장음표시 사용
121쪽
tias, quod nonnumquam licere ob maiora vllada scandala, Gersonius dicit: aliud vero, tamquam Verum dicere, quod falsum esse nosti, quod est uno verbo, mentiri; quod facere vel in rebus ludicris, semper malum est; in rebus autem fidei facere, summe impium . Parilienses autem, te fatente, non tacent & silent, sed Papatum verbo asserunt, Monarchiam Romani Pontificis fidei dogma esse docent, neminem saluari qui id neget, contrariam doctrinam impiam &detestandam esse. Nec solum haec asserunt, sed
etiam argumentis probare conantur. Haec omnia si Parisienses tantum ore dicunt, comde autem aliter sentiunt , si verbo affirmant, non ex animi sententia, certe contra conscientiam peccant, contra agnitam veritatem pugnant, quod est sceleris in Spiritum sanctum reos esse. Quanta stultitia tua est, qui Parisienses fingere,mentiri, ore tantum floqui, non ex animi sententia, denique veritatis proditores esse declamas; tamen ab iis dem postulas, ut te veritatem depositis dolis& fallaciis candido cordis affectu propugnare putent, & tibi hoc affirmanti credant. Sed rursus interrogo, Qui nosti, ore tantum, repugnante cos cientia, Parisienses Papatum defendere, dogma tuum velut haereticum damnare, cum nullus scire possit quid sit in homine,
122쪽
homine,nisi spiritus qui est in homine. Quo spiritu reuelante cordium abdita penetralii Sane non opinor alio spiritu reuelante,q4a in spiritu, qui est in homine tuo: qui ctim veriatatem flocci faciat , & quo placeat hominiabus, quiduis dicere i paratus sit, suo ceteros mortales spiritu assiari non dubitat. TERT iv M ARGvMENTUM. Chri stimis Imperatoribus antiquissimis primis non parcis. Romani Potificis Mo- narchiani, Marcianus, Arcadius, Theodo- i sius uterque, & uterque Valentinianus, Galaia, Placidia, Iustinus, Iustinianus,&alij Im- peratores edictis tuentur. Dicunt se ad hoc n oueri pietate & reuerentia erga S. Petrum Apostolorum Principem , cuius Romana ' . Sedes est. Quid tu censes, Antoni ' Neque
o puto, inquis lib. . c. .n.-2. haec ex INGraiorum pietate erga Romanam Ecclesiam ema-
sied ex solo 'pho si erbiae t ipsorum D
perians cluti, tanto esset olendidior. Ita tu cordium Principum centbr. Aperto dicis, Dinnes illos Imperatores mentiri, cum di- unt se moueri pietate erga S. Petrum S illius Sedem ; qui tamen, si tibi credimus sola superbia mouebantur. Non quaero unde a caua ista didiceris, cum sat sciam, te non nisi cordis tui arcana reuelare, de cuius ivpho
123쪽
superbiae tibi optin)c constare potest. Illud
admiror, te corda Imperatorum , qui iam ante mille & trecentos annos mortui sunt, tam certo scire potuisse, tamen tui cordis ignarum adeo esse, ut non praenoveris, quid
post pauca folia de his ipsis Imperatoribus dicturus esses , de quorum cordibus longualiam sententiam profers hoc ipso libro 4.
c. IO. n. 9 . Planum est,inquis,multos Impera
rores partim ex deuotionepta, magis autem ex ciuili prudentia Romanum Ponti cem ad Monarchiam Jpiritualem evehere etiosisse. Haec tu. Iam sit partim ex deuotione pia, partim ex prudentia ; quomodo verum, non ex pietate , sed
ex solo tubo superbia ' Sic vertigine te laborare Oporcet, qui ambulare vis super pennas Ventorum in cordium humanorum, secretis, quae abyssi inscrutabiles sunt. in ARTUM ARGUMENTVM. De Romanis Pontificibus lib. I. cap. 3. num. 2 . Omnium, inquis, Romanorum Pomti cum in hoc renere de Petri scilicet Primaru dicta meritos lecta posunt haberi. Omnes Romanos Pontifices sui pectos habes, nullum excipis, ne Petrum quidem Romanae Ec- cle rui credimus Ambrosio sacerdotem. Plu - ris dicis facienda testi inonia C priani quam Leonis: nec intelligis, si suspectus sit Leo, loquens de Primatu Petri a quo ad ipsum deriuetur,
124쪽
uetur, non minus suspectum esse posse Cyprianum , loquentem de paritate Apostolo rum reliquorum, a quibus si tibi credimus)ad singulos Episcopos paritas cum Romano descendit. Sed, Antoni, si Romani omnes Pontifices merito suspecti sint, nec tot Mamtyribus S sanctissimis viris tuto fides adhi
beri possit si naturali blandos propriae excellentiae appetitu deliniti deflexerint et niues post
Leonem Maenum, Ut Primatum , diuino Iure debitum et Drparent, Vt ais lib. q. c. I O. n. I 2.
