장음표시 사용
251쪽
est a Tridentino sess. 6. Can. 7. his verbis: Si quis dixerit, opera omnis, ρsiae ante jusificationem nt, quacumque ratione facta sint; ver/ esse
peccata, vel odium Dei mereri, aut quuntὸ .ehementius quis nititur se disponere ad gratiam, tantὸ eum graetius peetare, anathem i. Et irrerito , clim dispositiones ad gratiam, ut enumerantur a D. Thoma pluribus locis, lint motus fidei in Deum ; motus timoris servilis, quamvis non serviliter, quo quis metu poenae a peccatis retrahitur, motus spei, quo quis, spe veniae consequendae, format emendandi proposis
tum s quae omnia elle peccata erroneum est.
. Secundo . Si nihil remanet nisi impuritas: ergo impuritas erit fides, quae in peccatore remanet. scut & spes sine charitates ut defini tum est in Tridentino seil 6. Can. 28. Quod est expresse contra D. μ- Act. cap. is. Fide purificans corda eorum; ut resolvit D. Thοψ mas a. 2. q. 7. art. 2. ubi inquirit: Utrum purificatio eviris sit effectus Mei In corpore dicens, Ouδd impuritas uniuscujusque rei consistrin hoc, qu)d rebus villatibus immiscetur. Non enim dicitur , argen tum esse impurum ex permixtione auri , per quam melius redditur a sed ex permixtione plumbi. vel Ranni. ManifeΗum est autem, qu)d rationalis ereatura dignior es omnibus temporalibus, ct corporalibus, creaturis. Et ideo impura redditur ex hoc, qu)d temporalibus Iesubj, eit per Omorem . A quo quidem impuritate purificatur per contrarium
motum: dum scilicis tendit in id, quod es Iapra se , scilicet Deum. In
quo quidem motu primum mine, pium eri sese accedentem enim a Deum oportet credere, ut dicitur Habr. la. Et ideo primum principiam purificationis cordis es des, qua purificatur impuritas erroris, quae si perficiatur per charitatem formatam, perfectam puri ationem causat . Insuperque deducitur, quod fides infbrinis est indignitas eum tamen sit verum Dei donum , ut probat D. Thomas a. a. q. 24.
6l. Et tandem: Si peccator non es liber nisi ad malam sine gratia
liberatoris, nee aliquid amarepoterin ad suam condemnationem, ut legitur propos 38.-40. nulla erit in ipso potestas expedita , & prori ma ad bonum nedum meritorium, sed nec etiam morale, quod est damnatam Lutheri, Calvini, er Baii perniciem iterum ad lucem re vocare, quam anathematiZarunt S. Pius V. & Gregorius XIII. in prinpositionibus 28. Liberum arbitrium sine gratiae Dei adjutorio nouus ad peccandum voles, Et 29. Pelagianus eue error dicere, quδd liberum arbitrium volet ad ullum peccatum vitandum. Et 3s, Omne, quodo it peccator , velfervus peccati , peccatum es. Et 39. In omnibus fuisactibus peceator servit dominanti eutiditati. Et quam damnavit Alex ander VII I. propos. 8. Necesse eri, infidelem in omni opere peccare. Et M. Omne ruod non est ex rude Christianastisternaturali quae per dile, Hionem operatur, peccatum es. Et ra. Leuando in magnis peccatoribus deficit omnis amor, deficit etiam fides. 62. En qualiter ex errore isto a Nellii tam exotico oritur tantata haeresunt eluvies: ce essectus harym propositionum doctrinae, supra . quam Diqiligo Orale
252쪽
De damnatis uiusnellii propositionibus . , a s
quam meritti cecidit S. Matris Ecclesiae inaledictio 3 quae non novum . Visellii si stema, sed potius Panonii judicari debet, totam hane docti inam expresie tradentis lib. 3. de stat. natur. laps cat. I . his verbis: Iudubitatum esse in doctritia Christi, er Ecclesae, nutium opus bonum ne quidem moraliter ab humauo arbitrio posse feri, nisi per gratiam, non quamlibet, sed dem , liberetur: ac proinde ante in dem, non sit ei tiberum, a peccato, dum hic, ct uuuc agere meditatur , absinere: Iedquscumqae se vertoris, quadam humanis viribus injolubili peccandi necessitate teneatur . Et lib. 3. de grat. Gririi Salvatoris cap. ii, Fides prima eri gratia, cum aute dem in homine in deli, ne quidem esspo D iba prima cupiditas, 1 eu voluntas boni a Dd haec per ipsam gratiam 'dei inspirari debeat. Quare supervacaneum duco in his, qu .utam aperia turpidine laborant, tantaque facilitate redargui polliint. ampli iis tinniorari; unde ad id , quod damnatis hisce propolitionibus
