장음표시 사용
61쪽
- sternit; sed quia nihil ibi disseritur , quod proficiae
se ad mores excolendos , vitamque formandam; nee ha
A Mi inquisitionem aliquam veritatis, sed tantum Hodo si ritum colendi; qui non officio mentis, sed ministe δε νio corporis eo Uat... Et ideo non est illa religio ve se ra iudicanda. quia nullis iustitiae, Virtutisque praeses, ceptis erudiit efficitque melioresia It*que Thilos o phia , quia in illis religionem, id est , summam pie ,, talem usu habet, non est vera sapientia ., i) . Hinc Augustinus, , Non sit nobis inquiebat, religio in se Phantasmatibus nostris . Melius est enim qualecun is que Verum, quam omne quidquid pro arbitrio fingi
ψ, potest,, a) Itaque Religio Ethnicoram, superstitio
scilicet, qua ipsi . duoebantur , quomodocumque ei cum spiciatur, vel Poeticam consideres , vel Civicam, vel Philosoficam , exteriorem hominem tantummodo respicit, non intortorem . Non enim in conseientia inest, neque dici potest a Deo hominibus datam , ut eorum formarentur mores , ut Deum colerent in Spiritu, & veritate, ut denique Γλad ultimum finem ipsi ducerentur. Quare ipse Augustinus animadvertit, hominum Seluis prudentiam ct sapientiumn Notium fuisse, populura religionibus fallere,oe in eo ipso non soluiscolere sed imitari etiam Demones, quibus maxima GDllendi cupiditas. si
V. Qus vero magis erat in usu apud Gentes, civica selliret Religio, ideam tantum praesesert quarumdam pactio raι quae inter homines in Societate positos initae eonspiciebantur, ut sese mutuis officiis prosequerentur. Itaque immerito vocabatur Religio, quae humana tantum auctoritate pollebat, non autem Divina.
Quid ergo Scriptor Ticinensis fabulatur de Gentilibus
eorummcry Lact. Fiem. Divin. Insti th. q. de vera sapient. e. a Aug. de ver. Re ig. prop. fina
62쪽
oorumque religione λ quid de Graecis, quid de Romanis, quid de aliis antiquioribus populis p Etelaim Grae- et , Romani, & AEgyptii qui inter antiquas Ethnico-nim Nationes celeberrimi extiterunt, suos habebant Sacerdotes, quibus tota Religio demandatat erar; quisque Mysteriorum suorum tantam curam h ahebaot 3 ut summos Reges & Imperatores , vix sacris iisdem in b, tiare dignarentur, quique pre ipsis Regibus habebantur.' AEgyptii enim, ut optime observat Pierius Valerianus quamvis Reνem suum tanto cultu ct obedientia prose querentur, supra Regem tamen, qui Meroem incolia i , Memphitici Sacerdotes habebant. I Suare συ vptii S cerdotes suos nobilitatis gratia papyraeeis calceis iasigni,hant,neque eos iis ex alia quapiam materia contextos ferre licebat ast . Insuper rectissime animadvertit idem auctor non Sacerdotium penes AEgyptiorum Reges , sed penes Sacerdotes Imperium ipsisum extitisse ' . ita ut quamquam minime repugnet Sacerdotem Reghm simul esse, & Regem aliquando Sacerdotem , repugnat tamen praesertim apud Christianos,Sacerdotium Regi subesse,vel a Rege pendere. Nana Christus non funda .vit Ecclesiam ut Imperio terreno serviret, sed rego constituit Deus ut servirent Ecclesiae . VI. Apud Graecos autem & Romanos, omnes Dii Deaeque suos habebant Sacerdotes,qui sacris praeerant, sacrifieia peragebant, & universam religionem administrabant . Plures autem Deorum amnium ι ait Cicero, singuli singulorum Sacerdotes , ct respondendiju-
Pler. Valer. Hieroglyphica, seu de AEgypta sacris. lib. ao. Actio. Mors. Vid. etiam Rotum uia. antiq. Icim. a. ubi de AEgyptiis. a a Pier. ibid. lib . set . artie. Sacerdotium. t 3 Idem. ibid. lib. 24. art. Sacerdotium Sa erogaueram .
