장음표시 사용
81쪽
sa ORATIO v x verit, nulla praeter Christum admissione meatus emaxe
fit. verum, si ad illius humanam tantummodo naturam revolvatur, tamen suam adeo persectionem maturitatemque desiderat, ut, si cum excellentiore absolutoque comparetur, paene sit nomine amoris indignus. magna
profecto percipitur, & ad sensum cogitationemque dulcissima, ex Christo praesente, voluptas; sed multo etiam major exoritur ex eodem in caelum profecto iucunditas, di maximo eum fructu conjuncta suavitas. Si primm di. vini amoris aditus in tantam se tibi speciem & pestatitudinem offfert, ut ea mirum in modum rapiaris , quid si superiores ejus domus partes aspexeris, si peristromata, si tapetia, si conchyliatas vestes , perlucidas auro gemmisque, si aulas omni prorsus opulentia confertas coa. templeris , si interiora aedium loca cernas, multarum rerum jucunda quadam varietate distincta, ornata signis atque picturis, instructaque rebus omnibus, qua laetitia perfruere t quanta oculos jucunditate oblectareris i nnu.
quam ut cupidum contemplandi animum , admirabili re. rum earum aspectu, posses exsere. ascendendum est,
fateor, dulcissimo Christi earendum colloquio. triste quidem desiderium, & ad sensum peracerbum, sed vero solidoque eum gaudio nobis jam inde venturo compem sandum. Si puero, labducto k nutricibus lacte, paululum
solidior cibus apponatur, dentibus ea vi conatuque M.tentibus , qui est ad pastus capessendos conficiendosque necessarius, flet, dolet. Iaborat, complet omnia luctibus,
atque clamoribus ; assidensque matris in gremio. assuetas appetit mammas, earum ubertate satiari desiderati atvero ubi primum , aetate aliquantulum annorum decursa corroborata , malis robustioribus facilius extenuatos adique mollitos deglutire cibos assuestit. & eorum incipit varia δc exquisita genera degustare, ipsorum tanta sua. vitate incitur, ut illa prima infantium alimenta , prae istornm dulcedine negligat prorsus atque contemnat. Est prosecto spirituali quasi aetati ineunti tener ille pie. tatis sensus, veluti lac quoddam, pernecessarius. ita enim divina providentia comparatum est, ut per gradus quo dam , quasi per aetates, spiritualis homo ad maturitatem perducatur sed quemadmodum cibi ita sunt aetatis unius Proprii,
82쪽
DE CHRISTI ASCENSU. Proprii, ut minus alteri conveniant, ita, si quis spiritualis adhuc aetate confirmata in illo eodem statu reponi desil derat, quo maxime fuerat quum h tenebris peccatorum s in caelestis gratiae lucem einersit, primum nihilo plus agit, quam si det operam, ut ad incunabula Be rudimeniat in virtutis, praecipui lare cursu, regrediatur: deinde in maximum periculum adducitur, ne optatam sibi spiriatus dulcedinem , non suggerente Deo, ubereinque divini luminis copiam subtrahente, spirituali prorsus vita destituatur. Itaque, dum se magister optimus di distip Iorum expediret amplexibus, illum summa vi retine lium : Expedit, inquit, vobis, ut ego vadam. nunquam enim E re ipsoruin prosectionem suam esse dixisset, si non suam ipsos praesentiam di maximis muneribus con sequendis omnino prohibere intellexisset. maxima , in-s gentia, innumerabilia, Christo assidue acceperant beneficia . ceterisque silentio praetermissis, hoc scilieet ejus videndi de contemplandi, mihi ceteris unum admirabilius videtur. quamobrem, mea haec tempora in tua secula non incurrisse, beneficentissime Iesu, vehementer doleo. quis enim erat, aut tam agrestis, aut tam inhumanus , qui, quum te semel aspexisset, non se maximum cepisse vitae fructum arbitrareturi quid enim beatius iis , quibus te, omnibus semper horis , affari . prope te esse, tecum cibum capere.concessum erat; qui digni habiti funi, qui os illud egregium intueruntur & divinae vocis sonum audirent, cujus imperio ac potestate saepe maris ventorumque potestates conticuerunt maxima haec inquam , erant beneficia. verum, nullo alio largius munere donandi ac locupletandi erant , quam divinis
