장음표시 사용
261쪽
ipsisuas: quis alius facit, ut saltibris sit correptis, ct at in correpti
corde corretiis a quibus verbis ostendit S. Auguriinur, non pure omnipotentem , sed omnipotentissimamelle Dei potestatem, ad inclinanda . quti ipse voluerit , hominum corda media emcacis sinali sua gratia. De quo plura diximus agendo de effcacia intrinseca grati. . At in sensu euesti emi liniversalis,de illiniitata locutio propositionem utramque hae reticam reddit ; non enim ad cujiiscumque hominis salutaris divinae gratiae fulgorem obllinatiis peccator, semper accurrit, id enim saeuesnellio est, oporteo sese humiliat, adorat Salvatorem suum; esura ultra Iumen ab intrinseco efficax , detur etiam aliud ab ipso distinctuin inessicax , , sussciens, cui peccator resistit, di non se humiliat, persistit in tondibris, S non accurrit, secunditia carnem sapit , S non adorat Salvatorem suum : cuiu, suppeditant nobis tam Scriptura, quam Patres prohationes complurimas, ex quibus evincitur interiori huic lassicit lati lumini hominum relistentia. Etenim Deus, quando comitatur mandatum suum interiori gratia, ut dicitur s. expectat, ut faciamus uvas, facimus labruscas. Et Psalm.94. Hodies vocem ejus audieritis, nolite obdurare corda vesba; quibus verbis ostendit Halmista Regius, quod licet Deus se videndum exhi at lumine salutari grati e suae interioris, vocati renuimus, inspirationem ejus abjicimus. Audiendus super
h.Lc verba Aonisiuus in expositione hujus Psalm. 0g. Ergo hodie, si vi cem eius auderitis, o plebs mea. δ plebs Dei . Alloquitur plebem fuam Deus, non fultim illam plebem suam, quam non ropellit, I ed etiam omnem plobem suam. Loquitur enim in astulo utrique pσrieti, id est, in Christo Pr phetia loquitur, oe Populo Iudaeorum, θ' Populo Gentium . Hodie si vorem ejus a dieritis, nolite obdurare coraa Pe s . Aliqua-υ euim audiriis vocem illius per Μυχgen , ct obdurastis corda vestia. Per Praeconem locutus es, quando obdurains corda vestra. Perse nunc loquitur. mbllescant corda vesra . Praeconer ante se mitte bat , ipse vienire dignatus es. Ο eoo hic loquitur, qui loquebatur per
ora Protbetarum . Hi die ergo, si vocem ejus andieritis, nolite obdurare corda vestra. Fn qualiter Deus onmes vocar, ad omnium gentium aures intonat; tam externis auribus corporis, quam internis mentis sua eloquia ingerit x interna gratia omnes docet,& vocat; cui tamen multi, avertentes se a salute, cuius via, quantum est ex parte Dei, est omnibus aperta, resistunt. s. Hanc interiori divino lumini resistentiani explicat Concilium GAN. anno Is 6. pari. . cap. 32. tuumquam nemo converratur ad Dominum, λυι tractus per Patrem: attamen nemo hic excusationem
praetexat, quὸd non trahatur ; quod ille semper set ante ostium pussans,
nimirum, per internum, edi externum veroum commouenr, ut comer
tamur δ via norira pessima. Consentiunt SS. Patres D. Chrasi Amur honii l. . in pann. Illumi omnem hominem illuminat profrid, quantum in ipso est ,si qui tem Donid sua mentis oeulor aciem dirigere
volueraui, non ex lumin natura in tenebris praeriiserant , sed ex mam
ilia sua , qui Ipoxtὰ tum. se dono indignos , eddiderant. D. Aures ux
262쪽
De damnatis .fellii propositionisur. 23s
lib. 2. de peccator. Inerit. cap. I . Cum voluntate humana , gratia adjuvante divina ,sine peccato in hae vita homines pos t esse, cur non hur. possem facilis, ae .erissimὸ refrindere: quia homines nolunt. Et lib. de
Gen. contra Manich. cap. 3. Illud autem tamen non irrationabiliam
animalium oculos pascit ,sedpura corda eorum, qui Deo credunt, er ab amore visibilium, O temporalium se ad Has praecepta fervanda Gnvertunt et quod omnes homines possunt, si velint; quia illud lumen smnem hominem illuminat Oenientem in hane Mandum. Consimili voce loqui tur Auctor libri secundi de vocatione Gentium cap. 29. Unietestati hominum ita multiplex, atque iugabilis bonitas Dei consuluit semper. oe consulit, ut neque ulli pereuntium exe alio suppetat de abnegato
Abi lumine veritatis, neque euiquamst liberum dena justitia gloriari.
