장음표시 사용
141쪽
iαs M. ANYONII DE DOMINI smaximae auctoritatis, nec iliam Meliter, sed malde alteratum, conatum fuisse si ponere, ut, tricanam Ecclestam antidotum tam apparante bi plene subiiceret. Haec tu. Qui nosti,
Zosimum magnae sanctitatis Pontificem, non fuisse deceptum, sed dedita opera fallere voluisse, cum facili errore potuerit Nicaenum pro Sardicensi dicere, cum utrumque Concilium generale fuerit, cadem de causa, ab iisdem paene Episcopis, prope uno eo-- dernque tempore celebratum Z Ego inquis,t Q , go simum dedita opera fallare voluisse dicam, imoCanonem Sal dicensem non fideliter citasse, sed salde alteratu. Hoc sane dicis, Antoni, sed tuo more hoc dicis,qui ibidem vix lineis decem interpolitis contrarium dicis. Si Sardicens Canones nutris fuissent alicuius rucauctoritatis, Zo simus,qui AD VERBvM Sam dicensim Canon posuerat in suo Commonito
rio, non eum dixisset esse Nicaenum. Bene acciadit, quod memoria destituatur dc mente i tua de cordibus iudicandi temeritas; qub pateat omnibus, quam ossicio, cui te superbe ingeris, ineptus iis . Nam quomodo Zosimuiuste damnas Canonis Sardicensis non fideliter adducti, sed valde alterati, pro quo Tui ipse,qui iudex sedes,teitimonium fers,quod Canonem posuerit AD VERBvM, hoc es neque syllabam unim addiderit vel omiserit.
142쪽
Concilia generalia, Lateranense, Florentinum, Lugdunense, in quibus Graeci etiam interfuerunt, & alia plurima, Tridentinum- que nouissime, Romani Pontificis Primatum asserunt. Quid tu ξ Si plus, inquis lib. .c. Io. n. m. tribuunt Romano Ponti ci,quam legitima e . eius priuilegia ferunt ,sub iugo Romanae -- narchiae Ecclesiauicae iam dominantis gemendo tanto Monarchae applaudere coacta sunt. Ita tu . de cordibus tot millium Episcoporum sanctorum iudicas , quod corde gemuerint in Conciliis generalibus , quamuis Romanae 'Monarchiae vultu arriserint, S manibus pe- idibusque applauserint. Vbi Christi Spiritus qui Patribus in Concilio adest, ne falsa delitaniant, nec aduersus Ecclesiam portae inferi inualescant ρ Vnde cum foris gauderent, ii tus doluisse nosti . Quis reuelauit, eos inuito ' animo subscripsisse, cum laeta specie subscripserint dimirum tuo pede seu potius corde 'alios metiris. Nuper Sereniss. Regem etiam in rebus Ecclesiasticis non minus quam temporalibus supremum Monarcham iurameto solemni asseruisti: hoc iuramentum , cum probe scires, eo suscepto Rem publica tuam Aristocraticam, quam tot annis tanto labore , aedificaueras, in puluerem redigi,gemens ad- misisti, .
143쪽
misisti antos Monarchaemi miser &cantu riensis Archiepiscopi pupillus semper esse Velles Ap audere coactus es. Quod ipse i ecisti, fecisse stactos Episcopos in tot Conciliis generalibus, dum Pontificis Primatum approbant , facillime credis. Infelix undequaque, qui fingere falsa vis S debes, ut salis tuearis, artem tamen fingendi non nosti,cum contra teipsum perpetuo mentiaris. Nam qui modo de sanctis Episcopis, in generalibus Conci liis gementes eos &coactos subscripsisse as.
scris, lib. . c. I. n. 23. plane contrarium dicis.
Ne Papa quidem noster, inquis, tametsi in miseros Episcopos in suis Ecclesiis constitutos βω-
mamiam diu exerceat 0rannidem; ubi tamen
. Episcopi sunt in legitimo Concilio, praesertim
Oecumenico, congregati nondum ausus es si es, tyrannice in suam sententiam quemquam comipesiere: se multo plus terroris incutiunt ei Epias pi in Concilio, quam ipse Episcopis. Haec tu. Si numquam adhuc Romanu, Pontifex Episcopis in Concilio terrorem incussit,nec vi Aterrore in suam sententiam adegit,falsum est quod dicis sanctos Episcopos in tot Conciliis generalibus coactos & gementes Romanum. Primatum definiuisse. Ita semper non candidus sed mendax cordium iudex tuis verbis 'argueris.
