장음표시 사용
191쪽
. tiali occulta diuinitate,praeter ea quae nobis ex sacris eloquiis sunt expressa. Huic quoque assertioni subscribunt patres veteres,ut Boetius dicens,substantia continet unitatem, id est, una relatio multiplicat trinitatem, id est, sunt duae relationes originis trinitatem constituentes:&alibi. Personae diuinae non distinguntur, nisi penes alium, & alium modum habendi eandem naturam. Augustinus: Singulae personae nullo modo ad se dicuntur,id est,non sunt absolutae,sed ad inuice, id est, sunt relationes. Damascentis, Et quonia Pater, Filius,& Spiri- tus Sanctus secundum omnia unu sunt,praeter in generatione, ει generationem & procesia
sonem, α Idem: In his solis enim hypostaticis,hoc est,personalibus proprietatibus,ab inuicem differunt hae sanci ae tres hy postases. Aimselmus de processu Spiritus Sancti dici quod
in diuinis omnia sunt unum, ubi non obuiat' relationes oppossitio Obserua autem ut plane noueris vim constitutivam harum relationum, quod relatio non constituit personant
inquantum dicit habitudinem,id est,ad respectum terminum, sed ad fundamentum , quia habitudo ad terminum est ad extrinsecum, habitudo vero constitutivi est ad intrinsecum. Deinde relatio secundum suam quid litatem non constituit personam, sed per suam propriam pastionem: patet quia per suam quiddi talem est ad aliud. Vis autem constitutiva non couenit ei per se primo,sed per se secudo,tan - . quam eius passio. Ad haec relatio non const i-
192쪽
LIBER PRIMUS. Tatuit personam inquantum relatio, quia sic omnis relatio constituere nec inquantum pate nitas, filiatio,aut spiratio, luia haec etia in creaturis repertu tur sine. vi constitutiva,ut inquantum diuina,na hoc modo omnis relatio diuina
ut idelitas aequalitas costituerit peti ona,quod constat esse fallum de spiratione activa, ut in- quantum propria,quia prioritas originis, quae est propria patri, non constituit perionam patris.Sed quatuor requiruntur coditiones,ut relatio personam constituat: Prima quod relatio sit formaliter insistens, id est, habeat esse in diuina essentia,ut sit eadem illi. Non enim duo possunt formaliter unum constituere, nisi unusit in alio 1 Ideo non sum ceret quod est et coli stens,id est,sui existens vel assistens. Secunda ubditisset, sistens relatio enim inhaerens non constituit suppositum, cum adueniat iam subsistenti. Tertia quod sit propria viai petion si cnim communis esset duabus sui spiratio activa aut pluribus ut aequalitas, similitudo) non
constitueret perio nam. Quarta quod sit adu niens personae. Obserua praeterea quod rela Gua sunt simul nata, hoc est, nequeunt eme linese inuicem absq; c5tradictione,quia relatior quirit duo extrema ut si, secus esset ad Ce dc quid absolutum, Relativa etiam a se inuicem
reipsa distingutur. Hoc quoque modo diuinaea personae sunt simul natae, quia includit contradiistionem unam esse sub alia & distinguntur realiter ad inuice, quia nihil scipium producit Iab i. d. secuitu Augustinu, nec propterea subsequitur I c. I.