Vid. Natalis Comitis Mytbolosiae lib. r. cap. 8. oc ια libu
63쪽
ris o tonfitendarum relin Onum facultatem afferant si ,
Inter Romanos vigebat praesertim ius quod Pontificium dicebatur; quamobrem Pontificum jus erat dice. re de rebus sacris, & Religione, atque inter eorum deis creta hoe maxime quaerebatur quid sacrum, quid san, ctum , quid religiosum et). Itaque Cicero hoc exo dium fecit orationas pro Domo sua ad Pontifices Cum multa Divinitus Pontifices a Maioribus N is stris inventa atque instituta sunt, tum nihil praecla-rrus quam quod vos eosdem & Religionibus Deo- , , rum Immortalium & Summae Reipublicae prse voluerunt, ut amplissimi & Clarissimi Cives rem, , publicam bene gerendo, Pontifices Religionis sapienter interpretando Rempublicam conservarent. Neque ossicit quod in Comitiis eligerentur Pontifices, nam post ipsorum inaugurationem , plus quam humana auctoritate dignitateque insigniri, & divinitus eligi putabantur a Romanis, ac ideo L ntiuites Deorum Immortalium vulgo dicebantur 3); rursusque Religionem a Diis quasi traditam Sacerdotibus suis Romani tuebantur μ) . Itaque Ταllius docuit ,, In ipsa autem communitate sunt gradus,ossiciorum, ex quibus, se quod cuique praestet, intelligi possit; ut prima Diisse Immortalibus , secunda patriae , tertia parenti-
bus &c. Ex quibus patet Tullium putasse s
blimiorem quandam Religionem, non a Patria, ac ideo non a Societate, neque a Summo Imperante,sed a Diis Immortalibus pendere.
c3 Cic. orat. pro Domo sua . 43 Cie. de Legib. lib. a. vid. etiam Sison. de antiq. jure Rom. lib. I. cap. 29. de Sacerdot isa cicer. deost. lib. I. cap. 4οι
64쪽
VII. Sed priter Romanos, Gricos & aEgyptios,qui
ceteris nationibus longe cultiores erant, etiam Genintes quae magis barbari existimabantur , suos habebant Sacerdotes, ad quos privative tota Religio pertinebat. Sic apud Gallos antiquos, omnesque Celticas Nationes Druids erant; si) inter Persas celebriores sunt Magi; inter Indos Gymnophi sistae seu Brachmanes;apud Sinenses Bongi, & apud alias Nationes alii habebantur Sacerdotes, quibus tota religio erat omnino conis credita : ex quarum universali consensu patet ad Civiales magistratus ius inspiciendi in Sacra Religionis nunquam pertinuisse. Si quidem apud Gentes omnes per orbem universum dilpersas, quq religionis veritati seque leviora conspiciuntur vestigia , indicant profecto communem ab exordio mundi originem habuisse,quanquam apud Jud os tantum in sua integritate manserint usque ad Christum ; apud Christianos vero perinduratura sint usque ad finem mundi. VIII. Attamen si adversarius adhuc tuendo sua, manus victas dare noluerit in hac disputationis parte, esto quod Magistratus Civiles apud Ethnicos plenissimo iure inspicerent in Religionem. Quid ad nosὸ Num comis paranda erit cum hominum adinventis superstitioniabus illa unice Religio vera, quam Deus ob infinitam suam Misericordiam erga genus humanum certis hominibus revelavit, dedit, auxit, concredidit; eamque ab Judaeis ad Christianos transferens, donat ipse , ut credant, & opere credendo perficiant λ Num de falso Deorum Cultu idem judicium ferendum est , ac de uscultu quem Deo vivo & vero praestat Christianorum Ecclesia Quid refert apud Romanos, extincta republica , Summos Imperantes, ut omnia iura, potestatemque Civilem sibi veluti centro coniungerent ac vindi.