Spiritus sancti muneribus; quibus ita aucti completique sunt Apostoli, ut, ab illis quasi angustiis erumpentia, in
. totum se paene terrarum orbem effuderint. neque enim
benignitas tanta atque largitio speranda mortalibus erat, nisi propriis beati corporis dotibus , quas dicimus, suscepta Christi eveheretur humanitas , unde caelestes divinos.s que thesauros, omni quidem opulentia & divitiarum co-i pia praestantes. α quasi per quaedam involucra atque in-s tegumenta nostris olim patribus ostensos, non modo pros palam omnibus collocaret, sed large etiam effusequeF 1 donaret
83쪽
s4 ORATI O v Idonaret. O nos in aeternum miseros, si non haee tibi tandem, scilicet in caelum abeundi, inita ratio fuisseti frustri enim, acrillud altissimum cassi domicilium, universorun
vota mortalium contendissent, suos omnes frustra quilibet conatus, ad ipsum se jacentem erigendum, Contolisset, nisi tu, clarissima caelo luce refulgens, ad te omniurn hominum animos pertraxisses. si non ad quartum supra terram ambitum sol, princeps & moderator luminum reliquorum, cuncta sua luce compleret, nunquam vi sua,
atque calore tepefactos, & attenuatos terrae excitaret,
attraheretque vapores: ita, nisi Christius dux beatorum di princeps, eorum , qui per has vitae mortalis aerumnas in 1llam beatissimam patriam ingrediuntur, terrae Caeli. que magnitudinem & omnes Angelorum ordines Emen. lus , ad Patris dexteram effulgeret; nulli patuisset aditus in caelum, neque humi defixam 8c carnis pondere depressam mentem paululum erigendi potestas data esset. quando enim illud maximum spiritalis laetitiae flumen irrupisset, quo paene toti obrueremur . nisi se palam Christus inimicissimis nobis caelo in conspectum dedisseti neque enim inflammatos quisquam ad pugnam duorum hostium
animos ab armis recessisse, atque omnem memoriam
injuriarum oblivione sempiterna delendam censuisse, crediderit, etiamsi compositis controversiis pax per procuratores constituta sit, dc per obsides confirmata; nisi uterque populo princeps mutuis secerit amplexibus reconciliatae inter se gratiae significationem, & solemni quadam caerimonia depositis armis foederis religione sibi fidem uterque devinxerit, tum demum sedatis di cordiis, ab armis discessum existimari, tum laetum pacis nuncium divulgari, militibus epulas atque congi
ria praeberi, omnia flammis collucere, obstrepere Cunis cta fulminibus tormentorum, tubarum sono, clamori
bus , multitudo solet significare laetitiam. neque vero a uum erat, ut, ad faciendam placati numinis fidem divina , Spiritu sancto munera mortalibus deserrenis tur, etiamsi satis Deo per Christum factum fuisset, adique inviolabile illud foedus , ejus sanguine ictum, quod perpetuo esset duraturum , antequam humanam Christus cailo naturam insertat, quae, ad dexteram Patris
84쪽
DE CHRISTI ASCENSU. 8s excepta, omnium constitueret finem malorum. tunc saniactus e caelo Spiritus se se large effudit in homines; tunc, Oilestis gratiae inopes & egentes, divino cumulati munere recesserunt; tunc ignis atque spiritus vehementis speciem visus est suscepisse , quum divinae in nos caritatis excitaret incendium, &, de caelo viribus ad resistendum
Diabolo com ratis, nos promtos atque alacres reddeis ret , di ingenti unumquemque laetitia caelestique voluetate perfunderet. fuit quoddam tempus, ut ex antiquissimis constat sacrarum ' rerum monumentis, quum Ionga trium annorum serenitate, nullis terra est prope imbribus irrigata, ex qua repente aquarum penuria , maxima est undique siccitas consecuta: hinc primum apertis terrae faucibus depressos in immensam altitudinem specus exiis stere, arido exustoque solo, herbas suo succo fraudatas
languescere, ad extremum, emoriente terra corrumpi,
spoliatis ubique florum , herbarum , frugum'ue vestitu.