144쪽
In Patribus Graecis caussae tuae praesidium ponis, qui Graeca fide te esse toto libro signia sicas,Orientem Septemtrioni,Graeciam Angliae, Constantinopolim non modo Romae, sed etiam Cantuariae praeferre: nilutomimis nec his parcis, sed candida tua quam iactas coii scientia δί i psos denigras, & timulationis imo etiam adulationis accusas. Libro .c. I o. n. 68. assignans varia genera responsionum, quae postunt ad testimonia Patrum Graecorum, Sophron ij,Tharrasi), Photij, Ignatij, Maliorum adhiberi. Vnum est, quod oraci niamium auessententur. & n.6 7 Scias .inquis, acos interdum bi opem implorant,nonnihil applaudere Romano Pontifici se assentari. & lrb. I.
c. IO.n IO. Damascenus, inquis, non si tantae auctoritatis, ut inter recentiores aut dormit an
tes aut adulantes non post intersum reponi Itaque Graeci Patres non minusquam Latiani Romano Pontifici assentati sunt, Prima tumque inuita conscientia & perfide verbo non corde agnouerunt. Sed cum Damasic num dicis inter recentiores de nullius auctoritatis reponi posse, cur ad cis .interdum'Si recentior dc nulli uimio menti,cur non semper Nimirum quod et orde sentis,improuide verbo innuis. Si Damascenus tecum sentit, alm
145쪽
IIo M. ANTONII DE DOMINI stiquus & Magnus est, si contra te sentit, rocentior & nullus est.Patres auctoritatem non itibi dant,sed a te sumunt. Quam tuam me tem etiam lib. 2.c. Io. n. 62. patefacis. Truli nos Patres, quos dicis esse summae auctorit
iis, Catholici reiiciunt multis nominibus: . Vno, quod Canones Concilij Carthaginen sis, quo statuitur, Ministros qui deseruiunt
altari, omnino continentes eue debere, eX- ponant de continentia ad tempus, quamdiu . . certis diebus ad sacra ministeria destinati sunt. Merito,in is ta exponunt Canonem Patres Trustani. Qui probas Z Ita enim, inqu is, etiam ego supra exposui Canones Carthaginensi. Videre, Antoni, quod in corde abundar, quam facile per os erumpati T rullana Syno- i dus M illius expositio summς auctoritatis est. Vnde summam habet auctoritatem Zivam es ego, inquis tu exposui. A te au ctoritas deriu tur in Concilium, non tua dicta Concili, auctoritate firmantur. Sed hoc obiter. Illud praecipuu est,qudd ita facile quemlibet per- ndiae , assentationis, & in rebus fidei proditae
conscientiae accusas. Si quis tecu non senti non modo deceptus, sed etia deceptor,adulator,veritatis agnitaeproditor est. vi ata te- meritas, imo insipientiaPqui cum ceteros si- mu latores facias, unui te sinceram mentem habere iactas, 5 tibi credendum putast
146쪽
De Patribus qui post annum Christi millesimum, praesertim a S. Bernardi tempore floruerunt, ita lib. q. c. o. n. 9s. Vniueisim censuram fers: Onios vero pocteriores magna
ex parte parasitos es assentatores, maias fidei deceptores, o contra propriam conscientiam se
scientiam contentiosos es verbosos si lutatores, i Ihac in causa rei, cimus penitus, ne dicam comtemnimus. Ita tu de sex Christianis saeculis. Ego vero de te dixerim , quod de Donatist ruin Episcopis,uniuersos per orbem Episcopos, a quibus damnabantur, impietatis condemnantibus dixit Augsistinus i diuid hac Libi Eoae stultitia , imo dementia reperitur insanius ' Ex Epiit Pinveuro ista dicitis. nam qui mendacium loquitur, mς- ς de suo loquitur. Sed sicut homines mentimini, quia scut homines, hominibus qui vos damnant irascimini. Neque ex tu is dictis te mendacij conuincere dissicile est nam quam temere M inullo fundamento haec fingas, colligitur ex illius probatione,quam statim subiungis nu- , mer. 96. Vt pateat, inquis,et Eos, qui magnum Romanum Primatum suis tuentur se extoltant scriptis,contra conscientiam facere, dcc.hk vnicum profero , sita magni momenti exemplum.
Petrus Damiani Ῥndecimi post Christum s culi homo,alioquinpius,&c. vi homo tamen se ipse
147쪽
seductus,sae 'me Papatum asserere conatus est Vbi tamen aliquando Alexander II. ct Hi debrandis eius Archidiaconus eum pupug runt , omnia paene reuocauit, se quin apertam palinodiam caneret parum abfuit. Audiamus ipsum ad Alexandrum scribentem. Hoccine mihi, Vene abilis Pater, meritum reddidisti, quod causae tuae perorator in sani Lorum Pontificum Conciliis toties exstiti, quod in Legationis tuae curis atque negotiis frequenter in saecularium laicorums conuentu quas quidam causidicui declamaui. uid fecerim, quiave pertulerim, examinis et euri censura discutiat, nec coactus digna querela compellar effluere, quod adhuc flenti upprimens mix posum silentio occultare. Hoc enim me necdum Roma referentem vel fribentem audiuit rectam alijs res ista quae sanctitatis vestrae famam laceraret innotuit,&c. Post ista Damiani verba tu peroras: diuid in hoc
quod silentio supprimit,ct vix pote' occuliares diuid est quod necdum Roma scribi aut dici codinouitri cur labiis digitum siverponit i ni si pro secto, ut sic ferme aperte signi caret se con trarium es sentireis posse proloqui, quam de Papatu iam toties o locutus fuerat se scripse
rat: se se adulatorem fuisse aperta propemouum cons ione fateretur. Haec tu: quanto conatu qua in magnas nugas agis i quam bene dixit f.ApoL1 Magnus Imperator, haereticos stultosese alitiam
148쪽
Atiam tu lingua er plumbeas iras circumferre. Melidacia enim de Catholicis ignea quidem malitia, sed plumbeo ingenio fingunt. Tuam in Petrum Damianum iram plambeam duoi pio bant. Primo tecum stupide ipse pugnas.
