장음표시 사용
201쪽
suas. Sunt, & volunt elle suae tenacIores voluntatis, quam veritatis. Unde Sedes Apollolica appellantes execrata, dc detestata est. Magnus Papa Leo Euthychianos Alexandrinae fcesesiae Legatos, nec ad aciem iisque salutationis admisit. SStephanus Papa,& Martyr Legatos Epi- niam circa Baptismuin errantis nec ad sermonem colloquii saltem communis admisit, dc omne illis apud Fideles interdixit hospitium . Agapetus Antimi Constantinopolitani Patriarchae prέx- sentiam sprevit, eumque ad salutandum suscipere noluit. De Graeco rum Epitcopis sibi circa tria famosa Capitula obedire detrectantibus, ad omnem Ecclesiam scripsit Vigilius Pontifex: Eos ulterius nou per misimus esse nostrae communionis participes, nec adnectus eorum oculino i receperunt. Eutychianus Constantinopolitanae Ecclesiae Amilles convictus a S. Abbate Maximo, & eonfiasus humiliter sup plicavit: Hoc unum,stsolum rogo , primum quidem, ut merear Apse
pulica delubra, magis autem mos Apostolorum Principes adorare, Deinde ver3, ut liceat Sanctissimum Papam in faciem .idere, eique libellum eorum , quae absurde gesta sunt, tradere. Cui S. Maximui, ae Gregorius Patritius responderunt: inando tua propositio bona es,
atque utilis ,sic t. Tunc orrhus ex Africa Romam venit, di S.- ximus pergit: In hanc ceLberrimam urbem Romam cum orrhus ve
nisset nobiscum, promissum implevit , damnavitque impiae Ecthesior
dogmata, ac se per rectam progessionem cum Sancta Ecclesia conjunxit QSic inobedientes suis decretis Sedes Apostolica indigne tulit, ut relari Lupus de Romanis appellat. cap. 7. Et merito sane a nam dicant, ama bo , qui a Sede Apoliolica ad Concilium generale provocant, qualem ipsi in rebus fidei Summi Pontificis potestatem agnoscunt Si namque
ad res fides , dc morum non sufficit ejus auctoritas, sed necessaria est Synodus Oecumenica: ergo solum Papae competeret plena auctoritas denunciandi ante damnatum per aliquam generalem Synodum 3 quod nempe sit executor sententiae latis adversus auctores haereseos, & ejus complices; sed haec auctoritas communis est omnibus Episcopis: ergo non aliam agnoscunt auctoritatem, quam illam , quae Episcopis conVe
nit. Quod falsissimum est, dc derogans Sole clariori Sedis Apostolicae dignitati; cui non circumscriptam, diminutam, sed plenissimam desiniendi potestatem dedit Chrisus; & quae nec falso, nec pravo dogma te quemquam sesellit, nec ab aliqua naeresi , a Summo Pontifice falli
potest; cum non ipsum permitteret Spiritus Sanctus in talem erroris 1bveam collabi.
4 . Siste hic paulisper, studiose Lector , & observa, quid dicerent
Summi illi Pontifices, aut quae non esset eorumdem ac miratio, Vi dentium tot clarissimis Sacrarum Litterarum documentis, ac liquido, ConteXtatoque eorum sensui, Patrumque Orthodoxorum consensui refragari hisce diebus plures, negantes nedum . Sedem Apostolicam in iis, Quae spectant ad Fidem, & Religionem, elle infallibilem; verum Sejusdem definitioni res agantes, accedente etiam consensu majoriS par tis Praelatorum Ecclesi*: contra id, quod ubique, quod semper ut Ve
202쪽
De appeliatione ad Cancilium generale. I s
rum, ac Catholicum tenuit Ecclesia Z Quid dicerent PP. Ephesiui Guellii, audientes errorem miserabilein eorum, qui allerunt majorem
Praesulum partem Capiti Supremo Ecclesiae adh.erentium derelinquendam esse: illi, qui Q. s. dicebant: Perabsurdum est ducentorum , Odecem . Disscoporum Sssnodo, quibus O uoiversa occidentaliam, . Episcoporum multitudo, ct per ipsos reliquus totus terrarum Orbis consentit, triginta tantum numero sese opponere Quid & PP. Guellii Chalcedonensis,qui ubi S. Leonis de Fide Incarnationis epiliola,cui Episcopi Pranti nolebant subscribere, sic alloquuti sunt, act. t. pag. I o. Conc. Binnii col. 2. Universalis haec Synodus Arioptica regione major en fide dignior. Et non es justum decem haereticos audiri, di printermitti mille ducentos Episcopus . Quid D. Albanasius, qui Apol. a. abens partes majoris numeri Feiscoporum Fidei Nicaenae, & S. Silae-Hro adh.erentium et D magno, inquit, Sardico Concilio ad edictum re-
Iitiosissimorum Principum Constantii, er Conmotir u quo judicio ita
ceciderunt Adversarii, ut habiti pro calumniatoribus depositionem . exauctorationemque ordinis fui retulerist: noriram vero innocentiam plures quam trecenti Discopi Dir calculis comprobarent, qui ex multis Provinciis Eo fe as Concilium contulerant, adeo ut Ursa lius, ct Valens, eism autease pro calumniatoribus gessissent , paruitere
se fui facti protesiarentur. Quo eodem argumento ur et S. Bainius
Arianos epist. s. dicens: Fuerat justas res nostras aestimare, non ex uno, aut altero ebrum, qui ad veritatem haud recto pede inerediuntur.
