장음표시 사용
171쪽
Adbste insuper fluitant audientiam, eism damnat; debeant verem
nitentiam . Quare stupet L Hieronymur decreta Sumini Pontificis minus religiose servari, & quod possit esse aliquis, qui ab antiqua fid discedens, ejus irrefragabili auctoritati audeat nostiliter, di pertinaciter resistere. Miror , inquis lib. 2- comtra Rinnum, quomod3 Episeopi ree perint, quod Sedes Apostolica condemnavit. ii. Τandem rejicitur ad Concilium Generale promeatio ex dolo .& astutia appellationis, qua nempe subdole, caute, & fraudulenter provocant, ut interjectis hujusmodi ad Concilium Generale appellati
nibus, impediatur causae cognitio, nihilque innovetur, appellatione penderato, re ite in suspenso maneat. Horum appellantium fraudem. S dolum notavit D. a. quaest. 69. art. 3. dicens: Alio modo aliquis appellat causa disterendae morae, ne contra eum justa Iententia
proferatur : O hoe es calumniosd se defendere, quod est illicitum ,sicut suprὰ dictum est. Etenim ferὸ mediaetua paratur, eum mala per longas
invaluere m res. Haec ergo illorum mens; haec maxima iplbrum in , arrodenda Apostolica Sede hujuscemodi recursus contumacia; ut estrinnes, pencque intolerabiles, majorique audacia , adversus Summum
Pontificem insui sant, fasque sit luxuriare, & indulgere suo quemque iudicio , di infidelitatem sua in doloso simulare silentio. Qitare si Summus Pontifex in generalem Synodum consentiar; aut senerali Concilio ipsi intercile nolunt voeati, vel rem differre quotidie, ac Synodum a procrastinare intentant, ut suae interim unusquisque potet lati relinqua tur. Quibus Nesorius comminationibus , insectationibus . callidis.& pravis machinationibus usus non est, ut suain insaniam confirmatiorem redderetὶ Qtiae pro obtinendo Concilio Generali non eli aggrellus Et tamen citin ad instantiam Theodosii Imperatoris indictum ellet a Caelesino Papa Concilium Generale sos suum Patribus Concilii ostendere non est austas; Romanae Ecclesiae judicium fugit,ut scripsit Summiis Pontifex ad Constantinopolitanam Ecclesiam: Viras petitorem SInodi crederet Sstnias abfutura mi Campum ad cerιamen exposcit Sacerdotale postulat, cui non erat adfuturus, examen. Eusebiana factio Romanas appellationes aliquando approbavit; at ter per Iulium Romam evocati
Eusebiani, nocte, & insalutato Pontifice si istunt, ut de ipsis seripsit ad Omnes Ecclesias Sardicensis Synodus : In itinere Sardicensi certis in i eis Concssiabula in modum Sstnodi inter se hiauerant, Ersedera cum interminationibus eonsaverunt, ut ubi Sardicam pervenissent, minimΘse iv judicio terest, aut in eamdem locum eumfacra Synodo convenirent a sed mox uti eis pervenissent, O perfunctoria Decie adventum Dum intentassent, raptim iura aufugerent. Etiam Pelagiani, c ut Lintheranos, & alios omittarii, quia Pontifice ad Ecclesiam appellaruni ulteriorem audientiam postularunt; at clim Orthodoxa: Christiana: Fidei veritas per unum Suivinum Pontificem est discutienda, Apost Iica Sede semel oraculum ei fundente, respondit: Causa terminata est :.naan post factam definitionem error finiendus est; cum
fides una, atque irrefruabilis sit; α quod meruit abscindi, nusquam
172쪽
De appellatione ad Coneilium generale. I s
Εeelesia adini sit retractaria damnatis, non examen iudicii, sed solo iii poenitentiae remedium praestans. Ergo ubi sententia definitiva pronunciata est, improba refugia repellenda sunt, ne pertinaci animorum contentione, de turbetur Ecclesia, di destruatur communis Populi aedificatio . Pedem ergo sillant, terminos jam ab Ecclesia constituto non transgrediantur. Ιnappellabilis est Summi Pontificis in rebus fidei.& morum sententia, quam ut Succeilbr Petri. & Vicarius Christi pronunciat, di cujus ministerio Spiritus Sanctus totius falsi alis figmenta reprobat. Toto corde potius, seu ver cordis credibilitate, di oris sancera professione huius extremi, & peremptorii judicii auctoritas. S potestas est amplectenda 1 non simulatione hesa, seu velaniine veritatis , ut vero quis cum quemaro Rementi Episcopo confiteri possit ,
