장음표시 사용
201쪽
externum: Stoici praeter περμα-ς λόγους nihil potuerunt, ut quem secissent Animam in gremio materiae delitescentem . g. 6 - χῆimobrem Seneca iacas Epist. 18. p. 38a. ed. Lipsit pro-ργiam Platonis supelleritium vocat, non facturus, si in earum possessionem Stoici quoque sui venissent. Sex ibi entium genera secundum Platonem distinguit, tertium constituens idem, quartum Te rium, inquit, genses est eorum, qPaeproFrte sunt: ιnnumerabitia haecfunt, sed extra nostrumposim constretum. a Paesint interrogas Z Propria Plat ni vellex est. Ideas vocat. Mox: a Uit Idea, is erit, cypid Platonι esse videatur, audi. Paulo post: a partum locum habet- nid fit hoc attendas Fortet, σ Platoni ιπutes, non mihi, hanc rerumκυ Dulsaten . . 6s. Ex his & illa interpretanda, quae Ieguntur epist 6 . P. Uy.
Exemplaria rerum omnium Deus intra se habet, numeros . un tremorum ,
quae agenda sunt, modos mente complexus ent plenus his figuris est, θνas Plato ideas appetiat. Ita est: Plato sic vocabat; non enim Stoici, cum haberent nullas: neque ex horum ossicina Deus suus petere quicquam poterat, Mam rationes seminales. Nam ut ipsum in fortunas tertii quartiq; Dei detruserant per A. V. sic pro ideis cogebant esse contentum istis seminibus. Ergo ut haec maxime in locum idearum successerint: ab iis tamen intervallo non minore distant, quam ser-mae cum matera concretae a se is separatis. Seminariae rationes non nisi in materia sunt; ideae Platonis non nisi extra materiam: cuius vinculis Deorum supremum eximebat Plato, Stoici nexu nunquam sob vendo irretiebant . . 66. Haec verissima causa est, cur idearum nomen hic refugerint Stoici, & rationes seminales appellare maluerint. Nugatur enim Lipsius, cum id ideo factum ait, qpia inclusa in iis seminibus) occuLm, qva mox producuntur, I. Physiol. Stoic. 6. p. i3. Quasi non do in ideis occultarentur, Was exim nostrumPositas consteritum clare asserebat S neca modo g. O .
. 67. Pergit Lipsius: Placuit π Tri existo hae imago. Vides, is pit, agricolam semen in terram projicientem l ibi frumentum, ibi hordeum, ibi aliud. Tale est Deus, qui in coelo quidem seminat immortalitatem, in terra mutationem, in universo motum & vitam. Ecce seminales I exclamat Lipsius. Addo ego: sed quae ad Stoicum Deum minus
202쪽
minus nihilo faciunt. Aliud onim Anima semine intus gravida', talem Stoici Deum faciebant: aliud Agricola semen extra se jaciens; talem Plato, cui Trismegistum, quisqVis fuit, scimus Ionge plura, quam Stoicis, debere voluisso. g. 68. Etiam Damascenum advocat Lipsius, quia scripserit de
Quae duo si idem sunt Stoicis, nosse decebat Lipilum, aliis non este 3, supra g. s. maxime Christianis, qui Deum nunquam dicent hunc Mundum eκ se tanquam semine peperisse. Nimirum laboravit hic ille Belga Stoicorum λογους ασερμα Myς non cum ideis modo Platonicis, quantum ponet, redigere in gratiam, qVod&lib. II. Differt. 3. facit, sed δὲ cum Philosophia Christianorum. In qVo quidem operam de mleum perdidisse merito censebitur. s. 6 . Sed quid Pseudo-Galeno respondebimus p inid Nicetae Choniatae 3 Quid Joanni Saresberiensi λ Qui omnes in Stoicorum incidentes mentionem iste vocabulo sic utuntur, ut horum testim niis, a Lipsio quidem praetervissis. ea quae dicta sunt a nobis hactenus, labefactari videan nur posse. De singulis videndum separatim s. o. Pseudogaleni locum ex historia philos dabimus integrum
insta I . aii. Facilis vero responcio: Ideam ibi legimus, non ideas: &ideam ipsius Dei, non rerum eXt a Devino. . n. De Niceta res prima fronte dissicilior videatur. Is Stoicorum ideas non nominat modo, sed Platonicis plane gemellas facit, Corpore scit. exutas. Cum enim lib. IV. thesaur. Orthod. ii l. haerec3 . p. r. Hieracitarum haeresin descripsisset, quorum princeps Origenis deliramenta secutus resurrectionem carnis antiqvabat, anumamq; solam resurgere sabulabatur p. a73. postea subjicit p. 37s. Oria
senes longum vale at cxm omnibus, qνι ab idosianIes an se corpore nudum judicium subitu ram esse tradi erunt, rate hominis Molum ea adapram res, qyales ideae fiunt a Stoicis cou tae, quibus etiam, quae in mundo videntur, creata fuisse docuerunt.