camporum immensitatibus , steriles undique inter arenas, nullam arborem, nullos terrae ornatus , nullum culti soli
apparere vestigium. & quos miserae illae atque perditae gentes campos antea collesque viridissimos nitidissimos. que , vidissent, hos ita vastatos atque desertos intuebanis tur , ut, absumto aestuanti perpetui temporis ardore su co omni, quasi sanguine, tanquam horrida atque ingentia cadavera amisso spiritu jacere viderentur. deinde suspici caelum ardere plurimo igni. stellae crinitae, sidera cadentia , faces nocturnae, portentaque alia , aut obversari oculis, aut vanas exterritu ostentare species, caelo terr que mortalibus extrema omnia portendi; quum tandem
elapso in tot miseriis aerumnisque triennio , & hominibus illis atque nationibus amictu & miseris, jam non salutis spein sed finem malorum exitium expectantibus, fractus est ferox & obstinatus in eorum perniciem Eliae animus , & satis adhuc domitas effrenatas illorum ad scelera cupiditates existimans, sontium calamitates miseratus est, re fusus in preces, ecce tibi maximum , &, nisi a Spiritu sancto proditum memoriae ac literis esset, in-- credibile miraculum , qui caelo nubes disperserat, disjectas idem coepit revocare. sed primum excitata quaedam E mari dicitur nubecula, aestu fatigatis allatura solatium.
85쪽
in qua, reliquis velut hominis cujusdam membris Ohi ctis, ima pedum sunt animadversa vestigia ; haec magnis
repente aucta crementis, caelo obducto , largum repente
imbrem excussit; suem aestu sitique confecti homines excepere , & crebris terra discessionibus quasi hianti ore captavit. sic, ubi Christus Dominus non aliena sublevatus ope , sicut Elias fuerat igneo per aerem curru , sed vidivinat naturae, in unam eandemque hypostasin cum humana colligatae, recto ad caelum curtu properabat , ita nube quasi involucris obtenditur, ut vehementer cupidis contemplandi discipulis amplius aspiciendi facultas nulla fuerit, quae decem post dies adeo copiosos erat expressura munerum imbres, ut large illis effuseque terrarum orbe rigato, mundi totius renovatio consequeretur. Denique,
nisi se Christus aliquando nostris oculis removisset , smturum profecto fuisset nunquam, ut nostrae cum eo memtes inexplicabili illo amoris vinculo conjungerentur. qui fieri potest , inquies , ut Christi aspectus, amoris sedes aedomicilium a summa nos ejus caritate repellat i citius dixeris, divinam illam humanitatem, omni quidem sua.
vitate resertam , non modo ad voluntates sibi conciliam das conducere, sed ad eas perpetuo in ejus amore ac benevolentia retinendas, tenacissimum quoddam quasi gluten esse debere. Verum haec maxima in Christi carne sua. vitas, quae te tantopere delectat , tantum abest ut peris.ctae huic animorum conjunctioni prosit, ut sit etiain impedimento , quo ea minus existat. immo, Christum imter animumque media , ita unum ab altero separat . atque disjungit, ut conglutinari non possint. Crederes, nisi ex. perientia plane ita esse doceret, tenuissimum illum pes. verem , quo interdum paries aspergitur, adeo pertinaci.