Quibus verbis apertissime docent, dari aliud lumen interius iussiciens dillinctuin ab illo efficacissimo lumine, quod non est tantae essicacitatis, ut Uccator eius viribus cedere oporteat, quod cum neget xuesnestius. in Pansenti errorem collapsus eu 76. In propositione i T. Ointilis qualiter sibi contradicit dum gratiam esse vocem illam Patris statuit, qui prilis prop. it. dixerat. nihil aliud esse, qua in voluntas omnipotentis Dei: si enim vox : ergo non est ipsa voluntas Dei omnipotentis: hoc, inquam, omittb idem
error manifestius apparet. Pro cuius intelligentia maxime observandum, quω Deus in nobis existens loquitur ad cor , cic ad mentem Putrumque tua voce interiori docens; hanc illuminando, illud adjuvando, ut eleganter explicat Divus Thomas, exponens illud Dann.cap.6. Paraclitus autem Spiritus Sanctas, quem mittet Pater in nomine meo, ille vos δε- eehit omnia, his verbis lect. 6. , ut OItendat quomodo Deus homines
faciat participes Divinae Sapientiae, S cognitores veritatis: Filius ergo tradit nobis doctrinam, cum sit verbum a sed Spiritus Sannus duetrinae ejus nos capaces Deit. Dicit ergo cille vos docebit ιmnia ) qaia quaecamque homo doceat extra, nisi Spiritus Sanctus interius det intelligentium, frustra laborati quia nisi Spiritus adsit cordi audientis, Otiuus erit Iermo Dinoris Bh. gr. in iratio omnipotentis dat intelligentiam: ετ in tantum , quὸd etiam ipse Filius, organo humanitatis loquens, uoti et alit, nisi 'fummet interius operetur per Spiritum Saufium . ded attende,
quod supra 6. dieit: omnis, qui audivit a Patre , O didicit. Hic expendit, quid sit, quia non disiit, non docente Spiritu Suncto, quosiliis, qui recipit Spiritum Sanctum d Patre, o Filio, ille AIrem cognovit , er Filium , ω' ad eos venit. Fac it autem nos scire omnia, interiris
inspirando, dirigendo, or adspiritualia elevando. Sicut enim, qui habet Rufum infectum , non habet veram cognitionem desaporibus, ita O qui infectus eri amore Mundi, non potes gusiare Disina secundom illas
r .ad Corinth. a. animalis homo non percipit. ΗIaec dilei te D. Nι maxinternam, di externam locutionem explicans, oc quod non suffcit vox Filii extra pulsans ad aures, nisi ipsemet interius operetur per Spiritum
77. At cum Deus operans intus in hominum cordibus non sol imG g a trahat Diuitigod by Coral
263쪽
trahat ad ChriAum essicaciter homines, sed etiam ultra effexciam sufficienter moveat, excitet, vocet; iatraque motio necellario agnoscenda
est: essicax, qua homines accedunt ad Chri uis, S interior lassiciens ab illa emeaei dii tincta, ut constituatur intrinsece potens accedere, ut resolvit D. omas si per 'rian. cap. 6.lect.s. Dicendumquδdverὰ nutas potes venire nisi tractus o Patre.Nam sicut grave per naturam non potest per se fumum ferri, nisi trahatur ab alio ; ita cor humavum, ex se ad inferiora tendens, non poteri sursum elevari, nisi tractum . Si ver3 non elevatur, non est defectus ex parte trahentis, qui, quantum in se es, nulli deficit; sed propter impedimentum ejus, qua non trahitur. .stiter autem, quavisim ad hoc pertinet, possumus loqui de hominibus inflatu naturae integrae, O aliter inflatu naturae corruptae. Num in natura inteRra non erat aΓquod impedimentum prohibens ab hac tractione . Unde tune omnes homines hujus trafrionis poterant esse participes. Sedix natura corrupta omnes per impedimentum aequaliter prohibentur ab hac tractione, O ideo omnes indigent trahi. Deus autem omnibus adtrahendum manum porrigit, qua utum infe est: er quod plus exi, non suistis attrabit manum recipientis, sed etiam aversos Me couvertit, δε- eundum illud, Thren. ult. Converte nos Domine, or convertemur. Et in 'al. 84. secundum aliam litteram : Deus tu convertens vivi abis nos. Ex quo ergo Deus paratus es dare omnibus gratiam , ct ad se