consimile ad superius dicta imaginatione. Creatur a DEO infinitus aer, -- nihilut DEUS tantam aeris quantum respondet
318쪽
det globo terrae, succedat aer vicinus ad replet dum illud spatium,succedat inquam sine ulla replicatione, rarefactione&c. aequaliter ab orici te & occidente replcndo illud spatium, quo casu posito,vel idem spatium cum iisdem terminis occupat ille aer,vel non idem 3 Si idem unde facia successio in locum anni hilati aeris 3 si non idem: Ergo acquiret terminos , claudeturque tu Iis,quod tamen repugnat infinito. His idem mediis terminus sic aliter proponitur.
Ponat DEUS lapides unius palmi infinitos, hi occupabunt spatium infinitum, ponat DEUS infinitum lapidum, ex quibus unusquisque ae qui valeat monti , opponat DEUS infinitum
montium,infinito lapidum, tunc infinitum lapidum. erit infinitum spatium occupans ut sup ponitur,& non erit infinitum spatium occupans, quia habebit terminos,in quantum scilicet infinitum lapidum,non extendetur eo, qub extenditur infinitum montium. Hinc idem medim terminus pro utras conclusione valens sic proponitur. Ponatur linea infinita, ponantur postea corpora infinita palmaria, vel susscici linea illa ut illis corporibus coextendatur vel non sussciet si non sufficiet: Ergo habebit transitum consummabilem desitione illic habenda, ubi jam non poterit coextendi; si autem sufficit coextendi, creet DEUS corpora nonnisi centum palmaria,poterit ne illic illa linea cocXtcndi, vul non: si non poterit Ergo crit transitum Consumma bilem habens; si poterit unde illi accrescet longitudo ut cum aequalis olim fuerit infinitis palmaribus corporibus,nunC cvadat aequalis N Co- extensibilis infinitis centum palmaribus corpo
Sed quid tenendum de doctrina Ovied: admittentis p ,ssibilitatem infinitudinis in extentione,& moic, modo adiit pcnctratio CONTRA ,hanc doctrina na ficiunt universaliter adlata contra possibilitatem infiniti,quia scilicci sublata unica parte cx penetrato illo , jam non esset infinitum residuum. Dcindo infinita linea pcnctrata,vel potest cocxtendi spatio sibi proportionato,uci non potest: si potast , rcdcunt argumenta facta est non potest quaero t vel habet seclusa penetratione totum id quod est sussiciens ad replendum spatium infinitum, vulnon habet 3 si non habet .contra crit. Tum quia dicam ctiam unum digitum punctratum,clle infinitum, quamvis non habeat sussicientiam adimplendum spatium infinitum. Tum quia sine ullo fundamento assingetur illi extensioni infinitudo, Quod si habet caetera iussicientia seclusa penetratione ad implendum spatium infinitum Z Ergo poterit extendi per spatium infinitum , nili miraculo penetrationis impcdi tur. Ergo habet potentiam ut de se , secluso miraculo penetrationis , faciat impollibile , quia tu dicis extensionem illam irnpossibilem.