quod ipse in Epii ola ad Carolum Regem : Es divinis, er outhenticis Scripturis, ct Cathotica, atque An intolica Ecclesiae, dari aque Romanae Sedis fidei,'orthodoxorum Patrum sensibus, qui eidem Sancta Matri Ecclesiae praesederunt, π qui ab eadem in Viotica dede Romana nobis in Conone recipiendi dat uni, sensum n tram in eisdem Capitulis exprmum concordari, demonstrare potuerimus, agere Peraciter,
humiliter, ct devote studebimus. inia aliorum adflipulandum nosstrae Catholicae inreuigentiae fensam sententior recipere, nec proferre Qoluimus: ci=m conset, illud esse verum, atque Catholicum, quod i fa --ιer omnium Eeclesiarum, et universalis EecIesiae duxerit adprobandum. Mod replicat de Praedest. cap. 4. Sequimur autem , qua Catειlica, ct Apinolica nos docet Sancta Romana Ecclesia, quae nos in de genuit, Catholieo laste uiuit, uberibus Caelo plenis ad Istitum cibam nutrivit, disciplina orthodoxa ad perfectum vitrum perduxit, atque in AffrinuuCathedra fautore, O a utore Domino fallimando Guytituit. Sic Scriptura , sic Rex Regum Christis , sic omnia veneranda Concilia. ct Summorum Pontificum Apostolica decreta promulgant. Ninairimi solus est Petrus, pro quo se rogalle Dominus auerit, qui confirmavit corda Fratrum variis concutienda fidei periclitationibus, sicut usquo
a. Uantsim universus orbis de Sanctae Sedis insillibili alictoritate in causis fidei terminandis consenserit, fidem faciunt tot Historiae Ecclesiasticae monumenta, ouihus exploratissimum est, ad nullum alium ultimo referri posse, di dehere, ubi quid primum in fidei dogmate ambigitur, quam ad Romanum Pontiscem, cui Deus dis in providentia fidem custodiendam , di Ecclesiam suam regendam com
173쪽
ini sit, ut eleganter dixit B. Damianus lib. 3. FpAL r. Petru- prae caeteris mortalibus de toto Terrarum Orbe eouiator Orbis elegit,cui
Cathedram Magisterii principaliter in Ecclesia teuere perpetuo privilegii iure concessis ; ut qui uis divinum aliquid, ac profundum nosse
desiderat, ad hujus praeceptoris oraculum, doctrinamque recurrat oec.
aeuid ergo mirum si Sacerdos licet sanintate conspicuus, licet eloquiis divinis .ehementer inseruetur, ad ApoHolorum principis magi erium misit, ad quem etiam Augetur docendi gratia primitias Gentium Cornelium destinavit Z Paulus quoque , qui non ab hominibus , sed ab istis oririo , Deo Patre fuerat factus UAlur, atque ab Auctore sapientiae sincienter instructus ad Petri tamen Magisterium venit; σnou in transcursu ,sed per plarimos dies apud eum in caelesti Schola permansit. . . Dignum ergo fuit, ut ad Sedem illius verira functa prnden-ria solvendam dirigeret quaestionem, as quem-Qvarur fidei vis ange- litus mittitur, Θ d quo Apostolus etiam , qui jam a Deo inAructus fuerat plenius eruditur. Sic ad Cathedram Magisterii Ecclesiae ι ad
huius Doctoris oraculum , doctrinamque provocavere fideles ex toto orbe terrarum, credentes Omnes, tutissime, di catholice se amplecti , quod Sedes Apollolica tenet, & tenendum decernit. Clamant authentica documenta, quibus redargui pollunt Novaetores hoc jus appellationis Apostolica: Sedi negantes isti Et quidem primo certissim uni esse debet, appellationes Episo porum ad Romanam Sedem viguille in toto Oriente. In illa isticissima Orbis parto, quae fuit S. Atri fundatio: licci caeteri quoque Apostoli i:udem Fidem promu allent. De caeteris nunu , eli dubium mam ut scripsit S.Papa Inu6centius ad Decentium Eligub Ipisc.Manifestam ess in om-xem Italiam. stallias. Danias, ricam,utque Siciliam, In falsique in terfatenter , nullum insiluisse Ecclesias, nisi eos quos V enerabilis Ap solus Petrur,aut esur Successores constituerunt Sacerdotes. Aut Iegant, si in his Provinciis alius Apo Alorum invenitur, aut Legitur docuime Hoe jus Apostolica: Sedis clarissimis testimoniis, atque