quanta dementia est, a nobis postulare, ut tibi iuranti credamus te rectis lineis Scripturae & Patrum inniti, neque vri gloriae vel propriae excellentiae, vel cum Romano paritatis appetitu delinitum, a regula & normaveritatis vel latum quidem unguem deflectere ρ Scilicet tu solus sanctus es,ut a veritate ne latum quidem unguem deflectere cupiditate gloriae credi debeas: qui tamen viros, quos negare non audes vita sanctissimos, Primatus cupiditate fanda atque infanda fecisse dicas o Sane de Zosimo Romano Pontifice , qui leui errore vel nullo Sardicenses Canones pro iure appellationum Nicaenos appellauit, ita lib. . c. 8. n. 3 q. scribis : Ego Zo mum non absique artificio dedita opera aequivocare voluisse dicam, o Canonem Sardiacensem, nullius tunc auctoritatis, pro Nicaeno
125쪽
maximae auctoritatis, nec iliam Meliter, sed malaee alteratum, conatum fuisse supponere, ut Atricanam Ecclestam antidotum iam apparantem Hi plene subiiceret. Haec tu. Qui nosti,
Zosimum magnae sanctitatis Pontificem, non fuisse deceptum,sed dedita opera fallere voluisse, cum facili errore potuerit Nicaenum pro Sardicenti dicere, cum utrumque Concilium generale fuerit, cadem de causa, ab iisdem paene Episcopis, prope Uno codemque tempore celebratum Z Ego inquis,
Ysmum dediti opera frigere voluisse dicam ,
im6Canonem Sardicensem non fideliter citasse, sed maliue alteratu. Hoc sane dicis, Antoni, sed tuo more hoc dicis,qui ibidem vix lineis decem interpolitis contrarium dicis. Si SardicensesCanones, inquis fuissent alicuius rucauctoritatis, Zo simus,qui ADVERBvM Samdicensim Canonem po fuerat in suo Commonitorio, non eum dixisset esse Nicaenum. Bene acciadit, quod memoria destituatur & mente , tua de cordibus iudicandi temeritas; qub pateat omnibus, quam ossicio, cui te superbe ingeris, ineptus sis. Nam quomodo Zoiimuiuste damnas Canonis Sardicensis non sideliter adducti, sed valde alterati, pro quo tu ipse,qui iudex sedes,testimonium fers,quod Canonem posuerit AD VERAVM, hoc es ne
126쪽
Concilia generalia, Lateranense, Florentinum , Lugdunense , in quibus Gi arci etiam interfuerunt, & alia plurima, Tridentinumque nouissime,Romani Pontificis Primatum asserunt. Quid tui Si plus, inquis lib. .c. Io.
n. m. tribuunt Romano Ponti ici,quam legitimatius priuilegia ferunt ,sub iugo Romanae M
narchiae Ecclesialaicae iam dominantis gemendo tanto Monarchae applaudere coacta sunt. Ita tu decordibus tot millium Episcoporum sanctorum iudicas , quod corde gemuerint in Conciliis generalibus , quamuis Romanae Monarchiae vultu arriserint, & manibus pedibusque applauserint. Vbi Christi Spiritus qui Patribus in Concilio adest, ne falsa defianiant , nec aduersus Ecclesiam portae inferi inualescant ρ Vnde cum foris gauderent, intus doluisse nosti Θ Quis reuelauit, eos inuito animo subscriptisse, cum laeta specie subscripserinit Fimiruin tuo pede seu potius corde 'alios metiris. Nuper Serenis . Regem etiam in rebus Ecclesiasticis non minus quam temporalibus supremum Monarcham iurameto solemni asseruisti: hoc iuramentum , cum probe scires , eo suscepto Rempublica tuam Aristocraticam, quam tot annis tanto labore aedificaueras, in puluerem redigi, mens ad-- misisti,
127쪽
misisti,tantos Monarchae,ni miser & Cantu
riensis Archiepiscopi pupillus semper esse velles, plauderi coaritus es. Quod ipse fecisti, fecisse sanctos Episcopos in tot Conciliis generalibus , dum Pontificis Primatum approbant , facillime credis. Infelix undequaque, qui fingere falsa vis de debes, ut fal. tuearis,
artem tamen singendi non nosti,cum contra teipsum perpetuo mentiaris. Nam qui modo de sanctis Episcopis, in generalibus Conciliis gementes eos&coactos subscripsisse as.scris, lib. . c. I. n. 23. plane contrarium dicis.
