장음표시 사용
141쪽
p. defab. anti. trad. Vid. plures gentes innot ad loc. ex Dama scio. In MacrobLib. Is
Barbara quam Graeca, re supra omnes, AEgyptii; in rebus enim aegyptiacis explicandis nihil difficilius est quam genuinam historiam a fabulosa distinguere. Sed longe lateque diffusae erant per terrarum orbem Theologia dc Philosephia Mythologicae: multarum gentium de Diis
po sitae sunt fabulae, aliae β Phogibus, S ab Ag ptiis aliae, S d Celtis, S ab
Afris, S ab aliis gentibus. Mythologiae AEgyptiacae specimen habes apud
Plutarchum de Isid. Osir. Ρhoeniciae apud Sanchoniathonem. His adjungere licet ex Luciano Assyrias oc Arabicas fabulas vel fabularum interpretes,
das vel Brachmanicas, quarum meminit Strabo, cum de iis loquens ait, edic) ιχυθων
manas fabulis scatere, bc fabuloso cortice involvere suam philosephiam, abunde patet ex relationibus doctorum virorum qui gentes illas nuper inviserunt. Et quoad Septentrionales, ut illud etiam adjiciam, consilienda est, quam antea citavimus, Edda blandorum: quae perantiqua continere videtur, re non obscure indicat, quae traditiones mythologicae, de qualis
142쪽
Cap.VIII. Achaeologia Philoisophicae. 1 et 7
qualis fuit philosephia istarum gentium
Borealium. Denique in sacro codice veteris Testamenti, quot habemus a Ρrophetis aliisque, sermones Mythologos ZNeque aliud sunt plurimi sermones Christi in Evangelio, quos, honestiori voce, Parabolas appellamus. VIDES quam totum genus humanum, quasi coelo tactum, impulsum fuit de incitatum ad hanc doctrinam mythologicam: quod enim de gentibus Barbaris jam ostensum est, non minus de Graecis patebit in sequentibus, ubi de Orpheo agetur. Quare hunc genium mythologicum, divinum esse arguit Salustius
esse, ex iis qui eas usurpdrunt, asserereticeto ex poetis enim nomine assati s Si
ghilosophis, optimi quique ς S qui sacra
S ceremonias Uenaerunt s Dii etiam is sin Oraculis, fabulis osseunt. Hic autem
Fabularum nomine non oportet intelligere fabulas vulgo sic vocatas, scilicet histori las aut narrationes, tam quoad materiam
quam quoad formam, fictas; sive utiles sint, sive tantum jucundae: sabulas enimc nihilo singere, non Homericum est, in-
143쪽
bulae enim Ρhilosophicae semper habent aliquid fundamenti in re ipsa; staminavera sunt, sed falsi colores superinducun- praefat. ad Recte Ρlanciades Fulgentius de di-Nythol. Verso fabularum genere: Fabularum, quarum nomen indicat sal professionem, aliae etiam utilitatis causa conscriptae sunt: eas vero quae tantum delectant
philosophi repudiantes, alteram fatui rum speciem hoc modo dividunt: inventarum utilitatis causa fasularum in quihusdam S materia ficta es, S per mendacia ipse relationis ordo contexitur, ut
tu fabulis AE pi, elegantia fictionis m
ustribus: at in aliis materiae veritas
subes, sed haec ipsa veritas per quaedam composita S cta profertur ; S haec iam
vocatur fabulosa narratio non fabula. Ut musticae Hesiodi Orphei de Deorum progenie ortu traditiones. Exha ergo secunda divisione, quam diximus, prior species. quae concepta de Diaso per falsum narratur, is Philosophiae Iibris prorsus aliena es. Ear igitur
tantum sunt philo1bphicae, quarum fabulose cortici subest veritas; eaque non vulgaris. Id enim sibi proposuisse videntur philosophiae mythologicae auth res, Ut doctrinam arcanam ab interitu
144쪽
CapVIII. Archaeologiae Philosophie e.
