장음표시 사용
611쪽
riant enim duos o Ioseph ct Matthiam; sed Deo ipso sorte unum Matthiam approbante. Atinque duodecim hos appellat Sanctus Ρaulus magnos S primos . Aposolos; item Aposolos cimcumcisonis. Postea additi duo alii Apostoli, Paulus & Barna bas o ordinati quidem a Doctoribus & Prophetis Ecclesie Antiochenae quae erat Ecelesta pamticularis) per impositionem manuum , electi vero jussu Spiritus sancti. Quod fuerint ambo Apostoli , constat ex decimo
quarto Actorum , versu I3. Quod Apsolatum ex eo receperunt, quod jussu Spiritus sancti a Prophetis Doctoribusque
Ecclesiae Antiochenae segregati fuerint ad opus Dei, ostendit ipse Sanctus Paulus, qui distinoionis causa vocat se Apo Ium siegregatum in Evangelium D/M Rom. I. v. a. Sed si quae-
612쪽
ratur ulterius ; qua' autoritatefactum sit, ut pro jussu Spiritus Sancti receptum sit , quod Prophetae & Doctores illi profectum a Spiritu Sancto esso
dixerint, respondendum necessario.est , Autoritate Ecclesiae Antiochena. Prophetae enim &Doctores antequam admittantur , examinandi sunt ab Ecclesia , dicit enim Sanctus Johannes et Nolite omni spiritui cre
dere , sed probate spiritus , s ex
Deio sunt , quoniam musti Pseu
do-Prophetae exierunt in mundum. A qua autem Ecclesia, nisi ad quam scripta est ea Epistolat Similiter reprehendit Sanctus Paulus Ecclesias Galatiae quod judaizarent; Gal. 2. Vers. Iq. etiamsi viderentur ipsi id face re Auistore. Petro; nam cum dixisset , se Petrum ipsum reprehendisse his verbis : Si tu , cum Dialis is, gentiliter vivis O
613쪽
non judaice , quomodo Gentes cogis judaizare' non multo post interrogat ipsos, dicens: HoesoLm a vobis volo disiere et ex op ribus legis Spiritum aerapisis,an ex auditu Mei Z Gal. 3. Vers.2.
Ex quo patet id quod reprehendit in Galatis, fuisse Iudaismum , quamquam Petrus Ap solas judaizare cogeret. Cum igitur, quos doctores sequeretur Melesia , non Petri, nequeerso hominis erat determinare, etiam Melesia Antioeiana autoritati innitebatur Doctorum& Ρrophetarum suorum electio. Quoniam autem per doctorum, sic electorum, impositionem manuum, Spiritus Sanctus segregavit sibi Aposolos, Paulum& Barnabam ; manifestum est , sum morum in Melisa qualibet Doctorum eonsecrationem dc impositionem manuum ad ejusdem
614쪽
C .XVII. RELIGIO. sopiscopos autem, qui ct Presbyteri vocati erant, etsi non omnes Presbyteri Episcopi, ordinaverunt tum Apostoli, nam Paulus & Barnabas cum docuissent in Derbe , LUra , α Leonis, Presbyteros constituerunt per singulas Ecclesias, Act. Iq. Vers. 22. tum etiam feri alii: Titus enim in o ta relictus est a Paulo, ut constitueret per civitates Presbi ros: Tit. I. verss Et Timotheo di ctum est: Noli negligere gramtiam Dei quae in te es , quae data es tibi per Prophetiam , cum impositione manuum presbyterii ;I. Tim. q. Vers. Iq. Eidemque datae regulae sunt circa Presb-terorum electionem. Non autem
intelligi id potest, nisi de ordinatione eorum , qui ab Ecclesia eligerentur. Constituere enim doctorem in Ecclesia, nisi Ecclesia permittente, nemo po-
615쪽
RELIGIO. C .XVILtuit. Nam ipsorum Apostolorum
munus erat, non imperare , sed docere; & quamquam qui commendati ab Aposolis vel presb- reris fuerant, propter existimationem commendantium nota rejicerentur, cum tamen sine voluntate Ecelesie eligi non possent, etiam per autoritatem Ecclesiae electi censebantur. Similiter ministri qui Diaconi vocantur , ab Apsolis ordinati, ab Gelasia tamen electi erant. Nam cum septem Diaconi eligendi ordinandique erant, non EOS eligebant Aposoli , sed considerate , inquiunt, fratres , virorox vobis boni testimoniis tem , dcc. atque illi elegerunt Steph mιm , dcc. dc satis erunt eos ante conspectum Ap olorum. Act . 6. vers. 3. 6. Constat itaque excori su et udi ne Ecclesie sub Apo solis, Ecclesiasticorum omnium ordinationem quidem, sive con
616쪽
forationem , quae sit per orationem & manuum impositionem, ad Apo solos dc Doctoresspectasse , elactionem vero rudinandorum ad Ecclesiam. XXV. De potestate δε en- PMυM-
di ct ligandi , id est , peccata
remittendi & retinendi, dubium nitenti- esse non potest , quin ea data sit a Christo futuris tunc Paso- non paenioribus, eodem modo quo prae- tentium sentibus Apostolis. Data autem semis' est Apostolis omnis potestas re- ad Passo
mittendi peccata, quam ipse ha- huit christus e Sicut mist me ita iudi- pater, inquit Christus , ct ego
Tmitto vos : Joh. 2O. v. 2I. sub- siam. jungitque , quorum remiseritis peccata , remittuntur , ct quo rum retinueritis , retenta sunt.
