장음표시 사용
61쪽
euratordinem. supra, ip*mium obis a Deo ollania naturam quorum cum in diuina nente lateat ratio a nobis nulIo quoq,pos,sulit sciri inodo, nisi diuiust ipsa intercesserit euriatio. Ecelse. Ita m. s. IT. Sap. c. m. v I 8. seqq. γ' adit ea aec . e. itanu. 6. c. qq. 6. secundum tamen orthodoxas sacrosanctae Ecclesiaetraditiones non ita indistincte ut iacet, accipienda esse videtur, quia ipsi Deo itecessitas imponeretur, quod unum prius facere deberet, quam alterum rpis possed perficere actu, per quae ipsa omnipotentia ab omnipotenti sua useretur potentia, Deum ipsi subditum redderen necessitati, quomodo exim omnipotens diei posset ille, qui io, quod agere praetendit, persicere ut valeat, alia quaedam,
cessario praemittere debeat, quam quod persicere intephta desis absoluere queat, miserias eqi huic sucumbat necessitati, qubrum viniaiqiyel alterutruim qui constanter affirmaret, inerrori detineri Historum non posset. Respondebita siua quis dicens: -- Minui visuimura huma non liministi sermone gal rudus iminio ponerent i , mq; milii eo Miscursi uos &ratiocinat diabere emones, quos cum eo, Num a nu aa. myro, Mirui in legimiis ius lix bedietati ii sua oc mota fuisseis ot ritia, qu-cumpi
haberet loquendidacultatem, quam do rubens alterit eret, inmissibile esse se ad deteximnatos eluin ca litandosi actus .potentiam statuere, quae rei numquain posset, vel ipsa non apta esset eos emittere natura, non homu is esse philosophi ipsi asserunt philosophi, eo
62쪽
possibile esse dicunt, quod frustra qui iram secerit Deus , leo quod lustrata actio ab ipsa proueniat imprudentia , quam Deo ascribere velle peccatum estet Denti c. 32. nu. 7. Sap. c. I .nv. s. c. I 7.ms. Σ. I a. c.' 4nu. 18.e I9.E: ech. c. q. xv. 23. si vero recte, appositeq;
loquendi, de ratiocinandi aptam dixerint a Deo in asina illa insulanx
fuisse potentiam, corum utiq; tunc bene curreret col. sequent a,quod
videlicet, asina illa virilite sibi insulae locuta sitisset poteritiae quia ab huiusmodi potentia iste naturaliter procederet recte loquendi, a tiocinandi actus, verumtamen propter hoc non cessarent diffinultates, nam tunc aut volunt, quod huiusmodi potentia , quae spiritualis substantiae est naturalis potentia, in sua spirituali naturaliteransita substantia in asina illa infusa fuerit, aut extra illam primo modo cum eius spiritualis substantia ipsa sit anima rationalis, cum anima quoq; rationali dicta potentia in asilis illa infusa fuerit, consequens esse di ceretur. Secundo modo, cum corpus asininum sit substantia improportionabilis potentiae rationalis ei non adhaesisset, postulat ratio, d i Thoe impossibile admittendu fore cotenderent, liqc adhuc remane-'ret difficultas, quia dictum asininum corpus ad loquendum cum sit omnino ineptum, atq; inhabile eius etiam medio dicta in eo locuta suisset potentia, impossibile fuisset, verum cum ista recte loquendi, &ratiocinandi potentia, ut dictum est, sit rationalis animae propria, Mnaturalis potentia, quae a praefata non reperitur, nec datur separatae anima, asina consequenter hanc a Deo sibi infitiam recipiens, olei tiam animam quoq; recepisset rationalem, conseques esset, quoniaIn eiusdem est animae rationalis natiua facultas, quae ab ea auferri non potest, vi ab ea auseretur, quae erat, amplius non esset anima rationalis, propterea bicumq; alicuius est potentiae naturalis actus, ibretram subitantiam speciei illius, cuius est ille naturalis actus adesse necessario deducimus, & manifeste coonoscimus, quia potentia speciei unius non potest actus producere specie alterius Mat. cssonum.