trahere , non impuratur et , si aliquis non accipiat, sed ei, qui non accipit. Lia Deus paratus dare omnibus gratiam, ad se trahere. En tractiosissiciens, qua sursum elevatur homo, ut possit accedere ad CBristum . Trahere Dei semper adest a qui nemini hanc lassicientem gratiam negat a cui si homo non deficiat, essicax gratia praesto adeli: trahi verti ex parte hominum multoties deficit; quia Deo tussicienter iuvanti, vocanti , excitanti relissunt. Unde merito concludit D. Nomas, quod fides docet; id est, quod hominibus venire nolentibus imputatur ad culpan . Sed expressius id ipsum repetit, exponens illud Ian. 6. Omne, quod dat mihi Pater, ad me veniet, er eum, qui venit ad me, non ejiciam1 ,rus : ibi D. Thomas lect.4. Sciendum est, qu)d ipsum credere ninrumes nobis ex dono Dei Ephes a. Gratia enim sis salvati per fidem ,
Er non ex Φοhis, Dei enim donum es. Philipp. i. I obis datum eri, ut non folism in illam credatis, ere. Dicitur autem, quandoque Deus Pater dare Filio homines credentes ,sicut hic: omne, quod dat mihi δε- ιer . cte. inandoque Filius dat Patri, sicut illud c i. Cor. is. cum tradiderit regnum Deo, or Patri. Ex quo intelligimus, qu)dAut Pater dans non adimiιsibi regnum, ita nec Filius. Pater autem Filio dat, inquantum facit hominem verbo suo adhaerere cI. Cor. I. Per quem , scilicet Patrem , vocati estis ivsocietatem Filii ejus. Filius veris tradit Patri, tu quantism verium eis manifestativum ipsius Patris infra i . Pater manifestavi nomen tuum hominibus. Sic ergo dicit: omne, quod dat mihi Pater, ad me veniet: id est, qui in me credunt, quos Pater mihi facit adbaerere ex Ano suo . Sed dicet sortὰ aliquis, quod non necessarium est, qu)d aliquis dono Dei atatur: musti enim respuant δε-
264쪽
De damnatis su nemi propositionibus . a 37
num Dei, qui non utuntur eo . momοδε ergo disit: Omue, quod dat mihi Pater σc. Z Ad quod dicendum est, quod tu datione Via, non δε- tam intelligitur habitus, qui est Mes,ebri modi ,sed etiam interior infinitus ad eredendum . ia idquid autem facit ad salutem, totum est ex dono Dei . Sed restat quis io ; quia si omne, qu9ddat Pater Christo, ad eum vadit, ut ipse dicit, illi soli ad eum vadunt, quos Pater dat ei et
non ergo debet imputari illis , qui non vadunt, cum non dentur ei. Ad quod dicendum, quod non amputatur eis, si absque auxilio Dei ad demetenire non tosiunt, sed hoc ei imputatur, qui non venit, quia impedi, mentum praestat, quod non veniat, avertens se a salute, cujus via . quantam in se est, omnibus est aperta. Eit ergo evidens juxta D. Thο-mam, quod illi, qui nullatenus ellet doctus a Patre, carens utique omni interna gratia docente , di voeante, non venire nil nime imputaretur ad culpam, quia Deus impossibilia non jubet; ct nullus damna 'iliter peccat in eo, quod necellario facit, ut elt de fide certum contra Luiberum,
Calainum, Bajum, S D euium . 8. Quod clim ita sit, jure optimo damnata, & proscripta est 2 fpropositio; non ea parte, qua alterit, qiibd gratia eli vox illa Patris , qu.e homines interius docet, ac eos venire facit ad yefum Gripum ; quae in sensu Thoiniitico, loquendo sollini de intrinleca emeaeia Divin.e tractionis, verissima est, ct cujus veritatem osteiidit D. πινα- mas, exponens verba illa Dauuis: omnis, qui audivit a Patre, er didicit, et emi ad me: dicit enim loco citato lect. s. Attractio autem δε-
tris e acissima est, quia omnis , qui audivit is Patre, ea ' didicit, venit ad me . Ubi duo ponit, unum scilicet, quodpertiuet ad sinum Dei, cum dicit, audivit: scilicet is Des revelante: aliud, quod pertinet ad liberum arbitrium, cum dicit: Ο didicit, scilicet per assensum , em ista duo necessaria funt in omni doctrina ei. omnis, qui audivit d Patre docente, ct maniferiante, er didicit, praebendo is usum, venit ad me. Venit, inquam, tripliciter; per coguitionem veritatis, per amoris affectum ; er ter operis imitationem. Et in quυlibet oportet, quod audiat,
