장음표시 사용
281쪽
Creatura atribu,necessario proan
uinae productitur personae. Alterum instans est cum diuinae illae potetiae,intellectus& voluntas
circa creaturas feruntur. Hinc consequitur productionem diuinarum personarum comple tam esse prius natura, quam creatura: ip cognoscantur, dc producatur. Quocirca verbum diuinum non producitur de notitia creaturarum, nec Spiritus sanctus de earum amore, sed solius esentia dc naturae diuinae. Diuinus igitur intellectus, ac volutas communicata sunt a pa- ire aliis personis, priusquam producantur crea- turae. Quamobrem catum productio a tribus
est necessarib personis,nedum quantum ad earum verum esse & reale,sed etiam quantum adesse cognitum, & amatum sita enim loquutur)Hoc autem astruitur ex illo Ioanis, Pater meus usque modo operatur,& ego operor. dc subsequitur, Quaecunque ille facit, & filius similiter facit. & cx odem Ioanne. Omnia per ipsum facta sunt. & in Genesi pater alloquitur filium& Spiritum sanctum, Faciamus hominem &C. Huc accedit Diuus Augustinus dicens, Sicut pater & filius ad Spiritum sanctum sunt unum
principium, sic omnes tres sunt unum principium creaturae ad ipsam producendam. Ratio adnecti potest: personae enim diuinae plus conueniunt, quam substantia, & virtus in creatura: Atqui haec in operatione separari nequeunt, ergo nec diuinae personae. Praeterea principium duarum productionum necessarium, videlicet
282쪽
quodpiam est principiti productionis intrinse- quae est contingens Necessario igitur prilis est in diuinis principium productionis a lintra
& necessariae, quIm adextra, & contingentis. Porro ratio,ob quam creaturae 1 tribus necessa tib producantur personis , non est propterea quod Filius,& Spiritus sanctus ut nonnulli perperam asseuerant sint rationes formales proxime creandi, hoc est, instrumenta, seu media, quibus creaturae producantu aut quod sint auxilio ipsi Patri,quasi solus id non posset: Sed id circo quod diuina natura prius naturaliter c5- municatur tribus suppositis diuinis, quam creatura produci possit. Quapropter in secundo instanti naturae , in quo creatura est producibilis
vis, id est, voluntas diuina productitia illius est in tribus personis eadem, &,n ca, aE m-plicissima, perinde ac dictum est. t r. distinctio iane primi, Spiritum salictum necessario a Patre, x Filio procedcre, non ob id quod vis spira tiua sit in una perona imperfecti , qua uiduabus.sed quia foecui1ditas illa prilis filio concedi
tur,quam Spiritus S .spiretur. Quare cum spiri-' tus factus spiratur curia una & ca em in utroque sit viri' spihatiua a duob'producitur QEa uis autem creat irae atrii, iis necessario creentur personis , nihilo iiiiiiii, si unica esset in diuinis persona,posset illa omnes producere creaturas, Greare et quia ipsa omnipolans esset, o inanitae virtutis: V p
si qui de patet nihil a stio, & Spiritu sancto reci pi sed a seipso habet,quidquid est. si is consen- L Ttis Richardus, Si tantum inquit) esset una per- eap. 6.
283쪽
na,adhuc esset in ea plenitudo potetiae, & sa pientiae. Obiicies fortasse, Omne essentiale in diuinis prius est petionalitatqui creat Marti pro ductio activa est quid essentiale cu sit communis trib us p raecedit igitur personat ii emanationem, cimi earum productio sit actus alterius talum,aut duarum potionaruna. Respondetur,li cet quodcumque cssentiale ad se , dc absolute sumptum notionale praecedat, non tame ut habet habitudinem ad creaturas producedas, seu quatenu, producit creata : Sic enim diuinarum productionem p crsonarum praesupponit. Quado enim est aliquod eis cies activum ordinatorium ut onesium est 1i. disti'. qu*st. i.primi n5 prius producit actum remotum, quam priora,ctus productus fucrisivi constat de anima, quae non prius aliquid amore prosequitur, qua illud ipsu intellexerit,&nouerit. Nihil enim cst amatum, nisi praecognitum. Coctat enim de sol qui prius illuminat partem orientalem,quam meridionalem,& occidentalem. Consimiliter dicedum est de productiones erso narum, d creaturarum.