Venim si hoc pro cosanti supponere voluerimus ex multis infra- dicendis inconuenientibus unum sequeretur, necesse esset, vel quod Deus post elocutionem asinarrationalem in ea insulam animam continuo extinxerit,& ad nihilum redegerit, quod impium esset dicere, quia Deus animam rationalem natura inexterminabilem fecit, quod
autem secit Deus non infirmat, ne,s corrumpit, vel delet opera sua,
63쪽
sed dili conania, quffecit, maxima animast rationales Δ13. c. II Mas e a T. EccLe. 7. . I . si autem ad nihilum eam non redegille dixerimus, extribus his mum sequeretur oporteret,vel quod post mortem asinae anima, quae in ea erat, in hominem migraverit, vel ad paradisi gaudia, vel ad aeternas in mi poenas ierit; ex primo damnata illa antiquoru insurgeret philosophorum opinio de animarum transmigrati, e de corpore ad corpus ex secundo quod . non intuitu, rei aerito redem prionis D. N. Iesu Christo pronobis expositae illa saluari posset, quia non pro asino, sed pro hominee Iposita fuit, es quod sine fide , quam illam habuisse ibi non legimus, Deo placere potuisset. ex tertio vero, quod sine demerito ad poenas
inserni damnata uisiet, quia non ab asino, sed ab homine oti talo: deste visit pece 'na, actualeq; nullum ab ea factum Biisse lemurus. ne Monuiua tori endam Are amaram dicamus, cportet, quia alienum est a natura Dei eum Mulanitiare, qui puniri no labet, nec puniri debeat ille, qui pereatum non secerit. Apo Rot . mineto
Ia.mmi.Is. a. o usi post viilli sale iudicium quelibet anima cum corpore, in que,viam si bona egeritis coelis si mala in i serium iturasti quis inalterum existis aetem asinis1o
corpore, inu, illa viris em nisis affrenare audebise neq; obstatisi diximur, qud asina illa non intellexerit id , quod in tem illosiam locutana nusser immis, prasi ex eo necessario eialiis a mase in m animui rati leni non habuerit, eo quo inimnaeuo intestini δε qui inomammmii sim sina, quod vim non inici erit, non tamen exeone,
-lexerunt, Miranteuimur,exeo imites' 'i deducem vellant,quod animani rationum, viri ha issein vestion haberent, rami uita esset , ili. p. ad T- ci. m. 7. -υς isim .a Mam c.8. a a. c.' inamo cuin inpri sic, t supra, affirmem, quod suu iam inriderit potentiam, non ineptamdicantad loque uniet; γε ibi locuta fulseae tu , alias inutiliter, risum,&Mariansita luisset, eum line apta ad loquendum, loquivere nonpossit potentia, si aptat dixerint eodem dicinitur negare ore, quod stimant, qui
64쪽
s iii asinam illam infusionem admittunt potentig ad recte cloquendum discurcndum aptat, illaq; ad id apta potentia ipsa sit ratiocinatrix
facultas, quae est animae rationalis indivisibilis pars, quia facultas, seu virtus eius es in indiuidua pars subitantiae, cuius illa dicitur facultas, seu virtus, in esseq; sermali unum cum ea est substantia tamisi, una earum consequenter posita altera adsit, necesse est, quia ab inui-i uicem natura, ut dictum suit, inseparabiles sunt, cum vero ab actu cognoscamus, quae, qualis ipsa sit in subiecto agcnte potentia, eo quia non, nisi propria, knaturali queat actus procedere potentia.