65쪽
vindicarent,suam dominationem exercuisse etiam in ea, quae sacra habebantur ab ipsis; cum rerum omnium
Dominus Deus Echlesiam fundaverit, ipsique dederit Religionis Ministros, quibus docuit morum scientiam,& sacra mysteria confisit, eo sublimiore ordine, ut quemadmodum Sacerdotes in Civilibus subditi permanerent imperio; ita Imperium & Summi Imperantes in rebus ad Religionem pertinentibus Sacerdotibus subjicerenturξNum ex moribus Ethnicorum erui potest regula iuris dicendi in Sacra Christianorum, aut inde concludi veritatem illius salsissimae propositionis,Publicam scilicet Religionem generatim sumptam, maxime vero, quoad publieam doctrinam quoad Me imonias ritusque , ad Summum Imperantem eo pertinere, ut eius sit illam statuere communibus suffragiis p Hine Bossuetus ait,, Nempe Druidae, Augures & Extispices non erantis divino numine constituti; tam falsi sacerdotes, quam is falsa erant numina, quibus serviebant , Civitatam se ac Principum auctoritate aus eorum invaluit. Quisse autena dubitat partem aliquam publicae potestatis in is eos lege lata conferri potuisse, eum etiam legamus,, in quibusdam civitatibus cum Sacerdotio Regnum
,, fuisse institutum is p a) IX, Ergo Propositionem illam quemadmodum falsis-smam esse patet ex hucusque dictis, ita etiam ex eo quod Reli io generatim sumpta vel supponitur respicere hominem ut ipse nascitur) solitarium , agressem , a societate omnino alienum, & qualibet Divina Revelatione destitutum ; vel in ea Societate positum, cui minime innotescat Revelationis gratia, & cui desit quodlibetsi pernaturale auxilium ad veram eogn scendam religionem. In utraque hypothesi, religio quae civitea non sit, politico scilicet regimini accommodata
ci Bossuet. Defens eler. Gallic. pari. a. lib. s. sap.
66쪽
is somodata, potius in curusque manet arbitrio, quam subsit Imperantibus. Etenim in utraque hypothesi regerentur homines vel sola Philosophia, vel Poetarum fabulis, quae omnia pendere a legibus Societatis, &Summorum Imperantium absurdum est rinare. In super mitto Scriptoris Ticinensis doctrinam aptissimam esse ad firmandum statum illum , quem dicunt pura natura , quemque licet saepius respuere assectet, pe spicuum tamen est facta eius cum dictis discrepare.
X. Si vero loquatur de illa , quae Civica dicebatur
religio, superius diximus eam non eXcedere potestatem humanam , quamobrem Civilium legum paturam minime excedit,&nonnisi callide religio vocaretur, ut clarissimis rebus tenebrae obducerentur.Quare non ineptς,
neque immerito, uti scriptor ille nugatur, ab Imperante ablegatur jus in sacra, plenissimum vero assentia. mur habere , si velit, in ea quae sacra non sunt, sed, sacrilega, atque superstitiosa hominum inventa. Ex hoc oriri similiter arbitramur ius Principum Catholicorum, animadvertendi in Haereticos ab Ecclesia damnatos, in falsas sectas, in templa Sacrilega, Sc generatim in omnia quo non a Deo , sed ab hominibus sunt, quaeque in exteriorem & publicam actionem profluunt. Ex hujusmodi principio manant ergo leges Imperatorum contra Haereticos,i & ipsorum conventicula, maxime vero Constantini, Theodosii, Gratiani, Marciani aliorum que, qtri post latas ab Ecclesia leges, suosque Capones, etiam ipsi Haereticos damnarunt. Ex quo mos arguitur in Ecclesia, contra quem nihil valent philosbphanditium quaerelae . Sed de hoc alibi. Nunc transire opor itet ad Iudaeorum religionem, qua Ticinensis abutitur immodice ad suos tuendos errores. Sit ergo. C A.