ct distat. Nam qui venit per crevitionem veritatis, oportet eum audire , Deo inspirante ,fecundism illud c PDI 8 Audiam quid loquatarin me Dominus Deus: ct addiscere per affectum, ut dictum G. λιι υ νι venit per amorem, O desiderium, ut dicitur tufra . Si quis itit,
Ceniat ad me bibat: er hunc oportet audire Perbum Putris, σ ea-pere illud, ad hoc, ut addiscatur, er a latur . Ille exim discit versum , qui capit illud, fecundum rationem dicentis. Verbum autem Dei Patris est Dirans amorem ; qui ergo capit illud cum fervore amoris, discit SU . In animas sanctas se transfert, Prophetas, er amicos Dei constituit. Per operis autem imitationem itur ad Christum, fecundum illud Matth. ii. Venite ad me omnes. qui laboratis. Et boeetiam m do, quicumque discit, menit ad Christum. Nam sicut Concluso se habet in scibilibus, ita st operatio in operabilibus. In scientiis autem , quicumque perfectὰ discit, venit ad conclusiouem; ergo in operabi-
265쪽
Dominus aperuit mihi aurem; ego autem non eontradico. En mirabilis.& efficacissima Patris attractio, quae est connexa cum actu, ita ut, qui perfecte interiori efficaci grati cliscit, ad credendum veniit Domino auxilio essicaci aperiente aurem , cui non contradicit homo, & faciente ipsum adhaerere vocanti ex dono suo. Quod manifeste etiam traditur ab sugustino degrat. Chri imp. 13. Ne docet eos Deus, qui secundum propositum vocati sunt, simuι douans,qquid agant, Icire; er quod sciunt, agere. Et de praedest. Sanctor. cap. 8. Eando Pater intus auditur , σ docet, ut veniatur adflium , aufert cor lapideam, δει cor carneum . Sic quippe facit Mios promissionis, ct vasa misericordia, quae praeparavit in gloriam. Et lib.2. oper. impers capis . Cum verbis doctor plantat 9 rigat, furtὰ eredit auditor: cum veris das incrementum Deus sine dubio credit O proficit. En Deus essicaciter docens, S qui ita doctus eIt, veniens ad Gririum 3 oc habens ipsum credere . 9. At sit intelligatur propositio universaliter de omni gratia, meri th damnata est, citin neget omnem gratiam suffcienteni ab effcaci di stinctam, soliimque admittat gratiam intrinsece essicacem , docentem, ct facientem venire ad Chrsum. Quod apertissime pronunciat in secunda parte propositionis, dicensa Ie cumque ad eum non venit,postquom auatvit vocem exteriorem Filii, nullatenus est doctus a Patre. Quibus nesat gratiam interiorem ab effcaci distinctam, quae interius doceat, eth non faciat venire ad Chrytum, nempe credendo: ut currit Augustinus tract. 26. in Dan. cap. 6. Si non credit, nec venit. Non enim ad CBriseum ambulando currimus, sederedendo: nec motu corporis, sed voluntate cordis accedimus. Quare dixit, doctus est, mutans vocem latinani didicit, in hanc dotius est: ut simulate ac infidiose argueret; quod qui non venit ad Patrem, non accepit gratiam qua doceretur a Patre τad ulterius fallacissime inferendum, omnem gratiam elle essicaciter cum suo effectu ellentialiter connexam : haec namque locutio, qui non venit
ad Patrem, non audivit, nec didicit, nihil aliud sonat; nisii quod ille qui non venit ad Christum, cum gratia recepta, libere ei diissentiendo, non prosecit: ut constat ex verbis modo datis S. Doctoris, quod ad
eum currimus, credendo ; voluntate cordis accedimus. Patet ergo error secundae partis propositionis negantis gratiam interiorem non eff-cacem , qua sit adjutus, qui non venit, ut possit ventre a cum certissimum sit, qu6d aliqui ad Chrsum non accedunt, qui sunt adiuti interi ri gratia, ut expresse docet D. Angustinus de grat Christi cap. sq. dicens: Non est autem consequens, ut qui potest etenire, etiam veniat, nisi id voluerit, atque fecerit: Si ergo non est consequens, ut qui potest venire , veniate ergo stat, adjuvari gratia interiori, sine qua non datur posse venire, S non venire. Poterit ergo esse adjutus illo Divino docendi modo, etsi ineffcaci, quatenus est adjutorium possibilitatis, licet non sit adjutus illo, quatenus est adjutorium operationis. Idem docuit Augustinus de natur. & grar. cap. . distinguens inter posse, S esse, dicens: Hane diseinctionem esse veram, nemo ambiaeit, eonsequens enim