193쪽
distinctio essentiae,in qua subsistunt,quia idem illimitatum potest esse fundamentum oppositariana relationum: Relatio aute fit eade re
fa essentiae diuinae,& ab ea formaliter remanet distincta. Nam relatio non est formaliter essentia: unde Augustinus, si essetia esi ad aliud, iam non est essentia: consimiliter si relatio estens ad se rinalite non est rclatio. Cum igitur relatio non est eadem formaliter ca essen- Lib. r. de tia, susscit ad distinctionem personarum sine Trin. ς z. distinctione essentiae. A dde quod & aliae optiniones supradictae nullam habent verisimilitu dinem, te prima costat. Quaectique enim non
sunt primo diuersa, sed ab aliquo conueniunt,no seipsis primo distinguiur,quia in ipsis aliud est in quo conueniunt, & aliud in quo distinguntur,atqui diuinae personae non sunt primo diuersia conuenixit enim in essentiaὶ ergo non seipsis totis distinguntur. Quod si obiicias pela sonam adeo esse simplicem sicut essentia. Es.sentia autem seipsa primo distinsuitur a quoquo alio, ergo & personae. Respodetur quavis persona sit simplex,nihilominus duo includit,
essentiam videlicet, & relatione, quoru unum non est formaliter alterum,na unum est communicabit videlicet essentio, Alterii vero ne-pe Dersona incomunicabile, re sic uno potest distingui id est,essentia ipia M oon altero. Desecuda opinione quod fit absurda patet, qui quid enim absolutum in diuinis eit perfectio 1 simpliciter omne erum tale denotat perisectione, do nulla est in diuinis perfectio nisi limpii
194쪽
citer,sed nulla proprietas personalis potest esse perfectio simpliciter, quia omni perfectio simpliciter est communis tribus, & nulla persenalis proprietas est communia tribus, igitur proprietas personalis nequit esse quid absolutum. Praeterea quidquid est absolutum in diuinis est formaliter infinitum somne enim taledicit qualitate virtutis in creaturis,qua no potest carere diuina natura. in In diuinis aute non est ulla quantitas virtutis niti infinita, sed nulla 'proprietas personalis est formaliter infinita nam ea priuaretur aliqua persona diuina maliter infinita ergo nec absoluta. Itaque reliquu est,ut dicamus diuinas personas non constitui, aut distingui absolutis sed relationibus.
an Nerbum creatum sit actualis intellectioὶ Eibum nostru haud dubie est actita V. num κι-lis intellectio, & notitia producta a seimm qhid memoria perfecta repraestentans diui- α num verbum. Haec autem ratio intelligitur ex O , Augustino. Ait enim, formata quippe cogita- τὸ - uitio ab ea re quam scimus Verbum est,a cogno- I i. 1 . 'scente siquidem sui idem asserit) & cognito paritur no titia. Consentit sibi, licens: Cogita- Lib. yritio quippe nostra perueniens ad illas quod Trin. e. vis. scimus, atque inde formata verbum nostrum est. Est utem duplex verbum videlicet imper' vis; fectum, quod in notitia confusa &perfe-ssu sLi ctum, quod est notitia distincta. Quapropter Ili
195쪽
licet quamlibet; actualis notitia verbum dici posset, idcirco quod de memoria gignatur, imperfecta notitia,seu confusa de imperfecta memoria gignatur,perinde ac perfecta de praefecta: Etia confirmatur per Augustinum, quod notu est inquit verbii dicitur animo impressum,quantu de memoria definiri, & proferri potest. Proprie tame sola notitia diffinitiva,&perfecta verbii dicitur,eo modo quo de verbo post Augustinum in praesentiarii agimus,qubdvidelicet repra entet verbii diuinii, ait enim.