Ne Papa quidem noster, inquis, tametsi in miseros Episcopos iis suis Ecclesiis constitutos summam iam diu exerceat 0rannidem; ubi tamen
Episcopi se ut in legitimo Concilio, praesertim
Oecumenico, congregati, nondum ausus es mi es tyrannice in suam sententiam quemquam comipesiere: se multo plus terroris incutiunt et uia scopi in Concilio, quam ipse Episcopis. Haec tu. Si numquam adhuc Romanu, Pontifex Episcopis in Concilio terrorem incussit,nec vi δίterrore in suam sententiam adegit; lium est quod dicis sanctos Episcopos in tot Conciliis generalibus coactos Sc gementes Romanum Primatum definiuisse. ita semper non candidus sed mendax cordium iudex tuis verbis arguetis. SE UM
128쪽
s Ex TvM ARGUMENTUM. In Patribus Graecis cauissae tuae praesidium, ponis, qui Graeca fide te esse toto libro signia sicas,Orientem Septemtrioni,Graeciam Angliae , Constantinopolim non modo Romae, sed etiam Cantuariae praeferre: nihilominus nec his parcis, sed candida tua quam iactas, conscientia Aipsos denigras, S ii nutationis imo etiam adulationis accusas. Libro .c. I o. n. 68. assignans Varia genera responsionum, quae possimi ad testimonia Patrum Graec , ' rum, Sophroni),Tharrasio, Photi J,lgnatij, Maliorum adhiberi. Vnum est, quod oraci nimium agententur. & n. 67 . Scias,inqmS,Graecos interdum, 'bi opem imploran nonnihil applaudere Romano Pontifici se assentari. & lib. I. c. IO. n. IO. Damascenus, inquis, non is tantae auctoritatis, ut inter recentiores aut dormit an tes aut adulantes non posit interdum reponi. Itaque Graeci Patres non minusquam Latiani omano Pontifici assentati sunt, Prim tumque inuita conscientia & perfide verbo non corde agnouerunt. Sed cum Damascenum dicis inter recentiores de nullius auctoritatis reponi posse, cur ad dis ,interdum' Si recentior ic nulliis vomeriti,curnon semper Nimi una quo locorde sentis,improuide verbo innuis. Si Damascenus tecum sentit, an-
129쪽
IIo M. ANTONII DE DOMINI stiquus & Magnus est, si contra te sentit, rocentior & nullus est.Patres auctoritatem non tibi dant,sed a te sumunt. Quam tuam men tem etiam lib. 2.c. Io. n. 62. patefacis. Truli nos Patres, quos dicis esse summae auctorit iis , Catholici reiiciunt multis nominibus:
Vno, quod Canones Concilij Carthaginensis, quo statuitur, Ministros qui deseruiunt
altari, omnino continentes esse debere, exponant de continentia ad tempus, quamdiu certis diebus ad sacra ministeria destinatissint. Merito,inquis,ita exponunt Canonem Patris Trustani. Qui probas t. Ita enim, inquis, etiam ego supra exposui Canones Carthaginenses. Viden', Antoni, quod in corde abundat, quam facile per os erumpati Trullana Syno- dus & illiusexpositio summς auctoritatis est. Vndesiimmam habet auctoritatem Z vn orexo,inquis ta exposui. A te auctoritas deriu tur in Concilium, non tua dicta Concilii auctoritate firmantur. Sed hoc obiter. Illud praecipuu est,quod ita facile quenilibet perfidiae , assentationis, & in rebus fidei proditae
Monscientiae accusas. Si quis tecu non senti non modo deceptus, sed etia deceptor,adulator,veritatis agnitaeproditor est. Qi ata te--eritas, imo insipientiaς qui cum ceteros si- mu latores facias, unui te sinceram mentem habere iactas, & tibi credendum putast
130쪽
De Patribus qui post annum Christi millesimum, praesertim a S. Bernardi tempore floruerunt, ita lib. q. c. o. n. 9 f. Vniuersim censuram fers: Onios vero ponteriores magna
ex parte parasitos es austentatores, malai fidei
deceptores, o contra propriam conscientiam se scientiam contentiosos se verbosos diglutatores, icthac in causa restimus penitus, ne dicam comtemnimus. Ita tu de sex Christianis saeculis. Ego vero de te dixerim , quod de Donatistarum Episcopis,uniuersos per orbem Episcopos, a quibus damnabantur, impietatis condemnantibus dixit Augiistinus i diuid hac L;b istultitia, imo dementia reperitur insamus Epith Par vePro ista dicitis. nam qui mendacium loquitur, mςR ς de suo loquitur. Sed sicut homines mentimini, quia sicut homines, hominibus qui vos damnantis cimini. Neque ex tuis dictis te mendacij conuincere dissicile est: nam quam temere M inullo fundamento haec fingas, colligitur ex illius probatione,quam statim subiungis nu- , mer. 96. Vt pateat, inquis,ilus, qui magnum Romanum Primatum suis tuentur es extoltane scriptis,contra conscientiam I acere,&c.hic unicum profero , sita magni momenti exemplum.
Petrus Damiani undecimi post Christum seculi homo,alioquispius,&c. vi homo tamen se ipse i