ter contra ceram eniti, ut, haerere conantem, Constanti
sine repellat, dc eo usque pugnet, donec totus inde reis moveatur. qua nam alia Christus ope, nisi sancti Spiritus, nostris erat animis agglutinandus ' verum, si non vel minimum nobis ante , quemvis, erga Christum. terrenae cupiditatis affectum excusserimus. quilibet ejusdem nobis infigendi Iabor eludetur, ut ipsa etiam Spiritus sancti largitio, quo omnes vel minutissimas atque levissimas affectionis particulas amovendas intelligeremus, aut
86쪽
DE C Η R I S T 1 R s C E N S V. sine placido aurae lenis affatu, aut valido ventorum spiritu. facta Apostolis non fuerita tantam ille innocentiam. tantum animi nitorem . adeo eximiam singularemque
munditiem, sibi beatissimus Christi amor emagitat, ut ibi prorsus recuset esse, ubi suavissima ex Christo homine
percepta voluptas princeps sit ad benevolentiam conjunis pendam. quia si adeo delicatus, adeo morosus est, adeo plenus suspicionis, ut in illius societatem assectionis i cludi tantopere recuset . quae quamvis sese in aliquod mortale perfundat, nil nisi Christum attingit; quis tanta stultitia praeditus, quis ita prorsus mentIs inops atque consilii reperietur, qui existimet, ad illum descensurum esse eum, & se cum illo copulaturum , qui non levi ta tum pulvere perseersus sit, sed luto, sordibus & rebus
omnibus foedissimis atque turpissimus, oblitus, ita flagret ambitione atque libidine, ut omnibus omnium voluptatum studiis in unum pectus, runquam in unam domum . convocatis. ω infinita honoris Ac divitiarum cupiditate. velut in uno cubiculo inclusa,quocunque incesserit,ipsum paene iter impressum libidinis & avaritiae vestigiis relin quat , quaeque venerit in loca, erumpentium cupiditatum flammis incendat e verum non modo suam ipsius inno- gentiam , atque candorem eximium, cum istorum impurissimis sordibus non commiscebit, sed eorum etiam eo spectum reformidabit, neque apud illum erit, , quo i finito quodam intervallo disjungitur. Iam vero alias quoque utilitates 8c commoda vel maxima repudiasse via debantur Apostoli, dum, illa immoderata tristitia, vim Christo adhibere, ne discederet, nitebantur. duo enim estantissima munera, nobis prorsus necessaria, suscipiet , duas sibi ipsi personas, humano quidem generi utialissimas, imponet . alteram Patroni, summi sacerdotis a que Pontificis alteram. quid est enim tam omni populo necessarium, quam assiduae sacerdotum deprecationes' quid, ad expiandas scelerum sordes efficacius, quid ad publicas calamitates ab hominum pernicie depellendas utilius, quam Dei misericordia atque benignitas, sanctissimis Pontificum sacrificiis atque muneribus conciliata tin omnem igitur aeternitatem , ad placandam numinis is m, munera Pontificio praeerit. dc ad eum Pontificem
87쪽
apte congruenterquet cui non satis visum est. suam semel in hoc nobis operam, pactionis vinculo, devincire , nisi etiam eandem sacramenti religione obstrinxissete neque
solum Deus, inquit David , in id quod semel promiserat obligandae fidei sacramentum dedit, non solum iuris jurandi & ut ita dicam existimationis periculo facturum obligavit se, nunquam ut Christus inito pro nobis abdicaret sacerdotio ; sed ita etiam juravit, ut nullum futurum esse tempus juraverit, quo tempore sui se juris juram di poeniteret. hic erit ille pontifex, qui, cumsemel sc larum maculas suo sanguine detersisset, in suprema caeli regione constitutus Deo proximus, mundissimam sui co Poris hostiam pro communi hominum salute ad sacrificium propositam, & in Cruce immolatam, in perpetuum pro peccatis osseret; ad cujus aspeetiun ut . coacta vi fibrorum glacies, solis ardore tepefacta, diffunditur, ita divina scelerum gelu constricta benignitas in largum ataque copiosum munerum imbrem dilabetur . haec poenae nos judicioque proripiet; haec omnem di Deo iracundiam propellens, ut nobis temperetur, essiciet: hic denique,
tanquam Patronus omnibus, vel naturae vel gratiae pravi. diis, ita ad dicendum paratus accedet, ut, quamVis Deus,
justus judex & krtis, gravissimis injuriis lacessitus , m ximis criminibus violatus, capitali a nobis odio dissideat, quamvis sceleratissimi, impuri, pestiferi, supplicioque
dignissimi, simul tamen ipsius vis orationis omnem nostram importunitatem ex intima ejus mente convellet.