exemplis probari potest . Appellatio S. Flaviani adversiis Generaleni totius Ecclesiae Synodum est stibi sine ac eximium Romanae appellationiis telliinonium. Hic enim Constantinopolita uias Episcopus appellationem cinisit, post latam adversus se a Dioscoro Pareiarcha Alexandrino Praeside Oecumenteae Synodi sententiam, ad solum Romanum Pontificem Leο--m ; ut constat ex huius Suinius Pontificis Litteris ad Impe,atorem Theodosium: in quibus assirmar, eunx appellatio ea appellatione, quam approbant, & privstribunt Sacri Cariones - Prizatus Lamberii anus Episcopus a nonaginta Episcopis ob gravistiniada innatiIs crimina , appellavit Romam, S accessit ad S. Fabi auum Summum Pontificen ; in quo facto luculentor advertit Fraurisius Hallier Episcopus Cabillonensis lib. 4. de Hierarchia Ecclesiastica: Ad quid Romani Antisicis -- dicio iterum damnarentur, qui ab Africanis damnati essent, nisi ejus sententia potuissent absolvi Z ANtonias primus FosaIensis Episcopus Synodaliter damnatus provocavit ad S. ΓονJacium , teste S. Areustino
174쪽
De appellatione ad Concilium generale. 1 7
Epist. 26a. Novatur apud Afros Episcopus appellavit ad S. ornetum, ut scribit S. Epist. 49. raenadius Ihercensis uilaopus per Irimam Smiam Μetropolita , & Eutheriur Thyanensis Episcopiis
let rc sita per secundam Cappadociam appellarunt ad Eutrum 1II. Ponti neem Magni Leonis antecelibrem suo di aliorum nomine, adversus Concilium Ephesnum, tunc ab ipsis rejectum ,& improbatum. E simus Papa Ronianus recurrentem ad se Apianam admisit, juslii cavit, S ad Africanam nodum misit cum Litteris commendat itiis, quibus acceptis, non restitit Synodus Volo Romani Pontificis. Sed quid alia commemorem Infiniti essemus in his exemplis referendis: satis sit dicere , qutid cum interiori Gero nullus esset appellationi locus ; semper tamen potuit in materia fidei Romam appellare , tanta namque erat
Sanctae Sedis auctoritas, ut scripsit Carthaginensi Synodo his verbis: Tantam Petro Apostolo Canonica antiquitas super Iententias omnium voluit esse ρotentiam, O ipsa quoque Chrisi Dei noui promisesio , ut edi ligata solveret, edi soluta vinceret .i . Hanc in Summis Pontificibus plenissima appellatae causae ad Summum Tribunal evocandae, retractandae, ac definiendae potestatem agnovit Antiochena Sedes , ut probat dictum Puvenalis Hierosola mae Episcopi in Ephesino Concilio adversus Bonnem Antiochiae Patriarcham , Synodali evocationi parere detrectaritem: oportebat , annc meo eriim aecurrere ad Apostolicam Sedem Magnae Romae uobsum conridentem, apud quam mos es ex Ap,stolico Ordine, ct traditione , ut ipsa Sedes Antiochena dirigatur , er judicetur. Sic Pentapolitara AEgyptiacae Dioecesis Provincia suum Patriarcham p ophani dogmatis suspectum detulit S. Dion'mPontifici Nutorium S. C. testino Pontisci detulit S. Grillas. Accusatus etiam fuit apud b. Lebnem a Clericis Alexandrinis Diose us. Etiam Orientales Episcopi , bc Patriarchae in causa fidei, & ob causas Canonicas appellarunt ad solis in Romanum Pontificem, ut appellavit Ioannes Patriarcha Alexani rinus, cujus postulatorium libellum primus suscepit Felix Fontifex , ut constat ex litteris, quibus per Vitalam, di Misenum vocavit Aeacis mad suuna Tribunal: Superveniens Frater , ct Coepi opus n0ter mannes fugatus ab Haereticis permaforibus Sedis Alexandrinae, lihellam nobis. quem sancta memoriae Praedecessori meo paraverat torrigenisam, ingessi. Sem morem majuris Di beatae memoria Athanasii exemplo .er priorum nostrorum non potuimus refutare. Hoc ipsiun lucide tellatur Gelasius in litteris ad Dardaniae Episcopos , in quibu, habet inter catet a: Sed nee ista praeterimus, quod Apostolica Sedes frequenter mιreMajorum, etiam sine ulla Sunodo praecedente, ct absistendi, ouιι S3- nodus iniqu/ damnaverat,indamnandi, nulla existente Quodo. quos oportuit, habuerit facultatem . Sanctae memoria quippe Athanasium Synodus Orientalis addixerat, quem tamen excetrim Sedes Ap ιιώ-ca , quia damnationi Graecorum non consensit, absolvit. mem riae nihilominus Daunem Constantinopolitanum onodus etiam GIhs-.licorum Praefatum certὸ damnaret, quem smili modo Sedes Apostolica, T a etiam