sed ex multitudine totius Orbis Episcoporum, qui iratia orim conjunctisunt nobis, requirantur vero Pisidae, Locaones Oe. 8. An non despicerent SS. Doctores Hieroumus, & Augustinas
horrendum paradoxum eorum , qui foedissuri. x hallucinationis imporitia detenti, in minori numero a capite Ecclesia: diviso, poste elle Eccletiam Dei afferunt;cum Hieronymus Dialag. contra Luciferianos tona. l. pag. 298. ostendat illis Haereticis veram, propter membrorum suorum
paucitatem, non habere Ecclesiam et Alio uotis Patris adimpleta est i' la a me, ct dabo tibi genter in haereditatem tuam .... Et ubi si sunt nimium Religiosi, imis nimium prophani, qui plures onagogas asserunt esse, quam Ecclesias . . . . Si Ecclesiam non habet oririus. aut si tu Sardinia tantum habet, nimium pauper factus es. Eodein
universitatis argumento S. Auguriiuus arguit Donatinas, qui Ecclesiam apud se solum existere dicebant. Sic tract. 3. in epili. Joann. illi respondet: Tenemus haereditatem Chrisi: illi eam non tenent, non communicant Orbi terrarum, non communicaut universitati reddente sanguine Chri . An non etiam S. Augusinus rideret s Cathedrix Romanae contemptores sibi placentes, ac tumentes, qui de paucitate gloriantur, sicut lib. s. contia liauum num. r. irridet Pelagianos. qui de paucitate sita sibi placebant, his verbis: me veterum. O n zorum omnium vox eri Haereticorum, ipsa consuetudinejomsorditata atque protrita, ct tamen necessitate compellitur talibus pannis in uitam magna etiam vestra superbia. Pauci erant illi, quia in iuultitudi-Di Ulli Ud by GOosl
203쪽
ne Catholica humiles esse nolentes , alii facti sunt quina multi, ex qui. hus constat Catholica Christi Ecclesia: ut dicit idem S. Doctor enarrat in Psalm. I . Manifestum eri, fratres omνes, quise dividunt ab unitate , pauci sunt. Multi enim t Iod in unitatς, dum non separontur ab
unitate. Cum enim ea erit ad eos non pertinere multitudo unitatis i
haeres, ct in Schismate pauci sunt. Et pauci factisunt, O vexati funad tribulatione malorum, edi dolore, Guyus eri contemptus super Principes . Reprobati enim sunt ab Eccle9 a Dei; ct magis, quia Principeresse voluerunt, ideo contempti sunt, ct facti sunt Di infutuatum proje-Hum foras, ideo conculcatur ab hominibus. An ergo si ibsister Ecclesia apud paucos appellantes, rebelles Constitutioni Apostolicae, qui multum de se prasumentes, pauci facti sunt, & hinc merito reprobati, &rejecti ab Ecclesia Dei, di facti sunt sal Infatuatum , qui foras projectiis conculcatur ὶ Ergo etiam Ariani, Donatistae, Pelagiani, caterique ja, ctantes veram in 1uis coetibus Ecclesiam permansiite, minime falsitatis juste pollunt redargui a SS. Doctoribus; cum & illi suos haberent Episcopos 3 & in majori numero, quam Qtyemellissae habent in Gallia; Donati itie enim in Africa et . ad minus Episcopos numerabant; quod quam erroneum sit, quis non videat r49. Nec quis reponat, pol se in quaestione Obscura veritatem ab uno dumtaxat, vel paucis teneri, S cognosci, ut dixit Augustinus lib. 3. de Baptismo cap. a. Sic Stephanus I. restitit rebaptietantibus, ut ait S. lib. de unico Baptismo cap. ia. Quibus praevaluit, illique potius quam Conciliorum particularium multitudini adhaerendunt erat . Sed futilis est hujusmodi arguntentatio a id quippe licet in rebus aliis verissimum sit, ne , v. g, iniet fallaces tenebras coeca , dc errabunda multitudinis errantium vestigia sequatur, juxta illud Exod. II. I c ueris eum pluribus in malitia, ct non aecipies per eos peccatum : mini inhiamen in rebus fidei, quae clim supernaturales sint, non secundum multitudinem, sed