67쪽
De Religione Iudaeorum ac de nullo jure Imperantium, in ipsoνum Sacra. I. TN Superiori capite quemadmodum Ticinensem I vidimus aberrantem a veritate , vel doctrinam respicias vel historiam , ubi de Gentium religione disserit; ita in pr senti videbimus de Iudaeorum Religione eo perniciosiora proponere, quo majori fiducia tradere prima Donte videtur, quasi certissima eruerit ex sacris libris Veteris I estamenti. Ait enim pag. 3II.,, Summus igitur Imperans in Flaebraica republicaonPM nia tum civilia, tum sacra gerebat per eos, quosis eidem praefecerat, scilicet veI per iudices vel peris Reges, qui propterea & leges interpretabantur, Sc,, questiones de Sacris dirimebant, & Deum consule ,, bant, & sacris praeerant Ministris. Politicis quidem ,, Sacrorum Moderatoribus etiam Sacerdotes adjun D xit; atque his quaedam munera reservavit, cujus ,, modi erant aram adolere, victimas offerre &c. Sed ,, publicum divini cultus regimen, ac iudicium de re ,, bus ad religionem pertinentibus ad politicum ita
,, pertinuit, ut una munerum Sacerdotalium execu- tio Sacerdotibus reservata fuisset . Haec sacerdota- lium munerum distinctio umbra, ac typus erat nO
., vi Sacerdotii instituendi per Christum &c. pag.,, 3I2. is Quis unquam vidit magis confusa & inordia nata l Nititur probare auctor ille, Summum Imperantem in Hebraeorum republica, ratione sui principatus, ius habuisse non tantum in Politicis, verum etiam in Religiosis, leges interpretandi, uuaestiones de sacris dirimendi, Deum consulendi, & sacris praesidendi Ministris. Verum ut ad propositum deveniat cum Theocratica reipublicae forma , in qua praeter Deum nemo est, qui Summus Imperans dici possit, ea confundit
68쪽
6I fundit,quq , naturalium rerum ordine servato, de Monarchia , de Aristocratia, vel de Democratia dici solent, quaeque ex humana institutione proveniunt. II. Quis enim in Thocratia negare posset Summum
Imperantem Deum , qui praeter naturalium rerum ordinem , proprio ministerio Iudaicum populum in om-mibus tam Sacris , quam politicis gubernavit & rexit ius habuisse in religionem, & in sacra ipsus p Verum argumenta pereunt statim ac pro Summo Imperante ponitur non Deus, sed ut idem scriptor paullo ante definiverat, aliqua persona vel singularis, vel mo- malis , in quam cives jura transtulerint, ac curam admianwrandae totius societatis . pag. 3o I. Theocratia igitur durante apud Hebraeo absque veritatis detrimento dicere quisque posset, Deum ita omnium rerum curam Ee gubernationem sibi reservasse: ut una executio hominibus fuerit demandata,verum non nisi mendacissime eadem assirmarentur ubi, non considerata Theocratia, sermo estot de regiminis forma, vel politica vel religiosa , quq iuxta communem rerum ordinem, & vulgarem loquendi modum est hominibus concredita , &ab hominibus ministratur. Quare callide ut saltem apparet Antithesis illa ponitur pag. 3Ia. m Iudicium de rebus ad religionem pertinentibus ad politicos Moderatores ita pertinuit, ut una munerum Sacerdotalium executio sacerdotibus resemata fuisset. Callidissime vero munera veteris Sacerdotii, Sc jura ipsius cum Sacerdotio Christiano ibidem copulantur . III. Nos ergo concedimus sacerdotium veteris Testamenti figuram seu.Τypum extitisse illius sublimioris ordinis Sacerdotii, quod a Christo in novo 'dere institutum est; sed jura utriusque ex Divina institutio.