175쪽
etiam Ua, quia non consensit, abfomit . Itemquesanctae memoriae Flavianum , Ponti um Congre atione damnatum, pari tenore; quoniam sila Sedes Apostolica non consensit, absolvit, potivique qui illic receptus fuerat, Dioscorum secunda Sedis Praesulem fua auctoritate damnavit, impiam Sγuodum non consentiendυ fla submovit, ac pro veritate, ni Chalcedonensis Onodus fieret, fila decrevit, in qua Ponti cibus iv- numeris , qui latrocinio corruerant Ephesino, .eniam poscentibus blaconcessi, in sua perfidia permanentes nihilominus fua auctoritate pro stravit, quam Congregatio, quae illic pro reparanda et eritate congregata fuerat, est secuta. .suoniam sicut id, quodprim3 Sedes nou pro- haverat, constare non pγtuit, sic quod illa censuit Iudicandum, Ecclesia suscepit. Haec fuit perpetuo Orbis, ex Ecclesiarum illarum fiducia,
consuetudo, ac praxis, aci omnia retractanda, bc finienda, & ad totar in
docenduin orbem, minime requiri Generale Concilium, sed definitivum Roniana: Sed is sufficere judicium, ut omnis dubietatis scrupuliis tollatur. Dignum namque est, ibi resarciri damna fidei, ubi non potest fides sentire defectum; ab eo iudicium accipere, qui caput est Ecclesiae, cui oristus Ecclesiam coniiuilit, & cujus fidei incumbunt universi fideles. 1 Fulget praeterea eadem praxis in Catholicissima Galliarum Focletia, cuius intemeratam fidem, bc Sedis Apostolic.e obsequium commen sat Iannes Pontifex in Epistola ad Stephanum Parisiens ni Episcopum, diceres: Relatio nimis implacida nostrum nuper turbaetitauditum, quod Parisiis, ubi fus vivus lapientiae Ialutaris abundanter hucusque fiaturiit, suos viros simpidissimos Mem patefacientes Cathο-heam usque ad terminos Orbis diffundeus, quidam errores in praejudsectam eisidem fidei de novo pullulasse dicuntur. Volumus itaque, tibiqque avf1oritate praesentium districte praecipieudo maudamus, quatenus
dilirenter facias inspici, vel inquiri a quibus Nonis, edi in quibus Acir
errores hujusmodi dictisunt, oe' scripti. Primus ergo huiuς Roman. Eappellationis in Gallia testis, bc assertor sit S. Leo Epistola ad Vienneniis Provinciae Episcopos dicenςr Nobiseum fraternitas vestra recognoscat Apostolicam Sedem, pro fui reverentia, a vestrae etiam Provinciae Sacerdiatibus, innumeris relationibus esse consultam, per diversarum, quemadmodum vetus consuetudo posebat, appellationem causarum, aut retractata, aut coninmata fuisse judicia . Et hune tramitem, semper inter I Diores nostras, O benὰ Lentum, O salabriter restoditum , Hilarius Ecclesiarum statum, er concordiam Sacerdotum vovis praesumptionibus turbaturus excessit: ipsius quoque Beatissimi Retri reverentiam ve= bis arrogantioribus miNuendo,.cui pinendarum oetium cura specialius mandata est. En qtioinodo agnoicit in Gallia plenis limam definiendae , ac retractandae aliorum sententiae Summi Pontificis auctoritatem , quorum innumera sunt appellationum exempla juxta
perpetuam Galliarum Ecclesiae praxim, & qubii Upellationis prosequendae auctoritas sit immediate a Christo Summo Pontifici attributa , cui pascendarum Ovium mandavit specialius curam. Sed rem variis
176쪽
De appellatione ad concilium generale. Ios