potest - ne Dim quidpiam creareξ . . Ion abs re pro se ob haec mouet quaestio, cu eius veritas philosophos soli naturali innitentes rationi, oluntatuerit. Nucaute in cuilibet est i nifestata fideli ex sacris literis,maxime exG ene- Genes. si,ubi habetur: In principio Deu creρ I coetu, M
284쪽
quide ut manifesti' appareat: obserua imprimis Ioau. I. quod creare eit aliquid de nihilo producere, id est, nullo prae lipposito sut interpretatur Ansel- C ramus lareationi enim no praesupponitur aliud ef .lacies ab ipso Deo,nec aliqua materia. Quocirc D e s. praepositio de in praedicta definitione denotat habitudine ordinis tantu, no aute habitudinem causae essicientis,aut materialis sic enim loquitur Anselm')hoc est,qubd no esse creaturae, p cedat esse. Hoc aute bifaria intelligi potest: - . . mo quod non esse praecedat esse ordine naturaelatu,& hoc modo etia Philosophi admittiit Deucreare posse,&orbe uniuersu creatu fuisse,sicetipsu esse aeternuasseueret, ut patet per Avicena. Altero modo accipi potest,quaten denotator- 6.-ia.erudine durationis ,.seu teporis, sic videlicet quodno esse praecesserit in aliquo tepore ipsu esse, Schoc pacto Theologi coccdut mundu fuisse cream de nihilo, nec esse sternit. philosophi aute diffitetur creatione hoc modo accepta,quadoquide asserui Deu necessarid producere,quidquid ri, a immediathi ducit&nullo praeexacto. Quod au-
tu mediate iducit aliquo psupposito illud operatur,quia medio causaru secuti arti, quare secu- .du ipsos Deus nihil cotingeter creat. Sed hac in re pessime aberrarui Philosophi. Obserua nihilomiti' quod aliquid de nihilolduci dupliciter accipi potest: Primu ut intelligatur de nihilo omnimode,vip ata ta in esse simpliciter,qua in esses udu quid, k sic nihil creatur de nihilo in rem natura, quia i fuit in esse cognito amato,& pos- sibili in intellectu,&volutate ipsius Dei. In illo
285쪽
tamen esse cognito, & amato suere quidem de nihilo producta, sed Hiiusmodi productio non est creati cum non sit productio ipsi' rei sim plicitor ed secundum quid. Secudo accipi potest ut intelligatur quidpiam aleri de nihilo simpliciter , quod nihilominus est aliquid secundum qind,hoc est,in esse cognito,& hoc modo accipitur ratio creationis, ut puta quod sit pro- duello de mhilo,& soli Deo copetit,ut patet ex I.. a. de Tr. Augustino diccntc. N eque boni Angeli neque mali creatores csic possunt alicuius rei, & multo minus hoc possunt aliae creaturae. Huc accedit quod nullum agens potest quidpiam creare, nisi cuius voluntas est sua potentia. Cum enim: creatio sit alicuius de nihilo productio, qud dcreatur solo voluntatis imperio sit , nullius auteagentis praeterquam ipsius Dei voluntas est sua potentia, quare nec creare Poterit. Vide latilis Resolui. distinctione i. quaest. i. quarti libri se n. ten.& c. A Nuitu Si quidpiam recentcr produ- Iacobi. i. citur, hoc ideo fit, quiaciliquid aliter se habet nunc quam prius, haec aute mutatio nequit adscribi nisi passo, quia nihil illius ex definitione creationis perfuit, nec ipsi Deo una sit inimi tabilis, Apud que non est transmutatio,&c. Nihil igitur creari potest. Respondetur, agens voluntarium scutulmodi est Deus antiqua voluta f. te,id est tua sempcr habuit nouum, absque tui
mutatione affectum producere valet, facta ta- me immutatione ex parto creaturae, qua acqui rit est e,post non esse. Dc' itaque voluntate, tua ab aeterno voluit creata definito consistere to
286쪽
pbre, ipsa iuxta consilium voluntatis suae aeter num temporaliter produxit. Iuxta illud Aposto- i. li, Qui operatur omnia, secundum constiti voluntatis suae. Arguitur secundo de generatione idem manens, idem semper natu eit facere idcivi ignis naturalis calefacit, non erit igitur in enfectu variatio,iarii prius fuerit in natura. Res 5- detur, Philosophii loqui de agente naturali, no aute de agente libero,cuiusmodi est Deus ipse . .
Potuit-ne mutaus aut creatura aliqua ab aetervo
a DO produciZAriant dubio procul hac in re Theologi , & Scotus problematice hanc
pertractat quaestionem , rationes virtusque diluens , S cum parui, aut Aullius sint momenti,id latius perscrutari dubii, certitudi- LM. i. rellini illiti, scientiae relinquimus ei, cuius est imperscrutabilis consilis celsitudo, liberξ profite-tes non esse impollibile apud Deum omne ver
Arie quoq de relationib' senserui docto- 'ia si
res, non de fuerunt enim imp irriis,qui he' s. ameto.
