장음표시 사용
111쪽
IIa, M. ANTONII DE DOMI Nisnumerum, Ut respectu illorum alter vel secundus maritus nuptae Christianc dici possit. Vir enim nuptae Christianae perpetuus est, non marito mortali oppositus,sed una cum ipso communis : siquidem omnis nupta Christiana Christum virum una cum Viro mortali habet 55 habere debet. Non igitur nupta Christiana,quae Christo,consentiente
marito, castitatem vovet, nouo marito nubit, nec viro alteri, cui prius non erat nupta, nubit , sed ei ai viro immortali suo, quem. Vna cum viro mortali habebat, nubit. Non celebrat cum Christo nuptias,per quas Christus tunc primum vir eius cilicitur, sed per quas vir illius solus efficitur, qui antea cum viro mortali vir etiam illius erat. Hanc coi ditionem nuptae Christianae Paulus subtili-α.CoLI. ter explicauit, cum dixit, iliam diuisam esse, nimirum inter duos viros, mortalem & immortalem : debet enim utrumque colere &diligere, utrique seruire, ex utroque liberos, , ex mortali carnales,ex immortali spirituales,
id est bona opera gignere. Quare cum consentiente viro se Christo solemni voto casti-λ tatis consecrat, non alteri viro, quem prius non habuerat, se tradit, sed eide prorsus vi ro cui prius nupta erat, & cui semper nupta esse debet, plene se tradit, vi ci iam integra x tota seruiat, cui prius etiam diuisa serui
112쪽
MYPOCRIS IS DETECTA. I I 3rat. Hanc sano veritatem vidit acute Augustinus, cum sic scribit: Cum primae nuptiae maioris meriti sint quam secundae, absit ut sanct ram viduarum iste sit sensus, τι Christin eis videatur secundus martitis: ipsum enim habebant mea , quando viris suis Meliter seruiebant
subditae. Haec bene Augustinus: cuiuS acumiane adiuti, illius rationi soluendae idonei erimus. Sancta vidua, quae post obitum mariti Christo castitatem vovet, viro secundo non nubit; igitur neque viro alteri nubit. Nam si post primum alteri nubit, secundo nubit, Mnuptiae illius cum Christo,alterae tu secundael tritit. Quod si vidua,mortuo marito,Chriasto uouetas castitatem, viro alteri non nubat, cur nupta Christiana, quae viro consentiente castitatem vovet, viro alteri nubit 8 Si vidua viro fideliter subdita, Christum tunc mari-
tum habebat, ut mortuo marito, quando Christum eligit, alterum non eligat; cur nupta Christiana viro fideliter subdita , Christum tunc maritum non habeat , ut dum postea, consentiente viro, soli Christo se vo- uet,non virum alterum eligat, sed viro quem prius habebat, perfectius nubat Subtiliter igitur Paulus ad adulteriit requirit,ut mulier vivente viro non tantum nubat, sed & alteri yiro nubat; quod non ita aduertit D. Augu
stinus, de quo dicam, quod de S.Cypriano
113쪽
I I M. ANTONII DE DOMINI sLib. c. De ipse dixit, beata iam Dei visione perfrigentem obis i r vi re , η' μta salubritate promissum sit , ω
emendanda sint in literis Oratorum,quantumuis Christianorum se piorum, non sint autem in literis Piscatorum. Scio, Catholicos haec Augustini verba variis interpretationibus ad veritatem flectere, ut loquatur de voto non solemni,sed simplici, vel de voto solemni ex natura Voti, prout Ecclesiis decretum nuptiarum irritatiuum non includit. Sed de his interpretationibus,
quoniam neutra tam euidens est,quin contracam multa probabiliter disputari possint, te- cum non contendam. Breuiter dico, si mens
Augustini ex ipso ougustino plane explicari non potest , auctoritas Augustini quam parum aduersus hanc veritatem valear,ex ipso-
. mei Augustino ostendi plene potest. Nam si quod tu contendis) impugnauit doctrinam Patrum sui faeculi communem,postmodum a variis Conciliis approbatam,a Synodod ridentina definitam , multorum taculorum iam praxi notissimam , profecto cum Augi stinus aduersus Cyprianum pro doctrina ab Ecclesia definita decertauerit, cur nobis non liccat Augustino pari in causa pari cum mo-Bihi eou. . Qitia repugnaret Mn recipio linquit ille)Donausi. quod pro baptizandis haereticis B. Cyprianus scri- Ist quia non recipit ista Ecclesagro qu* F. C
114쪽
prianus sanguinem suumsedit. Bene,pie, modeste. Neque nos recipi mus,quod pro validis apostatarum nuptiis, contra reliquos sui caeculi Patres sensit sit modo sentit B. Augustinus, quia non recipit illud Ecclesia, de cuius auctoritate priuatis, quanti quanti sint, Doctoribus piaeserenda , nullus ex Patribus B. Augustino vel copiosius vel doctius vel fortius disputauit , cuius illa exstat literis aureis ubiqde incidenda sententia , Deco, quod Epistria. per orbem frequentat Ecclesta, dissutare an ita faciendum H, in silentis imae insaniae eis. Ex dictis colligitur, te vane Patres iactare in hac quaesti ine in qua duo perpetuo & singulis paene paginis cantas , nec quam parum