conservarent, neque tamen Vulgo alit vulgaribus ingeniis exponerent. Ρrovidentia divina, quae omnium iaculorum re labentis mundi habenas moderatur, cognitionem rerum divinarum naturalium ita temperat, latentem Conservat, Ut non
nisi suo tempore clare effulgeat veritas; simulque constet, ubi effulserit, eandem absconditam latuisse, bc variis modis velatam inter homines, a primis mundi seculis. ΗΑc de usu Μythologiae, inter omnes gentes literatas dc 1apientes diffu1ar: de ipsius antiquitate quaedam praeterea adjicienda sunt. Ρhilosephia Mythologica videtur mihi perantiqua, neqUe tamen omnium antiquissima: ut fiat umbra, oportet ut sit corpus a dc imagines rerum rebus ipsis sunt posteriores. Sed perantiquam esse id probat, quod ab omnibus gentibus antiquitate conlpicuis usurpata fuerit. Et apud Graecos extra dubium est, eorum Philo1bphos ec Theologos antiquissimos, addit etiam Strabo, Histori- Lib. r. M.
fuisse Ρoetas, Ec Mythologice scripsisse. Id de Lino testatur Diodorus Siculus, Lib. a.
aliasque mythologias in commentariis reliquisse. Caetera apud Graecos monu-Κ menta
145쪽
menta vetustissima, mythologica erant ;qualia fuere Orphica, Θεογονέω, Γιγαντο-λέου, atque Cycli Epici argumenta. Id enim OPUS, a multis celebratum, videtur fuis
Graecorum, ex antiquissimis poetis com- politum, qui historiam Fabularem con-1cripserant. Res priscas tantum continuit, bc non sollini faeculum pertransivit, sed perrexit ad principia; incoepit enim ab exordio mundi re inUlyL; Cod. 239. se desinebat, ut notavit ex Ρroclo Photius:
hoc opere plura infra. Denique Chaonihil antiquius in hoc mundo, atque ortum rerum ex Chao mythologice tractasse Graecos, per modum Genealogiae. Lib. 2.c. I. satis alibi demonstrabitur. Quare ipsi physiologiae coaevam esse in Graecia hanc Mythistoriam, bc eosdem habuisse authores, non negarCm.
SE D a Barbaris mutuati sunt philosephiamGraeci; id igitur praecipue quaerendum, quam antiqua sit Mythologia Barbarica. De AEgypto vero agitur hic praecipue, quae pristinae sapientiae nutrix habebatur.
146쪽
Cap.VIII. Archaeologia Philosophisae.
Apud AEgyptios autem nihil sanctius, nihil antiquius philosephia Hermetis ;quare eo redit di1quisitio nostra, aut ipsius pars prima, Sub quo genere doctrinae tradita fuit primum ph sophia Herm tis λ Nimium multa sent dubia circa hanc doctrinam, si discutienda essent singula ; quibus monumentis inscripta fuit, Libris, an Columnis, an utrisque yQuibus literis, Hieroglyphicis proprie sic dictis, aut aliis Z Quo scribendi genere, simplici an allegorico 8 Sed missis caeteris,
de hoc ultimo impraesentiarum breve examen instituamUS.
ΙMpRiMis illud non dubito, utroque modo conscriptam fuisse hanc philosophiam, diversis temporibus ; nam de libris Hermetis allegorice scriptis fit mentio,
de interpretatione horum librorum, de eorundem in allegorias iterata Conversione ; quare varias subiisse vices-formas quoad stylum modum scribendi, negari non debet. Sed quoties X quo ordine hoc factum, nimio plus incertum mihi videtur. Duo tantum nobis sup-Petunt authores, quod sciam, aut authΟ-Tum fragmenta, unde haec colligi possunt, Manetho bc Ρhilo Byblius ; neque horum alteruter rem distincte explicat. Manetho apud ' Eusebium, exinde apud K et Syn-