63. Sed distinctilis nonnullas ex adductis propositionibus ad examen revocemus. Et primo : error utriusque propositionis 26. I liada utar gratiae a nisi per Mem , eY a 7. Fides est prima gratia, ct fons omnium aliarum; nediim constat ex supradictis disp. 6. cluta l. f. 3. veriuri magis ollenditur ex inconvenientibus, quae sequuntur ex adductis propositionibus . . Si namque nullae Mutur gratiae, nisi per dem, ED. Mdes est prima gratia , sius omnium aliarum: ergo cum infidelibus, , haeretici, deliciat fides , descit omnis gratia ad credendum 1 sicque peccatum, in infidelitate commiduita, non eit eis tinputabile ad culpam : enim, ut dicit Augustious , peccat tu eo, quod eaveri nul- mod, potem Peccatur autem Z caveri igitur poteri. Si ergo in infidelitate peccant 3 ergo cima illis non sit fides, alias haeretici. oe infideles non ellent, gratia datur ante fidem , qua possint credere: Nisi enim , inquit S. Augustinus lib. I. ad Simpliciunum , et Ocaudo praecedat mi ricordia . nὸ credere quisquam poteri, ut ex /oc iocipiat justificari, Oate ius facultatem heuὰ operaudi. Datur emo in infidelibus, S peccatoribus gratia illa, quam Deus Omnibus osteri juxta illud ad Rom. to. Tota die expandi manus meas ad Populum non credentem , ct contra.
64. In eundem errorem incidit propositio 28. Si namque prima gratia, quam Deus concedit peccatori, es peccatorum remisso. Rogoniodo , vel fides praecedit in peccatore, antequam justificetur, vel non Abiit, quod dicatur secundum coni Apostolum ad mireos II. aste
renteiii: Sine Ade impusibile est placere Deo. Si dicatur primum: ergo fides per se ipsam formaliter justiscat: quod est haeresis Callini,
damnata in nidentino sell. 6. Can.9., 26. Nec quis reponat cumcellio, quod Lucae S. v. 28. legitur, di X ille Christum Dominum mulieri, qu .h accellit ad eum, virtutem ejus Cuanipotentem colam omni populo confitens, ac praedicans: Filia fides tua te salvam fecit ; negari enim nequit, mulierem hanc gratiam acceptile, ut crederet; cum P lagianum sit dicere solis naturae viribus polle credere et sed gratia illa
253쪽
praevenIens sit opus solius Dei, credere autem Dei, & honainis; tum n mo credat nisi libero consensu voluntatis, qui sit in illo ex praeveniente Dei gratia: ergo luce meridiana clarius est, quibd fides non est priiria gratia, bc foris aliarum . Nec minus adversatur Fidei Catholicae propositio 28. Priim gratia, quam Deus concedit peccatori , es peccatorum remissio; oppositum quippe definivit Concilium
Can. a. dicens: Siquis, ut a peccato purgemur, voluntatem nostram Deum expellare cootendit; non autem ut etiam purgari velimus per
Suncti Spiritns infusionem , θ' operationem in nos ineri consitetur a ron sit ipsi Spiritui Sanias per Salomonem dicenti: praeparatur volantaris Domino ,- vostolo salubriter praedicanti: Deus es, qui operatur tu nobis velle, di perscere pro bona voluntate. Quare Trideutiuum,1 il 6. cap. 7. statuit, justi cationem non esse solam remissionem peccatorum , sed er Ductificationem , O renovationem interioris hominis. Si ergo Veiis non remittit peccata, nisi justificet, taliam est, quod prima gratia sit remissio peccatorum; cum remistionena peccatorum prae veniat gratia, quae purgationem a peccatis praecedit. 6s. Novo temerario ausu renovat proposῖo., S 3I- ,
impium, blaspennina, S eontunieliosum Divinae pietati DUeniterr rem , Deum nullo modo per Chri um velle reprobos salvos facere. Si enim salvantur, ut inquit propos 3o., infallibiliter omnes, quos Deus vult salvos facere ς ergo cum reprobi non salventur, Deus noluit eos salvo, facere . Si d si ieria orsi semper suum habent ellectum, ut legitur propos 3 i. ergo clim non omnes salvi facti sint, non filii voluntas, detiderium in Deo salvandi omnes homines. Rursus: Si pacem, seusa item intimo cordium infert, quando illam optat, ut ibidem dicitur: ergo Gririus, quod impium est allerere . nuuluam Vardae Optavit pR cena , seu salutem; ac per consequens nec Chrsus desideravit, dae ex ptavit Omnibus pacem, & salutem aeternam, seu mortis suae beneficium: quod quam haereticum sit, dc Divinae pietati derogans, supra diximus disp.f. diib. a. Non est ergo, quod in errore hoc rejiciendo amplius immoremur. Audiendus solum Angel. Praeceptor , EXponens verba Panti ad Rom. cap. I 4. v. is. Noli cibo tuεillum perdere , pro Ταο orsus mortuus est: quae verba exponit S. Doctor in cap. Iq. Danu.