266쪽
De damnatis .seellii propositionibus . a 3 s
potest , etiam sit: quia enim Domiuus Laetarum fuscitavit, sine dabis potuit; quia verb dam nonnisii avit, numhuid dicendum eji, n9u ρ itiit i Pbtuit ergo , Ied noluit. Nam si voluisset, eadem etiam bae potestate fecisset, quia σ Miur, quos vult, vivi at: Ergo ilat, qu6d qui
est doctus a Patre non veniat; ergo agnostitur in ipso vera gratia interior , qua doctus eli a Patre, ut possit venire ι & quia hanc negat nellus, ideo iuile damnatur haec pars secunda : uicumque non venit, postquam audi*it vocem exteriorem Filii,nullatenus est doctus a Patre. 8o. Secundo culetu orbit.e insilii mus, fallitatein aliarum propositionum patoiacere, bc declarare conantes I quia nempe eodem labente,
fallenteque vestigio, erravit Iu nellius negando gratiam resisti bileina voluntate, dum dixit pro p i S. Nullae sunt illecebrae , quae non cedunt illecebris gratiae ; quia vibit res it Omnipotenti. Hic generatiin, di universaliter loquens, agnoscit elle prorsus necelle, omni, gratiae illecebris humanam cedere voluntatem; quod sane falsiis navin est. Quoties enim Chrsum lumine gratiae conspicimus invitantem, sed illecebris Mundi, Diaboli, Carnis irretiti, illecebras gratiae Dialitii repellimus Hoc apertissimum est in Sacris Litteris. Etenim illecebris grati .e Dei per Grifrum illuminati, divitias bonitatis ejus contemnimus ad Rum. cap. s. S a. ad Thessal. a. maritatem veritatis non receperunt , ut salvi flerent, ideo mittet iliis Deus operationem erroris: quia clina gratiam haberent, ut charitatem veritatis reciperent, hanc vitio suo recipere noluerunt. Quod a noscens D. Augustinus contra resistentes lumini Divinae gratiae, qua illuminantur, sic lib. a. de liber. arbitr. arguit: Vae, qui derelinquunt te ducem .inoberravi in vestigiis tuis, qui nutus tuos pro te amant, θ' obliviscuntur, quid innuas . Et infra: Vae, quise avertunt a lumine tuo, er obscuritatifuae dulciter iubaerent. Tanquam enim dorsum ad te ponentes, tu earnali opere , velut in umbrasua deriguntur, ct tamen etiam ibi; quod eos delectat, adhuc babent de circa uigentia lucis tuae . Sed umbra , dum amatur , Drauidiorem facit oculum animi, er invalidiorem ad perferendum conspectum tuum . Propterea mastis, magisiue homo tenebratur, dum se fatur libentius, quidquid in miorem tollerabilius excipit. Idipsummani stissime pronunciat D. Thomas lect. 4. in cap. s. ad Galat. expinnens illud Apostoli: Dico autem in Christo ,spiritu ambulate,stdesideria earnis non perfeceritis: caro enim concupiscit adversus Spiritum, er Spiritus adversus carnem, sic Angelicus Magister alloquitur: Spiritu ambulate, id eri per Spiritum Sanctum regentem, o docentem, quem sequi debemus, sicut demonstrantem viam. Et ide3 Spiritu ambulandam est, quia hherat a corrupti ne earnis: unde sequitur: Oda sideria earnis non perficietis, id est, delectationes carnis, quas earo suggerit. Et insta: Sed si caro concupiscit adversus eum Z In hoc scili-eet , quod concupiscentia earnis impedit e incupiscentiamfpiriisti. Cum enim delectabilia carnissent bona , quaesunt infra nos, deletrabilia .e- νδ pirilsis bona . quae Iunt supra uor: eontingit quδd eum anima circa inferiora, qua sunt cornis, occupatur, retrahitur disperioribur, quae
267쪽
sunt spiritQ. Sed videtur etiam dubium de hoe, quod dicit, scilicet.