Quod si summus dicendi magister optime praecipit, idque in summa oratoris laude ponit, ut taliter quisque afficiatur , qualiter eorum animos, apud quos dicit, assissicupit; frustra enim orator, quamvIs disertus , quamvis ornatus, quamvis oratoriis praeceptis abundans, apud μ- dices aut dolorem aut misericordiam aut invidiam aut timorem excitare dicendo conabitur, si non anth omnes
eos motus , quos judicibus adhiberi velit, in se ipὶ impresserit , atque inusseriri quae vis qui impetus, qui a dor animi pro nobis postulanti Christo deerit s qui nimiserie diam Deo commoveret, captus est ipse antea
misericordia, ut propter nullam aliam causam se in hane humilitatem naturae nostrae dejecerit, quam ut simul.in. ' , et miseri-
88쪽
DE CHRIsTI ASCENs v. ssmisericordiam prolaberetur. ac propterea debuerit, ut ait
Apostolus, per omnia fratribus assimilari, ut, misericora fieret. Verum quid ais, o Paule vide, ne quid impium. ne quid sacrilegum , proferas; vide, ne, dum vis Christo susceptam hominis attribuere naturam, si nul illum e neris de summa illa atque perpetua in homines benigniatate misericordiaque deaicere. quando enim destititsuam Deus hominum generi misericordiam impertiri y quo tempore non est infinitam illius in se homo benign1t
tem expertust non ne tapius ultro est oceurrere solita
supplicibus, nullius oratione provocata ρ.quando Deus.
nobis propter peccata nostra vehementius Iratus, nova
aliquo Renere calamitatis impudentissimae hominum adveccandum licentiae obviam Ire constituit . quin adhi Duerit, in consilium cogitationum suarum, miserico Hiam atque clementiam 8 Verum, nihil est Paulus nisi
sanctissime, nihil nisi religiosissime, loquutus. fuit illa
emper Dei , P. B. in omnes homines misericordia, quae quum sit unum & idem ac Deus, immo Deus ipse, numquam potuit neque poterit ab ipse divina natura sejungi. semper clementiae & miserationis munera inter homines ab illo perenni misericordiarum fonte manarunt. Me n his patuit semper, neque est illa ejus ingens donorum effusio, ulla hominum importunitate, contracta. erum. neque assectionem ejusmodi sentire poterat, quae, quod unius est propria hominis, non cadit in Deum, ab omni concretione mortali inunctiam, I ue illius vi omnino commoveri. ut igitur infinitam illam bonitatem atque
sapientiam, non modo re ipsa aerumnarum de calamitatum nostrarum, opem ferendo, misereret, verum etiam
sensum hunc humanitatis. & illam quae suscipitur ex afflictis hominum rebus aegritudinem haberet, ad induenis tam formam servi , atque nituram iisdem prope assectibus obnoxiam, suam infinitam bonitatem incredibilis vis amoris adduxit. Si nihil est igitur, quod tantopere u 1eat ad animnm judicis ad misericordiam adducendum, quam ipse idem misericordia & dolore incitatus orator.