lect. a. dicens: Pro quo, ait, idestpro cujus salute Grisus mortuus essquibus hortatur Apostolus fidele , ne praebcat quis occasionem, liber tale vescendi quovis cibo, perditionis, S ruinae illi, pro quo Christus mortuus est, & cui mortis sua: fiuctum per Baptismum , aliaque Sacra menta applicavit. Quod sane invicte probat Christum pro solis praedestinatis mortuum non elle a cum illi perdi, & perire pollini, pro quibus Chrinus mortuus est . 66. Eiusdem labii est Angel. Magister exponens verba illa PDψο- sit . ad Cor. 8. Peribit infirmus in tua conficientia. D. Nυmas lect. a. id est in tua sciextia frater, propter quem salvandum Chririus mortuus est. Monet hic AposLlus, ut caveat quis, qui ab hominibus habetur ut sapiens, Idololibyta comedere, ne culpa sua, pravo exemplo, & occλ sione Disitig oste
254쪽
De damnatis suesaeuii propositionisus . a a
sone scienti e tumidae, S arrogantis pereat quis, pro cujus salute Christiti mortuus eiti ergo mortuus est Christus pro omni hus, , sing ii, hominibus, di pro illis, qui pereunt. Idem inculcat S. Doctor, exponens verba Pola adHebr. p. a. Videmus Nyum propter ρassonem mortis, gloria, ct houore coronatum , ut grat a Dei omnibus gustaret mortem. od oraculum, re D. Chrasistimi sententiam aperit S. Doctor ibi ieci 3. his verbis: Pro omuibur: ecce utilitast pro omnibus autem dupliciter potes intelligi: vel ut sit disribatio accommoda ,scilicet pro omnibus praedesiuaιis, pro iseis etiam tantism habetes aciam: vel absolutὰ pro omnibus, quaNtum adfus ientiam. Suffciens enim quantum ad se omnibus est. I . Timot.q. est Salvator omnium hominum, maximi autem fidelium . Chris Iomus: Pro omnibus hominibus generaliter mortuus est; quia omnibus pretium sus citres omnes non credunt, ipse tumen , vo suum est, implevit: quibus clarissime ostenditur, quod gratuita Dei Patris bonitate, S infiniti in homines Filii charitate laesum est , ut pro omnibus , di singulis moreretur a quod implevit Christus quod sumim est, orans pro omnibus, de singulis, omnibus salutem, de pacem a ternam desiderans; licet mortis ejus beneficium, sive pacem salutem aternam malitia, de obstinati
6 . Haresim Propositionis s. statuentis, Semipelagi num eri dicere, Christum pro omnibus hominibus mortuum esse, aut
Ianguiuem fudi f. suscipit propositio 3 a. aeue euii. yesus Christas femorti tradidit ad liberandum pro semper juc sanguine primogenitossides electos, de manu Angeli exterminatoris . Hic allerit pro lectis dumtaxat mortuum I S quamvis expresse non enuntiet, sic intelligenda eii propositio; clim ex kue ellii doctrina nullam reprobis
largiatur gratiam ad aternam salutem consequendam . Omnem eis negat gratiam, tam susticientem , quam efficac in ; in quo nedum propolitio ad versatur symbolo fidei, quo singuli, fidelibus proponitur credendum in unum Dominum yesum Christum, qui propter nor homines, or propter ar,riram salutem descendit de Caelis, crucifixuretium pro nobis a vertim tot clarissimis Sacrae Scriptur.e tollimoniis, ac D. Augustiui , qtiae dedimiis disp.f. dub. a. β. t. Quibus satis ostensum eit, Drusenium S. Doctori imputalle blasphontiam, quam eius hostes ei. iem prius imposuerunt, ut conliat ex S. Prospero in praefat. ad object. Vincentianas, qui inter multa mendacia splendida falso ei impolita,