qu) piritus concupiscit adversiis carnem. Si enim accipiamus hicis, ritum pro Spiritu Sancto; concupistentia autem Spiritus Sancti sit contra mala , consequens videtur qu)d caro a ersus quam concupiscit
spiritus , sit mala : Ne sequitur error Manichaei . Respondeo: dicensum es quὸd spiritus non concupiscit adversus naturam carnis, sed adCorsus ejus desideria, quae scilicet junt adfuperfluitatem . Unde supradictum est: desideria earnis , seisieet superflua non perficietis. Iouecessariis exim spiritus non contradicit carni, quia ut dicitur Ephess, Nemo carnem Auam odio habuit. Consequenter, eam dicit: haec enimν sibi invicem adversantur: ponit signum compugnationis, quasi dicut τexperimeνto patet, quὸd contra se invicem ponant, edi adversantur 3 in lautum ut non quaecumque viuitis, bona scilicet, vel mala, illa sucia tis , id eri facere permittamini Rom. Non quod mola bonum, hoc ago, sed quod c. Non tamen tollitur libertas arbitrii . Cum enim liberum arbitrium sit ex hoc, qu)d habet electionem, in illis es libertos arbitrii, quae electionisubsunt. Haec D. Thomas , quibus praeclare ex
plicat dari gratiam, qua valeat humana voluntas, di illecebris instrio ris appetitiis resistere, & ejusdem oblectamenta deprimere, qua tamen aliquando adjuta voluntas cedit illecebris concupiscentiae. 8 I. Nec minus praeclare lect. 3. ad Hebr. cap. ra. Gratia Dei nuLIi deeri, sed omnibus quantum in se eri se communicat: sicut nec Sol deest oculis caecis . Dicit ergo, contemplantes ne quis desit gratiae Dei, Sed contra: quia si gratia non datur ex operibus, Ied tamen ex hoc, qu)d aliquis non ponit obstaculum; ergo habere gratiam dependet ex j lo libero arbitrio,'non ex electione Dei, quod es error Pelagii. Respondeo:dicendum eri,qubd hoc ipsum quιd aliquis non ponit obstaculum, ex gratia procedit; unde si aliquis ponat, ct ramen moveatur cor ejus ad removendum illud , hoc es ex dono gratiae Dei vocantis per miseri cordiam suam Galat. r. Cum autem placuit ei, qui me Iegregavit ex utero matris mea , ct vocavit per gratiam suam cto. Hoc autem do. num gratiae non es gratum faciens. dod ergo is quibusdam removetur istud obstaculum, hoc es ex misericordia Dei a quod autem non remo.Qetur , hoc est exjustitia ejus. Sic praesupposita omnibus collatione auxilii susticientis, ut possint vincere illecebras carnis, quantum est, ex imisericordia Dei, monet, ne ex hominis vitio cedant illecebrae glatiae
peccatorum illecebris, dicens: Dicit ergo utolus ne qua radix amaritudinis cte. Illud igitur amarum, quod non pιtes gustari, nisi cum Ubens . Conversatio ergo alicujus dicitur amara, quanao non poteri esse Ine Ofensa eorum, cum quibus conversatur. tiuod contra dicitur de Sapientia cSup. 8. n habet amaritudinem conversatio illius, nec taedium convictus ejus ,sed laetitiam , ter gaudium. ergo in dapientia scit conversari , non es amarae conversationis 3 qu. Vt, quando non habet dura verba , vel facta. Et ideo dicit: contemplantes ne qua radix amaritudinis: id est, amaritud paulatim inchoata ,-in corde
radicato , Iurium germinavi impediat pacem , ct per eooequevr Rra
268쪽
De damausis uvesellii propositionisus. I x
tiam, er et sonem c Deu. 29. Ne sit inter vos radix germinans fel Oomaritudinem eae I a. J ad iracundiam provocavit me Ephraim in amaritudinibus suis: ergo in hoc certamine illecrebrarum camis adversus illecebras gratiae, ex voluntatis, non semper illecebris gratiae voluntas stiperat illecebras carnis .