secundum Scripturas, S traditionem diiudicandae sunt Cimi ergo Atephanus pro se haberet traditionem Appstolicam, quid mirum, quod potius illi, quam Conciliorum particularium multitudini fides adhiberetur Absit ergo a fidelium mentibus hoc horrendum S in praxi vitandum paradoxum, Ecclesiam constare quandoque paucorum Discoporuni numero a suo legitimo Capite, sive Summo Pon tifice diuidentium. Absit, qubd quis paucorum subdolis aitertionibus consentiat, adversus animatam regulam fidei: dc quod illi pauci ad conturbandam Catholicae veritatis lucem, puro semper splendore ra, diantem , aliquid verius credant inveniri polle, quam quod cum Sum,mo Pontifice universalis tenet Ecclesia .so. Vana ergo, Schismatica, ct erronea est hujusmodi a decretis receptis Sedis Apostolicae ad Concilium Generale provocatio. Non spectent, quod hanc approbet S. Doctor Auguriinus, qui, ut supra diximus , fer m. a. de verb. Apost, dixit: Inde etiam cscilicet Sede Ap
stolica rescripta venerunt, ea af ita est: utinam aliquando latur error . Quaessionem inter Catholicos, di Pelagianos finitam dicit SamDjsiligod by GOoste
204쪽
De appellatione ad concilium geaera, .
ctus Doctor per Innocentis L sententiam, prius quain fuisset accVtatai tota Ecclesia; quandoquidem eadem sententia, non niti per Eo umeius laceelibrein fuit ad omnes Ecclesiae E copos transmilla, uti Natalis Alexander, aliique Historiae Ecclesiailicae Scriptores tellantur. Finita ergo filii causa, alias non addidillet, utinam . iatur error nec eorum appellationem explotillet, sicut lib. 4. contra duas epistolas Pelagianorum cap. ra. num. 23. vanitatem illorum reprehendit, qui Synodi Congregationem ad haereses damnandas necellariam dicebant: erum Uurum superbia , quae tantum D extossit adversus Deum. . . . hanc etiam gloriam captare intelligitur, ut propter illos Orientis, O Occidentis a Fuodus congregetur. Orbem quippe Catholicum, quoniam Domino eis resislante pervertere nequeunt, Ialtem commovere conau-tur. Quod& dixerat S. Doctor contra 'ratianum lib. I. num. I 3. ideo contemnend9s putas, quia Occidentalis Ecclesiae faut omnes , nee
uli et est in eis commemoratus d nobis Orientis Episcopus euid ergo faciemus, es=m illi Graeci simi, n,s autem Latini Puto tibi, eam partem Orbis fussicere debere, in qua primum Apostolorum suorum voluit Dominus gLrtino marorio cor nare . Cui Ecclesia praestaehrem Beatum Innocentium, si audire voluisses, jam tunc periculossam juvenim rem tuam Pelagianis laqtieis exuisses. aeuidenim potuit ille vir Suu- Hur Africanis respondere Conciliis, nisi quod antiquitus Apo uica Sedes, Er Romana eum caeteris tenet Leessaὶ Et tamen 6us Suecesi rem c Zosimum crimine praevaricationis accusas, quia doctriuae Ap solicae, erfui Decessoris sententiae uoluit refragari. Non enim cum persona Summi Pontificis, sed cum imi versa Dei Ecclesia causa est ; ubi quis contra Apostolicam sententiam venire nititur .st. Non spectent Concilium Generale, a quo Sedis Apostolicae sententia resormari valeat, cima irrefragahile, dc restrinationis incapax sit ejus dogmaticum judicium, ut scripsit Eosimus ad Aficavis spisec pos epiit. in causa Caelesti dicens: a metis Patrum traditio Apos sicae Sedi auctoritatem tantam tribuerit, ut de eius judicio disceptare nullus auderet, idque per Cunones semper , regulasquefervaverit, ereurrens adhue his legibus Ecclesiariica disiiplina Petri nominF., ὰ quo ipsa quoque docendit, reverentiam, quam dehet, exoRate tantam enim bule Apostolo eanonica antiquitas persententiar omnium voluit esse potentiam, ex ipsa quoque Christi Dei nostri promissione , ut cir l, gata flueret , est Λιuta vinciret Ctim ergo tantae auctoritatis Petrus Caput sit , , sequentia omulum majorum studia firma erit . . . . cujus Deum nos regore , er poterialem nominis obtinere Non latet Φυε, sed nostis fratres charissimi,qquemadmodum Sacerdotessire debetis: tamen cim tautum utibis est auctoritatis , ut nullus de nostra possis r tractare Iententia. Cui concinit S. Leo potestatis sibi a Deo tra litae omitiκ conscius loquens adversus eos, a quibus interrupti debita Sedis Apostolicae reverentia, scissas in parte, studiis, materia impacatae dii te sonis in Ecclesia inducta ell, dc quod requirebant novum Sedis Apostolicae judicium. Sic Epist. 62. Nimis autem tuiquum es, ut per pau-rim. Z e Diuitia sed by Cooste
205쪽
eorum insipientiam ad coniecturas opinionum revocemur I utrumpemersὰ Diincoras judicctit, quin sancta memoriae Flaviani condemn tiose perculit, er simpliciores quinque , ut in eamdem ruinam provoLaeerentur , impegit, quorum multis jam, ut cognovimus, auatisfactionis remedia conversis, O veniam de inconstanti trepi atione po- feentibus, non cujusmodi sit des tenenda, tractandum eri ,sed quorum precibus, er qualiter annuendum . Quod iterum inculcat Summus
Pontisex Epist. 69. Neque enim illae ultis contentionum di ultatibureredimus laborandum a cum er ipse judicare rignatus sis, quid infusi, pienda Cathosica Fide , omnes orientales subscripserint Sacerdotero Idem Murciano Imperatori significat Epist. 77. Per ipsum Dominum nostrum 'esum Cissum obtestor, or olfereo elementiam vestram , ut in praefenti A modo Mem, quam Beati Patres noriri, ab Apostolis sibi crassitam praedicarunt, non patiamini quasi iubiam retractari, O quae
olim majorum sunt auctoritate damnata, redivivis non permittatis e natibus excitari. Id etiam declarat se Epist. Og. alias ad Theodorerum cap. I. Rua Dominus Nostro prius ministerio de ierat , universae iraternitatis irretractabili mavit assensu - Et Episto ad Leonem -- gustum ris. alias Ἀ- Musta permittatis retractatione passiari; quia is illa Concilio per Spiritum S Tam muregato, tam plenis, atque per fectis definitionibus cuncta frmata sunt, ut nihil ei regulae, quae ex di- Qina in piratione prolata est, addi potes, θ' minui . hi sciit irrefiagabile est, quod est universali consensu constitutum, ita in aeternum manet Sedis Apostolicae solemne dogianticum judicium o Quid ergo ex Concilio Generali expectare pollum illi, ciuir tot rescriptis Apostolicis satis sit responsum, ac dilucide quae sequi debeant, expositum, si velinc ningis recta dister , quam prava docere esa. Sed quid in his probandis immoror, quae illi doIosae artis ingenio , maiorique versutia, ac Daudulentia, quam imperitia allerunt Annon ipse Ωgesnellius in sua ad D. te epistola profitetur, Bullam, V seam Domini Sabaotb , inoe regulam Fidei, eo quM accesserit ei comsensus, saltem tacitus, EccIesia1 ὶ An non de illa idem constitus est Daguesseau Galliae Cancellarius in sua ad Senarum ParisiensenI Oratione , dum erat Procurator Regius, loquens de Constitutionibus Imnocentii x. & Alexauaeri VII. contra Dufenium, Iunocentii XL co tra spuriam Mutinos doctrinam An non Emus Cardo de claudatam Bullam , Vineam Domini, Clementis XL allensa expressis, vel tacito munitam, elle regulam infallibilem Fidei dixit Ergo haec, Salia adversiis Sedem Apostolicam magis seditiose , quam indocte clamant illio Non eos rectum diversa sentiendi judicium, sed contra insaltibilitatem Summi Pontificis temere credentes pessimo divisit opinio grelictaque communis, S propriae scientia: Iuce , nova disputationis r nebras introserre audent contra Constitutionein ut vasta calliditate novis ambasibus eius veram involvant fidem et & ut unum-Memque libeat plus sibi credere, suoque in rebus fidei ad regulam uti