Naplacet mihi quod noui, & definio quid iit
intemperantia,& hoc est verbum eius. Poreb notitia perfeci a nequit statim semper haberi, sed requiritur inquisitio praeuia,quia secudum Philosophum. Innata est nobis via procededia confuso ad distinctu,quod plane innuit Augustinus, hac atque illa sinquit volubili quadam notione iactamur, cum a nobis nuc hoc nunc illud inuentu fuerit,uel occurrerit cog tatur tunc fit veru verbum,quando ad illuitquod scimus peruenit, atque inde formatur Vcrbum eius.Illa tamen laetatio, seu inquisitio ut satis indicat Augustinus) non est gignitio verbi formaliter,sed cum praecedit. Est igitur talis ordo. Primo est notitia habitualis cofusa, siue species intelligibilis: Secundd est notitia actualis confusa: Tertio inquisitio& discursus, circa multas species variarum reprςsenrativas, quae virtualiter in memoria cotinctui: Qua to est notitia actualis distincta, quae imprimit in memoria speciem intelligibile perfecta, α
196쪽
tunc memoria assimilatur memoriae pateriacie in diuinis. Deinde ex tali memoria perfecta generabatur verbii perfectu absque inquisitione media inter ipsam memoriam, & verbum, d talis cognitio verbi perfecti ex memoria per fecta assimi itur propriae gignitioni verbi diuini ex memoria paterna. Quaeres Veris cu Au- ω , Agustino an ad verbi generatione cocurrat vo- Trin. I6.luntas sine amore. Respondetur, quod gigni Adverbii amore obiecti cogniti, aut amore ipsi' notitiae per 'seu' Mi non est de ratione verbi: veruntame ad verbii perfecturn concurrit duplex voluntatis actus. Vnus primus imperas actum, & inquisitionem primam,sine qua non haberetur verbii perfectu,ut ostedit Augustinus: Alter actus est c5- Lb. s. d. placentiae in notitia iam habita,sine quo intel- Trin. c. visclectus no permaneret in ea, & ex cosequenti huiusmodi notitia non habcret ratione verbi permanentis: Illa tamen permanentia non estae ratione verbi perfecti intensiue, non enim est minus perfecta albedo vni' diei, qua unius anni,no igitur actus voluntatis est de essentia verbi,nec cius causased concomitatur in nobis eius generatione propter causas praedictas.
si tamen verbii strictissimὰ caperetur, ut puta ex modo quo Augustin' ex causa praeallegata, pertractas illud:Nemo potest dicere Domin Iesus,nisi in Spiritu Sancto,&c. Quia huiUD 1. Cor immodi dicere denotat acceptationem & amorem obiecti dicti, & concepti, & vltra verbi ratione absolute aliquid includit, nepequbd . iale obiectu amore prosequatur, tunc procul
197쪽
dubio desideraretur a eius voluntatis circa hoc D.TH.e.ε. Dbiectum. Aduersus praedicta obiicies Augustinii dicente .phatasia Cartaginis in memoria mea est verbii eius, hantasia aute ibi accipitur Proprie pro specie intelligibili, erit igitur species intelligibilis verbum , & non uotitia ipsa. Respondetur, hanc praedicationem non esse formale, sed causale, reddens huc sensuqubdialis species intelligibilis una cu intellectu est
L;. it. da causa pro luetiva verbi, dc Augustinuita intcl- Trin.ς- - lexisse constat ex suis scriptis, cum asserit Verbum non esse formaliter in memoria, in qua tamen est species intelligibilis. Huic aute simu SMbο- te est illud A thanasij. Sicut anima rationalis,&-- caro unus est homo, &c. Haec enim duo constituunt ipsum hominem & componunt physice,non autem sunt ho mo,cum homo denotet ens tertium ab ipsis distinctum partibus.
τerbum iu diuinis fit proprium person geni t Vm in diuinis exprimi per intellectum, ,hri ita sessit proprietas secudae personae, & ve bum illud ipsum significet, erit propterea more persis nate,& proprietas filij. Po
Verbum est xb verbum est terminus concretiuus sicut &terminus co Filius, cuius abstractum verbatio) non est re-
γυ- cepturit. Idem igitur significant Filius & ve , bum de formali & principali significato,nepe respectum secundae personae ad primam, at seruntque duntaxat in connotato: verbum
198쪽
OBER PRIMVs. 7Senim connotat notitiam actualem, cuius est talis expressio, Fikius autem connotat naturam
viventem,in qua est talis relatio. Filiatio enim in solis est viventibus. Aut dicitur verbum inquantum procedit per modum intellectus, Filius, quatenus Filius procedit a Patris per modum naturae. Obiicies Augustinum dicentem, verbum cst cum amore notitia. Haec autem 9. , T i. omnia sunt essentialia, hoc est, tribus compe- 'pi* tunt personis,igitur & verbum. Respondetur,
Augustinum loqui de vcrbo nostro , qudit si ad diuinum etiam referatur,intelligit de no titia genita. Dices insuper, Pater intelligit res ipsas perinde ac Filius, igitur eius notitia dicetur verbum , & clim talis notitia sit ipse Pater, dicetur ipse verbum sicuti & Filius. Rcspon-' detur', non quaevis notitia Dci dicitur ve bum, sed dunmat illa quae est genita, & generante reipsa distincta, notitia autem Patris ingenita est, nec ab ipQ distincta. Di- cces tandem, filiatio est proprietas constitutiva Lib. d. m.