8a. Non ergo damnatur is uellus, quia praedicat Dei potentiain. divitias, S illecebras gratiae ab intrinseco essicacis a qua in arbitrio, di
potestate Dei omnipotemis est convertere Peccatorem, quantumcum que induratum; clam nullius peccat is tanta sit perversitas, nullius re-
hellis animi tanta sit obstinatio, quam insectere Deus non possit,& quae statim viribus gratiae effcacis cedere non debeat; sed quia gratiam omnem hominibus concellam ejusdem roboris, S essicaciae agnoscit, ut convertionem certissime, invicte, & virtute maxima operetur; quem euinfellii sensuan representant clare , di nitide verba propositionis ita craria aes Ureatio manus omnipotentis Dei, quam nihil im dire po-ecli, aut retardare, propos. m. Vera gratiae idea est, quὀd Deus utile
sibi is nobis obediri, S' Obeditura imperat, o omnia flant; loquitur eanquam Dominus timulassisubmimasunt. Et propos et t. Gratia Pessu Christi es gratia firtis, potens ,suprema, invincibilis: ac si omnis gratiae idea in hoc ellet posita, nec alia ellet distincta ab ista ab inia
trinseco incaci gratia. arbitrium conssirtans, polle, S lassicientiam adaequatain , dc integram exhibens, cum iamcientia nostra ex Deo sitidi ut in Paulus ad Phia p. r. Omnia pomum tueo, qui me confriat. Non dixit omnia lacio, sed omnia pinum . Non itaque est haec gratia sumetens in vincibilis, mretis, S suprema, quia exhortamur, ne in vacuum gratiam Dei recipiamus ad Philipp. q. Et contemplemur, ne quis desit gratiae Dei. Qitare gloriatur Paulus, quod gratia Dei in ipse Oacua non fuit. Et tandem, non Omnis gratiae idea est, quam nihil impedire potest, aut retardare; clam non semper dum Deus vult sal vare animam , effectus indubitabilis sequatur voluntatem Deis alias non quereretur Deus, dicens Matth. cap. 2'. Drusalem, Drusalem quoties v lui congregare Aios tuor sub alas, Er noluisti Z q uibus verbis non omnem coelestem lucem in hominis etiam obduratissimi animam ita incacem elle declarat, qutid gratiae illi resistere quidem voluntas non possit. Et nim, ut dixit Augustiuus in Enchir. cap. 33. Deus hominis voluntatemer praeparas, O adjuetat praeparatam . Unde oc gratia adjuvans non est sine praevio munere gratiae excitantis: S gratia adjuvante perscimus id , ad quod vocante , di excitante gratia initiamur: ergo cum gratia illa invincibili, qua essicaciter adjuvatur voluntas, & perficit Deus id , ad quod vocante, re excitante gratia invitamur, compatitur alia, cuius ejectius non retardatur tanti ira ti, sed ex pervicacia hominum, Divina beneficia contemnentium , penitus impeditur. 87. At ut futilibus, & parum eruditis aliquorum suspicionibus. ut ii recto veritatis tramite, & ab illa, quam tutatus est octrina exorbitare alterunt propugnantem, gratiae ab intrinseco eff-cacis irresilii bilitatein, satisfactianus a duo QuAdan advertenda magnor Irim. V. Hh pe-Diuitir
269쪽
pere nobis videntur ι alterum, quod etsi gratia ab intrinseco esseis se resistibilis, S insuperabilis sit, sic Deum voluntatem determinare,ut v Iunias sese ipsain moveat, bc deliberatione sua sese determinet ad agem dum hoc, vel illud, ideo jure dicitur liberae xdcli ra est.. Non enim idem est resistere non nolle praederminationi, ae non posse dii sentire , ut eleganter explicat Regiamidus p. I. cap. si dicens: me adversarii causa isse lucratos arbitrantur, quasi nos, qui virtutem gratia tuemur. .elimus liberum arbitrium motum d Deo, ae consequenter coopreans , non poete isentire, eum tamen nibit magis alienum sit is no ira sententia . Agerimus enim, liberum arbitrium motum d Deo ita eooperari, ut etiam quatenus est sic motum cooperando, O assentiendo. possit dissentire: quia videlicet motio illa Divina eodem pla- -mento ,. quo in libero arbitrio recipitur , sic facit ireum operans ,sive cooperaur . ω assentiens, ut sicut imis operantis actio non tolsit portentiam ejus ad προ- tum, imma verὸ firmat, atque corroborat, ex modo quo ast 1 ita motio illa Dei, operationi liberi arbitrii semper eonjuncta , non aufert ab ipso potentiam dissentienaei, immo magis roboret, ac stabiliat. qualemus nedum causa est, qu)d liberum arbitrium moveatur, re aperietur , seς etiam qu)d liberὰ moveatur . er operetur Ouare cum Iibere move xi. er operari non possit, nisi operan a , simul emel retineat potestiam ad oppositum, eo equesres, ut motio, quapraestat votastati , at tiberὰ Ueretur , praesteretis. eidem, ut operetur eum potentia ad oppositum . me igitur sensu manifestὰ loquitur Sancta SIM I: eum ver tὰδ eat liberam arbitriam motum d Deo cooperare, in posse dissentire si velit, Θω es liberum arbitriam , etiam dum movetur 4 Deo, O dam, cooperatur, habere potentiam ad Assentiendum Deo voeanti. In quo nihil est, quod amplius immoremur, cum doctrina illa iam sitis stipedi
que probata maneat MAlterum vero ess observati e di num et 'ubcs eum melausitarduo asserat, dc quod gratia eisicax est irresisti bilis. & invincibilis . dc
quod non datur aliqua gratia interior praeter essicacem 3 Summins Ponti sex has propositiones damnans, non definit, quod gratia ab intrinseco
emtax sit resistibilis, sed quod datur alia gratia ab ipsa distincta, nempe sussieiens resisti bilis: c sicut Ecclesia non damnavit Evi ebianos, quod agnoscerent naturam Divinam in Chri B ς sed quia nostram in Chri
negarido naturam, unam dumtaxat mofitebanriar. cuod sine proba dum non erat; neque enim res est Meo indubium apud doctos homines, seu nostrae, sive alterius Scholar deducibilis, ut aut nostro, aut alterius indigeat sussragio - Igitur, ut qui minus lapiunt comprehendant, liceat aliquanto his exercerio Nec contemnenda est Dialeticae nota Regula juxta qliana propositio indefinita in materia doctrinali sequi valet uni. versali r ergo cum omnes propositiones istae sint indefinitae in materia dominali, aequivalent universalir sed Summus Pontifex damnans prinpositionem universalem , non definit contrariam esse de fidei eiuri duae contrariae possint esse falsaei ergo solum definir contradictoriani elle vin
rix sia contradictoria est caqua propositio patricularis nempe istae,.