consequenter etiam insitae si in se virtute potentia diserte loquem tem, ratiocinantem audierimus,in eo raticionatricem inesse lacu tatem, & virtutem, recte pronunciabimus,quae facultas,& virtus an
mae cum sit rationalis indivisibilis pars, in ipso etiam sic loquente,&ratiocinante animam inesse rationalem necessario deducemus, quia, ut diximus, altera sine altera in esse formali esse non possit, cum in eo unum sint substantia tantum; quod si rursus replicantes dixerint,quod ipsi non affrmarunt, neque firmant quod in asinam illania infir derit Deus ratiocinatricem facultatem, sed ipsam tantaxat
obedientialem potentiam, idest simplicem ipsi obtemperandi Deo
potentiam instantia huic respondentes dicimus, quod cum . ipsa obtemperandi potestas sit facultas, id factomet exequendi, quod sibi exequi iussum est. Nat. cap. 2I. num. 28. 29. 3Ο. LI. sicut etiam ut facto quis exequatur, quod exequi debet, formalem id exequendi facultatem habeat, oportet, sic illud qui facto so maliter executus est, socinalem id exequendi iacultatem habuerit, necesse est si ergo asina Balaam cum suo loquens domino ratiocinata est, ex antecedenti etiam necessario ratiocinandi facultatem habuerit consequens est, alia non executa suisthi, exemii nec potuissee, quod sibi a Deo iussu na suisset, quia in idem semper reincidi- rivis, ut potentia, qua aliquid opere compleri debet, ad id adimplendum sit apta, alias illius virtute, & medio nunquam compleri posset. Reliquum est ergo, ut videamus, num asina sermo fuerit discursiuus,
rasionalis in se ipso, nec ne Asina igitur a Balaam Domino suo
acriter verberata, qua de cauti se verberasset , sciscitans ait: Quid
feci tibi, vestertio me verberares cui respondens Balaam dixit: Quia hoe commeruisti, utinam habere gladium, te percuterem, cuius fatuitatem quodamodo admirans,&decidens ait Nonne animal tuum
65쪽
tuum sum quasi diceret, si pretium aestimaticinis trieFisedecide
do inaniter iactauem,alios iumento egem, nonne illius pretiimia aluit E compares, necesse habebis dehine ad irationalem verboruna suorum occasionem rediens, ait dic quaeso tibi unquam quid
sinu se secetini quasi diceret, si scis, mosita numquam feeerim, me mare debes, quodetiam nune non sic secissem: fidi aliquat turile, ves urgenti causa compulsa fuissem quia nihil sineolis,ncub. c. . vias causam uitem, cur illacipsa ire recusasset, cum domino suo ostendere non posse quia oculicuius velata erat,necesse filii, vemus Balaam aperiret oculos, quibusvertis vidit flantem invia agitato adio, neum occideret, nisi asina ipsi resistentii cum dedint. Quisergo audebitast mare, si iod γε non rint discursitu, dc ratiocinati Vii si virtute in se iii&ωρο- tentiaeetu,solutonsiperius dictum filii, quis negabit pote illam fuisse rationalemὶ viae cum, Ut supra separari nequiveritis animai tionalia Deo hinnini insis viderentura nare quod asina illa, veshomo sierit velatonio assis , neq; ita ex eo remoueretur dificillians dicerent,quod ista obedentialis potentiasti sumendation esset pro huiusmodi tomia addiscurendum sis apta nata natura, idest pro in
ratiocinatrici ficultateam e nostra rationali inseparabiliter inhaerente, sed pro vi quadam habilem, seu aptain reddente materiam, hoc est asinam illam adluit modi in se exsiuscitatos emittendos ser. mones, eo quod actus loquendi non, nisi in materia, seu subiectos, hili excitari valeat, quia dato,&non concesso, quod ipso lic supp Ritur facto, videlicet, quod asina illa virtute huius obedientialis p tentiae in materiam, seu subiectum fuisset euecta habile ad huismodi
proserendos sermones, hoc est inhumanum eonversa corpus, eo
quod praeterillud , alia nulla per se habilis ad loquendum possit esse