exemplis, S incorruptis testibus confirmelnus . Appellavit ad Sedem Apostolicam Rotardus Episcopus, ut conitat ex cap. Arguta caus. 2. q. 6. ubi Alicolaus Papa in Remensent Archiepiscopuin invehitur, qui cum appellantem Apostolicani Sedem damnare ausus est, ita dicens: Arguta sapientia tua cutisgam in bono accepto fouite judicii materiam depositionis adversus Rotardum a umpsit, edi ab itinere Apostolica: Sedis removit, ct coutinuatim Apostolicam Sedem appellantem damnavit, carcerali custodia mancipavit. Et insta : Prioilegia tamen Apintolicae Sedis vos oblivioni tradere nullo modo debuistis, quibus venerandi Canones judicia totius Ecclesiae ad hanc deferri jubent. Et inii a di me quippe nos in Rotardo idcirco πυveritis operatos, ut privilegia Sedis Apostolicae, quae maled vobis violata esse videbantur, au- Horitate . vostolica , ct Canonica Patrum deliberatiove pristino tau dem ingenio, cir proprio decorentur honore. Hunc tramitem , semper inter majores, di nene tentum, S salubriter custoditum secutus ost Uaximinus Treverensium Antistes, qui Sancto Pontifici ratio suasit, ut in Sanctum Athanasium, aliosque Orientales ad ipsum appellantes. plena sua: Sedis auctoritate in ipsos uteretur. Provocavit ad Se Jem Apostolicani S. Brstius Τuronensis Episcopus, ut testatur Sanctiis Gregorius Turonensis Episcopus in Francorum Historia lib. 2. cap. i. Ainpellarunt Sedem Apostolieani Heror, bc Lazarus Gallicani Episcopi, ut constat ex Litteris insimi ad Africanos Episcopos . Accurrit Romam Abaelardus a Concilio Senonensi ad Inuoceutium Papam, ut constat ex Epistola i89. ad eumdem. D. inter fragmenta A colat Pontificis legitur Epistola ad Herardum Turonensem Episcopii ita , qua' Christophorum ad se appellantem declarat innoxium . In Epistola ad Suessionensem Synodum affirmat idem Pontifex , Rhemenses a degradato Episcopo Ehboue ordinatos Clericos, non ad se solii in , sed etiam ad suos Antecessbres Leonem IV. ac Benedisium III. appellat te . Provocavit & Honoratus ad Sedem Apostolicana, de cuius appellatione agit S. Grexorius Epist. 34. is. 16. Sc l . Et tandem Epist. 8. ad Michae. lem Augustum affirmat, ex omni terrarum Orbe plura nitiliaria hominum Sedem Apostolicani accurrere. Sic semper Gallicana Ecclesia fluit, uti Religione fervens , ita & Sedis Apostolicae observanti Isina . I 6. Hoc evidenter insuper evincitur, dc plenissinae elucet, si S plura alia collustrentur ejusdeua Galliae documenta, maxime illius Regum , qui pro amplitudine, & auctoritate Sedis Apostolicae decertarunt ; praecipientes, causa; fidei ad Sedem Apostolicam transmitti, cuius peremptorio denique terminarentur judicio . Aderit primus Philippus Pulcber, qui anno 33to. ad Clementem V. scriptit: Absit a Regia pereunitate, in quaeritone ei quidquam, qu0d vestra fauintas,
maximὰ Sacro approbante Concilio, de ciderit, tu aliquod, unquam dubium revocare '. quod adverbium maximὰ, est adverbium allentientis,& consentientis rebus a Papa desinitis, licet praecipue ipso accedente , approbante Concilio. Concinit per omnia Carolo Magno, qui
in Epistola ad Elipoudum hane Sedis Apostolicae auctoritatem venera
177쪽
tur, dicens: Beatisssimam Apostolisae Sedis Pontificem de hae nova
tintentione ter, quaterque direximus mi os ,scire cupientes, quid Sancta Romana EecIesia Apostolicis edocta traditionibus de hae respondere volui et inquisitione .... Post hanc verὰ correptionem, sive admoui-rionem Aposmicae auctoritatis, se non resipiscitis ab errore veμο , scitote , omnino vos pro Haereticis haberi: quia nefas credidit, non obsequi Summo Pontifici, bc alibi veritatem quaerere, dum haeresis ab ipso damnatur . Caroli obedientiam commendat Hadrianus ad Episcopos Gallia: & Hispaniae dicens: x uiam serCenti succenses zelo fidei Carolus Magnas, ea, ouae contraria orthodoxae et Hispaniarum de con- iis allatasbi persensit, nutris curavit summa pernicitate obtutibus praesentari: B. Petri amore feliciter obstrictus, non renuit illi honorem debitum exhibere cte. Ex octoritate Sedis Ap solicae, pro causa siquidem orthodoxae Adei, aquam, ratumque duximas respondendum: eos ut resipisscsint, desinit, is gremio Ecclesiae alienos, ct ultrici eum δε- quacibus Iuis vindicta plefiendos. Sic in memoriam D. Petra honoravit Gallia Sanctam Romanam, S Apostolicam Sedem, ut quae Omni-hus Populis est Religionis Mater, ipsi etiam ellet Magistra veritatis.