270쪽
, iqua gratia non es in vincibilis, irre tibilis: ergo solum haee propositio definita est de fide . Sed ex ista non poteti fieri arguntentiun ad
omnem gratiam interiorem; cum haec .sit mala consequentia, aliqι
gratia interior est resistibilis et ergo omis gratia in re ibilis, cum a guatur a particulari ad universalem ergo non definit Summus Ponii. x , quod omnis gratia interior sit resistibilis. Secundo, qussa Summus Pontifex Clemens XL in sua Constitutione: Pinoralis incit, declarati minim/ damnari sententias, atque doctrinas, quas in ignes Catholici rum Scholae absitie alia Censura hactenus tenuerunt , ae tradiderunt a d gratiam ab intrinseco efficacem elle irresisti bilein hactenus docuit. ac tradidit Schola Thomistarum: ergo ex vi hujas Constitutionis non definitur, gratiam ab intrinseco efficacem esse resistitatem . 8s. Haec namque est gratia: Physice praedeterminantis emeaeissima utique invictissina simul potestas. Hanc sonant illa Auguriini ve ha de corrept. &grat. cap. a. Subventum es igitur infirmitati vol-tatis humanae, ut dimin6gratisi indeclinabiliter, atque in perabititis
ageretur. Et inis1 : Forti ο qu υ dimisit. orque μνmisit facere quod velisti infirmis fervavit, ut ipse donaute invicti ἡ ., quod bonumast, vellent, O hoe deserere invicti ὸ nulent, En illud indeclinabile , S inlaperabile ad jutorium, quo Deus Voluntatem praemovet. Quod magis explieat cap. 34. S. Doctor dicens: Non est itaque dubitandum. moluntati Dei qui in Caesi, O in Terra omnia quaecumque voluit, secit, Bumanas voluntates non , e remere, quomisus faciat ipse quos Ouis: quandoquidem etiam de ipsis hominum voluntatibus quod vult,cum uis, faeit, habens sine dubio humanorum cordium, quὸ placuerit, inclinam dorum omni temi mam poteriorem et 'uaecerte Diestas omnipotens non esset,si ipsi pollet humana voluntas r liere.Ηacis ustinus,cujus auctoritas , quacumque ali aprivata major haberi debeti cum copiosiori Spiriths Sancti, & coelestis luminis dono abundaverit, quani caeteri omnes Theologi, qui non eamdem necessitatem defendendi Dei gratiam latuerunt, quam ipse habuit. Sed non est, ut in his amplius imita
remur. Videantur quae cum toto Scholae nostrat primi nominis The logorum agmine diximus disp. I a.dub.3. l. II. quae Certe , ni tallor ego, hoe evidenter convincunt, nec oppositum ullo unquam certo poterit argumento probari. Dicant enim, amabo, an propriori admistentiam
praederminationis physicae, sit adaequate , integre. & complete e st, tuta lihettas Hoc cum a Thomi ita neFari non possit; ergo & pro signo, S priori libertatis, datur illa Dei gratiι, respectu cuius si liber arbitrii potestas resistendi, vel non resistendia cum resistentia formalis, de stricte talis ensum compositum faciat s sed pro illo priori libertatis.
non existit gratia ab intrinseco efficax: ergo non constituitur libertas potestate rSistendi praedeterminationi. Secundo a& iterum rogor An possibilis in re sit casus., in quo aliqua adversaria vi, aut potestate v luntatis , stustrabilis sit gratia ab intrinseco incax, ct infallibiliter eo nexa ctim actu 3 An illam frustrabilem intelligant per liberum . creaturae arbitriim An in illo casu effeacia ejus ah intrinseco talis sv-