istud refert: aeuod Dominus norier Fefus Gripus non pro omnium δε- lute , ct redemptione si passus. 68. Prodit se iterum idem error propositione sequenti 3 ., qua dicitur: Prol l Linantum oportet buenis terrenis, Osibimet se renuntiasse, ad hoc . ut quis Muciam habeat sibi, ut ita dicam, appropriandi orsum Pinum, eius amorem, mortem , O Usteria , ut facis S u lus, diceus: ini dilexit me, O tradidit Iemetipsum pro me. Hic iterum negat, sic iit in propolitione pracedenti, Griseum pro omnibus mortuum natue a clim sentiat elle dumtaxat mortuum pro eis; qui in
255쪽
gradu heroico mundo, bc deliciis eius, sibiquemetipsis, instar Pauli, renuntiarunt , dc quod illi ne e eleeti solitin fidueiam habere polliint appropriandi sibi Gririum Iesum, ejus amorem, mortem , dc mysteria a clim tamen Fides Catholica doceat, Christum se in mortem tradid ille, ut omnes a morte peccati, oc damnationis aeternae redim ret , ac vitae spirituali per gratiam suam restitutos ad vitam aeternam perduceret: quae est omnium SS. Patrum vox, ec communis sententia. Audiendus Augustinus orat. de s.haros cap.6. nomine Christi Agris exprobrans: Sanguinem meum fudi: animam meam pinni, ut mihi conjungerem, ct tu dividis me Etiam D. Cyprianus lib. deoper. Neleemos Diabolum Chrisio in judicio exprobantem inducit a quod siereprobos ingratos dilexit, ut pro eis mortuus sit, qui tamen ipsi, nunquam pro eis pallo, maluerunt, quam Christo servire: Ego, inquit, prasHιr, quos mecum vides, nec alapas accepi, nec flagella Iustinui. Idem setitit D. Bernardus in Psal. isi habitat, serna. a. Po sunt omvia dicere , Creator meus es tu : pol ut or animalia dicere, Pastor meus es tu et post aut omnes homines dicere, Redemptor meus es tu : sic & pollunt omnes homines cum D. Paulo dicere : dilexit me, ct tradidit δε- metipsum prome , siniique Gririum risum, ac ejus mortem appropriare. Quare omnibus congruit eadem sententia Pauli, ut praeclare , egregie textum hunc exponit S. Gosostomur in hunc locum, dicens: Gi Di LEX H ΜΕ, ET TRADIDir sEMETIPSUM PRO ME . 6 id, eis, o Paule, dum communia proprie tibi vindicas, quaeque pro toto terrarum orbe facta funt tibi facis peculiaria Z Non enim dixisti, qui di-
PROPRlO FILIO SUO NON PEPERClT , SED PRO NOBIS OMNIBUS TRADI
Di T ILLUM . N 6u igitur pro te, sed pro omnibus. Cum consideraret Doriolus iv mitatem humanae naturae, ct in stabilem De bilicita-dinem , tum quibus ipsum malis liber fet, qua hona largitus esset, iu- flammatus illius desideric hunc in modum loquitur. Uuund ouidem er ophetae non raro communem omnium Deum sibi faciunt, hoc mυ Ioquentes: DEUS , DEUS MEus . Hoc praetereis loquendi modo declarat Apostaus par esse, ut quisque noHrsim non minus gratias agat Gripo, quam si ob ipsum solum advenisset. Neque enim recusaturus erat, Selob unum tantam exhibere dispensatiouem , ade)singularem quemque B minem pari charitatis modo diligit, quo diligit orbem universum.