Sed qlio prisca tempora altius revolvuntur , eo saepius, clarius, validiusque id confirmatur. Etenim ros tus Imperator Valentinianus a Summo Pontifice Leone, ut ipsum esus Regia adjuvaret auctoritate contra contumacem Hilaria in Sedein Apostolicam, dc avitam Galli, canae Ecclesiae praxim, inobedientiam 3 legem tulit Imperator, alle,rens, hunc futile morem, di praxim Gallicanae Ecclesiae, dicens: Haec cum basenus inviolabiliter fuerint cusodita . Hilarius contumaci ρ uinclita quaedam praesumenda tentavit. Me id Gallicanis uisiopis
contra veterem eo uetudinem liceat. Qtiam veterem conluetudinem
sequentibus verbis profitetur. βt erat quidem ipsa 'Falissententia per Gallias etiam sine Imperiisti sanctione valitura. auid enim tanti Ponti eis auctoritati in Ecclesias non liceret Sed nomram quoque
praeceptionem hae ratio provocavit, ne ulterius Hilario, nec cuiquam alteri liceat praeceptis Romani Antistitis obviare . En qualis erat temporibus illis decretorum Summi Pontificis observantia, Nulla ad futurum Concilium appellationis umbra a In omnibus erat perfecta obedientia . Quare & Imperator Honorius inobedientes , Sede Apostolica damnatos , perpetuo anath mate devinctos declaravit,
ut tellatur Possidius in vita S. Augustini cap. 38. dicens: Hoc tale de illis Ecclesiae Dei Catholieae ποι tum judicium , etiam piissimus Imperator Honorius, sui eos legibus damnatos, inter Haereticos haberi deberg, e frituit. Id ipsum clamat , re confitetur Pupinianas Imperator in Epistola ad y annem Panam scripta anno Domini s33. his verbis : Reddentes honorem Apostolic Sedi, verirae Disitati: quos semper nobis in voto fuit, O es ut dec t Patrem honorantes vestram Beatitudinem, omnia, quae ad Ecclesiarum Hatum pertinent ,festinavimus ad notitiam deferre vestrae Scinitatis , quoniam semper nobis
178쪽
De appellatione ad concilium generale . Is I
Sanctarum Dei Ecclesiarum euHodire a quae hactenus obtinet, c,' in-cυmmotὰ permanet, nulla intercedente contrarietate. Itaque omnes
Sacerdotes universi Orientalis tractus oe jubjicere, er unire Sedi -- Lirae Sanctitatis 'roperaetimus. Io praesenti ergo, quae commotaDNt,
quamois manifesta , or iudabitatas ut, ct secundam Apostolicae veprae Sedis doctrinam ab omnibus semper Sacerdotibus Armὰ cun odita , erpraedicata, necessarium duximus, ut ad notitiam vestrae Sanctitatis per- euiaut . Nec enim patimur quidquam, quod ad Ecclesiarum Hatum pertinet, quamvis maniferium, O indubitatum sit, quod moetetur, ut Non etiam innotescat Sanctitati, quae capat est omnium Sanctarum Ecelesiarum . Per omnia enim ut dictum eri ) properamus, honorem, erauctoritatem erebere vestra Sedis. En qualem si immam profligandie hareseos, atque universalem definiendi auctoritatem absque generali SInodo in Summo Pontifice agnoscit piissimus Imperator: cui respondit Summus Pontifex. 17. Inter claras sapientiae, ac mansuetudinis vestrae lauder, Chrisianus e Principum , puriore luee tanquam aliquod Mus irradiat, quod amore fidei , qaod charitati Judio, edocti Ecclesiasticis Disciplinis, Romanae Sedis reverentiam conservatis, er ei cuncta subjicitis, o ad ejus deducitis unitatem , ad erias auctorem, hoc eri, δοι Hulorum primum, Domino loquente praeceptam es, pasce oves meas, quam eselere omnium Ecclesiarum caput, O Patrum regulae θ' Principum tuta declarant, o pietatis vestrae reverendus resantur astatus. Patet uitar, in vobis impletum sere , quod Scriptura loquantur : per me Reges regnant, o potentes scribunt juriitiam . Nihil est enim, quod lumine clariore praefulgeat, quam recta Mes in Principe: nihil est, quod ita nequeat occasui subjucere, qudm vera Religio: nam cum Aquilorem vitae, vel lumiuis utraque respiciant, recte di tenebras ref-putitit, est nesciantsubjacere defeesai. Puamobrem , gloriosissime Priu-cipum , votis omnibus exorabitur divina potentia, ut pietatem vestram