sibi concinan et aduertis: Patres ad unum om- nes tecum sentire,& tamen Patres paenC omnes, quia tecum non sentiunt, ab Augustino confutari. Hinc tandem concludimus,quod factis tuis luce clarioribus probandum contra iurata tua verba suscepimus , te non Patrum rectis lineis inniti,sed tuis affectionibus duci: quibus excaecatus, dum scribendo vagaris,in tua mei dicta perpetuo impingis, nec a Patrum mente saepius, quam a tua aberras: ut non miremur, te ab Ecclesia SI a Catholiscis Doctoribus dissentire, qui a teipse tam saepe dissentis , cum dictum illud Firmiliani, si recte etiam applicetur , verissimum sit,
115쪽
Epist.ι,. apud inm corpus num se unum spiritum esse inxer Epi- non posse, apud quem .inima una non est, sed tu stola, Cyp- brica mobilis se incerta
candor animi. TεRTio iactas puram mentem, sinceram intentionem , animi candorem , quod nihil invita conscientia scribas, nihil dicas quod tibi verum esse non videatur. Ex his ve
mis lapidibus argentea propugnacula ex fruamus , ut candidam Heritatem candido se puromeniis afectu, depulsa omni fasitate, abiectis fasiactys, omni dolo deposo, propugnemus. Haec
tu, si milia multa: quo candidior nullus esset, si te reddere possent sola verba candidatum; uobisque candorem tuum persuaderes, nisi solerent sepulchra foris speciosa, o nata, splendida,intus turpia, eda,plena ossibus mortuorum esse. Quo candore animi Patres tractes & torqueas ad tua impura phantasmata , iam constat: hic aliud argumentum adducam, quo ostendam,conscientiam tuam & fidem merito nobis di cordato cuiuis suspectam esse debere. Nosti, opinor, Oratoris dictum, cuius Ve- ritatem quotidiana experientia declarat: Vt
116쪽
tur. Qui fastu tumet, superbos; qui diuitiis N. . . inhiat auaros; qui sanctitatem fingit, hypO- sumem critas; qui dolos versat, proditores: qui nulla fide & conscientia est, conscientiam pensi M. AH non habere una secum omnes existimat. ωρ- Quid tu, Antoni ' nulli profecto parcisJo da soli Deo peruia suspicionibus tuis penetras , omnes pietate vacuos pronuntias, Vniuersos perd: tae 5 deploratae conscientiae damnas, Theologos Romanos, Parisienses, modernos, antiquos , GraecOS, Latinos, pri- . mos Imperatores Christianos , Summos . Pontifices antiquissimos , Concilia Eccle- isiae generalia, sex postrema Christianorum secula sacerdotum . Haec singula breuiter
ostendamus. PRIMUM ARGUMENTUM.
In primis de Catholicis Scriptoribus, qui
petri Primatum asserunt , hanc censuram fers lib. I. c. Io. n. 3 3. Nostri Monarchici non ex vita in S. Petrum deuotione, sed vi sub Petri . nomine Romanum Pontificem Deum in terris faciant, adeo sunt de Petri exaltatione soliciti. Haec tu quam mendaciter i Quis enim Catholicus Petrum Deum fuisse dixit Z Quod si petrum Deum non facimus, quomodo . Romanum Pontificem Deum facimus suc-
117쪽
cessione a Petro P Quam vero temeret Nam qui tibi constare potest, corda nostra nulla erga S. Petrum affici deuotione, ut cum totius Ecclesiae Primatem agnoscamus Sano de Petri potestate singulari , in Evangelio tam singularia testimonia habentur, ut ii Petri Primatus verus non sit, falli tamen in eo asserendo pius quispiam facillime possit. Hoc tuis dictis a te euincendum est. Libro C. . n. IT .dicis, S. Leonem sibi absolutam Monarchiam Ecclesiasticam diuina per Petrum insitutione af xisse.&code ira lib. q. c. I O .m I 2. dicis, ceteros' i Leonem Ponti ces Primatumi sibi diuiaeo Iuu per successsonem a Petro deberi existimase. tertio ibidem dicis, hos motos fui de non veru quidem, sed apparenti ratione. Hoc opere, quam sit laaec ratio vera, solida, certa, de monitro . Nunc id sumo, quod tu,
quia negare non potes, sponte concedis, rationem istam , quae Monarchiam a Petro derivat ad successores, saltem apparentem dc probabilem esse. hac enim apparentia Monarchiae Romanae concessa, statim apparet temeritas tua, qua Catholicos illam allerentes nulla pietate inoucri pronuntias. Nam si
Petri Monarchica pote stas ad successorem derivanda in Evangelio saltem appareat, qui certus esse potes, Catholicos, dum Pςtrum Ecclesiae Monarcham statuunt , Primatus
118쪽
Euangelici apparentia non decipi ' Qui tibi
constat, Romanos Pontifices antiquos, de- cceptos apparentia Euangelica, Monarchiam pio errore asseruisse ξ nos, quos Monarchicos appellas, quibus,ut Monarchiam afferamus, ad Scripturae apparentiam, tantorum Patrum auctoritas accedit, nulla sacrae veritat s S dignitatis Petri specie moueri Prmo Petri Monarchiam asserere non nisi impia mente,Vt eiecto VeroDeo, Romanum Pon
tificem Deum faciamus 3 Nimirum impius ipse qui sit, impietatis 5c ἀθεοτη alios quam facillime damnat.