I rAu 'E vlCTIMA QEIDEM PRO TOTA OBLATA EST NATURA , AC SUPPI CIER Ar OMNIBUS SALVANDIS . CIEI ERUM SOLI ILLI, QUI CREDIDE RUNT, SUNT QUIBUS USUI FUIT BENEFICIUM . Attamen non ab erruit eum ab ejusmodi dispensatione , quδd non omnes accederent: sed
quemadmodum in Evangelio cisvivium quidem omvibus paratam erat; verum quoniam qui vocati erant, venire uoluerunt, non propte
rea su sit quae erant parata , sed alios vocavit: itidem dr ιῖc fecit. Nam ct ovis, quae fuerat a nonaginta no vem distracta, unica erat, Nec hanc tameu contempsit. Ergo cum illa sic te dilexit,ut semetipsam etiam
256쪽
De damnatis insemi proposito nisus . a as
tradiderit, omnique salutis spe deintutum ad novam vitam adduxerit tu post tot accepta bona ad veterem vitam denuὸ recurrisco ingrati animi vitium horrendum'. Sed o etiam in lignent salgesnellii de metu iaml O impium , blaspheimam, contumeliosum, S divinae pietati derogans asesertum i quo verba Pauli, iam dilexit me , ct tradidit femetipsum pro
me, soli personat Pauli, atque illis, qui excellentem, perfectamque vitam heroicam aemulantur, aptat 3 csim tamen finis mortis Chrisi est, ut nos eum diligeremus, qui prior dilexit nos, ct semetipsum tradidit pro nobis. 69. Turpiter etiam erravit Befuellius prop. 4 l .dicens: Omnis cognitio Dei etiam naturalis, etiam tu Philosophis Ethnicis nou potest venire, nisi a Deo , ct e gratia non producit, nisipraesumptionem, vanitatem , er oppositionem ad ipsum Deum loco affectuum, adoratis uis, gratitudinis, o amoris . Nequit enim fieri, ut homo serio de Deo cogi tet, quin sentiat impetum amoris , quo praeveniatur voluntas, ec excitari se sentiat, ut in Deo delectetur, conquiescat: quod pr. xclare ec
egregie dixit Tertullianus Apolog. cap. M. Caeterium si requisisset , δε-quebatur , ut recognosceret, ct recognitum observaret, er ob servatam propitium magis experiretur, quam iratum . Et primo quidem si cognitio Dei Auctoris naturalis,quam verissime statuitaeue ellius non e sese, nisi a Deo, non producit nisi praesumptionem, vanitatem, ex oppositionem ad Deum: ergo clim Deus sit Auctor, bc causa principalis hujus cognitionis, pariter causa principalis erit praesumptionis, vanitatis, ct oppotitionis ad Deum; quod consequens erroneum est: ut enim inquit D. Thomas super illud ad Rom. cap. I. invia cum cognovissent Deum, nou sicut Deum glori caveruvi; crevitio De i, quantum est de se inducit hue minem ad honum: & sollina depravata hominis voluntas veritatem in injnstitia detinens, ut inquit idem Apostolus ibi vers 1 8. eadem cognitione Dei, ex se ipsa inducente ad Deum glorificandum, ad praesumptionem , vanitatem, S Opposui Onem ad Deum abutitur. o. Praellat audire Apostolum ibi loqilentem : Revelatur enim, inquit v. i9., ira Dei de Caelo super omnem impietatem , O iujultitia is hominum eorum , qui veritatem Dei in injusitia detinent. Hie notam sacit vindictam Dei superventuram, di in omnes homines exercendam per Chrisum propter peccata, quae adverbiis cultum , ex Religionem Dei committuntur 3 eo nempe quod veram, quam de Deo a tecuti sunt Philosophi notitiam, per pravitatem Voluntatis su e captivam tenuerunt ; cum tameti invisibiles Dei persectiones, aeternaque illius poten- ita ex re hus 1 Deo conditis perspicue intelliguntur, te ite eodem γοι
δει is vers ao. dicente: Iuvisebilia enim ipsius, a Creatura standi, per ea, quae Gera favi, intellecta co pictuutur 3 sempiterua quoque ejus virtus, ct Divinitas, ita ut i inexcusabiles, quia cum Deum coguo- rmura magistra, ut loquitur Te=tulliauus) non sicut Deum glori averant. At cur inexcusabiles illi, quod evanuerunt in cogitationibus suis, quod obscuratum est incipiens cor eorum3 Si talis cognitio non affert, juxta Iuesnellium, nili vanitatem, praesumptione in ,-ορ- soli-
257쪽
positionem ad Deum ὶ Si nulla eis concessa est gratia, quia: iuxta euntinuem semper est efficax: ergo pri esumptio , & vanitas sensus illorum, qua alienati sunt a Deo, non fuit per voluntariam coecitatem cordis ipsorum, sed desectu gratiae 3 ac per consequens in vitabilis: sed ubi praesumptio est inevitabilis, non in poenam , ibi culpam imputari debet: ergo excusabiles sunt, qui veram sapientiam , quam cognoverunt, reipuerunt. Hic quis non videat affectatum erroremZinexcusabiles illos declarat Apolliolus; Ze eos divesnestius vindicat, Deumque eos punientem condemnat . Poterunt illi, qui non sunt gratiae essicacis participes, iuxta pestiferum hujus propositionis virus, julle se excusare apud Deum , vanitatis, prasumptionis, S oi sensionis adversus eum. ex impossibilitate ad oppositum ob gratiae essicacis defectum; cum nullus mereatur poenam, nisi ob culpam commillam, quam erat in ejus potestate non committere. An non ergo haec erit sum cieres excusatio apud Deum ex absentia gratiae efficacis At haec est lassiciens, ut virus in promittione contentum cognoscatur.