in hoc ardore fidei, in hae demotione mentis, in hoc ixtegrae Religiovis Hudio sine defectu fui in longiora tempora eonfervet. Hoc enim, O Sanctis eredimus Ecclesiis expedire: scriptum est enim, labiis rexit Rex: er iterum cor Regis in mana Dei est, ct ubi voluerit, inclinabit illud: hoc est euim quod vestram firmat Imperium, hoc quod vesra Regna eonfervat .... Et infra : Liquet igitur , Imperator gloriosissime. ut lectionis tenor , ct legatorum vestrorum relatio patefecit, vos Asto Holicis eruditionibus Hudere: cum de Religionis Catholicae Me ea sapitis, ea scripsistis, ea protulinis, ea populis delibus publicastis, quae sistit diximus er Sedis Apostolicae doctrina, ct SS. o. veneranda
decernit auctoritas, er nos confirmamus in omnibus. Opportunum sergo voce proclamare prophetica: Tibi abundet Caelum desuper , ct effvudant montes iucunditatem , ct colles laetitia laetabantur. Insuper ibi refractarios Apollolicis decretis describit Summus Pontifex. Suietenim professionibus nostris adversantur. de quibus divina Scriptura Lquitur, dicens '. Posueruat mendaciam spem suam , di mendacio
179쪽
Opertisperaverunt: er iterum , qui fecundum Prophetam dicunt D
mino: Recede a nobis a .ias tuasscire nolumus, propter quod MLmovdicit persemitas propria culturae.erraverunt, colligant autem manibur
infrudiuina. Haec est igitur vera vestra es, haec certa Religio I Boobeatae recordationis c ut diximus Patres omnes, Praesulesque Romanae
Ecclesiae, quos in omnibus sequimur, hoe S des Apostolica praed cavit hactenus, ct incone sὸ eus Fuit: huic eonfessioni, huic dei quisquis
contraditior extiterit, alienam seipsum d Sancta Communione , ali num ab Ecclesia judicabit esse Catholica . En Pusinianus auctoritatis Sedi, Apoltolicae vindex, pravas, & falsas doctrinas, & quod his ad itum, causam, occasioneinque aperire posset, ejus auctoritate sola, omni studio, omni conatu avertere studens. Etiam Constantinus fuit hujus Apostolici juris acerrimus vindex . Donatilias ad se provocantes remisit ad Papam Melchia mi lectilaue eorum appellationis litteris, pleno ore respondit: Petitis is me in Iaeculo judicium , cum ego ipse Chrsi judicium expectem . Ira excanduit Iniperatoris Guriantini Pietas, propter Donailitarum appellationem, & exclamavit: O rabida furoris audacia, sicut is causis Gentilium Feri solet, appellationem
interposueruntnu refert Optatas Milevit. lib. i. Ita piissimi Imperatores Ecclesii ae fidem custodire , disciplinam diligere, Canones venerari, se Sacerdotalibus causis non immiscere, dc ad pestiferae haerescos debellationem ad Sedem Apostolicam remittere studueriliit, liberum ei ob, ortae altercationis remittentes judicium; ut a quibus proficiscHntur institutae doctrinae, ab eisdem discordis eruditionis repugnantia solvere tur. Qitibus satis evidenter constare videtur, qualis fuerit illorum , temporum praxis, bc quod nusquam in illis temporibus, nec spes, nec iaspicio invocandi Generale Conciliunt, nec interponendae ex animucontumaciae suerit.