secundae personae secundu Augustinum, non a i ergo verbii, quia unius constituti est unicu .cimale constitutivu. Respondetur, non esse duo propria,sed idem, quia eandem relationem signant verbum, & Filius quamuis diuersa con- Lib. 7 denotent,ut diximus. Unde Augustinus, eo ver- Trimi , -
. bum quo Filius, & utrunque relatiuὰ dicitur. - ' DIST. a . QVAEST. 3- diuinum verbκm denotet re pictam
199쪽
Lib. . da Ssertore Diuo Augustino verbum &T Filius in diuinis idem significant, nam
ritam a s πις non dicit respectum ad creaturas , igitur ereaturas. Dcc VCrbum. Obserua nihilominus, quod hoc orbύ dA- vocabulum,uerbum, in diuinis denotat dupli-pbremm certa respectum. Primo δί principaliter signi- .L- sis trelationem expressi ad exprimentem: de hic respectus, est realis,& ratione huius dicitur proprietas filii: Secundb connotat respectum declarativi ad declarata,id est, significat respe- u notitiae Id illa, quae per ea cognoscuntur: siue illa sint diuina siue creata, quia cognoscit
verbum diuinuipias personas trinitatis essen-Gι. .ga tiana diuina,atque creaturas. Augustinus enim
Tran. c.y ait, lubit verbum declarat se, & iste est respe- stus rationis: Nam idein potest habere ratio- nem declarativi ratione sutipsius. Omnis au-
rein respcctus, qui est ad seipsum, est rationis dulaxat. Porid hic respectus nomine pro- prietatis personalis, nec in personali proprie- tate filii inclusiis, cum sit respectus rationis.Insuper omne intrinsecta in diuinis, est proprius simpliciter, quocunque respectu ad creaturas. Quinimo omnis rospectus in diuinis ad creaturas est communis tribus personis simplici, ter , sed aliqua Filio appropriantur propter modum suae emanationis , ut hic respectus, DEO 'μare quem dicit verbum. Deinde & respectus, s vria uri quς m dicitos ad artificiatum. Vnde Augusti , Liue. ι - nu . Vctbuln est ars omnipotentis Dei plena
Trin. e.vit. omnium rationum viventium. Respectus
200쪽
enim artis ad creaturas,ut artificium, est communis tribus,cum sit eadem ratio, & potentia creatura trium personarum. Appropriatur tamen Filio propter conuenientiam cum sua
productione, operatio siquidem per modum artis ad intellectum pertinet. Consimiliter Filius per appropriationem dicitur potetia ope ratiua Patris, Ioannes, Omnia per ipsum facta
sunt. Propter eandem quoque caulam sapientia, notitia, veritas,&caetera. Filio in diuinis a tribuuntur. Hic posset quaeri cum intellectiis diximus, ut est in Patre exprimens verbum diuinum, seu generans Filium habeat solam diauinam essentiam obiectum, vel etiam ipsas creaturas in eadem relucentes. Respondetur, ritim mq; bd diuturna essentia est prius repraesentati- produciturua coram quae sunt ad intra, tuam eorum quae norit acra sunt ad extra sic enim loquitur Beatus Augu t - - stinus. Ouocirca in primo instanti naturae, in quo personarum emanatio completur,creaturae non relucent in essentia: Et sic Filius non est no titia creaturarum, siue non producitur per earum notitiam.