judicio. Quare LUmar, in quacum ius Melanctinem Epistola , de dis
206쪽
De appetiatione ad concilium generale. I s
scipulis Lutheri egregie observat: Omnes unum occinunι Evangelium, sedcujus ipsi volunt esse interpretes. Misera ergo, S maxime deplinranda ellet Ecclesiae conditio: misera in tribus primis seculis, in quibus
nusquam congregata filii Sinodus generalis a temporibus Apostolorum ; nulla namque erat congregandi Synodum generalem facultas, ob immanem Gentilium Imperatorum perlecutionein . Μisera etiatu esset Ecclesia nostris temporibus,ubi ita dissicilis evadit Congregatio Concilii generalis ob tot gravia impedimenta, qtiae occurrunt. V erum supervacaneum duco de iis, quae tam aperta turpidine laborant, tantaque facilitate redargui pollunt, omnino curare. Sit ergo certum, quod tam ad totum Concilium generale integrinu, & perfectiuar, iltpote constans ex
capite, & membris, quam ad Summum Ponti item, immutabili Divino privilegio spectat de controversiis fidei irreserniabili judicio judicare;ita ouod Summi Pontificis in definiendo auctoritas,nec a Concilio generali
pendet, nec 1 consultatione , aut Concilio cujuscumque alterius, nec
ab acceptatione fidelium. Fit independens a Conciliomam si fides Pontificis penderet a consensu Concilii, di non e contra Concilii fides a fide
Petri; ipse non confirmaret Fratres suos, sed confirmaretur ab eis. Non dependet a consultatione, seu consilio cujuscumque alterius; alias ellet ejus auctoritas impersecta a ciuii non accedente consensu , manerea suspensa, expectans conditionis eventum . Non tandem ab acceptatione
Fidelium pendet; nam eo ipso, quod a Summo Pontifice res, ut fide credenda, proponitur, quilibet fidelis obligatur ex fide assentiri; cum comstet eo ipso, ellis rem a Deo revelatam, di consequenter fide Divina crindendam ; unde Deo specialiter protegente , vel Summus Pontifex non definiet, aut si definiat, verum pronunciabit, aestimarique debet prudentissima ejus definitio; quia tunc procederet ex aliqua prudentissima ratione, aut Deo specialiter movente; semperque eius postulato media Oratione auxilio ; et nim exaudita fuit emcax Chrisi Domini oratio, ut non deficeret fides eius. Quare suprema Hispaniae Inquisitio, cuius imexpugnabilis custodia ad Regni securitatem a Deo, dc Sede Apolloliea
est concella, contra errores decertans,decreto edito anno a 68 3. sequentes proscripsit propositiones: Papa tu decidendis articulis, qui perinnent ad fidem, non es infallibilis absque consensu Ecclesiae. Et istam tonethum est supra Papam. Primam dixit erroream esseachpresi proxi-uram. Secundam erroneam, eY Schismaticam pronunciavit. Hoc attente
legentes legitimum reor comperturos;non quod nostris laboribusquisquam deferendum censeamus a sed quod alias dispersa veritatis argumenta objicienda oculis collegerimus. cnos etiam II. verbis convenimus,ad Episcopos scilicet ab EcclRa separatos: quia nempe fid-so credebant, nullam iuille trium Capitulorumprostriptionem, ipsaque
derogari auctoritati Concilii Chalcedonensis: di eumstadio charitatis, quae is nobis scribuntur eum timore filiicit/, vigilanterque relegetis, facilὰ sentietis,quansum sit periculum pro supersuis quaestionibus er Haereticorum defensione Cintulorum tamdiis ab unioema Ecclesiosep rari. Sed a Viris dissidii ad materiae controversiam, seu ad id, quod damnatum est in propositionibus Ouesnelii convertamur .