Non enim cohaerent ista quae dicis, Petrum Damiani contra conscientiam & scientiam Papatum asseruisse, S tamen ut hominem alioqui pium seductum Papatum asseruisse. Nam qui contra conscientiam scribit, tam-
quam verum seribit, quod falsum esse probe nouit, qui vero seductus falsum quid asserit,
id ut verum asserit quod verum esse credit. neque contra conssentiam, sed conscientia errante scribit . Igitur si Petrus Damianias Papatu ut homo seductus asseruit,quo modo Papatum contra conscientiam ast eruit quomodo non deceptus sed deceptor fuit, imo adulatoru contra propriam scientiaPapatu m. fingentium unicum prope exemplarῖ aam plumbea siit haec accusatio, vides. Secundo, plumbea esse probatur ex illa vehementiae plena, sed prudentiae vacua interrogatione,
qua declaras quam scire cupias,quid sit illud quod Damianus silentio supprimit. Nec dubitas sane esse tractatum aliquem , quem si dedisset in lucem, Primatus Pontificij toties asserti palinodiam cecinisset. Nugae. Damianus enim clarissimc dicit, cuiusmodi res illa
149쪽
I34 M. ANTONII DE D OMINIS esset quam celabat ; nimirum crimen aliquod occultum Pontificis,quod evulgatum, , non Primatum Romanum configeret, sed Alexandri II. sanctitatis famam laceraret. Ex hoc autem , quod Petrus Damiani crismen occultauerit Pontificis, colligis Primatum corde non credidisse, sed simulatorem
fuisse: eo vero condemnato, inde non tamquam suspiciosum coniectas, sed tamquam euidos concludis, Auctores reliquos uniue sim , qui magnum Primatum Pontificis scriptis su is extollunt, contra propriam & icientiam dc conscientiam scribere. Dicis enim, hoc exemplo Petri Dat ani te viii. t pneat,isios qui magnum Primatum Romanum suis tuentur scriptis,etontra conscientiam id facere. Si Vigilantianis, qui nullos castos ex Clero Credebant, bene obiicit Hieronymus, satis ostendunt quam sancte vivant, qui male de
Omnibus suspicantur; certe satis conscientiam tuam, quam iactas puram , quam sit tetra & impia ostendis, qui de Scriptoribus Romanis, Parisiensibus, modernis,antiquis, , Graecis, Latinis, Iesperatoribus Christianis, SummisPontificibus antiquissimis,Conciliis generalibus; lenissimis,sex Christianis fecu- lis,tetra & impia non suspicaris modo, sed certissime affirmas, ubi ne leuissima quidem iustae suspicionis umbra est.
150쪽
MYpoc Ris is DETECTA. I FHis duo addam argumenta, quae probent te veritatem pensi non habere. Vnum quod tibi ipsi nulla conscientia faueas; Alterum, quod quos amas vel amare videri vis, nulla conscientia laudes.
tum Romani Pontificis non esse hunc modernum : illum fuisse Canonum vindicem, istum esse vastatorem. Hoc dicis, quia Metropolitica tua iura pulsauit, Suffraganeos tuos, quos non tantum stiritualibus censuris omnibus ,sed etiam corporalibus pinnis, depositione,exilio, tetro carcere, oculorum ess ione
te mulctare posse dicis , iuuit & defendit. Lib. 3. e. r. Hinc illae lacrymh , & illud a te toties repetitum, MeutSed quaero,an tuum ius Metr politicu Romanus suo arbitraru arctauerit, an secundum Canones ab Ecclesia praeseriptos Z Certe secundum Canones Concilij Tridentini. Nam lib. 3 .c.7. n. 29. ita scribis: Satis habemus, inquis, quod miremur, dum in ,
Concilio Tridentino cernimus, Metropolitano-
rum potestatem erga suos S raganeos non parum restriinam ct coarctatam. Sed quid mireris' Non potestas Metropolitica Iuris huma- ni est per Ecclesiam stabilita 8 hoc concedis. Qius Iuris humani sunt a prioribus Conciliis I COH-