Elementa philosophica de cive. Autore Thom. Hobbes Malmesburiensi

발행: 1742년

분량: 688페이지

출처: archive.org

분류:

591쪽

lia , ea intelligantur quae fundamentum habent in autoritate& ossieio CHRIsTI, neque nisi ea CHRIsTUs docuisset, sciri possent; sintque caetera omnia temporalia; sequitur, definitionem & sententiae lationem, Cir- ea jusum & injusum, cognitionem controVersiarum omnium

circa media pacis Vel defensionis publicae, & examen doctrio, rum librorumque in omniafientia rationali, Iuris obe temporalis. Quae verba CHRISTI verbo & autoritate tantum dependentia , inserta fidei sunt, eorum judicationem juris esse sp, ritualis. Desinire autem, quid sit spirituale , quid temporale,

quoniam Servator . noster distinctionem illam non tradidit, rationis inquisitio est, pertinetque ad jus temporale. . Quam quam enim San AusPaultis mul

tis in locis distinguat inter sp,

592쪽

ritualia & carnalia, vocetque spiritualia , ea ., quae sunt Spiritus , nimirum sapientiam , se monem scientiae , fidem , facu tatem sanandi morbos , operationem miraculorum , prophetiam, discretionem spiritum mentiam linguarum, interpretationem se monum , Rom. 8. I. Cor. II. 9. omnia per Spiritum Sanction supernaturaliter inspirata, & ea quae animalis homo non

potest intelligere , sed ille tantum , qui cognovst sensum Christi: I. Cor. I. I , is , I 6. bona vero fortunae carnalia UO-Cet, Rom. I s. aT. & eos, qui homines sunt, carnales: I. Cor. 3. I , a, 3. non tamen defini-Vit , neque regulas dedit, quibus sciamus quid a ratione naturali. quid a. su per naturali inspiratione proficiscatur. XV. Cum igitur constet , Servatorem nostrum judicandi

Verbum Dei quoin

593쪽

determinandique controversias Omnes circa temporalia , summam autoritatem commisisse ,

vel potius non abstulisse Principibus , iisque qui in singulis

civitatibus summum obtinent imperium. Videndum deinceps est , cui commiserit sim, lem autoritatem circa spiritualia. Id quia sciri non potest nisi ex Verbo Dei, & Eecissus traditione, inquirendum proximo loco est; quid sit Verbum Dei ; quid illud interpretari; quid Melesia sit, & quid E

clesiae voluntas & mandatum. Ut omittamus, quod Verbum Dei in Scriptura sacra ponatur aliquando pro Filio Dei: accipitur ea vox tripliciter. Primo

propriissime pro eo, quod Deus loquutus est ; sic Verbum Dei est quidquid loquutus est Deus ad Abrahamum & Patriarchas,

594쪽

vator noster ad discipulos , Scalios quoscunque. Secundo ,

quicquid dictum est ab hominibus jussit vel impulsu Spiritus Sancti ; quo sensu agnos cimus, Scripturas sacras esse Verbum Dei. Tertio quidem in novo testamento frequentissime Verbum Dei significat doctrinam Evangelicam , sive verbum de Deo, sive verbum de Regna Dei per CHRIsTUΜ. Ut tibi dicitur CHRIsTUS praedicasse Evangelium Regni Μatth. q. v. 23. Ubi Apostoli dicuntur praedicare Verbum Dei.Act. 13. V. 46. Ubi Verbum Dei appellatur Verbum vitae. Act.

F. v. 2O. Verbum Evangem. Act. I s. Vers. T. Verbum Fidei, Rom. IO. Vers. 8. Verbum ver

talis , addita interpretatione

id est , Evangelium salutis . Ephes.

595쪽

sa8 R E L I GI o. C .XVH Ephes. I. I 3. Et ubi appellis tur Verbum Apostolorum. Dicit

. enim Sanctus Paulus : Si quis non obedis verbo nostro, &C. 2. Thess. 3. v. Iq. Quae loca intelligi aliter non pollunt quam de doctrina Mangeliea. Similiter ubi dicitur Verbum Dei dissem, nari, crescere , & multiplicari, Act. Ia. v. 24. & cap. 13-W69. id de ipsa voce Dei, vel Apostolorum concipere dissicile est; de doctrina facile. Atque in hac tertia acceptione , Verbum Dei , est omnis quae hodie e cathedris docetur,& inTheologorum libris continetur doctrina de fide Chrisiana. Non οm- XVI. Iam Scriptura sacra, ut 'hab,ήiis, quum agnoscimus a Deo inspi- in Seripis ratam, tota Verbum Dei est in rura β' secunda acceptione. Et innumera ejusdem loca in prima. Et