207쪽
Utrum aequissima fit contra propositiones Paschasii Questelli , quae ad tractatum de gratia
pertinent, Sedis Apostolicae sententia t
o tandem InstitutI nostri perventum est, ut eum praecipuum articulum ex his, qui tota hac Disputatione circumferuntur , diligentius Pertractemus; an nempe iustum fuerit Eccletiae iudicium contra , quo nempe Summus Pontifex Clamensi Conititutione Unigenitus pullulantis erroris novit1tihus res, flens, pro antiquissima fidei veritate, omnes dc singulas respective propositiones in dicta Bulla praecontentas damnavit his verbis: Fassas, captiosus, maD sigran-νrs, temerarias, Ecchsae ,steias praxi injuriinas, neque in Ecclesiam
fuDm , sed etiam in potesates saeculi contumetiosas ,seditio fias, impias, blahphemas, se pectas de haeresi, ac baeresim ipsam sapientes, necnon
Haereticis, er hieresibus , ac etiam Schismati faventes , erroneas, haeresi proximas, pluries damnatas , ac demum etiam haereticas, Carias
siue haereses, et potissimῖm illas, qua in famosi Pansenti propositionibus, er quidem in eo sensu, in quo hae damuatae fueruut, acceptis, manis Θinvovantes , respectivὰ , hsic nostra perpetuo valitura CouHitutione
declaramus, damnamus, ct reprobamus. Has Omnes propositiones infallibili judicio damnat Pontifex a cujus decreto, quo nempe causas nita fuit, cum contenti deberent elle omnes xuebelli Allectae, cor ira probatam de hac re sententiam, turbulenta insidiosa iniquitate, ad novum Oxaiaκn provocare audent; non agnoscentes , quod in plu-xium haeresum, maxime DUenii damnationem simul ipse incurrat
Quesnellius, qui Ianoxii erroribus suam communionem miscuit. Elasedem Diuitiaod by Cooste
208쪽
De damnatis uaesellii propostionibus. I 8 I
dem namque ita relis, ejusde; n erroris, ejusderia temeritatis, eiusdem scaladali eii illius dogma, ac dogma Pa enii; quare cima jam damnatam in illo ruerelim renovet, necelle erat, ut oc eadem recideret in et bellum julta lance sententia. Quis enim neget, quod aperte H.L- reiici sint, qui damnatam sententiam sequuntur Dicitur enim causa Ouaest. . cap. 9uod autem: Omuis enim Haereticus, aut jam damuatum
Daeresim sequitur, aut Novam confugit: qui veris haeresiis jam damnatam sequitur , ejus damnationis j e participem facit. Quare clim Aeacius absque Synodali auctoritate ab Apostolica Sede se damnatum quereretur, contra eum Gelasius Papa seripssit,dicens: Acacius nou sfactus iuventor novi erroris ,sed veteris imitator: atque ideo non erat necessarium, ut adversus eum nova sententia prodiret, sed antiqua tantummodo renovaretur. Factus fum itaque executor veteris constituti, non promuuator novi. Lemcumque enim in haeresim semel damnatam labitur, eIus damnatione se ψώω involvit. Unde cap. Iguores resolvit Summus Pontifex , minime retractandum elle , quod semel contra
unamquamque haeres uri est ab Ecclesia statutum . Sic ille ad Episcopos Dardaniae: Majores noIIri Divina inspiratione cernentes necessariis praecaverunt, uι quod contra uuamquamque haeresim coadia semel SFuodus pro fidei communione , θ' veritate Catholica, atque Apsolica promulgasset, non sinerent , novis post haec retra lationibus mutilari , ne pravis occasio praeferetur, quae medicinaliter fueraut saluta, pulsandi: sed Auctore cujuslibet infauiae, ac pariter errore dum vato su Dcere judicaveravi, ut quisquis aliquando huius errorir commanicator exirieret, principali sententia damnationis ejus esset ιbstrictus. Sic Suhellium danimavit Gnodus , nec fuit necesse , ut eius Sectatores ρ9flea damnarenor ,sed pro tenore Constitutionis autiquae, qni vel pra