I 8. Luculentum in eam adhuc rem, id est, Gallicanae Ecclesiae pra, Mim argumentum exhibent ejusdem Christianissimi Regni testes alii. Et quidem dubitarene quisquam potest,quod M. Fr. NatalisAlexander Regni Galliarum doctrinam probe intellexerit, bc quod in id desudaverit, ut cardinem istum tam dissicilis quaestionis elucidaret Hic tantus Sorbonae discipulus, ct Magister fatetur, nulla suille priscis temponribus appellationis ad Concilium generale vestigia i quia hoc penitus ignorabat illorum temporum disciplina. Ita disteri .in: Saeculum. De-nioue si res ei visa eri a non fuit necessarium universae Ecclesiae Gn, cibum, ut inexcusabiles essent Africani, O Orientales, qui Haereticos
baptizabant. Siquidem non extulantur, qui errorem contra dem dSede Apostolica damnatum pertinaciter prost nant, etiam ante Concri Di Oecumenici celebrationem, ut in ea a Pel ianorum et ideνe ees,
quibus spem civeilii geueralis ademit Sanctus Augustinus. Ejusdem opinionis, di sensus est Ludovicus Thomassinus, qui sententiam oppositam inauditam in Gallia testatur dideri. I 8. in Synodum Romanam anni s3 a. ubi contra Adversarios nostrae sententiae insurgit, dicens:
μοι ergo et consitentur fatales, sciliceν π seros, ct limiter,
180쪽
De appellatisne ad Onesitum tenerale . a s 3
valde angustos, si Ecclesiastieae antiquitatis, ct universalitatis ratis ineatur. Scholam, non Ecclesiam Parisinam , aut xx ipsis largiamur. quod ad libitum fumunt, Gauicanam, non Catholicam et post cinytan- iens demum Concilium , non aure fensi e 3to os mant, necisonω e3, sed vi quadam delatam, eam non alter ex Sch0matis illius pesstiferi laqueis extricaris psise arbitrarentur: cum ad dubios, velisurios Pomtifices fas esset eam sententiam coarctare . Prius autem, viet ipsi non
dissimulant inauditam hane Disse in Ecclesia orsi confitiationem
μοι eis, cincilii, Capitis, O Corporis. Et ne quis in hanc se tentiam peritare credat Scholam Pariliensem, sed potius conitantillime Oppolitain tueri, luculentillinium Petri Aurelii adlari testimonium, qui P. t. pag. 249. de libello Richerii di iterens, sic loquitur: αὐγου Sorbonae partem maximam, er eam , qua in sacultate dominetur, Richeriano libello astipulari faciunt, non judicio siquantur, Ied odio, malevolentiae iustinctu a eam ex tota rei hujus is initioserie clari ἐpateat, eam paucis semper Naeuisse, praesertim ut in tam numeroyo cae- tu. Mod ex eo perspicere licet, quia nullum unquam existis decre- um facultatir, ραο doctrinae istae , seu expressὰ, seu tacitὰ tribuatur auctoritas, edic. Contra nemo nescit, Richerium ipsum , ex quo ser nam suam n in probari tidit, a conventibus facultatis perpetuὸ recessisse, ne quempiam ostenderet. Et mox t Accedit, quod oe Richeristi e palam professus eri, omnes ejus libelli propositiones, earumque expositiiset Sanctae Sedi Aporiolicae, o Ecclesiae Catholicae, ae Romanae judicio subjicere , paratum 3ue emendare , quidquid emendandum jud caretur. Hec ejus deelaratio, o olim ab ipso edita, ct nuper apud Eminentissimum Ricbellum ordinalem Sanctae Romanae Eeclesiae r novata , S' extremo spiritu, quem eatbolice emisit, apud Confessorem
eonfirmata, ct ad hoe Ilumissimi Archiepiscopi Parisiensis justu ιαμ
gata . quantismvis errores vulgare potuit. Et ad majorem rei confirmationem adducit censuram Theologicae Facultatis Parisiensis anno 1644. qua damnantur quaedam propositiones,in quantiam in fallibilitatem Ecclesiae universali in nullo alio statu , quani in solo Concilio Oecumenico congregatae tribuunt, ut temerariae, ipsi Eccletiae iniuriosae, & haereticae. Quam sane ce uram omnium animis insculpi vellem. Videndi
sunt & alii Doctores Galli, Hauclerus Doctor Sorhonicus de Mona chia divitia, Ecclesiasti di saecul. lihr. 3. cap. io. ibi: a nium denhIue, inquit, ac postremum de praecipuis privilegium illud est, de quoic quaerHιο vertitur, quod supra tetigimus, contra qu d ridiculae ut d quibuydam, Schomaticorum partes, Λεpartim malitia, partim im periti υωeutibus, objectiones, nonnullaque adfuam eon mandam re bestionem exempla producuntur: quae a doctissimo nostrae aetatis Theol go viro suini mae vitae valde eruditὰ refutata, ct explo D, studiosus Lector Φidere poterit. Tot faeris Ecelestae Deeretis, Canonibusque, velati Divini Suntii Spiritas oraculis rite consideratis, jurioque ratiocinio, Theologicaeque sapientiae trutinatis examine, quam iuri. spiritualem anathematis gladium , contra pro*ocantes . Poruscis Monam Tom. V. V chae