Defensio Friderici Staphylii aduersus Philippum Melanthonem, Shuuenckfeldianum Longinum, Andream Musculum, Mat. Flacc. Illyricum, Iacobum Andream Shmidelinum, aedificatores Babylonicæ turris Martini Lutheri. Opus elegans, recèns natum atque editum

발행: 1560년

분량: 143페이지

출처: archive.org

분류: 범죄와 처벌

71쪽

DEFENSIO qua separatione coniuncta. Ideo inquit ipsa Christus Iohan .s. Nemo ascendit in caelum,nisi qui descendit de coelo, filius hominis, qui est in coelo, sed tamen interim adstar in terra collo quens cum Nicodemo Vides ergo homini,si uehumanae quoq; tribui,quod diu in proprie cois petit. Item apud Mathaeum inquit: Ubicunque

duo aut tres congregati,&c. Item: Ego ero VO'biscum usque ad consummationem seculi, c. In his locis certesloquitur Christus de sua personali praesentia,&cu illa persona,que est Christus. Sic ubiq; necesse est quoque homine simul

MDeum, seu viraque natura coniumstam ubiq; verὸ adesse, exaudire, operari omnia in omnibus,iuxta illud: Subiecisti omnia sub pedibus eius, cum tamen ulla mens humana hoc assequi aut intelligere suo ingenio, aut sapientia possit, debet eis certo assentiri fide, quod ubi fecerit, tum demum sentiet, quantu4s articulus consolationis adfert in omni inuocatione, in omni b tentationibus, peccatiri mortis. Item comperiet, quantum etia lucis adfert intelligendς scripturae,in omnia in historia passionis dominicae videbuntur otiosa, Trigida, nisi hic locus te, neatur. Hinc facile intelligi potest,Petrum,cum ait,Christum esse morti traditum secundum carnem, non excludere naturam diuinam a comunione mortis lassionis.Nam dicit,secundum carnem traditum esse morti, quia mori propria

72쪽

FRIDERI STA PHY. 37 copetebat humans mortali naturae.Sed tamo ait, ipsum Christum mortuum esse, qui est,

rus Deus & homo. Igitur Deus homo mo tuus est. Praeterea his cognitis, neminem potest offendere Gregorius,qui adorat Christum mortuum in sepulchro. Cur enim mortuum non adoret, cum in mortuum sepultum crederet, qui, quia mortuus est sepultus, erat non tan tum homo , sed etiam Deus.

Hoc schediasma siue confictum sit, siue exceptum ex ore docentis Lutheri,i item non secero

meam i veru id ipsum a Musculo evulgatu esse, MMusculu ita docuisse publice, minime haesitanter testificaturi sunt ij, qui id e mihi no dubia fide, cu ipsim et audiuissent ita docetem, retule rur,viri scilicet graues atq; celebres Musculum decuisset, s copendio voluisset uti, ut me leu ret labore,se suspicione,Fracsordiensis Academis testimoniti publicu,quod illii non obscurὸ frustra intellexi petisse,proferre. Ita demussi ab eo loco,in quo res ista gesta est,ueritatis euide-tia requireretur,fieret omnino,ut nec ego affirmare, ille frustra inficiari absq; certis testib', videremur. Quocirca, quandoquide ipse inficia- do munus proba di in sese spote sua recepit,operiar equide Fraefordie sis Scholar,vel in hac,vel in illa parte,publicata sentetia. Eamq; ubi videro, proserari ego nominatim testimonia eoru, qui illucid Neotianu dogma innovantem audi

73쪽

D E UE NI I .ue nr, essiciamque non solum, ut crimen salsi in men o lis reat, sed ne malevoli animi suspicio quidem De Francosordiensis Academiae fidei hi hoc polliceor,ut haud dubitem viros horinestos istud amicitiae priuatae non daturos esse, quod proprie debetur veritati publicae. Et hoc satis de calumniis Musculi. De contumeliis strictim: cum probra iniusta conuitiatori potius, quam conuitiis affecto soleant conflare inuidiam . Ego vero in aliqua parte selicitatis posuerim, quod me is homo conuitiatur, qui nec

ipse purius quam loquitur, vitam ducere didicit Beati, inquit D. Petrus, cum maledixerint vobis, icilicet modo ne patiamur ut homicidar,

ut fures et malefici,ut Episcopi degeneres Tametsi quidem infirmitatem meam non dissimulo:mihi enim non solum, sed aliis multis anteacta vita mea perspecta est Ac cognita tamen ita vixi hactenus diuersis in locis, in academiis, in

aulis principum,ut neque me,neque meos mei queat pudere eiusque innocentis vitae meae,illorum merui non tantum, qui mihi sunt bene uolt, sed etiam eorum,qui me nunc oppugnant hostes,praeclara testimoni aestatum abest,ut me tuam me alicuius sceleris conuictum iri.Ne etiaaliqua do, ut αλλοτροσεπισκοπω, iure mal au direm abstinui equidem magnopere Mabhorrui ab omni Lutheranicorum sacrorum initia