citati; illius, vel communionis extiterint participes, uviversalis Ecclesia Itixit esse refutaudos . a. Haeretis est coniiceps illa hydra erroribus, Sc plagis suis crescens, non aliud incrementum obtinens, quam ut pluries Vaticani conquadetur fulminibus . Quod elegantillime scribit S. Ambrositis lib. i. de fide cap. 3. Da veniam, Sancte Imperator, si ad ipsos verba cou verto . Sed quem potissimum legam, Eudoxium, Eunomiumve, an Arriam, PelEtium ejus Muit Iros Plura enim nomina, sed una persia iinpietate nou dissonans,Jed cogitatione discreta . Cur enim fecum n9litat convenire , nou intelligo Eunomii personam di fugiunt Arriani ,sed ejus per- Adiam asserunt, impietatem exequautur . inunt exim prodidi e effusus,quae Arrius scripserat: Magna caecitatis effusio. Auctorem probaut, executorem refutaui. Itaque nunc in plures sese divisere formas. Alii Eudoxium, ahi Eunomium, vel Etiam, alii Palladium, vel Deis,phirum, atque Ausentium, vel perfidiae ejus haeredes sequuntur, alia diversos. Numquid dioifus est Chrsus Sed qui eum a Patre dividunt, impinfindunt: ct ideδ quoniam communiter adversus Ecclesiam Dei,
qu bus inter se fis v,n convenit, couspirarunt, communi nomitae hia reticos, quibus re*oudendum est, nominabo. Haeresis enim velut quae
209쪽
plura sunt nomina, sed dogmatis una perfidia I unum est dogma, sed nec dissimile fraude, nec ab ejus impietate ditibnans: , ehim uolibet, quo exoriatur tempore, semper sibi limite stirgat, uno, eo-emque opprimi debet Ecclesiae fulmine, quo ante juite contritum
3. At cum ex propositionibus damnatis multae sint ad diversos tractatus pertinentes, nempe de Lectione Scriptura: Sacrae, de Divinorum ossiciorum celebratione, de dilatione absolutionis, , reconciliationis poenitentium, de impiorum oratione, de timore poenarum, de Ecclesia, de legibus, de afflictionibus, ac persecutionibus fidelium, juramentis, S de excommunicatione; quarum impugnationes partim lucis ad argumentum , quod versamus, afferre pollunt; ideo nos, qui sedula, vigilantique investigatione veritati inquirendae circa efficaciam gratiae studemus, omissis illis, pressiis, & diligentius examinabimus omnes, quae ad gratiam pertinent, quippe non satis liquet veritas, nisi ex mendacii
confutatione; nec lux alias magis radiat, quam ex comparatione tene-hrarum . At non examinabuntur eo ordine, quo in laudata Constit tione adnotantur, sed redactae ad propriam clallem, ut cuilibet nota sit absurditas propolitionum, aequissimum Ecclesiae judicium , abusus, dc iniquissima eas adhuc defendentium petulantia. Quare primo explicabuntur propositiones, in quibus negat jultis volentibus adimplere praecepta Dei gratiam , qua possibilia fiant, & illae, quibus denegat etiam peccatoribus gratiam sufficientem ad honum faciendum, & vitai dum malum. Post omnes, in quibus nullam agnoscit resilii bilem fir tiam . Tertib illis, quibus in Deo voluntatem non admittit, nisi emcacem , infallibilem , oc inii ustrabilem; immo dc gratiam n sstantem Et tandem aliae, quae ad hunc tractatum de gratia pertinent quamvis satius laret conisilas semel decretis Apostolicis propositiones ad novam disputationem minime r2vocare: ne venenata dogmata afflatu