quantam conciliabit nobis apud ipsum Patrem misericordiam , quum non solum commotionem suam verbis , sententiis , voce, vultu significabit, verum totis etiam
89쪽
U ORATIO v x impressa membris acerbissimi .signa doloris, ostendet e si, ad conciliandam sibi judicum benevolentiam , dicentis quam maxime valet autoritas. quis dubitet, Christi da-- & auspicio tutum sibi receptum ad expertam Dei et mentiam foret qui propter divina & immortalia merita , Ae virtutis egregiae laudem, ad id honoris culmen ascenderit, ut proxime ad Dei majestatem de amplitudinem videatur accedere. si maximam victoriae spem assertiudieis animus . sua eo quo impellitur sponte propensus, si eo , quo cursum intendimus, 'nam citissime pervenire speramus, quum eo nobis est velificandum, unde aliquis satus ostenditur; quis jam in Dei misericordia, qui vestomnes homines salvos esse, felicem Christo postulante, non speret eventum t si demum adeo rogantis dignitas di gratia semper in judiciis floruit, semperque dominata est, ut res ad vincendum nulla plus potui; quis Christi gratia non moveatur i quisse. eius comitatum studio, Dei opem nequidquam putet imploraturum e quippe &Propter naturae communionem propter voluntatu Conis
spirationem , eandem, in quam Christus iverit, sententiam Deus tueatur. quo erum Pater, , filio rogatus, non descenderis i quid ab illo non impetraverit i quum ad iulorum utilitatem postulata retulerit, quos, laboribus m ximis susceptis. periculisque graviminis aditis, ex ismum vi manuque eripuerit,quibus vitam sua ipsius moriste pepererit. quid , si illud pectoris vulnus , si pedum &manuum cicatrices, 'lentet i jam, quantam in Deo misericordiam concitabiti quantam in Daemonem conflabit invidiam i quantam in nos benevolentiam conciliabit tTanta ejus, in oratione, futura vis est, ut vel unus illel cicatricum aspectus, non Dei inclinantem modo ad hominum pemiciem animum erigere, sed adversantem e iam ac . si fas est dicere, repugnantem, ut Imperator bonus ac sortis, capere possit. Possem hoc loco argumenta congerere, prope innumerabilia, utilitates maximas enumerare , infinita in Christi patrocinio constituta nobis commoda proserre : sed video, multa mihi esse necessario praetermittenda , nonnulla leviter pertingenda, quo, prospero soluta cursu, aliquo tandem exitu concludatur, α, tanquam in portum, contractis velis, mea invehatur oratio.
90쪽
oratio. Nolite igitur , rarissimi Christo discipuli, tanta
in nos profectura ex Christi discessu commoda pervert m. non hic tantum vestra res agitur, sed communis ominnium salus in vestro dolore periclitatur. nihil est Christo nostro suavius , nihil humanius, fateor; ut in ejusdem Prosectionis cogitatione defixus sentiam , me ipso via ceram partem avelli. si minus justo , at pio tamen , d
Iore affectos vos esse concedo; adjuvo etiam meis lacrumis moerorem vestrum: verum. si nihil absentia, de suo in nos amore, detrahetur, si nostro in illum magnus et iam cumulus accedet. si majora perceptis lucra faciemus; profecto abjicienda haec animi mollicies erit, emcie dumque , ut cedat utilitati dolor, & haec quantacunque jactura, utilitatum maximarum Compensatione, leniatur. non est sapientis, suaeque utilitati servientis, commodum aliquod maximum. minoris adipiscendi causa, praeterire. quid si demonstrem , non ejus, vos dolore commotos, sed vestra causa in tantum moerorem adductos t nonne, mulisto vos pluris ipsos a vobis quam Christum diligi, comvincamini t Verum , illum Ipsum potius, cujus a vobis discessum doletis, dolorem vestrum increpantem audit te. Si diligeratis me, gauderetis utique 3 quia vado ad P trem. Quid tibi venit in mentem , dulcissime Iesu , de
illorum amore dubitare, quos ob triste tuae decessionis nuncium, tanta vis moeroris invaserat, ut in illorum veris his, precibus, voce, vultu, collacrimatione denique, tamquam cuncta pervadentis doloris vestigia conspicere vrar t Equidem, ut , me de caeteris judicem, necesse est ut plurimum diligam, quem sine lacrimis atque dolore a me distrahi atque divelli non patiori profecto, ipsa
haec tam lugubris Christi mortis abitusque commem ratio illos In lacrimas moeroremque vocaverat . sed multo majorem in luctum atque squaliorem sua ipsorum orbitas solitudoque conjecerat: non tantas, hoc tam im- Iroviso ictu consternatis animo miseris , Christi discenus doloris sacra accenderat, quanta iisdem ea, quibus erant carituri commoda. At vero suis incommodis graviter angi, non amicum sed se ipsum amantis est. Quid tre ne ab illo diligi existimares, qui tuis honoribus, com modis , ac rebus prosperis, non aeque actu ipse, gauderet I