materia, seu subiectum, adhuc tamen sermones illos per se emittere non potuisset, quia illi nona materia quantumuis habili, sed ab ipsa procedunt forma apte insula materiat hoc est humano corpori, quia materia est per se passua, asina ergo illa etsi habilis materia si ut supra, si , hoe eit in humanum evecta,seu translata corpus, ad hoc tamen, ut illospotuisset emittere sermones, neces etiam fuisset, ut B: horum emittendorum in se infitia in habuisset sormam, qua in is recepta illa non amplius asina, sed homo, vel homo sub figura asinae: reliquum est ergo, ut confiteamiir, quod ista obedientialis potentia
sic compli gratia, nobis sub figura asinae loquentis rapraesentat in
66쪽
Qrocumq: esset sumenda modo purus sit terminus ad nostrae mentis exprimendos conceptus inuentus . Si vero dixerint, quod Deus ad huiusmodi discursiuos emittendos sermones asina illa tamquam puro instrumento horiam emittendorum, velut organo fuerit sus, id utiq; non negandum fore censemus, quod vero subiungitur, quod videlicet, si huiusmodi instrumentum ineptum, seu inhabile ad ea, quae proponuntur illius medio esse perficienda, quod tunc virtute dictat obedientialis potentiae prius aptum, seu habile reddatur, quam id, quod perlieiendum est, suum sortiatur effectum, necesse sit, idequidem est, quod re vera non admittendam fore existimamus, nam id affirmantes non ipsum quidem instrumentum, ut putamus, sed diu, na ineptitudine damnaremus sapientiam, omnipotentia, quasi non
nouerit, veIvaluerit Deus ab ore asinae tamquam ex instrumento sermonem educere, nisi illud ad loquendum per se aptum reddiderit prius, eum similem facientes Fabro Ferrario, qui serram sine aptis e iungat limis impossibile est, de Deo ideo sic male sentiremus,quia, ut dictum suit, huiusmodi ineptitudinem non ipsime instrumento, sed ipsi Deo virtualiter ascriberemus. Hoc ne forsan inter admirabilia computaretur facta, quod homo, quisuapte natura loqui aptus est, locutus suisset non certe, sic nec quod asina illa iam habilis facta laqui locuta fuisset mirabile sorsan eise dicent, quod asina illa nat xa inepta loqui, apta ad id reddita fuisset dicte virtute obedientialis potentiae si ergo ex inepto ad loquendum virtute praelata obedientialis potentiae aptum potest facere Deus, cur ex mere inepto non
poterit educere sermonem, si etiam facere potest, quod lapides ipsi
Ioquantur,&sic cessabunt praefataedificultates Ud. c. s. nu. I. Luc. I9. u. ψo. c. 3 nu. 9. Mat. c. I. nu. y per plura enim mistra fieri dicuntur, quae perpauciora fieri possunt ungere enim quod Deus per Circuitu quaedam sacere queat, quae ex directo, & immediate face in potesti quaedam necessitas impossita ei videtur in ipsa absoluta operandi ratione, quae non bene sonat, si enim suo omnipotenti potest facere verbo, quod asina illa ulla sine circuitione representatorum operunt immediate loquatur , cur per inuolucre infusionis obedientialis potentiae prius apta loqui reddatur, quam re loquatur, necessario requireturὸ quod enim illa sic locuta fuerit non naturalis fuit asinivirtus, quia ea carebat noli inlusa, quia nota necessaria, sed diuini fuit efficacia, & virtus verbi, quia omnis est actus,&formaret It vis dictum sua qxiamnam enim ecticaciam, seu po- tentiam:
67쪽
tentiam ad resuroen dum invitam recipere capacia sunt ossa desumctorum si a priuatione ad habitum nullus in natura datur regressuset imus tamen quod alia ad vitam restituta, alia restitutura sint, si diis ceremus id factum isse, vel ficturum re ii vim obedientialis,
' tentiae, diuini certe negaremus virtutem, rassicaciam verbi, in qua resurrexerunt, resurgent, ductoritatem scripturarum sacrarum, que de hoc nobis testimonium perhibent. Eadecb. G37 anu.ε. ad I 3.