. . Quid ergo nos ad haec Θ Audacter pronunciabimus, aut Iapsum esse memoria Nicetam, aut librarii calamum aberrasse, proq; Platonicis ideis misisse Stoiciti in chartam. Exemplaria, quibus in figurando mundo usus fuerit Deus, non ideas vocant Stoici, sed seminarias
203쪽
rationes. Porro ne Deum Midem ipsum corpore unquam nudant, &ideas nudaverint λβ. 73. Quod ad Origenem attinet, de quo & infra Dissert. XIX. s. c. dispicientias, cum ille corpus, quod post resui rectionem recepimri stimus, negaret ex Gatuor elementorum commixtione conflatum
re, ut sequentia Nicetae demonstrant, quanquam siluat, Mi error hunc falso illi tribui existiment, vid. Vols. Jhes. Theol. Disp. XIII. p. 183. Halloix Orig. def. f. 183. Elmenhorst. ad Gennad. de dogmatib. p. ia3. pro vero &λlido corpore nescio. quod corporis idolum anima sociare voluisse judicatus est. . 7 - Talia ergo simulacra ideis comparaVerunt quidam, quae non possunt esse aliae qVam Platonicae. Rectissime enim observat Sim.
Simonius ad I. Nico m. s. p. 78. nil aliud Platonem idea nomine designasse, qpam quod Philusontu inquit, formam nempe ιncorpoream, narcs, m nus spedes incorporeos, cs hominis idea essesumatur,' habentem, ter per se subsistentem, ad quam reseiciens opifex velutiad exemFlar hos homines, i sunt hic apud nos procrearet.
s. 7s. Huiusmodi ergo corpus incorporeum videbatur & n strum in illa vita fore Origenes credidisse. Sic enim ejus opinionem
eloquitur Nicetas d. l. haer. I. p. 3 6. Corpus hoc, quo involpιmur, resurrectionis algius die non resurget: sed humana tantiam forma, qua malus forte vel Petrus dignoscisur 2 atq. adeo extrinseca riga Agum resurget,
quaesub forma quos comprehenditur. Porro subjectum sesum seu corpus haudqvaqvam adem manebit. - His adde quae postea p. 332.3 3. disserit Nicetas, cum docet, haec talia sumpsisse Origenem ex Platonicoriar placitis de duplici hominis idolo, uno divino ac luminoso, estero crassiore, quorum hoc defluente illud resurrectione potiturum sit. s. 76. Caeterum ipse Origenes hac in re ideae similitudine, quod sciam, usus non est. Hoc scio, απερααικὴ λογου hoc in argumento meminisse, quanquam non in id, ut illi λογω corpus nostrum compar ret, sed ut doceret, aliud seminari, aliud vi λόγου οπερικα κου resu
g. 77. Verba eius ex Methodio proseri Epiphanius haeresi Oia vel
ideo recitanda nobis, ut λογον οπερααlικον Hieronymo reddamus, in ea Voce corruptionem passo. Adscribemus vero paucis interpositis
graecis ex verilone Cornarii latina,quae leguntur Lais ed. Basil.Λ.I
204쪽
ut cum Hieronymianis conferri melius possint. sviis ta hoc ipsum interrogare t omodo resurgent mortui, quali vero eorZore vement fl 3. Cor. is, 33. in nude declanti, qνὰdprimum subjectum πτωτον αοκώ- μδυον non resurget. Si enim bene accepimus exempta pro rendum eΗ rfeminaria ratio ρηπον ΟΠ ο οπερααδικος λογν) in grano frumenti δε-cerpens alacentem materram , re per totam imm procedens, e rodem
ipsuuleciem abripiens, facultates qvas habet alifrando terrae ri mri γη in re aquaere aera re igni addit, re devictis Agorum qualitπι hui ad hanet/ransmutat, cujuι si opsae existit. Et sic completur sca excolienter frens a grano, quod eis ab initio, maguttudinc, σ figura, σοῦ
g. 78. Geminum Origenis locum Hieronymus Epistolae suae ad Pammach. advers. Joh. Hierosblym. errores inseruit Tom. III. Oper. f. tia. 78: Est fingulis seminibus nutio qνaedam a Deo artifice insim qnae futuras materias in medulla princ siis tenet. Et quomodo tantae arboris magnitudo, truncuου, rami, poma, folia non videntur in simine. sunt mmen in
ratione seminis,'qνam graeci cani; θηελσαὰν vocant, ita scriptum sumicatur Erasmus d vestigiis quorundam exemplarium, cum alias essete ερααξλογi, et nobiS nihil certit , qVam ασερααῖκον λογον rescribi oportere, er in grano frument ι in intrinsecuae vel merida, vel venula, quae cum ιn terra fuerit dissolum, trahit ad se vicinas minerias, es,n stipulam, folia, aristas consurgit, aliud moritur, aliud resis tr neg. Gnim in emmo trisici maeces, culmus, folia, aristae, pale uni dissoluta. Mees in ratione humanorum corporum manent quadam surgendi antiqua principia &c. . 79. Ut ad Nicetam redeat oratio, cur eius autoritas, vel error
potius librarii nos non moveat, ut rem Stoicis familiarem ideas exei plares esse credamus, dictum est. Multo minus deferemus Joanni Sa-resberiensi, qui prosecto stylo abutitur cum scribit, Stoicis Mareriam. π ideam Deo creae coaeternam IV. Metalog.M p. 227. Non ideam, sed
λόγω σπερμαικὸν Vocare debebat . s. go. Alibi formam vocat. Licet, inquit lib. II. c. 2 o. p. II Stoici Deo ponant Materiam coaeternam, reformae deant nialium extitisse principium, tria ponentes PrincFra, Matmram, Formam, σ Deum &c.
Ubi non fero tria dantem Stoicis principia. Platonis hoc dogma est, non Stoicorum, qui duo tantum agnoscebant, Materiam & Deum: id
205쪽
quod tota prope Epiri. 6 s. inculcat Seneca. Vide &Limum I. physioLStoic. .&II. 3. P. cii: ubi Dcum, inquit, eum ponant, qpidi eas rati nes seminarias, fors,n apponant, qua sunt in Deo pimo vero,inquam, quae illis sunt ipse Deus. Hunc enim eos λογον οπερικάακοι facere, ductum supra g. 62. . 83. Hac occasione illud obse o, quod Stoici non fecerunt, id sibi recentiores quosdam Animae Mundanae patronos permisisse, ut formas, quarum Anima illa seu Spiritus Mundi promus esset condus,
ideas appellarent, stilo nec Platonem sapiente, nec Zenonem. Comenius c. Σ. phvs p. 3i. θ/ritur seu Animae Mundi datum est custodue ideas seu formarὼ rerum particolares. Ampsingius disserint. Iairomathem. p. t a V vole fementiam accipere Platonis, Mneprae oculis caprat f
fundit luc simul Ampsingius Animam Mundi Platonicam cum Mente, hoc est, tertium illius Scholae Deum cum secundo. . 81. Differentiis inter Platonicam & Stoicam Phila phiam etiam nunc ilIud ad ungamus, quod e dictis sequitur. Summo Deo Platonici midem a sentis Mundo formae, Stoici vero infoνmantis Officium demandabant. Qua in re divinae dignitati tanto melius consuluisse iudicandi sunt Platonici, quanto praestat evitem esse, Wam nimam equi. g. 83. Quod dixi, Stoicorum Deo informantis formae vicem epse obeundam, tum autoritate probo, tum ratione. Lactantius contra
Stoicos disputans lib.MII. c.r. p. =ῖa. 33. Interdum sicconfundunt, ut Hὐeus ipse Mens Muniu, s Mundus sit corpra Dei. Edis vero simul esse
coeperint Dein s Mundus, ac non irae Mundom feceris. - Ubi e t ergo
aliud, quod isdem ipsi unt, Platone hoc iumptum p. seq. indicat L erantius actum esse dinina providentia re regi P Si enim fecit Mumdum, fuit ergo sine Mando. Si regit, non utu scut MeVs corpus regit, sed
Mnyam domum dominus, navim gubernator, a rixa currum. Non po
206쪽
. M. Autoritati jam accedat & ratio. Platonicorum Deus summus a Materia liber; Stoicorum insolubili nodo materiae connexus. Separabiles autem formae philosophis illis eaedem cum assistentibus,&inseparabiles eaedem cum informantibus. Quod de primo Platonicorum Deo dictum est, ad tertium quoqVe illum, quem Animam Mundi salutabant, pertinet, fallem quatenus eam χωρο ν supras. So. profitebatur Proclus. Nam Naturam, Deorum ultimam, qVam a Materia negabant divelli poste, quin pro informante forma habuerint,
. 81. Ulterius, primum Deum Causim miversi solide ac bona fide externam esse hoc ipso testabantur Platonici, quod illum instruebant ideis; hoc ipso negabant Stoici, quod pro ideis totam supellecti- Iem ejus faciebant λογους οπερμαδικους. Ideae enim in artifice, λόγοι απερμαῖ κοὶ non alibi, qVam in semine, vel potius, ut mentem Stoicorum clarius aperiam, in anima insita semini. Quo pacto vides illis iterum ad informantem formam rem procedere: talis enim sua semini animai.
g. 86. Hoc argumentum pauIo curatius sic elaboremus. Rei corporeae semen qVi dicit, aut solam dicit gignendi corporis materiam, cui forma futura non alio Mam potentiae tituIo inhaereat: aut m teriam, quae ipso actu formam illam,quae quidem alia quam informam non intelligitur, sit compIexa. Notum enim, hic scholas philosophorum dissidere, quorium alii seminibus animas inesse statuunt mera potentia, ut Aristoteles, alii ipso actu. . 87. Ergo ad seminarias rationes ubi perventiam, uti eas Ariastoteles non nisi in potentia locaret Materiae, sic Stoicos in actu formae reposuisse cerium est. Ponebant enim immediate in Deo; Deus at tem non materia. Ergo sorma, N ea quidem informans. . 88. Enimvero ut prima Aristotelis Materia omnium absqVEUIa exceptione formarum seu actuum so alium rudis est: sic Stoica rudem & ipsam faciebant quidem speciesium formarum omnium, quotcimque post opus in hac adspectabiIimachina elaboratum se sp cIales offerunt, non item generalis illius seu radicatis, liceat ita I qui ) quae secundum ipsos erat Anima Mundi, Archeum fortasse V carent Paracessistae.) Plane ut iIIi, qui semen e. g. animalis asserunt viis .animatum, faterentur ridem, in eo non este formas oculorum, aure
207쪽
rium, digitorum, Viscerum, negarent interim, expers illud esse sermae capitalis, rae sit animas. g. 89. Secundum haec ut immediate sermas Aristoteles e sinu Materiae, sic Stoici e sinu radicatis Formae derivabant, ulcissimq; interitum sormarum refusione in sinum utrinq; suum definiebant. . so. Sane vero Stoici incendio mundi dicebant omnia in ignem Deum intelligebant) tanquam in semen remigratura. Clare Numenius 'apud Eusebium XV. praepar. Evang. f. sy. Αρε ει Gις
νιν,οθεν η, ιιπειζους φθορος κ σεχου , παλιγ ὐεσιας εἰσάγουσi. g. yr. Quaeres: Si Stoici ex Deo igne tanquam semine, seu seminariis ration us omnia enim haec illis unum cuncta genita esse, cuncta in eundem ignem relapsura crediderunt: an non illa ratione hujus universi materiam potius quam formam secerint Deum p Non inficior hoc certo modo sequi. Quin& aliud addo argumentum. tibi corpus, ibi materia Deum autem non in materiae tantum veste, sed in se ipso spectatum, corpus faciebant Stoici: vide Lipsium II. Phys Stoic. s. Quare sequitur, ut 'eum ne in se quidem expertem materia
g. ya. Sed ipsi corpus hic, opinor, distingverent in crassum &subtile ; illud pati, hoc agere; Materiae vocabulum patienti se principio servatum cupere; si qui id extendant ad agentem causam, h. e. ad divinum illud corpus, iam in Materiae vocabulo ambiguitatem esse.
I. ρ3. Haec si maxime ab illis dicantur, effugere tamen non potuerunt, quin agentem illam causam statuant ex se formas eo modo, quo araneam filamenta deducere, h. e. ipsarum simul essicientem esse simul materiam. Ergo ut primam illam materiam suam, quam a Deo distinguunt, faciunt materiam secundarum et sic prima sorma Deus ipsis revera, si quod res est fateri velint, est materia formarum secundarum. Nam sane non Volunt eo esse ex nihilo creatas: neque tamen ex materia illa famosa decerpina. ReliquuM ergo, ut ex Deo,
208쪽
tanquam materia utut maxime id vocabuli hoc loco refugiant,) propagatas imaginentum. s. 9 Itaque secundiim Stoicos, si mentem eorum potiusquam linguam observes, quicquid est universi, duabus e materiis conflaturrerasta. qvam tangimus: subtili, qVam intellectu & cogitatione com-phrehendimuS, Deo. g. 93. Atrox Philosophia: sed i qua ne caeterae quIdem sectae Graecorum penitus abhorruerunt. QVicquid enim Deorum praeter primum colebant, colebant autem ingentia Deorum examina,) id omne ex primo tanquam foecundissimi seminis materia prorupisse persuasi erant. Quod autem immaterialem Deum profitebantur, id eo tantum pertinebat, ut ab illi crassi corporis materia, tanquam ab altero rerum omnium principio distinctum quid esse intelligeretur. . 96. De caetero ipsos inter se hoc dirimebat, quod Epicurus Deum cum diis minoribus mundo excluderet, caeteri mundum facerent hominum deorumq; civitatem communem, ita quidem, ut alii s Ias rationales animas, alii viventes quascunque, Stoici, omnium hoc in genere absurditatem supergressi, promiscue formas Omnes, ne Vili Dsimis quidem exceptis, delibatam ex ipsa divina essentia propaginem
eise docerent as. 97. Hoc tam immaniter profanum dogma mireris Ultra pr gredi potuisse. Et tamen progrestim est, cum ante quatuor haec secula cum dimidio, hoc est, circa annum Iao . Dama de Dinanto, n tum e Catalogis haereticorum nomen assereret, Deum esse materram primam g). Hoc enim Voluit, ex essentia divina non omnes modo re
rum formas, sed itia quoque corpora prosiluisse.
I De quaestione hae : An Dea fit Matreia primis p ratat disputatio habita a nobis A. 3668. In ea & historiam controverfiae tetigi, sed quam fieri potuir, b evissime. Ejus praeeipuam partem hic uberiorem longe nunc in praesentia rum dabo.
g. ρῖ. Rectu Davidem illum Christiani nominis probrum v cat Ramaudus Dist. 6. Theol. nat. n. 6. p. s63. Neq; enim Gentilium quisqVam eo processit audaciae,ut ex Deo faceret ipsissimam corporum
g. 99. Scio Alexandrum Epicureum nominarI, is est opinorquem inter sodales suos memorat Plutarchus IL Sympos 3. qui dogma
209쪽
mae contra gentil. c. II. f. 23. ed. Lugd. A. I 86. credimus, Dinantius hic fetutus fuerit Alexandrum, ρο ecit librum de materia, ubi probare conatur, omnia esse unum manateria. Alexandri dogma sic eloquitur, Abbertus Magnus I. plays. traei. S. c. IJ. f. IS: Fuit Alexander Epicurein quadam Philosophus, qui Deum esse dixit materiam, vel non esse extra Myam,s omnia essentialiter esse Deum, reformas esse accidentia imaginara,
non habere veram misitatem , ο ideo dixit, Omnia idem ess e: cs bisue Deum vocavit aliquando JOVem, aliqPando autem Palladem,s ahqnam
do Apollinem. f rmas esse peplum Palladis oe vestem Joris, s nem nem sientum diait ad plavum sto e rerelare occuli ub septo Paludis .b veste Ioris. Equideria, quod Dinantius deliravit, Deum esse materiam, totidem verbis hic Video oc Alexandro tribui. Igitur hos duos Pererius V. Phys ra. copulandos putavit sibi. Accedit, qud dAmabisu, etiam Almaricum Vocant Vulgo Dinantii praeceptor, cujuι
ipse opinionem, ut ait Prateolus in Uenc n. haeres p. m. 8. Mn omnibus
f ctabatur, ea docuit, qVae plane gemina esse iures placitis Alexandri.
Statuit Alexander, ut modo audiebamus, omnia esipem Liliter esse Deum;
omnia idem esse. Quaeso id ab his distantisthaec Amatrici: Omnissent Deus: Deus ent omnia. Creator π crearuxu idem. Ideae creant creantur. Deus iaco dicitur s*is omnium, quὰd omnia repersura sunt in ipsum, ut in Deo immugabiliter congyrescant, re unum individuum ars incommutabile permanebunt. Et sicut alterius nasurae non esI Abnuham, alterius Isaac,sed unius assi. 0u dem et sic dixit omnia esse unum, re omnia esse Deum. Dixit enim, Destm esse essenIiam omnium creatu virum. Haec
de Amatrico Gerson tracti de Concord. Metapiti cum Log. Parti IV. Oper. alphab. ao. lit. N. ex Hostiensi & Odo ne Tussulano. 1 oo. Ex his igitur suspicetur aliqvis, A matrici discipulurrita, ubi Deum vocavit materiam primam idem cum Alexandro, phraseos ejusdem usurpatore, significatum voluista. . ior. Habent haec, fateor, speciem veri. Sed si quis animadvertat, Alexandrum secta Epicureum fuisse, Dinantianum vero dogma, si natales eius rimeris, in Platonem denique exire, vix ille pomsuaderi sibi patietur, in eosdem de Deo sensus coire potuise Scholas adeo dispares, unam Platonis, qVam in excessu, Epicuri alteram, quam indefectu constat hic peccavisse. Excessus vocabulo Enibu smum intelligo. desectus Athrismum. g.I 2.
210쪽
STorcus mus FORMA MuNDI INFORMANS. Zor
s. Ioa.. Quod haereseos Dinantianae stirpem in Platone posui, sic facio planum. Observavit Hostiensis, Amatricum errores suos libro cujusdam Joannis Scoti debere, illiuS puta, qui alias Erigena usurpatur, non ; Christiano seculo Vivens Pseudodionysium Areopagitam, cujus ipse magnus admirator suit, primus latinitate donavit. Vide schediasma nostrum historiciam p. AN. n. N. seqq. Pseudodionysium vero Platonicum mille, ne illi quidem negant, qui pro germano habent Areopagita. Raynaudus prolog. Theol. nat. n. 7 . p. 3I. S. Dιο- nysium Areopagitam Platonicu annumerat Sanctuae Thomas initio commenia ariorum de divinis nominibus. Imo ut ait Cardinalis Cusianax in apologia doctae ignoram is p. 66. Sanctus D ovsius adeo Platonem Imitatus est, ut sepius Platonis verba seriatim posui e reperiatur. Belsarion I. in calumn. Plat. 7 A. II. Platonis non modo sint ni is, Peram etiam verbis psis
Princeps Christiana Theologiae Dion sus Areopagita in omnibus suis operisus uritur. Piccolomineus grad. III. Philos mores. c. m. p. 266. Dion fius Areopagιta Theologus simul re Platonicus praestantissimus. Utique
Nysticam J heologiam, cujus antiquissimus scriptor iste Dionysius habetur, Platonicae Philosophiae traducem esse probavi p. ss.&seqq.
schediasmatis: ubio p. 63. exposui,qVemadmodum paulo post,qcam apud Latinos liaec Theologia formulam artis accepit, Amatricus ipsi atrox venenum suffuderit, Enthusiasini supra Platonem praeco porten
g. iob Hujus itaque discipulus David de Din.into, cum Deum Praedicat esse materiam primam, sic postulat exaudiri, ut maximum decet Enthusia m. Sicuti vicissim Alexander Epicureus, idem fortas te tinniens, aliter intelligi non debet, qVam Atheorum supremus. . io . Ergo in hac eadem Plarasi, Deus est materia prima, deliariorum maxime pugnantium quoddam quasi concilium agnoscas. Ex Deo& Materia prima Ens idem essicere tentavit & Alexander & Di
nantius,non per utriusque conflationem, ut Stoici, sed per metamorphosin alteriUS. s. ros. Ucrum Alexander ex Materia Deum, Dinantis, contra ex uDeo Materiam studuit procudere. inare ut amborum sententiam paulo inter se melius discernas, relinqVe Dinantio hanc propositionem, Deus est Materia prima i conversam ejus, Materia frιma eLI Deus, assigna Alexandro.