ligare, sive peccata remittere dc retinere , dubitationem habet. Primum enim peccata ejuS rem einere , qui baptizatus in remissionem α
617쪽
sionem peccatorum vere poenitens est , videtur contra ipsum pactum novi Testamenti , neque ergo a Chrso fieri, nedum a pastoribus posse. Remittere autem non poenitenti. videtur esse contra voluntatem Dei Patris, a quo Chrsus ad Convertendum mundum, hominesque ad obedientiam reducendum missus est. Dein/e si Pastoribus singulis eo modo remittere & retinere peccata Concessiim esset, omnis metus Ρrincipum, & Μagistratuum civilium , unaque omne regimen civile destrueretur. Dictum enim est a Christo, immo etiam natura ipsa dictat: Nolite tim re eos, qui occidunt corpus, animam autem non possiunt occidere; sed potius timete eum , qui potes ct animam ct corpus pedidere in Gehennam. Μatth. IO.
618쪽
mente captus , ut non potius mallet iis, qui peccata remittere dc retinere possunt, quam regibus potentissimis obtemperare : Neque tamen ex altera pam te existimandum est , remissionem peccatorum nihil aliud esse praeter exemptionem a poenis
Ecclesiasticis ; quid enim mali
habet excommunicatio praeter consequentem eX ea poenam
aeternam 9 vel boni, in Ecclesiam recipi, si extra eam esset salus ' Tenendum igitur est, Pastores habere potesatem peccata vere ct absolute remittendi, sed paenitentibus; & retinendi , sed impaenitentium. Dum autem putant homines , poenitere nihil aliud esse, quam ut facta sua quisque condemnet, mutetque consilia; quae sibimet ipsis peccata esse & culpam ha here videantur; orta est opinio, Posse esse poenitentiam ante
619쪽
confessionem peccatoriam Coram hominibus , & esse poenitentiam non essectum , sed causam confessionis. Atque inde dissicultas dicentium, peccata eorum , quos poenitet, jam remissa esse in Baptismo , non poenitentium omnino remitti non posse, contra Scripturam est, & contra verba Chrisi dicentiS , quorum remiseritis , &C. Sciendum igitur primo loco ad dissicultatis hujus solutionem , peccati veram agnitionem esse
ipsam poenitentiam: Nam qui scit se peccasse , scit se errasse gerrare autem velle impossibile est; itaque qui scit se peccasse ., nollet factum ; id quod est poenitere. Deinde ubi dubium esse potest, an quod iactum est, peccatum sit, necne ; considera dum est , poenitentiam non a tecedere confessionem peccat
xu sed subsequi. Poenitentia enim
620쪽
enim non est, nisi de peccato agnito. Oportet igitur poenitentem, & factum agno lce re ,& cognoscere quod sit peccatum , hoc est, quod sit. contra
se factum est, putet non esse contra legem , impossibile est , ut ejus poeniteat. Ergo ante poenitentiam necessaria est factorum ad legem applicatio. Ad legem autem sine interprete fac, in applicare, frustra est a non enim verba legis, sed sententia legislatoris , actionum regula est. Est autem legis interpres certe homo vel homines; non enim judex est unusquisque facti sui, an sit peccatum necne.' Itaque explicandum factum est, de quo dubitatur , an sit peccastum , ante hominem vel homi Des. Atqui hoc facere, confessio est. Iam, quando legis interpres