Ausiit sibile infinitum Categor emati
numero v.g. non sunt possibiles infiniti homines,infiniti Angeli &c. PROBATuR primo argumento superius facto contra possibilitatem infiniti Categorematici
mutandi ablatione v.g. vel unius hominis. Pi os ΑTuκ secundo communiter. Creet DEUS infinitos homines singulos cum suis an-milis,proiiciant suos annulos in cumulum : vel postunt singuli ex illo cumulo accipere IO o. annulos,vel non possunt i si possunt ὶ pone quod
accipant singuli py. tunc ita argumentum satiantequam projecissciat illos annulos singuli homines,habebant non nisi singulos. Ergo & tune
habebunt singulos,unde enim accrevillunit E go 5 acceperunt, dc non acceperunt D. annulos. Si autem singuli non possunt ex infinito annulorum accipere Ioo. annulos: Ergo habetur in illo infinito transitus consummabilis annulo rum,consummatione facta tunc,cum desunt accipiendi a residuo infinitorum hominum. Deinde eum in illo cumulo annulorum sint centenarii infiniti. Ergo S acceptibiles ab infinitis hominibus. Sed quaerero restabit unde creverit ille numcrus annulorum REspoNDE et Ovicd. quod ex illo cumulo annulorum, acciperent infiniti centenuarios annulorum,scd non acciperci omnes neque est ab-siirdum dicere, quod cum infiniti accipiunt ex cumulo infinito,cxhauriatur infinitumata ut re liquis,non sit residuum quidquam, quod accipiatur. Sed citct absurdum, si cumulus ille exhauriretur per finitos accipientes; dicitque ulterias multitudincm hominum qui haberent singulos
annulos,osse minorem multitudine infinita, habentium singillatim centum annulos, non enim rcpugnat unum infinitum, majus altoro. CONTRA . Supponamus quod ex cumulo illo annulorum,sit primus accipicias A,qui ita a cipiat Ioo. ut etiam alteri porrigat alios ioo. annulos,ipse autem a nullo alio accipiat, secundus autem sit qui accipiat a primo & simul porrigar,tertio : fiat autem hoc totum uno instanti, quod fieri potest si fiat porrectio per actus voluntatis instantaneos,vcl si id ab hominibus fieri non potcst,fiat ab Angelis;eo casu,& crunt infiniti accipientes S non erunt: crunt ut supponitur; non crunt autem,quia totum illud infinitum erit clausum duobus terminis,hoc cit primo,qui
319쪽
a nullo alio accepit Ioo. annulos , & inter ultimum,qui nomini alteri porrexit. Tunc quaero quando per illam infinitam multitudinem accipientium exhaustum est infinitum annulorum,
vel nullus cst illic, qui alteri non porrexerit, Vclest aliquis,qui alteri non porrexerit: si est aliquis, qui alteri non porrexerit, Ergo datur illic ultimus qui accepcrit & non porrcxerit, S primus qui porrexit non accepit. Quodsi nullus est qui pse non acceperit & alteri non porrexerit ZErgo & exhaustum est illud infinitum per infinitos, ut tu dicis accipientes , & non exhaustum, quia exhauriri non potest;nisi desit quod accipiatur tradendum alteri,tu autem dicis sempcr rcstuc tradendum at terutauod autem attinet ad illud principium, nempe unum instisitum lotes esse majus altero. CONTRA crit primo. Ponamus a DEO poni non nisi unum infinitum ,& quia per te unum infinitum potest esse majus altero, ponamus qsse secretos a DEO infinitos millenarios hominum,&secretos infinitos centenarios hominum,SI tandem veniatur ad semel infinitum hominum , quod ipsum infinitum hominum constet hominibus, quorum singuli projiciant suos annulos in cumulum , Δί singuli accipiant
non unum,sed centum annulos, ita ut unus accipiat & porrigat alteri,excepto uno, qui accipiat a nomine, S tamen porrigat; quaero an infinito illi toti hominum,sint suffecturi illi annuli, ut singuli possint accipere centcnarios, vel non sussiciunt : Si sufficiunt , redit argumentum factum,unde nam illa accretio facta. Quodsi ille cumulus annulorum non sussicit, ut singuli illorum hominum infinitorum accipiant cente naritis,quaero an qui acceperunt homines, sint infiniti an finiti,si finiti; Ergo infinitum exhauriri potest per finitos accipientcs: si infiniti. EGgo non stas in suppositione,scilicet infinitum illud fuissessemel infinitum, nam ex illo infinito facis bis v. g. infinitum, scilicet infinitum acciti cntium, & infinitum non accipientium. Quod si dicas , infinitum non posse dari quin constet saltim ex duabus infinitatibus, scilicet mediate utraque infinita,redibit argumentum, an cum projecerit illa collectio singulos annulos, possit accipere mcdictas modo descripto celenarios. Quod si dicas infinitum quodcunque etiam minimum continere in se plura infinita, inquiram unumquodq; sit infinities infinitum,in finities,hoc est habens numerum finitum infinitorii, hoc estv. g IOO .vcliooo. infinita , si finities est infinitum Acernat DEUS mente unum infinitum, hoc cst unies infinitum acceptum ex illiscenties : illud unies infinitum non habet nisi semel infinitudine,vcl ad maximum conflatur ex duplici medietate infinita , dc qi illa formetur