I. IV. Examinantur Propositiones, In quibus Que ellus nullam gratiam interiorem restatibilem d voluntate agnoscit,
sed fuim irresisibilem serὸ necessitantem.
nunquam ρέ mus , edi eum qua nunquam illum abuegamus. Io. Gratia est operatio manus omnipotentis Dei, quam nihiI impedire potest, aut retardare
Ii. Gratia non es aliud, quam voluntas omnipotentis Dei jubentis, edi facientis, quod jubet. 1 . euantumcumque remotus d salute sit peccator obstinatus, quando 1tis se ei videndum exhibet lumiue salutari suae gratiae, oportet, ut se dedat, occurrat, sese humiliet, edi adoret Salvatorem suum. is mando Deus maudatum Dum, er Dam exteruam locutionem obmitatur uue iuue sui Spiritus interiori vi gratiae suae , operatur illa in eorde obedientiam , quam petit. 36. Nullae Dut illecebrae, quae non cedant illecebris gratiae, quia nihil resipit omnipotenti. 3 . Gratia est τυx illa Patris, ouae homines interius docet, ac eos venire facit ad Xyium Gripum , quisumque ad eum non lenit,pinquam audivit vocem exteriorem Filii, nullatentis es AHusis Putre at S. Semen Verbi, quod manus Dei irrigat, semper assert fructum .
258쪽
eto. Veragratiae idea es, ouὸd Deus vκ ibi is nobis obediri,ct obeditur, Imperat, er omnia unt; loquitur tauquam Dominus, er omnia
ai. Gratia Pesu Christi erigratia fortis, potens, suprema, invincibilis,
utpotὰ quae es operatio voluntatis omaipotentis ,sequela, st imitatio operationis Dei incarnantis, refuscitantis Filium suum .aa. Concordia omnipotentis operatio is Dei in corde hominis cum tibero ipsius voluntatis confesiu , domonstratur illic δ nobis in Incarnatione , veluti tu Ioute, atque arche m omnium aliarum operationum misericordia, ct gratiae, quae Omues ita gratuitae, atque ita dependentes is Deo sunt ,sicut ipsa originalis operatia. 23. Deus isse nobis ideam tradidit omnipotentis operationis suae gratiae, eam signi caus per illam, qua creaturas Θ nihilo producit, ct mortuis reddit vitam.
24. Pusa idea , quam Centurio habet de omnipotentia Dei, O ID ChriHi in sanandis corporibus fio natu suae volantatis, ef3 imago ideae , quae baberi debet de omnipotentia Dae gratiae, in sanandis animabus is cupiditate. et s. Deus illuminat animam, eam sanat aeraὸ, ac corpus sus fusubluntate; jubet, edi ipsi obtemperatur. i. Q Ub unica trutina examinandas suscipimus omnes istas proposio tiones, quia in omnibus patentissime iterum se prodit virus idem lemiferum Ueniani systematis. Nullam in his agnoscit Ru Neltarsus scientem gratiam, bu res illi bile in, distinctatu ab emcaciter adiuvante. Omnem gratiam pro stetur ab intrinseco esseacem, omnem irresisti bilem, di fatalem voluntati inducentem necessitatem. Hanc generalem, S universalem gratiae ideam claristinis voce praedicat s quod nempe est gratia Dei suprema, qu .u parit obedientiam, quam petit; qua Deus vult
sibi a nobis obediri, ob dituri quod gratia in Hii socii ratissimo , &eilentiali conceptu facit homines venire ad yesum Christam: cpuod nihil
est aliud, quam ejus Omnipotens voluntas, qua Deus imperat, di omni R fiunt a loquitur tanquam Dominus, Ec omnia sibi submissa sunt 3 ita ut quanti incumque remotus a salute sit poccator obstinatus, quando b elus1e ei videndum exhibet lumine salutari suae grati.P, oportet, ut se dedat, accurrat, sese humiliet, Sc adoret Salvatorem suum. H. ec est verissima
ut illi putant idea gratiae, quam nobis proponit propositionibus 9.