tione,nec unquam passus sum ullas obtrudi mi-

74쪽

FRIDERI STAT HY. 38 hi, quantumuis magnificae offerrentur, surieti ne Ecclesiasticas, ratus praestare, me laboriosam Laicae vitae coditionem subire, ut viverem obscurus,quam ut splendidus, aut clarus, susti nerem periculosum aliquod onus Ecclesiastici muneris Vere hoc a me non falso recens

m, ipsos V vitem bergenses Theologos,mult5Rque alios testes habeo locupletes. Sed enim quo verius hoc a medicitur, eo impudentior est Musculi&contumeliosior criminatio, dum me insimulat vulgoque traducit, quod ambitionis causa certatim cum Osandro, cum id certamen mihi parum euenisset feliciter, huc ad Pontificio me profugisse, ut hic selicius. Hoc confictum est a Musiculo, neutrum factum a me. Non sponte aut ulla ambitionis causa, sed Vi quada, importunitateq; huius faeculi, me in illud duellu tractum esse atque copulsum, cun et Prussiae notum est, nec obscurum doctis hominibus in Germania. Rogatus tanquam Consiliarius ab ipso Principe, qualia mihi dogmata Osiandri viderentur, cum doceret Christum sola diuina natura esse iustis caro rem: mani generis, assimaretque hominem opori

re diuina illa Messentiali Dei iustitia,qua Deus

ipse iustus est, iustum fieri respondi, hoc do ma Manichaeum esse,illud Nestorianum, neutrum ab ullis posse Christianis probari, quando utruque iam olim sit anathemate percussum.

75쪽

DEFENSIO Quamuis ego haec non in publica,sed in priua ta consultatione pro ea, tua obligabar,fide, dixissem,compertum est tamen, quo in discrimine vitae sortunarumque mearum costitutus su rim eam ob causam.Nec ignotum,quam trepi'de,quam incerte, quam haesitanter Theologi Consessionarij, eam controuersiam primo susceperint, deinde quam frigide atque perplexE,

quam vanis inter se pugnantibus sententiis tractarint,vt plus ipsis inter se esset, quam cum Osiandro contentionis. Ego Osiandro opposui non meum.sed Catholicae Ecclesiae iudiciu, quo,cum regia Ecclesiae via commonstraretur,no minus resutationes Confession istaru quam assertiones Osiandri,resutabatur. Aliorum esto iudicium: ego de me nihil arroganter. Quod vero me ad Principes Catholicos contuli,nullam habet neque transfugisspeciem, neque ambitionis: sponte enim,non coactus, Prussia deserui, cognatos reliquid affines, iacturamque aliquot millium marcaru contempsi non ignota refero in ditionem Caesaris Ferdinandi me contuli,non profecto aliqua adipiscendi hon ris spe, sed salutis studio non amittendae. Vere hoc a medici testis est loetalis ille morbus meus, cum ratissaui nedicis de vita mea desperantibus,ostenderim eo in vitae meae discrimine no cate me Lutheri religionem detestari, ex animo amplecti catholicam. Verum quid ego haec

76쪽

FRID RI. AETAp ΗΥ. 39Nil enim ad Musculum: quem ego tanto noudignor honore: nam ipse quae narrat carent omni testimonio,destituuntur omni probabili documento, argumenta sunt ex Lucianicis deprompta narrationibus. Ita loquitur homo, sarius,ut in ganeo impuri Lenonis non in Schola Ciceronis loqui didicis videatur. Quae enim emblemata istius Lenonixoratoris sunt, nisi quae manifesto vera esse noscuntur,eamzdacia, dicat esse,& calumniac A me quae aut ex Lutheri libris citata sunt, aut ex Melanthonis, aut aliorum ascripsi librorum nomina uoca. Quod hac in re crimen salsi quae calumnia quod maledicendi studium Sed somnium istud est ex elephantina istius hominis porta prosectum, oculis orbum, Iuce veritatis cassum . Cur Musculus volumina ea, quae sunt a me allegata, non inspexit, ut probabiliter posset a vere pronunciare , sine ita, ut ego citauerim, vel non sit Sed ille

sicut mos est sectariorum , quod ipsi faci,

uni solent accusare aduersarium in genere garrit, nec, cur quicquam garriat, aut pronunciet rectόue habeat , legitimis rationibus sibi euincendum arbitratcr. Quid attulit Musculus , dum me inuidia grauat maledicentiae& calumniarum, nisi procacem quandam dc meretriciam calumniandi maledicendique protervitatem ρ Suos sectarios laudat, conuitiatur.