pellisero aliis sint in ruinam; ut de erroribus Eut chetis scripsit Ferrandus Ecclesiae Carthaginensis Diaconus in Epist. ad Anatolium R. naanae Ecclesiae Diaconum: Post 'Myblam B. Leonis Papae, o Ialubria Chalcedonensis decreta Concilii, Sancte Frater Anatoti, non indiget Euoebetis Mim damnata perfidia pleniore disputatione conet inci . S pultas ergo jaceat in cinercibus suis nefandae haereseos profanus inventor. Semel ilium fulmine anathematis Itidicantium Sacerdotum percussit auctoritas' quid opus est iteram cadaver exanime gladio eteritatis interfici Doctrinam simul carentem lamine rationis, perpetui silentii eareer abscondat. Interdum pessima dogmata , dum quasi expugnanda proferuntur, veneuo pestifero sim ictum corda texturhant. Satis s eriita nescire, fidemque Otholicam supplosis profanis noetitatibus inviolabilem eu Hodire: manentibus in prikina firmitate, quae funt etiam SInodalibus roborota defuitionibus . Non ergo pleniori disputatione
refractarios convincere est animus . Hoc sane minime decens , nec expediens. Satis clarum, quod est definitum , S determinatum; ut per
novas disputationes , seu alias altercationes , vel aliter quomodolibet in Dissiligod by Corale
210쪽
De damnatis cisseellii propositionibus. I 83
dubium, non oporteat ulterius revocare . Ubi de excelso gloriae sua: Throno relidens loquitur Summus Pontifex, nihil valet hominum scientia, nihil Magistroruin eruditio; nihil Universitatum nobilissinis ingenia I sola Sumini Pontificis infallibilis auctoritas super omnes est, universa evacuat. AEquum igitur est habere ratum , quod tantus Pontifex infallibili, ac irrevocabili judicio declaravit. Quare latiun per modum instructionis, quoad aliquos salutiferae, procamus; ut sinceruin veritatis lumen videant, & orthodoxa doctrina clarius exponatur ipsis, eorumque error argumentis Theologicis refutetur.
q. I. Nonnulla ad majorem syaestionis intelligentiamfapponuntur is
4. T D primo supponendum est, summum Pontiscem esse infallibilem in quaestionibus juris, & facti dogmatici, seu facti implicantis
dogma ad Fidem Catholicam pertinens; an nempe aliqua opinio sthujus, vel alterius Auctoris; sequeretur enim, quod nullus certo haberi pollet proscriptus Haereticoruin liber; cum Auctor in scriptis suis damnatus , pollet seinper alterum a condemnatione sensuin affingere, ut declinarer Ecclesiae contra suam doctrinam vibrata fulmina, asserens Diso sibi & ad calumniam errores eos elle objectos, aliterque sentire . quam damnatio contexuit. Sic inquibat Pelagias lib. de libero arbitr. Legant etiam recens meum O culum, quod pro libero nuper arbitrio edere compulsifumus, ct cognostent, quam iniquὸ nos negatione gratiae
infamare geriterin , qui per totum penὸ ipsius textum operis perfectri
atque integri liberum arbitrium confitemur , gratiam . Ciuri ergo, ut plurimum contendant Haeretici damnatos errores, nec non illorum Auctores vindicare ab inustis censuris, & ab anathemate lato eripere, qui eariis diuinctionibus, seu potius effugiis ad circumventionem erroris excogitatis, Ecclesiam ψfam turbare, eamque interminatis quaesioni-hus... implicare conantur: verba sunt Clementis X l. in Conititutione
Vineam Domini; debet necellario agnosci in Ecclesia infallibilis regula in judicando, quaenam sit mens Auctoris in textu expi ella, ubi Auctor Dum agnoscit textum ς tunc enim secundum obvium legenti sensum, Ecclesia infallibiliter de textu illo sub ilio respectu judicat: nam quod tunc , definiendum est, jus est, vel domna ab eo textu indivulsum. Sie Concilium Constantiense 'Miolestam, Dannem Hur, er Hieronymum
d Praga proscripsit, cic eodem anathemate eorum scripta conclusit. Et iam Tridentinum damnavit Lutherum , &-- eorumque seri pra. Innocentius X. oc Alexander & rursus annor 6s6. damnaverunt librum-θrensis ab Episcopis Galliae dei eum: & eum defensores ad declinandum anathema oppone-
fient, alii, propositiones damnatas non reperiri in libro anyeatiis alii