1 l. Iq. F. l .ao. Et propc s. 19. elle ideam illam gratiae, quam Deus ipse nobis tradit in omnibus Scripturis suis. En quomodo in omnibus his propositionibus 8ratiam ab intrinseco eis cacem agnoscens, aliam sum cientem ei sectu suo carentem excludit a vero, formalis limo, bc ellentiali concoptu grati .e t clim tamen tot gravis sinis rationum momentis, aue Oritate perspicua sacri u Scriptiirae, Conciliorum , iv SS. Patrum fulcitis toto tractatu gratiam illam sufficientem elle veram Christi gratiam , etsi non cum effectu conjunctam demonstraverimus, doctrina inque hanc vulgat illimaui cile inter Patres, & Concilia, in Scripturis cui
259쪽
dentissima ira, S ex fidei nostrae elementis indubitatissimani. In hoc, ergo turpiter in his propolitionibus deceptus est . a. Et quidem in prima evidens est ejus hallucinatio. Non enim gratia sussiciens est gratia suprema, cum qua nunquam ChriHum abnegamus a sed solum gratia, sine qua confiteri Chrisum nunquam possu- imis. Ipsa est, qua solii in constituitur potens proxime, ex pedite , di immediate, ut supra explicavimus, operari in ordine stipernaturali, non tamen ellentialiter, A semper est cum suo effectu conjuncta, ut Scriptura clamat Prover h. I. Vers. go. Vocavi, O renuinis: extendi manum meam; O non fuit, qui aspicere ι: despexi s omne consilium meum, Er increpationes meas neglexiHis. Et Matth. 22. vers. I 3. Misit vocare iuvitatos ad nuptias, edi nolebant venire. Unde insolus: P. ad Corint. cap. 6. vers. I. Exhortamur Uos, ne in vacuum gratiam Dei recipiatis. Quodque a portissimc inculcat Tridentinum sese. 6. cap. i 3. In Dei auxi- . lio frmi unam nem collocare , or repo vere omnes debent. Deus euim,
nis iis illius gratiae defuerint, sicut coepit opus bonum a ita perficiet, operans velle, ct perficere'. ergo dum inefuellius uni eum Dei auxiliumllatuit, sine quo confiteri ChriHum nunquam pollimius, &cum quo
nunquam illum abnegamus, non agnoscit veram Christi gratiam ab efficaci distinctam , qua Deus potentiam veram agendi conserat, Vocet, excitet, cuique , aut allentire , aut resistere possimus. 3. In eumdem errorem labitur propos ii. dum dicit: Gratia non
es aliud, quam volutatas omnipotentis Dei jubentis , es' facientis, quod jubet; in qua rursus veram gratiam susscientem dili inctam abessi caci rejicit; cima gratia pure sussciens non faciat, quod Deus jubet, sed adjuvat, ut pollimus, sicut loquitur sese. 6. cap. s. Quod de luculenter docet M. P. Augusinus in Cone. 4. in Psal. i58. exponens illud , et tinam dirigantur viae meae ad custodiendas jus rationes tuas, his verbis: Praecepisti quidem tu, sed utinam, quod praecepisti, t mihi. Ubi audis, utinam, vucem optantis agnoscere , O Quita voce optautis depone superbiam praesumentis. Lenis enim se dicat optare, quodsic habet in arbitrii potesate, ut nullo indiuens adjumento id possit incere ZErgo si optat hsmo, quod praecipit Deus, ni det ipse, quod praecipit, rogandus es Deus: quibus verbis egregie Deum praecipientem, di ju-hentena, ab ipso adiuvante, & dante potestatena, ut implere possimus, distingula ; etenim postquam donavit polle ad id, quod praecipit, iterum rogandus est Deus, ut det ipse, quod praecipit: ergo falsum est, quod gratia Dei nihil aliud sit, quam voluntas omnipotentis Dei jubentis, di facientis, quod jubet, di si in hoc consistit ejus formatissimus conceptus , evidens est, quod nullam susscientem gratiam agnoscit 'esuPLlitis ab osscaci distinctam . Sed in multis hic a vero aberrat ianes uellius;
non enim ipsa gratia etiam ab intrinseco incax est voluntas omnipotentis Dei ; cii in voluntas Dei, etiam ut inuraediate terminata ad nostrum velle , non sit id , quo Deus voluntatem nostram movet ad volen-cliam , nec quo voluntas nostra movetur ad agendum. Certum suippe est, quod Leus, dum ossicienter aSit, ut agamus, dum movet enective,
260쪽
De damnatis Quesellii propositionibus. a 3 3
ut moveamur , quid creatum causat interius in principio, quod movet.