287쪽
. garent relationem omnem esse quid in re, sed tantum in actu intellectus,sed hi maxime aberrarunt, Nam hinc consequitur ipsum vniuersum non esse quid unum , quandoquidem eius unitas quae est quaedam relatio in secundum Philosophum consistit in ordine partium ad inuicem & ad primum ens. Quocirca illis obiici potest illud Philosophi, qu5d inconnexam faciunt orbis substantiam. Ad haec de-31. Mnb- struunt omnem compositionem realem haec enim partium unionem requirit, quae si solum a*- Mς b. esset in intellectu, nullum esset prorsus compositum reale. Deinde fuere qui admiserint quidem , quasdam esse relationes reales , sed negarunt aliquam esse : quae a suo reipsa distingueretur: fundamento, & illi quoque in secundo errarunt membro : Quandoquidem realiter ea distinguntur , quae sic se habent quod unum absque alio esse potest, atqui nulla: sunt relationes sine quibus nullatenus repugnat fundam ento earum esse, cuiusmodi iunt paternitas, similitudo, & caetera. Non omnis igitur relatio est eadem suo fundamento. Quapropter media hic via incedendum , ut concedamus pleraIque esse relationes reales,& teipsa a suis distincitas fundamentis, & nonnullas esse huiusmodi, quae eaedem sunt realiter suis fundamentis , nec deesse , quae sint
relationes rationis. Relatio tamen communis
omni creaturae cuius terminus est ipse Deus )ςadem est realiter ipsi creaturae , quae eius es h svnd mentum, distincta nihilominus forma
288쪽
liter. Hoc astruitur, Nam quod sic alicui competit ut sine eo ipsum esse nequeat est una , &eadem res cum illo : Atque huiusmodi relatio sic creaturae inest , ut sine ea creatura esse nequeat, est proinde illi eadem rei sa. Prima tamen huius ratiocinationis propolitio intelli- .gitur , dum modδ inter ea non sit essentialis . dependentia , quae manifestam efflagitat distinctionem,ut patetin relativis, in quibus est mutua dependentia, quae profecto realiter distinguntur, quamuis unum absque altero esse . non possit. Qubd autem praedictae relationes a creatura inrinaliter distinguntur, patet, quia
respectus, assertore Aristotele non est re ratione absoluti,nec e contrario. Cum autem creatura permanere nequeat, nisi a Deo ipso in esse 'conseruetur hixta illud, Portans omnia verbo virtutis suae &c. Eadem erit relatio creaturae ad
Deum creantem. Creatio igitur passiua Angeli ad Deum ipsum terminata,eadem est reipsa ipsi Anselo.
Ngelum quidem, & animam specie disterre omnibus sane est in confes- , so,quandoquidem formae, quae sunta e iusdem rationis specificae, id est, e-kadem speciei, eandem perficiendi materiam,
289쪽
dc non perficiendi rationem habent, Anima au lcm suapte natura corporis est perfectiva,id est visibilis corpori per in rinatione, non ita A n-selus. Disscriit proinde specie, non veluti duae sp Ccies, cu anima non ut species subiicibilissi cui praedicabilis,sed pars speciei, nepς hominis B t uc ratio distinctionis specifice, inter Angelii& hominem, cuius est pars. Ratio autem distis istionis specificae inter Angelum hominem, non cst viilbilitas ad materiam, & non viaibili tas. ut suspiratus emaneae Bonaventura. Quandido quidem viribilitas denotat aptitudinem,quae pr supponit naturaliter essentiam rei. Quocirc'. ncq it cilc praecipua ratio distinctionis specificae, licet nobis a posteriori illa in nifestet: pro' inde ac propriae passiones ignotas nobis diste rentias ostendunt, & multoties eas circumloquimur, nec deinceps diuersus intelligedi modus maior in Angelo,& minor in anima potest cita huius aistinctionis causa, quemadmodum.
asseruit Alexander de Halis dicens , quod isti gradus, cu modi intelligendi diuersi sunt,intel ligere sine discursu in Angclo, & cum discursu
in anima, Hoc, inquam, non ponit discriimen inter Angelum,& animam. Nam tametsi anima per discursum notitiam conclusionum adsequatur, praemissas tamen sine discursu appraehendit. Anima item beata Deum fine discum α. vi flus iij intelligit, nec est certum Angelum . sine di cursu simul intelligere praemissas , & i iconclusionem,in principiis inclusam, quamuis ςi ius operati tonit δc intelligere, quam ipsa a -
290쪽
Rima. Dicendu est igitur cum Scoto,quod Angelus m anima specie disteriit, propterea quod habeant essentias, eu naturas alias, atque alias: Quarum quidem naturarum diuersarunt differentiae formales & essentiales siit ut in nomin rae,ita,& incognitae. Obiicies fortasse Augusti- Lua.dὸ l. .
num qui ait, Angelus, & anima sunt natura pa- αrbur -- res,sed ossicio impares. Respodetur, Augustinuloqui non de paritatu naturae secundu rationem specificam, sed de paritate quietationis in bono infinito. Quemadmodu enim Angelus talis est inaturae, ut nisi in bono infinito quietari no pos sit ita & anima ipsa intellectualis : Vnde Augustinus: Inquietu est cor nostrum donec requie - scat in te,s,tiabor clim apparuerit,&c. 'DISTINC T. a. Q V. I. a. & q.
An Angeli existentia aeuo commensuratur)A ssim a Theologis tres enumeratur Mense in cnsurae durationis reru, videlicet rerum ii aeternitas,aruum,& tempus, quae sic t 'η differunt. Aternitas est rei omnino
indefectibilis mensura, lualis est Deus. Tuum enim est mensura rei permanentis quidςm, seu quandiu durat iasi deficietis, defectibile tamen, . cuiusmodi est A ngelus Temp' autem est mensura rei forma liter successivae, cotinuae des cientis, ut est mot', & cxistentia rerum corruptibilium,&generabilium Porrb mesurare est igno- M nivrisistam quantitatem per notiorem demonstrare: