장음표시 사용
221쪽
dogma, quo Deum orbi primo at ligaverat, adeo non convellit, ut aIterum alterius intuitu potius posuille Videatur . I r. Nam quod idem Clemens lib. V. Strom. s. 3I. suspic tur, Aristoteli, ut usque ad Lunam deduceret providentiam, in mentem ideo veniisse, quod tegillet versum Psalmi 33, 6. Domine, in coelo
infericordia tua, is veritas tua ust ad nubes, siquidem ante adventum Christi nondum revelata fuerit divinorum mysteriorum declaratio : id, ne quid gravius dicam, subfrigidum est. Impietatem suam hausit Aristoteles non everbo Dei male intellecto, homo extra Ecclesiam, sed ex verbo Diaboli de duobus coaeternis principiis, cui asse sum ille cum aliis Gentilibus nimis cupidum praebuit. .r 8. Itaque nec illud asentior Clementi, quod d. l. etIam
Mosaicum illud G en. I. v. a. Terra erat inanis re vacua, ait praebuisse gentilibus occasionem materialis tradendae substantiae, puta, quae sit alterum a Deo creatarum principium aeternum.
. t y. Caeterum Aristoteles ut oculatissimo fuit alias Ingenio, sic & in hoc imminutat providentiae divinae dogmate, ita sibi providit, ne suis in erroribus temere sibi ipse contradiceret. g. I o. Ut autem contradictionem illi nihiIominus hic impla-geret CIemens, aut ambiguus secit in vocabulo Mundi sensus, aut perperam inscriptus ipsi liber de Mundo, etiam ante Clementem Justino Martyri param. ad gent. f. m. se habitus pro germano- De priore paulo ante dictum est A. I -
Deposteriore, quod non miniis probabiIe dixerim, remita expedio. Duo dogmata sunt, in quibus Aristotelem ipsi sibi com
nari. Est ergo in his contradictior Deus toti Mundo, ut anima to titis, providet, &: soli parti, quae sit pra Lunam est, provideto Post rioris sententi e passim a patribus, nec iniuria, incusatur Aristoteles: priorem autem sorte vix aIiunde coIIegit Clemens, quam ex libro de Mundo Nam ibi & c. . τί- maδων διηκουσυ εαψυχον hymaras h. e. animam mundi supra g. 8. &c. 6. in ro alias praeclara multa de providentia ad usque res mortalium descendente leguntur,) τον
222쪽
. is1. Verum liber iste de Mundo cuiusvis est potius quam Α-ristotelis, quod non modo g. g. monuimus, sed vel e jam dictis haud obscure intelligitur. Quis enim credat eum, qui alias in scriptis suis vetat Providentiam infra lunam descendere, autorem esse scripti eiuS, qUod eam usque ad res mortalium demittit Θ Urgeri ergo id libetili adversus Aristotelem non potest, .is3. Interim quod ad praesens de Mundi an sina negotium a tinet, censuit Aristoteles. Coeli supremi Rectorem immediatum, seu, si ita vocare Iubet, animam esse Intelligentiam primam ; ultimi vero Coeli, qui Lunaris orbis est, ultimam: quanquam, an Lunae motrix Intelligentia omnium ultima illi sit, dubium faciunt de Mesiectu agente
concertationeS interpretum , .
. is . Eos intelligo, qui cum consentiant, Intellectus agentis nomine Aristotelem significali e unicam numero quandam Intelligentiam, qVae omnibus per universum orbem hominibus ad intelligenis dum praestet id ossicii, quod Sol ad videndum, in quo quidem eos a Magistri sui mente non aberrasse autumo, in ea Intelligentia certo nomine designanda, vel potius indice quasi digito, ubi eam residere
credant, demonstranda, scinduntur vicissim. Hic enim Aphrodis aeus Alexander Deum ipsium, Algaxet Intelligentiam orbi cura a stentem , Avicennaco choὰe.am suam, totius elementaris mundi praesidem, A-vennasar&Averroes InteIligentiam abstraetam assistentem determi natu toti aestisseriei huma nominat, si Fortunio Liceto lib. II. de inteli. agente c. l. 34. s. fidem habemuS.iss. Ex his ergo per Alexandrum & AIgageIem Lunaris InteLIIgentia manebit ultima; caeteri superiorem iacient eandem Agente Intellectu: quem interim concedent omnes animam esse Micr cosmi, seu potius humani generis, sed assistentem, neq; tamen res in eo gerendas ultra solos Intelligendi actus moderantem .. . t Vocandus hic iterum nobis ad partes Raynaudus, qui Ioco supra g. r o. citato de IntelIectu hoc agente loquentem Grego rium Nagian Zenum in alia omnia rapuit. In oratione-ὲ ἀγίου mec-fΣΣΟ. ed. graec. BasiL ann. 1sso. sic scribit S. Pater: θολ-, uἀλλον ηε ιν προσγ=γωντες, ἐφαρ mPησων
223쪽
.i37. Extrema Billius vertit f. m. 22 . edit. Antu. ann. 16iχ. est autem Oratio r7. Universim is nempe mentems extrinsecam mentem,atim j idgenus nominibus eam AZpellantes. Non male quidem, sed clarior interpretatio erat futura, si pro extrinseca Mente dinisset forinseciuaduenιentem. Rectissime einina Gregorii Scholiastes Elias Cretensis pud Billium f. 67. haec interpretatur ex Aristotelis decantatissimotcxtu, qui graece sic habet: λειπι ι θ ν ,ουν Intellectum agentem puta) αονον θωρόθεν ἐπειπιινφ,-Θέον μονον, II. de gener. animal. 3. f. m. Si'. QVem textum qVasi Volens interpretari Cratippus Peripateticus apua Ciceronem I. de diVinat. p. 9 . ait, an mos bo- ωιnum gradam ex parte extrinsecus esse tructos re haustos. .i 8. Sic enim habe. Id vult Gregorius, etiam GentiIes aliquam de Spiritu S. imaginationem videri habuisse, sed nec suo eum nomine, nec eodem omnes appellasse: alios νοῦν ἶ -ν,c, alios τενθήροιθεν νῶν, alios aliter. Horum ut primum de animώ Miand Plat nica nihil vetat accipere per Dissertat. hujus g. 3. sic alterum in Aristotelis Intel tum agentem valere non dubium est nobis, & geminum hanc in rem locum Aristidis Quintiliani dabimus infra g. 16s. s. isy. Perinscite Ravnaudus hic contra Eliam Cretensem pronunciat. Putat autem animam extrinsecam Vix credo graeca eum inospexisse, ad Aristotelis intellectum agentem plane nihil pertineri, sed glossema esse Nazianzeni,volentis declarare, quo sensu Spiritum S. gentiles animam Mundi appellaverint, nimirum ut sormam intelligamus externam non internam assistentem, non informantem. erum illud Nazianaeni, - τον θυροιθεν νῶν satis aperte novam Gentilium phram, quam Aristotelis esse recte obse atum Eliae,) minime vero glossema ipsius oratoris prae se fert: neqve aliter in constructi
. I 6o. Mynaudo, qui Scholasticorum de Intellectu agente sommis, ad mentem Aristotelis nihil facientibus, & vel hoc ipso Gregorii loco refellendis, innutritus fuerat, haec disciplina in id profuit. ut ne quidem Cretensem Eliam intelligeret. Quem ita citat, quasi de
anima rationali, extransecW gyrdem adyeniente, intrinsece tamen informanteo Disitigod by Gooste
224쪽
mante, locutus fuerit. Quorum ut prius verum est, ita falsum posterius. Non enim Elias de intrinseco informandi ossicio verbum emuserat. Neque hoc ossicium Aristoteles intellectui dat agenti, sed eum humano generi assistentem facit duntaxat. Sed Raynaudiis Scholasticorum praejudiciis occupatus locum Aristotelis, Eliae Cretensi not tum, exaudire aliter non potuit, quam quasi Ethnico illi sermo fuerit . de anima rationali sua singulis hominibus a Deo infusa,&ita corpus informante. Scire debebat, in Gentilium Philosophia nullam formam, quae forinsecus accedat, insormantem esse, omnes M sentes. . I6I. Sed Mynodum saepe compertum habemus Gentilis Philosophiae, atque inter hanc Aristotelicae, studio eam nostrae conciliam di, minus gnarum fuisse. Melioris peritiae specimen hic nobis Emis Cretensis dedit: quem alias in Aristotelica Philosophia non parum indultriae collocasse, vel ex eo conjicimus, quod de qVaestione: an Deu sit causa efficiens Mundi etiam per Aristotelem Z integrum scripsit pusculum, citatum Toleto ad VIII. Phys 6. q. 6. in fine p. 23 . . I 62. Caeterum quod Gregorius Animam Munda Platonicam
N Intelle tum agentem Aristotelis crem Spuitu S. comparat, non ita capiendum, quasi res confecta sit. Sequitur ibi S. Pater multorum opi' nionem, illa duo Gentilium aliqua ratione ad religionis nostrae arcanum alludere credentium. Neque tamen ipsum huic interpretamento nimium tribuisse, argumento illud est, quod paulo post Ethnicos
g. I 63. Animam Mundi Platonicam fuisse qui traherent ad Spiriatum Sanctum supra jam dictum nobis s. M. & passim obvium est. Hic ut magis confirmetur adverSus Raynaudum expositio Eliae, pergendum de Intellectu Agente Aristotelis. I . AVerroes certe N Rabbini Intellectum abstractum idem hic cum agente )seu Neschamah sciscunt vocari Spiritum S. ut me docuit Josephus de Voysin ad c. I . disp. Cabal. R. Israel de anima p. &-7. Cur ergo miremur, si idem fecerunt alii jam tempore Nazia et eniὸ Eundem Intellectum Avicenna Colchoriam suam esse putavit, h. e. animam sublunaris mundi, per M. is Et de hoc Avicennae placito interpretor illud Scaligeri, cum Exerc. 3on feci. I 8. p. 9Io. fuisse ait, qui agentem intellet tam esse Animam Mundi dixerint. Secundum hos, . ergo
225쪽
ergo magna fuerit Agentis Intellectus Aristotelici cum Anima Mundi Platonica, cui & NaZianaenuS comitem addebat, cognatio s. 16ς. Agnovit eam ex Aristides Quintilianus, cujus nanc in rem lib. III. de Musica p. I33. Iῖ . ed. Mei bom. satis diserta sunt verba:
φ' ἐώ ν λεγεμ, ον φυσιν lxνυχά όνοαάσαντες , π πιπ ι τητελειοπῆν ooz τω προσειρηκα m. Id vult ille scriptor, quod sit Platonicis anima Mundi, id esse Peripateticis Intellictum agentem, seu νῆν - vides hanc esse familiarem scriptoribus Graecis, ut supras. I 8. Nazianaeno, eius periphrasin; vicissim, quod illis quarta Deorum, qVam tetigimus g. s. Natum, HUηνὶ σώααὶ -ο Mν paulo ante vocaVerat,) his esse Animam. . I66. Videtur tamen Avicenna cum hac Platonicorum Nat ra ipsum quoqVe agentem Intesimum permiscuisse. Nam ut Naturae 'suae Platonici dabant vim seminalem supra n. s . sic Colchoriam suam, h. e. Intellectum agentem Avicenna datricem iaciebat for
s. 167. Conferri cum his etiam merentur, qvar Justinus Martyr in Paraenet. f. m. 73. graecolat. Paris f. 3i.) disserit, Platonem in Meno, ne extremo nomine virtutis, quae nobis non sine mente h) divino munere obveniat, Spiritum Sanctum designare voluisse. Sed haec hactenus ad locum NaZianzeni.
h c--νῶ. Negandi particulam, Iustino hie recte usurpatar amat omittit utraque, Platonis editio nostra in Menone, Basil. Λ. νιε. f. 34I,& Francos. R. I6oa. f. ε28.
. 169. Sed qualiscunque anima illaesi: Mundi, distinguenda venit omnino ab Intellectu agente Aristotelis. Agens Intellectus ipsi e numero Intelligentiarum separatarum est, eoq; assistens rina; at illa
Mundi anima seu θερμο ς ψυυκη, Materiae per naturam intime insit '
226쪽
sita,& sic forma insormans potius. Intellectus agens cogitationibus hominum; illa Βρικο ς generationibus viventium praeest. Intellectus agens particeps divinitatis; non perinde λρμο π1ς illa. Intellectus agens facultate rationali pollet; illa πιαοτης ultra vitalem vix ascendit. Itaque & nonnulli stiritum vitalem appellare malunt, quam
animam Mundi, ut e Sennerto discimus.
. Iro. Vitalem hunc spiritum nequidem effusum ab agente Intellectu dixerim e principiis Aristotelicis, sed a Sole potius caeterisq; sideribus, in haec inferiora per motum N Iumen agentibus; aut certo modo ab ipso Deo primi mobilis mc tore, quod Piccolomineo placet C. So. de Mundo p. 6ῖ3. s. iri. QVi tamen tenui ex lib. III. de gener. miniis apte nectit
textum e lib. I. de partib. anim. c. s. f. m. 7 r. ubi Aristoteles Heracliti quoddam apophthegma in rem suam accommodat. Nam eo loco de calore vitali, vel etiam de anima mundi adeo solicitus non est Phil sophus, ut de nulla re minus. . Ipet. Summa eorum, quae de Anima Mundi ex Aristotele lita USqVe protulimus, haec est. Quot orbes c estes, tot Intelligentiae, seu Mentes Orbium motrices. Ita supremus orbis Deum ipsuin, ut Mentem supremam, caeteri singuli singulas secundas Mentes nacti sunt . Etiam humano generi titulo agentis Intellectus, ut intelligendi opus procedat, Mens aliqua sive u dictis una,sive plane nova praesecta est. Caeterum hae Mentes omnes assistunt modo, non informant. Ille qui praeter has Elementari Mundo ingenitus haeret Spiritus vitalis, a quo Plantarum S animalium procreationes, ut expers est divinitatis, ita
quin informet, nihil obstet sorias . s. ira. Ex his facile aestimabis, quantum Aristoteses quod ad Mundi animam attinet, non a Platone modo, qVade re lege porro, sed alicubi cum judicio Piccolomineum d. c. 3o. de Mundo, distet,V
rum etiam a Stoicorum Secta, qVae totum, quantus ab extrema coeli sim perficie ad centrum terrae funditur, Mundum a summo Deo, ut anima informante essentialiter permeari credebant.
ir . De Epicuis ilic, ut qui Diis plane nihil commercii cum hoc Mundo indulgens toto se genere ab his omnibus removebat, PI; ne silendum.
227쪽
s. I s. Ideo quatuor Graecanicae Philosophiae sectas in hoc a gumento his inter se limitibus secludere licebit: Epicuro Deus nihil minus quam Anima Mundi; Stoicis anima Mundi totius, & quidem informans. Retinet prius illud Plato, sed pro informante assistentem
credere iubet. Arasoteles etiam prius illud mutat, Deumq; non totius Mundi, sed extremi tantum coeli motorem facit. s. 176. Socios ergo sui dogmatis ex famosioribus Graecae Philosophiae sectis non habuerunt Stoici. Habuerunt sorte ex vetustior,bus, quem seqVerentur, D/ogenem Apolloniaram, Anaximenis in IonLea Schola Auditorem. Hic Augustino teste VIII. de Civ. Dei a. A rem iuxit rerum esse materiam, de qua omnia fierent, sed eum esse compotem diuina rationis, fine qua nihil ex eo fieri posset. Quo in loco ex coniectura non futili compotem interpretor, ut informantis formae: putoq; Diogenem, ut ab Anaxagora discessit circa materiam Mundi, quae Mnaxagorae non Aer, sed Aqua, sic discessisse & circa essicientem causam Deum, qui Anaxagorae νῆς ααιγης teste Aristotele VIII. Phys. s. & III. de anim. . f. 3 3.3c o3. h.e. Intellectus assistens non informans. g. 377. Extra Graeciam Chaldaeos hanc mentem Stoicis praeivisse Lipsius II. Phys Stoic. Io. p. 79. tradit e philone. Quod non mirer valde, qui Chaldaicum fatum Stoico intelligam conjunctissimum esse. g. 378. Neque hinc abeunt, quae ex rabiorum, sunt autem & hi Chaldasi,) doctrina tradit Moses Maimo hides Parte III. More Neb. e. M. p. Σa. nisi quod hi non totius Mundi, sed coeli tantum animam
dixerunt Deum. Existimarunt nempe, ortes coeleses o Planetas eseorpora,VDeum Opt. Max. essestiritum iturum. Mcrannis hujus sentemtiae Abubachar Agal in Commentario super librum Aristotelis de Auditu. Ideo omnes Zabasae crediderunt Antispiratem aeternitatem Mundi, via Caeli jux a ilios sunt Deus. Haec Maimonides a Stoicorum placitis non multum abludentia. Raynaudus p. 163. 4 heol. Natur: Averroeme Thoma citans rescre, Zabiis Deum fuisse animam octavae Sphaerae.
. ID. E Latinis Stoicorum sententiam doctissimum illius gentis approbavisse Varronem, hoc est, credidisse Mundo Deum esse pro forma infirmante, manifestum facio ex Augustini III. de Civ. Dci LDicit Varro, Detimse arbitnuri esse animam Miandi, quem Graeci vocant
σμον,σ hunc lyam Mundum esse Deum. Sed sicut hominem sapientem,
228쪽
cumsit ex corpore re animo, tamen ab animo dici fas entem e ita Mundum Deum dici ab animo, cumsis ex animo re corpore .
g. 18o. Idem Varro in hoc negotio gradus Animae Mundana distinxit. Sic enim de illo iterum Augustinus libri ejusd. c. 23. Tres
esse affirmat amnia gnudus in omnι un Persas natura. UHum, qPι Omn spartes corZoris, quae vivunt, Intansit, re non habet sensum, sed tantum ad vivendum valetudinem. Hanc vim in nostro corpore permanare dicit in ossa, ungves, capidos, sicut in Mundo arbores sine sensu aluntur, σerescunt, σ modo qpodam seo vivunt. Secundum gradum animae dicit, in qνo sensus eri ,1 hanc v. mperrenire in oculos, aures, nares, os, tactum. Tertitumgradum animae esse summum, gyi vocatur animus, in qνo inteli gentias eminet e hocpraeter hominem omnes carere mortales. In qνάρυoniam homines Deo videntur esse simoles, hanc partem animae Mundi dicat Deum, in nobis autem Genium vocari. Sic ergo π in anima Mundi tres gradus instituens unam partem ejus lapides esse dicit ac ligna, re hanc ternam, qνam videmus, quo non permanat sensus ,r aliam vero, qvamsensum vocat ejus, ut athena , tertiam porro, qvam oe animam
lego, animum) ejus nuncupat, quaesiit.pervenit in asim et eam qνox afferit facere Deos, per eam quando lego, qVod in ternum permanat,
Deam Te urem, qvod autem indepermanat in mare ato Oceanum, Deum esse Neptunum sag. 181. Cum his omnino conserti merentur, quae de Stoicorum sententia Laertius prodidit Zenone, qVorum hoc est initium p. 372.
δι - ιό ν ς ε κεχωρηκεν , ως M. ταν στων, νίζων θ ως-- ηγαονικῶ. . 181. Redeo ad Augustinum. QVI multus est in Varrone refutando, quodq; obiter observo, passim non aliter accipit animam Mundi, quam pro forma informante. Quomodo & Thomas accipit, dum I. summ. QU. arti c. 8.eoS,qVi posuerunt, quod Deus esset anima Mundi, arguit erroris circa inaestionem: An Deus in compositionem aliorum veniat 8 Atque hoc sensu ut ipse Augustinus dubitat lib. I. de consens Evang. c. 23. I Om. IV. Oper. f. 38 . utrum universa ista corporalis moles habeat quandam animam Z sic certum habet, animam iulam. si qua sit, non ede Deum. Vid. M lib. VII. de Genes ad lit. c. I a.
229쪽
s. I 83. Ac certe gravem iniuriam Deo fecerunt, quicunq; illum ic universo indiderunt pro anima informante: ferendi alioqui, si assistentem intellexissent . . i8 . Varroni apud eundem Augustinum lib. IV. de C. D. c. 3r. soli ei videbantur animadvertisse, quid esset Deus, qui crediderunt, eum esse ammam motu LipsiuS mavult, mente, p. τ'. PhylioI. Stoic.) ac ratione mundumgubernantem. is hoc non laudet, si benigne interpreteris p Carpit Augustinus tamen, videlicet ex causa, quam dixi, quia Mundi anima nil aliud illi, ac sane Varroni Goque sonabat, qVam partem, quae informet, essentialem. Quamobrem Dem verus, inqVir, non anima, sed animae quoqνe puto legendum, cujusque est essector
ei j animo Munduου ut corpus eri, ut sit unum animal constans ex animo scorpore, atq, se Dem e Isinus quidam naturae,rnse 'so continens omnia, ut ex sius anima, qPa virificatur tona ista moles, vιta at g. animae cunctorum viventium pro cujus g nascentis forte sumantur e nihil omnino remaneres e, qvod nonsi pars Dei. Arodsi ira est, inquit, quis non via det, quanta impietas sirreligiositas consequatur, ut quod calcaverat qni que, partem Deι calcet,qιn omni animante trucidando pars Dei trucia detur P
. I 86. Plane hoc argumentum in Stoicos quoque effundit L ctantius lib. VII. c. h p. 333. 33 . idq; Vena copiosiore: s haec omnia, gravidemus, Dei membra sunt, jam ab his r ensibilis constituitur Dems, quoniam membra sensu carent: σ mormiis em qPonram videmus, membri r esse mortπlia. Possum enumerare, quosles repent nis quassatae motibus vel fraverint ιerr vel descenderint in is, viti e qpoties demerse fluctrili re urbes'insulae abierint inproscindum s frugferos campos paludes inundarerint; flumina re flagna siccaverint 1, montes etiam vel decid rint abrupti, vel planis Derint adaequatI; star, mas regiones s multorum fundamenta montium latens N internus ignis alsumit mallem, a sumserit. Et hoc parum est, si membris Dis non parcit Deus, nisi etiam homini liceat aliqvidin Dei corpus. Maraa ea Iruuntur, montes excrduntur, s ad eruendas opes intera'm terrae viscera est Huntur. Ei id, q δἀ
230쪽
i ii simus, qνι Dei membra violemus. Patitume ergo vexari corpus siuum
Devi, α debιlem se vel irae facere, lego, facit, vel ab hominesieri sinit. . 18ri Verum haec jam ad QUARTUM puninim pertinet, &de tertio quidem satis hactenus, Vel etiam plus satis, quod erat, Deum & Materiam constituere Stoicis unum per se compositum. Hoc ipsum Laetantius illis claro satis objecerat sub initium citati capitis pag- Τῖa. . 388. Verba eJus haec sunt: Suomodo potessZ idem esse, qpodinuritat re quod inuritatur Z Si qνu dicat adem esse figulum, quod lutum
aut lutum idem esse qpod figulum, nonne aperte infanire videatur Z Atisi uno Naturae nomine duas res diversi mas comprehendunt, Deum σMundum, ari scem re opus, dicunt, alteram sine altero nihil posse , mn- quam Natuna sit Dein Mundopermistus.
g. 18'. Nec dissimulare dogmatis falsitatem potuit Lipsius II
Phys Stoic. Io. verbis extremis: Hic error, quod aetereum istud secrerum cum perituris impuris i UNIONIS nexu miscent. . Iyo. Hoc ipso eos liqvide distingVas a Platone, qVi - νοη, α& md G duas naturas profitebatur, non duas partes unius naturae, nomina tam pugnantia illis imponens, ut alterum horum ens, ait rum non ens appellandum censeret. Apuleius de dogm. Platonis p. 2 2. ed. Col. Τας κῶας , gras essentias dicimus, duas esse ait, Naturas binas vocat p. 2SF. per qpas cun D ggvantur, Mundusi ipse: qnarum una cogimtionesti concipitrer, alterasens tu subjici potest. - Et fleue superior VERE ESSE mem=ratur, hanc VERE NON ES possumus dicere. Et primae qpidem ut antiae primum Deum esse, es Mentem, Fommasi rerum habes Trinitatem Platonicam, de qua supra g. ag. fecundae substantiae omnia, quae informantur, graei gignuntur, re quae a Jhflamitae superioris primae puta, exemplis h. e. idei S, non λογο οπεραα κῶς θ originem ducunt, qpae mutari σ convertistosfiunt. s. i i. Immani intervallo ditiat ab his doctrina Stoicorum, qu i-bus ex vero Plutarchus objicit, communes notitias in eo negari ab illis, quod Deum, quem principium esse primum fatentur, simplicem tamen essentiam negent, ex diversissimis naturis compositum velint, lib. adv. Stoic. de communib. notitiis s. m. io 8s. γε uta ονοια Nρχης πασιν, ως ἐ/a γ φέπειν, άνυιμις ἐμπέ*υκεν, ώς άπλουν es, ακωθν ἀνη κώ ά .θι ν. ου- Q ἰον, ουῖε το υε-