Theologis Parisiensibus in Praefatione tua adblandiris n. 1 o. Liberum venerandae tot que orbi Christiano conspicuae Sorbonae iudicium expeto: cuius ego ut acumen soliditatemque semper sum admiratis, ita constantiam libertatemve plurimi facio, utpote quae non temporibis famulari, ac ad oculum seruiresilita est,sed --ritatem ipsam omnibuου praeiuaicus es perturbationibus humanis anteferre. tia tu de Parisientibus in Praefatione tua, quam Velut portum dixerim libri tui, quem mari turbato & insano comparauerim . Nam solent maria procellosissima, ad se nauigia blanda portus malacia pellicere,quae prouecta in altum flu-stibus verberant, dc ad scopulos foeda tem
119쪽
pestate allidunt: ita tu de Parisiensibus,quos iiii Praefatione tua solidos, acutos , constantes, liberos laudasi in libro tuo contraria omnia dicis , & velut leuissima ventorum ludibria .
in omnem partem versatileS exagitas.
Primo, Soliditatem doctrin illis tribuis: sed illa postea lib. 2. c. s. n. 39.eosdem priura, de Ioanne Gersonio Sorbonae Principe ita scriberi S: Propterea, inquis, haereticu est, quod ponit Gersonius , plenitudinem potestatis esse in Papa subiective es fontaliter. Ita doctrina Sorbunae solidam laudas tuo sensu, cui nulla doctrina
solidior est, quam quae maxime haeretica est. Deinde cum lib. . 7. n. 3. dicis, Parisienses in retinenda monarchis,notuue uti ac propriis placitis, soli Ic toti orbi conspicuae V .nerandaeque doctrinae laudem illis eripis .
Nam placita corum si sunt propria, qui Catholica esse possunt &toti orbi Chiistiano
conspicua si noua, qui vero Catholicis. Veneranda cum non nisi antiqua fidei dogmata vere Catholici venerentur. Secundo, Libertatem laudaueras in Parisiensibus, temporibus famulari nesciam,
nec ob metum vera reticentem. At lib. q. C. 27. n. S. de Ioanne Gersonio Sol bonae, in
in hac praesertim quaestione,duce, Gersoriius, i nq u is, Papatus vanitate informa es magistraliter, timide tamen or sub humana cautela ex-
120쪽
HYPOCRIS IS DETECTA. I 2Iplicauit. Si timide & sub humana cautela; ubi libertas temporibus famulari nescia, sed quae veritatem humanis perturbationibus omnibus antefert & nuru . 7. Theologi P riseienses, inquis, in Concilio Con stantiensi, ne
contra torrentem niterentur, Papatum retinere
coactisunt verbo, quem reipsa demoliebantur. Iterum: Dum audimus, Gersonium or socios viros doctis imos Papatum retinere se tueri, fiamus profecto id ab eis Cerbis tantum dici, non ex animi sententia,es ad vitanda sicandala; iuxta is deiusdem Gersionis documentum: Po- De vitas res aliqua rum publicatio veritatum prohiberi, 'im*, ct aliquarum fastatum dogmatizatio permit- Σ ' ti. Hoc documento et os si isse Gersonium es
socios non dubito dum Papatum ore tantum de fendunt es retinent. Haec tu , dicens te scire, nec dubitare, Parisienses, dum Papatum re- , tinent, mentiri, quia verbo tantum retinent, non corde; sermone, non ex animi sementia. . .
Vnde nosti, Parisiensium corda a verbis dissentire Θ Scio, inquis, nec dubito. quis tibi si creta cordiu in reuelauit Nam quod affers ex Gersonio documentum , non ostendit Parisienses docem,mehdaciis in rebus fidei uti licitum csse , sed te documento Gersonij ad hoc probandum magna cum insipientiavit. Aliud enim est, permittere filsa doceri, nec verbo repugnare, quamuis corde dissen- H y tim,