Me eo sunt ampliora , quo sublimiorem ordinem red lent , qui Politicum antecellit, quique solus, politicarum rerum moderatoribus omnino exesusis, universam rei i-
69쪽
6rreligionem regit atque ministrat. De Sacerdotio Cht,siano, eiusque plenissimo iure in Sacra religionis s
peritis disseruimus, Cap. I. huius Tractatus; superest ergo ut ea expendamus in hoc , quae ad Judaeorum Sacerdotium pertinent, veluti a Deo institutore firmata pro Sacerdotibus, iisque Divinitus concredita, ableg tis ipsorum Regibus atque Principibus. His enim neque in Politicis unquam licuit apud Hebraeos, rem alicujus momenti peragere absque Sacerdotibus; con. ra vero Sacerdotes omnia libere peragebant , quae ad religionem spectabant, inconsultis Regibus, & magis ratibus Civilibus. Clarissima est ordinatio Divina super hoc in Persona Aaronis,qui primus omnium Sacerdos est constitutus. Nam post datam curam Taber raculi,& Sacrificiorum, eorumque omnium , quaere Dpiciebant Sanctuarium is Dixit quoque Dominus ad se Aaron . Vinum & omne quod inebriare potest, non ,, bibetis , tu Sc Filii tui, quando intratis in Taberna- , , culum Testimonii, ne moriamini: quia praeceptum, , sempiternum est in generationes vestras. Et ut ha- , , beatis scientiam discernendi inter sanctum & profa- , , num , inter pollutum & mundum et doceatisque fi- , , liis Israel omnia legitima mea, quae loquutus est Do- minus ad eos per manum Moysi st) . IV. Sed non haec tantum concredidit Deus sacer-dbtibus Oeteris Testamenti . Voluit enim ut omnia etiam Civilia judiearent una eum Magistratibus et) , est' ad Cerbum eorum omne negotium, oe quidquid mundum Cel immundum est judicetur 3 . si Sacerdotes au- tem & Levitae filii Sadoc qui custodierunt caerem se nias Sanctuarsi mei . . . . Ipsi ingredientur Sanctua- rium meum , & ipsi accedent ad mensam meam , ut
70쪽
is ministrent mihi, & custodiant caeremonias meaS ...is Et populum meum docebunt, quid sit inter sanctum & pollutum, & inter mundum & immundum ostenis dent eis.. Et eum fuerit controviersia, stabunt in Ju- ,, diciis meis, & iudicabunt: leges meas,& praecepta se mea in omnibus solemnitatibus meis custodient, &- Sabbata mea sanctificabunt se. Denique neminem latet, Deum ipsum elegisse tribum Levi, quae per alias omnes Tribus dispersa erat, ut ubique rebus sacris religiosis praesideret, eamque honoribus cumulasse Deum , ac sqpe s pius iterasse mandata, ut populus iiDdem honoribus eam prosequeretur. Quare Sanctus Hieronymus inquit se Et in veteri quidem lege qui-
,, cum Que Sacerdotibus non obtemperasset, aut extra se castra positus lapidabatur a populo: aut gladio cervi- ce subjecta, contemptum expiabat cruore . Nuncis vero inobediens, spirituali mucrone truncatur: aut
se eiectus de Ecclesia, rabido Dqmonum ore discerpi - , , tur set V. Itaque eruditissimus Pater Calmet scriptu 'ur liquit, , Ipsi pariter Regi, inconsultis Summo Sacerdo-
te S Senatu, nihil agere fas erat .... Summo Sace ,, doti potissimum incumbebat leges sartas tectas se is vare,diiudicare de controversiis, atque reo senten- tia damnatos punire; quicumque Sacerdoti parere,, recusasset, in eum tanquam telae majestatis Divinaeis ultimo supplicio animadvertebatur ,, 3 Sed clarius forsitan loquutus est alibi cum scripserit ,, Omnia is ferme Isdraelis tribunalia a Sacerdotibus tenebantur, is qui ad praescriptam mosaicarum legum normam ius
a Hier. ad Heliod. de Laud. Vit, Solit. Int. famil. Iib. a. epist. 6. 3 calmet Disser. de Politia sive ratione juris die e udi apud Hebraeos & potissimum de Sanhedrio . Dissiligod by Corale