77쪽

DEFENSIO Catholicos: sed quod argumentum,cur hoc vel illud recte faciat, in medium adduxit Nullum Nisi forsitan,quia ipsi homines docti, nos indocti illi doctores clari, nos obscuri illis licet, quod nusquam es assererer quod est, inficiari:

nobis no licet Scholasticorum doctorum Antilogias,iurisque Canonici nos Musculus iubet colligere, quas putat infinitas esse, suas vero suorumque,quasi nullae sint, aut certe nullius

Ino meti,no attendere. Nolunt ista nuper exorti euangeli j lumina, aetiologias, cur quidquam asseuerent,argumentis testimoniisque euincendum requiri. Verum,ut istam ad rem viri graues tardique sunt. ita veloces pedes habent ad effundendum sanguinem, ut, ubi veritatis argumentum sibi intelligunt deesse, ibi gladio, Mamtiniani,seu quod idem est Martialis Eliangeli,

supplere queant. Me breui mala morte ac infelice periturum praedixit Francsordiensis Propheta, sed non spiritu Eliae,aut Elizaei, sed eius, qui, ut mendax est, ita & homicida. Et procax,&insidiosa bestiola est Musculiis, planeq; uια S credi posset, si aeque ei adesset facultas,atque Voluntas prompta est, Sicarios aliquot conduxis. se: qui ex inlidiis clam mihi necem afferrent.Eo

pacto ipse se prophetam haberi posse putat, dc

me eodem iure Iulianum. Vtitur exemplis recentibus eam ad rem hic prophetes Pacaei ni

mirum,ac laudatissimi principis,Episcopi He bipotensis.

78쪽

FRIDERI STAPHΥ. Ο bipotensis. Vides, optime lector, atrocissima latrocinia,tanquam iusta supplicia collaudant nostri Euangelici Edidit nuper nescio quis, scriptum quoddam, quo non dubitauit author, quod alter eorum crudeli sicario interfectus est, id optimo iureri quidem diuinitus factum asserere. Hinc profecto dubium debet viderinem in I, quo spiritu de mala morte mea, quam Deus in ipsius caput auertat, prophetizet Mus.

culus Francosordianus Me, adiuuante Domino, neque minis paratae caedis, neque obiecto

exemplo siue Iuliani, siue Heroso strati quisquam auertet a veritate Catholicae fidei: quam confiteor me amplexum adeo integrὸ ut si venulam in corpore meo vllam sentientem cuta chariis, cognoscerem, excidi illam curarem: tantum abest, ut haereses queam Lutheri probare: in quas mihi verbis praeiri,nunquam sitim

passus. Precor autem Deum, Ut me vasculum

aliquod velit esse misericordiae suae, ac si res ita postulet, minime dubitem martyr pro Veritate veri Euangelij, contra falsum fictumque Euangelium Lutheri, honestam mortem comstanter oppetere.

79쪽

DEFENSIO

RESPONSIO AD CONFI

CTAS DISSENSIONES, Sinter Catholicos esse falso crimina rNath. I risus. Vm Mathias lacius.

homo IllyrIcus,cerne re in Germania passim libellos quosdam

contra me editos, tanquam serales quasdam discordiarum, furiaru-que faces volitare, pi- uit illum,ne, quando hoc in ludo nunc primas obtineat, freque t ap plausu populi,postremus esse existimaretur.Ne etiam vulgato eo,quem secuti socij sunt, modo uteretur,aliter statuit hoc dragma producenduex scena, imitatus nimirum eius generis muli rem,qua corpore suo quaestum facit. Eam enim,si honesta matrona hoc, quo Vocari consueuit,nomine appellet: tum illa confestim contra in hac,Et tu talis es: quippe, cum se esse scortum negare non possit,eiusdem criminis macula aspersam cupit aduersariam videri, ut paritas exaequata turpitudinis,quoquo modo culpam leniat scortationis. Sic etiam Illyricus se suos gregales purgat. Quia enim ita in libro meo alicubi rationabar,notam haereseos esse,quod haeretici

80쪽

retici semper inter sese soleant esse discordes de praecipuis Christianae fidei articulis: cum autem Lutherani furiose inter se dimicet de ipso Christianae religionis sundamento, haereseos notam illos non posse effugere,significabam. Pronuntiatum alterius largiuntur plerique omnes posterius Iacobus Smi delinus in seste negatdilfricus concedit, pensatque crimen,quod suum esse agnoscit, alio crimine, quod nostrum esse, ne quaquam agnoscimus. Itaque suo in libro contra me evulgato hunc fixit scopum, & quamuis esse haereses inter Lutheranos, ipse non modo non in scietur, sed publice&scribatri procla

mei, nos tamen ut refellat, regerit idem crimen,

quasi etiam inter Catholicos sint horrendae disesensiones. Nos vero illud IIlyrici responsum, veluti recte consessum,accipimus,esse videlicet

inter Lutheranos multas haereses: hoc aut quod in nos regerit,constanter negamus, iure reiicimus:euinci enim non potest ullo modo, etiamsi furiat,mediusque rumpatur Illyricus. Qua pro pter id nunc agam,sed breuiter, ut doceam in

ter Catholicos quo ad tamen re ipsa Catholici sunt nullas esse, nec suisse unquam dissensiones defundamento praecipuis Christianae s dei articulis per Ecclesiam, ex orthodoxa scripturarum interpretatione,ritydefinitis atque com

clusis. Quo autem hoc ego planius factavi magis perspicuu,punctim oportet constitui, quod

SEARCH

MENU NAVIGATION