canonem cum maxima parS ejus versetur

z in Regni missis vel praedictio

596쪽

C .XVII. RELIGIO. sa9ne , vel praesiguratione ante CHRIsTI incarnationem , Vel

in Evangelizatione & explicatione, post etiam in tertia significatione , ubi Verbum Dei sumitur pro Verbo de Deo , id est, pro Evangelio , Scriptura sacra est Verbum Dei, ideoque etiam canon & regula omnis doctrinae Evangelicae. Quoniam autem in iisdem scripturis multa leguntur Politica , Historie a, Moralia , radi flea, & alia , quae nihil omnino spectant ad -- seria fidei, ea loca etsi veram doctrinam contineant , & Ca- non sint talium doctrinarum , non tamen Canon esse possunt mysteriorum Religionis Christianae.

Et quidem Verbi Dei, ,

non vox, & litera, doctrinae isti 'a Christianae Canon est , sed sen- , tentia vera & genuina s non enim regitur animus per Scrip- bum Dei. Z turas

597쪽

turas nisi intellectas. Scripturis igitur, ut fiant Carion, inte prete opus est. Sequitur autem hinc duorum alterum , aut Verbum interpretis esse Verbum Dei, aut Canonem doctrinae Christianae non esse Verbum Dei. Horum posterius falsum esse necesse est. Doctrina enim, quae nulla ratione humana, sed per revelationem divinam tantum sciri potest, regula esse non potest nisi divina. Quem

. enim fatemur scire non posse, an doctrina aliqua vera sit ne ne , ejus sententiam in eadem doctrina pro regula habe-

re impossibile est. Ρrius igitur

verum est : verbum interpretis Scripturarum, esse Verbum Dei. Aurasia XVIII. Interpres autem is, s - - cujus sententiae tantum honoris

gis; im desertur ut habeatur pro Verras em bo Dei, non est quilibet qui ex :z I lingua Hebraea & Graeca vertit - . striptis

598쪽

scripturam auditoribus suis La- ιε-is ti

tinis , Latine ; Gallis, Gali

ce ; oc caeteris lingulis Verna versias.

cule; non enim est hoc inter pretari. Est enim ea universim sermonis natura, ut quamquam inter signa quibus conceptus nostros aliis patefacimus, principem locum mereatur, non tamen id munus explere solus sine ope multarum circumstantiarum possit. Habet enim vi- a Vox praesentes interpretes, nimirum tempus, loeum, Vultum , gestum, consilium loquentis, atque etiam ipsum,qui loquitur , animum suum aliis verbis , quoties opus est , ex-PIicantem. Haec interpretatio nis adjumenta in scriptis veteris aevi desiderata revocare , neque ingenii quotidiani, neque sine erudit1one & rerum antiquarum summa peritia om

599쪽

igitur ad instrpretationem scripturarum, ut quis linguam calleat , qua loquuntur. Νeque interpres Scripturae canonicus unusquisque est, qui commentarios in eas scribit. Possunt enim homines errare, possunt etiam eam vel ad ambitionem suam infiwere , vel in servitutem praejudiciis suis trahere e tiam repugnantem: unde sequetur , habendam esse sententiam Erroneam pro Verbosi autem accidere hoc non pos let, tamen statim ut commentatores hi discesserint, commentarii eorum explicationibus , & procedente tempore, explicationes expositionibus ,

expositiones novis commentariis indigebunt sine sine, ut nullo modo doctrinae Christi

nae canon sive regula,qua Controversiae Religionis determi-

Mandae sint, consistere possit in

quacum

600쪽

quacunque interpretatione scripta. Restat, ut interpres canonicus debeat esse aliquis, cujus munus legitimum sit , ortas Controversias , Verbum Dei in ipsis judiciis explicando, terminare ; & cujus propterea autoritati standum non minus sit, quam eorum , qui Scripturam ipsam pro Cano ne fidei primi nobis commendaVerunt, idemque sit interpres Scriptitroe,& dottrinarum omnium judex Dpremius. XIX. Quod ad nomen at- 'elis rartinet Eo Asiae, ab origine idem sonat quod Latine Concio , si- tisnos.

V e conventus civium , sicut &Eoelisa ses idem quod conrionator , id est , is qui ad conven- tum loquitur. Quo sensu legimus in Actis Apostolorum Ece Iesam legitimam , dc Ecclesiam

confisam. Adt. I9. V. 32. qO. illam pro coetu convocato, hanc

SEARCH

MENU NAVIGATION