argumentum factum , de pro ectione unius annuli,accepti Qq; annulorum Ioo.Quod si unu-
quodq; infinitum est infinities infinitum , rogo quomodo potest esse unum majus altero : nam
sicut unum millenarium numeri numerantis, non est majus alio millenario numeri numerantis,alioqui hoc ipso non esset numerus millenarius,numeri enim in indivisibili cosistunt; ita imfinities infinitum, non est unum majus altero,M cum desceret in infinitudine infinitatis , hoc ipso infinitudinis finitudinem haberet. CONTRA secunde,. Quia & esset alterum infinitum minus 5 non esset,esset ut supponitur, non esset autem,ut probatur, appellemus infinitum minus infinitum Angelorum, & infinitum majus,sit infinitum hominum, supponamus CX infinito Angelorum assignari a DEO Custodem uni, de quo sit ucrum diccre non caret Angelo,& ante illum nomo prior illum habuit: assignet rursus aliis Angelos simul omnibus, quibus assignari potest,quo posito quaero : an sit devenire ad aliquem hominum, qui non habeat Ange- Ium,vel noncst devenire,si non est devcnire,si guli crgo hominus habent suos Angelos; Si singuli,quomodo infinitum Angelorum minus Crit infinito hominum 'Si autem est devenire ad homines,qui non habeant Angelos, Ergo illud
insinitum hominum dc crit infinitum, S non rit: crit ut supponitur,non crit autem,quia clau
detur inter duos terminos primum, qui habuit Angelum,&alium,qui non habet,nomina illum hominem indeterminatum,ut volucris, sufficit intento argumenti , qudd deveniatur ad aliquem vcl aliquos,qui non habeat Angelum. Et sicut docet Ovicd: spatium quodcunque occupabile a mole corporum infinitorum,si daretur, non sore infinitum, quia potest illi supervenire spatium majus; ita etiam infinitum,quod non .equabitur alteri infinito,non erit infinitum,habebit enim illic terininum,quia ultra non adaequabitur, majori se infinito. Universaliter aut in docet Oviedo,infinitum, non posse claudi terminis.
CONTRA tertio. si daretur infinitum unum. intus altero,& essct majus & non esset, ei lat ut supponitur,probariquc per hoc posset, quia si ponatur infinitum hominum ccrte infinitum capillorum majus erit,uni enim homini tot capilli,respondebunt, etsi unitas infinities repetita facit unum infinitum,crgo & mille infinities repetita unitas, faciet etiam millies infinitum. Rursus si unum infinitum non esset ma)us altero infinita pertica de funis spiraliter illi superpositus cssent .equalia,cum tamen recta figura aspirali semper superetur , insupersi unum infinitum non citet majus altero , totum non esset ma)us sua patre v. g. nam centenarius infinitus esset aequalis millenario infinito , cum tamen
centui it pars millenarii. Non posset autem unum infinitum csse majus a cro,quia illud minus,hoc ipso non esset infinitum ; quia haberet terminum illic,ubi excederetur ab alio.
320쪽
PROBATuR tertib. Desmet Dotis,omnibus diebus per aeternitatem suturis, unum Angelum,ita,ut nullus sit dies, qui sibi correspondentem Angelum non habeat, & nullus Angelus, qui non habcat correspondentem sibi diem,
quo posito; illi Angeli, & essent infiniti, ut supponituri &non essent infiniti,ut probatur. Si enim essent infiniti a mutet Deus designationem, S eos Angelos, quos assignaverat diebus,
assignet horis,vel illi Angeli sumciciat, ut singulis horis, distincti assignari possint,vel non siissicient: si sufficient, Ergo cum tot supponantur Angeli esse,quot dies aeternitatis, tot erunt horae aeternitatis, quot & dies, quod falsum est . si autem non sufficiunt Angeli, ut singulis horis aeternitatis distinctus Angelus tribuatur. Ergo illi Angeli non sunt infiniti ; quia multitudo illorum interciperetur duobus terminis; prinibhoc est Angelo , qui primae horae allignaretur. Et ultimo, scilicet illa hora, quae adhuc haberet suum Angelum, S reliqua: horae, post illam sequentes,suum Angclum non haberent.