Io. c. . nu. 23. c. II. num. 43. - . Eccl. c. I a. nu. q. etsi Ipsa asserunt
philosophi, quod nullae sunt, esse, e possunt non entis qualitates, vi nites, habilitatesue , quaena in medio obedientialis potentiae habilistas, seu aptitudo ipsi nihilo transsundi poterat ad creanda omnia, ut ex eo postea tamquam materia habilis facta crearentur omnia si
ergo in his operatur Deus absq; infusione victae obedientialis pote tradi, cur notissis res ista aliquo Harior reddant exemplo ponamus casum, quod aliquem ex hominibus tamquam instrumentum ad ea manisesbuid quae suae sunt placita voluntati elegerit Deus: h mo Hiq; ille, etsi propria sita ins insitam e citeri habent homines, loquendi,&ratiocinandi natura facultatem habeat, adeo ut adi quendum, ac ratiocinandum lanusinodi non egeat infiisione ob
cientialis potentiae, quoniam ad hoc est habilis sua propria naturiarvi manifestandam tamen gloriam studiuini verbi vult De quod omnes sciant,ita ut nullo umquam tempore ignorare: queam, quod re non fiterit homo ille, qui diuina illa ex se locutus fuerit verba, sed ipsemet vere Berit Deus,qui illa in ore hoministisius possierit, desiis de os illius adaperiens peristidensisterit illi, ita ut cum veritate di coenono possit, quod verriserit homo ille, per cuius os sici ut sise , munimi fuerunt, qui exstainata , vel infitia hac sieritilla locisi tus potentia, fulveresipiemetfiterit is, qui in ore ho musis illius stans per linguam, Stabia eius ensisserit,i locutus fiterit ita, it
si ergo Deus tanta mentis sis protestatione d energia declarat, A M. ipses testula,qui in uia sicit,ut homo stiloquaturvem quod ipsemet est qui ea loquitur per linguam, &os innu- , abis humanisus, ves illi insisae adiumento potentiae, cur inimi,. ii si dicennis, quod non Deus, sed asina per se virtute sibi infiisa Iocuta fiterit potentiast Deus sinon in operibus suis opere compleia dis
68쪽
disiumento egebis aut virtus sua ita infimata erit, toti se rit alias, non possit amplius aut asinaad diuinam simplendam M Iuntatem maioris erit pr rogatiuetae capacitati quam scin uuam
.sso huiusinodi asterre possumus diuersitatis rati vinumas
vina verba ex infusa per se locuta fiterit tentia, omoveronem se
naturali tua, neq; ex insulat se ista loqui valeatiorentia, sed ad ea eloquenda purum Dei maneat instrumentum Respondebuist&rsan, quod iam asserunt ad literalam stinis usu sibii Vt sensum redicentis: Quod asina illa locum Herit neoenos etiam quod ita dicat, negamus, sed benEdicimus, mod
hoc per se non fecerit poteriti quia etiamhidinis Iu , T sito exemplo locutus ruita it sedit et ita ui zzzz
insesa hoc fecisse dicitur potentia, sed mmium illud per os, labia eius erinante, teu, m odi friactu complendis millius eta illo. IUNT etiam torus I .ci'mina. ea minEdicit: Quod δε iso. aarum acorpore separata ita non potest ad illud reue ootentia
ficacia ' i', quia rimpotens &divina potestate plenum do textus similiter'.-λm 8. loste dicit: suodhab Otiosi Distam indum insinoctiveritatem non habitatio, sed habitatores
'renon seiam debent insiti, quia exsiti, ouee Iaz I 2,
ς--quod:dubqnemipsa perpessione pe anere sitis, sic& ali3squam pium juxthus, nam quendimodum supera uiditi no quod per se loquatur ei sepra uniueris nature vires To
stra inisterio, et monis arte per illicosa αα
maeotis viis, propter hoc tamen iumentum illud Meselam 'geli, seu nonis illius m .di . a i uiliam fomianu ., articulantis,qui sitantibiis, rast
69쪽
reve assant, sicut , immediatum Dei ta opus, quodocui Balaam aperirentur, ev Angellam consipicere posset textu, Nam e a a. m. Guis eum escens, Peccaui , vis ciens quodi stares corra merseminesi dises certoitu Hidam, reuertar . sic immediamin militisse opus dies potest, quod os ad huiusnodi loquellam emini tendam aperi retui, naim quid aliud ein aperire oculos insem quamscere,q Mille videre natura non potest , rideat. Reg. q. e.6. me. II i Ra sic aperire os, est facere .ut, qui natura loquinoi potestiunm
diate loquaturabisque eo , ve Deo dura het impomitu necessitas, veprius ei. quo vult educere t melam, hanc oderictis uim in aere potentiam, quani re ipsa eum Foqui faciatinam si Deus vlla sine inis.s a praefatet obedientialis potem ab ipsi, nihilo immediatEed
me rect loquentem, videntem, Scaudientem, cur ab aliquo, licet inepto loqui rectos aet immediaes non educet sermonoe Quod ergo asina nota medio virtutis in se ab obedientiali hac transfusae potentia ratiocinatos illos per se veω emmiseriisereno, a sed huinam illi eos sic serinante omnipotentia fatendunt esse videtur, noli secus, acharmonicus concentus non ab ipsis pedises natueorvino, sed a ipso calitus rectore, euin sic sibi iii orgati carieti comphides
si quid reale in ipsa insitam creatura per ipsa si significar dicendum
esset, etsi rationabiliten credi pollet, quod pet illam i, oba SiIὸ misellaretur character ille in intini,cususq; creatur a Deo impresstis sum mi sui diuini expressivus in iperi super se perpetuo imminentis 3eprosundisIime subiectionis, ac deuictae obedienties. creatura ipli cor
nutum eiuStremetet paueret, eiq; enixe obedit et , quoniam in hoc creata fuit,&ad hoc iniquam ad proprium tendit,is properatnne spiritu Domi iri de eo sic,per γορα Βια c. 3. nu. 3ψ es d Icel
70쪽
Iesi, nox orituri diem festina iter tui re, Ismat sine dicit Osistit.