ut moveatur, dicente D. Noma I. pari. quaest. s I. art. a. ad i. Agenrinquantism agens non recipit aliquid, sed inquantum agit motum ab alio, si e recipit aliquid is momente : quod ut certissimuni tam in rebus Philosophicis, quam Theologicis principium agnoscit D. omas, dicta
ubi se refert ad art. t. quant. IIo. de veritate quaest. l . art. s. Et silpeccap. ro. Epit t. ad Rom, lect. a. ergo aliquid creatum a Deo productum. intus in homine infusum dehet este id , quo voluntas humana moVetur dum agit, & ab actu primo transit ad actum secundum ; in quo transita se movet intrinsece ; sed voluntas Dei eli quid extrinsecum voluntati creatae: ergo gratia, qua intrinsece movetur, non eli lorinalissime voluntas Dei. Ulterius: cum propos. 19. dixerit solitin , Dei gratia nihiι aliud es, quam ejus omnipotens voluntas, non sol im amrmat propositio illa , quod gratia sit voluntas omnipotentis Dei; sed quod non est aliud, quam voluntas omnipotentis Dei, jubentis, & faeientis, quod iubet, quae propolitio insensu obvio intellecta significat, non dari gratiam nisi
ad opera praecepta; quod sane haereticum est; clim ex eo inseratur, qu6d nec ad consilia Evangelica , nec ad alia persectionis opera non Praece pia, dc ad quascumque virtutes exercendas, dum homo praecepto non adstringitur, nulla vi gratia: cum tamen omnis actus honus salutaris. etsi non praeceptus, omnis volitio, di cogitatio salutaris, quae ad pietatem pertinet in nobis a Deo sit; & non esse nisi per myum Christum.
hoc sine cunctatione credimus.74. Eodem errore deceptus labitur Puesnellius proposit. Iq. S ID quibus asserit, quod quantumcumque renutus dyalutest peccator obstinatur, quando risus se ei .idevdum exhibet lumine salutari Daegratia, oportet, ut Ie dedat, accurrat ,sese hamiliet, edi adoret Salvatorem suum, sicut dc quod quando Deus mandatum suum, ct suam externum Leutionem comitatur unctione Di SpiritQ, , interiori vi iratiae Dae,
operatur illa in corde obedientiam, quam petit. Idae sane propositiones intellecta: de gratia ab intrinseco emcaci Thoinistarum verissimae sunt: immo scientiae mediat defensores in hac parte nobiscunt convenire, quis inficiabitur Z Quacumque enim ratione Fratia Dei essicax agnoscitur, essicaciae ejus motus accurrentis voluntatis in omnium sententia digninscitur . Cum certum sit, qutid si Deus sua essicacissinia gratia, quantumcumque rebelle, obstinatum, S a salute remotum cor tanstat, obdurationem omnem expellit 3 S auterendo cor lapideum, & gonando cadineum , illud trahit ad se: ut dixit Augusinus lib. de corrept. S gratia cap. l4. Non eri itaque dubitandam , ωοIuntati Dei, qui in Caelo, er in Terra omnia quaecumque voluit, fecit, humanat voluntates non posse
resipere , quominiss faciat isse qLod et uis: quandoquidem de ipsis homina m volu tatibus quod vult , cum et uis, facit: haιens sine dubio humano= um cordium , quὸ placuerit inclinand ram, omnipotextissimam pote Hatem . Et subdit itρruna: Si ergo, ehm voluerit Deus Reges in terra constituere, magis habeι in poteriatessa volantates homi um, quom