REspo NDEr prinab Ovied. horis interrupte de interpolate acceptis, posse Deum, per totam aeternitatem, distinctos Angulos assignare, sed non posse continuate , & fluenter acceptis, computando unam, post aliam sequentem; de ita v. g. non potest primaesecundae,tertiae horae assignare suum Angclum distinctum, potest ta- mcn assignare primae,5 postea v. g. decimar,ita
ut tota aeternitate, perdivcrsias horas interpol tas,assignarc possit suum Angelum. CONTRA. Tum quia,uci tantum horis interpolatis, vel etiam diebus non nisi intcrpolatis, potest Deus assignaro alium singillatim Angelum ; si primum,non satisfiet argumento facto;quia dicere, quod horis nonnisi interpolatis,per totam aeternitatem, assignare possit Deus, distinctum Angelum, est dicerc, Deum non posse singulis horis assignare Angelum; redibitquc argumentum factum ; Si autem dicatur secundum; hoc ipsum probandum venirer,reassumique poterit argumentum iactum. Quhd scili cet deberet illud infinitum claudi terminis: deberet esse unum majus altero,&c. Tum quia,
vel pluribus horis, quam sint dies aeternitatis, assignabuntur dicti Angeli, vel noli pluribus, sed aequalibus; si pluribus, unde illud incremcn
tum, cum supponantur non supcrsuisse Angeli plures, diebus aeternitatis si non pluribus. EGgo non respondes ad suppositionem argumen
ti, quδd a diebus, ad horas, quae sint plures diebus, procedit. Tum quia, quod est vere infinitum,in quacunque suppositione, exhauriri non potest,assignatione,vel acceptibilitate, si illa inatra duos terminos consistat: tormini enim finiatudinem notant. Ergo si illud infinitum Ange
lorum,ostvere infinitum, per horas non inter rupte acceptas, inter pias tamen, inter primam de ultimam cxhaurin non posset, consequenter deberent sussicero Angeli dandi, horis
totius aeternitatis, non interpolate acceptis: ubi enim desceret dabilitas, illic esset terminus, adeoq; finitudo. Tum quia, quamvis horis su cessive acceptis , non possit etiam successivε Deus tribuere singulos annulos: non enim pos.set successi ve illam infinitatem pertransire,po est tamen simul,sicut simul illa cognoscit,& successuὸ , non posset cognoscendo pertransire. Redit crgo Argumentum: an possit simul, sicut diebus, ita de horis, assignare singulos Angelos, idque ut dico simul.
sibilibus Angelis, qui assignarentur singulis diebus aeternitatis, pollent adhuc mutata designatione, allignari singulis horis. N in A : Quia non est possibile, ut omnes Angeli ponantur : dc crunt enim omnes possibiles Angeli positi,ut supponitur,& non erunt: quia illis positis, vel implicabunt alii Angeli, vel noni inplicabunt Si non implicabunt,Ergo non omnes sunt positi; Si implicabunt, Ergo contradictorii erunt hi termini: Substantia Spiritu lis completa. Recolyntur in simili, dicta supra, ex quibus,hoc etiam deduci potcst. Quod Deus singulis horis aeternitatis, singulos dies assignare possit. Quod sic proponitur. Suppono dies
aeternitatis omnes, limul non posse poni, a parte rci 1 Suppono iucundo, illos a Deo cognosci; ita ut dicat: Nullus est dies,quem non c gnosco, ita tamen illos cognosco, ut viduam illos,
nunquam finiri posse. Suppono tertiδ,Dcum in
assignatione dierum aeternitatis,ad horas aetemnitatis, ita se habere, ut dicat, &haec hora, ct illa hora, habet suum diem proprium, ita tamen ut nunquam dierum, & horarum sit infinitudo terminata : sed sicut sunt dies infinities infiniti, ita &horae, ita ut radix assignabilitatis, non sit multitudo horarum, major prae dicbus in unaquaq; die; indubie enim plures s uni horae, quam dies: Sed radix ista est Dei omnipotentia, de non implicantia contradictionis in essentia dierum. Jam aut assignabilitas Angelorum, ad dies aeternitatis, non est , non implicantia contradictionis An elorum, sed esse actualea parte rei. Hinc ctiam Angeli, secundum non implicantiam contradictionis spectati,tam di bus, quam horis aeternitatis,assignari pollent.
Quid de reliquis in itum concernentibus δ
PROBA Tun argumentum anth proposito. Crect Deus infinitos gradus caloris , tot quot sunt infiniti homines : vel potest Deus lingit lis illorum Ioo.gradus assignare,vel non potest Z Si