147쪽
131 Archaeologia Nilosophisae. Cap.VIII.
Syncellunt, ait, Mercurium primum, doctrinam suam, sacra dialecto, literisque Hieroglyphicis, columnis in Terra Seriadica possitis, inscripsisse : quae post diluvium, ex sacra lingua in Graecam, literis itidem Hieroglyphicis, versa fuit: re scriptis commendata in Templorum AEgyptiorum adytis ab Agathodaemone, secundo Mercurio, patre Tat. Sed pra ter illa duriuscula, de columnis ante diluvianis, de Terra Scriadica nemini nota, de literis Hieroglyphicis in Graecanica lingua : praeter haec, inquam, Manethonis 1ermo propositum nostrum non attingit : nam de traductione in
liam linguam agit, non in aliud styli genus ; neque explicat quo genere styli, simplici vel allegorico, Autographa illa
Mercurialia sive monumenta Seriadica conscripta erant. Propius accedit ad rem
nostram Ρhilo Byblius : Filius Thabio- Eus pyyyp nis, inquit, primus dicitur libros Mere. est curiales in allegorias Convertisse, atque ea forma ad Graecos postea descendisse hanc doctrinam ; qui pro innato stibi ingenio,
varie eam ornando re amplificando ex a
148쪽
Cap.VIII. Archaeologiae Philosophicbe,
liena propriam fecerunt. Post multas autem generationes, Surmuhelum Thu- ro, ignota mihi capita,) ita obumbra- ibid. seq. tam denuo illuminasse. Verba Philonis
ultima haec sunt : Mεά γενεας πλώς- θεὸς Σουρ-
Sanchoniathonem ante Trojana tempora hanc doctrinam contiaisse cum iis quae reperta erant in adytis reposita, arcanis Ammoneorum titeris, atque eo modo suis fabulis eam repurgasse. Sed iterum iterumque a 1acerdotibus reductam esse ad ambages Mythologicas. Hic quidem de stylo mutato, bc modo explicationis, non de lingua tantum aut literis, aperte agitur: M licet non admodum clare haec a Ρhilone deducta sint,
aut ab Eusebio inde deseripta ; utcunque hinc patet Ρhilosephiam Hermetis varias metamorphoses subiisse, primamque lysius formam fuisse nudam simplicem, atque a filio Thabionis, squisquis ille fuit, sive Manethonis Agathodaemon, sive alter aliquis) in methodum re institutionem artificiosam per symbola, aenigmata, allegorias, mythologias, d imagines hieroglyphicas, primo fuisse tran1- positam. Atque haec mihi videtur origo philosephiae larvatae, ut ita dicam, in
149쪽
13 Archaeologia Philosophicae. Cap.VIII.
AEgypto ; atque forsan totius mythol giae Barbaricae Graecaeque ', saltem ex e rum sententia qui caeterarum gentium philosophiam ex AEgyptiaca derivandam esse sentiunt. Unde omnem gentem antiquam quae suam habet mythologiam, sitam olim habuisse philosophiam puram, aequum erit supponere ; cui, tanquam nucleo, circumobductus erat postea cortex fabulosus. Studii enim re artis opus est Mythologia, aut quaevis doctrina allegorica ; non primus ingenii impetus, sed seeundus tertiusve,cum res jam inventae fuerint re celandae sint aut ornandae.
DΕ fabulis re allegoriis philosephicis hic loquimur, iisque priscis, quibus semper aliquid subest fundamenti loco. Caeterum in hujusmodi allegoricis aut Mythistoricis interpretandis maxima cUra cautio adhibenda est. Ρraeterquam enim quod sua natura luxurient, re ornatus
Causa aUt Propter το πρέπον τὸ mul
ta habeant quoad interiorem sensum superflua, toties mutantur refinguntur, ut qualia fuerint in prima sita origine non facile est dignoscere: recte notavit 'Ενύ: Ρlutarchus de AEgyptiis, λεπlου τινες
quidem etiam in Ala priorum fabulis exilia quaedam veritatis ves eis se
150쪽
Cap.VIII. Archaeologia Philosophicae. 33s
Indagatorum desiderant acutum, S qui magna is parvis venari queat. His igitur perpensis, mihi statutum est ab
hujusmodi argumentis nihil authoritatis mutuari; sed cum res aliunde conniterit, bc probata fuerit liquida ratione aut historia veraci, non abs re crit severiorem philosophiam hisce condimentis
ta sunto. In qua explicanda eo magis abundavimus, quod haec gens caeteris 1apientior habita sit, ab hoc exemplo, de reliquis omnibus in eodem genere literaturae idem judicium fieri possit. At videor mihi subaudire aliquem, dicentem, Qui potest explicari sapientia AEgyptiaca sine explicatione Obelisiorum, Hierogis bicorum, Tabularum mysicarum, Ut
aragdinae, I icae, monumentorum consimilium Z In his latent mysteria IE-gyptiorum, naturalis scientiae arcana, aut etiam secra Adeptorum απο ρη-. Age sodes, videamus quid magni aut miri continent haec pompos a monUmenta ;quid nos docent, ignotum antea aut absconditum, sive in Scientiis, sive in Theologia antiqua. Cedo quemvis Interpretem. Ex iis qui hoc munus susceperunt, quis se expedivit optime λ Qitem sequemur ducem 8 Inter antiquos, hanc tractasse materiam nullum memini praeter