Respcit terram, ODιι eam tremere tangu montes, O fumigabsent commovit terram de ocosuo,ta columa eius concutientur Baθέ coeli ad eius pauebunt, contrem cent nutum nivi praecipit , o descenditra terram: emis pluuiis, ambra fortitudirus sua, is ab interioribus' redietur rempestas, crab Areturodigus, e nubes parνηιυ mensurim Pla I 7.num,
Eccl. c.q2.nu. . c. 6. nu. . qua pro huiusmodi accepta characae reis
tunc penitus cessaret obiectio illa Quod videlicet, perinfusionem Obedientialis potentiae Deo imposita diceretur necessitas de illa Prius infundenda, quam una opu destinatum perducere posset c&oum, quia character iste creaturς non insunditur in ipso praeceptα rei momento, ut ipsa infundi dicitur Obedientialis potentia, Plinipso instanti creationis rei cuiusq; adeo ut diuino superueniente praecepto statim ulla sine mora, nouaeq; infusione potentis rem sibi praΜcepta exequi valeat. Verum etsi charaeter iste sicivi supra,in intina sterit creatura cuiusq; insitus rationabiliter dici possit, atq; etiam quod in ea ad prs dicta omnia operanda naturalem pariat propcn sionem, effectus tamen de qui is superius est facta mentio, utiq, non ab huiusinodi charactere allorum taliaquam intrin leca caui a emiuii Iedictatur, sed ab ipsa diuina voluntate, hoc spiritu Domini attestante
Iob. d. io. iv.6.9. Erra a dum ait Quod pradicta omnia per circiuium Iustrant, vadunt quocumq; voluntas gubemantis, hoc est Dei. diιxera
illa, ad omne adsuper uniuersam faciem terra adimplendum, quod 1 RDeepit illis. Adeo ut si huiusmodi obedientialis potentia, seu character substinenda sint, tamquam quid reale in ipsa insitum crea ura, cuius intrinseca virtute prs fata per se moueatur creatura ad ea operanda,
que supra sua sunt naturae vires, nihil liud si esseq; possit, cuam diauinum verbum, quod ab ore Dei egrediens ad eum, ad quem mis sum est, vadit, eiq; adhaerens in eo id operatur, ad quod illud misit Deus, quoniam sui ipsius, hoc est significatarum rerum in se contentarum est consumatio in omnibus, adeo scriptum est Quod ad Deum
numquam reuertitur, vacuum sed id omne operatur, ad quod vere misit ira iud. D. c. S. nu. II. Ecc i. n. m. 28. 49. Iλc. . nu. 38. Hal. 32
num. 6. 9. quia si cuiusq; creatae rei esse ab ipso Dei processit, de pro edit verbo, ab ipso quoq; eius operari, agere processerit,& procedat, consequens esse videtur, nam si Deus dixit, quae dixit, de repetite inesse prodierunt, atq; facta sunt, Esq; modauit, creata